장음표시 사용
71쪽
PT ANTIQUA ECCLESIJ DISCIPLINA
Demiim objiciunt Hieronymum qui in lib. adversus Vigilantium,
scribit qui facient Orientis Ecclesiae, quid LAEmpti ta Sed ι θ οἱ crihis, inquiunt, verbis trium Patriarchatuum a ij incitos limites Dabem M. Orientis Ecclesia Autiocheni Patriarchae scrae ditioni subditae punt, vel potius tota sunt illius aetio. Si tamen tres D secesis A lanam, P ricam cst Thracicum exceperiri pti sinitimaque Eccloiae parent Alexandrino Patriarchae. si eumque supersunt Ecclesia id est Occidentales, sunt Sedes Apostolicae, Romanumque Episopum ut Patria
Rc spondeo Hieronymum distinctos Patriarchatuum limites hoc loco minime tradidisse, nee quidquam hic scripsisse undd possint colligi. Tres praecipuas orbis Diceceis nominat, ut illarum auctoritate impugnatam a Vigilantio disciplinam defendat. At quam late pateant istae, nullatenus dicit. Adversarii vero illarum limites ita alii-pnant, ut omnem argumenti sui vim instingant, nam si Ecclesiariim Orientis nomine una tantum intelligitur Dioecesis, exceptis aliis tribus, cur non pariter Sedu Apostolicae nomine intelligatur sola Dioecesis Sedi Apostolicae peculiaris seu Vicariatus Romae tDenique Sirmondus Patriarchatum Romani Pontificis per totum Occidentem porrigi probat Graecoriam recentiorum testimonio &consessione, qui ad Canonem sextum Nicaenum ultro agnoscunt totum Occidentem ad Patriarcitatum Romani Pontificis Purtinere, ut Zonaras qui ad hunc Cationem haec habet: Alexandrinum, igitur,
Episopum iis qui in ME 'pio, Lybia, Pentapoli sunt , praesivere jubri,
Antiochenum, subjello sibi Provinciis nimirum Caele riae , Cilicia utrique , AI potamia; at alios Disopor seris quemque regionibi praeesse, quemadmodum est Ecclesia Romanae Antistes ut occidentales Provinci. u regeret, mos obli ita Adjungit huic Llsamonem&alios Graecos recentiores qui satentur Patriarchatum Romanum extendi per totum Occidentem. Unde Thessalonicensem, Corinthium , Nicopolitanum, Atheniensem, Patrensem Metropolitanos 1 Dicvosi Romani Pontiscis avulsos, & sedi Constantinopolitanae subiectos
esse constat, tum ex notitia Graecorum, tum ex Romanorum Pontificum Epistolis, Hadriani scilicet&Nicolai, qui Provincias istas
tanquam suas repetunt. Confirmat istud Sirmondus ex veteri Hi ronymi dicto qui in Epistola ad Marcum, haec ait, Haemeticum mecum Occidente, haereticum me cum G puto, hoc est cum Damase Petroque condemnent. Supponens tam occulentem Damasi Dioecesim fuisse,
72쪽
haec omnino levia sunt, nam primo Graecorum istorum trecentiorum auctoritatem majoris non facio, imo minoris quami sus Simondi testimonium t illi enim de rebus istis loquuntur ex praejudicatis opinionibus, veterumque disciplinam ex ea quae sua relate vigebat, metiri solent. Cumque eo tempore quo haec scimbebant, Romani Pontificis Dioecesis ad multas occidentis Provi cias esset progressa, non examinarunt utrii in Synodi Nicaenae tempore eosdem habuisset limites. Imo totum illi Occidentem ultro concesserunt, ut facilius illum ab Oricnte arcerent: suum tantummodo
curantes ac de alieno nihil selliciti. Ad ejusdem aevi disciplinam pertinet quod Pontifices Romani Macedoniam & Graeciamsbi avulsas queriintur, quia scilicet, ut observavimus, aliquam in haec loca auctoritatem sibi vindicarunt Pontifices. &Dioecesim suam istuc extendere conati erant Thessalonicensi Episcopo vices suas con
Quod spectat ad Hieronymi locum, nihil prorsus ad rem pertiaret : nec enim ibi mi de Dioecesibus, sed de fide AE pti & O cidentis. Q illud cum Hieronymus in Syria degens a nonnullis a
