장음표시 사용
101쪽
φ. 47. De nominum Genere. . g. 4S. Da nominum Numero. 71
Not. Nomina mascul. derivata a verbis N ,, p terminantur inr- v. g. l , a a 2 seminin. clialdaica in 'N- recipiunt in plur. terminationem , v. g. r* P a IN 'P. In Paraphrasibus nonnunquam Nun finals abjicitur, ita ut pluralis desinat in , v. g. ' odit pro P NON.
2. Dualis nominum, qui in Chaldaismo biblico tantum occurrit, adsciscit terminationem P l- Vel p-, ut: prini re naP cornu, n duo, inreo vel p P ducenti; in Targuinim imo et in Syriaco geminatum per pluralem vel cum vel si nonumerali VPl, -- L exprimitur, V. g. yaes dente , p*Ρ nbiduum Exod. 16, 29. laz p n Gen. 19, 8. - lio2 Ephr. carm. V. Syrorum Dualis in in quatuor tantum vocibus obvius est iisque: . Id duo, duae, o ducenti, - Aestyptus. Adnotationes. Nomina Aramaoomam in plurali multas admittunt irrogularitates, quae ad Lexica spectant, non pauca enim nomina in plur. alius generis terminationem isdsciscunt, quam in Singulari et quidem: lὶ Masculina in plur. terminationem recipiunt semininam: aὶ Chaldaeorum: an N ab IN pater, tri*ἰr a Cet' nomen,
a via hora, a liac hortus, u- n l. triticum,
102쪽
iaμ a laesi proedo, IL,i re cura, ita a ita, clamor etc. 3ὶ Sunt nomina, quae duplicem pluralem a duplici sing. obsoleto admittunt nonnunquium diverso significatu, et quidem H Chaldaeorum: l)m et ab EN mater, pnN et l)nNab PN sonum, pci' et imi ab Σ3 dies, pWV et a tem anima, i ot ynm a stupius, i i tonitrua et l)ῖ voces R
4 Nonnulla nomina aramaica in solo plurali pluralia
tantum occurrunt, et quidem: lIC . coelum, Mia aqua, D n lia ritu, C aD tal facies, i isy juventus, ta Gorpretium etc. - Rursus alia singularem tantum admittunt, uti: In , ι m, aurum, , D ferrum, peccatum, ii taveritas. Quaedam nomina syriaca singularia accipiunt, si sensum collectivum prae so serunt, signum Ribui, ut: lἰ αstreae boum, jumenta, volucres, iasis streae ovium etc.
5) Composita Syrorum . 46. 2.) pluralem admittunta) vel in posteriori voce, ut in: linimici, b) vel in
priori, ut: l' ς homines, c) vel in utraque simul, ut: Mi flliae vocum nustae. 6 Exoticorum praecipue graecorum nominum pluralis
103쪽
g. 48. De nominum Numero. g. 49. De nominum Statu.
g. 49. De nominum Statu. 1) Praeter statum absolutum et congi ructum, quem utrumque Aramaei communem habent cum reliquis Semitis, accedit tertius status isque simpliaticus, quo Aramaei utuntur, ubi reliquae lingusto articulum solent adhibere, ast utraque dialectus aramaea ab iuus primitivo multum aberravit significatu statumque emphaticum saepe praecipue in masculinis pro absoluto statu et indo sinite ponit.
Not. Status emphaticus nomen traxit ab εμ ραiveiu monstrare. quo jure et posset vocitri demonstrativus.
