장음표시 사용
131쪽
quot observavit doTssimus Iohannes Bernhaesus Dorosi in Tractatu de typographia hebr. Ferrarimis Cay. V. pag. 8 i. edit. Erluussius. Pag. 4s 3. Psolati hebr. cet. per Iacob. Iehu in Ariesi Amfod. 43r. C. Is i. Plura de hae versione in medium adduxerunt Iriosus Hom. III. Bibliothec. lubr. pag. 466. et BaκNartentus in Machri hun oen mertinur dism Ducher n.
sone Iudaeo- germanica observavit Isolpur Bibliothec. hebr. Tom. I. pag. 698. III. 6 M. num. I 287. simulque conserantur supplementa mea ad priorem locum. Pag. 4 6. lin. 9. Addatur ad hunc locum versio Iudaeo- germantea Penistaseuchi, quam clarissimus miser Mendestantur reeentissimo tempore adornauit, euius specimen ge antee additis adnotationibus Rabἱinicis in lucem publieam edidit Chri anus Gottiob. Meyerus, quod rq censetur pluribus a S. V. Seuero in ges
num I 78o. Part. II. pag. 79. ρqu. Pag. 4 9. Novum Testamentum Iudaeo -gemc Micum. Cratouiae I 4o.DIJ Libruin hune rarioribus adnumerandum esse lueraturae monumentis observat Vog-ιtus in Catalogo librorum rariorum, Fag. m. 666. Nouum Tesamentum Chrisian. Molliri. Francos ad Mase. I OO. 4θ. Exempla huius editionis perrara esse, quod ipsi Iudaei pleraque suis stim tibus comparata flammis tradiderint, ne sibi fraudi essent, memorat Vtatius loci citato pag. 66. 667. Caeterum pluribus hane editionem recensuit Mumgartentur in Gaa γιτ id)ten oon einer balli sinen abibliothedi Tom. III. Part. XIV. pag. II I. θν.. Eliae Suadet Vberius hane editionem deseripsit idem Bav artentus Deo citato. Tom. V. Part. XXIX. yM. 377. fiu. . Memorat adhue Molpus Tom. IU. Bibliothecae hebraeae pag. 2o2. θρα exemplar versionis Iudaeo- germanicae Psalmorum mutilum, quod ipse post edit. Eandem editionem integram quondam possedit Baum artentus, quam paucis re censuit in Urathridaten oon mereri urdigen abuteri . Am. VII. Part. XLI. mg. 389. 39 o. ubi obseruat, non Mantuae, uti Molpus coniicit, sed potius Tiguri anno minoris supputationis yi 2. Christi forma sedeeima impressam esse hane editionem, quam anni et loci mentionem quoque subscriptio ipsius libri, quae in fine exstat, valde confirmat. Pag. 46o. IV. 2o6. Iis , quae Molpius de versonibus Ueteris Testamenti enmmentatus est, appendicis loco nonnulla de versione Armenica, Syriaca, et isthiopica subiungo. Exemplar interrum versionis Armenicae Bibliorum sacrarum quondam e
stitit in bibliotheea Romundi Massi es Delmeusnon Visens , cuius editio anno
132쪽
T O 6. Hennatissimis typis et nitidissima eharta impressa est, qnod memorat D. Georg. Schelhornius in Amon. itatibus literariis. Tom. IIJ. pag. 24.
