장음표시 사용
341쪽
Ex Heter odoxis Ι. mersores generatim peeeati originis notandi veniunt qui eum
Ad extremum Hebraei cabbati ae ,
quantumvis multa fabulentur in mo in in , quo peccatum ad posteros propagatum eli ab Adamo , at iliam tamen propagationem uti certa Iu acerrime tenuerunt. Constat ex R. Loria in trin. de revolui. animar. cap. I s. β. P. ap. ze=der. proxime cit. pag. m. io 4. Laudatum Loriae tractatum habes ap. Morum in cabbaala denudata . par. S. tr. 2. a p. 244.
Neque vero ad vulgare illud recurrimus argumentum , quod hue quispiam sortasse repeteret ab judaica Circumcisione , qua nempe populus Hebraeus a macula originali mundabatur , ad sensum Scholasticorum serinnae omnimus, post Augustin. l. s. coni. Iulian. cap. I 8. di alias saepe numero, quem e latinis Patribus plurimi sequuti sunt i quidni meo hune articulum iident Hebraei sine dubio noverint, ac tenuerint λ Mihi tamen haec opinio , ex quo primus ejus author adleri potest Augultinus, absque ullo antiquiorum Rab. binorum suffragio , vel certe Ialsa, vel nimium suspecta est . Antiquiores siquidem Patres in circum. e sione designatione in sacram peculiarem , qua Dei populus ab aliis secerneretur , ac typum christiani baptismi uno adsensu nomverunt i minime vero labis orignatis remedium .
sic enim disin. in dial. eum Tryph. ali
quantulum a principio, Iren. l. . c. bo. pr. epist. s9. ad Fidum , Tertuli. l. coni. Judae . C. 2. 3. & alias , Athan. orat . in illud omnia mihi tradita sunt a Rufre meo, tum Euseb. de Prae p. evang. l. I. c. Io. & hist. l. t. c. I. rii. l. I. in Joan. c. ai. & eoni. Iulian. lib. 2. sub sin. Chr3DI'. honi. 27. in Genes. Dis haπ.haer. 8. N 3 o. Hieron. l. I. in epist. ad Galat. c. 3. & alias, Ambros l. i. de Abrahana c. 4. ac saepe saepius. Non itaque ex traditione Patrum suam hausit sententiam Augustinus , quum illi ubique oppositam explicarim , aut saltem augussinianam vel ne quide ut innue rint uspiam . Quod deinde ad Hebraeos Doctores adtinet. disertissimus Philo in l. de circumcis. p. m. 8I o. sq. edit. F rancolari. Ist 9 I. quatuor expositis da institutione circumcisionis caul- sis , quas . ait , esse traditas per mavus a divisis viris nostris majoribus , qώi Minita diluenteν explicarunt suis interpretationibus, bivas quidem iubjicit, nusquam vero prac tensae purgationis ab eulpa orῖgii Is meminiti
eamque reticet 2 sephus l. r. antiquit. c. olim 18 δι ao. lub lin. modo c. I a. n. a. ex postrema editione Sigeberti Havere ani pi , ubi de institutione dc praxi circumcisionis disse.
Idem porro observaveris flentium de abolitione peccati originis per circumcisionem apud plerosque ex iis Authoribus , qui de rebus , ritibusque judaicis pertractarunt ;cujusni odi sunt e. c. Bartoloee. in bibl. rabbin. encer. de legib. Hebraeor. Vitringa in ob. servat. sacris . Morus in cabbata denudata. Nee Rabbini praeterea posteriores quam Philo & Iosephus tacuerant, pollunt traditio. ne Majorum confirmare sententiam et immonee istam eorum ullus , mea opinion ν , diserte literis cons gnavit, exemplo Magemaondis, eorum omnium doctillimi, qui illam omnino praeteriit ubi praecipuum de citis cum cisione sermonem instituit in libris legibus miselmicis Hebraeorum , ex editione
remini, e . g. io m. 3. devotis pag. II S. &to m. s. de aestit Mationibus rerum votarum
p. I9s. Et quidem , si mea non fallat memoria, nullum pro ea opinione protulit i a ampli Ilima bibliotheca Bariotieeius . Porro Hebraei Theologi rccentiores cir . eum cisionis virtuti plurimum duserunt cum Maio sin. Theol. Iud. l. 16. de Lent de mod. Theol. Jud. cap. i c., qua nempe cense iri , circumcisuin quolibet purgari crimine, Deo gratum cisci, coctoque dignum : Lege Eaf-nae. in hili. Jud cor. l. 3. l. s. c. 8. Dulta. IS.
p. m. σι 4. R. edocti sertasse a perantiquo R. Nachman , de quo haec in I almude ita Saa.
hedrin cap. II., , Quaeritur quando infans prrticeps esseis positi suturi seculi &e. R. Nachman fi- ,, lius Isaaci respondet , statim atque cie. ,, cum ciliis est , juxta illud Psal. 88. adstis, , ctus ego sum .di moribundus ab adole-
, , scentia uua , portavi terrores tuos, timeri bo δε Ceterum de iis ita diiserentibus idem omnino putandum , quod nup r de Augustino suisque adscelis dictum est ; videlicet novam proeli disse opinio em , antiquioris Synagogae eui potissimum, aut unice d serendum est
traditioni minime consentaneam , atque adcia
falli:atis magnopere subcctaui . t Hanc qu ἀ- stionem percrudite disputat Garedus in s. p.
342쪽
DE PECCATO ORIGINIS. PROLUSIO FOLEM.
