Carmina. Bernhardus Schmidt recognovit

81쪽

PROLEGOMEN LXXVtentia in Sapphus fragmento 5 reperitur, si qui clem recto hic, ut putamus, Bergilius in editione quarta Scripsit Γεσπερε, πάντ α

παιδα deinde, quemadmodum Latinus poeta v. 26 iuvenes faciteXclamantes Hespero, qui caelo lucet iucundior ignis 3, sic Aeolica poetria Hesperum Vocavit siderum omnium pulcherrimum D. 133). tum conparationes illa in V. 39-44 carminis Catulliani haud parvam habent cum Sapphus fragmentis 3 et 94 similitudinom. nec inepto illa qua v. 274 et 614 dicuntur cum verbis Λωσομεν, ησι πάτ D. 7 conponemus denique Lesbia p00triae epilli alami aut, ut cautius loquamur, partem eorum carmina amoebaea fuisse e non nullis fragmontis confi-d0ntor licsit colligere veluti petulantissima illa de custode thalami r 98 non possunt recte intellegi, nisi in carmine e quo hi versus delibati sunt chorum puellarum cum puerorum choro certavisse sumimus, idque subolebat Demetri περὶ ρμλὶν p. 299 Sp. et in fragm. 95 si Hesperus matri dicitur filiam eripere, quis negabit hanc esse querellam puellarum, ad quam pueri praedicando eodem sidere responderint omnino autem maxime actuosa fuisse Sapphus opithalami colloquium illud demonstrat inter sponsam et virginitatem institutum in fr. 109. itaque pro explorato habendum est Catullum carminis XII et formam et

argumentum a Sapph mutuatum esse. Videtur autem ita rem instituisse ut modo religiosius Graecum Xemplar redderet, modo suo magis consilio uteretur sic quod Hesperum a iuvenibus Virginibusque super olympo et Oeta montibus conspici finxit, hoc eum ut hominem Romanum non facturum fuisse arbitramur, nisi idem apud Sappho repperisset. Sed non per totum armen Catullum anxio Vestigiis eius ingressum esse ipsae illae interutrumque similitudines quas supra significaVimus satis ostendunt: eontinentur enim plerumque Sententiis uniVersis nee ad singula Omnia pertinent neque ero pulchra illa Virginis cum vito conparatio quae inde a V. 49 incipit potest accurate ex SapphoeXpreSSR SSe quamquam enim non recte LeutSehius Goti gel.

Ang 1855, p. 1992 Longi II 1 testimonio confisus in Sapphus

patria vites arboribus adplicatas esse omnino negaVit - quae opinio refellitur verbo μαμάξυδες ab illa usurpato D. 150 -, tamen verum est apud Lesbios Asiaeque minoris incolas solitum morem hunc fuisse ut vites nullo adminiculo humi repere sinerent qui mos nunc in omni fere Graecia obtinetur). cons praeter Longum l. e. Varro rer rust. I 8 K. V. Helinius in libro qui inscribitur Kulturpsi angen und Hausthiere p. 664. et 469 d. quartae itaque, ut imago Vitis eum ulmo coniunetae non abhorret a carmine Sapphico, sic ea quae in nud arVo nascitur

82쪽

vitis a Lesbia ootria dici uiri lioluit nitanquam Initeria uvamo ducaro ut nullis gricoli et iuvoncis coli. at Catullo lino e convoti iunt Italicae viti uin culturne ne in Ori porro illud luoquo probabile est novasso Catullum quod . 'ri s de II 0 Aper eodenique Eoo legimus etsi enim disceptabatur a veteribus qui primus ni uindvertisset dixissetvo II est, ruin et buci serum eunde inesse, nemo tamen neque Sappho ne lue luemquam hac antiqui Orem eius rei auctorem laudavit, sed aut Pytha coram aut 'armenidem ut Ibycum nominant v Stob. anthol. I, p. 207Waeli sui Diog. Laert. VIII 1 14. IX A 23. Ibyc. r. 42 4 3 B. J. quamquam, Si quis cum Wilamowitgio II erm. III, p. 41 verisimilius uent Sapidi in hac grammaticorum quaestione CaSuomissam esse, non facile poterit redargui etiam in c. LXI, quod ad Manlii Torquati cum Vinia Aurunculeia nuptias i sertinet, neScio an poeta Singula quasdam sententias ex Lesbiae vatis epithalamiis hauserit quod ut credam in primis non nulli loci faciunt Himeri sophista in declamatione prima quae tamen re Cum longiorem disputationem requirat, Verbo suspicionem meam significasse satis liabeo neque in aliis Catulli carminibus Sapphica imitationis Vestigia videntur deesse sic cum . LXVIII 18o LXIV 95 apte conposuerunt interprete illud λυοκυπικοον Oρπετ0ν Sapph fr. 40. cons. 125). sententiae in carmine LXXIII extremo elata magna est similitudo cum Sapphus verbis retινας γαρ υ θεω κῆνοι 1 ε μ λ στα ιννον Γαι fr. 12), quae nune animadvertimus iam ab Ellisio adscita esse indidem peculiare quoddam conparationis genus Videri possit repetendum esSe. quemadmodum enim Sappho dixit ui δοος μεrcia πολυ μει ων

