장음표시 사용
271쪽
De aeterna arminum rabicorum formil. 259Quem nostrum ridet duplici compsed ornata Substituat ei Deus pro uno colore duplicem. Rarius rhythmus hicce offenditur; aegerrime enim lingua Arabica iterarum quiescentium Oneursum patitur. I l. PI AAE, MOlawater, alternatus esticitur itera una inter binas quiescentes motu ut videre est in sequentibus Amrui en
Io- oo, ira G Ul. Νοὐ consistit decus in cingulo, scito id, utque induiti Rsis tria tu veste; Utique decus vena nobiles virtutesque, quae haereditatem relinquunt gloriam. nec non in Koralli carmino limines Excerptorum ex Hamasa, cujus vorsiculi huncce referunt xl, thmum, . .
III. s.' i. Moladaret, consequens ossicitur litoris duabus inter binas quiescentos motis exempla praesto sunt in Saadibe Nascheb, Hosainique Asadae carminibus, in Hamas obviis Saad duo priorses vorsiculi hunc exhibent rhythmum: ta . , t Hosa in Vero , tan. IV. , AS LAA. Motaraleb, confertus; issicitur litfris tribus inierbinas quiescpntes motis, ut id oro est in Salem benWabesa carmino in Excerptis Hamasiae, cujus duo Prio res versiculi hunc aeserunt rhythmum AE i Na. Notandum hoc Ioco, vocales Fallia, es ra et hamina in sino vocabuli perinde haberi, ac si literae quiescentes I, Sequerentur. Unre in rhythm -- - , ita Naaddito in fino omnino iros clitorno mota cinistri binas qui centes habentur. 17
272쪽
binas quiescentes totis. Post reniti ni hocce rhythnii genus rarissime occurrit rurius et quartum, sed frequentissimo secundum et tertium.
Quae hactenus ex Arabum sententia de rh thmo notavimus, si quis brevius simpliciu Sque velit exprimero, rhythmum inalem vel sy ba una, vel duabus, tribus quatuorve constare dixerit. Tenendum nutem, Arabum poeias non , sicuti nostrates, diversis in eodem carmine uti homo poteleutis, verum ab initio ad finem uni constanter inhaerere rhythmo, quod in ianta lingua Arabicas ubertate facillime fieri potest. Quare et liter illa, cui ceu fundamento rhythmus innititur, Arabibus M. dicta, integrum per carmen endem sit, necesse est. Ab hac litora carmina Arabica Saepius nomen suum trahunt, sicui notissimum illud Tograi Poema, quod amicum, .hχ η , dicitur, quia iterae Lam carminis rhythmus innititur, ut videro est in hisco carminis illius homoeoteleutis, blaesis, cladi M. etc. Ceterum rhythmus vel in cujusvis hemistichii, vel, quod multo frequentius, in integri de ilium versus sino locum habet. Antiquissimis temporibus, quibus Ara-hum res metrica vel nondum inventa, se minus adhuc excultasuit, singuli stichi, sive versiculi , qui seriorum carminum hemistichia longitudine non superabunt, in libi limum desinebant, ut videre os in alta responso, quod Abdvmastho reddidit sciscitanti de rebus mirabilibus, quae ea nocte, qua Mohammed natussiit, voti orant, in iiiii modum:
273쪽
Voctus camelo glabro Vonit ad Satilium, Cum is pervenerit ad sepulcrunt. Misito rex Sasanidarum Propter concussionem palatii, Et exstinctionem igni. sacri)Εt visio noni Mubodani et c. hi '). Postquam Serius, invenia et excultu metrica arte, Versus longiOros ad artis illius ego componorpntur, singulique Versu in duo hemistichia distribuerentur, haud necessarium visum fuit, utrique hemistichio rhythmum finalom addi rarius igitur exinde in priori
hemistichio , constanter pro in posteriori adhibitus fuit. Recenti OrPs tamen poetae, sicuti in metrorum, sic tiam in rhythmi finalis usu haud raro a voterum consuetudine recesSerunt. Neque enim, quod Veteres Olent, uni tantum rhythmo per integrum carmen inhaerent; neque in posterior duntaxat hemistichio, Verum Saepius etiam in prior rhythmum finalem ad hi boni. Dividunt nempse carmina Sua haud raro in strophas, quatuor, vel plura etiam hemistichia, quae omnia in undem desinunt rhythmum, continentes. Singulae strophae peculiarem rhythmum reserenteS,
singulis distinguuntur hemistichiis, quibus integrum per carmen unus idemque rhythmus ' Interdum strophaes illae geminum ae 1 I9 Abul sed do vita et robus gestis Mobaminedis, ex edit. Gugni erip. 4. - Εtsi carmen laudatuni nequaquam antiquisSimis poeseus Arabicae speciminibus accensendum sit, tamen utiquissimorum illorum carminum formam prae se ferre videtur.
