장음표시 사용
691쪽
Friei manu: Vero monet Lustomursinus ad Epist. T. ΙΙΙ, p. 305. Latinos semper dicere, frutius vere at straliam referre aut habere cum assere coniungitur, recteque acleo Lan/b ιm in Cicerone Plis. III, s 5. pro stratiae referantur scribere oratia referatur. Sic otiam Denti eius in Terentio Andr. IV, 4,3l- pro Dis pol habeo oratius e MSS. edidit strati C Bremi est Boih-ne g. Nep. Them. c. VIII. p. 54. ed. III.) Beneste Z. Cic. Catil. I, c. 5, g. 1l p. 48. A. Forbister, Aufgaben gur Hildg. destat. Stils, XX, 51. Mebs l. l. P . 606. Grysar Antibarb. p. 302. Doederi. Syn. T. II, p. 213: frutium oder oratius
ret relJ v Non disiungit et ei, sed in similium cognatarumque rerum enumeratione usurpatur: et ut valde differt ab aut t Caesar aut nihil) ita non potest idem esse cum ei. Aliud est: Cicero et orator fuit et philosophus, aliud si dicas rei orator rei philosoμhus. Froischer ad OuinctiL X, 1, i. 47 p. 46. Coniungendi potius quam excludendi vim habere vocabula patere dicitur ex Miletii An- not. ad Sall. Catil. c. XXVI, 2 p. 124: 'aut particula, semel posita, non semper excludit alterum Vocabulum, sed etiam rebus non genere sed specie dixersis coniungondis adhibetur; cf. Heusino. ad Cic. Ofr. III, 13, 3. Idem ad Catil. c. LII, 33. Jug. III, p. 16. XXXI, 23. XLI, 8. Caes. D. C. II, 32, 11. Hund de Partice. Lat. T. I, p. 535. ΙΙ,1 sq. - aut semper dissimilia coniungit, - aut - aut diversissima quaeque sibi opponit f ut Caesar aut nihi ';
rei autem et vel - vel - in rerum similium Cognatarum e enumeratione usurpatur. H Forcet ni thes. S. v. ed. Germ.
Bremi g. Nep. Alcib. 1, g. l. Grysur l. l. p. 504 sqq. Beneste ad Cic. Cat. II, β. 1, 1. p. 107: γ Vel voti velle glebi eine subjective Disiunction, indem man die Thettsing der
692쪽
6 et Annotatio in Epistolas Bunelli.
465. Biuroth lat. Schu r. g. 286, 335. Doleste deuisch-lat. Gr. p. 136, 7 v. a. per literas J Scribitur quoque littera duplici de qua
VV. DD. controversia vid. K L. Schneider Elementari. d. lat. Spr. p. 445 sq. G. Fr. Grotefend grossere lat. GP. T.
III. p. 210, 1. Voculam nostram cum Prisciano I, 2, 3: Dicitur autem litera rei quasi imitera, quod Dyendi iter praebeat) a Dyendo ducit. Den. antib. c. Lutera elemento geminato, libri Veteres, speciatim Pandectae Florentini, et lapides; neque tantum in vorsa ita scribitur, quod nonnulli putant, sed
etiam in prorsa. Nusquam enim prima sillaba corripitur, sed producitur semper, ut adeo mirum Videatur, nonnullos eo processisse , ut dicant litteram T in metro tantum geminari, ut producatur prima. Apage ineptias, et argumenta ignorantia et Elymologia, quia est Varia et incerta, et maximam partem absurda, scripturae Veterum obloqui haud
debebat 4 GV Lips. eorum J s Coram indiget adiectione: Pulam non indiget.
Coram ad certas personas refertur. Palam ad omnes. Donat. it. Strauchii Lexicon Particularum Juris p. 36. Col. 6. Nollen. lex. c. 885. - Cic. fam. 13, 6: Coram P. Cuspio tecum locutus sum, Pis. 6: Mihi vero ipsi, coru/λι seuero meo, yr0Pinquo tuo, quae dicere ausus est Famil. 12, 14 a med. : Mibi promiserunt Pansa et Hirtius coram , et
693쪽
absenti mihi scripserunt. 2, 9: et quasi tecum coram loquerer. Attic. 12, 1: cum coram sumus, et garrimus quicquid in buccam. Viry. Aen. 1, 599: Improvisus ait: coram, quem quaeritis, adsumi. cf. Caes. B. G. 1, 32, p. 70. Herm. Plin. Paneg. 1, 5: PNon enim occulta potestate fatorum, sed ab Iove ipso coram ac palam repertus eSt; coram Pertinet ad Iovem; palam significat in omnium conspectu, in Capitolio. V. integrum locum eiusquo interpr. C Foreem TheS. S. V. coram. Ad eas etiam, si placet, Rumsm Syn. T. 1. p. 91. Heretos. ad CaeS. D. G. V, c. XI, p. 253. Weber, Uebungssch. p. 33, 73. Grysur. Theorie p. 420 al.