Carpoeratiatiis g)ajebant, nihil natura malum esse , atque adeo nec petea tum , hoc enim ab hominibus duntaxat pravum censeri . Qui deinde eontra eum priscis illis profanisque nilosopbis confinxerunt, voluntates omnes, quae male agunt, sita Pte natura malas em, Zc ad malum determinatas . Tum qui eum Stoicis fatali duntaxat necessitati mala , seu peecata quaeque adtribuebant. Insuper qui cum Gnosuit mali, vel pes eati cujutlibet originem in malum Deum aut principium retulerunt.
.Qui demum eum Basilide b) δc Origene γ) tenuerunt prae exsistentiam
animarum , earumque insimul Peccatorum , quin iis aliud in mundo enatum principium adscripserint. Ii quippe ad unum Omnes , uti enucleate rem expendenti notum est, in directa saltem acie , Peccatum originis ab Adamo profectum e medio sustulerunt, satis aperte indicantes , ob praevarieationem Adae
Habemus itaque , t praetermisso etiam eo aroumento tanquam infirmo le Tali nudicos . de Cabbalistas saltem veteres, & nuis
merosa a celebriorum apud Nentem suam
Rabbinorum catervam , perspectam habuilla peceati originis notionem ; haustamqtie ex
eth. haer. a antiquo Foedere disertissime confirmaste. Quo
profecto corruit penitus ., 8c Bartoueeri liis picio ceu nimium tenuis., dc adsertio M' - na ceu apertissime falsa . Nequit ergo Iudaicae genti saltem veteri jure praefatus eragor aut crassa ignoraatio adiudicari.
Λ Ap. Clem. AL strom.4. p. m. s 64 sq. M Lib. I. de princip. c. 7. n. 4. dc alias. ADNOTATIO.
D A Nne vero Adamavi Ius ipse Ori.
gelies reapse ac directa fronte peccati traducem imi et iverit , haud leviore quidem marte controverti posset; sunt enim qui ejiis modi erroris eum graviter ineulare videntur cum Tansenis Ure lib. C. de haeresipelagiana cap. 17. dc Cardin. Nor fio de haer. pelag. l. I. e. t. , de qui deinceps solerter vindieant cum metio in Orinen ian. l. a. cap. a. quaest. P. g. a . di De Runis in tr. de pece. Orig. c. a 3 6 I. sqq.
Quod si illos audieris, prima origo Pein lagiani sini Origenes exstitit , is quippe totum
errorem Pelagianum praeformavit , S omni hiis sacri codie is corruptelis ac depravationibus, quibus Pelagiani caliginem omidere saeti dogmatis veritati , latissimam primus portam aperuit et quocima jure dicitur Mersiamdimus l. I. dialog. contra Pelagian. eum adpellat te Pelagianorum Amasium, Sc in lib. a.diat. αρχbbror. περι- aut liorem eorum Magi sum ; atque Orossus in
olo eti de libelli arbitrii iub init. adpoliis
enuntiare , Origenem apud se mortuum iu Pelagianis vivore. Et quidem sese reum videtur Adaman. tius prodere in commentariis in cap. s. epi holae ad Roman. cujus plane capitis doctrinam , quae ex sensu Tride utinae Synodi stiss. s.can. 4. peccatum originis disettissime deelarat, tot ana ipse ad peccatum actuale . N ad
imitatio uena , non vero ad propagationem
peccati detorquet ; adeo ut in patinis illis origenianis ipsissima Pelagianorum commenta. ad vivum expressa nemo Moa viderit . Eos omnes erroneos articulos collegit cit. Janseonius, exscripsitque de Rubeis . Quibus itidem plutes haud longe dissimiles congerere liceret, quos disperse Adamantius effutiit in itibus libris de principiis, ubi prae ceteris illud de praeexsistentia animarum , earumque criminum dogma stultisisiane constituit, quo posito, etsi millies in Baptismo tolli peccata, parvulosque nasci infectos & sordidos statu illet, haud inde . ea a bore. Peccasum Originis habueris. Qui
343쪽
33o PARS II. TRA . II. LIB. III.
II. Manistaei, quos Augustinus iniectabatur , fabulati sunt , Ada mi lapsiim situm esse in usu Praepropero matrimonii , seu concubitu
cum Qui de inum lib. a. de princi p. cap 9. S l. 3. sub init. ad propugnandas hujus vitae miserias citra reprehculionem diuinae justitiae, ad peccata in vita superiore ad milia , uorum improbi in hoe ee adspectabili mimo poenas darent , recurrit, minime cum orthodoxa Ecclesia ad dem critum noxae originalis ; hanc porro noxam aut non nolis , aut simpliciter rojicere jure optimo coargui
Adde , Rusnum, qui commentarios,
docti in anulue Adainantii prae ceteris adprime calluit, tenu tque , peccatum originis e me dio sustulisse : liceat itaque absque temerita cesubinferre, ab eodem authore immanem errorem in suis operibus vel apertum , vel involutum didie ilIc.
Haec tamen omnia pluribus revincere student vindices . Et primo omnium loco nonnulla proserunt ex scriptis ejus , quae peccatum originis adhrmare contendunt. Si quidem in lib. 4. coni. Cels. n. 4. ex editi ne Cl. U. De Larve habetur omnes in Adan mortuos sui se & condemnatos , ac maledictionem ipsi ius. iam , omnium elle commu
nem : in l. s. in cantie .cantic. quod serpens qui seduxit Evam , omnem posteritatis sobolem contagio praevaricationis infecit: in homil. 8.in Levit. n. 3. quod quae ciuiaque anima in Carne nascitiir, iniqui ratis & peceati sordet olluitur: ac eodem recidunt quae legimus Ialom. 12. in Levit. n. 4. & homi r 4. in Luc. sere sub sin. & tom. Isia in Matth. n. 23.
