장음표시 사용
41쪽
S M..issa ria Florentiae residente , ut tantae saturaris institutio--r . nis memoria quotannis honorificentius ageretur, eidem pleraque priuilegia Martinus V. adiecit, primo ut ea die interdictum in omnibus Ecclesijs ipso iure cesset, prout diebus Resurrectionis , & Natiuitatis Domini, Pentecostes,& Assiimptionis Beatissims Uirginis fieri solet; secundo indulgentias a Praedecessoribus concessas duplicavit, tertio novas indulsit jejunantibus in vigilia , & communicantibus in ipsa solemnitate, nec-non frequentantibus huiusmodi sup- I. ri plicationem . Praeterea Eugenius IV. cdita desuper Extrauaganti, Praesulibus Ecclesiasticis iniunxit , ut Dominica praecedente Festum Sanctissimi Corporis Christi in concionibus indulgentias , & priuilegiata praedicta populis insinuare satagerent. Et Clemens VI. religioso inflammatus studio augendae pietatis erga praecipui miraculi cultum , proposita ab Urbano IV . indulgentiarum praemia uisitantibus Cathedralem Urbevetanamun qua praefatum Sanctissimum Corporale pretioso Christi cruore conspersum aD scruatur, auxit, locupletavitque , editis ea de rolitoris, quas Raynaldus ita ad uerbum exscripsit: Cle- . .riatis. mens Episcopus es c. Vni Uersi Christi sidelibus praesentes literas inspecturis. Etsi deuota pophii fidelis sinceritas ad 2,isse. πιι veneranda sanctorum , quorum susseag,s indigere noscitur , solemnia , quandoque donis θινiIaalibus , videlices remissionibur, or indolentys invitetur , ad illius tamen
venerationem celeberrimam, qui Sanctorum omnium con
ditor sepro redemptιone generis humani dedit in pretium, o sidetibus hiras speratur in praemium se daturum, es tiam ipsorkm deuotio ampliori huiusmodi largiti Ie munerum e fanda. Olim squidemsel.rec. Vrbanus Papa IV. praedecessor noster, piά considerationestrame trans, ct a rendens , fidelium Vseram deuotioni congruere , ct expe
42쪽
dire saluti, quod illud salutiferum , o dulci fmum SacramenIum Corporis, o Sanguinis Domini No iri IESU Christi , quo quotidie in Ecclesia prostare nostrapas
mur , ct potamur I praeter illam venerandam memoriam , quam quotidie facit ipsa Ecclesia , celebritate solemnitatis specialis fulgeret; ad hoc certum annuum festim , Urdei cet quinta eriam po sit octa uam Pentecostes proUidit per petius temporibus statuendam . Et Ut Curus ,-populus
ad colendum festim ipsum indvicerentur devotius , ct ad Ecclesiam , in qu4 eiusdem festi celebraretur epcium, froquentius conuenirent, omnibus vere paenitentibus, ct confesses , qui matutinali officio festi eiusdem in Ecclesia , in
qua huiusmodi ageretur officium , centum a qui uero misise , totidem ; qai autem in primis eiusdem festi Vesperis interessent, similiter censum ; qui vero in secundis, totidem eis vero , qui Prima , Tertia, Sexta, Nona, ct completorν Oscise adessent, pro quJlibet hac Vcarum quadraginta I illis autem , qui per octavas illius festi matutinaliabus uespertinis, Missae , ac pradictarum Horarum osscise interessent, centum dies vatis octavarum ipsarum diebas de injuκ ctis paenitent, s relaxauiι. Sane pro parte dilectorum siliorum Cleri, opopali Ciυitatis Vrbe vetana, Nobis o Ecclesiae Romana immediate subiectae , nuper humiliter supplicato , quod cum in Ecclesi VHeuetan.ἰ posti lotionem dictis sti , de ipso primum oratorium constructumserit, o propter quoddam miraculum , quod ad consolationem fidelium , O fidei exaltationem catholica