Ad singulos libros Armonise versos quoa attinet Ueteris Testamenti, nubelus corum mihi innotuit piaeter Obadiam Armnium, quem Andreas Acoluthus Lipsiae I 68o. 4. cum multis iisque dod illimis annotationibus edidit, in cuius praefatione idem Auctor de historia et conditione versionis Armenicae sacri eodicis pluma in medium adduxit. De qua etiam prae eeteris i conferantur Io. Ioachimus
Schroederas in disssertatione de antiquitate, fatis, in se et usu linguae Ar micae, Thessauro suo linguae Armenicae, qui Amstelodami IIII. . prodiit, Praefixa. Cay. IV. S. V. seq. pag. s8. Maskius in Bibliotheca sacra. Tom. II. Volum. I. Se G. IX. pag. 169. I 8 i. celeb. Eichhornius Introduct. in V. T. Part. I. Pag. s Ααs s. et Io. Henrie. Bohntur in dissert. de codice hebraeo restituendo. pag. I s. legis Versionem Syriacam Veteris Testamenti quod attinet, iam supra obseru tum est, eandem in bibliorum solamotiorum Parisiensium et Londinensum editi
nibus exllare , euius excerpta adiectis simul adnotationibus et nova versione latina edidit Chris. Cellarius Cigae I 68 a. q. quo anno etiam prodieruit eiusdem extempta Novi Tesammti Syriaci, quae anno sequenti excepit eiusdem Cellarii Glossa
num Syro. Latinum utriusque Testamenti exeerptis memoratis accommodatum.
Codex egregius Syro . hexa laris in editae Bibliorum sacrorum versionis Syro - Irangelae asseruatur Milani in bibliotheca Ambrosana, quem uberius et satis accurate descripsit D. Bemhard. Derosius in Specimine ineditae et hexaptaris Bibliorum versionis Syro . Mirangetae cum limplici atque utriusque fontibus grceco et hebraeo tollatis, cum duplici latina versione, notis et praemissa dissertatione de hos i se codice rarissimo Ambrosano. Parmae I 778. 4. mai. quem libellum a
Perili. Michaec in Bibliothee. oriemiat Part. XIII. pag. 349. I 6O. uberius d scriptum praemissis quibusdam obseruationibus de eo dein argumento Reytrioris suo orientali litteras. Part. III. num. U. pag. I 87. 2I2. inseruit eel. Io. GOtDfrid. Eichhornius. Ρraeter Derossium quoque de hoe ipso eodice egregie commentatus est celeb. Paulus Iacobus BrunsvI in Repertorio memorato. Part. IIFunum. IV. pag. I 66. I 87. De auctore versonis syriacae hexaptaris doctissime commentatus est eel. Huhornius in Repertorio. Pari. VII. num. VII. pQ. aso. quae Varia quoque, quae huc speeunt, egregie illustrat. Uersatur praeterea in Bibliotheca Regia Parissensi eodex manuscriptus SPro - Heptaplaris, qui librum IU. Regum, Hebraeorum secundum i cuius apo- graphon cel. Brunsius quondam in usum Tranicotti descripsit. Plura de auctore, aetate, praestantia huius eo dicis doctissime obseruarunt celeb. Brunstus in CurirHexaplaribus in librum IV. Regum insertis R/pertorio litteraturae oriens at Pare.
men huius codicis libri IV. Regum Syro - Heptaplaris ex apographo huius codiris
133쪽
Griate edidit eum textu versionis inexcusinae hexapturi inde restituto eti adiectis notis lius clariss M. D. Godores. Hasse lenae I 78 a. g. mai. . quod caput nonum Iibri huius exhibet, in cuius praesamine spem feeit aliquando integrum hune codicem notis suis instructum in lueem publieam edendi. Caeterum de ratione insignis consensus, qui inter Syriacam et thaldaicam Proverbiorum Salomonis versionem intercedit, egregie commentatus est celeb. D. August. Dathius in Prolusrone peculiari, quae Lipitae 1764. prodiit. Plura de versione Syriaca U. T. egregie obtervarunt Maseratus in Bibliothera sacra Tom. II. Volum. I. Secti. IV. pag. sέ 7I. et celeb. Euhhomius Introducti. in V. T. Part. I. pM. 43 , ψ84. Aethiopice quoque versos esse nonnullos saeri eodi eis Veteris libri constat. Sie Prophetiam Ionae aethiopice cum latina versione edidit in lucem publieam Theodorus Petraeus Lugduni Batav. i 66o. . inai. et postea Benedictus Andreas Scudacherat prodire fecit Ionam vatem Aethiopice et latine cum glossario Hethiopico - harmonico in eundem et Geneseas priora capita Francnfurti ad Moen. x o6.4. Simili ratione Io. Georg. Nissius librum Ruth. aethiopiee ex vetusto manu scripto ex oriente ad se adlato edidit Lugduni Batauorum I 66o. q. mai. de qua editione ut et de Petraei euris in versionem Ionae supra memoratis quaedam attulit Baumgai lenius in Relationibus de Bibliotheca Besens Tom. IV. Part. XXIV.
