장음표시 사용
31쪽
De origine e causis poeseos Hebraicae. 19Sacerdotes captivos abduxeriint, cap. XII, 17 19; omnia plena Sunt injuriarunt, violentiae atque rapinae, cap. XXIV, 2 - 16;donius urbsesque esolata horti inibus Scelestis in . praedam cadunt,mp. XV, 28 etc., Acco dii II quod in Iob libro Husmodi occurrant notione S, quiae
apud Hebraeos non nisi ex eo tena pore, quo cum Asia orientalis populis commercium habebant, in uniuerunt. Huc reserus, quae
de angelis, sive geniis inter Deum honi inesque intermediis, in Job libro habuntur Haud quidem negari potest, Hebraeis etiam antiquioribus temporibus angelos, di, a , cognito fuisse ut vero eoruni conditio in Jobili luo alia est atque antiquioribus temporibus. X umqtio in Iob libro angeli consiliariorum Dei munere iunguntur, cap. I, 6, II, et iidem hominum tutelam Suscipiunt,' Oruia1- qu cnusam pud Deum agunt, y bu Isbra, cap. V l, XXXIII, 23; neque tamen ipsi a delictis peccatis quo immune Suni, cap. IV, 1 S, XV, 15; quae notiones apud Hebraeos non nisi seriori tempore invaluerunt i Adde, quae de Satana, genio Hlo CB p. I, 6, Se qu.
ΙΙ, , Sequ. traduntur cujus notio, antiquioribus temporibus Hebraeis prorsus ignota, nonnisi apud serioris aevi auctores, Zachar.
III, 4, 2 l Chron. XXI, , deprehenditur. Haud quidem nos
fugit, argumentum hocce, a Satanae notione petitum, ab iis, qui carminis prologum atque epilogum suppositicium existimant, Triectum iri a vero jam superius sq. 3 II. montium fuit, absque sussicienti ratione prologum atque epilogum Iob auctori ab
judicari Denique III et ipsum dicendi genus, quod in Iob libro ostendi iur, arguit, librum illum haud procul ab exilii Bab3loni ei semporibus
conscriptum fuisse. tenim haud parum a prisca linguae puritate ob sermo abhorret, multum qu ad Serior una Scriptorum, Danielis, Esrae Ecclesiastae, dictionem accodit Occurrunt Ocabula vel plane Aramaea, vel pro Aramaeorum more inflexa; saepius etiam vocabula Mobraica ' ex adhibentur significatione, u
32쪽
20 Pars I. . Cap. I. qitae, priscis auctoribus ignota, priori demit in tempor e Sermone Aramae in Hebraicum translata fuit β). Haud quid sim dissitondum, magnam idiotismorum illorum partem ad sermon sempoeticum referendam esse eo tamen non ObStante Seriorum temporum loquendi usus, adoram neorum inclinans dialectum, ubique conspicitur. Insigniter autem alucinantur, qui Aramaeum illum colorem, quo Iob dicendi genus infectum est, antiquitatis remotissima indicium osse opinantur h). Etenim statuunt, diversa Iingua Semiticae idioniata, Hebraicum, Aramaeum atque Arabicum , antiquissimis temporibus haud adeo ab invicem discrepasse, quam Seriori aevo, quo singula illa diomata poculiari jam modo exculta atque formata fuero. Quare si quid priscis illis temporibus sermone Hebraico conscriberetur, propius dAramaeum Arabicumquo idio ma accedere debebat, quam quae Serior aevo Hebraice consignarentur ingenii monimenta. Unde factum est, ut et Iob liber, qui priscis illis temporibus conscriptus fuit, non solum Aramaeum, verum etiam Arabicum sermonem redolerest. At pro quam temere haec statunntur, nemo non
videt. Haud quidem ogamus, idio muta Semitica antiquissimisten poribus , quibus a communi matre haud multum distabant, Propius ud se invicem accessisse ni vero propinquitatis illius
nullum nil nostra te inpor supernuit In Ontinentum Olnnisque Sermonis Iobraici ad Arain noum inclinatio , sicuti undem refert colorem, in etiam n eadem tempora, recentiora scilicet, reserenda. 25 Longum esset, exempla in medium proserre quod si quis ea desideret, nil eat .psonii isior linguae et scri litura emebr. i. 34, 35; nec non Ierusto inii Coniment de viatillii itate , rgument etc.. olii, in ei lii Eschirnori quo Anulectis es'. HI, p. 49 - 79. 26 l, inionem illa in tuetur lori lio lilius in introd. in et Novi que l'eκ tum libros, I . , , 2077, 2078.
