장음표시 사용
31쪽
re D s UNIONE HYpos TATICA..' alter id est alia persona. notandum tamen ἰsaepe Patres dicere verbum assumpsisse hominem, quo sensu intelligunt assumpsisse humanitatem , seu
naturam humanam: unde S. Aug. Enchrid. I 3. Homo, ait , natura est. Dicendum 7. una & eadem actione id est voluntate Dei voluit Deus creare animam Christi & eamdem unire verbo. Hinc recte S. Leo Epist. ΣΙ. Natura, ait, nostra non sic assumpta est, ut prius creata, post sumeretur: sed ut ipsa assumptroae crearetur. Quod autem voluntate & imperio divino unio illa facta sit. declarat S. August. serm. 6. de tempore, dum ita ait. Dein non generatione, sed JussIONE re benedictione con- repim est. Si vero agatur de prioritate naturae, potest
dici prius verbum assumpsisse animam, quam corp .sECTIO VI. Quaenam verbum assumpserit. D Icendum primo, Verbum non assiimpsit peΗ nam hominis. Persona autem sive suppositum vel hypostasis, nihil est aliud quam suppositum rationis capax; h enim aliquid ratione careat, non dicitur persona seu suppositum, sed suppositum purum.
Rationem dicis conclusionis dat D. Thom. eo quod antequam verbum uni relut humanitati, non debeat praeintelligi persona hominis, quam assumpsissetve bum , cum illa persona vel fuisset corrupta per assumptionem, vel non: si non , essent in Christo duae personae, quod est erroneum: si vero esset corrupta, frustra suisset assiimplar dicitur tamen persona hominis, gratia humanitatis, quam assumpsit. Dicendum a. Nihil implicare, quo minus dicatur personam divinam posse assumere naturam irrationalem - Innuit illud S. P. Augustinus l. de vera Relig.
c. I 6. dum ait: Non solum visibiliter nam id poterat in aliquo
32쪽
ἄliquo corpore aethereo, ad nostro V assectuum toleranisaiam temperato , sed etiam hominibus in etero homine apis paruit: ipsa enim natura socipienda erat, quae liber da. Deinde tract. 69. in Joan. con futans illorum dogma, qui dicunt filium apparentem in specie.columbae, ac
sumpsse columbae naturam, non refutat eos arguo
mento petito a repugnantibus, sed quod talis appa, ritio non nisi Ad horam Iacta sit. Denique verbum in triduo mortis mansit unitum cadaveri. Nec inde se. - νισι quitur, quod propter naturam assumptam irrationa. Moicilem v. g. columbae, posiet dici abselut e columbas eo V quod columba sit rationis expers, adeoque id verbo i, M.
convenire non possit. Poterit tamen secundum quid, dici columba, secundum naturam columbinam a
sumptam, uti etiam verbum potest dici cadaver, secundum quid. Dicendum 3. Solam formam substantialem sine
materia posse a verbo assumi, uti patuit in triduo mo iis, quo tempore verbum corpus dimittere potuit retenta anima. Item juxta communiorem sententiam, quae docet materiam esse posse sine forma , potuit sc verbum asumere materiam sine forma. Dicendum 4. Cum Christus fuerit verus homo, a L cs ista, sumpsit animam & corpus. Unde August. serm. I9. fuit verus de tempore, Vertam, ait, caro factum est.... quid )qm. earo nisi homo i non tamen sine anima in Christo hominis earo Lunde ais, ιrissis est anima mea usque ad mortem. Dicendum s. Verbum in triduo mortis non dimisisse corpus scanimam , oum iuxta Damascenum tmuod semel vertam assum ι ,mmquam dimisit. De quo plura in sequentibus. Dicendum 6. . Verbum assumpsisse immediate omnes hominis partes anima rationali informatas, quam .les sunt, capilli, ungues, &e in illa sententia, quae s. ι is