alterium quod attinet, de eo Aethiopiee edendo praeelare meruit A. Potintinius, cuius editio polyglotta Ρsalterii hue spe elans prodiit Coloniae Is I 3. Is I 8. de qua editione plura memorant sol ius Bibliothec. hebr. ram. II. pag. 3 8. et S. V. Io. Dieteris. Minc lerus in Κωιιηλίοις Bibliothecae regiae Berotinebis A thiopicis pag. 63. seqv. quam excepit postea Iobi Ludos Psalterium aethiopice et
latine editum, adnexis hymnis et orationibus Ueteris et Novi Testamenti, ut et Cantico Canticorum eum variis lectionibus et notis. Francos ad Itieu. ITO I. 4. Vid. Baumgarten. Ac. citat. Tom. VIII. Part. 48. pag. 477. 479. Plura de aethiopi ea translatione tamquam egregio codicem hebraeum restituendi, subsidio in medium adduxit D. Henric. Bohntus in dissertat. I. de resituendo codice hebraeo
Pag. 46 I. D. s. Ierem. III, 7. B sed hoc est pro rariu ex Piel. Pag. 462. Commentum hoc, Masorae originem ad Mosen ipsum reserendam esse, quod 'nonnulli Rabbinorum tinxerunt, solide distussit praeter alios ML
134쪽
pag. 46s. Inter 'reeentiores aevi nostri Philologos quoque es. Πnsentur in differt. sua doctissima de Pentateucho Samaritano ab Ebraeo eoqua nafore thico exeu*lari descripto, quae Evetetorii in6ς. prodiit, Maseram recentius inventum nonnullorum privatorum fuisse perhibet, de quibus tamen. haud statuendum sit, illos textum hebrateum depravavisse. Uid. quoque eiusdem Diles
stitutione breuiori ad liberalem doctrinam theologicam pag. a 3. Vid. b. Ernesii Bibliothee. theolog. nov. Tom. VII. Part. VIL pag. 62 I. Pag. 47 I. adfinem Capitis primi9 Recentiori tempore quoque b. D. Chrisian. I bellus eonsilium in animo sibi propolivi moram parvam in lucem edendi. quod palam prosessius est in suo Constilio de procuranda nova editione Mais sorae parvae, una cum addito oecimine eandem Masoram quoad tria miora G nestos eapita exhibente. Noriberg. et IVDrersdorsi IT 38. 8. quod scriptum recensent Auitores der studiuifgelalenen Srii te oon alten und neuen theoloπnisa en Ramen ad A. C. 3738. Part. 33. Vid. quoque b. Ernes. Frid. Ne buueri Machiam ten von deri imite benden Eoangesilauit alebrern in undum L euis lano. Pari. ll. pag. I O28. sequ. Pag. 473. lin. 8. Pro hac voce in editione Franeosuriensi de anno I72Ο. exstat vox m. m. Pag. 47s. Dinumerationis literarum hebraicarum in codice saero exsta
lium rastigia egregia, quae im Talinudis Pandecris exstant, collegit diligenter Chri soph. Hauemannus in Symbolis literariis Bremensibus Tom. III. Part. III. y.483.seq. Ibid. not. f. Labori huie Cornelii Pittelii similem quoque Buxforsius Tb riad. cap. XVIII. ex carmine heroico, euius auctor habetur Elios Rus Madias Gaon, quod exhibuit Buxtofus loco citato pag. ITI. 74. et computus eius exstat pag. 17 ,. 79. qui ita a Pittesii computo differt, ut summa in conficiat eompuratam a Milhelm. State ardo in suo Bethmara haneroclam mi
47. nempe summam 8 32SO. Sic enim apud Suxforsum memoratur, m. repe- .riri vicibus ετ s . la II Osa. etc. In reliquis vero congruit cum numero a Pin