discrucior animi J Genitivus animi in hoc Verbo solummodo Plauto et Terentio familiaris. Vid. Plaut. Aulul. 1, 2, 27: Discrucior animi, quia ab domo abeundum est mihi. Terent. A d. 4, 4, 1: Discrucιor animi, hoccine de improviso mali mihi obiici. cf. Ruddim. Instituit. II. p. 118. ne - aliquid J Dicendum erat quicquam. cf. Zumpi.
136 et g. 709. Grysur. p. 108 sq. Mebs Antig. g. 131. Rumo. i. 87, Α, b. p. 115. Forbister, Aufgaben, p. 197,
34. A. Grolefend, Comment. p. 299. Exc. IX. Omnium accuratissime de hac re disputat Stuerenb. ad Cic. Osr. Comment. II. c. 1. p. 158 et C. X, Tab. III, p. 207 c. XI. Tab. IV. p. 211. c. XII. p. 212 sq. imprimis c. XIV. p. 218 sq. et Euhner. ad Cic. Tusc. IV, 25, 55: v quae de Ciceroniano Vocabulorum Nilus et quisquam usu nuperrime a Stue-- reniburso in Commentat. ΙΙ. c. 10 et 11. sagacissime indagata sunt, paucis Verbis comprehensa in tironum gratiam communicabo. Pronomen quisquam ut nemo proprie vim habet substantivi, sed ut nemo, sic quisquam saepe etiam adiectivi Vices sustinet; contra pron. ullus ua nullus, proprie adiectivtum est, Sed, uit nullus, saepe etiam substantivi munere fungitur. Verum non omnes pariter casus horum pronominum
hanc vel illam vim habent, sed certi quidam casus, ut haec tabula demonstrabit:
694쪽
6 4 Annotatio in Epistolas Bunelli.
N. quisquam nunquam ullus G. cuiusquam rarius ullius)D. cuiquam nunquam ulti)Ac. quenquam semel tillum A. quoquum raro) plerumque ullo.
b. Adiectivum. N. quisquam scriptor nunquam Nilus ser.)G. cuiusquam Scriptoris nunq. vllius scr.)D. cuiquam scriptori nunq. vlli scir.)Ac. quenquam Scriptorem et Nilum Scr. A. c. quoquam homine semel) ullo scriptore. Etiam hoc addendum est, Ciceronem, ut dicere soleat nemo homo , nemini homini, neminem hominem, sic semper dixisse quisquam homo, cuiusquam hominis , cuiquam homini, quemquam hominem nunquam ullus homo, tillitis hominis, tilia homini, ullum hominem y in ablativo autem interdum ullo homine et semel tantum quoquam homine. Cfinistri J cf. Rumsh. Syn. T. II. nr. 788, p. 140. loquutum J Θ Locutus et loquutus: prius tamen praeferendum, quia lapides plurimi per C referunt, et toties in
nummis Caesarum exstans VOX adlocutio, numquam, quod sciam, uilloquutio, eidem patrocinari scripturae videtur. ΘNolten. c. 106. cum quo conferas Velim Η. L. Schneid. lata.
Elementari. p. 332. et F. Groles. l. i. g. 194 T. II. p. 212. unquam J x umquam per x, libri accuratius emendati habent, Virgilii et aliorum; unquam per N, Vetus inscriptio
apud Manutium p. 497 et Grut. p. 607, n. 4.' qui vero
numqvum scribunt quod supra Manutius defendit; eos ratio urget etiam Nanquam scribere. u. Addas K. L.