cutiretur, ut iidem suam in tuto collocet, cum in Oriente de Religi me dissensiones forent; occidentis autem S AEqypti Episcopi unum sentirent, visum est illisdem suam utriusque testimonio rectam ostendere. Nominat autem Petrum Alexandrinum & Damasum, quo-miam cum isto totus Occidens, cum illo AEgypti Dioecesis integra stade accommunione jui bantur,non quod iste Occidentis totius, i Ie AEgypti Patriarcha foret. Eadem de causa Theodosius Ecclesias tradi iussit iis qui cum Damaso, Petro & aliis quos in lege sua nomianat, communicarent, quia scilicet cum illi fidem Nicaenam apeitEprofiterentur, necesse erat eos qui ciun illis communicabant & sciati e-hant, eamdem fidem prosit , cum ergo omnes Occidentales cum Damasci communicarent, atque, ut inquit Optatus, commercioso
matarum, Grumi commisionis societate concordarent, non seclis ac
AEgypti Ecclesiae cum Petro Alexandrino, merito Hieronymus ad Occiuentis & AEgypti fidem cognoscendam Petri ac Damasi fidem in medium producit. Atque haec de Patriarchatus Romani limitibus, nunc de aliis agendum est. Secundus inter Patriarchas locus olim Alexandrino Episcopo cor cessus est. Cur autem Antiochenum praecesserit, haud facile est dicere:
hla valde desudant, qui Patriarchicam dignitatem E Petri sundatione repetunt, nam Ala drinam Ecclesiam a Petros datam non fuisse
73쪽
certum est. Rectius illi meo quidem iudicio loquuntur, qui secundum locum Alexandrino Praenesi concessum esse scribunt , eo quod Alexandria foret secunda orbis credas, qvinquam id non italiquido demonstrari potest. - Huic Patriarchae Concilii Nicaeni Canone 6. ius in Libyam. AEgyptum & pentapolim ex antiqua consuetudine vindicatur.
Marum Provinciarum nomine comprehenduntur eae Omnes Pro
vinciae, quas in Diae si AEgypti iupcitus enumeravimus, quae Haesecto Augustili parebant. - Latilis hunc postea Patriarchatus sui limites extendi te millibi legimus, immo constat eum nihil quidquam in Asricam occiden talem juris habuisse, nec eorum quae in ei rebantur, fuisse part
icipem. Somniant igitur illi qui totam Aia cam, peraut tertia o his parscit, patriarchatui Alexandrino attribuunt. Tertium Patriarchatus honorem sortitus est Antiochenus Episaeopus, cujus Patriarchia Orientis Diceres finitur, nec enim vin etiam, ut fingunt nonnulli, vel in universam Asiam, velincaei etas Imperii Dioeceso, Asianam scilicet, Ponticam&Thracicam ius Matriarchicum obtinuit. Id quippe expressE aetatur in Concilio constantinopolitano &Dicec non Asiae, Ponti & Thraciae cura i clarum Episcopis committitur. Nec unquam leges, Antiochenum Episcopum jus Patriarchicum in eas Dioecesses utapasse, aut cum constantinopolitano Episcopo illas invadente tanquam pro suis di Micasse. De caeterisautem Asiae magnae partibushauddimcile est de . monstrare Antiochenum Episcopum nullum sibi ius in illas vindicas. c. Nam verbi gratia, frumcntius licet Tirrius Indorum quos ad si
dem converterat Episcopus, non ab Antiocheno, sedis Athanasio Alexandrino ordinatuscu, ut testis est Ruff. lib. Io c. s. Idem Rustinus lib. I i. c. narrat Moysi Saracenorum Epist
pum ordinatum fuisse ab Episcopis orthodoxis .i ypti, quoniam ceductus Alcxandriam pastus non erat se E Lucio Ariano Episcopo Alexandriae ordinari. Qui mos Asiaticorum perseveravit adJustinia ni tempora: sub eo etenim Indi Episcopum ab Alexandrino Praesule
petiere, ut refert Elmacin. hist. Saraci lib. I. c. I 2.