se. 1 et χρυσω χρυσοτερα fr. 122 123), sic dixit Catullussa Diolum dulei duleius ambrosia XCIX et id genus alia verum haec infra adparebit propius etiam ad morem Plautinum accedere praeter Sappho de antiquioribus Graeconi poetis lyricis etiam Anacreontem exemplo fuisse Catullo strophae carminum XXXIV et X videntur probare ex Versibus lyconeis

conpositae et in priore quidem carmine quaterni VerSUS, quorum extremus Si catalecticuS, per Synaphiam neX sunt, ut apud Anacreontem D. . . . 1 B in altero autem armine quini VerSUS, quorum quintu est catalecticus, in strophas ita coniuncti sunt ut unaquaeque stropha duplici systemate trium et duorum

Versuum OnStet. nam inter tertium et quartum lyconeum

synaphia saepius interrupta est admissis hiatu syllabaque ancipiti id perspectum habebat Lachmanuus, cum Catulli carmina ederet cons eius opusc. III 8), neque Hauptius non ad eandem sententiam olim abiectam postea rediit cons opusc. I 19 cum

83쪽

PROLEGOMEN LXXVII

conpositi0nis rationem ab imitatione ei poetae repeteret quem seiusdem metri strophas fecisse binis systematis diversae magnitudinis constantes carmen in Dianam se. 1 ostendit, nisi quod ibi prioris quoque systematis finis catalexi notatus est denique in carminibus maledicis Catullus manifesto veteres iambo graphos sibi proposuit imitandos, suntque in illis non nulla quae Vere Archilochi animos exprimere dicas, in primis carmina XXI et LII. atque in hoc quidem poeta etiam trimetros qui proprie Archilochi dicuntur adhibuit, cum in illo constanter iambis usus sit spondeo non admisso nisi semel initio versus 3 in nomine

proprio aliter Versu non apto eadem seVeritas in phaSelo, carmine longe diversi generis, obtinetur, ne dubitari potest quin hac quidem in re Al0Xandrinum Catullus exemphim secutus sit. Sed Archilochi memoriam interdum etiam singulae Veronensis poetae Sententiae nobis adferunt sic carminis LVI vorsiculi primi orem ridiculam, Cato, et iocosam Dignamque auribus et tuo cachinno simillimi sunt istis φασstox ιδθ αριλαε, χρ μα τοι γελοιον Ἐρεω, πολυ φιλταο δεαιρων, τερψεαι δ' ἀκουων fr. 79 B.), itemque carminis XL pars prior conparationem habet cum iambis notissimis contra Lycamben scriptis fr. 94. cons etiam 5).

his similitudinibus iam a Scaligor et estphalio indicatis tertiam addimus a nemine adhuc animadversam in Veteribus

scholiis ad Lycophr. Aleae. V. 771, p. 140,inh. haec legimus,

nisi sic intellegero ut Archilochum tibicini cuidam homini salaci, ignominiosum nomen Mυκλος, deriVatum id a μυκλὶς quod inter alia significat et αἰδοῖον ου ἀνθρωπου Choerobosc. I, p. 139Gaiff. eaque vi ab ipso Archil0cho usurpatum est fr. 47), per ludibrium indidisse statuamus, perspexitque id iam IIartungius in lyr Graec edit. V, p. 92. quod eum ita sit, nonne probabilis est suspicio Parii poetae exemplo actum esse ut Catullus Mamurrae inimico infam Mentulae nomen inponeret Hipponactis Vero studium prodere Videntur tetrametri iambici catale elici in c. XXV et trimotri claudi in odio carminibus VIII.