Pag. 4 9. Scriptoribus a Molfo memoratis, qui punctorum vocalium c di eis hebraei antiquitatem indubitatam confirmare studuerunt. addantur Henrici
Wssem. Clemmius tri der theologisten linterluchians der Srage, ob die hei lige fc des 'lteri Testamenis duneri uno Metu delitis mare, menta die hebrgifchen Planete rein sotti in es 3risthen hatten. Tubineae i7ς . 8. Luinctu. Hercules Daserus in differt. qua origo et auctoritaS punctorum hebraicorum divina
135쪽
diuisa asteritur. Tubingae I 729. quae opposita est b. D. Cottae dissertationi, misius summam exhibuit Molpus inoster Tom. t V. yag. Io7. Daferianam vero scriptionem uberius recensent Autores collictiouis no aliquorum theologic ad annum
I 29. pag. Io l. IU*4. Cooperus in Clave domus Mota eae seu sepimento. Londini i673, 8. cuius operis pleniorem titulum exhibuit Molpus infla pag. 49 3. fon. Driessentur in Tractatu de divina origine et autoritate lignorum vocalium et accentuum biblicorum, cuius summam recensuit Gi Mesus in Mucellaseis Gra- ninganis Tom. II. Fastis. II. pag. 362. seqv. Laurent. Iacob. Ibαι halius im Deo
I s. I 6. gessit ret. Idam burgi I77 I. g. Iacobus Robgrsonivr in dissert. de go. nuina punctorum vocalium hebrai rum antiquitate ex ipsius hebraicae linguae dialectorumque eius, praesertim Arabicae indole deprompta, quae est secunda appendicis loco adiuncta eiusdem Gavi Pentateuchi. Uid. b. Ernesii Bibliothec. tuolan novisi. Tom. I. Part. V. pag. 397. fgu. ut alios taeeamus. Ibid. ad num. VII. tium Med. ροιῶμv Part. I. Lib. V. pag. 438. vers. german. Eiusdem sententiam praeter alios amplexus est Georg. Molis o Pan- Aerus in dissert. de origine punctorum et vocalium hebrateorum. Aliors. I 47. cuius summam et argumentum strictim indicarunt Autores det Oolistandigen
pag. m. seq*' . .. . Pag. 48 t. Testimoniis hie a Moyis memoratis addi omnino meretur egregium testimonium Perezii de Vulemtia, quod in medium adduxit S. V. Semlerus in histori foetheologi liberi anmer evngen. Part. I. num. 4. par I77. de quo comseratur pluribus b. mesius in Bibliothec. theologic. nou. Tom. LI. Pari. III. pag. 23 Pag. 483. num. X. Hoc in loco Molsus noster Gefuerunt . secutus b. L
hero tribuit sententiam, puncta Focalia esse recens inventum. Contrarium vero, quod idem confirmaverit sententiam, puncta voealia iam antiquitus exstitisse, tum
eae loeo Commentarii eius ad Geras XXXVI, 24. fol. s 4o. cos. b. tum ad cap. XLVII, 3I. DI. ToO. col. b. fol. Tor. a. comprobari posse, recte observavit b. I eum annus in Conspectu reipublicae literariae Cay. III. g. I 4. pag. m. 44. Pag. 486. Media fere via inter sententiam D. Buxtorsi et Ludovici Cap. resti de origine et antiquitate punctorum hebr. codicis vocalium incedit via ista, quam proposuit celeb. T ventus in Teutamine de variis codicum hebri manuscript. meribus pag. Iga.' seqv. ubi assirmat, Hebraeos hubuisse simul eum literis e rum consenantibus vocales, id quod e graeco seribendi genere a Phoenietis et inis da ad Hebraeos originem suam derivante liquido manifestum sit, defuisse autem ipsis a primis eorum temporibus figuras vocalium eorumque signa, quae interit. Eo demum tempore fuerint inventa,