His tribus Patriarchis duo postea juncti suere, Constantinopol, tanus scilicet & Hierosolymitanus, de quorum institutione, & ju- risdictione pauid lati iis disserendum est. Bigantinus Episcopus Heracleensi primum Episcopo suffragobatur, ut ait Gesas. Epist. 2. At postquam illa urbs a Constant
74쪽
s munda ocliis urbs ficta est ejusque nostine donata, altiuς sic exmulcre coepi ejus Antistes, ac propriae Metropoleosjunim ὸxcutere, in 'tantum ut in Concilio Constantinopolitan' primus 'et honoris post
Romanusnlocirs concederetur ij. f. Constantinopolitanus Labcuri A -- res honorupartes'εσβεῖα τῆς quois,D se RomaniὐπEpisco m eo sit nova Roma. Sed circa Canonem istum multa quaeri selent, quo nobis currentibus moram fici t. Primo hujus γνηαρ- re voratur
in dubium a Baronio de asses, qui Can nem hunc commersiti tun & suppositumesse arbitrantur his rationibus moti rc mmd Anatolii Hi ὶ Leone per Epistolam uesi. exagitatus, nequaquam se auctoritate at ut jus Canonisa C6nstantinopolitano Coneilio constituti . defendesit. Σ . Quod Episcopi Concilii Conmmtinopolitant r. seu potius s. 'in Epistoli sua ad Damasum desinitionis hujus non meminerunt. 3: d Timotheum Alexandrinum, in cuius praejudicium Decre- 'tum id latiun fuerat, id tulisse non sit probabile, 'Quod superiori Canoni, in quo Dioeces distinguunt v, contrarius esse videatur.
Vertim hae rationes levissimae sunt, nec quemquam movere de- bent, cum aliunde Canonis hujus grauissimis testimoniis fulciatur. Primo enim Canonem hunc a Concilio isto editum testcssunt S rates & Soetomenus, illella: s. c. 8. hi clib. . c. 9. Dein - de in Concilio Chalcedonensi, tum Cara. 28. tuni sies .rs. col. 8I2.
hic Canon adducitur. Atque ipse Lucentius Sedis Apostolicae lega
tus agnoscit hunc Canonem centum quinquaginta mirum esse, queritur enim col. 8o9. Constitutionibus postpostis, Iso. sui in *nρdicis GnqmFiu non habentur mentionem taurum sc se nosiuntur. lNon negat hanc suis Patrum 1 16. definitionem, sed illius Concilii sanctiones in suo codice minimό reperiri, testatur. Similiter S. Leo' s s. ad Anatolium, &Ep. 13. ad Pulcheriain queritur Concilii Nicaenisanctionibus alias antς6o. aut. 7o. annos a quibusdam Epis P copis editas praeserri d de alip qtiam de Concisii Constantinopolitani Canone 3. intelligi non potest. Praeterea licet propter hunc, .caeteros ejusdem Concilii Canones minimd receperitEcclesia Roma- na, utconstat ex jam citatis loci ; itemque ex Greg. lib. 6. Ep. 3r.& Nicolao I. Gelas. Ep. q. cos tamen suppositos esse numquam dixit, 'sed a i o. patribus conditos agnovit, ut constare potest ex locis mo- ldo citatis. Demum in collectione Dionysii Exigui, caeterisque omnibus Canonum collectionibus reperiuntur. Ad rationes allatas re
75쪽
U DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
Ad primam ex ipsomet S. Leone Anatolium Concilii Constantinopolitani Canone honorem suum defendisse constat , ut jam a n bis animadyersum est. l Ad secundam respondeo secundi seu potius tertii Constantinopolitani Concilii Episcopos Gnones a se conditos non enu' imerare : sed rationem reddere Pontifici, tum suae sidet, tum etiam administrationis Ecclesiarum, ordinationis scilicet Nectarii & Fl viani: unde ne verbum quidem dicunt de Maximi Cynici eorumque i qui ab ipso ordinati fuerant, depositione, de qua tamen unus editus
Ad tertiam respondeo sorth Alexandrinum intercessisse , & intescessionis ejus nullam esse memoriam, sorsan etiam non intercessisse,uci quia ita aequum esse iudicabat, vel quia obstitit Imperator, vel quia non magnum sibi praejudicium hoc Canone feri existimavit. . Unde nee in Concilio Claalcedonens ipsum , aut Antiochenum Prae- isulem intercessisse legimus. Forsan etiam hic Canon ante ψΠntum AEgyptiorum editus est in primo Concilio Constantinopolitano, cu- ,