iisdem extitit diuina clementi mirabiliter operatum, tam de Ciυitate in , qtiam sucinis purIιέω , cum ingenti dein Morionestitium multitudo innumerabilis annis singulis infestiuitate Mikμοδ ad Eccles am cono iaι supradictam, ad augendam devotionem conuenientiam huiu odi, ampliare dicias indolgentius de benignitate Apostolicii digna Noria No , qas devotionem, G merita cresere populi
43쪽
risianipaternis de eri s assectamus, supplicat oni hujusmodi benignius inclinati, de Omnipotentis Dei misericordii , ct Beatorum Apostolorum eius Petri, o Pauli
auctoritate confise, omnibus vere poenitentibus , ct confesss, qui singulis annis in eodem fesso, ct per octauas i fas ad Ecclesiam praedictam causa deuoIionis conuenerint, diis vina officia,scutsuperiusper Horas distincta sent, aud turi , prater indulgentias per eumdem Praedecessorem g neraliter , ut praefertur, coucessas, totidem de gratia concedimus speciali. Datum Auenioni Idibus February snno fecundo . Has autem ex antiquo more modicas indulgentias subsecutae sunt omnium peccatorum plenissimae remissiones , quas hic, utpote satis superque hodierna Apostolicae Sedis munificentiori manu ad praxim reductas, & consuetudine roboratas commemorare superfluum existimavimus. Scripserat Raynaldus Vrbevetani miraculi historiam hac styli ratione: Hoc porro calamitosissimo tempore . quo grassari immissos a Manfredo Saracenos, aliosque impios immanibus Ecclesia acrilegise uiolasse in patrimonio Beati Petri uidimus, Divina Prouidentia insigne miraculum edidit, ut homines ad Sanctiissimi Euchariuia Sacramenti uenerationem excitaret. Faciebat rem Diuinam
in agro Vrbevetano Sacerdos , cum Dominici sanguinis guttulam in corporalia es luere passus est; qua cum complica sit, in omnibus illis plicis, purissimo sanguinepase purata visa , atque nonnullis in locis Sacra misi forma expressa apparuis . Injecit tantum prodigium Vrbano occasionem instituendae , quinta feria ab Octaus Penteco fles recurrente festiuitatis per motumque alijs grauissimis rationibus ipse testatur ; ut nimirum tepefiente aliquorum de tanto Sacramento de , instructa ingenti pompa illius celebritate, impiorum perfidia pudere confundere ρο , a que
44쪽
quo accenderetur bonorum pietas'. Et qua muis institutio
Corporis , Sanguinis Dominici stib sacris speciebus in i ncruento Missa sacrificio, feria quinta hebdomada famesioris recolatur ; quia tamen Ecclesa tunc in plangenia Domini acerbi fim i morte , p. s ritibus occupara eri , non ita inter lucris medιos , expromendae pro tanto Lenes 'cio laetitiae uacare polo in Diplomate Apostolico edisserit, post celebratas augusi spimi Sacramentι laudes, atque illius demon ratam veritatem ut Vrbanus in praefatis literis Transituras ad Patrem habet licet hoc memoriale Sacramentum in quotidianis missarum solemni,s frequentetur , conveniens tamen arbitramur, ct dignum, Ut
de ipso semel saltem in anno ad confundendam secialiter
haereticorum perfidiam, ct insaniam, memoria solemnior ,er celebrior haseatur . Sed jam ad narrationem Summorum Pontificum s& Conciliorum redeamus , a quibus indulgentiarum usum reperimus olim fuisse comprobatum. In Concilio Salisburgensi sub Gregorio X. contra e... s. δε Abbates, sibi facultatem indulgentias concedendi aD εμπ.ε - t.