136쪽
Caeterum pluribus de hoc argumento, quod antiquitatem et originem punctorum vocalium hebraei eodicis concernit, conserenda sunt scripta sequentia: Depuv, eruditi Galli, Disertation philologique et critique Iur les Duelles δε Ia langue hebratque et des. langues Orientales, quae doctissima dilIertatio inserta est operi periodico Gallorum , myroire de r Academia des Inscriptions et des belles let
tres inscripto Tom. XXXVI. pag. 239. 29 I. cuius exeerpta exhibuit Perili. Micha lis in Bibliothee. orientac et exegesic. Pari. IX. num. I Φ. PQ. 67. seqv. Neque hic praetermittenda est translatio germanica Capitis Ill. huius scripti de vocalibus hebraicis in codice manu exarato, quo usus est Hieronymus, quae legitur in Repertorio literaturae oriental. et biblicae Part. II. num. X l. pag. 27O. 29 O. D. D. Gottfrid. Haupimanni Programma germanicum de punctorum vocalium eastis fimbraei aetate. Gerae I 777. Ernes. Augus. Guillelm. merschelmanni disieri de divina punctorum vocalium et accentuum codicis hebraei antiquitate et autIoritato haud
fatis evicta. Ienae I 764. Muhael. Merchelius in den Oetam' ten anni erfungen Pari. I. num 3. Vid. b. Ernesii Bibliothec. theolog. TOm. II. Pore. VI. pag. 8. seqv. D. Dau. Michaelis in Dermistatem Schristen Part. II. pag. I9. seqv. Olui Gerhard. Tychfenii Comment. de antiquitate punctorum hebraicorum Docasium, quam insertam legimus in Repertorio literaturae Orientac et biblic. Tom. III. num. 3. pag. Io3. seq.Pag. 488. De explicatione dicti Salvatoris optimi, quod hic tangit Mobsur omissis aliis, qui in eodem illustrando operam collocarunt, imprimis conserantur Michael. Achii dissert. de duobus minimis legis Lota et apice ad Matth. RI 8. Viniae I 693. Conrad. nenius in dissert. de uno Ista et apice non expungendo, quae exstat in eius disertationibus philologico ' exegeticit Tom. I. num. 2 o. Uid. S. V. Moriepit Bibliotheci theolog. Tom. I. patra. V. pag. s 3o. seqv. M. Philin. Ni- σει IVogus in dissertationibus duabus de integritate Iacri codicis ex loco Matth. U. demon rata. Giessae I 7s i. cuius argumentum strictim exhibent Auctores ber Oolles
IX. pag. 8o3. 8O8. Plures scriptores de hoe loco adduxerunt in medium b. D. Chrisoph. In us in Curis ad h. l. et b. Parens meus in Analectis ad h. I. Pag. 492. Quid Iudaei antiquiores de Accentuum hebraei eo dicis antiquutate et prima origine statuerint, praeter alios ex ipsis Talmudis Pandectis diligenter exposuit Chrisoph. Hauemannus in Symbolis literariis Bremens Tom. III. Part. III. pag. 48O. seqv. Cirea medium sere huius paginae , ad verba : dubiam faciant.) Fecerunthoe praeter alia quoque Alexander Morus in Axiomatibus theologicis interpretationi inservientibus, Axiom. 2. Conrad. IIentur Antiquitat. hebrate. Part. I. Cap. III. R Io. et plerique recentiorum Philologorum , quos supra in materia de antiquitate punctorum vocalium codicis hebraei adduxi. Pars II.
