De Juliano Imperatore scriptorum, qui res in Gallia ab eo gestas enarrarunt, auctore disputatio

41쪽

Quae verba male interpretatus est . . Hecher Is enim iitat ), Libani lim scripsisse se non sollicitum osse de suturis i. o. de iis, quae uliano im- inludant Libanii vero verba huc reserenda esse nego. Sententia verborum haec est ij Νe pie tamen sollicitus sum piid me suturum sit h. e. gloriam meam tua obscurari non aegre sero Ui ut id si in illa epistula de nulla re agit rhetor noster, nisi de Orationibus et, ut aui memoravi, epistula in eandem sententiam scripta est at pio et istula 372. Sequitur inter epistulas latino editas ei, 3 libri II Scripta est lios Orationem cui rροσγων οτι κω nomen est, vel Oluod potius crediderim - post Orationem

in honorem consulatus Juliani habitam , ut o initiosa dii intellegitur. Rogat Julianum Libanius, ut per epistulas se certiorem saceret, si luid postea seliciter gessisset, eo consilio ut id postea orationibus suis insereret. Et revera ulianus, cum expeditionem contra Por- Sas obiret longiorem epistulam Misit ) pia

pro certo assirmare non BuSim.

42쪽

exercitus iter narravii Sud Libani iis, cuin aliquotannis post in ortem Juliani ratione ni Funebrem componeret, illa epistula usus non est, ut iam vidit v. d. Heukur. Epistulam l037, pia μυλ ανω inseripta St, Onsulto praetermisi non enim ad Imperatorem Julianumdata est. V. d. Si evers' hoc sibi persuasum non habui, sed dubitationi hic locus n0n erit, si secundam puriodum inspexeris uti vero rhetor spi idem fue imiUS, vir auteni ultimi eras.

Libanius non tanta amentia osse potuit, ut his verbis Luperatorem idianum alloqueretur.

Haec sere sunt qua de uliani scriptis historicis apud Libanium inveni. δ)Superest ut proferam qua Z0simus de libris Juliani tradidit.

Inveniunt apud eum haec ) i Enimvero quae ab eo tempore ' a. 357 ij per uolantem deinceps vitani Julianus gessit ab historiauriun auctoribus et a poetis prolixis descripta libris, leguntur tametsi nullus eorunt, qui haec memoriae, prodiderunt, ipsoruni sucinoruni dignitate ui attigerit. , Poterit otiani, qui volet, Onmia coni prehendere peri, legendi. ipsius irationibu et epi/tulis de quibus

' Das Lebon de Libani0s g. 246 217.' alia epistulae ad ulianum datae, non ad nostrum Julianum, sed ad alios eiusdem nomini viros scriptae sunt.' L . e. 2 ς 4. Ut0 versi0ne Reifemeieri.

43쪽

1 inprimi ab e per universum orbem terrarum gesta, colligere licet. Sed quando par est, ut ordinem his retoriae non interrumpamus a nobis quoque Singula, uratione quadam Compendiaria, suis temtioribus exi ponentur: ea praesertim, quae ab aliis missa vi-udontur. Vo)Reoto v. d. Mendeissolin Heckerum reprehendit, quod hunc locum tam neglegenter verterit. Apud Heckerum autem legimus : , Ver voltu, dei honia die, Reden uni Bries Julians selbs gur Handielimen θuod Dor allem die A 8 hrei Du die die/er esi; voni Seinen haten angesertigi habe. )Zosimus, ut vides, orationes tantum et epistulas Juliani commemoravit, unde omne re geSta S.Iuliani tognosci iosse existimat. Nam summa fide

4 librariis reservatam fuisse putabamus, ne nunc quidem exolevissere vides Iuliani enim commentarios rustra coturi mortale prauior Hedheruin in osimi illis Verbis quaeremus. v

44쪽

Juliainmi digi vim 3ntat, ne sue in mentem ei venit, hunc in orationibus ut epistulis deflectere iotuisse a veritate, ut suam gloriam augeret et Constantio

noceret.