33쪽
De origine e eausis poeseos Hebraicae 2
His argumentis , ni fallimur, uisatina evincitur, Job libium nequaquam antiquissimum poes eos Hebraica specimen existimandum; contra recentioribus Veteris Testainenti libris esse adnu
Quod si Iob libor, sicut hactenus demonstraturi fuit, recentioribus Vetoris ostamenti libris adnumerandus sit, ad eruendam poes eos Hebraicae originem alia circumspicienda erunt specimina poetica, quae ad poes eos Hebraicae Originem propius accedere vel videntur, vel saltem putantur. ulgatissima inter viros doctos est sententia, in Geneseos libro plura haberi monim senta literaria, quae Mosι aetatem transcendant' ' ; dispiciendum igitur, uni, quas in libro illo occurrunt carmina, a Vel carminum fragmenta, 27 Do Job libro diligenter admodum disputavit Bernstein in ei- Iii Eschirnerique Analectis, P. III, p. 1 - I3T; a quo doctissimo viro utenus tamen discedimus, quod libri aetatem, quam ille ad extrema exilii Babylonici tempora deprimit, ad proxima ante exilium tempora referamus, carminiSque prologum atque epilogum, quos ille suppositicios putat, a Job auctore profectos existimemuS.
28 Genes eos auctorem in componendo libro antiquioribus usum fuisse monimentis, contendunt prae ceteris Rich. Simoniisto ire critique u Vieu Testament, . I, c. 7 Fleur Moeur desis raelites, p. 6 Vitringa observati sacrur. l. l, c. 4 Clericus Protegg. in Vet. Foederis translat. Dissert. Ill , de scriptore Pentateuchi, k. 3 Astru Conjectures Sur es emo ires originaux, Ont ii paruit, que Moyse S est Servi ou compose te Iivre de Genes e do. ac Schullens Disseri qua disquiritur, unde Moses res in libro Genes eos descriptus didicerit ligen Jrkunde de ersten Buch vo Moses in thro Urges tuli; ich-lior introd. in et Testam P. II g. 416 - 427 Juli Introd. in Vet. Foederis libros, P. I l. q. 15 18 aliique.
34쪽
22 Purso Cap. Iante Mosis aptatem composita sint. Primum, quod in Genesi nobis Sese offert carminis fragmentum, habetur cap. IV V 23, 24 quo in loco Lamech, Iethuschuc lis silius, uxores sua in
Quod si Min sopites vindicandus St, Lamech septuagies et Septies. Quae verba si a Lamecho profecta essent, linguae Rique GDSe0SIJebraicas uberes specimon quod diluvii tempora Superaret. At vero si fragmenti illius dicit Onom cum Hsebraeorum Brmone, qua lis Davidis Summonisqrio iomporibus , imo etiam seriori Reini Beon Spicitur, consoras, vix ullum do proliendos discrimen unde Piscitur, fragnientum illud nequaqua in antiquissiniis illis temporibus potuisse coni poni, quorum sermonem a Davidis Saramomsque Sermone plurimum distitisse necesse est. Accedit, quod quatuor priores versus homoeoteleuta exhibonni, quod artificii poetici
genus neque a Lamecho, ne quo omnino a temporibus, Mosis uetatem sup orantibus, repetondum sess Videtur.