Nec praetereunda quidem quae scripsit In fragmento homiliae de libro sancti Iob
ap. cundem De Larue in edit. Oper. Orig. t. a.
p. soo. sub init. videlicet , , tanta enim &ri tam admitabilis in nos misericordiae iDei,, bonitas est, ut per quem in Adae Oisen. M se generositatem primae & beatae illius
is cruationis amisimus, per eum rursum id is quod amisimus, obtinere mereamur . Tunc , , et ii in diabolus invidens nocuit, nunc au M tem quum nocere nititur, vincitur. In iis autem locis dogmatice atque ad.
serens loquii tus est Author , qui tamen in aliis nuper objectis ab adversariis hypothetice duntaxat S adlegorice disseruit. Et hos quidem hypotheticos di adlegorieos se usus , pr. aetermittis dogmaticis atque simpliciori-hus, suos iniquo facinore Pelagians secerunt. Quod deinde spectat absurdos in epist. ad Romanos eomment rios , horum absuris di canones non tam Origeni , quam Pelagianorum duci Rusnio adscribendi sunt , a quo nempe illi , uti probe noru ut Lruditi . non tam interpretati sunt , quam recti si di interpolati .
Nemo insuper ne it, in libris de prἰncipiis plerasque Authorem inseruisse positio.
nes problematicas, videlie et tanqtiam sibi dubius, & inquisitionis gratia, non autem ut certa dogmata di ex animo deli lita . Nec desunt qui iis adnumerent commentum depra ex listumia cjusque con ecta lea , tametsi ieeus se itii e videantur vulgatus Rum hil. in
apol. pro Origene , Hamixtus in Origene de
senio l. 4. q. 4. a p. ni. 28 I. alii. Hoc praeterea commentum cum conserich meis ab Adamantio explicatis non puguat simpliciter cum peccato originis ; atque ade potuit absque inconsequentia illud Alithoe sibi continete te ac opinari, quin istiad diserte negaret, sed iis in locis duntaxat omito
Multi denique di se Ipulἱ magistrum Mignorantia S pravitate saepe numero stipe rant . Sic aute in Rufinus supra Origenei fuit. Quod vero ab isto su iam errorum ubi berit, nuda sus hicio est, nec certo documento subnixa. Ergo audita iam utraque litigantium parte, ce ego caussam Origenianam deli utendam duxero . Nimirum Adamantius expresisse , aut directa fronte nee inficiatus est , nec
adseruit peccati traducem ; ala pie adeo nec ejus certus ae indubius insiciator habundus est, nee adsertor . Sicut enim testimon Ia , qnae tulerunt
adversarii, Alamantium indubium inficiatorem non evincunt apud metium , qui ea
emollit & in sensum saniorem sectere adnititiir; ita nec adsertorem quae vindices re posuerunt; haec quippe , me judice , ea in terpretatione donari possunt , qua ostendan. rur perspicuam peccati originis notionem non praeserre I immo etiam ibi , non dogmatice disseruisse Authorem , sed hypothetice ac ad legorice , more suo : ne videlicet alioqui ju. re arguantur sibi non constare ae pugnantia loqui eu Adamantius Rufinus , qui non minus commentarios ab vindicibus reposi tos, quam oricctos ab adversariis interpre.
ratus est: quid vero hic alios dedi lIet Ada
344쪽
M RECCAND ORIGINIS. PROLUSIO POLEM. sat
eum Eva , ad quem nempe quum sancte viveret, nequiter declinavit, motione ille mis . Addebant in is per , earnalem concupiscentiam ,
qua caro adversiis spiti tum concupiscit , non ex vitiata in primo homine natura nobis inesse infirmitatem 3 immo potius sub liantiam esse , eontrariam , se nobis adhaerentem , ut quum liberamur atque purgamur, separetur a nobis , & in sua natura etiam i pla immortaliter vi
vat I) . Ipsi tandem, ut innuere videtur avis. mb originalis noxae Propagationem simpliciter repudiarunt .
II l. Proroparentes Relagianismi , quod eulpam originis spectat , recensentur Neodorus patria Antiochenus, δc dignitate Mopsu est enus Epi-
nrant i nomine insignitos dogmate , alios vero pelagiano anti-dogna a te de rurpatos lAd ex me niuin , quod Origenes insanctum dogma disertis verbis non deliquerit , invicto mihi argumento est altum ejus laOstium silentium . Porro viris eruditis probe perspectum est, quot ille, quantorumque e rotum criminationibus, ab s criptis ejusde inpetitis , qua superstes, qua vita sim tiis impetitus se a Iheoplitio Alexandrino , Epipha nio. Hieronymo, Cyrillo Alexandrino , Iustioniano In peratore , ut sileam binas Synodos Alexa adrinas in Aegypto, Constanti colem in cy ro , Constantinopolitanam in Thracia , quae illum de multis inculatum judicarunt a
l) Haec ipsi secundum sabulosum latim Λ D N o T M) o Laelium illud Manichai elim , x quod primo loco posuimus ,
aperte puguat cum adsensu communi Eccle. ιiae, ipsius ite Patrum , qui onanes lapium Adami unice sistunt in tra istreisone praecepti, quod ei Deus ini uixit ex Gen. Ei . In ea verba , de ligno autem mentiae eoni o mali ne comedas ; in quoeumque enim die .
eo mederis ex eo, morte mor ieris .
Nihilo tamen lectus illis prolusit C
mens Alex. postmodum . quilin erit locus. recitandus; tum insuper in eadem fu i lentetitia Rabb. Zehira . laudatus ab EιkPr ap. Maus ιε. iii bist. Manic Ii. IOm. a. l. 7. c. I. n. 13. p. m. 46 . se ille quippe Zeli ira lubadductic Genes eos verbis , sua opinione ad. Iegorice positis , interpretatur injunctum a Adae mandatum , ne tangeret Evam , seu cum illa coiret; & consequenter in tranigresitane hujusviodi maudati Adami lapium coum
Errores quidem numero plures, varios,
tinnianesque Patres illi Origeni adseripserunt, ipsorumque errorum intestti syllabi prostant apud plerosque adeurnos Historiographos ac Haere leolostos, ipsiusque vindices.