2) Statui absoluto, qui indepondentiam exprimit nominis, quod alteri nec est sub ordinatum nec explieando circumscribendovo inservit, oppositus est status constructus, status depondontiae; nam nomen in statum construetum Ρο- nondum somper indiget alio immodiato sequente nomine, quo explicatur et definitur. Utrumque nomen desini eus eti
104쪽
α Pars. Formarum doetrina. III. cap. De Nomine. do initum confluit quasi in unum conceptum stompoSitum, quin tamen in unum conjungatur, quem ob nexum constructivum nomen quaedam oportet subire mutationes, qu maxime concernunt abbreviationes aut concentrationes vocalium; nam nomen in statu constructo per subsequens definitum brevius ac colorius pronunciatur, quo inducitur Vocalium praeprimis finalium mutatio et casuum propria sormatio. Status construetus a) nominum mas cul. in singulari parum aut plane non discrepat a statu absoluto; in plurali vero formatur e statu absoluto mutata Husdem torminatione l)- et in si Nun scilicet abjecto), V. g. as. b) nomina seminina in singulari mutant terminationem status absoluti N- et V in n- st
3) Status emphaticus i. e. nomen cum articulo, quem Aramaei modo speciali voci sutagunt sicuti in lingua da-nica: Lon unoen - stem Lono et in vernacula: Frie ichen, Euryn etc.), sormatur a statu constructo addita re nartic. heb. terminatione, quae tamen Vario accedit modo, et quidem: a) simpliciter ad singularem nominum mascul. , v. g. A N ab in thesaurus, ab populas; quas tamen in re et -, ta desinunt, hujus loco assumunt et nN-,
c, uti: a et nNuna a 'ON, RIn plurali terminatio masculina D , transit in t - , , exceptis masculinis sing. in , C desinentibus, quae terminantur in vel ho- , - , v. g. i ,
105쪽
g. 49. De nominum Statu. g. M. De nominum Motione. 75
quae terminatio in . saepius etiam Rbsolute occurrit in nominibus gentiliciis, quorum est propria, ut: Amyptii, 'M Nidianitae. Jos. 24, 11. b) ad statum constructum nominum semininorum tum in singulari octa vocali et ante Tliau), tum in plurali, ut: re amo, sing. et Nn letaodia: pl. Q sing. Nn 2 loia e Pl. g. 50. De nominum Motione. Sub motiono nominum intelligitur ratio, qua ex nominibus masculinis sive substantivis sive stloctivis) sunt seminina; generatim haec motio fit addita terminatione seminina N- ι , V. g. sancta a attamen ob speciales literarum finalium proprietates est notandum:
I) Nomina masculina, quae in Olaph vel Jud) quiescens .aut in Jud mobilo praecedente vocali a) desinunt, istam
vocalem in motiono ob accrescentem in fine syllabam amittunt, si litera infirma est radicatis, v. g. EX
s Hac, ita o C , si vero litera infirma est servilis, tune in . dialecto chaldaica ' abit in R Αleph torminationis semininao in n mutato, ne duo Aleph occurrant - nN , in syriaca autem Jud manet, ut: nN ῖ prima a primus, i
Not. a. Nomina, quae in masculino exeunt in litoram Jod quiescentem, in utraque dialecto non raro assumunt anto termin tionem semininam literam Aleph, quae proprie ad radicem pertinet, in statu vero absoluto negligitur, ut: nNud multa a 'an uo No f. b. Nonnulla nomina anto terminationem semiuinam literam Jud inserunt, ut: R Parvus.
2) In illis nominibus, quorum ultima syllaba habet Voca- .lem mutabilem, ista aut mutatur in brevem, aut saepius excidit ante terminationem femininam.
106쪽
76 II. Pars. Formarum doctrina. III. cap. De Nomine.
g. 51. De nomino cum .susfixis seu do statu suffixo. Suffixis g. 15. 2. B. ad nomen accedentibus status suffixus) sequentes mutationes inducuntur: 1. In singulari accedunt suffixa ad statum omphati cum nominum utriusque generis et dialecti, abjecta litora N, l, modo tamen speciali, ratione scit. habita vocalium; revertitur enim vocalis proxime praecedens in statu emphatico Hecta, quando annectitur suffixum, quod per so constituit syllabam nec non 8usfixum grave I. P. Sing. SJr.), quod non pronunciatur, ante reliqua autem suffixa nomen e statu empla. desumtum manet immutatum, V. g. emP stat. Aug. lin*bi' - 'L vel , o contra nc Ir ista M ; similiter selmni e statu empli. nN T.
Not. Ultima litora Jod ante suffixa 2. et 3. plur. in utraque dialocto et anto l. sing. syriac. abit in quislom assumta vocali homogenea - , -- -), Secus mobilis manet, V. g. OX
B contra R ; e-e o contra 2. In plurali suffixa adnectuntur nominibus in statu constructo positis utriusque dialecti ac generis, v. g.
