장음표시 사용
51쪽
3E DE MERITO CHRIs TR Omnes Christi actiones deleretur Chirographum, &per mortem ejus finiretur incarnationis a conomia, ct redemptionis negotium consummaretur , unde moriens exclamavit et consummatum est. Qua oblatione sui, consummavit in aeternum sanctificatos; Chmistus ut ait Apost. ad Haeb. 9. & Io. Ipsa tamen mortem Uend. etiam meritus est Christus , id est , ut mors erat in fieri , non item ut in facto esse, ait D. Thom. Dicendum s. etsi Christus principaliter incarnatus sit nostrae redemptionis causa, sibi tamen aliquid meruisse tenendum est. Hinc dicit Script. ad Phili p. Nε Humiliaυιι bemetipsum propιer quod exaltavite. h.' itam, dcc. Non tamen meruit praedestinationem intronis ρνa carnationis, aut ejus executionem. Probatur prius,
Mna- quia meritum debet praecedere praemium , vel in ses ' vel ut est in mente praemiantis r Sed meritum Christi talem praedestinationem praecedere nequit, quzzsuit. ab aeterno. Probatur quoque posterius , quia
prius debet cogitari suppositum , idest Christus qui
meretur, adeoque prius debet concipi ipsa incarnatio. Eodem modo Christus non meruit sib visionem beatificam, neque gratiam, quia inde sequeretur quod illis aliquando caruisset, quod salsum est. oiiaham Dicendum 6. Christum sibi meruisse gloriam cor-Cιrimu poris, ejusque immortalitatem , sui nominis exalta- φνMerit, tionem & alia his si milla. Etsi enim illa Christo deberentur , titulo unionis hypostaticae; novo tam eretitulo eadem mereri poterat, uti secit, & patet ex Epist. ad Phili p. a. dicta. Dicendum 7. Meruit Christus remissionem peccatorum , gratiam primam , gratiae augmentum, praedestinationem nostraiti, satisfactiones nostras, justificationis media, omnia denique opera nostra meritoria. Probatur e quia imprimisi Sanguis christi emundat nos ab omni peccato. r. Joan. i. Deinde generaliter dicit Apost. ad Ephes. i. Deus benedixit nos in OMNI bene
52쪽
DE MERITO CHRIs ΤΙ. 336. e. s. declarat, jusii'aιionis exordium in adaliis a Dei per Jesum christum praeveniente gratia sumendum
esse, b c est, ab ejus vocatione, qua nullu eorum exrstenis1rbus meriι is vocantur. Iterum idem concilium se f. 34.
C. 8. dicit omnem nostram suintientiam ad silisfaciendum esse a Chri pol nos in illa satisfacere, facienιes fructus diis
gnos poenitentiae, qui ex illa vim habeant. insuper ses. 6.c. 16. dicit. Chri seum Jesum tam uam caput in membra, CV tamquam vitem in palmiιes, in ipsos iustificatur, jugiter virtutem influere, quae virtus bona eorum opera sem- per antecedit, comitatAr subsequitur. Denique aperte
dicit scriptura ad Ephes. i. Elegii nos in ipso Christo
ante munA constitutionem, ut essemus Sanctι Immaculati, Gre.=t rursum eodem cap. Praedestinaviι nos in
adoptionem filioram per Jesum Christum. Dicendum 8. Christum meruisse S S. Patribus V. Hismi,ia T. gratiam dc gloriam, eo sensu, quod Deus intui- -- ο nus. tu meritorum Christi quae praevidebat , illis dederit gratiam dc gloriam ; quod meritum potest dici me-stu, ima ritum late dictum, ut volunt aliqui, cum hoc negent rede merito stricte dicto; maxime cum S. August. cat l. de moribus Eccl. c. 23. Nec praemium potest praecedere merita, nee prius homini dari quam dignus piis. Et rursum tract. o. in Joan. stuaris mercedem ' Opus praecedat. Ad quod responderi potest, ut ante insinua.-vimus, sussicere quod meritum praeexistat praemio, vel in se vel ut est in mente praemiantis , qualiter etiam praeexistebat Christi meritum in mente divi
Dicendum 9. S. Augustino consormius docent , ' qui negant Christum esse meritum Angelis gratiam, 'gloriam & perseverantiam. Probatur primo ex
Apost ad Heb. a. ubi ait , quod illi qui a Christo
sanctificantur sint ex uno omnes, idest ex uno Adamo. Unde addit, quod Christus non confundatur ideo , eosdem vocare fratres. Atqui Angeli nec ab
Adamo descendunt, nee possunt dici Fratres Christi, ergo ii a Christo non sanctificantur, juxta Apost TOm. IV. C lum.
