장음표시 사용
51쪽
In Copellotium σ C0 alium librum emittit: La Quare sima appellante inferiptum.
ΡRoditurae, ut modo diximus, Theologico .mor
iis dissertationis fundamentorum Concina ap' Prime conscius, dierum circiter xxv. intervallo, celeritate scilicet summa, Opus absolvit, quod non ita multo post editam illam dissertationem cum hoc titulo vulgatum est e La Quoresma appellante dat foro eontennios di alcuni recenti casisti aι tribunale det buon sens, e delia buοna sede dei popolo Crisiano spra queι suo precerto des digiuno da accoρ- piars eoicus deue earni , permesso pes folo notumenso dei cibo quaresmale. 4. In VeneZia MDccxxx Ix. presso Simone occhi. Hocce in . libro sacrae inediae tristitiaeque leges sortissime vindicavit, & qu
dragesimalium ciborum usu, jejunii tempore exem. ptos, ad illius observationem teneri demonstravit. quam . male auctores cum Diatribae, tum Theologieo moralis dissertationis Romanos Pontifices, Canoni- stas, Theologos laudaverint, ac e suis partibus stare jactaverint, singulari eruditione evicit. Defendit etiam scripta Mant alii ac Mura3orii, quos antea sibi neque beneficio neque injuria notos hac occasione obitrinxit. Verum opus, quod solus Ecclesiasticarum legum amor pepererat, multos ipsi ad versarios excitavit, qui eum nunquam quiescere sive runt, δc post sata etiam , quando livor, qui pasci tur ia vivis, extingui dicitur, ejus cineres exturba. I runt.
52쪽
aa COMMENT. DE VIT. ET SCRIPT.
runt. Cum primum prodiit Concinianum opus ut multis laudibus exceptum est, sic etiam susurrationibus, atque quaeretis est improbatum ab iis, qui ea, quae carni & sanguini placent , fovere solent. Facinus indignum dicebant, tot sapientissimos Do
ctores ita Calaistas appellabant ludibrio habi.
tos. Quae quaerela atque vox caeteris quidem ad conflandam Concinae invidiam atrocior atque aptior erat: nam ex hoc mendacio falsas atque ridiculas consecutiones deduxerunt, quas pudet referre. Ne
que operis quidem inscriptioni pepercerunt; quasi
ConcinaTheologicam controversiam,alioquin perviam, ad Christianorum sensum deserendo, eorum in Italia firmare opinionem, atque augere numerum vellet,
qui in Galliis, ob notissimum illud Pontificium di.
ploma , Bulla Unigenitus nuncupatum, tumultus motusque civerunt. Quamquam vero haec aliaque satis multa magno apparatu verborum homines proferrent, praeceptis eruditi ex ara Epicuri depromtis, ac propterea brevi in nihilum abitura liceret comjicere, e re tamen sua esse duxit iis occurrere in se. eunda sui operis editione, quae eodem anno MMcXXXIX. typis Simonis Occhii curata est: in qua Apologetica Praefatione, omnem maculam , Omnesque cri minationes procul abs se nervose rejecit. Dum hac
ratione jurgiis ulterioribus ivisse obviam putaverat , ferocissima scriptio in vulgus edita est , qua ea recruduerunt, quae sopita merito credebantur. CAP.
53쪽
κuadragesimam appellantem impugnant PP. Franei. seus Beriendi Clari Regul. , atqueHercules Monti SJ. Euorum alteri P. Antoninus Ualseuchi O. P. alteri Concina re pondet.