274쪽
262 Pars IV Cap. II. ferunt hythmuin, ita quidem, ut et priora et posteriora hemistichia peculiarem utini habeant rhythmum. Exonipla vide sis in P eytoni libro de arte ne trica Arabum p. 404-465.
Praeter naetricani Structuram rhythmum qu quam plurima adhuc Arabum poetae in carininibus pangendis adhibent artificia. Rarius tamen ab antiquioribus id fieri assolet, saepissi in vero a recentioribus, qui spiritus poetici desectum artificio coinpensars studebant. Inter artificia illa poetica reserenda primo agnom natιo, sive paronomasia. O nrtifici vix ullus poetarum Arabicorum frequentius usus St, quam mi iri, cujus quinquaginta consessus immens nin Aronomas inrum copiam exhibent. Ἀρxcentis exemplis unum tantum proferre libet, quod censessu quarto habetur: o b d - γυ - , Θ--m in , b, D'AE X DA . . 'il
at i. e. colloco nocturnum confabulatorem meum in gradu principis mei, reputo familiarem meum loco ducis ni ei, depono apud notos in eo beneficia mea, exhibeo Socio meo opem meam, mollio Sermonem meum sori in eo, et requenter quaero de eo, qui mei securus est et c. t si Hariri in soluta maXime ratione paron innsiis utatur, iumen et in arminibus haud raro easdem adhibet,
ut videro ost in hisce qui nil consessus versiculis: sumit in do inum hanc colens, prohibeamini mala,
Neque incurratis, quo ni Superfiti te eritis, nox niti. Veruin et liis pol iis paro nonin sine usitatissi inne Sunt sic Atanabbio, citius SPquens versiculus:
275쪽
D eate a carminum Arabicorum lorina. 263Εqui, mox et deserta me Ο erunt, Et bellum, percussio, charta BlamuSque. Sicut puro noniasiis, cita etiam celseris vel borum usibus Arabum poetae selociantur; oxemplo mit ejusdem Motan abbii vel Siculus, quo carminum suorum laudes praedicans, iisdem . vocabulis hunc
Attingent Orientem extremunt), ubi Soli non St Ortus, Attingent Occidentem extremum), ubi Soli non est occasus. Frequentissimi orborum usus et in celeberrimo illo Tantaranii occurrunt poemate, quod clariss de Sacy in Chrestona Arab edit. I, P. I, p. 365-370 exhibuit en speciminis loco primum poematis illius versiculum, in quo similia vocabula diversae significationis
o tu, cujus inimus curis vacuus, conturbasti turbatione animum meum, Absentia tua me concussisti et mens mea in concussione
276쪽
264 Pars IV. , Cup. II. Puella, cujus oculi Oriur, , Et hortus, cujus fontes proflui. In hisce versiquiis ' vocabula ita i , Ἐλ ζ- , λα dupliceni admittunt significationem; namque cb.t, modo puellam, modo luenta, Κλ L nunc Oculi ministiam, nunc rivum irriguum, tum denique hic oculum . illic fontem denotat i v).
