장음표시 사용
91쪽
eontemptorem , neque pro latorem ullum tolerabis se . Itaque Graeei 9 Latini I gum latores caverunt, ne sacra separatim colerentur , nisi quae publico Civitatis sciato essent accepta , qui locus paulo post multis . Haec omnia cum Julianus Imperator seivisset , omnibus Christianis laetionibus, quae a Catholica Religione defecerant, eam potestatem fecit ut libere conventus suos convocarent . Nam Christianum n men delere , sive Christianas Civitates evertere cupiebat civium discrepantibus in sua Religione sententus. Grotius ipse non dubitavit η plures pios Imperatores laudare, qui iussis suis vetuerunt idololatricas hetaerias, aut privatos illorum Haereticorum conventus qui dogmata Civitati noxia docerent. Nimirum satis declaravit, iodalitates diversarum Religionum nequaquam 1 ese continuisse, quin Civitates perturbarent. Igitur sic habeamus
oportet , summos Masistratus, si a privatis Religionibus otioso stat animo, non modo Religioni, sed Reipublicae , quam serunt, exitio futuros. CAP. Apud Dionem lib. m. q. m. pag. 689. M. Reim. T ό μεν Θειον παντου Παναις ae se
92쪽
XI. I. De fontibus, ex quibus Summorum Magistratuum auctoritas in furis hauriendaen . Tres enim sunt Ius Gentium , Ius misitam O Ius Evangelicum , quorum primum ad Ethnicos . alterum ad bina sititas , tertium ad Chri lianos Prineipes pertinet . Attamen Gratius rem ita pertractavis , quas Ethnieis . Israelitieis OChrisianis Cisitatum Hectorinus uua e derive esset potestas , qua Religionem Disseritur de jure Gentium , cujus se tentia Ethnicis Prineipibus totius Pontia fatus procuratio tributa fuit. Hujusmodi juris triplix es ratio , quod Imperium unum O summum es , quod Naespublica in Religione nititur , denique quoia Principibus ODendum est . ut cives virtute Maesulem colere Uruescant. III. Itaque apud Nationes illi , qui summum Imperium administrabant. Religionem perferebant . Athenis O Romae nomini ulla sera habere licebat , nisi quae publice sene adicita . IV. Eam ob rassam Iulius Caesar, o e teri ab eo Imperatores Pontifices maximi appellati fuere Quinimo Pontifratus in Imperio ipso sis haerebat . ut Christavis Imperatoribus usque ad Gratianum delatus see. Id ex Zosmo probatur , cujus pertoeta describitur. V. Doctis orum virorum sententia de Ponti ara Christianorum Principum O AZUimi aactoritate. VI. Iudicium de Zosmo redditur.
VII. Monumema intera exscribuntur , quae Chrisianorum Imperatorum ethnicum uti dunt pontiscatum . Meruntur , quae ad
Consuminum Ipectant. VIII. Utve deme tur Lapides O Num mi , in quibus Filiorum Constantini Ma
eni Pontiscatus exprimeretur , a ume tum tamen ad imitur , ex quo eos illam
dignitatem jibi acter se esscitur .