XXII. XXXI. XXXVII. XXXIX. XLIV. LIX. LX a Catullo

adhibiti quamquam satis lubricum esse fatemur e metris solis talia concludere, quoniam pleraque eorum etiam apud AleXandrinos poetas in usu fuerunt atque in eo certe Hipponacto Severior est Catullus quod in senarii claudi sedum paenultimam non admisit nisi iambum, qua in re haud dubie Callimachum aemulatus est, cuius qui nobis servati sunt scaZ0ntes eandem diligentiam Stendunt, non enim audiendus . Selineiderus, qui

84쪽

LXXVIII PROLEGOMENA

spoli Quin ii luot locis iretivo coniectando a semet inlatum d sensun ivit , cum illi uocritus in pix r. XXI veterum ambo- nl,liorum licentiani retinere maluerit. Sed in eo Illi liona timam: iluam Callimacho Se nillilicavit Oeta Veronensis quod elioli ambis naturae liuius metri convenienter sere non est usus nisi ubi mal dicendi ut cavillandi consilium esset qua ab norma unum recedit c. XXXI, nam in c. VIII saltem levis suae lani uti sicatio subest restat ut hic quoque Vorsuum totOrum in iambis hondecasyllabisque repetitorum artificium commento remuS, quod iam ultra non inprobabiliter nil votorum iam-

Graecis studiis Catulli in uno conspectu ,ositis par est de indole eius atque ingenio Xponi qua tamen in disputatione licet nobis brevioribus osse, quoniam Satis plene supra Vitam poeta se ipsis carminibus reficiam inlustravimus quod ut fieri omnino potuerit, eius rei causa tota in natura Catulli sita est. etenim hi poeta, Si pauca carmina maiora et doctiora mittimus, nihil fero versibus mandavit nisi quod ipso in vita vidit auteXpertu St, VariOSque motu Suos Sie XpreSsit ut certissimam animi sui imaginem tamquam tabulam in claro lumine conlocatam posteri reliquerit atque in hac asse tuum Veritate gravitateque Summa eius posita est virtus poetica cui finitima est mira quaedam implicitas, quae cum carere arte Videatur, Summae artis signum est. Catullus enim omne declamatorium respuens cogitata mentis sine fuco atque Verbis maxime cuiusque rei

propriis effert nec doctrinam admittit, si ab eis carminibus recedimus in quibus Alexandrinis vestigiis accuratius ingreditur aut per ludum iocumque reconditiora admiscet, ut in . LV. nam festivitate quoque et lepore insignis est his virtutibus efficitur ut carmina eius assidue nos teneant quippe talis poesis nulli non Saeculo OnVenit ut autem quae generaliter diximus paucis exemplis confirmemus, quis itineris aciendi cupiditatem verius verbis inlustrare possit quam Catullus, cum ait iam mens praetrepidans avet vagari, Iam laeti studio pedes vigescunt' aut quis Voluptatem illam quam e longa peregrinatione domum modo reversi percipere Solemus re etius commodiusque eloqui quam vorsibus hisce o quid solutis est beatius curis, Cum men Onus reponit, ac peregrino Labore fessi venimus larem ad nostrum Desideratoque adquiescimus lecto' quae quidem Verba mihi, cum ante aliquot annos e Grae ei redissem, primis diebus usque obversata sunt utpote proprio Sensu plane respondentia haeration Catullus inter Latin0s poetas sibi parem habet neminem. quod quam vere dictum sit optime ex eis carminibus cognoseitur quae propter argumentorum Similitudinem cum ali0rum carmini-

85쪽

bus conparatiotiem habent, aptissimeque Hauptius in praelectionibus, ut Belgoriis p. 23 libri sui narrat, carmen IX Catulli, quo Veranii amici in Italiam reditus celebratur, cum Horatii ad

Pomponium Numidam et Pompeium carminibus I 36. II )conponere solebat, quo exemplo quid discriminis inter utrumquo poetam interesset demonstraret nimirum VeronenSis poeta pectoris sui laetitiam nude sincereque Xprimit atque simul paucissimis verbis suavissimam felicitatis domesticae imaginem proponit, cum dicit venistine domum ad tuos penates Fratresque unanimo anumque matrem γ' suntque versiculi eius ita c0nparati ut uno impetu in chartam coniecti Videantur, cum Venusinus contra in utroque poemate sententias longius repetit XOrnatque arti sciosius et re vera apis Matinae More modoque ista carmina finxisse se prodit cons etiam una o l. c. p. 2364s., ubi alia Catulliana et Horatiana apte inter se conparata et recte aeStimata reperies hanc sensuum Veritatem ubivis ostendit poeta, sive amicos colit sive in adversarios invehitur sive fratris moditum iugo sive tristia laetaque amoris canit quod autem in C.

