장음표시 사용
251쪽
De aeterna arminum ebraicorum forma. 239 illi reges monentur, ab incepto desistant, nisi ipsi perniciem contrahera sibi plint. Vides, psalmum hunc commodissini in quatuor posse distingui strophas, quarum quaevis tribus ei Sibus ossicitur. In hunc moduni quam plurima Hebraeorum carmina in Strophas suas resolvi possunt. Accedit, quod ipsi interdum poei Re ei in aliqua nota stropharum se initium οὐ sinsem de
Signent. In psalmis haud raro notissimum illud rib stropharum finem indicat δ' '); sicut psalmo tertio, quarto ullisque interdum 108 Quod dicimus, vocabulo bd haud raro stropharum finem indicari, non ita intelligendum, ac si vocabulum illud non nisi addiScernendus stroplias adlii bitum fuerit. Quinimo vocabulo illi
peculiaris sua fuit significatio, non ad stropharum pertinens discrimen ; de qua tamen viri docti mirum in modum disse litiunt. Omissis antiquiorum interpreta mentis, sussciat recentiorum Rosen mulieri, Wineri, waldi, nec non Gesenti sententias in medium protulisse. Ex Rosen mulieri sententia, quam in prolegomenis in psalmos edit. II, p. LXlX, nec non in scholiis ad Habac ill 3, p. 434, exposuit, vocabulo bς intermissio cantias, pausa, qua cantoribu Silentibus, Sola Organa musica audiebantur, significatur, eaque significatio
a verbo Syriaco quievit, siluit, derivatur. Cui tamen Sententiae opponi potest, Syriaco est non ΘΣ, quod idem cum
Nyr. tasu, sussulit, elevavit, sprevit, Verum rizdj, quieΓit, tranquillus fuit, respondere, neque probari posse, vocabulo I d significationem του tabe convenire Minerus in LeXico Hebraico vocabulum rib ad radicem 'bo sustulit, refert unde nomen ego la- tunt ibe, et eliso mi radiculi, additoque m paragogico elevatio vocis, quam sententiam et de Mette in Commentario in psalmos edit.
II, p. 40, tuetur. Sed non videmus, quid in vocabulo illo sibi velit ripa rog0gi eum, quod nominibus additum vel motum, sive directionem in locum aliquem notat, vel pronominis demonstrativi vice fungitur. Quod si quis paragogico illi ri significationem Xhorlativum vindicare velit, quam, ubi rerbis additur, omnino adsciscit, ejus rei exemplum in nominibus extare, vix crediderim. Eandem
252쪽
unius sejusdemque Versiis repetitione Stropharum discrim senis notatur quod in pSalm quadragesimo secundo et tertio obtinet. fere significationem et waldus in Commentatione de Hebraeorum poesi, p. 179, vocabulo rab tribuit, nisi quod a radice bo illud
derivet, unde Oine bo, et cum ri paragogico in altum. Verum enim vero Si lianc admittas derivatione in non ribo, Sedr: o cum ages cli forti, et in ausa ri, scribendum erat; et, si ages cli omittebatur, vocalis praecedens non corripienda, Sed protrahenda erat. Gesenius in thesauro linguae Iebraeae vocabulum rib imperativum verbi rabo sustulit, addito ri paragogico et jussivo, existimat. Namque vulgaris verbi illius imperativus ribo, addito puragogico, transit in quod in pausa rib audit, sicut 'rib, 2: in ausa mib, zzz pronuntiuntur uuare Ibo idem atque tolle. Sed quaeritur, quid sit tollendum i Dubius haerere videtur doctiss. vir, utrum ro. tollenda, Sive inhibenda, an fidium cantus ollendus, an dentiliae verbo rabo potestas cognati ribet cessavit, destitit, tribuenda Sit, qua admissa b d ausae signum esset. - tuodsi in tanto tantorum virorum dissensu nostram quoque sententiam proferre licet, nulli dubitamus, quoad grammaticum vocabuli formum in Gesenti transire partes; quod vero ad signi sicutionem adtinet, realdo adsentimus, ex cujus sententia verbis rabo Da indicatur, si diiDn cantum tollendum, sive intendendum, vocis contra cantum intermittendum esse. Cui sententiae et interpres alexandrinus Sust ligari videtur, qui Hebraicum rab constanter Graeco vocabulo διαVVa λιια exprimit. Etsi vero de Graeci
vocabuli liaud minor, quam de Hebraici significatione virorum
doctorum sit dissensio , tumen, Si lyinon respicius, vix aliud exprimere videtur, qua in sidium cantum, vocis cantum interpellantem,
quem Sermone Germanico uischenspie dicimus. - Plura de dissicillimi vocabuli signi sicutione si quis desideret, de ut, ut ceteros tacennius, Rosenmulieri Scholia in psalmos edit. li tom. I, p. LX II LXXX de mette Commentar in psalmos edit. Π, p. 39 - 41; mollisi Commensa r. in prophetam Iubaeue p. 199 - 204 Gesenti Thesaurum linguae Hebr. to m. l, p. 55-957; inuidi Commentasionem de Hebraeorum poesi, p. 178-180.