sumentes, cautum fuit, ne illam usurparent, declara - . d. eaeest. Grumque, ad solam Episcopalem Dignitatem ejusmo- . 'di potestatem pertinere. In Concilio Erbipotensi sub Honorio IU.Sacerdo- et 1gr. ti, & Clerico deportantibus Sanctissimum Sacramentum , vel ante illud lanternam baiulanti ad infirmos , seu ad mulieres partui proximas,nec-non uere poeni tentibus, & consessis eidem Sacramento per viam genuflectentibus, & orationem Dominicam cum salutatione Angelica ad minus recitantibus, decem dies de injuncta poenitentia relaxati fuerunt. In Concilio Viennensi Clemens V.Constitutionem eis. Vi.ω-as: Vrbani IV. de celebranda festivitate Corporis Christi confirmavit, di indulgentias auxit ijs, qui inter re- Ctem unie, de
45쪽
citandum Horas Canonicas in Ecclesia morarentur In Concilio Ravennate III. sub eodem Pontifice e .u .a.... sancitum fuit, non esse Episcopalis potestatis conce- dere indulgentiam ultra numerum quadraginta die-iα86. rum, praeterquam in sola Ecclesiae consecratione, in qua de uno anno in simili Concilio sub Honorio IV.
. o In Concilio Basileensi sub Eugenio IV. emanavite...u aam synodica Epistola concessionis indulgentiae plenariae . .. ' contribuentibus aliquid in subsidium expeditionis Hierosolymitanae semel in vim, & semel in mortis aristiculo, quam Ecclesia Romam Anno Iubilet euntibus largiri consuevit. In Concilio Turonensi sub Nicolao V. decretum fuit indulgentias ubique concessas, non-nisi de locorum ordinariorum, seu eorumdem Vicariorum consensu publicandas fore. Constat igitur, singulis quibusque retroactis seculis ante Lutherum indulgentiarum usum novum inventum esse effutientem , ab ipsis incunabulis Ecclesiam Catholicam earum thesaurum agnovisse,ac usum retinuisse. optimo igitur jure, ac sano judicio Tridentina Sy- , ... nodus edito decreto de indulgentijs, potestatem eas Μαs. conferendi Ecclesiae a Christo traditam, earumquovium ab antiquissimis etiam temporibus Christiano populo maxime salutarem declaravit , 5e anathemate percussit impios homines , qui vel inutiles illas assererent,vel eas concedendi in Ecclesia potestatem ades.se negarent ; immo & quod ab ipso Ecclesiae exordio, ut memoravimus, ejusmodi thetaurum optime fideles agnoverin ejusdemque divitias Martyres ipsi in aliorum Ievamen, utpote super-erogatas eorum satisfactiones, applicari studuerint, seu ab illis, ad quos spectaret
46쪽
ctaret, applicandas in aerario Ecclesiae reliquerint. Cujus rei idoneum argumentum repetere lubet,quod in nostra Dissertatione inscrta libro inscripto , Acta Canonizationis Sanctorum Petri de Alcantar. , ct mariae Magdalenae de Patris attulimus: Nempe ab ipsis Martyribus adhuc vagientem Ecclesiam Catholicam indulgcntiarum usum, seu applicandarum super- eroga tarum earumdem satisfactionum praxim hau fisse;cum persecutionum temporc lapsi fidei cs ad Ecclesiam redeuntes, & exe mologesim facientcs , indulgentias de injunctis, deque injungendis implicite poenitentijs ab ipsis Martyribus in carccribus constitutis, ac proxime martyrium subituris poscebant : quod minus se illas ab Episcopis assequi posse ob facinorum gravitatem considerent. Id quidem est, quod Tertullianus ad Martyres tunc in carcere positos scripsit, ipsas indulgentias pacem appellans, adhuc Catholicus eas noimprobans : sed prudentem earumdem concessionem commendans , easdem literas, quas proinde pacis libellos dictitat, caute etiam ab Episcopis executioni demandandas asseruit . Non tamen ipsim et Martyres lapsis indulgentias concedebant, sed supplices libellos ad Episcopos dabant, ut corum martyrij mox subeundi super- erogatas satisfactiones lapsis applicare dignarentur, uti Cyprianus pariter multis exemplis declarat, ac in primis in Epistola ad Martyres,qui plus quam fas esset indulgentes , nimis propere lapsis literas ipsas tradebant. Itaque sicuti nonnulli sitan quam importune nimis, uel inofficiosa petentibus, viagor sacerdotalis resistere cepit; ita humiliter, submisseque indulgentias ipsas efflagitantibus,pastoralis com miseratio , cum praesertim id temporis ratio postularet, praesto fuit. Et quidem Cyprianus ipse epistola contra Novatianos, ac alibi fuse hujusce consuetudi-