LXXXV infidolitatem Lesbia cogitans dixit odi et amo', eo

inscius duo illa conplexus os quibus per omnem Vitam Suam commOVebatur maXime erat enim iuvenis ardens ac fervidus, sed id sim irritabilis et in iram praeceps amor eius erga Lesbiam ponitus haerens non est nisi post longas contentiones animi gravissimosque dolores extinctus in primo ardore Se pSe vesanum

vocavit c. VII 10. cons etiam Ca). singulare autem maXimeque memorabile in antiquo poeta id habendum quod plane sibi conscius est discriminis inter amorem mulieris ad corpus Solium pertinentem et altiorem illum qui a caritate pietateque nihil aut paulliam differt, qualem suam olim in Clodiam voluntatem bis

verbo bono velle designavit c. LXXII 8 et LXXV ). quado re subtiliter iudicavit estphalius p. 1154. cons etiam quae nos supra p. XXIII diximus iam carmina ad istam mulierem spectantia cum longe pleraque excellant pulchritudine, tum illa maXime perfringunt mentem in quibus poeta de infidelitato ius

conqueritur animique sui in contrarios affectus distracti cruciatus explicat palmam ero prae omnibus fert carmen LXXVI plano admirabile, quod etiam si unicum nobi servatum esset monumentum Catulli, non dubitaremus eum inter principes poesis lyricae antistites numerare quodsi quis hanc amoris altitudinem, hanc misseriam inde obortam, hane divini auxilii inplorationem considerat, facere non poterit, licet severus Sit morum magister, quin clementius de universa eius foederis condicione iudicet non minor quam amoris erat dii poetae ardor, neque Veritus est eos a quibus sibi videbatur provocatus es8 aut quo caStiga-

86쪽

LXXX PRO LEGOMENAtione dignos existimabnt contumeliosissimo tractare cuiu acerbitatem in iambis e uintili nnus X 1 16 ita commemoravit ut liniae ei liraeci liuam liuius eta laudem visam esse ad I nreat. cetorum in consectandis inimicis Catullum mni dicendi ulciscendi quo cul iditate abrolitum rerum obiectitrum fidem non olim , se

admodum curavisse unus suis tu facito concedet. Verum i Oc Xanti luitatis moribus iudicandum. De aliter obscena quae aliud Catulltim leguntur aestimabimus qua tamen in re monendum est poetam Veronensem, ut non raro Verbi rebuSque I urcum,

ita ab Ovidiana ista I,ictura libidinis blane alienum SSe. IIade do in dolo Catulli distilitata etsi a minoribus potissimum carminibus sunt ducta, quibus ille primariam sibi laudem meruit,

tamen universo etiam in maiora et doctiora cadunt, neque recte

Vulgo lpoetam prorsus alium in hoc, alium prorsus in illo genere osse statuunt certe is in alienis assectibus deseribendis vix inferior est quam in suis, ut Ariadnae et Attinis querellae ostendunt, idemque in elegia ad Allium scripta, quamquam consulto doctas Graecorum abutias admiscuit, nihilo minus egregiam Suarum rerum imaginem repraeSentaVit neque ero haec Alexandrina poesis imitatio maioribus istis carminibus sese continet, Sed, ut Supra Vidimus, patet latius at plus omnino quam Alexandrinis Catullus suo ingenio debebat, erat 1iae natura Archiloelio et Aeolicis Vatibus propinquior quodsi poematia Πica cum iambis epigrammatisque ceteris eius carminibus in universum perfectiora Sunt iudicanda, id hanc praecipue causam habet quod illa unora Catullianae indoli multo magis ODVeniebant. nequo facile hic in ea vitia incurrere potuit poeta quae Alexandrinae artis propria in maioribus carminibus non semper declinavit, partium dico inaequalitatem nimiumque degressionum

