장음표시 사용
41쪽
. DE GRATIA CHRIs ΤΙ. Per quid
Iancta. Virtute tu christo, 22
SECTIO II. De Gratia christi. CV M gratia nihil sit aliud, quam aliquid quod redisdit aliquem justum ac Deo gratum, dicendum est primo cum S. Aug. tract. Io 8. in Joan. Filius bo- minis fanctificatus es ab initio creationis sua, quando membum factum est caro, quia una perso facta est, Verbum γ' caro. Ratio ergo quare Chri sti anima fuerit Sancta aut sanctificata sit, quia una persona iacta est Uerbumdc
Dicendum a. Facta est Sancta Christi anima per gratiam sanctificantem creatam, & etiam per ipsem divinitatem. Probatur prius, quia, etsi absque dono gratiae, ipsum verbum per se, animam Christi potuisset anctificare, tamen hoc maxime congruebat, tum quia clim anima Christi non esset sancta per essentiain, Tequirebatur, ut esset per participationem, quod fit per gratiam ue tum etiam quia requiritur principium intrin-1ecum adactiones supernaturales in Christo, nec sufficit quod exterius adjuvetur, hoc autem principium est gratia. Probatur posterius, ex eo quos Divinitas sit ipsi Sanctitas, & origo omnis sanctitatis, unde nihil obest, quo minus dicatur humanitatem cui unita erat sanctificasse per se & ratione sui r Hinc dicit August. quod sanctificaverit se in se, hoc est se hominem , is se , verbo. Quomoὸo autem possit quis dici sanctus, per receptionem ipsius Spiritus Sancti aut sanctitatis, hi- de in materia de justificatione. Dicendum a. Clim in Christo suerit plenitudo gratiae , consequitur in Christo fuisse omnes virtutes statui comprehensoris non repugnantes, insulas quidem supernaturales, sed naturales habuit acquisitas ab initio conceptionis.
42쪽
Fides ergo iuxta aliquos & spes in illo non fuit . eo quod quandam imperfectionem importent, Scstatui beatorum repugnent, cum fides de se sit obscura notitia non apparentium, beatis autem appareant , quae fide credimus. Spes autem est desiderium beatitudinis nondum adeptae. Uerum juxta
dicta S. 7o a. de fide in a. a. non est ratio quare beatis negetur inesse fides respectu illius, quod non comprehendunt in Deo. Idem est de spe re ectu VI φη
corporis glorificationis, quam proinde etiam Claristo competere tali respectu, dictum suit g. . delub-e νp.ru.jecto spei, cum corporis Christi beatitudo, haberet omnes conditiones ad objectum spei requi sitas, quam proinde vero actu spei Christus sperare poterat, uti ibidem est dictum, quo se lector referat. Dicendum 3. Fuit in Christo 1 irtus poenitentiae prout importat virtutem , quae detestatur peccata , a quocumque sint commissa, & pro iisdem satisfacere desiderat, cum ita Christus pro nostris ossensis sati fecerit, easque sit detestatus. Si vero importet virtutem , cujus actus proprius est lugere & detestari peccata a se commissa, sic nullatenus in Deo poenitentiae virtus est admittenda. Dicendum ψ. Fuerunt in Christo dona Spisitus Πρη δ' Sancti. Cum enim dona illa sint spiritualia quaedam in animae ornamenta, quibus anima redditur facile mobilis ad ductum dc motionem Spiritus Sancti sequendum, sequitur illa in anima Christi esse ad mitia tenda, cum ad illud anima ejus suerit promptissima. Hinc Isaiae ii. de Christo dicitur : Eι requiescet sopereum Spiritus Domini: Spiritus sepientiae inιePectus, dce. Dicendum s. Fuisse in Christo gratias gratis datas. Gratia id est actus supra naturam, factos operatione divina ad σε fidei confirmationem aut propagationem , quales actus in Christo plenissime fuisse clare constat ex miraculis, Prophetiis, gratia sanitatum, dcc. Dicendum 6. Gratiam Christi, cum suerit quid creatum, fuisse finitam: dicitur tamen aliquando in-
43쪽
r DE GRATIA CHRISTI.finita, ratione effectus infiniti, cuna opera Christi, tali c. isti δε gratia fact , fuerint infiniit valoris i dicitur quoqucts. i. 'er aliquando gratiam Christi non fuisse datam ad inen an ita. suram, eo quod in Christo fuerit plenitudo gi aliae, ex
qua omneS eam accepturi erant, ut ex primo fonte.