Ceterum msi egregie fallor nee inscriptis , quae exstant, adlegatorum Patrum adversus Origenis doctrinam, nec apud re. centiores indicatos syllabos reperire eli Origeneni diserte peccatum originis abnegatIe . Ergo ne eravissimus hic error praeterierittor , tamque oculates rig dosque Origenia. norum doematum censores Maneat itaque ,
minime Origenem in scriptis suis directa fronte In traducem peccati egisse. systema, eodem reserente Avous. de haeres.
cap. 46. m, De dono perseverant. c. II. D. 26 ATIO. stituit. Cons. cIta Maus,r. an. II. Neque vero , mea quidem opin Ione , nimium ab eadem sentetitia ab horrcrent alii priscorvin temporum haeretici . qiii conj giunt quodlibet tan inam quid proiliis illici
tum atque nefandum repudiarunt: e c. n-tianus . cui nuptiae merum adulterium eranζN corruptela, ap. Eriph. haer. nu. E. ecfortasse propterea, quod Adam primus Om nium ulus suerit matrimonio ,euna salutis sta. tum in patria obtinoisse negavit δ tum ejusdem lurculi Eneruitiae, quibus nuptiarum author diabolus exstitit a p. ipsunt h. haer. 47. n. I. eo forsan quod coitum A sae suaserit ; alii denium insani eiusdem sui latis homines e quippe onines eo Adami exemisplo sub falsa opinione proposito egregium suo confirmaudo errori test unonium obtine
345쪽
3; a PARS IL TRA . II. LIB. III.
scopus & hie quidem omnium primus, videlicet Paulli Samosateni discipulus, & subsequentium magister ) tum Rusura, vel ille Syrus fue
rit, ut vehementer luspicatur Garueritis cu) vel Aquileiensis ille Presbyter , famosus Hieronymi antagonisia, ut vulgo censent Eruditi co) ; 'Iagius insuper, Britannus monachus , alias ad pillatus ; Gelestius deismum , vel ex Scotia , vel ex provincia Latini nominis oriundus Pelagii discipulus . Hi ergo primores architecti Hae re seos, quae Diagiana audiit, deducto nomine a Pelagio , qui primus eam palam adiernit 3 itemque Caelestiana ob Caelest uin, qui eam diutissime per fas nefasqtie ardenti animo propugnavit. Neque vero ii Omnes , qui liae resim aliquam suo donant nomine , ipsamque sollen inius adlerunt, Prote
guntque , primi ejusdem Authores ac Inventores jure dicendi 1 Addnetis itaque nefandae haeret eos primi pilis capitale dogma , &Veluti ceterorum omnium , quae Pelagiana factio subinde prosella est , radix illud erat : stimavi geueris progenitor Adam haud quemquam posserorum tua divini maudati trai gressique laesis; sed sibi tantum nocuit , seque
η In Muri Mereator. dis. r. cap. T. P. I IO. ex eodem Alercatore, qui Rufin viniplum adpellavit Brum . Ο At in hane rena eonsidendus Per nares de Runis in tr. de pecc. orig. cap. S.
p De quo argumento legendus ibidem Garner. cap. s.cq Adcuratam harum haereseos primc pum, immo totius Pelagiani Dii Historiani,
tradiderunt plurimi e recentioribus criticis , quos contulere liceat: e. c. γι evius ureri M , Dion. Retainus, Iacob. Usieritis , laud. Garner ius, Dan. Gerard. gessitis , Cardin. Ro-ri pus ν Nat. Asexandor , Laurent. serti, Berm. de Ruben Laurent. Ahic Itus...
o Rosecto id eos singulos quosque
x decretum impium statu ille , do.
cumenta satis explorata eomprobant. Uid licet i. Iheasoriis in lib. 4. adversus S. Augustin. ap. M. Mercatorem in excerptis ex libris Theodori , di ex eodem Mario pram Lat. subnotari omina sub init. Habes opera , quae exstant, Marii ap cit. Garner. cum ejusdem notis ac disteri. & ap. EULPP. Lugd. Q m. 27. p. sqq. cum notis Rigberii. Ubi animadvertas , velim , eosdem quinque libros & eontra S, Augustinum , propu gnantem peccatum originis, exaraste Theodorum, & inlinitii contra dialogos , conscrip tos a S. Hieronymo adversus illud ac cetera Pelagianorum dogmata , uti di fuimus ex Pho, Wi. cod. ι . p. na. etys. qui tamen Pliotius ibi turpiter ignorare aut diisimulare milai vi. detur, Sectam illam Occidentalium a Theo doro , prout refert . impugnatam haud esse aliquam haereticorum factionem, sed catho
Iicam ipsam Ecclesia ui , quae contra Theo dori sensum peeeati orig nis propagatione in unsversos Adae posteros semper agηovit . Consule sis in hane rem Norae. liis . petiyg. l. I.
sqq. A man. bibl. Orient. t. I. p. 4 2. R. 2.9 Rufinus ex gestis eccles. Carthaginens. ap. August. lib. a. de peccato original Leontra Pelagium re Caelestium eap. 3. ubi haec habentur a Caelestio recitata , Ria n. γRomae , qui maint eam saneto Pammachio ciero audivi inum direntem , quia tradux pec eati non eis. Et luc fortasse ille fuit Itonus provinciae Palaestinae Presbyter , sub cujus nomine Sirmone in r. r. operi col. 273. sqq. librum e gracco latine verium de fide edidit , ubi nempe Author propagationem pe
cati Protoparentani in posteros tanquam ab
surdam pluribus confutat ε. 39. sqq. In hanc
sententi.im etiam ariolando descendunt Patres Maurini ad citatum Augustini locum l. I col. as . nota b. Garserius vero cit. dist. S.
