장음표시 사용
21쪽
De origine et causis poeseos Hebraicae.
curat negotium licujus operamque navat ejus necessitati i ta
idem quod prosopolepsia, et usta dona quod duas familias Neque in iis, quae ischa utari ait vocem
quod porro adseritur, in Iob libro sonioribus summum haberi honorom, iis solis sapientiam falli nesciam tribui, eorumque ad sententiam res contro erSa componi ), nequaquam argu amento esse potest, Iob librum ante Mosis tempora compositum fuisse. Namque senioribus omni tempore honos suus habitus, omni tempore sapientia tributa fuit, semperque eorum Sententia in dijudicandis rebus controversis hirimum valuit. Neque tameno in Iob libro sapionii falli nescia iis tribuitur; contra inter dum etiam Sapientiae expertes dicuntur, ut videre est cap. XXXII v. 7 - , ubi haec leguntur: e Nn de non 'ne nuUPS Cod. ser biblioth. alat. Vindob. nro. 4, p. 263. 9 Notandum, in locis ab ichhornio et Bertholdio citatis, cap. IV, 8 V, 3, 27, XIII, 26, nil de seniorum dignitate atque sapientia haberi quinimo in loco XXXII, 6, 7, perperam Bortholdius XXXIII, 6, 7, si nexus cum sequentibu VerSs.
respiciatur, plane contrarium doceri, sapientiam nempe non Semper cum Seni esse conjunctum.
22쪽
i Pars I Cap. I. Dixis dios loquentur,
Et mi ultitudo annorum exhibebit sapientiain; At pro spiritus in homine, Et adstatus omnipotontis intelligenies reddit. Non grandaevi sapiunt, Neque senes intelligunt justum. Quo in Ioc sapientia non iis, qui multorum n norum X perientia exercitati sunt, verum iis, quibus numinis divini adflatus contigit, tribuitur; quae sontonii Iegis Mosaicae indoli convenientissima est. Quod oro ob amici ad soniorum potius experienti an , quam ad legis Mosaicae praeco pia provocantes inducuntur, ejuS rei causa in eo posita videtur, ut disceptantibus amplior disputandi campus periretur. Nam quo si ob amici illius placita legis Mosaicae praeceptis impugnassent, Omnis coniradicendi mu-teria illi praecidebatur, quod iumen ab nucioris consilio alienis
Quod denique contendunt, numinis divini ad paritionem, in
Iob libro obviam, non ad poeticam ictionem, verum ad Pri Seorum hominum sentiendi cogitandi quo rationem esse e serenitnm, vix idoneo aliquo argumento comprobari posse videtur. Namque cum ii ipsi, qui Iob librum ante Mosem compositum existimant, libri illius argumentum non ex rerum geSiarum memoria petitum, verum ab auctore ictum esse contendant, quid inde sequitur,
nisi quod et numinis divini ad paritio ad oseticam fictionem sit
II Quod si concedatur, ne quo populi Hebraici historiam, neque logem Mosaicam in Iob libro respici, nequaquam tamen inde ossicitur, neque illam, o quo hunc libri nuciori cognitam
suisse. Potuit enim consulto utrumque nucior Pi ne termitiore;
idque eo magis, quo altiori liberiori quo in univorsum fertur Pi-
23쪽
De origine e causis poeseos Hebraicae. 11
ritu. Verum nim volo haud desunt loci, in quibus vel populi Hobraici historia, o lex Mosaica respici videtur. Namque cap.