Ex quo sequitur, quod Christi gratia non potuerit augeri, eo quod ab initio perfectissima fuerit &plenillima, &. si quando dicit Scriptura quod Christus
prosiciebat sapientia , aetate, in gratia apud Deum in c. Lucae a. intelligendum est, de manifestatione gratiae, quae sensim hominibus decursu vitae Christi manifestabatur.
De Scientia christi. CUM intellectus sit proprietas naturae rationalis, sequitur eum in Christo fuisse perfectissi-rm.
ν sa Dico tamen I. anima Christi non intellexit, nee in a. . telligere potuit scientia increata. Probatur primo ex eo, quod intelligere sit actio vitalis, unde est actionaturae intelligentis, atqui intellemo increata non potest esse actio vitalis naturae creatae, ergo. Deinde intellectus dc actio intelligendi non distinguuntur ;adeo ut hIc ratione dicant SS. PP. ut Amb.& Damasc. quod non possit ese una operatio, ubi diversa est substantia r cum ergo anima Christi & intellectus divinus fuerint diverse substantiae, sequitur quod illorum non potuerit esse eadem intelligendi ope
αἰ- ia Dico a. habuit & Christus scientiam beatificam ,εaarammis idque ab initio conceptionis suae. Patuit hoc iuxta SS. PP. in transfiguratione, in qua gloria eius beatifica apparuit. Deinde praeter hanc scientiam beati iacam habuit de iussitam , imo dc acquisitam. Probatur primum, quia cum Christus esset doctor universorum
44쪽
DE SCIENTIA CHRIsTr. assorum, quem decebat scientia perfectissima, decebat quoque eum habere scientiam rerum naturalium Scsupernaturalium non tantum in verbo, quam habebat vi beatitudinis suae , sed etiam in se ipsis. Probatur secundum , quia decursu temporis habuit scientiam experimentalem; deinde nihil perfectionis humanae defuit humanitati Christi , habere autem scientiam acquisitam, in naturalibus non modica est perfectio. Dicendum 3. vero simile videri , Christi animam Quanam omnia prorsus cognovi fle, quae a Deo cognoscuntur. ςN ' Probatur ex S. August. l. qq. 83. q. 6 s. ubi ait: Illius ch isti. Christi Linteamina in sudarium , qui peccasum non
fecit, ET NIHIL IGNORAVIT, in monuments inventa sunt. Ipsesolus in carne non tanthmin monument
non est oppreses, ut aliquod peccatum in eo inveniretur et sed nee linies, implicatus , UT ALIQI' ID EUΜ LATERET. Dices: ergo Christus Deum comprehendit , quod Ch tamen Christo dc beatis denegant SS. ΡΡ. Resp. com- V. 'prehendit Christus illa hoc sensu, ut in objecto com- auderita prehensionis nihil sit, quod illum latuerit. Non tamen comprehendit proprie , id est intellexit cognitione adaequante obiectum , sive quae tanta sit, quanta est objecti cognoscibilitas et de posteriori autem comprehensione intelligendi sunt S S. Patres , dum negant Christo comprehensionem rerum divinarum. Longe enim cognoscibilitas Dei, excedit cognitionem Christi, uti clare patet ex cognitione Dei respectu sui
ipsius, quae longe est persectior, cognitione animae Christi. Objicies, Christus fatetur Marci I 3. se nescire diem Judicii. Resp. nescivit Christus diem iudicii ordinaria 4 Christ cognitione , id est absque speciali revelatione, de inquantum homo , ut aliqui dicunt. Vel etiam quod 'non ita sciret, ut declarare deberet Apostolis. Sicut enim legatus si rogetur de rebus commissionem delegationem excedentibus, recte dicit, se eadem nescire, puta ut legatus.