53쪽
34 DA MERITO CUR Is Tr. Ium. Deinde gratia &. gloria Angelorum fuit omnino independens a peccato Adae, dc consequenter a morte Christi, quae supponit Adae peccatum, & si ille non peccasset, filius hominis non venisset, ut ait S. Aug. Dices, quomodo ergo Christus dicit Joan. I . Nemo venit ad Patrem nisi per me ' Deinde quomodo ad Eph. i. dicitur Christus instaurare, di ad Colos. I. pacificare per sanguinem ejus omnia, quae sisnt in coelo, sive interra. Denique quomodo Apocalyps I a. dicitur Michael vicisse praelium in sanguine agni. Resp. ad primum, to nemo referri debet ad solos homines, ad quos dirigi tur Christi sermo. ad a. Resp.Deum per Christum instaurare, ea quae in coelis sunt, quatenus per illum implet Angelorum ruinas. Pacificare vero dicitur per sanguinem ejus eadem, quatenus datur per Christum pax inter Angelos & homines, quibus Angeli ante, ob peccatum erant offensi. Ita etiam intelligi potest, quod ait S. Hier. in c. I. ad Eph. ubi dieit crucem Christi purgasse ea etiam, quae in coelis erante aut certe loquutus est ex sententia Origenis docentis Christum pro Angelis esse passum. Denique Michael non vicit praelium proprium, id est pro propria salute initum cum dracone, sed pro salute hominum, quam draco impedire tentabat. Ob jicies deinde, D. Thomas in illum locum Ioan . I. De plenitudine ejus nos omnes accepimus , ita ait, omnes accepimus, etiam Angeli. Resp. dissimulato, quod, ut observant aliqui, similia verba in commentario D. Thomae inveniri non possint, recte locum illum intelligi de plenitudine Christi secundum divinitatem, quae est sanctitas per essentiam, a qua omnis alia sanctitas derivatur, etiam Angelorum. Vel etiam dici potest,
etiam Angelos aliquid accepisse ab ipsius Christi gratia , puta concordiam cum hominibus, Consortium
Denique quod Christus sit ea put Angelorum nihil prorsus obstat, cum ad hoe sussiciat, quod ab eo ill minentur, gloriam aliquam accidentalem accipiant,&c. CAPUT
54쪽
De Satisfactione Christi. SECTIO PRIMA. An christas satisfecerit condigne pro peccauis nostr s. ATIsFAcTIo nihil est aliud quam solutio debiti, vel redditio aequivalentis, pro commissa injuria per humiliationem, reverentiam , dcc. Differt autem a merito
in eo quod satisfactio supponat debitum , in eo qui satisfacit, aut saltem in eo cujus loco alter satisfacit, Meritum autem debitum non supponit, sed potius
Dicendum ergo Christum satisfecisse Deo Pat i I istis condigna satisfactione , & secundum rigorem justi. fri Dci tiae divinae. Probatur. ex eo, quia condignum ptium obtulit Deo Patri, idest infinitum, ratione personae infinitae, pro infinita offensa, dum sedc totam vitam suam obtulit Deo Patri, qua oblatione plus satisfecit iustitiae divinae , quam si totum genus humanum sempiternas poenas subiret, adeoque ple- .nissime justitiae divinae satisfecit. veteres , quomodo ergo Apostolus ad colos. r. dicit se adimplere ea, quae desunt Passionibus Christi, Deinde si satisfecerit plenissime , ergo superflua est satisfactio nostra. Resp. sensus Prioris est, quod ipse illa subeat, quae deberent subire fideles, qui sunt membra Christi. Vel etiam Christi , idest proptee Christum Passiones illas subeundo. Ad aliua re p. , etsi Christus plenissime satisfecerit , tamen satisin factiones nostrae sunt conditiones necessariae , ut sa-
55쪽
36 DE SATII FACTIONE CHRIsTI tisfactiones Christi nobis possint applicari. Dicendum secundo , Christum satisfecisse suo Pa tri ex rigorosa justitia. Probatur, quia inter Deum di homines talis justitia reperitur, uti probabitur de iure.& iustitia , ergo & inter Deum dc Christum. Hinc dicit Scriptura Christum solvisse debitum,eminia nos pretio sanguinis , extinxisse chirographum , dic. Quae proprie sunt iustitiae actiones. Dices, debitum importat imperfectionem in Christo. Deinde justitia debet esse inter personas distinis Etas, cum autem Christus sit Deus, sequitur sibi ex iustitia satisfecisse. Resp. ad primum , nullam hoc dicere imperfectionem , si debitum illud oriatur ex liberali alterius voluntate , sicut in Deo nullam dicit imperfectionem , quod aliquid debeat ex fidelitate cum totum oriatur ex liberali ejus promissione de