AN tequam teterrimam P. Hereulis inniti in
Danielem Concinam scriptionem percenseam, de P. Francisci Bertendit opusculo pauca dicere operae pretium fuerit. Hic indignatus Antoninum Dianam a Concina fuisse exagitatum castigatumque, libellum mole quidem minimum , at ineptiis & dbcteriis maximum, consecit; cumque eundem Venetiis edere nequivisset propter immodestiam, rerumque scurrilitatem , ad Lucenses typos confugit, ibidemque publicari curavit cum hoc titulo: Lertera responova ad un amico intorno at libro inmolato Qua resima Appellante, e sua Prefaetione Apologetica. In Lucea per Salv. e Gian. Domenico Marescandoli MDCCXXXIX. Ubi rumor pervasit Beriendium in Concinam stylum acuisse, epistolae hujus perlegendae cupido multos incessit : nomen scilicet, quod sibi Berlandius ex edito altero opusculo in Chaldaeorum ia Pythago. raeorum cabalas fecerat, Operi dignitatem aliquam ac pretium tribuere videbatur. At nomen auctoris,
ut saepe contingit, istos quoque sesellit. Praeter infinitas ineptias, nigros sales, & ingentem copiam similitudinum ex Mythologia quae Gentilium Theologia dicta est desum p tarum, nihil doctrinae ac ne vorum adinventum , quod hujusce Cabalomachi in
54쪽
24 COMMENT. DE VIT. ET sCRIPT rebus Theologicis peritiam aliquo modo aut tueretur, aut sustentaret. Totus enim deridendo Concinae implicitus, quaestionis propositae iacillime obliviscitur & hac illhacque incertus vagatur. Quod non ejus equidem ingenio , quod maxime in alio opere suspexi, aut memoriae tribuerim infirmitati, sed verius desperatae caussis patrocinio. Beriendianae hujusce epistolae parvitatem demonstravit luculenti Isima P. Antoninus miserebius Veronensis O. P., concionator olim percelebris , & modo in Patavino Athenaeo Primarius sac. Theologiae professior ;cujus responsio absque sui nomine edita est Venetiis eum hoc titulo: Risessioni sepra la Lettera Responsiua ad un Amico intorno alia auaroma Appeliante. 8. Uenezia appresso Simone occhi MDccx L. In hac porro egregiam viri doctrinam juxta ac singularem modestiam atque urbanitatem admirari fas est . Beriendius miserebit Animad versiones in
examen vocavit: at anti . criticum opus lucem adhuc expectat. Hujus tamen specimen ac memoriam servavit auctor anonymus cujusdam levissimae epistolae, editae Brixiae anno MDccL. cum hac epigrapher Leitera istorico - eritica di un Sacerdote fpra trepunti concernenti la questione det Probabilimo, e Probabiliori o. Ex tat de Bertendit & miseeebit opustulis judicium Uiri Cl. Apostoli Zeui, cujus verbis fidem firmamus hactenus enarratorum a .
EO caὶ In volumine Epistolatum eiula. Zeni pag. p. in epistola Venetiis scripta ad Marehionem Iosephum Grissum. u libro della
55쪽
P. DAMIEL. CONCIN. 23 Eodem anno MDccx L. P. Hercules Montius Mutinensis, in Parmensibus Jesultarum scholis Theologiae professor praeferocis ingenii, uadragesimae appellantis impugnationem aggressus est ac curante P. Coeconato Jesu ita , ut exiit fama, homine ama-rulento, Lucae dissimulato nomine, ac furtivis typis, libellum edidit, qui vix titulum immodestiarvacuum habet: Diffa della Dissertaxione Teologico- morale eritica de Signori Abb. Pierro Copellotti, e Bartolommeo Casali , posta in alaune Risessioni furail libello inmolato ela Quare lima appellante. Hocce in libro Montius irae, ac surori laxatis habenis omne convicii genus evomuit, hominemque , a quo laesus haud fuerat, cinica licentia defricare studuit. Nota jam dudum malorum litigatorum ars est , ut tum maxime ad maledicta confugiant , dum eos ratio fugit . Hac methodo Montius perpetuo usus librum consecit, qui jure meritoque famosus libellus nominari potest. Vel minimum enim in discussione controversiae de jejunio consistens, id unum sibi proposuisse visus est, ut Concinam cunctorum
hominum nequissimum traduceret. Hinc suriis omnibus agitatus eum saepe vocat fassarium, scurram, mendacem, circulatorem , fanaticum , ignarum, θρ
crisam, aliisque homo Jesu ita probrosis titulis,
56쪽
26 COMMENT. DE VIT. ET SCRIPT. nominibus excipit, exἰ quibus infrunitam scriptoris audaciam , pessimamque desperatae caussae advocationem clare quivis: agnoscit. Neve illud calumniae genus omitteret, quo benigniori Theologi castioris doctrinae vindices onerare solent,pium virum Caiamini , Melanctonis , Lurberi , aliorumque , quos ipse odit cane pejus & angue , discipulum vocat o); ne una quidem, quod permirum est, pagina Conmciniani operis indigitara , unde auctor tam saeva
tamque aspera promeruerit. Calumnia autem omnium iniquissima ea est, qua Concinam multiplices illos Theologorum textus aut depravasse, aut detruncatos adtulisse comminiscitur. Hac tanta con.