IX. Ratio ἀυinatur, cur Socrates O Soz menus animaiserterint, Iulianum Ase fomliseis Maximi nomina audias , nee id ipsum L eaeteris Imperatoribus trassidisse. X. Iovinianus Ponti iratum maximum non rete e videtur . XL Utterata marmora reeitantur de Pontia stratu Valentiniani. Valentis O Gratia M. XII. Primo Gratianus Pont eam maximo F abstrauis in eo inre allo, quod ab am379. ad an. 383. Ufuxit XIII. Imperatores a Gratiano non eommι frunt ue Ponti es Murimi appellarentur . Servii inrba explieantur. Totus hie locus ita peroratur, ut Zosimo sues co
XIV. Exponuntur eau cur Christam Imperatores usi Dione Pontiscis Mara
V. D putatur de Imperatoribus 4 quι ant Ostantinum Dera , an ii . Quum I'ο Des Maximi dicerentur
admini rarint. Aequa illos om a
I. multa in tradendis publici & Ecclesiastici juris di seiri ἔ--G . - explicata sint, tum haud diligenter pertractata est W in lacris, quam plerique nec dividere, nee dialeeli eorum moso 242 - Ie 9ue eam 1in Persequi aggrediuntur , ut mile intellige e hori Hati P nyx t an Naturae , an Μosaico , an forte Eriniseli-6 ἡ;G D'η - , dς Gentium, Hebraeorum dc Christianorum testituti ebhsh, P inde 'o puni in sacris respiciunt.Atque ea res omniare Id querendum aut exprobrandum est solum eum ii, A. i ' x inat . utuntur existimatione, sed etiam cum doetissimi, hi, ΕΣΣ'iPQ .Fς viros vi . in
in retibus. iisdemque nobilissimi nomini, τραυ/MQc Iesiastic
93쪽
tet, quandoquidem cum uno Grotio Arminianorum Principe nobis negotium est . Is quidem in eo , quod' - mnus est i opere perficiendo hoc eonsilium tequutus est, utar menta ex quibuscunque locis tra)iceret , quae cauta deservirent suae . Illud enim sibi sumpsit , quod concedi nullo potest modo , politicos Christianarum Civitatum Rectores eadem praeditos esse potestate in regendis iactis , atque eos , qui summum Imperium inter Israelitas gesserunt , hos porro eam ipsam sibi ditionem adscripsisse, quae inneipibus rei ebatur apud ethnicas Nationes . Igitur curae nostrae aliquod pretium erit, si antequam manum e tabula tollamus , de Principum auctoritate in rebus 'Religionis differamus primum ex Gentium Ieribus, tum ex Molaicis , ta demum ex jia , quas novi Foederis auctor pertulit . ut lacile omnes percipiant , non licere eam ipsem de Christianis lMagistratibus reneludere rationem , quae ad Magistratus Israeliaticos , aut etiam Ethnicos pertinebat.
II. Ordiamur ab expIica is Gentium legibus , quae, nisi Deus Sacerdotium ab Imnerio disjunxisset, haud obseure illis , qui summam in hominum Conciliis sive Civia
talibus potestatem administrabant , omnem Divini cultus procurationem c mittebant, eorumque fuisse partes sciscebist , ut Pontificum munere fungerentur . Sacerdo es Lemnetarent, sacris praeessent . de iis iudicarent , eademque Iegibus suis constitaterent.
Hoc argumentis lacile perficitur , quae oriuntur a jure Principatus , a natura Reriligionis S ab eo munere, quod civilibus Praesediis mandanmi est . Principio Imperium summum Sc unum sit oportet in omni Republiea : quod omnium Philes horum sententi tale debet esse, ut ad id omnia reserantur, ipsum autem nusquam, nisi ad Deum P epotentem omnium Dominatorem In argiva Tragoedia Supplicibus sic Populus Regem allatur apud AEschylum, Tu res Populi. Tuque Urbs tota es,
Regni filio fultus ut ara Unoque regens cuncta arbitris se . . Quem in Ioeum missa lacienda timi, quae Ioannes Mi Itonus profudit M. Porro Di togenes in libro de Regno seripsit , ut se Deus gerit in universo orbe , ita Regemunt versis consulere rebus debere in Civitate, eui pinest. Itaque perspicuum est nili