47쪽
nis meminitdicet epistola xxm. anonymas,& generales Martyrum indulgentiales largitiones, seu pacis libellos, & nominatim excessum Luciani improbet,qui Pauli in carcere positi literarum ejusmodi supe Nerogationum quos umque poscentes lapsos participes faceret , quem sibi Lucianus ipse ad Celerinum crimini
imputat his uerbis : Scire debuisi, quod circa nos actum nempe a Cupriano cil benedictus Mart)ν Paulus adhuc in corpore esset, vocavit me, o dixit mihi, Luciane coram Chri u tibi dico , Ut si quis post accersitionem meam abs te pacem petieris es in nomine meo; & adjungit; Sed se omnes , quos Dominus in tanta tribulatione accersire dignatus est , literas ex compacto universis pacem dimisimus. Hujusmodi autem abusus , ac excessus animos dederunt Patribus Concilii Niceni , solis Episcopis potestatem tribuendi ad applicandas pro eorum arbitrio lapsis indulgentias, libellorum pacis usu prorsus ab
lito ; haec sunt Ca nonum verba: pro animi ardore qui vis susceperit injuncIam tinnitentiam , valeat Episcopus indulgentiam , ne praestitum integrum tempus persoldere teneatur, illi praestare . Et porro non tantum a poenis canonicis in praesenti
seculo, sed etiam a reatu poenae, quam uniisquisque secundum Dei judicium promeretur in Purgatorio, ejusmodi indulgentias liberare,dogma Ecclesiasticum indubitatum cssic, probat Divus Thomas,ea inter caetcras invicta ratione, quod, stemporales tantum ξαπas in hac vita sis hise Indulgentiis Ecclesia relaxaret, damni scaret potius , quam adjuvaret, dum remitteret illas ad graviores, hoc eis, ad Purgatori, poenas . Comprobatur pariter eκ eo, quod universa Ecclesia id ipsum declaravit, facto Summorum Pontificum, omnium Epist porum , & sacrorum Conciliorum , passim concedentium indulgentias, per quas non solum docuerunt co-
48쪽
donari obligationem exequendi poenitentiam inju ctam, sed praeterea remitti poenam injungendam , de expiandam in Purgatorio . Quod enim Summi Poniatifices passim indulserint centum & mille remissionuannos, certe eos implicite saltem involvere voluisso poenas in Purgatorio explendas, ambigendum no est; cum ignorare nequIverint, praesentis uitae poenas ad summum octoginta, vel nonaginta annorum post rationis usum meta contineri.
Hisce, alijsque solidissimis rationibus permoti Patres in Concilio C6stantiensi,quo-ad haec minime re probato inter quadraginta articulos Ioannis miclefi in favorem subsidij pro reductione Graecorum,& Co-cilium Tridentinum indulgentiarum usum comprO- c. , I. d. barunt, impugnatores damnarunt;quamquam nullum ρε
in lacris literis, nullum apud antiquos Latinorum, de Graecorum Patres de ea re testimonium haberi aliquierediderint. Sed proculdubio id non asseruissent, si in praenarratos Dolioris gentium, & Sacrae Scripturae locos idoneos incidisIent, vel traditionem Ecclesiae inspexissent,sed ul6que perpendissent. Etenim eadem auctoritate, qua verbum Dei scriptum illam pollero, optime insinuat Leo X. cum ad Cajetanum suum in Germania Legatum miserit Extravagantem , pro qua Cajetanus ipse ad solutionem terti; quaesiti respon- ὸ .dit: Ecclesa id tradidis, o Iraditione credιmus , proUt alia dogmata , quae in verbo Dei scripto non sunt. Siquiadem Ecclesiae auctoritas specialis,& expressa rith fu data in doctrina Evangelica ad hare statuenda satis se
perque fuit: Ioanne dicente ; Par aristius autem Spiritus s. ι--. ea Sanctus, qtiem mittet Pater in nomine meo, ille vos docebis omnia , cst sineret Vobis stra. uia quaecumque dixera vobis .