Schneid. l. l. p. 308. Fr. Grotes. l. l. 3. 195 T. II. p.
persuaderi sinis I De vi atque potestate sinendi cf. Hubichi, Synon. Handworterb. p. 315, 445. Rumsh. Syn. r. l. p. 452, 572. Grysar. p. 343. Weber, Uebungssch. p. 124, 7: 'Pati, sicli hingeben mit Passivitat, Sich gefal-
695쪽
len lassen; εinere, gulassen, nichis dagegen thun, iubere, thun lassen, heissen. C Doederi. Syn. T. ΙΙΙ. p. 262, 5: s Pau
quae te turpiter ac nequiter facere nihil patiatur . . ' ne iustitia quidem te sinet ista facere. Aus dies em Verhalt-niss , demtiach sinere die han deinde Person, pati dagegen die Handiung selbi gum unmitteibaren object hat, folgi auctis tir die Syntaxis, dass pati mit dem Infinitivus, sinere in derHegel mit ut construiri Wird. gdurius accipies J Cic. ad Att. 1, 1, f. 4: s Durius accipere hoc mihi visus est, quam vellem et quam homines belli solent. QMone - essem I Krebs Antig. g. 369. Cic. 1, Catil. c. 9, 3. 22: Quamquam quid loquor 8 te ut ulla res frangat 8. tu ut umquam te corrigas 3 tu ut ullam fugam meditere 3 tu ut ullum exsilium cogites Θnullo meo merito 3 cf. Cic. Sest. 17 med. Caesar, quia me nullo meo merito alienus esse debebat. Vat. ad Cic. frem. 5, 9. Mea fortuna, nescio quomodo, Obtrectatores iu-Venit, nou meo quidem mehercules merito. Liv. 40, 15. med. ΗOdie me primum aperte frater accusat, nullo meo in Se merito. cf. Ovid. Her. 5, 7: Leniter, ex merito quidquid patiare, ferendum eSt.
de meis epistolis J Cic. q. Fr. 1, 1, 13, 37: Hoc est
epistolae proprium, ut is, ad quem scribitur, de iis rebus, quas ignorat, certior fiat. 3, 1, 3, 8: Venio nunc ad tuastiterus; quas pluribus epistolis Sendungen, Pacheten Vid. Web. Uebgssch. p. 2529, accepi, dum sum in Arpinati.
i Epistola bene: Graece enim est ἐπιστολη: ita enim libri veteres et saxa; itemque Analogia in Apostolus. stula per u habent Pandectae Florentini et interdum inscriptioneS marmorum. Coss. de Vit. 57. it. Art. Gr. 147.
696쪽
6 6 Annotatio in Epistolas Bunulli.
Schur . Lips. ineriei Biblioth. Seleci. 4, 11, p. 31. V.
antique interdum pro o et Versa vice. Nollen. l. l. c. 57.
F. Grot eud, ausi . lat. Gr. T. II, 3. 173, S. 188 et Beter ad Cic. fragm. XLIV. animi candor J cf. DoederLSyn. T. III, p. 196, 6 sq.
Candoris significatio translata poetis tantummodo frequentata script0ribusque pedestribus, qui post Augustum floruerunt, usitata. Vid. Freund lat. WOrterb. T. l. p. 644. doctorum omnium J Vid. Zumpl. β. 363. - s Disserunt
doctus et eruditus si vim Vocum Spectes, in eo, quod eruditus est qui simpliciter ruditatem exuit: doctus, cui praeterea accessit institutio et doctrina. Si vero usum, eruditus plus est quam doctus , quod praeter doctrinam in schola acquisitam, multarum sibi rerum cognitionem lectione et studio comparavit. Praeterea doctus intelligi potest in gravioribus disciplinis, eruditus in literatura: tametsi haec perpetua non Supi. Q Forcem Thes. S. V. - 'DoctuS est, qui Optimarum artium scientia excellit: eruditus, qui aliqua est humanitate imbutus, quasi minime rudis : Literatus, qui est sciens et peritus literarum. Itaque Doctus plus est quam Eruditus aut Literatus: sicut doctrina plus est, quam Eru
me iam adeptum J II b. Iat. Uebgsch. p. 11, 100:
697쪽
nactus est consules. Caes. D. C. ΙΙ, 14: tempestatem nactus. Jedoch llegi Dii nancisci nicht so der Begriss des Vor-hergehenden Stpebens oder Wunscites , Wie in assequi, csu -δequi, adipisci. Hubicht 107 , 149: assequi begei clinet
ber et frequens et de rebus et de personis usurpatur, quanquam de illis creber, de his frequens magis in usu est; sed creber proprie de iis dicitur, quae in unum locum Constipata et quasi coarctata minimo intervallo a se distant vel se eincipiunt; contra frequens iis dicitur, quorum magna copia aut multitudo adest, ita ut ad iustum aut certe muss- num numerum nihil desit. C Addas DoederL T. 1 p. 19sq. T. III, p. 305. Hubicht. p. 214, nr, 303. Ramsh. T. 1. p. 206, 260. Grysur. p. 587 sq. Hund. Turseil. II. P. 133 sq. bonarum artium J Vid. Forbister. Aufg. Νr. V, 46.