docet eadem vivere anima rationali. Imo , etsi non simpia. informenrur aliquae partes anima rationali, si tantum ad integritatem corporis humani spectent, a verbo an sumptas esse, omnico est admittendum. Namuli di citur
33쪽
r4 QOID CHRIsΥus AssUM IRRIT.citur lin synodo constant act. 4. Christus, Ammmrationalem , carnemque cum suis proprietatibus asAmpsit. Dicendum 7. Verbum immediate assumpsisse san- ., gunem. Probatur, quia sanguis est pars Corporis hu- Φενεο as mani, Uti patet ex Conc. Trid. ses 33. Can. 3 o. ubi IAmptui. dicitur sanguinem Christi esse sub specibus panis, ex vi illius conjunctionis, qua partes Cnristi inter se copulantur. Deinde , etsi alIorum sententia, non insormetur anima rationali, est tamen talis pars hominis, ut sine ea , homo subsistere nequeat. Denique veriorem judicamus sententiam affirmantem sanguinem informatum esse anima rationali, de quo disputent Philosophi. objicies primo, Si sanguis sit pars corporis, aut
anima informatus, ergo debet poni sub speciebus panis vi verborum, sub quibus illorum vi ponitur totum corpus. Resp. sub specie panis vi verborum ponuntur omnes partes Corporis, quae dantur per m dum cibi idest partes solidae, non itidem fluidae: qua ratione & sensu intelligendi sunt illi, qui aliquando docent, sanguinem non esse partem eorporis, idest partem solitiam. Obiicies et . Sanguis in Christi morte effusus, non
fuit assumptus a verbo, ergo nec ante mortem: cum
quod semel verbum assumpsit, numquam dimiserit. Resp. etsi aliqui putent, sanguinem illum a divinitate non fuisse dimissum, sed in resurrectione resumptum rtamen vero similius apparet, verbum in morte Christi η t.tu, aliquas guttas sanguinis dimisisse, nee totum sangui-fangui is nem in resurrectione resu mpsi sse, uti patet ex variis V, δε locis, ubi sanguis Christi asservatur, & teste Nice- Ο phorol. a. e. 3. S. Virgo dc S. Joannes notabilem par tem sanguinis Christi collegerunt: quod etsi, ince tum sit, certum tamen videtur, Christum vi naturalis caloris aliquas particulas sanguinis dimisisse. Obiicies 3. Quomodo ergo verum est, quod ante ait Damascenus, scilicet, illud, quod semel a verbo
34쪽
QurD CARIsTus ASIUM PIERIT. assiimpium est . numquam esse dimillum. Resp. Damascenum illud intelligere de partibus principalibus corporis , puta anima , corpore , &e. & etiam de sanguine, non quoad quamlibet individuam guttam , sed in specie S in determina; e , quem etiam numquam verbum di sit. Dixendum 4. Probabiliter verbum assumpsisse tres alios humores corporis humani, scilicet choleram, pituitam dc atram bilem e tum quia vero similius informantur anima ; tum quia ita ad persectionem humani corporis spectant, ui iuxta S. Aug. I 2, de civ. x s. post resurrectionem suturi sint in corporibus bea-
An verbum assumpserit defectus naturae hAmanae. NOTA Nou M primo , desectus naturae nostrae, suas δε-
alios esse communes, quae toti naturae obveniunt, σε
ut fames, si is, lassitudo, dcc. Alios esse particulares, qui ex causis particularibus oriuntur , puta vel ex verbum. ignorantia particulari vel complexione indebita, dcc. V. g. lepra, febris, &c. Hisce positis, dicendum est primo , verbum an sumpsisse desectus corporales communes. HincMatth. . dicitur Christum esuriisse e Joan. I9. sitivisset c, 4. fuisse fatigatum, & e. Deinde hac ratione Isaiae 33. dicitur, UERe languores nostros ipse portavit. Contra illos qui putant verbum, non assiimpsisse verum repassibiles corpus , nee simul veris poenis obnoxium. Hac ratione recte ab August. dictum est serm. I. in Epiph. Deies hominem eum ιnfirmitatibm indesit. Dicendum a. Uerbum non assumpsisse desectus eo poris particulares, v. g. morbos, &c. Uerosi milius tamen illos assumere potuit, qui nullam habent indecentiam specialem. Quod autem illos non assumpseis