Immo & ad indulgentiarum usum, quod spectat, mirraculis quae linguae sunt divinae, eum comprobatumsu D a ac
49쪽
ac traditionem Ecclesiasticam ejusinodi confirmatam fuisse, asserit Sanctus Bernardus, ac in ipsius vita repetit Goseidus; ex praedicatione scilicet sacri itineris Hierosolymitant,cum idem Bernardus literas Apostolicas, quibus in poenitentiam, & remissionem peccatorum iter arripere fideles permovebantur,Domin una cofirmasse sequentibus signis, pronunciaverit his ue bis et uel numerare, nedum narrare di focile foret, Una Fquidem die uiginti, seu etiam plures ab incommodis Vardis, ex indulgentiarum publicatione sanati sunt, nec facile ab hujusmodi dies ulla vacavit.
Indulgentiarum Thesauri Custos, o OEconemus quis a Deo constitutus e
Vm bona, qua sunt alicujus multitudinis, communia, ut docet D.Thomas, distribuenda sint singulispro arbitrio eius, quimuletitudini praees, Gazopgylach Ecclesiae Custos,& OEconomus necessario asserendus uidetur Romanus Po-tifex, qui ex commisso sibi coelitus munere, universo fidelium praesidet Gregir ac ideo unicus Dispensator divitiarum ejusdem Thesauri a Deo constitutus; lieEt olim largius Episcopis in partem solicitudinis assiumptis indulgentias distribuendi Vicaria potestatem de legasset. Itaque eorum quilibet in propria Dioecesi, Sanctorum, qui inibi martyrium palsi fuerant, & nomina olim in sacris Dyptichis imponebat, eorumque satisfactionum vel ad ipsorum Martyrum preces, seu
proprio arbitrio applicationis executor censebatur. Successit tamen temporis lapsis commentitias inter
50쪽
dum, vel anonymas, seu generales literas, non expresso in eis ipsorum lapsorum nomine, aut illas importune nimis exhibentibus utrumque Romanus Poistifex ad se avocavit, ne petentium urgente importunitate apud Episcopos , vigor Ecclesiasticus tepesceret. Martyribus proinde cultum asserere, non-nisi ex
Apostolicae Sedis judicio, ijs licere sancivit: Ac Sanctorum eorumdem Martyrum satisfactiones quibus dam exceptis in operibus pijs intra eorum Dioecesim tantummodo expicndis ) applicare vetuit. Ejusmodi autem fuit Ecclesiae praxis usque ad Fabiani Pontificis gloriosum exitum . Etenim post id tempus , continuata Deciorum Gallieni;& Volusiani persecutio-iae, qua Romani Pontificis electio biennio ferὰ protracta est, Romanus Clerus ex antiquiori consuetudine, sublato visibili Universalis Ecclesiis capite, suaruesse partium ratus est, Catholicae Ecclesiae ubique locorum in sis,quq licerent prospicere,atque consulere. Quippe qui c uti propinquiora membra capiti inhaerent ipsius capitis munera expleturus, lapsoru multitudinem, ne ijdem desperatione deficerent, commiseratus est. Coacta igitur Synodo scripsit ad Cyprianum, aliosque Episcopos, ut exemplo Christi,qui Pe- trum, post negationem respexerat, ac amare flenti pe- ' percerat, in lapsos tum in idololatriam , rigorem a vitum miseratione temperarent: & ijs , quibus vitae exitus imminebat, si lacrymis, si fletibus dolentis, ag poenitentis animi signa prodidissent, & spes vivendi secundum hominem nulla substitisset,acta poenitentia, di professa frequenti suorum detestatione factorum,
caute , & solicite subvenirent.. Sunt ferme uerbἔtas σιν. R. . ν-
ipsius Romani Cleri. Hujus sanctionem Cornelius demum Pontifex renunciatus confirmavit. Verum quia