346쪽
IV. Paelagiana factio ex iis , quae sui parentes & privatis sermonibus docuerant, & literis mandata reliquerant , & Publicis disputatio nibus propugnaverant , hoc te impie digestum systema sibi sit bstinendum
duxerunt. I.' Peccatum Adae ipsi duntaxat nocuit, minime posteris di nec enim per mortem Adae universum hominum genus moritur , quemadmodum nee totum idem genus per Resurrecti Onzm Christi, quae potentior est atque emeaeior Adami noxa, i eu morte, resurgit. a.' illiduntaxat rei sunt, S Adae praevaricationi obnoxii tenentur, qui eum in praevaricandis Dei mandatis voluerint imitari ; Propterea Adam n xio tantum exemplo genus humanum laesit.
Tuin 3.' mors & reliquae humanae vitae miseriae non sunt peccati poena, sed quaedam conditionis humanae consectaria. . ignorantia & dissiduitas , sine quibus nullus homo nate itur , primordia nata iarae sunt, non supplicia . 5'. oblivio & quaelibet ignorantia peccato non subjacent, quoniam non secundum voluntatem eveniunt, sed secundum
Item 6.' infantes dum nascuntur, in eo statu sunt constituti, ii quo Ad.ma ante praevaricationem inventus est . 7.' Ba Plismo quidem egent infantes, non ut a peccato solvantur, sed ut fiant Dei filii poeadoptionem . 8.' qui abique baptismo decedunt infantes, aeterna qua-- dam
pag. 286. probabiliter, sua opinione, adstrinniando ira prooemio ad ipse in librum , quem notis illustrat . 3.' Fel.ilius , quem praelaudatus Rufiniis Romae nequam placitum docuit , in commentariis praesertini in Paullinas epili las libris I I. ast. Mar. Mercati in commoni cap. a. ec in praefat. lubnotation. tum aP.
guu. saepius ubi agit contra Pelagianos aede gestis Pelagianorum , ac l. 3. de peccat.
N er. dc rem. cap. I. s. Ia; de signanter in expositione epistolae ad Rom. c. s. IE a . P. aedestriat. Sirmondian. haer. 8 .: ltoc autem fragmentum exstat integrum ap. cit. micat.
Ec Garner. in adpend. ad diff. 6. p. g. 368. st naul cum eo quod reperitur in codicibus c. mendatis a Cassiodoro. a.' Caesectius, Rufini primum, ae de- Inde Pelagii discipulus atque strenuus Toptia gnatos, in libello, quem Rotnae tradidit Zo.
simo Papae , tum lib. advertus peccatum originis, cujus memii ierunt Mereat. de Vine. Lerion. in commonit. necnon Praede natus
Siems nitet. haer. 88. Sc Augure. de peccat. erit. c 3. e quo libro fortasse cxcerpta sinit sex illa contra peccati traduceni dogmata, quae Caelellio adtribuit Mereat. in comi non.
c. I. Ec psi primum CaeIestio in judicio Case rhaginensi, ac deinde Pelagio in Dios politano objecta suur. Eatidem Caelestii haeresim saepe nae morat a vv. lib. de peccato origd
Hactenus de probationibus , qnae pri mreres Pelagianae sectae cori pira eos , uiro Orn- niuin duce ac principe Theodoro Mopsueste no , plane demota strant. Nee iis tamen jure sibi ectendum duximus Tutiantim illum , natu Apulum , ac diis guitate E piscopum Eclanense in , tenaciores
inter Pelagianos vulgo receiisiti ni . Licet e
nim ipse in iii s contra Augustiniim libris , aliis sex libris ab eodem Augustino confutatis in opere impersecto contra ipse in Iuli num , dc alias persaepe oppugnandum susceperit ex mente Caelestii peccatum originis , uti late ostendit spartim Mur. Mercat . in lib. stibnotat. ad Iuliani Pelagiani canitula ; iniis
mo propterea , Garneris interprete diis. a. p. al , anathemate percussus sit in Synodo seeundae Ciliciae sub an. 42I., quam unus, Ieiaste Harduiu, in colleci. CC. in indice ad r. r.
ad an. 423. commemoravit Mar. Mercas. in
praefat. ad symbolum Theodori Mopluestent fere post naed. at coiisulendae in emn l cum notae laudati Ridberii num. 14. mini.