Ad aliud resp. hoc quidem communiter fieri, sed posse quoque aliter , si V. g. duae naturae, quae diversa ratione habent diversa jura, in eadem persona conueniant. Sic etiam potest tutor sibi satisfacere
ex bonis pupilli, quatenus subit personam pupilli. Vide plura de jure & justitia. SECΤIo II. An quomodo Christus pro omnibus sit mortuus.
DICE N DO M primo, De fide esse Christum pro
omnibus esse mortuum. Probatur ex Sacra Scriptura I. ad Cor. 6, ubi ait et Pro omnibuε mortum est Christuue. Et r. ad Tim. a. stui dedit semetipsum redemptionem pro omnibus. Hinc quoque S. Aug. in psalm. 93. Iudicabit orbem terrarum in aequitate, ait, totum j dieare debet, qui pro toto pretiκm dedit. Dicendum a. Mortuus est Christus pro omnibus
quoad sufficientiam, idest quod sumiens redemptionis
56쪽
DE SATI sv ACTIONE CARI ITI 37nis pretium obtulerit, sed non quoad essicaciam. Pro- qu.ad Debatur ex Trid. ses. 6. c. 3. ubi dicitur e Es christus scientiam pro omnibus morιum est quoad sussicientiam) non ia-men omnes mortis ejus beneficium aecipiunt, idest efiicacia Crucis Christi illis non applicatur. Cumienim Filius sitam voluntatem voluntati Patris semper conforma- Verit, sequitur pro illis tantum esticaciter obtulisse salutis remedium, quos Pater ab aeterno dilexit & ad gloriam praedestinavit. Dicendum 3. Cum D. Τh. 3. p. q. 49. a. I. ad 3. Qua ad Passionem Christi salvasse causaliter , quia causam sa- eousalit lutis instituit, qua omnia mundi peccata deleri possenti Sicut, ait, Si medicin conficiat medicinam, ex qua possint, quicumque morbi sanari, quae tamen nihil proderit.
nisi ab aegrotanιe sumatur di ita Passio christi ait ibidem ad 4. causa quaedam universalis est remissionis peccaι ram, quam necesse ρι singulis adhiberi ad deletionem propriorum peccatorum, per Baptismum, Poenitentiam, γ alia
Sacramenta vim Passionis christi nobis applicantia. Unde sequitur essicaciam Crucis Christi iis non applicari, quibus salutis remedia desunt. Dicendum . Sicut ex infinita Dei bonitate Ch Qstus vult omnes homines salvos fieri voluntate antecedente , etsi praevisis peccatis aliquorum, velit eos damnare voluntate consequenti di essicacit ita etiam Christus voluit pro omnibus mori, id est, sufficiens offerre redemptionis remedium, sic ut praevisis aliquorum culpis, nolit illis hoc remedium mortis applicari. Sic parvulis aliquibus, saltem ob culpam OH-ginalem, non vult hoe remedium applicari, cum ut ait D. August. eos Deus suo resno adjici non vult. In quibus etiam patet, non adesse omnibus gratiam sufficientem ad salutem , neque hoc probari posse ex meritis Christi. Non enim dicitur Christus moris mortuus pro omnibus quoad sussicientiam , qua si propter Christi mortem omnibus actu detur sussiciens auxilium, sed quod omnes possent ex illa obtinere
lassiciens auxiliis , si autem aliqui illud non obti-
57쪽
38 DE SOBIECTIONE CHNIsTI. neant justo Dei judicio non obtinent, quibus auter datur, misericorditer datur. Ex dictis collige, quomodo intelligendae sint scripturae generales dicentes Christum pro omnibus esse mortuum; scilicet quoad sufficientiam ; item quomodo aliae idem in speciem negantes, ut illud a S. Aug. Epist. io a. Non periι unus ex illis , pro quibus mortuus es christus, Item l . I. c. I S. de adult. Conjug. ubi ait: Omnis qui Christi sanguine redemptus est, homo est: non tamen omnis qui homo est, etiam sanguine Christi redemptus est. Illa enim Sc similia intelligenda sunt quoad efficaciam , quod illi pro quibus efficaciter Christus mortuus est, certo salventur.