Sed haec leviora videntur; multo adhuc dissiciliores nugas Arabum poetae moliti sunt. Inveniuntur enim versus, in quibus nullae literae unciis diaeriticis notatae Occurrunt exempla Obviam sunt in uriri consessu XLVI, ubi decem hujuscemodi vel Siculi ubentur, quorum priorem adponere libet: Pura soribus tuis aciem gladii, Et deduc sperantem ad aquationem munificentiae. Sunt et Versiculi, quorum singulae voces altornatim punctis dia- criticis insignitae atque destitutae sunt; cujus generis in audato jam Hariri censessu quinque versus lubentur in hunc moduni:
277쪽
De aeterea arminum rabicorum forma. 265 Doscribo indolem uollas sormosae similis est sol orienti, Beatur tori consors per sam, patentibus praedita est oculis, odoribusque persuSR. Alii donique versiculi non nisi litoris puncto diacritico insignitis constant alii altornatini lii eras punctis lacriticis insignitas atquodosii tutas exhibent; alii non nisi ex iis literis compositi sunt, quas in scribendo conjungi solent; alii dissociabiles tantum re runt Iiteras etc. quarum nugarum piget X empla in medium proferro. Quod si quis ea desideraverit, adeatinarisii consessus XXVI, XLVI, no non Freytagii librum de Arabum arte metricap. 388-392.
Praeter memoratas jam nugas quam plurima alia in seriori Arabum poesi deprehenduntur artificia. Habentur enim illic versiculi, qui AiVe a dextra ad Sinistram, si vo a sinistra ad dextram legantur, eadem Verba eundem qu Sonsum reserunt exemplum ab os in mi iri consessu XVI in hunc modum: Remove, ubi excitata fuerit, dissimulationem, et rejice eam, ubi stabilis evaserit. Quietus firmusque esto, fortasse favebit tibi tempus immutatum. Nequo desunt versiculi, qui transversum deorsum qu eadem ration absque ulla immutation legi possunt ut videre est in Sequenti specimine: cis HGl l , 'o go ta-- Utinam nossem, ' cognitum tibi isse morbum meum, remedium meum l
278쪽
266 Pars IV Cap. II. Cognitus tibi gemitus leus, macies Atque aegritudo Itieu.
ni orbo iacieque ni ea restitue te, Si quiden tu es Di orbus ni eu , reni ediunt ni eunt atque aegritudo maea. tu morbu meus, remediumque meum.
Alii donique versiculi prioris homistichii vorbi in posteriori is-
petunt Sed in VerSO Ordine, neque tamen mutulo Sensu. in hunc modum:
Exposita in hunc modum externa Ooseos IIebraicae nique Arabicae ornan, QStat, ut ostendamuS, quantum hac ex parte inter utramque obtineat discriminis, quantum quo inter Se consentiant. Externam utriusque ooseos si respicias formam, haud exiguam deprehendes discrimen. anique, quod primuni est, carmina Arabica justorum metrorum legibus adstricta sunt; contra Hebraeorum poesis liberiori fertur rhythmo non pedum numero, non S lini, ni una quantitato circunt scripto. uno cum ita Kint, Arabui poesis propius ad cultiorum populorum Ginecorum Romanorum quo inrtificiosam, accedit poesin, d Iebraeorum vero
279쪽