IX, 24, ieria in improborum potestatem tradita, judicumque facies cooperta dicitur, ne scilicet scelera commissa videre atque punire possint; cap. XII, 7, 19, consiliarii atque sacerdotes captivi abducuntur; au. XXIV, 2 seqv. agrorum termini dimo- Ventur, greges rapiuntur, inopes depelluntur; qui loci omnino miseram sortem, quae popul Hebraico serioribus obtigit temporibus, Espicere Videntur. Accedit, quod cap. II, 10 XXIII, 12,
Iobus praedicet, nunquam se abnuisse verba sanctissὶmi, ' USU p, neque declinasse a praecepto labiorum Uug, Vinci TU;
contra placitis suis anteposuisse emata Oris illius D si 'nus; quibus in locis verba sanctissimi et praecepta labiorum ejus nequaquam, sicuti ei tholdius contendit '), insitam homini a natura religionem, Verum legem divinant, per Mosem et, qui illum secuti sunt, prophetas populo Hebraico pro iuulgatam, de
Quod vero adserunt, nec ipsum numinis divini nomen rari', quod inde a Mosis aetate prae ceteris Da nominibus apud Hebraeos invaluserit, Iob auctori cognitum fuisse, vix ullo probabili nititur argumento. Namque in carminis prologo atque epilogo
nomen illud saepius omnino occurrit perperamque Statuitur, pro- Iogum atque epilogum non Iob auctore profectos, Verum seriori tempore di sectos fuisse. Etenim, a Rosenmulieri ut aratur verbis fl), , Opus ex omni parte imperfectum habes, mero Sermones, quorum causam, Rii Onsem et finem ignoras, exordium et clausulam si demas. Ouod vero in ipso carmins, cap. III XLΙΙ, , nomen rem' rarissime occurrat, ejusque loco tantum non Semper bN ri bes adhibeantur ejus ae causa in eo liOS ita
10 Introd. t. V, p. 2141, not. 3.11 Scholii iura obii in edit. ΙΙ, , edit II, p. 46.
24쪽
i Purso. Cap. I. videtur, quod libri auctor rationi poeticae, quae in ipso carmine
regnat, nomina A, m N, orationi autem pedestri, quae in prologo atque epilogo habetur, nomen rei convenire magis existimaret. Neque is vocabulorum illorum usus ob ianium libro peculiaris; quin imo in universum Statuendum, nomen ram , quam vis et in libris poeticis saepius Occurrat, pedestri tamen magis orationi ioprium esse ; contra vocabula re, 'bs, a poetis maxime Sur par - .
III Quod in Iob libro oblinei icondi onus a vulgari
quidem sermone recedit, neque tamen inde conjicias, librum illum ante Mosis aetatem compositum fuisse. In omnibus linguis oratio poetica a Vulgari pedestrique sermone recedit in eundem modum et poeticum dicendi genus, quod in Iob libro regnat, a pedestri librorum historicorum sermone declinat. Perperam autem sumitur, quam plurima in Iob libro occurrere vocabulae significatione, quae vel ante Mosem, vel Mosis aetat obtinuerit, poSte vero ex hominum usu Vanuerit. Namque quod exempli causa disrunt pronomen 3 pers maSc. et ri, Obi cap. XXXI, 11, feminini loco adhibitum, archaismum quidem videturre dolore sed nemini non notissimum, etiam serioris aevi poetas ad exornandam orationem haud raro antiquis obsoletisque uti
vocabulis. Accedit, quod pronomen illud eodem modo et I Regg. cap. XVII, 5; es XXX, 33, adhibeatur; neque amen inde quis conjiciat, priorem legum librum , vel Iesaiae vaticinia