Si igitur omnia scri litorum testimonia 'Omli rellendimus , haec invenimus: 1'. Eunapium , liraeter liera Juliani, suae adhuc Supersunt, noviSSe et librum suendam de iugna Argentoratensi et elii stulam ad Cyllenium, in pra

2'. Anuntianum commemorasse historiam rerum d0miuillitiaeque gestarum a Juliano ipso conscriptam. 3'. Libanium in ei, 33 ad Julianum data a. 358 scripsisse se fundo audivisse Julianum res suas in Commentarios referre Aecedit quod in oratione cui grροσνωνθεικῶ nomen est, mense Julio a. 362 habita rettulit se ab eo petivisse, ut sibi commentarios daret, eum lue rerum Scriptorem nominavit. Praeterea vidimus, eum in p. 525 Julianum materiem rogasse longiori orationi in eius honorem elaborandae. Quamquam non est magna documentorum Copia, tamen suffieit, modo tirobare liossim, Ammianum ad expeditiones uliani Galliens enarrandus Juliani

opere quodam usum SSe.

Id Heel ero duo facturus sum, Cuius tamen ut vestigiis insistam, tantuni abest, ut multa aliis argumentis ,r )baturus, nonnulla improbaturus, OVaquaedam allaturus Sim. Ammianum in bellis Germanicis enarrandis peculiari suodam sonte usum esse, colligi posse videtur

45쪽

e primo capite . XVI. et , ibi haec

leguntur: θ quia igitur res magnae, pias Julianus oper Gallias virtute felicitateque correxit, o multis veterum saetis sortibus praestant, singula,1 Serie progrediente monstrabo, instrumenta omnia, mediocris ingenii, si suffecerint, commoturus. Qui C- quid autem narrabitur, quod non salsitas argutast concinnat, sed fides integra rerum absolvit, δε umentis evidentibu fiala, ad laudativam paene male uriam pertinebit. 'Quia in rebus tantum his temporibus gestis On- scribendis Ammianus hae doeumenta Optimae notae adhibuit persuasum mihi habeo eum hic e peculiari quodam sonte hausisse Anamianus enim ipse expreSSis verbis declaravit se iudice eas expeditiones uiuit maioris momenti esse quam quae ante enarrasset in

' Cf. l. V. . . Q, ubi legimus: Proinde quoniam ut Mantuanus vates praediXit X elsus maius Pus movera, α maiorque mihi rerum nascitur Ordos et v. s. ' Ρg. 47, ubi logimus: Ammian sagi stim Lugini do Dat -- stelliin derohaten Iulians 15. l. l.): Uteunque potuimus et everum eruta iri, ea quae videre licuit or aetatoin, vel perplexore e interrogando verSatos in medio seire, narravimus ordine casuum 440XΡ0sito diversorum : Dies Artota urbetion, di man lim auehrestir Iulian gugeschriebeii at, egioli siet nur ii die et vorα diesem. residua , salir er lari, quae secuturus aperiet textus, Pro αα virium captu limatius abs0lvemus, nihil obtructatores longi, ut αα putant, operis forniidantes tunc enim laudanda est brevitas, eum et remoras rumpens intempestivas nihil subtrahit cognitioni os-ααtorum,. T mill also die Geschielit so lassiihi lieli dat stellon

46쪽

32 rectissimo disputavit de initio liliri XV Ammiani

ex quibus luculentiSSi me apparet, tantum ea, illae Ammianus de uliani rebus gestis rettulerit, ab iis, suae apud eum in priore operi parte legantur, distent. Iam locos piosdam Ammiani tractabo, piibus ostendi mihi videtur, uini ianum plura su ex Juliani scriptis sirin pSiSSe:

Ammian XV. 2. Iuliani p. ad Athen. Julianus unetando

Etsi satis manifestuni est, nimianum hoc loco totum e uliano pendere, tamen dubitari iotest, numis locus ex epistula ad Athenienses petitus sit; nam ut mox videbimus, veri simile non est Ammiano illum epistulam notam fuisse. ecedit quod suae Ammianus paulo ante rettulit de criminibus in Julianum illatis in epistula ad Athenienses non in-voniuntur. Licet igitur statuere totam hanc narratione ni ex alio libro Juliani fluxisse. Ammian. XV. 8. 7. , Susceptus denique in I consessum vehiculi recep-

47쪽

utiisque in regiam hunc versum ex Homerico carmineu SUSUrrabat:

Haec nisi ex Juliani Commentariis Ammianus comperta habere non oluit. Eadem fere animi affectio cognoscitur ex his verbis Ammiani: nuntius , --bdicabat autem Coloniam Agrippinam . . . . deletam. t QII maerore perculSU velut primo adventantiumst malorum ait Spici murmurans querulis vocibus saepe ij audiebatur nihil se plus adsecutum, quam uti occupatior interiret. Cum his verbis conserenda sunt quae ulianus inopistula ad Athenienses Scripsit ' : καὶ τὴν Ἀθηνῶν