Comparatio. 267po sis magis liberii in illiad. hoininum orientalium, natura inhaerentium, ingenium refert. Quassiveris, num artificiosa illa carminiam structura Arabicas poesi plus addiderit dignitatis, quam Hobraicae liberior illo, justiquo metri legibus haud obnoxius numerus t Fatendum omnino, certam longRrum brevium quo syllabarum vicem numerumque et legenti et audienti gratissimum esse, multumque inde venustatis atque dignitatis orationi poeticae posse accedere. Sed concedendum etiam, arctioribus illis legibus metricis haud raro poetam impediri, quo minus animi enSus convenientissimis verbis exprimat; siquidem non id tantum Spectandum, ut Verba rebus exprimendis, verum etiam ut metri praescripti Iegibus conveniant. Quod si igitur vel metro minus impedito utaris, o minus serviliter Isegibus metricis inhaereas, ita ut animi Sensus commode, nequ detortis ut Verbis, aut sententiis possis exprimer se, metrica carminum Structura orationi poeticae non tantum non ossiciet, verum etiam haud exiguo erit ornamento. Quod quidonide antiquioribus Arabum poetis haud immerit praedicaveris quippe qui neque impeditis adeo metris utuntur, neque de Serviliter iisdem inhaerent, ut animi Sensus, in tanta praesertim inguae Arabica ubertate, non commode tque On Venienter OsSint exprimere. Recentiores contra rabum poetae et arctius segibus metricis inhaersent, Qt, praeter metrorum vincula, multis aliis artificiis sese impodiunt; quo sit, ut haud parum detrimenti oratio poetica inde patiatur. Quare ita statuendum, metricam carminum Structuram, quatenus Orntioni poeticae non osse cerit, Arabum poesi omnino plus venustatis atquo dignitatis addidisse, quam Hebraeorum poesi a liberiori illo, justi quo metri legibus haud obnoxio
numero ccedere unqua in potuit. Nequo tamen metrorum Arabicorum venustas atque dignitas pro nostro Sensu aestimanda est.
Vix enim fieri potest, quin nobis, quorum aures inde a pueritia Graecorum Romanorumque metris adsuetae sunt, Arahum nae traminus grata videantur; quod corte secus se haberet, Si a pue-
280쪽
268 Pars IV. .. cap. III. si is, sicliti Graeca uique ROinana, ita Arabica quoque poesi imbueremur.
Praeter metricam carminum structuram Arabum posis is ab Hebraica et rhythmo in ali differt, quem illa constanter admittit, haec vero vel omnino respuit, vel paruna curat. Haud quidem desunt exempla, e quibus colligi possit, et Hebraeorum poetas rhythmi finalis aliquam habuisse rationem; verum cum nullum omnino supersit poeseos Hebraicae Specimen, quod constanter certaque lege rhythmum finalem reserat, rectius statuas, rhythmum illum, sicubi in carminibus Hebraicis occurrit, casui potius, quam poetae consilio tribuendum esse. Neque lingua Hebraica formandis rhythmis apta adeo fuit, quam Arabica, quae tanta vocalium,tania formarum eundem in modum desinentium, tanta denique similium vocabulorum abundat copia, quanta vix ulla linguarum in Orientis vel occid sentis oris vigentium. Hac linguas Arabicas natura fieri haud potuit, quin ii, qui ornatius dicere vellent, ultro sere ad rhythmos deferrentur; unde evenit, ut non tantum in carminibus, Verum etiam in soluta oratione, quoties ea ullius insurgeret, rhJthmus adhiberetur.
Ut metricu carminum structura rhythmo quo sinali Arabum podsi ab Hebraica dissert, ita paronomasiarum usu verborumque lusibus civin ea consentit. Utriusque gentis Oetae, maxime vero recentiores, et paronomasiis, et verborum lusibus apprime delectantur. Verum et in harum figurarum usu nil paret, qui latum et lingua Arabica IIebraicam similium vocabulorum copia, et OuinctArat,st II obrue os ni tisicio supersent. Namque in Hebras Ortim carminibu puro nonanK in vor horum qu lusus nonnisi lassint in Ueniuntur; ut vero nitens Harisium 1absiaden qtio, quanta figurarum illarurn apud utrum iliae iacto rena copia Iani prosecto, ut incerius