me tamen haec cuni Ostendunt haereseos iuventorem aut pacto aliquo architectum, sed mere obduratum adsectatorem dc propagato rem , quales deinceps a:ιos Plerolque novi
347쪽
dam vita, eaque proprie beata, u pote qualibet macula, etiam origInali immunes, perfruentur . s.' Quaestio de peccato otiginis ad fidei dogma non pertinet. O.' qui peccatum originale defendit, inter Mais nichaeos numerandus λὶ . En tibi Sy item a Pelagianum , seu potius philosophicum ; quippe n f h i l eo concinnius & rerum nataris magis consonum optare possis in ethnico quopiam Philosopho , sacri codie is ignaro, ac fidei lumine destituto. Porro virulentam expositae doctrinae pestem , vel in se ipsa, velis sui adsectatoribus , pluribus extinguere ac dissipare tentatum est. Eam quippe illico condemnarunt Innocentius, Zosimus, Bonifacius, Coelellinus, Sixtus I pluresque Syn Odi, e. c. Africana, Constantini Politana , Ephesina Oecumenica, Romana a proscripterunt Imperatores sputa Honorius , Conliantius , Ualentinianus Ill. Theodosius junior a oppugnaruntque strenui vindices, nempe Hieronymus, Orosius, Marri
Mercator , ac prae ceteris luculentius , ardentiusque Augustinus cr). At nondum haec satis quominus ea itirpitus convelleretur, nec subia
de saepius deplorando christianae reipublicae damno repullularet: si a gulis quippe ferme Secialis usque modo Nouatores lubcesserunt , qui per simili conficto systemate adversiis traducem Adami noxam sese Pe
Iagianos demonstrarunt. Eorum jam vero censum describere pergimus . V. Seneca quidam miserabilis senex, non modo totius eruditionis alienus, sed ipsius quoque intelligentiae communis Prorsiis extraneus sin Pieena Provincia 1 ub Seeul. v. dedecoro sissim is erectis sodalitatibus, Pelagiana placita non ita pridem pene sepulta ab inferis excitavit, Schaee plebem suam , etiam ex rudioribus Episcopis constitutam , edocuit. t.' injustum est ut creatura Dei sine ullis propriis actionibus cuiquam peccato gignatur obstricta ; ac injustiis quidem De iis esset, si rei
essiciantur antequam nati. a.' parvuli sine bapti imo decedentes, regno quidem coelorum excluduntur, at minime tamen perpetua damnatio.
o Legito Angua. epist. ad Paullina 8s.
olim io6. & l. a. coni. Iuliam c. S. Iun. . de haer. pelag. lib. t. versus fili. e. Sed Iam . t. Alex. Beria ceteros Pelagianisi ii Histo. riographos, ubi agunt de errorib. sectae , ac
prae ceteris laud. GHrner. quo, me judice , de erroribus, ceterisque ad sectam spectantibust nullus secundior & adcuratior . i Lege epist. Gelini P. ad Honorium Dalmatiae Epite. N Nat. Alex. ad Iec.
seopos per Picenum directa sub ata. 493. I. Nov. qtram ex vetusto codice Vaticano edudit post Baronium Card. Carasa , teste cieqvelinino in suo Bullata Rom. Pont. t. I. in Gelasio p. sc. Legendi in ea in commentarii laud. Saronii ad an. 4s s. n. xxx sqq.
In hae autem epistola Gelasius, prae ter alia, proposita placita. perspicue DaIrata T I O N E S. docte perstrine it, severe reprobat, delirumque illum Presbyterum , ejulque in errore socios anili resipuerint , ecclesiastico anathemate contigit. Jam vero quum ad eam , quam securi do loco potuimus thesim proscribendam ad cedit nutu. 3. liaec loquitur Pontifex is n7hii,, cst ergo quod dicant , quod non renati
,, insantes, tantummodo in regnum cocto
348쪽
VI. Armeni comparate ad peccatum originis haec tenuisse ineu santur. I.' ex lapsu Proto parentum nullum potieri contraxerunt pediscatum . a.' in punitionem gravissimi Proto parentum lapius omnes po
fieri in gehennam abducti sunt, donec Christus tha pallione peccatum illud exitiale delevit funditus . 3.' decedentes absque bapti lino , qiii ad habendam vitam aeternam simpliciter necessarius est , si filii sint fidelium, in paradisum terrestrem commigrant; sin autem infidelium, ad inferos, cum suis parentibus commoraturi, descendunt 'b .
M tua damnatione puniantur ...... Dicantis igitur in morte perpetua eonstituti . si ,, non aestimentur esse damnati: tollant er- ,, go de medio nescio quem ipsi tertium , ,, quem decipiendis fort.isse reeipiendis M parvulis iaciunt locum . Et quia non nisi ,, dextra in partem legimus & liniliram , nonis illos saetant in sinittra regione sine baptis-ri male remanere, sed baptizatos fluant ad ,, dextram salutarem sacra regeneratione
ilis autem , inquies, aperte damnat. S. Pont sex praelatam thesian tanquam e Pe. lagiana osse ina depromta in , definitqile dogmatice , pueros sine baptisaro decedentes esse morte aeterna damnatos, hoe est in inferno ; illlerte etenim reprobare videtur tertium quemdam locum , ab coelo atque
inferno diversum, quem Pelagiani illis adsignabant a Ceterum si haee Gelasiani oraculi in
terpretatio verum teneat , Ianquam erronea s
ammo haeretica rejicienda st , Dportet sen. tentia tot , tantorumque Doctorum , qui
post Gelasium ejusmodi locum illis pueris adtribuendum duxerunt i quod quidem nemo prudent, cordatusque adserere ausit. Pontifex ergo dum haec protulit , id unum dogmatice definiit, quod nempe in sentea illi sint in morte perstetua connituri, hoc est cum perpetua privatione gratiae sanctificantis, quae est vera animae vita ; id quod subobseure diffiteri cuiquam videa. tur ad latum , damnatumque senis placitum. Quin ininio per σο Si non aesimensuresse damnati seri, ac substinet, ejusmodi infantes in inserno cum daemonibus , Ee animabus reprobis damnatos non aesti inari.
Hoc itaque opinamentum haud reprobat G Iasius.