II aud ultior do alio seniiqndum fragmento, quod cap. XXV,
23, occurrit; ubi consul onti ova oraculum Rebeccae Occe red
35쪽
De tigine e causis poeseos Hebraiciae. 23
Duae gentos in ventre tuo, Et duo populi ex utero tuo Separnbunt . Populusqtie populo potentior erit, Et Imajor natu serviet minori.
in quo responso procul dubio posterorum savi atque Iacobi, Idumaeorum nempe atque Hebraeorum, pspicitur conditio. Innuitur, populos illos in stos sibi futuros, alterum tamen, Hebrue una nimirum, altero, Id uniaeo, potentiorem vasurum, huncque illi Subjectu in iri Quae nisi ex seriori utriusque populi historia, maxime inde a Davidis temporibus, petii esse videntur. Legimus enim Sana VIII, 14 Idumaeam a Dav/de subactam, praesidiisque munitam fuisse in colligas, fragmentum illud vix suci atque Rebeccae tempore, quo nulliani inimicitiarum inter Hebraeos Idumaeosque vestigium, verum post Davidis Hetatem compositum suiSSe.
Longum Sset, omnia, quae in Gene, eos libro occisi runt, carminum si agmenta recenser susticiat monuisse, ix ullum reperiri, quod Mosi ne laieni superare identur . . dieque inmenesto bratissimum illud carnien stipitii possumus i Reterii Θ, quo Jacobus moriturus filiis suis valedixisse ori ur. Cuj iis carminis sive dicsendi genus, sive tirgumentum respicias, taleare BeeSSQPSi seriorem omnia redoler aetatem Nam quo quod ad dicendi genus adtinet, non dissert ab illorum carminum sermone, qua θmillo annis post acobi mort om condita suo re. Qui passim occurrunt idiotismi posetici, ut v li, ' CN alligians, Gy Vum
suum, et alibi absentur; sic Ps. XXIII, 'sicin 'dici' lubitans in coelis , Egech. XLVIII, S, DA In proventus ejus, etc. Accedit, quod ipsa marminis si lucturn urtisiciosior ito quam a
36쪽
24 Pars L . Cap. I. priscis illis temporibus, nec non a sene ni oritur posSit EXSpectari. an que omnes fere versiculi tribus tantuni constant Ocibus; neque desunt par OnomaSiae, ut V. 19, na , et homoeoteleuta, ut v S, 'IS, 'in N, 'ri S. Similiter et carminis Rrgumentum Seriora arguit tempora. tenim quae de filiorum
Iacobi, sive de tribuum Israeliticarum sedibus vivendique rationelrnduntur, en demum spectant tempora, quibus populus Israeliticus sodem in Cananae fixerat imo quae v. 10 de Iudae imperio habentur, procul dubio ad illa reserenda sunt tempora, quibus populus Israeliticus regibus ora ribu Iudae Oriundis subjectus esset. Unde essicitur, carmen illud, sequaquam n Iacob moritur potuisse pronuntiari contra haud paucis post Mosem seculis compositum
Ex iis, quae hactenus disputavimus, adparebit, nullum in Gonoseos libro haberi armon, ut carminis fragmentum, quod
Moris ne talem Ruperaro videatur. Haud aliter et de reliquis, quae in Veteri est amento continentur, carminibus Statuendum. Verum enim vero si nullum eorum, quae SuperSunt, carminum Hebraicorum Mosis aetatem superar censentur, uneritur porro, utrum nullum omnino poessos periculum Hebraei ni Mosis aeta-ioni fecerint Eam quaestionem vix quisquam X ploratum unquam habebit; si quidem qui Mosis aetatem proxime nieceSSPrunt quR-dringenii anni deo omni rerum gestarum memoria desili uti sunt,
ut de populi Isi a litici or illa tempora robus haud quid quani procerio pronuntiari possit. Fuere quidem, qui existimarent, e-braeus Per lindringentos illos et riginia ianos, quos in Aegypto degebunt, ut, seg)ptiis, jam illo sevo ni ii uni nique cient inrumperitissimis, nudo,nrum didicisso -- Quod si ita haberet, Ox-29λ Gali Arclineolog. Bibl. P. II, t. I, p. 22.
