장음표시 사용
321쪽
vit figuntur. Et Pantheum Asteroliatricum erit Systema Theologicum respondens Systemati praecipuorum Coryomun Coelestium. Quod ipsum Systema dicetur Angelicum, et Angelolatricum, si plures Ox his Mentibus, ex has biritibus, ex his
Potestatibus rectricibus Mundi putentur non aequules prorsuS Deo Summo , eXSuperantiSSimo vel eius Filii, sed multum minores, et quasi eiusiadministri, et legati. Adeo ut, qui Planeιas ha- heri a Diis , voluti Marte , Mercurio , I Q, Veneres, Saturno , Molline , Diana putant . Aristocratiam quamdam Coelestem Constituant . qui vero ab Angelιs Monarchiam. ART. II. Recensentur Symbola et argumenta Asteroliatrica Gemmarum Abraxearum , Oci omni no evidentia , νel iam receρta et Probata. I. Primum argumentum Asterolatriae Abr xeiae sunt Cyrioschemata Stellaru/n, et Lunae quae frequenter in eis Occurrunt , ut quisque
potest experiri in Collectionibus Chissi otii , H-gnorii, Κircheti, Gorlaei, Ebermayeri, Moulsau-
coni , Gorii , Matieri, et aliorum. 2. Secundum argumentum est Sol Andromo Phus Capite radiato , scuticam deXtra gerens, et Saepe quadrigam regens , eo ipso modo . quo in plurimis aliis Gemmis , et Nummis , et Mori mentis diversi generis conspicitur, utque a Po tis pluribus describitur. Vid. Monis aueon de A timae. Tab. I 4. 345. 16 i. t 62. Gori et Passeri
Gemm . Astris r. N. 39. 42. 43. 44. 45. Gori
3. Tertium Symbolum abraxemu Asteroliare
322쪽
cum est HarPOcnates : Quem osse ipsum Solem vel Solarem aliquem Tyreum et Formam , iamdiu demonstrarunt Cuperus in suo HarPocrate. Pag. 6. 67. 8. etc. Iublonshius in Pantheo Aegyptio Tom. I. pag. 26o. 26 I. 262. etc. NOSque Lu-nisolarem Τypum esse arguimus eX Symbolis, et Lemmatibus adiectis ad Lemni. me gr. Seci. II. Cap. 4. pag. 25 o. 25 I. 4. Quartum Symbolum Aste latricin probatum et receptum est Hecate Triformis , quam
referri ad Luniam Omnes uno ore testantur , ut
videre est apud Vossium de Idololat. lib. II. cap. 166. I 67. Meursium ad LycῬhV. pag. 3oO. 3oi. Millium Dissert. XIV. de Hecate pag. 274. 275. Cuperum in HarPOcr. pag. 97. I98. LaCke
S. Quintum Symbolum Asterolatricum est Leo, vel Leontocmulus Miles. Nam Leonem referri ad Solem post Kircherum . Cuperum, Iahlon istum . etiam nos adnotavimus in Disquisition. de Obelisc. Hermastion. pag. I 25. ad I 28. et ad Lemmata Hiero vh. Sec t. II. Cap. 3. pag. 2 8. 6. Sextum Symbolum est Corvias, cui aliquando in Gemmis Abraxeis apponuntur Voces
Dc. cit. Tah. I 68. Gorlaei Duc l. II. 349. 35o. Atqui Coroum fuisse sacratissimum Mithriacis Asterotheistis tum omnia Dramata Mithriaca , quae habent Hyde, Phil. a Turre . aliique demonstrant , tum Sacra Coracina pars MFsteriorum Mithriacorum , de quibus egerunt idem a Turre de Mithra pag. I9o. ao a. ao6. Dom Martiti iri
Relig. des catilois Τοm. I. pag. 435. 436. aliique.
Corseum porro sacrum Mollini sive Soli plurimi sunt ex Veteribus, qui testantur : Ovidius -- ram. V. V. 329. Plutarchus de Pyth. O c. H.