nos : schone Wissensch Ien , de quibus agit I. Hurim. Merhardi: Ueber den Zustand der schsinen Wissenset, aftenbei den BGmerii. Αus d. Schwed. mit Zusalgen. Alt. 1801. 8. p. 4 opponuntur bonis et insenuis artibus artes sord
698쪽
6 8 Annotatio in Epistolas Butielli.
Wiss. p. 45 sq. patroni J Ascon. in Din. Verr. 4: qui defendit alterum
in iudicio , aut patronus dicitur, si orator est; aut adVOeatus, si aut ius suggerit, aut praesentiam Suam commodat amico; aut procurator, si negotium suscipit; aut cognitor, si
Praesentis caussam novit, et sic tuetur ut suam. Donat. ad
Terent. Eun. IV, sc. 6, p. 1357: x Patronus aut temporale nomen est defensoris, aut certe appellatio, per quam ostenditur , quid illi cultus aut obsequii debeatur. H Valla Eleg. Serm. L. IV, c. 12: i Patronus, qui accusatum defendit Vel quemcunque alium afflictum: advocatus, quicunque Paratus venit alium defendere, etiamsi nihil agat. fortasse J Caveas vulgatum illud forsan et forte. cf.
Nollen. Antib. p. 958. Iani lexic. p. 750. Mebs Antig. g. 588 et p. 604. Forbiser, J. l. Νr. LIII p. 153, 27. Grysar. p. 523. A. Grot enc Comment. 1, g. 34, 4. Zumpi. g. 727.
et in ADD. z. lat. Slii p. 255. Matthiae ad Exempl. Eloq. Lat. p. 220. Schues ad Eurip. Orest. 775. ed. Pors. Lips.1824. Wyttenb. Epp. Sodal. Philom. p. 139-142. Opusc. ed. Friedem. T. 1, p. 327. I. ad Muret. Varr. Lecti. p. 250, Νr. 2. Wolf. Annali. liti. p. IV, p. 331. Mutine ad Wytten b. op. 1, p. 329. Kr I. ad φρ. Benueii, Graerii etc. p. 306, Ep. III, 2. Idem ad Epp. Ruhnken p. 164. Lindem. ad Vitt. Diuum virPI p. 75 et 1l0. Hund. ad Horat. Turseκ Τ. II. p. 739 sq. A. Grotes Gr. g. 334. Berym. in
annotat. ad Vit. Hulinh. p. 395 sq. Friedem. ad Ruhnken.
Orati. ed. Brunsvig. 1828 p. 250 et 532. Muniti. ad Cic. Epp. fun. II, ep. XIII, in Beter ad Oss. II, 43 et 193, al.
primis J s in primis diviso, ut cum primis: nec bene inserimis. Est enim, in praecipuis, Seu inter Pr OS et priucipes; id quod si observatur, minus confunduntur inter se, quae idem significare quidem videntur, non autem Plane significant, tu primis, praesertim, Praeci 'us, mutime.