253쪽
De aeterna carminum Hebraicorum forma. 244Ambo sal ni procul dubio in unum catine contrahendi, quod
tribus absolvitur strophis , accurate inter se distinctis unius jusdemque versiis repetitione in huncc modum:
Quare dejecta os anima mea, et in hemis in se Spera in Deum, quem adhuc celebrabo, Salutem meam. Deumque meum. In carminibus illis, quorum versus cliteris 'primoribus ill haberi Ordinem repraesentant, stropharum i discrimen , in . hunc imo duinnotatur vel omnes, qua 1 ad iandem strophnin pertinent, versus eadem alphabet litora incipiant, vel saltem primi cujusque strophae versus litora initialis alphaboti ordinem sqquatur '').
In hoc et in togrorum versuum, et singulorum VPrS mPm-hrorum parallelis in omnem metricae Hebraicae naturam post inmexistimamus quae praeterea in Externu arminum Hebraicorum forma cernuntur artificia, et pauca sunt, et parvi momenti. In his paronomasia verborumque lusus, homoeoteleuta, nec non Lphabetica versuum atque stropharum dispositio. Paronomasia, quae Latinis agnominatio , haud parum delectantur Hebra porum poetae offenditur figura has sappissime in diciis provorbialibus; sed Qt alibi, maxime in prophetarum Scriptis, Rhotur. Exompla obviam sunt in Iesaias capito XXIV, quod paron omn- si is verborumque lusibus resertum est. In his r SI 'In P a r nn 7 dri , evacuata est terra atque direpta v. 3.), baa n, IN I 09 De parallelismo poetico egregie disputarunt LoWthius in praelectione XIX de sacra Hebraeor po si de eite iii commentarii in psalmos introductione, cap. VII; nec non E Waldus in commentatione de Hebraeor poesi 'ni'. iri, p. 52-164.
254쪽
242 Pars IV cap. I. y ctri, luget, marcet terra v. 4.). Haud raro et in psalmis paronomasia occurrunt; sic psal in XVIII, 8, y Sri et x ira Exam commota atque concussa fuit terra ps XL, 4, 'lae '' ' a 'N' , fident mulli atque reverent ur. Interdunt IIebraeoruni poetae vel insolentioribus vocabulorum formis utuntur ad provocandam paronomasiam exemplum Abes in psalmi XXXI vorsu , 'ne es nesciri ' o 2 3T 'a et 2 beatu8, cui condonata delicta, tecta peceata quo in loco 'ne a pro di Ea Bdhibitum e consilio, ut sequentis ' o Sonum referret. Ad paron Oniasiam proxime acceditrerborum lusus dister iamen utraque figura in eo, quod in pni Onomasia non nisi Soni similitudo, in verborum vero lusu similium, vel etiam eorundem vocabulorum diversu significatio spectetur. Vocabula similia, diversae tamen significationis conjuncta habentur Iosaias capite ΙΙΙ, , ' a' ' τα 'et D Ricut Caslatio ab Omnipotente veniet dies ova LVII, 6, 'Ipb bria 'pbria, in calvis vallibus portio tua. Eadem vocabula, diversa tati. 'n Significatione, componuntur Eccles VII, 6, 'ori nn 'x'Vizri 'PI 'Σb'oz: prie 'Ita, nam Siculi crepitus spinarum sub ollis, ita risu stulti quo in loco vocabulum primo spinae, dein ollae significalione usurpatur.
Versus homoeoteleuti is rarius in Hebrasorum carminibus inveniantiir, haud tamen omnino desunt. Exempluin habes mos. IV, 23, in umechi nil uxores suas Oratione:
Nnnique viri in Occidi in vulnii lii eunt, .lii senem lito in Vibicviii menti Pic.