137쪽
I22. Pag. I95. lita. I 4. Idem etiam Valent. Staindlerus assirmat in I silution. h. hastis Lib. IV. pag. 3 7. Pag. 497. ad XX. Sententiam Eliae Levitae Germani de antiquitate et diis vina aud ita te accentuum codicis hebraei ex locis quibusdam scrip:orum eius inter se eollatis accuratissime cruit et copiose illustrauit b. D. Frid. r. Hirtius in Commentatione in memoriam Eliae Levitae recolendam edita lenae et Witte-bergae i777. g. XIII. de qua commentatione tu Supplementis meis ad Tom. I. pag. 26 o. nonnulla dixi.
Pag. 498. lin. antepenuit. ibidem nempe in Megilla Babylonica fol. 3.
Ibid. lin. penult. institutam Mallem pro hae voce scribere restitutam, postquam oblivioni tradita fuisset. Pag. s . lin. 8. ad verba Loes eri: mole actentus ornaret addantur ita
parenthesi sequentia: Imo vero praeter regem unum tres tantum alias distinctivo rum accentuum classes constituit. Hinc non maiori titulorum mole, quam Masmuthius, ornavit accentus, unde non apparet, qua ratione haec scribere potuerit Lot erus.
modo rite vocem moderare debeat.
Ibid. lin. dio. R. Iehuda heu Bileam qui Saeculo XVI. claruit. Lin. ante penult. inyra suo loco disemuo Uid. infra de scriptis Hebraeorum
Pag. sol. lin. 7. Ascherben IIIosche ben Aschec euius liber hue spectans
hebrate e 'CUTI VU est inscriptus. ιLin. IO. curatao Auctor hie ex Tiberiade Asiatica ad mare Cinnereth sita oriundus suit, uti ex titulo patet. Vid. D. Georg. Abiellii vexsio Portae accentu a-tionis Anonymi Iudaei pag. penult. et Inst. Biblioth. hebr. Tom. I. pag. t 26. sicqu. Pag. Aurelia. Lob Memorat huius libri de aecentibus Hebraeorum aliam editionem lo. Petrus Niceronius in Memoriis suis de vita et scriptis erudito. rum virorum, Iom. XXlII. pag. I 49. quae prodiit anno ID8. q. apud Badium, ad quem locum Niceronii autem b. Mumgartentus monuit, typographum potius innui Badensem, cuius nonaen expressum iam sit in fine editionis monoensis a Volso memoratae. Caeterum liber iste insignis est raritatis, sicut omnia sere reliqua Reue lini scripta, quod praeter alios testantur Daniel Gerdesus in Horiogio librorum rariorum pag. 2 O. edit. secundae et Daniel. Sasthenius Catalogo libro rum rariorum Sosiotherae suae pag. I 89. Plura de hoc libro in medium addu, leb. Baumgartextus in Gamrid tela ooti merλυurdisen abutem. Tom. I. Art. XIV. pag. II p. seqv. Caeterum viram Eruchsini, primarii sane literarum hebraia carum restauratoris elegantissime conscriptam in lucςm Publicam edidit Io. Henrie.
138쪽
celeb. Pa ιI. Iacob. Brunsi Elogium D. Reuchlini, quod legitur in Actis Societatis latinae Marchico - Barino, quae Carolsruliae floret, num. s. Varia quoque de vita et scriptis Mutatini memoratu digniora resert I9. Georg. Sesesi ornius in Sta diasmate de eximiis Suevorum in literaturam orientalem meritis. Uid. eiusdem Amoe. - , ' nitat. literar. TOm. XIII. pag. 2 7. seqv. Pag. ead. Rufi scriptum hic adduinim quoque prodiit Ieraae 17o4. g. et 1732. 4. et continet plagulas septem et dimidiam. Pag. os. I imari doctrina accantuationis lubrastae prodiit quoque Ienae I r . 4. et Uus Accentuum eiusdem auctoris praeter memoratas a L so editiones in lueem publicam editus est Ienae 7O8. 4. Pag. ead. et Tom. IV. pag. 22 . adiiciantur scriptoribus de Aeeentibus Hebraeorum sequentes: Hieronymi ab Alphen Inquisitio brevis et modesta, qua investigatur usus ae-eentuum in libris biblicis V. T. metricis et prosaicis, Hebraicis et Chaldai eis ad Analysin singulorum commatum instituendam, eique exegesin superstruendam. Traiecti ad Rhenum I 739. q. de quo libro plura memorauit Danies Gerdesus in Miscallaneis Groninganis Tom. III. P. IU. pag. 6'9. Boston, nom. Tractatus stigmologicus Hebraeo. biblicus, quo Accentu-tim hebr. doctrina traditur, variusque eorum usus in explananda Scriptura sacra exponitur, cum praefatione Daυ. Millii. Amstelo d. I738. q. Blitineri, Christian. Andri Introductio au Accentuationem Hebraeorum. IIalae I 736. 8.