37쪽
De origine e causis poeseos Hebraicae. 25spectandum esset, eos etiam a poeseos studio haud alienos fuiss3. At vero ea res longe aliter nobis videtur. Constat enim Hebraeos, vitam pastoralem agentes, Aegyptiis, agrorum maxinae culturae deditis, contem tui fuisse δ'), Sejunctosque ab illis in Gosenilide cum gregibus suis degisse. a utriusque populi conditione rarissimum Hebraeorum cum AegJptiis suisse videtur commercium, rarissima igitur et Opportunitas cognoscendarum, quae ab Aeg ptiis colebantur Rrtium atque cientiarum. Add , quod procedent tempore Hebraei mirum in modum ab Aegyptiis exati, servilibusque operibus Obruti fuerint. Quae res ingeniorum cultui in universum, maXime vero poeseos Studiis obstitit. Nequaquam enim ad poeticum ardorem excitari potest nimias, ubi aerumna atque vexatione adfligitur. His inducii rationibus poes eos Hebraicae liginem vix alitus, quam inde a Mosis aetate repetendam Ss censemus uuae si probabilis sententia, haud temere nos facturos existimamus, si eodem illo tempore, quo legibus primum coerceri, et ad vitam civilem numinisque divini meliorem cultum coepit institui populus Hebraicus, poeSin quoquo, rem ad formandos hominum animos efficacissimam, en alam suisse
Ut autem illo ipso tempore poes eos studium apud Hebraeos exoriretur, pluribus causis effectum est. In quibus primum locum libertati tribuerim, quam Mose duce Hebrae tum temporis recuperaverunt. Jam ante monitum fuit, Hebraeos, cum in Aegypto degerent, ab illius terrae regibus in servitutem redacios, servilibusque peribus oppressos fuisse. At Ver servilibus peribus oppressum neque artium liberalium, meque inliarum . quae 30h. Mos. XLVI, 34 Iesu rix' b d ud radix n, bominabiles
Aegyptiis omnes pecorum paStoreS.
38쪽
26 2n uu Mi Pars I Cap. I. ingenitos decent, rerum studiis quid quain tribuere non est, quod monstamus. Contra liberiat si quis fruatur, animus inconcussus facit ud ultiora quaeque fertur. Id ipsum Hebraeis quoque Venisse cerium est. Quamdiu enim ab Asgypti resibus oppressi tenebantur, nil e eorum rebus memoriae proditum Videmus, nisi quod ingentem in multitudinum populus accrovorit, et lateIibus coquendis Operam navaverit. Sod simul ac Mosis boneficio in I ii, si talom vindicantur Hobrasti, vires suas Xserunt, bella cum sinitimis gerunt, et, quamvis haud raro contra ipsum ducem Suum, Mosem, insurgant, tamen et ud meliora animum paratum habent. Eum vero animi habitum poesi, qua soluto incitatoque animo innasci solet, convenientissimum esse, nemo est, qui ignoret.
Praeter liberialem, qua Hebraei, postquam Aegypto exceSSernnt, ruebantur, et bella, quae cum deserti Arabici ni nostin neque populis gerenda erant, nascenti οὐ si haud parum savisse videntur Bellis prendis nimi mirum in modum excitantur;
confluunt enim omnia, quae nimiam movere possunt, nudi cia,
timor, ira, gaudium , Spes dolor et cetera. Ex illis animi motibus et Diagna lacin t grandisona dici oriuntur. Cum ad pugnaui itur, milites nil loquendi et exhortandi sunt vorum ubi animo commoto belli dux verba facit, vix podosiribus utetur vorbis, sed ultius insurgens poetico concionabitur Sermon P, unita vis num ororum logibus soluto. Victoria cum paria si sortia victoris exercitiis actu laudibus oneruntur, do vici contra ignavia probris conviciisque cumulatur; quod, ut o natur a Pri, nequa- quum edat ni lii tempernio nimo, verunt bacchico quodam oestri fieri usqolet. Accedit, quod se cantu tripudioque victoria
paria celebrabatur uno se spiri itim pod ii cum Oia potui non
excitur iitque inflammare liuodsi perpendamus, populum Hebraicum indo Mosis ibi tu ad Davidis usi tuo' clompora, militi