255쪽
De aeterni carminum ebraicorum forma. 243
nec non mos XV, 2, in epinicio illo, quo mirabilis Hebraeorum per mare rubrum transitus celebratur: re in rara vGloria mon et canticum OVA,
Hic Deus meus, quem ' celebrabo, Deus patiis mei, quem laudibus efferam. Quaeritur, utrum carmina homoeoteleuta Hebraeoruni poetis Sitnia fuerint, in quae lassim obviam sunt homoeoteleuta casui Polius, quam poetae consilio tribuenda sint L Si carmina homoeoteleuta Hebraeorum poetis usitata fuissent, fieri haud potuisset, quin unum Saltem alierumve carmen versibus homoeoteleuiis conflatum ad nostra superaret tempora. i. Jam vero inter carmina Hebraica, quotquot SuperSunt, Vix unum in Venies, in quo versus homoeoteleuti constanter certa quo logo scurrant. Haud quidem nos fugit, threnorum capite . quinto quam plurimos versus syllaba Vel terminari; ideo, ut carmen locces homoeotole uti adnumerari posse , videatur Verum meque in ioc carinino momoeoteleutaeon Sinnistri recurrunt, cim versus sino m. inde versi decimo octavo ad versum secundum et vigesimum usque omnino desiderantur: dein cum popularium 'uor uni motuino, radeoque pluralinuiner poeta loquatur, haud potuit fieri, quin pronomen Suffixum primae personae pluralis numeri verbi quo ortu in alio pluralis Saepissime aecurror et Quare de domoeoteleutis Hebraeorum versibus ita statuendum videtur, eos vel fortuito fusos fuisse, id quod in simili prono ininum suffixorum verborumque, ubi flectuntur, termination facillim evenir potuit; vo si nonnunquam X proposito adhibiti fuerint, id tamen artificii poetici genus parvi ab Hebraeorum poetis pensum fuisse, cum rarissime tantum illo Sint usi. 16.
256쪽
Quod denique ad illa adtinet carmina, quorum singuli vel versus, vel Strophae literis Iprimoribus alphabet ordinem repraesentant , id artificium ab antiquiori meliorique Hebrneo ruin poesi alienum, et non nisi a serioris novi poetis adhibitum fuisse videtur. Ad id carininum genus serii non psalmi 25 34, 37, ill l l 2 ll 9, 145 Ieremiae threni, excepto capite ultimo, ne non Proverb. cup. XXXI, inde a versu decim ad finem usque uuaesivere viri docti, quibus e causis ni tisicium illud carminum alphab stticorum profectum fuerit Ex o mihi sententia i ' in memoriae subsidium ad trifatiuiti fuit iis in locis, in quibus sententiae quaedam,
ipSu rerum et Ri gmn Enii necessitudine non multum in t Pr Se connexae, colligerentur. Lowthii sententiae accedit et J. D. Michaelis, qui in notis ad citatum locum haec nil dii: lamenta sua ad literarum ordineti digessit Ieremias, in seniori ne inest carum, In menta edi- Scentium, Serviens. Ac forte prima liujus artificii origo in lamentis; unde paulatim dolia carmina, a pueri ac plebe ediscenda, ut illis pro sententiis uterentur, tranStatum. Neque nrs , unpie nati ira exilis, in tantori Iebraeis honore fuisset, ut primari etiam poseiae illam suis catin inibus hau indignam censerent, nisi necessi in eum pri ilium in ilia enis vulgus8set. At vero rectius Ortasse Statuas, tilphabeticum illa in ei Suuii dispositionem nil esso nisi ineptum seriorum poetamini tu Suin, qui, cum PriScne poeseos dignitatem haud possent On SPqui lio o uti quo urtisici carminum Suomim tenui iniem compsens ni e Studebunt. Cert si carmina illa diligoni ius relegas, fateare necesS est, en neque cogit nitonum profundi in te, P sit ud sectuum vigore, neque dictionis elegantia SPS communis; rio, mullum quo ut antiquioribus Hebraeorum carminibus Superuri .l 10 Iie sacra obrueor ito 'κi, p. 45I, 452, editionis ii l. l . Ii
257쪽
De externa carminum Arabicorum forma.
Posesin Arabica in justorum metroruin logibus adstriciam PSSP, nemo est, literarum Arabicarum peritus, qui ignoret. Neque lamen AS centis Rrtis prima lentamina metrica suisse, verum liberiori liquo numero, ad instar carminum Hebraicorum, luXissse, jam superius demonstratum suit Quo tempore rabum poetaiscni mina Sia nil metricus legos exigor cooperint, haud tacito definias. Quod si leguntissimum illud carmen, quod in Schunensii Monumentis vetustioribus Arubiae p. 57 49 Abu Adinae υ-min exhibetur, se vera ad illum Ructorem Eserendum Sit, une est viri clariss de Suc sententia in ), jam exeunte seculo post Christum re quinto artis metricae legos Arabum poetis cognitae fuere; siquidem carmen illud ad leges napiri dia, a concinnulum
Quaesiveris, utrum rabes ipsi metrorum suorum suorint inventores, uti Rrtificiosum illam carminum structuram ab alio quodam populo, Graecis fortasse, et Persis, didicorint Artem metricam a Graecis ad Arabs iransiisso, haud vido tur verisimile. Namque illo tempore, quo metris uti coepere Arabes, Graecorumnaonimenta literaria nequaquam cognita adeo habebant, ut inde leges metricas eos hau issse catin inibus quo suis pias KQ existini PS. Accedit, quod intor Graecorum Arabum quo metra vi ea ini Pr- cedat Similitudo, quae merii exspectanda esset, si rabes Graecis rem metricam mutuati essent. Namque ut reliqua tacennius, quibuS carminum Graecorum Arabicorumque metric Stru-