ante Mosis notatem conscripta suisse. Perpernm porro Adseritur, Verbum 'Tu non nisi in Iob libro Geneseos suo cap. XXXVIII, 26, Significations probum, integrum, insontem PSSe, USurpuri, eamque significationem seriori novo paululum fuisse immutatam. 12 I e diverso vocabuloruin rara', ere, I bN, 'rab N, Su Videndus Iesenti illesaurus linguae lebr. ut liuid. to in i sus c. I,
25쪽
De origine e eausis poeseos Hebraicae. 13Nam quo salino CXLIII, 2, adem vocabuli 'et Occurrit ignificatio in hocco homistichio: 'ri ditia 'u' b d. i. e. ViXerit justus, s. in8ons, in conspectu tuo ullus viventium p quem equid om lsalmum etsi vulgo ad Davidem auctorem referntur, cum archio xilii Babylonici temporibus adscribendum censuerim. Haud solidiori nituntur funda monto, quae de vocabulorum n, a tn ba in libro Iob usu statuuntur on enim videmus, quam ob causam cap. XVIII, 14, in orbis rarib, ΡΣ Iuri, pro Vulgari regis significationes inusitati ducis motio substituenda sit. Νamque sive, Chaldaeum interprotem scutus vocabulum ab ab
cum Sequenti ribae conjungas, sive is Schullensi Gegeniique Sententia n, ad n uxu referendum, et Ib ab pro 'bud accipiendum Sit semper clamem regis significatio quadrat Quod denique ad vocabulum 'b: ndtinet, cujus Singulari 'ra by cap. XX. 11 archaismum aedolores dicitur, motandum, doctionem Urba incertam isso. siquidem Masorpthae pluraleni ' u ba lo-gendum osso praecipiunt Sed concedamus, Hectionem receptant
BSS genuinam, nequR quam inmen inde equitur, Singularem vocabuli cillius numerunt archaismis Aso adnumerandum. Ti enim cum vocabulum illud, praetor locum laudatum, meque in rantiquioribus, mequct recentioribus storis est amenti libris num oro Singulari occurrat, quo, quaeso, indici dijudices, mirum singularis ille num sirus ad antiquiorem, an recentiorem loquendi usum sit referendus uuaro, si octio receptu by genuina habeatur, rectius idiotismis, quam archaismis adnumerabitur.
Ex iis, qua hactenus disputavimus, adparebit, ni fallimur, quam infirmis nitantur argumentis, qui Iob librum anto Mosis ΗΘ tutem conscriptum fuisse contendunt. Alii, olsi libri originem non ab antiquissimis illis temporibus repeterent, tamen ad Mosis usque tempora adscenderunt, rimo Mosem ipsum Iob auctorem
26쪽
existina arunt. Quam sententiam quam plurina Iudaeorum, nil- qui Oruin et Ecentiorum, tuiti sunt. alii in tractatu ni in udico, qui Bava Bathra inscribitur, secl. I, p. 45, legimus: In riciun DA ns, ne 'D ino, i. e. Moses scripsit librum suum, sectionem Bileam atque obum. In eandem sententiam transiverunt
defuere inter patres ecclosiasticos, qui Iob librum ad Mosem Buctorem referrent. Maximo vero in ecclesia Syriaca opinio haec invaluisse videtur id quod inscriptio docet, Syriacae Iob versioni in quibusdam codicibus rapinissa, quae in hunc modum
i. e. libor Iobi justi a Mose prophe in conscriptus est; neque 1amen illum cum libris suis conjunxit, quia ex gentilibus fuit
obuo, o non o filiis Iacobi '). Haud aliter et Ephraem
I5 n' N a. i. e. lumen oculorum, M. III, 3. 42, p. 13a b. I 6 Pon Dd, i. e. liber stemmatum, L , . 17 De resurrectione mortuorum, p. I 23. 18 Variae lectiones Syriacae et Testam in Appendice diiblia Polygio itura, ondin. p. 25. I9 Commentur in obum, in Assem uni niblioth. orient. . I, p. 488.