ambitum, quibus vitiis in primis pyllio de Polo sit Tholidis

nuptiis laborat, Opus ceteroqui omni l)nene numero eximium. Virtutibus poetae quas Sposui plane congruit sermo eius: est enim SimpleX, perspicuus, diStinctus, Scellen Suavitate neque ero robore et nerVis destitutus quando autem Catullus ea vixit notato qua ab rudi arte Veterum poetarii tranSiri coeptum est ad limatam elegantiam eorum qui Augusti tempore floruerunt, consentaneum est in oratione eius, pariter atque in numeris, inter plurima novorum studiorum Signa etiam Varias pristinae eonSuetudinis reliquias inveniri quae res etsi a nemine adhue plene tractata est, tamen nuper conplilares operam studiumque in inlu- Strandam eam contulerunt, ridericus Heussuerus in dissertatione arburgens quae inscripta est obserVationes grammatieno in Catulli Ver librum prodiitque a. 1869 Adolphus Reeehius in dissert Vratistaviensi de Catullianorum carminum

87쪽

ro grammatica et metrica' a. 1872), Franciscus Teufetius indissert. Friburgensi de Catulli Tibulli Properti vostibus singularibus' a. 1872), Gustavus vorti illiustus in dissert Gottingens cui titulus est syntaxis Catulliana capita duo' a. 187b), Bdnedictus Zieglerus in quaestionibus solectis de Catulli sermono Friburgi r. a. 1879), quibus adiungimus duas dissertationes

IIalenses a. 188 editas, alteram C. Selinoemanni de Verborum cum praepOSitionibus compositorum apud Catullum Tibullum Propertium structura', alteram . Duderstadiit de particularum usu apud Catullum'. cons otiam I. Suessius in actorum Semin.

philol. Erlangensis Vol. I, p. 254 et 324s. nam Conradi Hupiido genere dicendi Catulli dissertatio Monasteriensis a. 1871 publicata nullius est pretii, vixque molius iudicium fieri polostii Augusti Couat in libro Etudo sur Catullo' Parisiis 1875),

p. 2854s observationibus in ea re Versantibus iam cum singula quae in sermone Catulliano notabiliora videntur maXimeque antiquitatis vestigia in indice grammatico huic editioni adnexop0 litterarum Orclinem indicati carminum VerSuumque numeriSconposuerim, hoc loco quae ad universam rem recte ne Stimandam pertinent quam brevissime fieri potest conplecti volo igitur

Catullus speritate prisci sermonis abiecta tamen aliquot formas eius retinuit partim ut certis quibusdam metrorum generibus aut SOn quorundam Carminum praecipue aptas, partim cottidiano usu etiam tum tritas et ab insequentis demum temporis Severitate Sive omnino repudiatas sive parcissime admissas eius modi Sunt, ut a verbis ordiamur, infinitivi citarier conpararier nitier

conponier imperativus face cui contrarius est inger ad analogiam forma quae est ac reliquarumque dictus), imperfecta audiba)it custodibant scibant, perlaeta tetuli deposivit atque per syncopen imminuta duri luaeti misti subrepsit cum infinitivo promisse otfuturo Secundo recepso, quibus subicimus paullo diversa quidem ratione, sed itidem vetusta tristi et si is et tuerint, deinde postast pro posita8t, porro tardet pro tardat sitsi illud hodie non invenitur alibi), lavit pro lavat, poteretur pro potiretur, potis 3 potis sit pro potest possit et pote non addito verbo esse pro potest. ad nomina substantiva quod attinet, praeter rectum casum labos ablativos capiti classi rati ingui adserimus pronominum formae notatu dignae quo dativus, icis dativus et ablativus, qui ablati-VUS, quicun pro quo eum et quaeum, ali alid nominativi, ni genetiVus, ne Vocativus adVerbiorum puriter miSe iter penite PuSum. Verum non Solum formae verborum, Sed etiam Verba vetusti Serm0ni propria reperiuntur, qualia Sunt antistare vise discupere 8enere ustollere eum frequentatiVis auctare circumeu Sare quaeritare, 0rro eaeanimus et post illa. in eodemque numero maXimam

stilius F

88쪽

LXXXII PROLEGOMEN ΛΡartem putamus eorum vocabulorum ducendam ess quae hodie apud Catulluin solum leguntur aut in seriore demum litterarum