De Subjectione Christi. DICEN DuM primo , Christum subjectum fuisses
legi naturali; imo & divinae. Probatur primur ex eo, quod Christus tenebatur , colere parenteS, non mentiri, &c. Et quamvis Deus etiam teneatur non mentiri, non ideo tamen dici potest esse subiectus legibus , cum non habeat hoc ratione alicujus obligationis a superioritate impositae, sed ratione suae bonitatis, & sibi ipsi sit lex dc regula. Probatur posterius, quia verum dc proprium praeceptum moriendi accepit a Patre: nam ut, ait JOan. x . Ei sicut mandatum dedit mihi Pater, sis facio. Deinde , dicitur Iactus obediens usque ad mortem. Phili p. a. Obedientia autem praeceptum importat, cui obeditur. Hinc dicit S. August. contra Serm. Arian. c. 6. Voluntate OU PRAECEPTO Patris, ad passionem mortem properavit. Nec dici potest, fuisse solum praeceptum improprie dictum, scilicet voluntatem Patris, eui obedivit Christus, quia vera obedientia non est, nisi ubi est verum praeceptum , atqui Christus suit Vere Obediens, ergo. Neque obstat quod imminente
58쪽
DA SDEIECTIONE CHRISTI. 39iam morte , rogaverit patrem , Fiat Voluntas tua., quia voluntas saepe sumitur pro mandato , uti dc
ibidem dc alibi saepe. Dicendum a. Christus non fuit subiectus legi veteri; nec legi novae, nec legi humanae. Probatur prius quia illa per adventum Christi expirabat , & filius rit lut em hominis est Dominus etiam sabbathi, hoc est caere-WT. moniarum legis. Fuit tamen illi de facto obediens,
ut probaret eam sanctam, averteret occasionem Judaeis calumniandi, obedientiam commendaret, &c.
Probatur a. Quia ipse-met erat legi sator dc auis Chritu thor legis novae. Neque refert quod aliquando le- ἰ '. 'ggislator teneatur propria lege, quia hoc tantum fit, noua. quando materia legis aeque ipsum concernit ac subditos, v. g. in lege Ecclesiastica de ieiunio. Quando autem lex concernit subditos , ut subditi sunt, tunc non obligat legi natorem superiorem, patet in lege solvendi tributum. Talis autem lex erat L. N. quae concernebat hominem ut salvandum adventu
Dicendum 3. Christus secundum humanitatem christus fuit subiectus Patri. Probatur ex dictis, quia fuit
eidem obediens usque ad mortem. Deinde Christus, ctu, ea ut talis, fuit creatura, ergo erat factori suo deserviens, tri. uti omnis creatura. Imo exscriptura constat Christum
fuisse servum Dei Patris: sic Isaiae 13. justisicilii 'st
, As servus meus multos. Quae servitus in eo sita est, quod sit subiectus Patri, uti servi Domino in exequendis mandatis, ab ejus nutu pendeat secundum humanitatem, &c. Hi ne quando Conc. aut SS. P tres negant Christum fuisse servum, intelligunt servitutem peccati, aut dejectionem quae in servis proprie dictis contemptibilis est & abiecta. - . Dicendum 4. Christus non est filius Dei ad OptiVus,is Filiis, sed est Filius Dei a natura. Probatur, quia adopti- Patνis naVus dicitur persona aliena, quae assiimitur in haeredita ιμ μι- tatem : Christus autem non est persona extranea a
Deo, sed est persona quae sit verus De dc Homo,
59쪽
4o DE SUBIECTIONE CHRIITI. adeoque non assumitur ut extranea ad haereditatem , cui ipsa haereditas tamquam naturali filio competit. Improprie tamen secundum humanitatem dicitur adoptivus, cum adoptare humanitatem idem significet, quod illam astumere , quo sensu intelligendi sunt aliqui S S. PP. ita loquentes de Christo. Deindes dicitur aliquando Christus sibi meruisse adoptionis
F. iis, D=, jus, hoc tentu lcilicet, quod meruerit nos omnes
mi*tιυus adoptare in haereditatem salutis. Nec denique potest Chri stus dici Filius Dei adoptivus ratione humanitatis, quae Deo extranea est, dc potest assumi ad haereditatem regni , quia adoptio non tribuitur naturis , sed personis.