111 Partis I capite I l. s. XV, 3.
258쪽
eiura disseit, unii in id ne in orasse liceat, Arabum poeias nitrum in ioduli ho in oeoteleutis delectari, quae iniit e R Graecorum carni inibus alienissilii sunt. At ineliori forsitan ure a Persis ad Arabes reni tetricani translatani fuisse statuasi equo id concedenduin videtur. Nulla qui dein antiquioris illius poseseos
Persicae SuperSunt non intenta, quorunt metrica Rtione quaestio
proposita tuto possit dijudicari; verum si ex recentiorum Persa rum ingenio de antiquiorum in dolo statuere licet, haud facito a Porsis Arabia in ne ira derivari poterunt quippe quae singulari
quada in dignitate Atque gravitate Se coli inendant, quae ningis Arabuin, quam PerSariani ingeni convenire videtur. Contra nullum ubi uni, quin ab Arabibus cuni ni agnu linguae Suae parte et inetra ipsorum Seriori leni pore ad Persas transierint. Quarenterito statuas, Arabes ipSOS i et rorum suorum fuisse inventores; quod o metroruin illorum indoles urguit, quae Arabum ingenio adeo congruit, ut non nisi eccillo originem trahere potuerit.
Etsi Arabum seni mei ricam haud pauci nuctores sustus ne- curatiusque explica erint , δ), ininen institui nostri ratio requi-xere videtur, ut eandem interium breviter perstringamus. Quae de allabarum quantii Rio praecipiunt iii SinipliciSsima naturaeque
113 lii exponenda Arubii in re metrica strenua in prae ceteris peran Davarunt Clerieus in cientia inetrica et liyilunica, seu Tructatu
de prosodia rubica, ex auctoribus probatissimis eruta, Oxonii, I 66 ; ita id de metris carni iuuin Arubi coria in libri duo cum p- pendice niendulioni in in varios poetas Brunsvigue, I 825 idem nucior in , rani inuticue rubicue vol l l p. 3 23 - 343 Freyla in libro, qui inscribitur: ursi elliing de Arubis clien Vers uris ni it sociis At.b angen etc. Bonn, 830 de uel in ulterari, rum ni uticue Arubicue editione, cujus tomo posteriori dili ius est tractatus do Arubum prosodia et re metrica, p. 6 Ib-661.
259쪽
De aeterna carminiιm Arabicorum forma. 247convseni sentissi in sunt brevis nempe habetur sy ba, quae in vocalem nudam de3init longa contra, quae conSonante, Cl itera quiescente terminatur. Quale in vocabulo ueris tro Di Iabae breves, contra in vocibus 5 EI, E , binae syllabae longas conspiciuntur. Νotanduin tamen, iteras quiescentes in scribendo haud raro ni itti, neque tamen a propter syllabam corripi sicla pro lotis, pro i 'o es pro II, ... - Pro I, rata pro bis etc. Scribitur, quorum vocabulorum metrica ratio omissa litera quiesceni I sequaquam immittatur. Interdum tamen poetae, pro ea, quam ibi in omnibus vindicant, licentia, primitivam syllabarum quantitato in vel additis litoris augent, vel Subtracii minuunt. Sic pro Q λλ legitur e Aa in Antarae Moallastis v. 33, addita litera , auctaque eam propter causam Jllabae quantitate quem ad locum Zuzenius Oiat: Κ- minis λα ora, si I b c A. , . . , o I Κλεγ . . Voluit dicere κλαa, Sed protraxit Fatham ad metri constitutionem, qua ex protractione Ales natum est; sic pro Oiλ de ac Chrestom. Arab. t. II, p. 62, edit. II. Subtracta liter is, Syllctbaque correpta. In eundem modum et eschdid vel additur, vel omittitur, ad augendam vel minuendam syllabarum quantitatem.
Pedum divorsa genera sunt enim o diasyllabi, vel trisyllabi, vel quadrisyllabi. Nomen sortiuntur a verbo α, . in eas formas inflexo, quae singulorum pedum naturam referunt. Disay bis adnumerandi: Pyrrhichius Arabibus Q na dictus, abjecti tertia radicati litora verbi uendi; lambus o. al;
260쪽
Amphibrachys -- J,α, nutu; Bacchius j ct auton et