Deus hane Provinciam aliis mandaverit omnia , quae Divinum spectant cultum L summarum in Cicitate Potestatam procurari numine oportere , ne de..e-πωυνω summo Imperici aliquid derogetur. . Accedit autem quod Religionis tanta est vis . ut in ea Reipublicae salus M i dolumitas reponantur . Nanque sublatis Religionis rebus Respublica stare non D test , iisque perturbatis continuo seditiones . discordiae Se Ila commoυentur. N Iseo veteres rhilas hi vel Gentium superstitiones existimabant . Polybius politi carum rerum inter veteres omnes optime gnarus in M'. lib. v I. ωρ. M. Rirmavit, Neligionem in cauta fui me cur Romani-morum dignitate .c vitae sanctitate caeteras Nationes superarent, eandemque maximum fuisse apud illos p pugnaculum , udi vel sis periculis opposcim , quae Statum vel solicitare ve, perdere potui,sent , quam- . quam ipse Atheus Deos a politi eis Rerumpubliearum Dominis primum ad. continen dam multitudinem suile inisectos arbitrabatur. Tota huminis peri ha describenda est. at ab eo ipso , cujus animus nulla pietate imbutus erat , i umma Religionis potestasimelligeretur : Sed nulla re , inquit Polybius , aeque prie re caeteris Populis Romanos arbitror, ae opinione illa , quam de Diis habent. Atque adeo superestitio eontinere Rom-
94쪽
nam Rempabilium milu ridetur. Nam quod merito multi mirentur , usque eo vad R manos illa in majus es ex eruta, O eum in privatam hominum vitam, tum an pubItea consilia es inducia, ut non queue magis , quod equidem multitudinis e sa farium ab iti
sis erisimo . Enimvero si ex filis tu emibus eonsitui posset Respubsica , esee fortass
istum illus genus non necessarium : nune quum omnis mul itudo se imis , plena nefaria rum cupiritatum , ira testare ancipiti . O ad Dim iraeundia impellatur , hoc restir , ut terroribus nee manifestis Dulgus eohibeatur. Iceirco Didentur mini interes nec temere , nec sim pari eausa ιλas de Diis opiniones O de paenis apud inferos in insus induxisse. contra autem temere ae sine ratione, qui nune in M, illas rejicere Q . Livius de N ma Pompilio in lib. I. cap. ry. dixit, eum qui Deorum metum Romanis injeceras, monitu Deae siseriae sacra instituerat, Sacerdotesque legerat , rem peregisse , in qua prorsus Respublica niteretur. Hinc Ovidius in lib. a. de Art. prop. M., Eaepedis Use Deos, O ut expedit esse tutemus . . . . Haec ita fuere, ex quibus plane essietebatur . Religiones jure Gentium in Principum fuisse manu , quibus Hopulorum latatem suminam esse legem oportuit. Quod si munus illud dispiciatur, in quo sunt Rerumpublicarum Rectores, prorsus negotium conficietur. Nam eorum omnium est, ut diligenter studeant Populos Imperio obedientes suo in ea vitae ratione continere ι quae non modo ad communem tranquillitatem , sed ad privatam singulorum selieitatem accommodatior sit. Atque istud Principes ex sententia assequentur , cum univeri, Civium ordines ad optimam diueiplinam ita informa φbunt, ut non tam metu animum a fraude avertant, quam ossietum virtute iacere assueshanta
Audiamus Philosophos & politicos veteres quorum Ρrinceps Aristoteles, Nihil, inqui utilissimae proscisne leges, nis prima civium Has in Repallea ad honestitem in Ematur M. Ad eum Isocrates, Deeee, ait pratin es Marisbatus non portieus i lcr. t gibus , sd incere. ut cives animis instum habeane justriis sudium . Non enim Senatu confulta, aut plibiscita si praeelana in tuta felicim esseiune Cissitatem. Nam homin male insituri leges etiam exquisi mas negligere audent : qui autem rem O eoutant redueati sunt, illi demum bonis lexibus preme H . Optime Horatius . Quid Leges με moribus Vanae pro tum Hi omnes plane docent , beatam esse Rempublicam non posse nisi cives virtutem propter se discant excolere, idque quod sibi prodesse Cooi qm non scelere, sed vitae honestate metiri. At enim tantae essiciendae rei una semPer tior via fuit , si nempe Principes providerent , ut Cives universi Deum m*xu ς
o. In Areopagetira pag. 254. erit Paris. ΔM N