jus Praeses crat Melctius. Ad ultimam respondeo hunc Canonem priori non esse contrarium , quia secundum tantum honoris locum Constantinopolitano
tribuit Epistopo, servatis sin larum Diccccscon privit si is, quae inullatentis laedit hic Canon. Nec enim Episcolo Constantinopolitan' jus tribust in Asianant aut Ponticam Dioecesim , quod nobis deinceps probandum est. Concita Constantinopolitani Canone meram tantum honoris praerogativam Constantinopolitano Episcopo conccssam esse, nona cin, yt quidam arbitrantur, in Thracicam, Ponticam &Asa-nam Dic e sesauctoritatem, orba ipsa nonis aper id demonstrant: ita enim se habetia Consa tinopolitamu D cum habeat M βει- retῆς ε hoc e privilegia honorupo 3 Somanum. Quis autem non νvideat haec verba nihil aliud sonare quam meram honoris praero-pativam , quemadmodum & in Nicaeno Concilio m e
quae Hierosolymitano tribuitur Episcopo, nihil aliud est quam honoris privilesium; quis, inquam, somniet hujusmodi verbis Constantinopolitano Antistiti tribui Jurisdictionem in tres Dioece-so, de quibus nulla ibi sit nientio ' Nonne hoc est actingere Con- icilio sententiam, quae ex eius verbis insculpi mini md potest f Quid . quod Concilium diserte ligniscat se noluisse quidquam Constantinopolitano Episcopo concedere in Dicecessis Atianam & Ponti- i
76쪽
cam. Nam Canone praecedenti, in quo limites istarum Diceceston assignantur, nulla conceditur in eas potestas ulli externo Episcopo, imo tota illarum administratio Episcopis suis tribuitur, & dirusered vetatur, ne non vocati Discori ad alieni Dior ses accedotordinationis, vel alicujus Ecclesiasticae administrationis gratia, quae prohibitio generalis in , & aeque Constantinopolitanum Epiu pum Thracicae Diceces eos Exarchum complectitur, ac Ephesinum Asianae, aut Caesareensem Ponticae. Confirmat istud lex Theodosi statim post Concilium lata, qua jubet Imperator Ecclesias Ponti MAsiae tradi, non iis qui Nectario, sed qui nonnullis harum Provi
clarum Episcopis communicarent.
Caeterum etiam si Constantinopolitano Episcopo nulla omnina iurisdictio Patriarchica tribuatur Canone Concilii Constantinopolitani in Dicereses Asianam & Ponticam, imo nec ulla ibi mentio fiat eius in Thraciam Jurisdictionis: verisimile tamen est eum thin hujus postremae Dioeceseos Patriarcham suisse, idque juris a Constantini temporibus obtinuisse. Notum cerid est quanta tum temporis fuerit Constantinopolitani Episcopi dignitas, ad quem Alexander Alexandrinus litteras de Ario scriptit, cujus communionem ipse Arius aded expetiit, cujus sedem Eusebius & Eudoxiust uia avida arripuEre, hic relicta Antiochia Patriarchali sede, ille vero Nicomediensi quae Metropolitica est ; cuius denique tanta fuit tunc temporis dignitas & auctoritas. Itaque verisimile omnino videtur Constantinopolim Constantini temporibus sicut erat totius civilis, etiam Ecclesiasticae Dieeceseos in Thracia caput fuisse. Confirmant id quaecumque a Concilii Nicaeni temporibus, in variis
Conciliis gesta sunt, in quibus videmus Episcopi Constantinopo
lani semper primas suisse partes: confirmat etiam subsequens Episcoporum Constantinopolitanorum in Thraciam potestas quam nullo repugnante habuerunt, & de qua cum nemine contenderunt. Itaque vix dubito quin Bizantiniis Episcopus a temporibus Constantini Dioeces eos Tnracicae fuerit Garchus. . Postquam vero hanc dignitatem adeptus est , eximium inter reliquos honorem ambiit, quem sibi Canone tertio Concilii Constantinopolitani deserti curavit, nec his contentus occasione ho-
foris sibi concessi in vicinas Asiae & Ponti Dioecesses aliquid iuris
sibi arrosere coepit, easque demum Imperatorum auctoritate si erus penitus invasit, suoque Patriarchates adjecit, sed quibus id gradia ibusfecerit, exponendi: cst.