35쪽
rit, probari potest ex eo , quod morbi proveniant vel
ex culpa, Vel mala complexione, vela causa extrin--mbi a seca v. g. injuria aeris. In Christo autem culpa non sto no habet locum, nec mala complexio, cum habuerit corpus ab ipso Spiritu Sancto efformatum, nec denique aliquod extrinsecum obfuit, quod non posset facillime declinare dc impedire, quo minus corpori suo noceret . porro, etsi corpus a verbo assumptum esset mortale, nihil tamen inde sequitur repugnans dictis, cum mori potuisset sine morbis praeviis, mere defectu caloris naturalis. DU mia Dicendum 3. Verbum assiimpsisse desectus animae, v. g. timorem dc tristitiam. Hinc Marci 1 . dicitur 'υς β' f Jesia pavere. & Matth. 26. Coepit contristari, cri' moestus sile. Qui timor non tantum intelligitur fuisse ex parte appetitus sensitivi, sed etiam rationalis, cum ex illa Christi tristitia varii SS. Patres colligant di. deducant duas in Christo fuisse voluntates. Objicies, timor est de iis, quae nobis invitis obveniunt tUnde ait D. Hieronym .in c. 26. Matth.erubescant.
qui patant salvatorem timuisse mortem, passionis pavore dixisse, pater si sieri potest , ira eat a me calix istet ou.M.ὰ. dum legitur alibi Christum contristatum, vel Christis, ob proditionem Judae, vel caecitatem Iudaeorum, vel
νι Merv. mortem imminentem , certum est eadem tunc Christo displicuisse , saltem secundum appetitum sensitivum , aut inessicaciter secundum voluntatem rationalem , nempe conditionate : Hinc D. Hieronymus intelligendus est de timore em caci dc secundum appetitum rationalem, quia si essicaciter ita illa timuisset, ea emcaciter noluisset, adeoque non evenissent, cum
omnis Dei voluntas uti dc Christi essicax adimplea
' Submodo Dicendum 4. In Christo suisse iram & admiratio- ' i'. sem- iram quidem dum Zelo Dei ductus ejecit emen- . i. 'f -& vendentes de templo Joan. 2. Zelus autem est species irae. Deinde aperte illud testatur scriptura Marci 3 o. ubi dicitur, quod cum ira circumspexerit Judaeoss
36쪽
QuID CHRIsΤus AssUMPSERIT. Τ' Judaeos, qui venerant, ut observarent eum. De admiratione autem dicitur Matth. g. Audiens Iesus mira - λε est. Ira autem illa non erat rectae rationi repugnans, nec admiratio ex ignorantia orta, quod volunt SS.
Patres, dum negant in Christo suisse iram vel admi-
Dicendum s. Non fuisse in Christo concupiscentiam actualem nec habitualem. Probatur primum, quia e.4eupi actualis illa concupiscentia fuisset Christo voluntaria, centia. cum facile illam reprimere potuisset, adeoque hoc ipso peccasset. Probatur secundum, quia illa habitualis concupiscentia , de se inclinat ad malum, & ad Objecta rectae rationi repugnantia: Deinde cum in Christo non fuerit peccatum, etiam non fuit fomes peccati, idest concupiscentia. Unde Aug. tract. 3. in Joan. Oporιebaι ut nasceretur alius homo, qui nullam Iraxit concupiseentiam. Quamvis ergo in Christo admittendus sit appetitus sensitivus, & passiones aliquae eiusdem, uti vidimus, numquam tamen rectae rationi repugnarunt, aut repugnare potuerunt.
stuaenam persona potuerit incarnari.