95쪽
animosique Religione im&rtos haberent . Ne rue enim in dubio est , qvi ἀ inter lasosi Ethni eos illi sinctiores essent, qui pietate eminerent . Ρolubius Lane in eoi loco, qui tmulo ante descriptus est, quum Romanos in aeris Populis Relisione pr.eltare discisset, noe ita persequutus est , ut eos istam ob caussam Carthaginientibus , telisque Graeeis in morum di iplina anteferret Cartilaginienses enim, eo auelare , nihil turpe existimabant . quod cum utilitate coniunetiim esset . Romani vero sic reputabant , qui Gquid honestum non esset, id mile nunquam futurum, item Graeci si ves exigua pecunia iis credita foret , quovis Satramento adacti iidem nunquam 1ervabant , Romani contra.in Magistratibus 9 lenationibus , in quibus magnam pecuniae vim trestibant, . nunquam ves raro committebant ut manifesti peculatus accusarentur. Ergo , si iuret Gentium agatur. Principes munere suo fungi non possunt, nisi quidquid Sacrorum est in Civitatibus, in sua politum sit potestate. III. Ac veteres quidem Populorum moderatores, qui Legumlatores in antiquitate
uocabantur, antequam ad caeteras condendas leges aggrederentur. a constituendo De trum culta agendi ceperunt primordia. Zaleucus Pithagorae aequalis , quam de legibus imad Locrenses .iubendis cogitaret, eas primum laneivit , quae ad pietatem adversus Deos haediabant. Testis est Diodorus Siculus. illum in exordio operis Locrenita firm ommonete i. se. Uι ante rem omnem certo persuasum haberent 4 ereaerensque esse Deus, O maenis Coelum imuentes, O mirificum ejus ornatum atque ordinem , nec fortunae nee hominum illum opifieium se iudicarent . Itilaeo Deos colerent ae venerarentur , qurbas auctorius omnia honesta γ bona mortalibus exmaerent. Animos praeterea ab Omaa tritio
librevi haberent: si Hem Dii non ore eiis O immo praesorum, sed jusis, ac bon
mum virorum honestis moribus O institutis gauderent υ). Magnus sane locus de cognitione Dei M. pietate in eundem , ut nemo Ethnicorum θεολγκοm ut rem doeuerit aut rogaverit. Mendum ab eo submorimus in latina oratione , de quo in ivb: e in tabella . Nune enim pergimus. Porro Attici auris hoc erat pari mium . Deos Deacrantor :Lex esto antississima intreneque auctoritat I in A'tiea, Olendos eqse Deos atque Heroas
aenos O indigenas publici scunciam patrias . sanctiones 8. Hane legem primus Arii
rem ess , Diodorum nou kri P. rei ori. ιν intueri . sed inι- νουνται intuentes , i uasiplicem ob eae iam , primum quos oratio sie proraciere debet . Nanque si legimus ἐπι--asMν ., quid dicimus de altera Verbo κρινι ιν ε Dees enim ante hane Vocem particula κω ,
quae omnino addenda es, nis illud Dulgatum morareti, mutatur. Deinde quod Stobos in cap. qa. cla legibus & consuetudinibus in loco Doris . τι--ων. quae nunc Ariste in vas Diodorum , habet δε-Mσα, ι suspicientes e Sic enim ipsa lexis Derba desicribit , σωι ι
MAionis es .persuastri dc certum habere , Deo, exsistere: tum fusiqciences c aelum de Mundum ae eontemplantes ta iis ornatum M orditem putare , ea non a s tum nec ab hominibus esse effecta. .
96쪽
M tat id tacinus capite luebat, quod declarat Taurus doleptura te .
T lacti iuri Poeta veteri, Corrisdiae se novos Deos vexat, ut a deum Set 1iu, 8c quidam alii Dii peregrini judicati e Civitate mi inrur f)- κδ - .erates'. qui Puthiae telii monio mortalium unus erat sapientissimus Dem privatim Civitate donare videbatur, mi is serra eri dica. Iura riolae Socrates, quos ex M orum ιns luto sescepit cι-,
ndidi, ario D.ra n os Lem: 1 indurens. Contra Ius O ras I 1 a illi mors sp). Ouin etiam Theodorus Atheus , quum Euclidein Haemiantam
M patriam Melligionem verbis offendisset , maxime veritus est , ne in A .e t a uerectur. Parum abfuit, quia periclitaretur, ne traheretur in Ariumpagum , tu .