Quod si nec coelum posse illis insantibus ad censeri, quoniam gratia non ornaniatur , nee item probabiliter infernus , quia personali peccato immu res sunt 3 testat pro. Reto ut tertius eis locus deputetur, quem. non definiens. sed obiter tantum & ex privata sententia loquens rejecit Pontifex; atisque adeo illum in sua qualicumque proba. bilitate ad futuras Scholae velitationes reis linquens a II. Distimus pariter ex eodem GDIDIn ep. l. Lom. I. epist. Rom. i ont. ad haee eadem tempora Pelagianos errores in Dalmatia proseminatos futile . Sic ille in epist. ad Honorium in Dalmatia Episcopuin subau. 493. v. Kal. Aug.,, Nunciatum est enἰ in In regIonibu 1is Dalmatiarum quosdam recidiva i tilag.aiari nae pestis Eizania seminalIe , tantamqueri illie eorum praevalere blasphemia in , ut ,, simplices quotque mortiferi iuroris inliis M nuatione decipiant ., . Hane epistolam , e Codice Vaticano ex. seriptam , α collatam cum vetiisti sititio codice , petito e Monasterio S. Petri in A, et lana in Umbria sito, recitavit ex parte Bais
inceps integram tradiderunt in suis colle t. CC. ubi de Gelasio, Libbeus. Binius, Haris duintis eam tamen , nescio quo salo, ianouilliino Bullario Coretur. ine o , Romae edito , plane desidero , uti ex plurimas . Iam vero quum multa suuri ut Pelagia nae hydrae capita . nec in epistola Gelasia. na singillatim habeamus . eos Pesagiatios
Dalmatas errores pereati Adami era lucem concernentes disseminalle ; ideo ipsiς certam hoc in nostro censu adicribere sede vi non licet a
ADNOTATIO. T T Aee Guido Curmelitanus in sum. ullo examinite exseripserunt iuniores Haere.
ilia de haeresib. ubi de haeres. seolodi, ut puta Cas rus art. recratum . hae: .Hrmenorum cap. 3. & s. ipsumque absque I . Coerivs tu thetaur. t. a. l. a. arua. in eo
349쪽
bas ' Ps RS II. TRACT IL LIB. III.
VII. Albavenses peccatum originis non agnoverunt ; arque adeo ex hoc capite, nimirum pro eluenda illius peceati macula bapti sinum tanquam supervacaneum rejecerunt t .
censione haeresum ad an . Coo. Prat OL in
Irmenis , G. ulter. ad Sec. vi s. in collat. error. cap. 3. n. 8. Nom. a eo de converso. ne omnium oentium procuranda l. 7. C. IT.
Rositit art. peccatum. denique Sianda in Lexico potem. art. Armeni ; qui ous adliae serunt Ea que ius in I. a. r. I. disi . I ῖO. n. a. dc Mar. in I. a. disp. s. de pecc. ori . c. I. EOs tamen ei corus ab ad curatioribus
Haere leologis adiicios Armenis non video. Nee idem Guido, nec unus aliquis ex suis, quos modo recitavimus, exscriptoribus, pro o Ap. S. Antoninum In summa the
logica par. q. tit. I i. c. 7. 6. col. m. 586 sq. edit. Vercinens. IT O. Otiei ex lcri plerunt
re adserta documentum ullum protulit . Nec eo et insuper inter ceteros illius gentis errores , eorum scientissimus Gilanus in sua cotuciliat. Ecclesiae Armenae cum Romana vel leviter quidem indieavit . Quis autem hac in re tant antiqua & obseura si te teste loquentii, iis fidem praestiterit ; ubi praesertim in eisdem criticam adcurationem plerumque desideres 8 Reeolenda quae diximus de err
ribus generatim Arare uis imputatis tu To. II. P. 47s. sqq. nensibus , ae illos deinde stulter. ad se
G Ceurrit hue quaestio de sectav I Albanenti: per dissicilis illa quidem & implicata ob inopiam documentorum ., sed nobis tandem pro nostro instituto definienda . Et praeeipue quidem quaneum ad illud caput , num eadem cum Ad hi gens luerit, num diversa . Brevem itaque quaestionis anatomen , quae definitioni viam sternat , adgredimur. Et in primis nostrates audio Haeteseologos, in hunc modum dis.
serentes . sati ter at ad See. v - ἔn collat. πι-
rorum , Sianda , PIvehitis , StoeAman in ΑΙ- hanensibus hos ah Albi ensibus omnino se .cernunt, & Atha enses in Seculo. III. dein sinente collocant atque Albigenses in x Ir-Lut emis reus lib. a. lit. A. postquam egerat de Albigetabus, cum Baiolensibus, qui postea emerserunt , Λlbanenses confula dit, citato S. Antonino c Hie ante in mox adlegandus cum Albigens bus confundit Al-hanenses, non vero enm Bagno lensibus. Proeolus , laudato etiam Antonino , at teram sectionem ab altera distinguit, di suos utrique errores adfigit ; adnotat vero Albi- gentes cuncta fere placita Albanensium cooptalle, iisque nova adjunatisse . Irtis videtur Albanentes ab Albitensibus tanquam toto coelo diversos discrimi nare . e. c. aria Devs. col. a a 2. di Dep
alias a Ex iis itaque s quibuscum e seliolastia
are3. I. a. disp. 9. de pecc. orig. sect. I. ὲ perspicuana haberemus utriusque sectae di stinctionem quantum ad epoch. s temporum a ac utrius libet duces ac sectatores. Sed --diamus tamen alios, qui secus habent. Raiκerus Delontis Placentinus, ex Hae resia resia & Episcopo Callia rorum , ad Christi fidem conversus, ordinis Praedicatorum Sacerdos & Catharo- mastix , qui si . an. Ias . primus est aut vetustior, apud quem reperi Albane tam ha creticorum nomen in summa de Catharis ap. Marten. in thec ancudo t. tiss.col. 176 I. & alias . ac in fusiore ejuidem tract. contra V Ualdenses , edito a s etfero, cap. 6. ap. Bibl. PP. Lugd. t. 25. p. ac s. Hic autem 4n locis citatis Albunenses vocat quamdam Catharcirum factionem sub momine de Don enaeia , eo Dcd , inquit errant in pluribus quia in ceteri, qui sua aetate in Insubria debacchabantur . Quo plane eos Albanentes ab iis discrinii nat, quos Authores mox laudati retulerant , & fortasse eum Albigensibus posterioribus confundit,
ob sumniam inter utrosque consentionen errorum . Lege Cl. Metain. in edit. Ven. M aetae di ss I. c. a. ρ. X. p. x VI.