Dicendum l. Christum per scientiam insuam co-4 gnovisse
45쪽
a6 DE POTENTIA CHRIs ΥΤ gnovisse omnia tam supernaturalia, quam naturalia quae ab homine, vel ab Angelo sciri positat: talis enim scientia decebat Christum, qui esset caput dc magister
hominum &. Angelorum , dc omnia venerat restaurare. Denique decebat illum talis scientia, in quor. a. iii erant omnes Thei auri Lapientiae absconditi, a quo auos. proinde omnes discere deberent, non ipse ab aliis: etsi quando alios rogasse Christum scriptura dicat, tamen non rogavit ut disceret, sed ut doceret dc in-
De Potentia anime christi. oh Mis., m J CZNDUΜ primo, Animam Christi verbo uni
m --. M tacta mansisse creaturam, dc consequenter non
p.rιari fuisse omnipotentem. Omnipotentia enim duo invol-Vit: unum quod se extendere pol sit ad omne factibile, quod animae Christi non competit, cum se extendere nequeat ad se ipsam. Alterum quod a concursa causae superioris sit independens, quod neque illi competit. Hinc Cyrill ad Monach. Egypt. pag. IS. Om stria, ali, condere, solius Dei est. Quando igitur SS. Patres aliquando humanitatem Christi omnipotentem vocant, intelligendi sunt vel secundum communicationem idiomatum: vel quod humanitas Christi propter conjunctionem cum verbo esset maximae ecticaciae, quod omnia posset a verbo impetrare. Dicendum a. Cum anima Christi fuerit persectis. Chibii. sima, quoad vires naturales, sequitur eamdem habui L. se pote itatem ad omnes naturales effectus: Sc clim insuper suerit plena gratiae sequitur eam habuisse potentiam ad omnes est emis supernaturales, quae animae humanae quoquo modo possent competere. Deinde habuit anima Christi ut instrumentum verbi, vim immutandi res miraculose, maxime eas quae ad fi
46쪽
DE POTENTIA CHRIs Τ . 27riem incarnationis possent conducere: quae quidem vis Permanenter erat in Christo, quae in aliis S S. solummodo erat transeunter , dum a divina virtute aliquando juvabantur. Dicendum 3. Verius videri, humanitatem Christi Madu non solum moraliter ic per modum gratiae impetratoriar sed Physicae concurrisse ad miracula, unde dum S. Aug. tract. g. in Joan. ait : Miraculum quod facturus erat in eana Galilaeae, fecundum divinitatem factsrsis erat, non secundum infirmitatem .Et Danrasce n. l. 3. fid. orth. c. I S. Mi indorum vis, ait, vivinitatisi usastio erat. ...humanae porris actionis opus i uiι, quod puellae manum amripuerit , ac pertraxerit, divinae auιem, quod eam ad vitam revocάrit. Intelligi debet divinitatem esse causam principalem miraculorum. Hinc virtus quae a Christo exivitie dicitur aliquando in Evangelio ,, vel fuit Spiritus Sanctus ut voluit S. Aug. tract. 99. in Joan. adeoque illa Physice operata fuit miracula: vel fuerunt ipsa opera miraculosa, quae dicuntur aliquando virtus, ut Marc. 6. dicitur quod non potuerit ibi in sua. patria) facere aliam virtutem, idest , miraculum. Dicendum . Quaecumque absoluta voluntate voluit Christi anima, facere potuit. Probatur breviter, flui . idequia summam sapientiam dedeceret velle aliquid fa- ponat. .cere, quod sciret esse impossibile.
De voluntate in libertate christi. DIC Nou M primo, duplex in Christo admit- Dutem tenda est voluntas , una divina , alia humana. De divina constat. Quod etiam humana admittenda 'sit, patet ex eo, quoa Christus suerit verus homo,suerit obediens, meruerit, dec. Quae omnia Voluntatem humanam Christi satis declarant. Dicendum a. voluntas animae Christi essieax, sem- per
47쪽
αq DE L 1 AERTATE CHRIsTr. censr- per fuit conformis voluntati Patris. Declarat illud t. d. scriptura variis locis, ubi dicit cibum Christi, esse, Ch os facere Voluntatem Patris, ut Joan. . quae placita sunt ιαm diri. Patri semper a Christo facta esse, utc. 8. dcc. Deindo η . clim anima Christi persecte sciret voluntatem Patris. imprudenter egisset volendo eidem contraire. Qμε Od. Dicendum tertior potuit tamen voluntas sensualis in is, ε. di rationalis Christi ut est inclinatio naturalis, aliud Mis. ' Velle quam Deus: sic Matth. 26. dicit Christus: Non quod ego volo, sed quod tu. Ad quod S. August. l. 3. contra Maximi. c. ap. Inhoe ait, quod christus dicit , non quod ego vola, sed quod tu, aliud ostendit se volui siequam Pater, quod nisi humano corde non potest, cum infirmitatem nostram in suum, non divinum, sed humanum transfiguraret affectum. Ratio est , quod sensualis appetitus & naturalis voluntatis inclinatio refugiat dolores , & mortem , quam praeceperat voluntas di
Nee inde in Christo ullatenus consequitur Voluntatum repugnantia , cum equidem nihil volebant illae Voluntates, a voluntate Dei alienum et volebat enim . voluntas divina , ut voluntas sensitiva dc ipsius voluntatis inclinatio mortem aversaretur, timeret Ecc. ut ostenderet se verum hominem in carne passibili. λ;ι, iis Dicendum 4. suisse in Christo liberum arbitrium di . Chrim. Oblatus enim est , quia ipsi voluit. Isaiae. 33. deindo Joan 7. dicitur de Christo. Ambulabaι Jesus in Galilaeam , non enim volebat in Judaeam ambulare. DeindθChristus meruit, satisfecit &c. quae omnia exigunt libertatem.