77쪽
1ο PE ANTIQUA TCCLESIAE DISCIPLINA
Primum igitur haud ita muliopost Concilium Constantinopolitanum, Constantinopolitani Episcopi variarum se Dioectaeon ordinationibus immiscuerunt, idque nonnumquam ultro con dent, bus Metropolitis, nonnunquam etiam invitis. Primum Patriarchicae in alias D cecesses Jurisdictionis excmplum
adduci potest judicium Nectarii in causa B dii & Agapii Bos
trensis Episcopi: sed istud exemplum nullatenus est ad propositum: nam controversiae istius iudicium non tulit Nectarius Patriarchico jure, sed in Concilio Constantinopolitano sentcntiam dixit, cui aderant Theophilus Alexandrinus, Flavianus Antiochenus, Palladius Caesareae& alii Episcopi omnium Dioecession, a quibus illa confirmata est : caeteris equidem Episcopis praefuit Nectarius, quia primum inter cos honoris locum Concilii Constantinopolitani Canone obtinuerat: sed inde concludi non potest aliquid eum iuris in orientalem Dioecesim habuisse. Concilii istius Constantinopolitani
acta extant tom. 2. Conc. col. II r. Secundum exemplum rei titur
ex facto Ncctarii, qui Gerontium olim Ambrosi Diaconum ao Helladio Caesareensi Nicomediae Episcopum ordinatum deponere licet frustra tentavit, ut narrat Soa. lib. 8. c. s. Verum haec ipsa narratio aperte demonstrat Metropolitanos Dioecescos Ponti ab Episcopo Caesareensi non a Constantinopolitano ordinatos suisse: quando iuriscini hic Gerontius ab Helladio fuerat ordinatus. Nec est quod di- .cant contra Canones ordinationem hanc ab eo factam fuisse, nec enini id ei obiecit Soromenus. Nectarius autem Gerontio Sacerdotium adiamere conatus est ad preces Ambrosi, cuius Diaconus suerat Ce-xontius. At Patriarchica in eum dignitate non est usu , alioquin in ejus locum alium ordinasset Episcopum, cumque de Episcopatu, invitis etiam Nicomediensibus, ueturbasset, ut postea a Chrysostomo per vim factum est.
Hic enim Ecclesiasticae disciplinae studiosissimus cum audisset
Diae finitimaru ue Pro inciarum Ecclesias ab indignis sacerdoti-- bus gubernari est alios quidem donis , alios gratia corruptos sacerdotia vendere, Ephesumperrexit. Ac tredecim Episcopis depositis, partim in L cia, partim in Phraigia, partim in ipsa Abia, alios meorum locum substituit. Oh sina autem Ecclesia cujus Oscopus tunc D, te mortem ob erat, Heraci impraefecit, virum origine C prium .... sed UT G- Mutium Nicomediensi Ecclesia expulit. Πaec resert Soz. loco supra crutato lib. 8. hist. c. c.