i 752. 8. quem librum pluribus recensuit b. Ernesius Bibliotheci theolog. nov. 2 om. III. Part. VI. pag. s6 I. seqv. Eiusdem Soema accentumionis hebraitae. Ienae IT 2. 4. quod dissertationes eius de Accentibus Hebraeorum antea se. Paratim editas omnes ac singulas complectitur. Ihre, D. dissert. de Usu accentuum hebraicorum. Upsaliae I 737. in qua seriptione simul antiquitas accentuum sermonis hebraici defenditur. Recensetur haee dissertatio pluribus in Hamburgischen Beriesiten Don gelelirten Sachin, de anno 1737. Scit 3T. pag. 29s. seq.Kirchneri, Chrisoph. Henr. Principia aeeentuationis eo dicis hebraei V. T.
139쪽
Mulieri, D. FHd r. Theodos diss de Theoria Aeeentuum apud Hebraeos,
qui Legati, Vicarii et Barones appellari consueverunt. Ienae IT S. Miambergeri, D. L hiarae Compendium doctrinae de Accentibus Hebraeorum ex suis dedullae principiis, praemissa commentatione de divina accentuum eodieis sacri U. T. origine. lenae I 738. 8. mpii, D. Golfrid. Tabulae universae Aecentuationis hebraeo - ehaldaicae, tum prosaicae tum metricae. Ienae o. sol.
Pag. s I 3. Iis, quas Wolfus huc usque recensuit, sententiis Criticorum duas adhuc addam, quarum alteram Hsub antius supra iam nominatus, alteram vero Municollus suam secerunt. Prior affirmat, Iudaeos codiees suos saepius ad Maserethicum textum mutavisse et emendavisse, quod nimis honorificum Boubigantii de Masora veterum Iudaeorum iudicium cum integritate eodie is Hebraei inviolata, quam in superioribus stabilivit Iris sus noster, pugnare eique valde adversari videtur. Hinc non immerito commentum istud mub antii discussum et confutatum est a Sebaldo Ravio in Mertitationbus in Houbigantii Protegomena in Scripturam saeram. Vid. b. Ernesii Bibliotheci theolog. Tom. U. Part. II. pag. I 62. Alter, quem supra iam nominavi, sententiam amplexus est, eodices manu ex ratos inultoties discrepere a textu hebraico ma rethico Ueteris Testamenti, et ma gis conuenire cum versionibus antiquissimis, quam cum textu ma rethico, uti refert h. Ernesius Bibliothec. t eoloe. Tom. III. Part. X. pag. 92 I. Ex hoc sonte quoque derivanda est sententia Ritharae Simonii, quod eo dices hebraici recentissimi 3CO. vel 4OO. annorum tantum cum textu ma rethico conueniant, quippe quia Iudaeis ad normam textus Masorethici, quem solum modo probabant, suo cal eulo exarati fuerint. Vid. b. Ernesii Bibliothee. theolog. Tom. II. Part. X. pag.