In epistula hiam cum Mediolani degeret ad roginam scripsit, Sed non misit ' , eadem malorum suturorum praesen Si in Venitur os τι παισὶ χρήσαιο

Praeterea de primis annis Gallicae peregrinationis

48쪽

Νem non videt Ammianum locis supra memora iis, quibus Optime exposuerit, tuo an ini Julianus iis temporibus affectus esset, hunc ipsum auctorem habere. Sed iam audi, quo modo Ammianus tradiderit ), Coloniam barbaris iaptam esse: Julianus is Tau-urinos terVenit ubi iuntio lurcellitur gravi ij indicabat autem , Coloniam trippinam , ampli non Dunis urbem in munda Germania, pertinaci barbaro urum obsidione reseratam magnis viribus et deletam. Capite quinto autem Ammianus copiose disseruerat de Colonia, eamque non semel nullis epithetis additis nominaverat ), at nunc putat sibi addendum esse, eam fuisse magnam urbem in secunda Germania.

Scilicet id additamentum reppererat in Commentariis Juliani, quos hoc loco latine vertere eum non puduit ). Locus qui sequitur luculenter nobis ostendet, quae uliani scripta Ammianus Overit, quae igno raverit Libro XVI narrat Juliani iuventutem

ignotam esse uel quoniam, ut Tulliana docet aucto tritRS, Omnium magnarum artium Sicut arborum alii-utud nos delectat, radices stirpesque non item, seopraeclarae uis indolis rudime nia uno multis obnu-θbi antibu fovebantur, quae anteferri ge8ti eius postea θ multis et miris hae ratione deberent, quod adule-u Scen priniaevus ut Erechtheus in se essu Minervae

49쪽

o nutritus X eademiae quietis umbraculis, non eis militari tubernaculo in pulverem Martium tractus, i, strata Ger lania' e. q. S. Ammianus igitur se valde poenitere SSeverat,

quod de uliani iuventute nihil cognitum habeat nisi haec: Julianum nulla rei militaris scientia imbutum Athenis statim ad astra VOCntum SSO. Cum autem in epistula ad Athenienses ulianus multa tradiderit de sua iuventute, is locus documento esse potest Ammiano illam epistulam notam non

Iam intellegitur quam ob rem Ammianus narrare Supersederit, anno demum 357 summam imperii Juliano traditam esse, quod et Julianus in epistula ad thenienses in et omnes Scriptores, qui ex hac epistula hauserunt, rettulerunt ' id sane nobis tr: didit uini ianus initio huius anni Severum magistrum militum factum esse, qui

Juliano in omnibus rebus Obsequeretur: eum rectat praeeuntem Secuturus ut ductorem morigerus miles' '. Quod etsi ad rem haud multum pertinet, tamen reSaliter tradita ostendit Ammianum epistulam ad Athenienses non cognoViSSe. Quod si verun est, consensus, qui non uno OCO

50쪽

0 stat inter miniani in ut eam epistulam, eo magis notandus est. Magno Si argumento, suisse suondam Comui en arios, unde suxerit Ammianea relatio.

Etenim veri simile est, ulianum in his duobus libris, quorum alterum alteram ob causam scripsit, non omina dissimili ratione tractasse. Hoc si statuimus, locus Ammiani, qui est de iuventute uliani ); nullam difficultatem praebet. Etenim

in Commentariis, quos Ammian US, Cum Opti Suum con Scriberet, inspexerat, perpauca tantum de iuventute sua memoravit Julianus. Initio huius libri Juli. anu narraSse videtur, se e Graecia arcessitum et Caesaris noniine ornatum in Gallias esse missum, praemissis fortasse nonnullis de caede fratris et de ori minibus ei illatis Praeterea veri simile est, eum pallei causam Xposuisse, eur in Galliam mis-Su esset. )Supra vidimus, Julianum iam . 35 Commen

CD qua de his rebus supra memora Vi.' CL Ammian. l. V. c. quem locum ex Commentariis desumptum esse multa demonstrant indicia: Constantium vero 40xagitabant adsidui nuntii deploratas iam Gallias indieantes .... aestuanSque diu, qua vi pr0pulsaret aerumnas ipse in Italia

et residens ut cupiebat periculosum enim emistimabat se in partem x. contrudere longe dimotam, repperit tandem c0nsilium rectum

e. q. S.