Latii inrunt et ite rursus conparent quo milia non nulla fluidem prolint ilo est ab ipso novata esse, in priuii lal iparenA, M.'Gr-picifer et similia quaedam cum Graeco nomine Nereine. Sed alia veterem tragoediam redolent, X. r. iustificus amplisi e fluentiSOnu λὶ Orit asylis plura etiam ad parot comoedine deberi aut

sermoni familiari vel plebeio lis ius temporis Catulliani a comicorum sermone ViX multum differenti, Velut caprimu 'us sepulcretinu argutatio tepefactare Suppernatu atque obscena Sta trusare

perdepsere confutilere ecfutuere quod verbum oti ni in disti et oreperitur a militibus Caesarianis per Gallicum trium plium iactato apud Sueton. Iul. 51h patrare fututio defututus di fututus peditu et id genus reliqua neque ab hoc numero aliena sunt Graeca quaedam vocabula quippe haud dubie in communi tum sermone trita, ut nemosynum epistolium catagraphus mimice cui adverbio similia satis multa Plautus habet, cons Lorengius ad mlh lor. 212). memorabile autem est unum Vocabulum poetam e patria provincia adduXiSSe, nam loXenurn eum circa Padum invenisse testatur Quintilianus I 8. cui nomini fortasse addendum basimi cum inde deductis basiare et basiatio), quod non invenitur ante Catullum neque Latinam stirpem habet, sed paullatim in Sermone vulgari adeo valuit ut in omnes linguas ex Latina ortas transiret, qua de re disputavit Hauptius opusc. II, p. 1094. cons idem apud Belgerim p. 244. porro familiaris et plebeii

sermoni proprium Sse Sum nominum deminutivoriun inter omne constat quibus Oeta Veronensis et substantivis et adiectivis quam maXime delectatus est, habetque singularia non pauca, velut 'inella lecticulus saviolmi Scortilim aridulus truditulus lassulus vid inde grammaticus s. v. deminutiva'. adparet autem quam aptae tales Voces eis potissimum fuerint carminibus in quibus Catullus proprios animi affectus XpreSsit. etenim non solium amor et inclinatio Volim talis et hilaritas similesque motus,

sod etiam qui his sunt contrarii deminutivis significari possunt, emeaeiterque admodum in carminibus XXV et VII ea cumulavit poeta ad perstringendam Thalli et Caesaris Mamurraeque mollitiem vulgi consuetudinem Catullus etiam in eo retinuit quod pugillaria neutraliter dixit, quam ob rem est Charisio p. 97 K., cuius verba Hauptius opusc. II, p. 8 Ss inlustravit,

ab Asinio Pollione in commentario reprehensus Si iam vero ad syntaXin ut transeamus vi pauciora ibi prisci et pleboii sermonis vestigia deprehendimus commemoramus nomina abstracta saepe de hominibus adhibita, quae magnam partem comoediae memoriam nobis adferunt, velut iocus stupor lut u

89쪽

lupanar et addito genetivo venenum vitae, peSti amicitiae, opprobria omitti Remique, alia, frequentem usum genetivi partitivi ex neutris pronominum Vel adiectivorum quantitatis apti, Verba mutare et Dirmare intransitive dicta, cernere cum infinitivo pro decernere' constructionem monendum te est mihi' iudicativum in interrogatione obliqua admissum, Vocabulum quod est nullus itemque nee et nihil negandi graVius cauS pro non OSita. deinde, cum superiores Scriptores Latini Verba cum praepositionibus conposita cum praepositionibuS, OSteriores cum casibus solis coniungere in universum praeferant, memorabile est Catullo in ea re magis cum illis quam cum his convenire certe aliquanto

saepius praepoSitionem adhibuit quam Tibullus et Propertius

confrachneemannus i. c. p. 48). tum quod in Vocabula, plerumque significatione similia, συνδετως copulare amat, ut iocose lepide, diversae variae viae, perfer obdura, id ei cum Plauto et omnino cum Veteribus commune est cons BriXius ad Trinumm.

243 0 302, ad mil. lor. 663. Lachmannus ad Lucr. II 118).