323쪽
Ton . Op. pag. 4 io Aeliantis de Nat. Animi LLibr. l. cap. 47 . et 48. pag. 5ο. Libr. ut 1. Ca P. I 8. pag. 404. Porphyrius de Abstinentia Lib. III. pag. 255. Aliique. Quin plures Nummi et
Plurimae Gemmae sunt. in quibus Corous Moulinis , sive Solis, ut Syneret istae malunt , COnspicitur. 7. Septi irium argumentum Asterolatriae Abraxeae sunt Seρtem Vocales Graecae, quae saepe in Gemmis huiusmodi sive OmneS, sive EX Parte . sed vario modo transpositae , ei per Temuram
ordinatae leguntur. Nam his Septem Voculistis, Septem Planetas suisse designatos iamdiu animadverterunt Iabloraskius in Protegom. ad Pantheum pag. 55. 56. 57. Matthias Ges erus in Act Acad. cotting. Toria. I. pag: 253. 254. Barthole. mius Acc. Inscriρί. 'rom. XL l. pag. 5i4. 536. Duptiis Orig. de totis log Crait 'S. TOia . VII. pag.
29 3. I9l. 292. etc. Aliique. 8. Octavum argumentum Asterolatriae Ab oeeiae ost Tritus Gallic Ps suu lamentalis , qtion significare Solem, et potissimum qu una per Singulos menses foecundis seminibus implere Lunam putaretur ostendimus iam ad Lemur. Hierograρὶ Sec t. I. Cap. l. pag. Io I. 2O3.204.2O6. 2O7. Quin modo addimus illas solemnes Voces 'ra GD , et
M XI , GAD et MENI . quas habet Isaias
Propheta Cap. LXV. v. lo. et quas indicavimus Pag. Io 7. omnino collum litinc Solis et Lunae, et quasi graoidationem et foecundationem Luniae aperte signiscare. Nam diu: MNI est etiam Semen
324쪽
rigenem pag. ro8. in uno MNΙ , et uiuius Dissertat. VI. in neutro Solem volebant agno cere : quum Sol omnino agnoscendus Ait in utroque . Atqui porro Lunam, dictam MΗΛΗ umidNI solsem niter omnes sciunt. deque hac Voce Plura animadverterunt idem vitringa in satam Io .cit. Bynaeus de Calc Hebraeorum Lib. I. Cap. n. Lachemach 0rus de Gad. et Meni in Ogutim Thes.Ton .XXIII. pag. 703. ortunam autem SIUE Sortem magnam dictam 'a GDest etiam notum: et Lunam praeterea dictam Τυρον Fortunam Iam diu docuit Macrobius 1. Saturn. Cap. 39.pag. abo. 25 s. aliique ; pluribusque et doctissime unimadverterunt Seldenus de Diis Syriae Syntagmat. I. pag. 33. I 4. Salmasius de Annis Climater. pag. 325. t 26. Et tot sunt Icones Fortunae Menisco,t D mpe ipso Cyrioschemate Lunae insignes, apud Spolitum in rasceli. Ertid. Antiq. Montiaucon Ant. E l. Causeum in Mus. Roman. Seci. III. apud Gorium in Gemnia Astrifer. Tab. lub. aclx3a. apud Acad. Hucculanenses Lom. l. BVOMι pag. 263. 264. aliosque plures , ut ViX POSSint numerori : Quumque Menisco tum Fortunae, tun Ialiis Lunae Simulacris apposito plerumque Stel-ti hexagona vel octogona addatur, hoc Hierog phico hunc ipsum Coifum Lun olarem , hunci ipsum kρον γαμον sigraificari tenendum est, nora quod Stella ista sit SoI , ut salso plerique tenent , ut ostendemus , Deo dante , peculiari dis sertatione agentes de mnisco Astrifero statuae δει- dis Pompeianae, sed quod Stella huiusmodi tum VenerιS pronubae , tum Nuptiarum , t m Sem num Solarium Lunae traditorum sit egregium Symbolum.