noi os daemones im-ra di , in eundem Areopagitarum Senatum raptus eIt. damum Boniis Reges olim caveram. ne ullis Diis tribueretur cultus , nisi illis . qiii P-- ,πί insit. Antiquissimam hane legem sic Tullius expressit, Separatis nemo λε lesy Deos. neve novos , sae ne a venas, nisi publica ad citos , priorim Lum anflem vero his suadet, Suoque Deos aut nυ-s, aut Panigenas colib. Relisionum O ignoras caerimonias . Non a Sacerdotibus, non a Parribus a
Deos Da pluere eoli , si tale legi pararerit ipsi δὶ . Scilicet Tullius post α
Is restatum Deis Meronymus , pia in lib. ad ersus I rn. 1ι, H i ta i 'hilosoplius de Triptolemi legibus at ud Athenienses tria nrum P disiis a
n rates Philosoplius de Triptolemi legibus aPud - - Templo Elffusio relidere scribit, Honorandos parentes , venerandos Deo
97쪽
iam illam legem sihi obiecerat sie . An non siterae aereptos a PatrIus aut a Sare aistibus alienigenas colore mos Respondet vero, Deos colere advenas Romanis lit re, si eos Senatus Populusque A mn erisa Patrum aut Sacerdotum auctoritas ad sciavisset. Pucro quonam in pretio Romanis priscis sui sient peregrina Sacra , Properti dixit Nusii eura fuit externos quae ere Disos, Quum tremeot patrio pendula turba sero Q. Hine aedilibus id pensi datum est, ut animadverterent, ne qui, nisi Romani Dii aut publice accepti, neu alio more, quam patrio Glerentur b . Iudicarint enim veterea Romani, nihil aeque Religionem S. Rempublieam dissol-re, quam ubi non Pactio,
sed exterm ritu sacrifiearetur . Non laticiamur equidem . cum innumerae Gentes deinde Romam commigratant, has privatim cultum Uiis suis tribuisse , quamquam Senatus eos publice Civitate haudquaquam donaverat . Testes sunt Dionysius Halicarnas.
seus se , Terrullianus bi , Eusetuus 0,5c Augustinus sf), quod inter iuniores ostendit juris consultissimus Cornelius Van Bynherioinius fg . At enim id ipsum , quod
contra antiquam Reipublicae legem permissum est , publica auctoritale concedenatan Nanque istud e Republica late, a usus nationidus Romae nunquam dis neci est Religio, crediderunt eorum temporum Romani. Qum nanque Religio cogi non Nilit M, timor eos invasit, ne ii Urbe prohiberent peregrina sacra, populos qui ea obtervabant. in officio aegre continerent. Hine Caecilius apud Minucium Felirem in Udiario, R mani , inquit , dum umversarum Gentium suo a I cipiunt, etiam regna meruerunt. IV. Quoniam igitur is sive unus sive eanus , in quo summum inerat ImPerium , omnium Sacrorum S Religionum Judex erat , Romae Ponti sex Maximus a Boimio renunciabatur in conuuis. Delata autem ad unum lunama potestate omnes, qui Imperatorea. creati sunt, Passi non fuerunt. Hiis illum mandari honorem , quo facilius ipsiunmersas Religio*s acrificia in Iua haberent mara si . Casus Julius Caesar in locum Metelli Pii Pontificis Maximi suceessit, M. Cicerone 9 C. Antonio onsulibus. L pido, qui in magna rerum discordia eam dignitatem interceperat , victo bc demortuo Augustas in Pontificem Maximum cooptatus est. Hine Augusto ea dignitas tribui in
rum Samuel Petitus scutus es, Ies mis ea Derba. . . non a Patribus acceptos Dem. . . interrostationis notum resumi. Sic enim apertus es Tullii Ierasus, quem Grurarus juratasse iactelligere negatas. σ aὶ Lib. IV. EIS. I.
ses Apud Livium lib. IV. cap. sa
t Lib. i. de Conss. Gangesia ea . I 3. G De Religione peregrina apud veteres Romanos DUI I . ii t clarit Vir CL Gerardus Nota in Oratione, quam hiatiis , de Religi
ne ab Imperio sum Gentium libera. i) Dio in Aug. . t k Lib. III. OP. m.
98쪽
IMPERATORI . CAESARI . DIVI . FILAVG. PONTIFICI . MAXIMO . IMPXIIII. TRIBUNICIAE . POTESTATIS i. s. P. Q. R. QVOD. EIVS . D Τv . AVSPICIISQUE GENTES . ALPINAE . OMNES QUAE . A . MARI . SUPERO . AD . INFERUM PERTINEBANT . SVB . IMPERIUM P. ROMANI . SVNT REDACTAE.