ICE NDU Μ priino , Solam personam Filii in Mia ρe divinis assumpsisse naturam humanam , seu esse se t incarnatam. Intellige hoc sensu , quod sola perso- . histis. na verbi unita sit humanitati. Alias, si unio hypo- salica sumatur pro actione talis conjunctionis , sic communis est toti Trinitati , prout omnia opera ad extra, quale est illa unio, ut est actio. Quod autem sola persona filii unita sit humanitati, probatur Joan. I. ubi dicitur e Verbum caro factum est. Quod ubique de solo Filio intelligunt Scripturae & SS. Patres, num quam de incarnatione Patris aut Spiritus Sancti. Dicendum a. Potuit tamen tam Pater quam Spi-ΤOm. III. B ritus
37쪽
18 QOID CARIsTus AssuΜPsERIT. Potuit in. ritus Sanctus incarnari , cum quod potest Filius ad ς μ i extra possit & Pater Zc Spiritus Sanctus. Quinimo
quismui potiunt omnes tres simul incarnari assumendo vehruus Sanis eamdem numero naturam , vel diversam. Proba..ση . tur, quia potest velle Pater & Spiritus Sanctus , ut natura quae dependet a Filio, ab ipsis quoque dependeat. Deinde, sicut potuit Filius assumere naturam quam non assumpsit Pater & Spiritus Sanctus , ita illi vicissim potuerunt assumere naturas, quas non as sumpsit Filius. Dices, si una natura ab omnibus personis dependeret, darentur plures causae totales ejusdem effectus. Resp. hoc posse fieri , si singulae causae se solis sint sussicientes ad talem effectum, quo sensu accipitur aliquando causa totalis ,' id est sufficiens. conveηit Dicendum 3. Et si aliae personae incarnari potuerint .. - e ut probatu in est , conveniens tamen fuit solam perinea, . i. sonam Filii incarnari: Tum ut hoc facto singulae personae in divinis, sua retinerent nomina, nec alius es.see Filius in divinis, bc alius in humanis, tum ut qui primogenitus est natura, multos gigneret Filios adoptione dc gratia. 'Quare autem Filius potius quam Pater incarnaistus sit, inquirit Innocent. III. Serm. I. de adventu Domini, ita scribens e Sed eum tres sint, qui testim alium dant in coelo, Pater Verbum in Spiritus Sanctus ;cur Pater ipse non venit, aut Spiritum Santium non misit ' cur poιim Filium destinavit O altitudo divitiarum sapientiae γ scientiae Dei, quam incomprehensibilia sunt judicia ejus, er investigabiles viae ejus stuis enim cognovit sensum Domini, aut quis consiliarius 6m fuit 'Dissosuit tamen altitudo coelestis Consilii, ut Deus qui in sapientia sua mundum creaverat, secundum illud , omnia in sapientia fecit Deus ipse mundum in eadem sapientia recrearet.
Filius vero est Uerbum est sapientia Patris , hine per Filium voluit mundum recreare.
38쪽
nuid sit Idiomatam communicatio, quomodo fiat IcENnu M primo ; communicatio idio δε- ,. matum, idem est , quod communicatio nieati, ι. in proprietatibus sive attributis. Idioma diem a- enim graece idem est , quod proprietas , t sive attributum. Hinc fit, ut naturae tam divina quam humana , de persona Verbi in concreto possint praedicari. Deinde ut omnia attributa utriusque naturae in concreto quoque eidem personae possint attribui.