Rem diligentius narrat Palladius in Dialogo de vita Chrysost
78쪽
mi, scribit enim Antoninum ab Eusebio Valentinopolitano accum tum suisse in Concilio, libellumque criminum ab eo prolatum cui praefixum erat Chrysestomi qui Concilio aderat, nomen. Inter
alia objiciebat ei, quoa pro sege ac decreto hiareret or rationes Di, coporum vendere pro modo redituum. Conatus est primum Chrysostomus utrumque conciliare. At clim Eusebius nollet ab accusatione desistere, obtestareturque Joannem ut . de hac causa iudicium ferret; facinus negante Antonino, iudicium persci non potuit: missi tamen in Asiam Episcopi, ut de crimine Antonini fieret inquisitio, sed ante illorum adventum testes auro corrupti. Paulo post
Antonino mortuo ex partim a Gera cio citis Ephesi' nae, partim ab Episcopis Decretum ad Pannem venit. Omnibus pavem do cum jura sento orantibus ut penictitauri Ec Ula Vrm ferret. . . Oramus, inquiebant, venerationem tuam in drycendra Er formam
ali am Ephesiue imp nas Ecclesiae , diutismo a ficta hinc Ananis Dbiantibus, inae nostris cViduati avaritiae uestudentibus. Permulti enim in id amur ut lupi aer es Saoetanalem sedem pecuniis raperrfestinantes. Ad horum itaque Episcoporum preces in Asiam venit Joannes, & congregatis Lydiae, Asiae,& Cariae Episcopis 7o. Heraclidem ordinavit . de so Episcopos simoniae reos Episcopatu deiecit, aliosque in illorum locum instituit. Porro haec narratio confirmat Constantinopolitano Episcopo nullam suis leJurisdictionem in Asianam & Ponticam Dicecessis. . Primo enim Chrysostomus hujus causae iudicium non suscepit ex ossicio S quasi Patriarcha, stat quia ultro ad ejus Concilium ambae partes causim detulerant.1. Non misit in Asiam Episcopos Clin stomus alio sne quam
ut de rei crimine inquirerent, quod cuivis arbitro licitum erat.
. 3. Post mollem Antonini non ultro ad ordinationem Ephesi irpiscopi faciendam accellit Chrysostomus, sed eam Diuereseos Epis ς0pis prout moris erat reliquit. Ubi vero tium ab iis, . tum ab Ephesino populo vocatus est; ut formam aliquam Ecclesiae Ephesinae constitvcret, non solus Heraclidem ordinavit, sed simul cum Concilio, Dice seos, cujus judicio convicti Episcopi depositi sunt. Nihil est in toto isto negotio, quod Patriarchicam Constantinopolitani Epis.copi in Asiam potestatem suisse demonstret. Immo multa occurrunt
quae contrarium plane suadeant.
Quarto, licet nihil non secundumordinem fuisset hac in reii Ioan-veginum, propterea tamen apud omnes male audiit, di supcr G a Liae
79쪽
11 DE ANTIQUA ECCLESIAE DI CDLINA
biae suit accusatus. Asiani quidem statim post eius mortem eodem Palladio teste ordinatos ab eo Episcopos ejecerunt , & ab eo deiectos restituere. Quod equidem immerito factum esse agnosco, quia Concilium Diceceseos istis ordinationibus consenserar, veru tamen Asiani id nunquam sacere suissent ausi, nisi causati essent eos a Constantinopolitano Episcopo constitutos, cui nihil erat in
Provinciam suam juriis. Advertit etiam Soχom. qa d tum ua positi emit tum istorum necessarii , Dannem accusare caeperunt, quod rerum novarum in Ecclesiis auctorfuisset ; ch contra morem institutumque majorum ordinationum jura immutasset. Hoc autem dicere non