39쪽
De origine et causis poeseos Hebraicae 27 gentos ultra annos , assiduis bellis inplicat uni fuisso, statuanua AnecesSe St, antiquisSimum Hebraeorum o in maxim ad heroicum genus acceSSiSSe δ). Cujus genseris quamvis nucn Antiam in Vetoris estamenti libris supersint specimina, haud tamen dubitandiana, ampliorem Olim carminum heroicorum apud Hebraeos exstitisse copiam , quod et scriptorum Hebraicorum comprobatur
testimoniis quippe qui passim antiquos citant libros, qui magnam partem ex heroicis carminibus contexti fuisse videntur. In his liber bellorum ovae, et rei mundi 'to, cujus Num XXI, 14, menti injicitur μ).31 Heroicam poesi non eam dicimus; qua et epicne nomine insignitur; sed eam, iij iis argumentum in universunt in rebus
bellicis versatur. I32 D libro bellorum ovae, cujus fragmentum Ioco citato iumedium profertur, in diversas parte virorum doctorum abeunt Sententiae. Sunt, qui existiment, librum illum haud diversum esse a Iudicu in libro, in quo varia ebraeorum cum populis sinitimis bella memorantur. Quae tamen Sententia ea propter haud probanda videtur, quod in udicum libro laudati fragmenti ne vestigium quidem superest. Alii librum illum non Hebraeorum, sed Ε moraeorum fuisse opinati sunt, eo potiSSimum niX argumento, quod Moses , contra Moabitas probaturus , sines eor in non ultra Arnonem protendi, nequaquam ii scriptoris Hebraici testimonium provocare potuerit, cujus nulla apud Cananaeos fuisset auctoritas. At vero huic sententiae libri inscriptio non videtur convenire. Namque si mora eum liber ille auctorem habuisset, vix libri bellorum uvae titulo insignitus fuisset. Rectius Statuas librum illum ab auctore Hebrue profectum, historiamque bellorum, quae Hebraei in expugnanda Palaestina cum populis indigenis gessere, complexum fuisse uuae bella cum post ο- sis demum obitum gesta sint, et librum bellorum Jovae post Osis aetatem conscriptum fuisse necesse est. Quare insigniter lucinatur Aben fra, ubi librum illum ad Abrahumi tempora refe
40쪽
Ad excitandani atque promovendam pudiebraeos poesi si quae res alia, certe et numinis diuini cultus plurimum contulisse videtur. Notissimum est, omnes fere antiqui temporis populOS Sacra sua Olennia diesque sesios tripudiando cantandoque celebrasse. Idem apud Hebraeos quoque jam inde ab antiquissimis temporibus mos obtinuit. Cum ad monioni Sinai vitulo aureo Sacra fecisset populus Hebraicus, epulis, cantando Rique tripudiando diem consumsit δ). In undem modum dies ille festus, quo foederis arca per Davide merosolymam translata fuit, cantu, musico usu niquo tripudio celebraius fuit δ'). Cum Ver ad cantandum pus esset carminibus, quae decantarentur, haud fieri potuit, quin ea consuetudo poesin X citaret Rique Pro-moVeret. Accedit, quod ad ipsum divinum cultum, qui in abernaculo foederis peragebatur, canius musicusque lusus, Si non inde
Mosis aetate, certe longo unio Danidis tempora adhibiti suisse Videntur. Namque ex iis, qua 1 Chron. XXIII, , de Davide
traduntur, constituisse eum quatuor millia Levitarum, qui cantum Sacrum musicam quo Sacrum curarent, facile conjicias, eam rem vix tum primum a David institutam, verum nuciam potius atque
amplificatam fuisse. Legimus praeterea Mos X, 35 36, quo
d'n' ' Dd ' dri': ri' a' a prunci re DR Ixn re 'r' b c d rex Ur z NX N, i. e. liber fuit singularis, in quo descripta erant belli Jovae propter cultores suos; et probabileeSt, eum exstitisse inde a te iiii, oribus Abrahami; aliique libri inulti interciderunt, neque liud nos reperiuntur. Commentur in