Neque dubium est . quin is honos omiabas deinde Imperatoribus delatus sit , natus Populusque Romanus aeceperat. ln mutilo lapide, qui Neapoli positus est Psis μ ισ e Pontifex maximus vocatur. Sin vem duo vel tres Imperatores 1μmul extiterunt. eorum unus Pontifex maximus. eollegae solum Ponti Mes appellati tu re. Primum Balbinus & inximus hoc est Pupimus, quos Augustos Senatus renunciaV Ruterque Pontificatum maximam inierunt. Istud enim multis edisserunt Bosus, Cardi 'lis Norisius, Pagius, Tillemontius, Spanhemius, Valliantius lic Bostareotius in pero tissimis eorum operibus. Atque adeo lummum Sacerdotium quasi mimus existin abatur squod in inis Imperio inesset, ut ad ipsos Christianos imperatores esset translatam o simus υὶ auctor est eos a Constantino magno ad Gratianum omnes maximam Pon rifieatum imperio adiunxisse suo . Is ita seribit, A -L-- -
em quidem Pontifera universi libenti mis an mis iane honorem accepisse O hos N ..busti tintimur. ad qua Costimims etiam potitur Imperio , liret is a recta fierιs linessia disresserit . O si mi Cissianorum amplous fuerit. se με mis litum reliq* - - mrius o Valentinianus O intras . Quae quum ille dixisset , deinde docuit . in Gratianum , allatis ponti fictae dignitatis insignibus . fomiter reoicisse exornaretur, verentem sane . ne ea res Christiano nomini officeret. et coomma φeipis consilio eum, qui inter Sacerdotes princeps erat , brevem Ee oecaeeriin 'orationem, in qua Maximo bellum paranti Imperium portendit , πῶ, εα ωήνσ φ δε
99쪽
qui dignItate princeps inter eos erat, dixisse Imperator non vult Ara Pontifex, asin dum brevi Pon sex dicetur Maximus. Zosimus hahenus. Quoniam autem ille in sulpicionem temeritatis N impudentiae non exieram venit, Si in tanto namero Ecclesiasti- eorum Scriptorum illis saepe caret , qui ei in historiis suis e semiant, hoc negotium suseipiendum est , ut videamus. num quem nobis Christianorum Imperatorum pontitim tum ille narravit, celetis antiquitatis monumentis probare possimas. V. Ae Cardinalis baroniux , tametsi olim sensisset in commentariis , quos ad Martvrologium scripsit , Zosimam nihil de Imperat rum pontificia dignitate terium protulisse, tamen in Annalibus 9ὶ sententiam, rebus minibus ins estis, mutavit. Itaque multis effecit, Constantinum & reliquos post eum Prinei pes Ira abs suille, sele Pontii Des maximos δ' llari, donec Gratianus honorem de reuia set . In ea opinione suit ictoannes Morinus vir eximius M. At eontra elarissimo, seriptores dixit Iulias Pacidiusive qui sub eo cognomento latitat, Iacobus Gotholaecus ia epistola ad Andream Rivetum '. Is auctor Zosimum reiseit,9 in iis, quae linmini conciliare fidem possent, nullam vim esse ponendam arbitratus est . Hare epistola in lucem iterum prodierat, eum Andreas Horius ad eam refellendam aggressita est in ea, quae secunda numero est inter dissertationes de Romano Ponti seum, quas Graeὐius sal evulgavit. Purius deinde, Et Tillemonitus, alter in critieis ad ann. siet. alter in inlumine I v. his riae Iπε torum e Gothostedi caussi steterunt tam eonstanter. ut nihil moturentur quidquid B sius contra disputavetat . In animum enim induxerant , Irar non fuisse, ut Principes, qui summo studio Christiana facia proseque natur. ullam tibi cum Ethnicis interced re Consuetudinem Permitterent . Bolianas partes , quas isti contempserant , Ezechiel Spanhemius tenuit vir eruditissimus sane de doctissimu, tu immortali opere de UD Opraestantia Numi matum se . Advertit is mentem, Constantinum magnum & Princima, qui et luccelierunt, quum in ea tempora inelainent. in qui a Senatus, Magili tu , Populus Romanas & Privinciae ab ethnim superstitione nondum omnino disceslserant, nec e Religione , nee E Republiea factum, fuisse . si maximum abiecissent Poauticatum . Ad Bosium pom aceellit Antonius Ua Dale , qui tamen in disert. .as antiquitates ex marmoribus situ undus vel eos Imperatores , qui poli Gnati num ad Imperium pervenerunt , Pontilices maximos suisse silutatos periecit ex marmore quo dam in I idis insula effosse, de quo in seeunda exereitatione eritica disseremus. Sizduplex est de Pontilicatu Christianorum Prineipum. eaque discretrans semen ia. vi. Jam vero si otania animo collinamus, quae a doctissimis viris allata sunt, multa quidem invenientur antiquitatis testimonia , ouae Zosimo de. Principum Pontili ata dicenti auctoritatem ad ungunt. Nos ea, quae deligenda putavimus . brevi comPreben demus . Sed primum Paucis de ipso Zosimo . Homo quidem Religione ethnicus in omnes Christianos imperatores iniquior fuit. Hae ille existimatione usus est non modo icriptorum lcinio antiquorum, inter quos sunt Evagrius sin, Phorius u) Ni phorus J , sed juniorum, in quorum numero eminent Motianus Vayerus si), Cave
sa m. s. An. c. 3I2. λὶ In Geume liberatae pare. I. cap. Iq. Q Da inser id a Chri aliorum euin Gensibus eo inmunisne deque Fontiscatu ma ximo , num Chri Eoi Imperatores eum aliquando gesserint. d In Doliam. lato Anti ita tum Romanarum.