325쪽
fuisse etiam S OLI. et aliqua ex eis et ALUNAE tributa dulitandum nori est. I. Et primum Hebraeos Asterolatras id fecisse tenendum est. Hi enim iiunaquam cultum a Mo- Se Praescriptum prorSus abrogarunt, numquam Legem impositam penitus reiecerunt ; sed Ritus Gentium adsociarunt , et uio/nata miscuerunt. Hae
stephanus Protomartyr in Act. Most. VII. 42. ex Cap. V. v. 25. Prophetae Amos : ConuerIit autem Deus , et tradidit eos se ire Militiae coeli , sicut scriptum est in Libro Prophetarum i Numquid uictimus et hostius obliuistis mihi annis quadragιntu in deserto, Domus Israel ῖ Et susce istis Tubernaculum Moloch . et Sidus Dsti oestri Remmiam . Figuras quias fecistis adorare eas. Tum Psalmo XCIV. v c Io, scriptum est: Quadraginta annis Ossensus fui Generationi isti, et dixi: Semper hi errant corde : v. ir. Et istinori cognoνerunt oias meas. Atqui certissimum contra est iuxta Linguam et Rilum Legis praeruscriptae a Mose in Pentateucho egisse et sacrificassQsaepius Hebraeos in Deserto. Sed quia miscebant Ritus, et confundehant Vocabula sacra: quia Ce remonias , et Nomina Dei ορι. max. in Creaturis colendis adhibebant, iure Proρheta loquitur qu.isi numquam Israselitae Deo ist. max. vivo, et Vero, sacrisi assent. De qua re legi merentur quae
Divus Hieronymus 'istiola ad Agasiam dum. 15 I. in Quaest. X. disputat , et eA quibus nonnulla deinceps asseremus. Quamobrem si Hebraei servierunt Militias Coeli dubitari nim potest, quin Dei nomina Soli, et Lunae tribuerint.
a. Samaritanos porro Idololatras Romina li eo
326쪽
Sol potissimum tr bu sse plane certum est, quiu
bant: et adhuc sub Antiocho Epiphane, ut testa tur Iosephus Flavius Antiquit. lib. lX.cΘp. 7. Pag. 43o. Ten tum suuna Garizimiticum, ἱερον ανω- νυμον appellabant. 5. Nomen porro ΙΑΩ saltem a primo saeculo Christiano trihutum Soli ex Pseudo-Oraculo illo Apollinis Clarii patet . quod ex Cornelio Laheo ne, qui, ut plane videtur, Saeculo primo Christiano haud fuit posterior . Macrobius Saturn. I. c. p. 18. pag. H6. 247 . ass)rt : αδεο et v καοων υ ατον Ἱεον εμμεν Ιαω, χειματι μεν et AiAiv Δtα υαρος αρχομενοιο, Η ελιον δε θερευς , ιιετοπωρου δε αβρον Ιαω. 4. Nomen Adonat longe antea tributum botι fuit in Adonide, sive δdoneo Phoenicio , et Cy-Prio . ut Omnes recte satentur. 5. Nomen Elaei videtur ipsum ψελio Graecorum , et nemo Certe potest negare , quin hoe etymon sit intritisece probabile.
6. Sabaoth ny SCBOT potest recte fieri avdiau SCBO essundens . trιbuens affatim, facieris quasi saturitatem ny ΟΤ Ten orum. Tum ν'USCBO . CABAsa. ut si equenter in Gemmis ADCα- eis vox scribitur . esι SePleniarius numerus , et Sol, sive Mollo dictus fuit Hebdoma tu SO- lemni modo , ut iamdiu ex Aeschyli I m- Med. Septem ad Thebas . 8O6. ex Procli Comm. in Timaeum Pluton. Libr.III. pag. 2ΟO. BDIm Λα- vertunt Seldenus de jure Aut r. et Gent. PB g.