fidentia Concinam lacessit, ut incredibili animositate quidam capti illius librum ne salutare quidem
voluerint. Ut vero qui moralibus virtutibus ora. nibus Concinam spoliare decreverat, ab eo quoque omnem ingenii laudem eriperet, enormi impostura libellum exorditur , publicaeque fidei corruptorem clamitat, blaterans Concinam Dissertationis Neologico . moralis censorem delectum hujus aut graphum plures menses poenes se retinuisse, eodem. que tempore parasse confutationem b). Famosum hune libellum accepit Concina eodem A. MDccxL. quo scilicet Patavii in majori Ecclesia concionabatur ia Quamvis autem non unus Concinae esset a
ctor, ut illius nullam rationem haberet , ipse tamen non tam suam, quam Christianae ethices caussam agi prudenter animadvertens , Apologeticam
a) Pag. Iob. IIo. ID. & alibi. Dabimus inserius specimen menda. ciorum, & calumniatum , queis totus mamii libellus exundat.
57쪽
R DANIEL. CONCI N. 27 dissertationem composuit , quae tamen ob varios casus non est edita nisi ad calcem tomi secundi HL
inde excepta tertiae editioni Suadragesimae appellam sis adnexa est. In hac dissertatione Concina eam, quam sibi montius conflaverat, invidiam non ace
bitate, sed lenire comitate maluit; habita temporum hominumque ratione, quod sapientis semper, cordatique viri est habitum . Quare contumeliis quibuscumque surda aure praetermissis operis sui invictissimam apologiam conficit: se xxv. circiter dierum spatio librum suum consecisse , nihilque eYCo. pellotii & C alii autographo in ossicina existente praeter PP. & Theologorum aliquot testimonia exscripsisse , sancte atque ingenue testatur cujus rei vades, atque testes dat quotquot sui munerum iaossiciorum conscios esse oportebat: censorem Theologico moralis differtationis Venetiis in humanis agere, ejusque suffragium in Veneto Sanctissimae Inquisitionis archivo, ut moris est , asservari , ac posse Montium curiositati suae facere satis si velit . His
aliisque in sui apologiam prolatis; Moniti libelli
examen aggreditur, & quam falso sibi textuum
Theologorum mutilationem objecerit tanta evidentia demonstrat , ut Montii impudentiam vel ipsos typographos suspexisse memoriae proditum sit. Momrius ex ferocissima ira, vehementique indignatione in se reversus, ne mussitare quidem est ausus, L. Elique, ut mitius interpretor, poeuitens, aliqua ex parte silentio rem emendavit. Quamquam non de fuere qui dixerint e siluisse Monti m eo quia Om
58쪽
28 COMMENT. DE UIT. ET SCRIPT. haberet, quo vir fervidi ingenii acrius Concinam laceraret. Εκ furiosissima interim hac Moniti apologia necessaria consecutione deduci posse plerisque visum est : illum auctorem eorum librorum esse, qui sub Copellorii Sc Cafalii nomine prodierunt: cum incredibile sere sit tam atroci crimine se obstringi voluisse , ut alieni ingenii scelus prO-
C A P. X. P. Pius Thomas Gliante Vindicias Regul rium scribit adυersus Disciplinam Apostoli-cO- monasticam , cuius frustra Concinae
V Ix hae procella defunctus aliis ab adversarii g
Concina impetitur. P. Pius Thomas millam. te in Neapolitano Athenaeo tunc sac. Theologiae Prosessor , ac poli modum Stabiarum Episcopus, editum a Concina opus de monauica paupertate Uulgato libello perli ringere conatus et t. En ejus inscriptao: Fr. Pii Τ homae Millante ex-Vicarii Generalis S. Μariae Sanitatis Ord. Prari, S. Theologia Magistri, ct in Regia μαροιιtana studiorum Uni Derstate Primarii Professoris Vindiciae Regularium in ea sa mo nostica pauperraris. 4. Neapoli MDCCx L. ex Typographia Mutiana. Dominicanum hominem, ex editis jam e ercitationibus in plures a Romanis. Pontificibus proscriptas propolitiones non inclarum , mirati plerique lutit tam acriter in Concinam exar-