Christus Dicendum s. Christus Horno est Filius Dei natu- .a o. si. , imo Christus in quantum homo, est talis. Prius qui . iis patet, quia Christus homo est Deus , ergo Filius Dei rasu. Patris. Posterius quoque verum est hoc sensu, quod Christus quatenus est persona, cui humanitas com petit. N per eamdem subsistens , sit Filius Dei naturalis, cum verbum in divitiis sit tale.
christus o ICEN DuM primo, Christum vere & non tantum ψ ε ε δ' simulate orasse , tam pro se , quam pro nobi Probatur i. quia ut ait scriptura Lucae 6. exiit in montem orare: eratpernoctans in oratione. Idem dicit alibi saepe. Et si autem aliquando S S. Patres dicant Christum timulate orasse , intelligendi sunt de simulatione suae indigentiae dc necessitatis, quam orando prae se gerebat Christus quae talis non erat, ut apparebat: Vel etiam quod simulate orabat, secundum divinitatem. Otiam. . Obiici est oratio est ascensio mentis in Deum , at- ρ ρ- it qui Christus de novo non poterat mente sua ferri in
sti in D.is Deum, cum ab initio conceptionis in illum tenderetorta. per
60쪽
DE ORATIO ME CARIsTI rper visionem beatificam. Resp. etsi non poterat de novo ferri in Deum visione beatifica, poterat tamen per desiderium novum aliquid a Deo impetrandi. Dices a. Nemo prudenter id rogat fieri, quod ceri Etiam peto scit suturum vel non futurum, prout sciebat Chri-υ νεt stus. Resp. si quid petatur, quod etiam certo suturum scitur, sed dependenter a sua oratione, alias non rum
futurum: tunc recte dc prudenter, id posse peti & rogari. Sciebat autem Christus aliqua non facturum situm Patrem aut non impediturum, nisi mediante sua oratione, ergo illud prudenter rogabat fieri aut impediri. Dicendum et . Omnem Christi orationem suisse omnis
exauditam a Patre, uti dicitur Joan. II. Scio quia fem- per me audis. Hoc autem intelligendum est de Oratim exau- ne efficaci, alias multa petiit inefficaciter, id est pro- αι a. posuit solummodo suae voluntatis beneplacitum ci ca aliqua , quae tamen non sunt secutar ut in horto Matth. 26. Transeat a me calix iste, Cre. Ratio autem
dictae conclusionis est, quia si quid efficaciter postulasset , quod tamen non futurum sciebat, voluisset aliquid, quod pater non voluisset, ad ebque voluntas
eius, voluntati Patris non fuisset conformis. Notandum tamen velle aliquos, absolute omnem omnino Christi orationem fuisse exauditam, dc docent orationem debere esse efficax alicujus rei desiderium ; si autem alibi legatur, non secutum fuisse quod rogabat, docent illius rei non fuisse veram orationem , sed nudam suae voluntatis Zc desiderii propositionem. Dicendum 3. Christus etiamnum pro nobis rogat in coelis, uti ait Apost. ad Rom. 8. stui est ad dexteram t.
Dei, qui etiam interpellaι pro nobis. Hinc dicitur, Advo- . vi. eatus noster, me. quamquam autem Christus morte sua
nobis meruerit , quidquid gratiae nobis accidere potest, non ideo tamen deneganda est vera Christo oratio in eoelis, cum illud nobis meruerit, dependenter ab applicatione per ipsius orationes aut nostras facienda. Orat autem in coelo proprie , non tantum