44 . 448. Martoralius de Reg. Thec. CalamiaV. Pag. 322. aliique plures. Et si Sabamh est n)hrax TZBAUT exercituum. ut sit Adonai ADUNDominus I ZBAUT exercituum , id etiam
327쪽
293 Soli congruit, qui Rex ri,n MLΚ . Dominus ADUN , Militiae Nax TZBA , Coeli habitus et
Nomina orgo illa IΑΩ. A ΔΩNΑΙ. ΣΑΒΑΩΘ, ΕΛΩΗΙ a Iudaeis Ethnicophilis , et ab Astero theistis Iudaigantibus suisse saepius SOLI potissimum tributa tenendum ESt.
ART. IV. Θstema Theologicum AbruxeograPhorum fuit etiam Angelolatricum. Nam Potestatos, Virtutes , Spiritus Planetis et Astris assignati non appellantur nominibus Deorum Ain tiorum . Chialdaeorum , Palaestiuo Tum ; non Graecorum , non Latinorum: Sed omnino Nominibus , quae Hebraei Deo Opt. maX. tantum tribuerunt, si quae modo paullo Supra re citavimus : Et Nominibus Angelorum , quae iidem Hebraei adhibuerunt, vel quae utcumque adhibere potuit Secta aliqua vel Gens Hebrai-zans. Ita l. in Gemma Abraxed apud Montiau-Con Ant. Exριψα. II. a. Tab. I 6. ot 'lios Plu res, in cuius anticis parte conspicitur Miles Ser-ρentistes , et dubio procul Gallic s , etsi errore Sculptoris desit Crista , in postica leguntur NO-
TABCΑΗΛ. 2. In altera Gemma in cuius antiCR parte idem Miles Sement ses cernitur , tu PO stica ea ipsa Nomina Angelorum leguntur. 3. In Parict adversa alterius Gemmae , in cuius lacio prima est insculptus Aeor. Abraxeus apud Mon laucon Tab. i63. et alios plures , leguntur hae
rius Gemmae, qua insculptus est Pis Cyno-Cg- νιιιιιs alutus et irretitus apud Mattorum Tuti. Vi.
328쪽
quum legantur in secunda parteVoces aliae Solem
nes. 5. Φn aliis Gemmis apud eumdem Montiaucon Tab. i 64. pag. 369. legitur MIXΑΗΛ sive directe, sive Temurice. 6. In alia Gemma pag. 37 legitur PAΦΑΗΛ, IACOYΗΛ. etc. et ita porro.
I. Praeterea quum Grammatici constituissent Ibi teras Vocales esse qqasi Diritum et animam Vocum , quarum vocum Cousonae sacerent quasi
corPus et ossa, hinc dubio procul origo facta repraesentandi Lιteris Vocatibus Diritu4. et meu muta quaedam Coelestia, per quqe regi, gRbe nari, et si vis etiam informari , et vivificari como a coelestia arbitrarentur. Et prosecto meelebri illa Inqcriptione Milesia, quam eXseripSerunt, et ediderunt Sponius Wheler, et Chandier, illi in suis Itineribus : is in pag. I 6. Inscriρtionum antiquunum , et inde Barthestemius Tom. ALI. pag. 5 i5.5i6. des Memola. de P Academ .des Inscript. et Duptiis de I 'ors. des Cultes Tom. VII. pag. I9o. I9 I. aliique desumserunt : quinquies. et olim septies Vocules GraecasΑ Ε. Η i,O,Υ .ca permutantur et singulis imo duplicatis permutatioui-hus sive Τemuris additur ΑΓΙΕ ΦΥΛΑCON et Omnes , ut vidinur , isti Amtot apppellantur tandem APXAI ΓΕΛΟΙ , ut certam est ex lectione Sponii, et Chandi eri , et ex ipsa natura Inscriptionis : Adeo ut sit plane mirum, quomodo
summos vir Barthelem ius praeserre visus sit loe .