potuissent illi, nisi primus tibi Ephesini Episcopi ordinationem arrogasset. Demum in Synodo ad Quercum tom. 2. Co .coL I328. Chrysistomus inde sumpta occasione accusatur , quod aliorum invadat Provincias, ordinetque ibidem Episcopos. Quae quidem licet ab ejus in micis malevolo animo dicta sint, apertὸ tamen demonstrant nullum canonibus sitisse datum jus ordinationum Episcopo Con stantinopolitano in Asiam & Pontum. Nam si ita seres habuisset, ridicula suis set omnino illorum accusatio. Post Chrysostomum vero nul5 aut sane pauci Ephesini Episcopi I constantinopolitano ordinati sunt. Dicunt enim Asiani Conc. Chaucedon. act. II. col. 7oo. a Timotheo ad hunc usque Episcopum via pinti septem Ephesi ordinatos esse Episcopos, excipiunt ii qui constantinopolitani Episcopi partes tuentur, Castitium, Memn nem & Heraclidem, de caeteris id verum esse agnoscunt, sed eueconfugiunt, ut dicant ordinatos illos suisse cum consensu urbis
suae Archiepiscopi, quod ab iis dicitur quidem, sed minimὶ pro
Haud tamen dissiteor, quin Chrysostomus caeteris Conflantianopolitanis Episcopis occupandarum Ponti & Asiae ordinationum viam aperuerit. Nam Atticus, qui Joanni successit, Episcopum Nicaeae in Pontica Dioecesi ordinavit: Refert enim Socrates lib. 7. c. 23. eum ordinandi Episcopi causa Nicaeam venisse. Idem Philippopoli in Thracia &Troade Episcopum Sylvanum p Iecit, ut testis est idem ibid. cap. 3 . idemque Agapeto Synnadorum Episcopo, qui Theodosium Episcopum eiusdem urbis expularat, scribit, ut Episcopatum retineret, huicque persuadet ut repulsam hanc patienter ferret, lege Socr. lib. 7. c. 3. Sisinnius Attici successor mortuo Crocinorum Eriscopo Proclum urbis illim Antistitem Ose
80쪽
immis. Sed millieoprofectionem pararet , praemertentes eum Q
ceni Dalmatiumquemiam Asina sit professionu virum Disivum iconstituerunt. His verbis id factum narrat Socrates dio. s. c. 28. addens praeterea id ab illis factum contempta lege, qua sancitum est, ne praeter sententiam Disivi Constantinopolitam, ulla sat Sacerdotis
ora natio. Porro legem istamideo neglexerunt , quod setius Atticipese
Iona haec traro ali concessa videretur. Hic videre est non modo Constantino innos Episcopos ius ordinandorum Metropolitanorum in Asia & Ponto sibi vindicasse , sed & legem obtinuisse ab
Imperatore , ne quis ordinaretur Episcopus praeter illorum sententiam , qua lege freti simplices Episcopos etiam ordinare conati sunt : sed non paucos nacti sunt aaversarios. A Proclo Constantinopolitano Thalassium Caesareensem Episcopiam ordinatum este, reseri Socrates lib. 7. c. ψ8. cum Caesareenses, mortuo Firmo, Gn-suntinopolim venissent Episcopum postulantes. Idem Proclus Ancyranum Episcopum ordinavit, ut habetur in Conc. Chalcedon. act. 16. col. 817. Ita paulatim Constantinopolitanus Antistes Patriarchalia in Asiam & Pontum jura invasit, quae Concilio Chalce donensi Imperatoriisque edictis sibi confirmari curavit. Mirum etenim est quantum ei detulerint Chalcedonenses Patres, sertE ut Impe ratoris voluntati morem gererent, ejusque urbem insignibus quibus dam privilegiis ornarent. Act. I. cel. iis. cum rechatus suisset ordo Episcoporum Ephesini Latrocinii,&quintus poneretur FlavianusConuantinopolitanus post
Dioscorum Alexandriae, Julianum Romani Episcopi legatum Juvenalem Hierosolymorum & Domnum Antiochiae Orientales , qui cum ipsis erant Reverendissimi Episcopi clamaverunt. . . Flavianus quo in proprio loco non sedit, Constantinopolitanum Episivum quare quintum p uerunt. siniti Reverendissimus Episium dixit. Ecce
nos Deo volente Dominum Anatoliumprimum habemus , hi quintum posuerunt Beatum Flavianum. Dinc videre est ipsos etiam Pontificis Romanile 'os concessuma Concilio Constantinopolitano Episco:
Act. 13. Concilii col. 7iΣ. Nicomediensis & Nicaenus Epis copi de jure Metropolitico certantes, utrimque litteras Chrysostomi R Procli allegant , quibus probatur eos aliquid sibi iuris in Bithyniam arrogame. Hoc autem peculiari observatione dignum est, quod cum Nicomediensis &Nicaenus de ordinatione Episcopi ianovincia suadeo tuent praesertim de orduinione Ducopr B . s lino