27쪽
De origine et eausis poeseos Hebraicae. 15 verisimile tamen est, oum Iob amicorumque rius de illius tontation formones litoris consignatos invenisse. Eo autem scriptis mandatos, et instar monumenti patientiae ejus conditos fuisse, inde conjicias, quod dixerit: Quis em ciet, ut verba mea litoris consignentur q). Fuere etiam inter ecclesiae Graecae patres, qui Job librum a Mose conscriptum fuisse Oxistimarent. Quorum onumero unum Polychronium nominasse sussiciat; qui in prooemio Catona in Iobum in hunc modum disserit: κος υν, τι καὶ Iuc0σῆς συνεγραψατο τ βιβλίον ις παραίνεσιν του Ισραήλ, ως καὶ dri του χαρακτληρος ἐστιν ἐπιβαλειν, i. e. Verisimile igitur, Mosem librum Iobi conscripsisso ad exhortationem populi Israelitici, Sicut etiam x jus character intelligi potest. recentioribus, praeter melium , , maximo I. D. Michaelis Iob librum Mogi vindicare conatus est quam sententiam etiam dat proximo ad Veritatem accedor contendit δ).
Quod si x auctorum laudatorum sontontia ob liber ad
MOSem auctorem referendus esset, poeseo Hebraicae Originem ullius adhuc repetondam ess nemo non videt. Etenim cum obiliber absolutissimum poeso os Hebraicae sit specimen, haud pauca tentamina Optica prascesserint necosse est, donec ad illum perfectionis gradum, qui in Iob libro conspicitur, Hebraeorum poesi perveniret. Verum enim Vero quemadmodum nega imus,
Iob librum Mose osso antiquiorem . ita etiam negandum esse 20 Ephraemi Syri per Syriaca, . II, p. I. 21 Demonstr. Evangel. ropos. IV, de obo g. II, p. 22 edit. III. laris. 22 In epimetro ad Lowthii de sacra Hebraeor poesi praeleel. XXXII, p. 74 683. Introd. in Veteris Testam libros, Partis feci. 1, p. 72 - 92.23 Introd. in et Testam libros, P. II, p. 802 - 812.
28쪽
16 Pars Cap. I. censemus, librum illum a Mose, si sequali aliquo illorum om-porum scriptor profectum esse. Sed ne quum videtur, ut argu-monia, quibus Iob liber Mosi vindicatur, recenseamus tque rosella inus. Sunt autem haec fero:
I In Iob libro magna rerum Ogyptiacarum atque Arabicarum scientia conspicitur. Iam vero Moges in Aegypto natus atque educatus fuit postea in Arabiam recessit, ibique haud exiguunt temporis patium commoratus est. Unde essicitur, iantam eum rerum Aegyptiacarum atque Arabicarum scientiam sibi comparasse, quanta ad conscribendum Obi librum requirebatur. ΙΙ Praeter Aegypti Arabiasque cognitionem , multarum adhuc rerum, tu In naturni ium, tum arte effectarum scientia in Iob libro deprehenditur, quarum rerum Scientia optimo jure ad Mosem
resertur, quippe qui in regia Aegypti aula educatus, omni Ae gyptiorum sapientia imbutus suit. III In Iob libro nulla legum Mosaicarum mentio, nil domirabili populi Israelitici ex Aegypto migratione atque itinere per Arabia deserta, nil de terra Cananaea rebusque ab Hobraeis illic gestis. Inde conjicias, librum illum anto populi Isra liticio Aegypto migrationem conscriptum fuisse. Quod si ii so habet, vix quisquam alius, praeter Mosem Iob auctor existimandus; qui illo probabiliter tempore, quo, e Aegypto profugus, in Midianitarum terra degebat, Iob librum conscripsit.
Qua nrgumeni quam parum sint probabilia, ex sequentibus elucebit: I Eis concedamus, Mosem si rerum Aegyptiacarum Rique Arabicarum instructum suisse scientia, quae nil conscribendunt Iob librum requirebatur, tamen indo nequaquam efficitur, librum illum n Mose coni positum suisso. Nam quo et post Mosem IIo-braeorum liquis in Aegypto nique Arabia versari potuit, ainquererunt, in torris illis obviarum, cognitionem sibi comparare, quae in Iob libro conspicitur.