699쪽
Discernitur etiam ita a secunda persona Verbi im rimis ab imprimo. VIu primis, si quid inter primos collocari debet. Cumprimis, si quid praecipuis iungendum est. Praesertim siquid ante omnia dicendum est. Praecipue, si quid omnibus reliquis praeferendum est. minime , si quid ut plurimum sit, Vel maiorum vim et auctoritatem habet. Nollen.
c. 85. Iaani c. 877. Grysar. p. 533 sq. Forbifer Ni . XLV, p. 124, 16. Mitz. ad Sall. Cat. c. LX, g. 6, p. 322 et ad Jug. VI, I. hner. ad Cic. Tusc. 1, c. 48, f. 116, p. 162. et in primis. Heretv. ad Caes. B. G. VII, 30 p. 428. Schne der. Forment. p. 314. paulo J Scribitur quoque paullo duplici ἐ. Quo iure consulas Nollen. c. 135. C. Z. Schneid. Forment. p. 412.484 et G. Fr. Grot enit, lat. Gr. T. II, 3. 186 et 189.
non reli=nJ Cic. Orator, g. 154: DLibenter - cOpulando verba iungebant ut sodes pro si audes, Sis pro si ris; iam in uno capsis tria Verba sunt, sin pro aisne , nequire , pro usu quire, mulle pro musis velle , nolle pro
sine fuco J Cic. Att. 1, 1: Prensat unus P. Galba sine fuco ac fallaciis, more maiorum. D. Cic. Petit. cons. 9: 'Si eum qui tibi promiserit, fucum ut dicitur, facere audieris. ruent enim studia J Haud scio an noster locum illum Cic. Manil. g. 19 uere illa non possunt, ut haec non eodem labefactata motu concidantu in animo habuerit. fortunarum mearum tenuitate J Cic. sit. Tiron. Fum.16, 16: med: ut possum eae meis ansustiis illius sustento
solummodo J Cellur. Curae posterr. p. 189: Si Veteri auctoritate standum est, non video, ad quem provocari possit, praeter Plinium, qui tib XXXIV, 8 sub sin. Nonctere, inquit, cuplus nec arte, unam solummodo Zenonis statuum Cypria in eoepeditione non rendidit Culo. Contra Tantummodo omnium omnis aetatis Scriptorum est. CorStius ergo, quem fugisse videtur exemplum Plinianum, in
700쪽
68o Annotatio in Epistolas Bunelli.
additis ad iteratam editionem Latinitatis Merito suspectae c. 32. putat, in nullo eorum auctorum, qui iuventuti commendari solent, reperiri. At praeterea etiam tritissimum est scriptoribus Christianis; extra Ecclesiam, quod miror, apud eiusdem temporis Scriptores reperire non potui: nisi V piunt Lege 1, g. 3. Dig. de Aleatoribus solummodo poenatem actionem denestatam e nisi sorte Tribonianismus est quod ex Lege 1 D. de penu legata apparet, ubi etiam solummodo in praestatione esse: extrema autem lege vox indevotio Videtur Brissonio quoque a Tribonio potius, quam Ulpiuno esse. Ecclesiasticorum testimonia quaedam asseram, Tertu Lanus de Resurr. Carn. c. 26. Iudaei, inquit, terrena solummodo verando caelestia amittunt. Minticitis Felis in Octavio c. 35. sect 6: Nos uinoribus nostris solummodoriri nascimur. Hieronymus Epist. XIII. ad Paullinum, si Crucis et Besurrectionis loca I Monachorum turbis solummodo frequentarentur. Cassiodorus v. 16: Ist illud solummodo perfectum dicitur, quod de rotuntate simul et actione laudatur. Antibarb. p. 143: solummodo rarum antiquis
adeo, ut Ioannes Vorstitis de bonitate dubitaverit. Pl nius habet lib. XXXIV c. VIII. YBeliqui qui utuntur, hosterioris dignitatis atque temporis sunt et quod miror, ecclesiastici vel omnes vel plerique. Tutius et antiquius est Tantummodo. uen. Λntib. c. 1176. Iuni c. 1590. Mebs Anit g. p. 635 Grysur. p. 541. Frotach. ad Ouinctil. Institi.
Orr. X, c. l. 3. 8: Quod legitur in ed. Colon. 1527) non
enim solummodo, id apud hunc quidem Scriptorem repudiari non poterit. Sic Serm. Declamat. 247: 2 sed non hoc solummodo erit. Q At vero multi et idonei post Plinium et
Quinctilianum scriptores consulto ab eo vocabulo abstinuerunt unde inter rara et singularia refertur. Quam ob rem abstineant eo etiam tirones, quum habeant, quo utantur, alterum tantummodo.
sollicitudine J Alias scribitur solicitudine, uno de qua Oodsi ρας ί0 audias Nollen. c. 169 sic disputantem; So iacitus per duplex LL, tutius, quam solicituS per L unum.