100쪽
plurima errata castigant Antonius Posserinus N) , Baronius in Annalibus & Johannes Tristanus Tom. ii. Praestantusimi operis , in quo vitas Imperatorum e nummis illustravit . Attamen Historicus nominis tam conclamati non suis e videtur , ut et , cum temporum, a quibus prope aberat , res perscribit , nulla sit adhibenda fides . Eum in pluribus vindicavit Leunclavius se). Sc in iis, quae dJ Constantino haruspices consulente dixit, iple Iacobus Gothoi redus haud reiecit f). Vir porro non indoctus erat. item Re ast mἰ αππισκor servat comes O Exadt euitur H ei. quod ei elogium esse in m G. codicibus docent l. unclavius, H. Stephanus & Sy Iburnus , quin de ab iis lmperatoribus , de quibus verba fecit, non longe recedebat . Accedit quod is historiam stam exscripsit ab Eunapio Sardiano, viro erudito de probo , eodem illo , qui Phil Dpliorum viras evulgavit . Photius, qui Eunafanos libros tum sospites Ieterat , se
Dixerit autem aliquis hune Zosimum nan Iuam historiam serias se, Ius Eunapian md str etsi te, O brevitate tantum ab ea di ferre . O quos non He Eunapi ue ille , Stili-esionem eonviciis prucindit. Ergo Zosmus, si quos eximios viros obtreetaret , ex se temta sua loquebatur, sed in perseribenda histri ia Euna pium sibi auctorem habebat. VII. Veniamus ad prisca monumenta Pontificatus maximi, qui Christianis imper toribus mandatus est. Haee Perinde consectabimur, ut ad cujusque Princidis tempora pertinent. Imperium iniit Constantinus Magnus anno Christianae aeriae a b. quo tem' pore ab ethnicis sacris nondum animum avocaverat. Quumque ab Imperio Sacerdotium non dioelleretur, saturatus est Pontifex maximus. In lege . quam anno ali. Galerio Maximianus pro Christianis pertulit, eo eognomento assectus est. Legis hoe exordium e It apud Eulebium h , Α - άτωρ Καῖσαρ Γωλε οιοι Ουὰλ Llισt Maeli. , A
Maximianus . Int ictus . Asinus , Pontifex Maximus .... Imperator Caesar Figri . liriue Con pantinus, Phu, Peliae, Ini icius, Aumnus . Pontifex Maximus . . . Im peraror Caesar Valerius Licinianus Pontifex Maximus . Anno aut 3
Contiantinus Evangelica fide imbutus est eamque ita adseiuit , ut nihil duce quod summo propagandi Christiani nominis studio praeverteret. At enim quo e Rix superstitionem Masrum, cui statius a lendae par non erat, in polierum temP D ς rarit, ita se passus est Pontificem maximum appellari. Duo numismata vitiamur RPψ' B duriurn ι , quorum alienum ex auro signatum post annum sis. M ante M 'μ
partem milicam 'PM TRIΗ Ρ COS IIIl ΡΗ. PROCOS. , alterum vero . P VEest naulo ante vel paulo post Concilium Nicaenum, atque in utrissciue torti' paratim haec impressa habet , IMP. CONSTANTINUS. MAX. AUG.