NO t. a. Suffixum l. p. sing. in utraquo dialecto cum Jod status constructi mascul. coalescit, V. g. et reges mei, in nexu vero cum EumXO 3. sing. masc. Jod status constructi transit in Vau, V. g. v fi ot
Not. b. Vocalis e status constructi olaald. anto suffixa l. et 2. Pers. sing. musc. et sem. Rc 3. sing. sem. mufutur in a, V. g. v. in Syria - status const. mascul. ante suffixum 3. sing. sem. mutatur in -, ut: - 2 o.
g. 52. Do nominum Declinatione. vid. Tab. X. et M. Declinationes nominum per diversos casus in utroque numero non inveniuntur nec in lingua Mamaea nec hebraea Diuitig le
107쪽
g. 5l. De nom. eum sust. Reu de statu fur l. 52. De nom. Doelinat. et
arabica excepta), sed nomina manent immutata in plerisque casibus; restringuntur autem nominum declinationos in lingua aramaea ad diversos tantum status eosque zonstructum et emphaticum, quibus motiones g. 50.ὶ nec non conjunctiones cum suffixis status suffixus) sunt adnumerandae. Respe tu ad nominum consonantes de diversis declinationibus vix potest esse sermo; quo ad Vocales autem quaedam inter nomina diversitas est in uno eodemque statu, in nonnullis enim nominibus 1) vocales omnes manent immutatae, in aliis vero 2 una alterave earum abjici potest et quidem a) nonnunquam ultima vocalis excidit, quin amplius quid suppleatur, b aut vocalis auxiliaris assumatur oportet ob vocalem excisam et 3 ob literas infirmas saut radicales aut serviles) instituenda sunt quaed*m mutationes, vel enim convertuntur literae infirmas mobiles in quiescentes, vel quiescentes abeunt in mobiles; hinc statuuntur A. quatuor nominum masculinorum Aramaeorum declinationes
compensetur excidit; ΙΙΙ. declinatio nominum, in quibus ob vocalem ultimam Hoctam in litera proxime praecedente vacua vocalis auxiliaris est assumenda; et IV. declinatio nominum, in quibus ob indolem ultimae litorae infirmae conversio ejusdem locum habet. Adnotanda. ad Ι. declinationem. Ista declinatio comprehendit nomina omnia, quorum vocalis ultima R) immutata manot, vel b) longa vocalis abit in brevem, quod accidit tantum in dialecto chaldaica, quando syllaba clausa amittit tonum. Ubi
108쪽
II. Para. Formarum doetrina. III. cap. De Nomine.
in lingua hebraica est vocalis impura, analogico vocalis in chaldaico sermone est immutabilis; huc pertinent: u mons, ΜΣῆ occisor, Imre thesaurus, m Ieae in St. const. m; caput, . -di1 fur. populus. ad II. declinationem, cui adnumerantur nomina, quorum ultima vocalis quin compensetur excidit, quod fit, quando in ulteriori flexione ultima nominis consonans resertur ad syllabam literarum sormativarum; proxime praecedensi. e. penultima nominis vocalis immutata manet, praecipue si est impura, . quamvis in Chaldaismo copiosa occurranteXempla, quorum penultima vocalis longa facta est brevis in syllaba clausa; huc pertinent: mundus, ina sacerdos, Saeculum, dista testis. ad III. declinationem spectant nomina, quae ultimam vocalem mutabilem abjiciunt et vocalem auxiliarem assumunt ideo, quia ultima syllaba ante ejectam vocalem suam incepita consonante vacua; ista vocalis auxiliaris a) non raro est -, in VocibuS, quae Segolatis Hebraeorum correspondent,
b) mox a, mox e si), in triliteris porro, quorum 2. radicalis est Jod quiescens in utraque dialecto, vel Vau quiescens in syriaca, c) mox est vocalis e-i, mox o-u; d) denique in nominibus, quae praeprimis ab infinitivis formae Kal hebraicas
derivantur, quorum itaque vocalis est o-u, eandem vocalem octam assumunt in proxime praecedente syllaba ad nominum originem indicandam. Huc pertinent:
sanctitas, stenu. ad IV. doclinationem reserenda sunt M nomina Verbalia sparticipia et infinitivi) ultimae radicalis Aleph; goneratim ante Omne accrementum ista litora radicalis abit in
109쪽
l. 52. De nominum Deelinatione.