nec dubitari potest quin tales locutione quales sunt non assis facere, non facere pili similesque e Vulgi sermone adsumptae Sint, sicut eae quae adVerbiorum cum Verbo substantiVO coniunctione fiunt, X. gr. est tuere tibi, non mihi tam fuit malistire, atque

execrandi formula in c. III 13 XIV 0, XXVIII 14 s. postremo

ab eiusdem sermonis studio repetendum quod Catulliis valdo delectatur Structura paratacti ea, cuius multa Templa congessit Zieglerus i. c. p. 32 s. lepidissime autem hoc dicendi genero c. usus est poeta ad exprimendam subitam animi consternationem qua se importunitate puellae a Varo amatae adsectum esse narrat hactenus de prisci moris in syntaX Catulliana vestigiis relicum est ut ornamenta quaedam rationi persequamur antiquiori latinitati praecipue probata, quibus retinendis Catullius sermoni suo colorem Vere popularem conciliaVit ae primum quidem dicendum de eo quod neotorico nomine adiitteratio=iem Vocare consuevimus de cuius apud Romanos usu ac

sinibus copiose et subtiliter disseruit A. F. Nauhius musui Rhenanit. III a. 1829), p. 324 s. id praeterea in primis oelfflinus

in actis acad. Bavar. a. 1881, VOLGI, p. 1 f., quem tamen de re universa minus recte illo iudicasse censemus huius igitur ad- litterationis permulta in omni genere poesis Catullianae Xempla eXtant, quamquam profecto non tot sunt quot esse sibi persuasit Carolus iWsa in priore parte commentationis quae inscribitur

diu eurhythmisello Techni dos Catulliis Vindobonae a. 1879

publicata, qui quid esset adlitteratio parum curans in statuenda ea ridiculum in modum luXuriavit neque ero quamvis adiitterationem tutandum est consulto edi cogitate adscitam esse.

90쪽

LXXXI PROLEGOMENAiliam Nn0kio adsentiendunt licenti t. iii inveteratum fuisse apud Romanos ad litterationis morem taliaque adsueta ei omnium ora et si ure ut scril, niihil multa id genus Flioni sese obtulerintainbiguuinque sit Saepenumero luid a ion animadvortentibus admissunt, ilii id ex usu communi receptum, quid iropria artus actum sit. alii eius nil litterationis tuae in Verbis sibi respondentibus sit, tu i Vis at tuo gravitas sententiae additur, haece eXemphi repperimus: /werbu et u)yerfluens, mundior et melior, miserum malique fati, boni beatique, bene ac beate, mimice ac moleste, Satis Superque sive ali et uper, leniter et leviter, lutum 9 anar, pe8ten perniciemque, vivat aleatque unum atque unicum, ater an albu8 quorum pleraque istud dubie polluti usu liridem sancta erant et notatu dignum est hoc adlitterationis genus minorum carminiim proprium 8Se, quibus conveniunt dictionum

formulae frequentius id genus quod certa lege arens in binis vel pluribus vocabulis continuis locum habet et interdum quidem ii hoc quoque genere manifestum est adlitterationis studium. sic in c. XXV cum lioeta, ut vidimus, nomina deminutiVa cumulaverit, quo effeminatam Thalli habitudinem I erstringeret, non dubitabimus quin V. 10 in verbis laneum latusculum manu8que mollieellas adlitterationem quoque duplicem dedita opera idem ad propositum adhibuerit. c. LVI 3 rem ridiculam narraturus in nominibus Cato, Catullum iuxta positis consulto ludit egregia soni imitatio efficitur adlitteratione per tria Vocabula continuatae. LXIV 262 aut tereti tenuis tinnitus aere ciebant nee in eiuS-dom pylli v. 2 illud tene Thetis tenuit excidisse poetae putaverim, praesertim cum Sit in concitata interrogatione accedatque opanaphorae artificium. Ons etiam ibid. v. 101. at v. 53 edentem celeri cum classe nullum poetae consilium adgnoscendum eXi StimamuS. neque magis c. XVI 13 male me marem, XXXVI

Si apiet, iam vorabit. XLII 5 pugillaria, si pati potestis. XLVi quantum qui pote plurimum perire haec igitur et similia multa

non quod per artem quaeSita, Sed quod, cum ultro occurrerent, non reiecta, Sed accepta Sunt a Catullo, Diagnum eius amorem

adlitterationis ostendunt finitimum huic ornamento id est quod Jiomoeoteleuton dieimus cuius non ita multa apud poetam VeronenSem Templa inVeniuntur, si ab eo quod in binis versibus continuis aut vicinis et in singulorum versuum hemistichiis fiori Solet recedimus attulimus autem non nulla, in quibus primae quoque litterae eaedem Sunt, iam paullo ante, satisque habemus hic unum addere quod in primis Vim habet, vadit, fremit, refringit

virgulta decision Cybeles letum in c. LXIII 6 paullo latius

patet figurae usus etymologicae de cuius in lingua Latina generibus nuper eum eura disputaVit Gustavus Land grafius aet0-