350쪽
VIII. B tua, di alias adducti exinde arguuntur in peccatum ori stinis peccasse, quod tenuerint , intelligentem quamlibet naturam in serim. III. V v ipsa
m. IS . errores a banensum recitat e situs tamen Edito e D. S inertis ad marginem eiu Leapitis primi haec adnotat ex mente Cuido.
nis, Albanenses vel Albis fer a o II 7s. Quin etiam Albanenses iidam, de quibus heic Guido , peccatum originis ad mitistebant ibi ad cap. Io. p. Is s. contra id quod de suis Albanentibus adfirmarant mox laudati PrateoL Gauit. Sian. ac de si is Albigensibus Antonivus. Cui autem potior adhibenda side; φ Problema esto , quod modo nobis praetermittendum ducimus. S. Antoninu; in sena . theo l. par. q. tit. I l. e. . u. 6. haereseologum agens, postquam re tu sit, fuerunt esum tres sectae haereti rum , fAn et A. bane tam, Monosen in , Concorde n.
m . . . . Eorum recitatis erroribus , mox
subdit, Mia quod irri Albane et funt A. biis denses, quorum nempe his oriae breviculum .e vestigio narrandum sula pit. Sand rus In Monarch. visib. nee errones Albanenses, uec Albigenses ex pio sesso adiavo eat , sed ubi de Carbaris , aut Patarenis
sermonem instituit ad an . IIS s. haer. t 47. anquit , istos non propriam haeresini condi. d illa , at ferte eossem omnino fuisse eum Aiabie n usi nec ultra Coeesus proxime citatus, Antonino lati.
dato , Axigenses dixit errasse tu peccatum
origi uis, quin Albanenses memoret. Honoritis sua foduneni , qui claruit bii. io 3 o. in libello de haeresibus nullam de Albanensibus mentionem injicit, quemadmodum nec eo postes iores Haereseologi, puta A et . Alexander , se inus , Graυ sontur ad Secutum v II., quum tamen ii juniores ad See x et r. haud perfunctorie disserant de noctIone Albige mi; ut ceteros irritnoris liO.tae id oelius Scriptores haud invitus prae
Idemque omnῖno parIter , ni mea me fallit memoria , animadvertere licet apud graviores histolicos, cum Baronio, FDuri, Du Mesnil e. ubi pertractant de haereticis Seculi vii I. & XII. Ex iis autem secundae classis Α uuioribus plane cousici videtur aut Albanenses , quos memoras .i priores , nullos sitisse, aut
eu ui Hib7gentibus , seu Catharis, quos Rai-nerus Albanenses nuncupavit, eoueni fuisse. Porro li aud majoris mihi sinit s dei quos secundae classis dia inius, ac quos primo lo
eo recitavimus, Haereseologi, Prateolo ve iustiores , si Ra ineruna demeris, quem tanquam oculatum testem audire soleo ἔ quo. niam satis notum est eos valde indiligenter,
absque ullo examine aut critice tuas deha.resbus historias tradidisse ut plurimum Lege Tom. I. in praelata generali p. x Vr. Nihilo tamen secius horum secundae elassis Authorum de Alba uensibus Secilli vir. sleutiunt , adjecto de ipsis haeretieis altissi-itio silentia penes adeuratiores IIaereseolo gos atque lilli oricos , quos postremo loco re- ceu inius , vela ementissimam injicit suspicionem , immo in dubium argumentum delabula illorum Albanensi uin , donec pro ipsis clariora eluceant documenta . Id quod nobis tandem desinitum maneat a quidquid alias
in Tom. II. p. II. pr. re minus cxplorata , eos ad saltu ui Prateoli, at ior unique sensum adduxerimus.
Falso i itur ejusmodi nomen , una cum certis haeresibus illis Albanensibus plane igno iis imponitur; immo potius haee Albieci .sibus incit iactanter adtribuenda . Nomen vide.
licet , de sumtum ab Aleso, gallicana Tolo.
satis regione, in qua quum primum emer seriine Ribi genses, pol illinium gras labat mir ,
inde enim quoque etymon Nomenclaturam
Albieensium mihi persuadeo deprom sisse ; ae
insuper certae haereses, & eae quidem adinmodum portento lae , quoniam ejusmodi reis censentur apud li illoricos in piissi noruna licto
minum haereses. Quamobrem procul dubia iidem Albigenses Ita inero, Guidoni, Anto. mino, synoninio Albanensi uni cognomine adpellati sunt. Neque vero quidquam negotii ne essunt
test Imonia Doctorum , quos pro altera Parte posuimus, sunt enim sine teste legitimo, quem ejusmodi cauilae deposcunt. Praeterea itidem , ut ceteros h revitatis Caussa taceam , Prateoli & Siandae testimonia minus apte
Prateolus en tua Albanenses, quos emer gentes revocat ad an. 796 synelironos facit
Baguolei sium & Concordensi iiii , de quibus sermo est a p. cit. Antoninum . Sed hi ta inedihaeretici ad aetatem , quam mox adserui. mus, Ra ineri specta ut et in ea saliena aetata ipsi vigebant ; quod autem natales a suis p a. rentibus adceperint ab an. 796. mera erit ita riolatio , nullo iubniaa fulida me uto . Dei