Unde recte dicitur, Persona Filii est Demr item Peria sonu Filii est Homo. Insuper recte dicitur e Filius Dei est impodilis , aetermμ, &c. Et etiam , Filius Dei sp Milu, & c. Dixi utrobique , quod debeant praedicari in concreto, quia si praedicentur in abstracto pleraeque tales erunt falsae: Falsum enim est, quoa Filius Dei sit homo in abstracto , idest humanitas ,& sic de caeteris. Dicendum a. Haec communicatio idiomatum sun- ο - . datur in eo , quod sit idem suppositum naturae eammiι- humanae Sc divinae Docet illud S. Aug. contra nicationis Serna. arrianorum C. 8. ubi ait. Hanc unitatem per-fome Christi Jesu, D. N. sic ex natura utraque eonstantem ' 'divina scilichi atque humana, ut quaelibet earum vocabulam etiam alteri impertiat, divina humanae , b mana divinae, beatus ostendiι Apostolus. Et S. Leo Epist. IO. c. 3. Propter hanc, ait, uritatem personae in utraqne
natura intelligendam , Pilisis Hominis legitur descen
39쪽
disse de coela. ' rarsus Filius Dei crueisilaus dicitur ae sepultus. Dicendum 3. Nomini illi, quod personam Christi sisnificat, possunt vi hujus communicationis attribui omnia attributa in concreto, quae attribui pos sunt naturae divinae vel humanae. Limito tamen hanc regulam, excipiendo attributa naturae humanae, quae
impersectionem important. Ratio dictae conclusionis est haec, quod nomina in concreto signifieent id quod habet formam talis concreti et Sed persona Christi habet formales proprietates utriusque natu rae , iuxta jam dicta , ergo. Dicendum 4. Nulla proprietas naturae humanae, etiam sumpta in concreto, potest praedicari de persona Christi, cum reduplicationetdivinitatis, aut e contra, nulla proprietas naturae divinae potest praedicari de eadem pertiona cum reduplicatione humanitatis. Hinc non potest dici, Christm quaιrem Dem est passibilis; aut e contra, christus quatenm homo est impasbius. Ratio eius est, quod alias sequeretur naturas illas inter se consulas, quod est haereticum. Dicendum s. Nulla proprietas naturae divinae vel humanae tribui potest personae Christi, cum particula
restringente ad alteram naturam, aut alteram eX cluis
dente. Hinc non potent dici, Chrsm est parm homo raut chri s est Dem tantum. Dicendum 6. Absolute vera debet agnosci haec proinpositio, Christus est homo. Alias enim, aria non essetMater Christi. si Christus non esset homo. Deinde credimus in Symbolo, natum esse Christum de MariaVirgine,& factum esse hominem. Hine S. Leo Epist. Io. decret. e. 3. agens deConfessione Petri dicentisChristo, iues christuι Filim Dei vivi, ait e equalis erat periculi, D minum JEsuri christum, aut Deum tantummodo siue homine , aut sine Deo solum hominem eredidisse. Hinc periculo subjecit se Schola, quae docet in rigore Philolophico hane non esse veram, Christus est homo, quam aliquando non sine offensione omnium audivi
40쪽
DE COMMuNICATIONE IDIOMATUM. 2 propugnari. Nonne idem sentit Lutherus , qui ut tradit Bellarm. l. 3. de Sacram. c. 29. docet eam esse
falsam, secundum regulas Aristotelis 3 Nonne sic veritatem omnium aliarum similium eludent propositionum, eo quod individuum aliquod non sit species . quae de tali individuo in concreto praedicatur λ Nonne etsi Christo, Petro, dce. Non conveniat natura humana in genere, non erit ideo homo, quod humanitas ipsis non competat 3 ex quo patet, quo deducat aliquando Philosophia intemperantius usurpata. Dicendum ultimo. Hae propositiones sunt verae christus est creatura, cum sit talis, eo ipso quo sit homo. christus est homo divinus , intelligendo talem personam, cui divinitas essentialiter competat, non item acciden taliter. Item haec est vera i chrism factus es homo, ut dicitur in Symbolo e non item haee i Homo factas sDeus, eo quod sensus sit, quod suppositum humanum inceperit esse Deus, quod falsum est. Si tamen sit senissus, quod duo termini homo Deus inceperint de se mutuo praedicari, sic admitti debet ut vera, quo sensu aliquando dicunt S S. Patres, Deum factum hominem,& hominem Deum. Haec autem iuxta D.Τhom. non est admittenda tamquam vera, christus es homo Dominicus, eo quod sit Dominus, Sc eapropter hanc prompositionem retractavit S. Aug. l. I. retract. c. I9. etsi
aliquando ab aliis usurpetur, quo pacto ut vera sit, in 'telligi debet hoe sensu, ut Christus secundum naturam humanam, sit aliquid pertinens ad Dominum. Idem dic de ea i Christus est boma defer r eo quod illa de se importet suppositum , quod non vere , sed solum moraliter esset Deus, alias si importet suppositum, cui