29쪽
De origine et eausis poliseos Hebraicae. 17ΙI Haud aliter etiam de ceterarum rerum, tum naturalium, tum artificiosarum notitia, in Iobi ibi conspicua, Statuendum. Quis, quaeso, adeo erit inconsideratus, ut ausit adfirmare, neminen Hebraeorum, praeter Mosem, illarum rerum cognitione imbutum suisSP.
III Si verum est, quod contendunt, nullam in Iob libro e gum Mosaicarum injici montionem, nil do populi Isra litici x
Aegypto migratione, nil de Hebraeorum rebus in terra Cananaeugestis reperiri, vix tamen inde sequitur, librum illum ante populi Hebraici ex Aegypto migrationem conscriptum fuisse. Namqueo serioris aevi auctor res illa silentio potuit praeterire vel quod occasio eas commemorandi deesset, vel ali quadam de causa.
A vero jam superius g. 3, 1Ι. monitum fuit, et leges Mosaicas, et populi Hebraici historiam, sed seriorum temporum, in obilibro respici quare nequaquam ante populi Israelitici ex Aegypto nigristionem, proinde neque in secessu Midianitico liber illo a Mose conscribi potuit. Vides, quam infirmis ni iantur argumentis, qui Iob librum
ad Mosem auctorem referre conantur. Neque ea sententia ullo antiquitatis Hobraicae confirmatur testimonio. tenim neque in
Veioris, neque in ovi es tamenti cliptis ullum ab otii indicium, ex quo colligas, Mosem Iob auctorem ab Hebraeis creditum fuisse. Et profecto si celebratissimus ille populi si a litici dux
atque moderator librum illum conscripsisset, non liquet, qua n-tione ea res ex hominum memoria penitus potuerit Vul PScere.
ΕXRminatis ui quo rojectis illorum argumeniis, qui Iob librum vel ante Mosem, vel a Iose ipso conscriptum suisse contendunt, Superest, ut Stendamus, librum illum ni liis post Mosis uelatem Seculis, et 'misi' sallimur, irox linis anie exilium abrionicum
30쪽
is Pars I Cap. I. temporibus, conscriptu ii suisso '). Cui sententiae et res in obilibro te in oratae, et ipsum dicendi genus apprilii Sustragantur. Nanique quod ad res in libro isso mein oratus adtinet,
I populi Israelitici conditio in iam modum pingitur, qualis
extremis regni Iudaici temporibus omnino fuit. Jam hostes erocissimi Hebraeoru tui terrani invaserunt, aegnique procere nique 24 Job librum non exilii Babylonici temporibus, neque poSi entem pura conscriptum uisse, arguit locus derem. XX, 14 IS, qui procul dubio x Jobi cap. Ill 3 - 12, de promtus est. Possit quidem quis suspicari, Job auctorem locum illum utae remia mutuetitum esseri quod tamen quo minus admittamus, obstare videtur I quod Jeremias saepius aliorum scriptorum locus in suum usum converterit, ut videre est, si conferantur es XV,
5, 8, 9 I0, II, Mos. XXI, 28, 29, cum Jeremiae XLVIII, 5, 32, 33, 34, 36, 4b, 46; I quod locus ille apud Jeremiam
parum conveniat iis, quae praecedentibus proxime versibus 11 13, prolata fuere. Etenim postquam propheta v. II si ductum Suam in Deum pronuntiavit, versuque 3 ad nuntinis divini laude provocavit, praeter XSpectationein v I diem suum nutalein eXSecratur; quae XSecrati O, pro nostro ultem sensu, numinis divini celebrationem, versu 3 X pressam, minus convenienter
: i nn 'n' 'UN 'r ,' ie: z 'Canite ovam celebrate ovum Namque eripuit pauperis unimam e munu improborum. Maledictus sit dies, quo nutu Sum, Dies, quo me peperit uter mea, ne sit benedictus.
Vides o qua in malo versiculi lii inter se congruunt ' unde conjicias, Morem iam locunt illum ex ubi libro de prouisisse, proinde et obum Ieremiue teniporibus jam conscris, tum sui Sse.