Pag. eadem sere in fine Sententiae Loesheri a IMI hic memoratae calculum quoque suum adiecit Alberi. Schultensus in dissere. I. de Aut lientia selictiorum Cethibhim. l. XII. apud D. OHritas. Tom. II. Collectionis suae opusculorum philologico - theologicarum pag. 8S. ubi assirmavit idem, fundamentum plu-ximorum Eerioth Veteris Testamesti et lectionum maserethicarum quaerendum esse in Critiea Masore thartim coniecturali, quas adnotationes criticas ipsi illi Moseis rethae occasione vocum hebraicarum, quarum fgnificatus et forma inusitatior vel saltem rarior fuit, textui sacro diversis temporibus adiicere solebant, ex quo eorum studio postea uniuersa collectio notarum Maso rethicarum, quae vijan seu MVoth appellantur, enata est. Hinc quoque verisimillima fit eorum sententia, qui assirmant, quod eiusmodi sermae vocum apud Hebraeos inusitatae et rarius obviae ex cognatis dialecti hebrateae linguis derivari et commodissime illustrari
queant, quod pluribus exemplis demonstrarunt Schulim ι loe citato et S. V. D L
140쪽
Fria r. Froriepius in dissere. I. quae specimen I. continet de utilitate linguae Arabicae in defendendis nonnullis του Cethibh locis. 1.ips i 7ST. Pag. s is. IV. zas. De Ulteri libro a Molpo hic commemorato nonnulista quoque in medium attulit B. Georg. Scirethoraive Amoenitat. literari Part. XIII.
Pag. s I9. D. 4. Danzii seriptum a IMI hie memoratum constat I s. plagulis. Plura de eodem memorant Auctores Actorum erudit. german. Lipsiens Tom. II. Para. XX. pag. To2. TIO. Asserto eius, quod Talmud illae semper iuxta Eeri in sacro codice legerint, nonnulla opposuit b. Erhard. Auis P rom marinus in disserti an variae lectiones ad codicem U. T. ex Miselina colligi possint. Coburg. Ipso. F. 6. Uid. b. Ernesius bibliothee. tiuolog. nov. Tom. II. Part. III. pN 286. seqv. Ρag. s2O. Patronis sententiae b. Danzii ex recentioribus addendi sunt S. V. D. Augusin. Dietematerus in translatione gerna anica operis Anglici biblici germanici et b. Io. Simonis in Lexico hebraico. Docta quoque observatio de Cthibi, τω fieri praeferendo oecurrit in b. Conrad. Nahumacheri sere L .runs der ile idens, set inistre Iesu pag. I79. not. Interim non defuerunt quoque ex Criticis et Phialologis aeui recentioris, qui lectionem Eeri in omnibus locis, in quibus occurrar, τω Cthibli, quod semper ad sphalmata et menda typothetarum referendum sit, praeserendam esse censuerunt. Id quod praeter alios secerunt Sistinus Amania in libarbaro biblico Lib. III. g. 2I. pag. 4 i. Daniel Ernes. IabAnnius in praefatione editionis juae AH. heor. maioris de anno I 699. g. IO. seqv. et imprimis hoc assertum contra obseruata b. D. Simonis multa eruditione propugnare studuit Ben-
ad lectiones Κri et Cthibh spectant, strictim pr. posuit, eiusque sententiam quodam modo refutare studuit S. U. Frori ius in Lithee ischen Nathrichten von den neu sen theologistaen Schristen Tom. II. Part. VIII. pag. 76 . seqv. ubi quoque vera Sehulati sententia pag. 7s O. seqv. expressa legitur. Interim varia sunt, quae in haedoressima recensione displicuerunt cel. Mulato, qui contra eandem varia observavit in nova Bibliotheca Hagana el . I. Fascic. I. pag. I I. seqv. ubi v. g. negat se statuere, quod Eri in omnibus locis, in quibus occurrat, si praeserendum . quippe quod tantum in iis locis, in quibus Cethibli manifellum sit sphalma, τοῦ Cthibi, palmam praeripiat Uid. b. Ernestii Bibliothesi theolog. nov. Tom. Vll. pag. III. m. IX. Part. UIN. pag. 7 9. seqv-
Pag. 2I. ad S. XXX iU. et Tom. IV. pag. 22s. Sententiae b. II ID iaostri, cuius patronum ipse posteriori in loco nominauit b. Caryzouium, quoque pa