AOI. quasi Αρχαt τε λοtπαt, quae nihili sunt, et absurda. i. Ρrimo quia λοιπαι non est vox ita fleamis et nota, quae possit breviari et decurturi. a. Secundo , quia in Ascristiseus , quae facta est molesta et fastidiosa repetitione paucissi marum vocum est intrinsece improbabile Vocem
329쪽
ineertam ot dubiam fuisse decurtatam. 3. Tertio. quia antea vox AZχIt ncm Occurrit, unde essent aliae λοιπαι. 4, Quarto quia Αρχαι Sunt paucissimae , numerus Septenarius est Plune Satis , et adeo esse nequeunt hic Aρχαι λst eat. 5. Quinto quia solemnitur haud invocantur Αρχxt λojναι .etc. Quum igitur in Geminis Abruxeis iere numquam nomina Deorum Gentilium legantur , sed saepius Angelorum , tenendum est Systema Theologicum Abraxeogωρhorum suisse otiam Angeloiutricum.
CAPUT IV. Gemmas Abraxeas fuisse a Veteribus ha
bitus Salutares et Ot Paeas contum Ese. Anτ. I. Primo , quia Persuasum Veteribus fuisomnes Gemmas et LuidcS Preliosos GSe s lutures , ρ Phylactisos, alexi cos. r. Id constat ex Libro XXXVII. Histor. naturai. Plinii, ex Tractatu Pseudo-Ογhaei GLO dibus . ex Posmate Merobaudi Galli etiam de Lapidi s. ex Michaelis Pselli Libello de uim tutibus Lapidum , et aliis huiusmodi. Quin patet ex ipsis Libris Medicorum veterum Galent . Sereni Sammonici. Aetii , Marcelli Emm riaci , Alexandri Trallianii. et aliorum. Dignumque notatu est, quod isti qui de Lapidibus pretiosis agunt Laspidis Miridis potissimum virtutes commendant ad sedandos . vel pellendos morbos, Pliniusque singillatim testatui cap. 9. Libr. cit. quod totus oriens ρro Amuletis traditur ge- tam eam Iaspidem, quae ex iis smaragdo similis est. Atqui omnino ex Iaspide viridi factas plurimas Gemmas Abraxeas data opera animadveriit in Gemm. Astrifer. Tom. II. Pag. a Iέ. a 5
330쪽
msseri iis , qui plurimas certe huiusmodi Gem. nurs Viderat, et Con reCta Vernt. ART. II. Secundo, quia inscu*ta in Gemmi Abraxeis sunt Simulacra et Stemmata Dearum Coelestium. Atqui omnes Deorum MaSiues . et Me grammata, Omnia Numinum Stemmata penitissima persuasione habebant Veteres , ut salutaria. benefica , Vos Paea , et averrunca. Nam fieri non posse putabqnt , quin Dii magni per D ncS Suas , per repraeSentationes suas Virtutem et beneficentiam Suam qu si Per propria organa nouexsererent et demonstrarent. Quin plerique prorsus insormuri a Diis Magnis Simulacra et Icones Suas arbitrahantur. Unde et illa Baeretia et Stattiae e Coelo demissae. et custodiu Simulacrorum Divinorum acerrima , et furta Statuarum nobilissima , et miracula ac prodigia innumera Simulacris Deorum tributa: quibus de rebus plurimi apud Veteres, et Recentiores egerunt. ART. III. Tertio, quia fame in his Gemmis verbis Graccis ρotestas tuteturis et Ῥοωναeae reSSa est. i. Ita in Gemma Abraxea apud Montiaucon Ant. E liqv. II. a. Tah. I 4'. in cuius antica parte est Tystus Guilicet's , cuius Lemma interprestrati sumus ad Lemm . Hiero vh. Pag. 22έ.ua 5. in Postica haec Graeca verha adiecta Sunt:
sculptus HarρOcrates , Vel ipse Sol. post plures oces Barbaras legitur: Δος χαριν Αλερον D.