Jod mobile, nonnisi in plui . status absoluti utriusque dia-locti et constructi chaldaicas plane ejicitur, V. g. Ista,eX - , Q. ,-0X RSt- St. const. 3. In nonnullis hujus declinationis vocibus assumitur vocalis auxiliaris, ut in:-l captivitas a 'Ily .
Not. Tria nomina syriaca in Plur. Pro habent ι - , scI. et a sing. emph. i ta ι puer, fragmentum et
b nomina denominativa in ' , quorum litera servilis accedente accremento in fine abit in N, v. g. nNI 2, ex R primus; in statu emphatico pl. in his nominibus occurrit terminatio in m- , , V. g. 'κ p a a Franci, αἱ Graeci. B. In nominibus semininis assignari possunt eaedem
declinationes, quae sunt in masculinis, solummodo nulla occurrunt nomina seminina, quae respondent nominibus masc.
II. declinationis, hinc assignantur tres nominum semininorum declinationes: ad I. declinationem reseruntur omnia generis seminini nomina, quae praeter flexionis vocales non admittunt alias, hinc aut retinent eas immutatas, aut permutant longam in brevem, quando syllaba aperta fit clausa; literae Jod et Vau quiescentes in numero plurali fiunt mobiles, quia istae literae insigniuntur vocali, ob quam vocalis auxiliaris evanescit. Huc pertinent: provincia, 32 p resinum, exercitus podi vimo, taci victoria, Iucrum. ad ΙΙ. declinationem spectant nomina e terminatione seminina, quorum ultima syllaba in statu absol. fmg. a consOnanto vacua incipit et mutabili vocali est insignita, hinc ubicumque excidit vocalis ultimae syllabae, assumenda est vo- talis auxiliaris, quae est vel a - - v. g. Res ab
110쪽
II. Pars. Formarum doctrina. III. cap. De Nomino. vatis a masculinis cum vocali e - i, V. R. R mase.
'H format emp. parturiens, ludo format emp. occidens, vel o-u praecipue in vocibus, quae designant notionem abstractam, v. g. fit th laus. In dialecto syriaca praeterea vocalis a praecedente litera in subsequentem remittitur, sive fuerit - , v. g. ex socia fit
cibus, quarum masculinum est segolatum. Not. Si consonans vacua non rosertur ad subsequentem sed ad praecedentem syllabam, vocalis auxiliaris assumatur non Oportet, hinc dicitur id. iam .a tu Αν saeriderium; o contra i di sapientia, quia in priori exemplo in resertur ad priorem syllabam et litora di Vacua in posteriori ad sequentem syllabam. In nonnullis vocibus mox assumitur vocalis auxiliaris mox negligitur, ut in tur timor,
hinc: l 2 3 et ad III. declinationem numerantur omnia nomina seminina, quorum 3. radi alis est infirma, sive sit in statu absoluto sing. litera mobilis sive quiescens; haec in statu emph. Rpparet qua quiescens, quia assumitur vocalis auxiliaris literae infirmas homogenea, hinc si litora adest Jod, recipitur e-i, si autem Vau, tunc assumitur O-u; hinc ex
Not. a. Per exceptionem inveniuntur nomina, quae assumunt votalem in litora proximo praecedente non homogeneam sed heterogeneam, v. g. Nn N doctrina pro Not. b. In dialecto syriaca pro terminatione consueta in nonnunquam invenitur terminatio in condensato sollieot Olaphin Thau, v. g. 2 ο pars pro uis; in plurali autem ista litora, quae in sing. ob subsoquens excidit, reassumitur fitque mobilis, ut: lilia . Si ultima nominum syllaba incipit a consonante vacua, in numero plur. ab accrementum assumitur vocalis auxiliaris a, vel e-i in ista consonante Vacua, V. g. cibos similitudo in Plur. V ρ', ἀα- , quae VO calis in Syriaco nonnunquam remittitur in subsequontem literam V. g. α preces in Plur. , I.