59쪽
R DANIEL CONCIN. assisse,& placita Probabilistarum, quae olim Irriserat, eo in opere excepisse. A Neapolitano Archiepiscopo hac de re severe suisse reprehensum , ipsumque postea sibi displicuisse de vulgatis Vindiciis, plerique scrips-runt . Dum vero monachis gratificari contendit Millante, in invidiam maximam apud eos Venit , quorum e li ingentior numerus ; concedit enim determinatam pecuniae summam Doctoribus, caeterisque in studiis litterarum impallescentibus , reficiendi fovendique animi caussa, ignaros vero nubioque insignitos titulo quorumcumque bonorum usu, ac possessione destituit, incongruum ess dictitans et ut asini pascantur dum boves arant. Huic Millantis opusculo, in quo cum incondita eruditione admirabilis confusio rerum, perturbatioque decertat , nullum afferre responsum Concina d creverat , ceu
quo sui causam nulli bi convulsam cognosceret , sed aliis exinde permotus caussis , edito apologe tico opere ea omnia solvit , quae alicuius moementi esse visa sunt. Laetus interea Milante egit Pςr amicos , uti Treυolliensium Dbemericum scriptores cum laude sui opus nuntiarent; unde gratiarum actiones a monachis etiam longinquis consequeretur. Hi homines , qui alioquin tam multos praeclaros Italorum libros alto silentio premunt, exa.cerbato jam animo in Concinam propter ipsius in Bollandistas differtationem , quod miliante vehementissime optabat, implevere; sed eo quidem proposito, ut acrem jam caeptam adelpho machiam ulterius promoverent: quemadmodum Concina, illorumari tum apprime gnarus, Dbservavit in animadversion ibus adversus illud Treυolsinorum Patrum ju- di
60쪽
dictum a). At graviora hujusmodi Vindisiis suerunt,
quae plerique in Concinam excogitarunt; quo enim pii hominis conatus frangerent Disciplinam Apostolis monasticam ad S. Congregationem Indicis in Urbe, ut solemni decreto notaretur, detuleru nt. Grave ipsii facessebat negotium ea res, qui horum tentaminum vim probe noverat. Hoc mo do tot eodem tempore adversariis circumseptus iam quo se verteret, ignorabat, & gemebundus Dei, in quo unice confidebat, serventius implorabat opem. Monachi, iique praesertim, qui Romae Sacris Congrega tionibus intererant, Conciniani operis proscriptionem urgebant. Ridolphius S. P. A. Magister, Concinae caetera amicitia devinctus, nihil ommisit quod horum Voris optatum exitum posset afferre. Card. Annibal Albanus, cujus sub auspiciis prodiit Concinae lucubra tio, ad monachorum castra transierat. Ita fere vel inmoderatis animis ab hominum studiis excitati motus ipsa etiam sacra amicitiae & benevolentiae foedera turbant. At protegente rem Numine , post diuturnum gravissimumque examen , nihil in eximio libro repertum spongia dignum; demonstratumque e contra fuit a viris, ea in Congregatione praeolarissimis, monasticae paupertatis caussam ab eo fuisse Vere, ac sapienter actam.
rus Lιιterarδarum Ephemerιdum scribillator ad. t 42. num 4ζ. sub die 27. octo iris, cum Vindicias P. Mulantis nunciaret, duplex mendacium more suo protulit. Vide Nonatam praefixum Tom. II.