Dicendum s. suit illud arbitrium Christi impecca bile. Probatur: quia tenebatur verbum impedire, ne peccatum flueret in humanitatem, quae sibi iam erat propria: quod si non impedisset, peccasset verbum, quod erat impossibile. Deinde probatur ex eo, quod Christus non sollim viator fueui, sed etiam comprehensor, beatos autem esse impeccabiles dicam in sequentibus.
48쪽
Patre moriendi praeceptum , uti postea probabimus , dicendum primo, Christum in eXecutione ta- ,, iata. Iis praecepti suisse liberum, etiam non obstante eju33uendo impeccabilitate. Probant hoe aliqui ex eo , quod equi- dem stante tali praecepto Patris , & impeccabilitate Christi, non erat Christo determinata mors, quoad
tempus, modum, motiva quare moreretur,&alias
circumstantias ad quas proinde remansit in Christo libertas. Verum nihil respondet haec sententia inca praecepti : quoad omnes circumstantias determinati, an talis praecepti adimpletione fuerit liber. Unde Resp. etiam in illo casu liberum fuisse Christi arbitrium. Pro cujus intelligentia praenotandum est, quod non omnis suppositio ad actum voluntatis praevia, quae posita in fallibiliter actum insert, auferat libertatem voluntatis a lias enim praede finitio divina nostris actibus illam auferret, cum ea posita infallibiliter sequatur actio) sed ulterius requiritur, ut illa suppositio talis sit, ut eccaei dc phy sico modo voluntatem
afficiendo ejus libertatem auserat. Cum ergo praecemptum illud a Patre datum, sit Christi voluntati extrinsecum , dc non tam ex parte potentiae, quam eSparte obiecti voluntatem moveat, neque aliquid obiecto addat, quo voluntas ad actum necessitetur, sequitur voluntatem Christi in adimpletione praecepti . etiam quoad omnes circumstantias determinati,fuisse intrinsece liberam. Confirmat illud S. Τh. in 3. d. g. q. l. a. Σ. ubi ait. Etiamsi liberum chrisi arbitrium esses determinatum ad ullum numero, sicut ad diligendum Deum, quod non facere non potest, tamen non ex hoe amittit liberiatatem , asit rationem ι dis , Aint meriti, quia in illud
49쪽
so D A LIBERTATE CR Is Tr. non coacta, sed sponte tendit, in ita es acti s sui Domisus Cum ergo, ut ante dictum eri, voluntas Christi fuerit impeccabilis, ex eo quod voluntas ejus esset Voluntas verbi, adeout si voluntas Christi desecisset. defectus ille voluntati verbi suisset adscribendus, quos defectum non impedis let , nullo modo autem sit impeccabilis ex intrinseca determinatione dc necessitatione voluntatis ad hic Sc nunc operandum : sequitur voluntatem Christi ex intrinseca sua ratione de dispositione, potuisse non adimplere illud a patre acceptum praeceptum, etsi facta unione hypostaticae dc stante obligatione verbi custodiendi humanitatem
a peccato, absolute non potuerit peccare. suomst Dicendum a. Eodem modo libertas Christi consi-C cum eius visione beatifica, cum voluntas nihiI eo stat habeat intrinsecum sese ad actum amoris Dei necessi- cum Usi tans, adeoque tota determinatio necessitans oritur. φ ῆς- i' ex parte objecti, quod ut summe amandum proponitur, hoc autem nihil libertati officit, cum si per impossibile supponeretur , dari aliquid melius objecto proposito, nihil obesset, quo minus voluntas in illud posset ferri.'4 'fi' Dicendum 3. Non magis ossicit libertati Christi
.., praedefinitio divina prius a Deo facta, quam actustas. stati Voluntate Christi ei sent voliti; non magis inquam, Christi. quam illa officiat libertati humant'Praede finitio enim habet se omnino extrinsece ad voluntatem, eamdem intrinsece relinquens in sua naturali dispositione, de eidem sese attemperans, dum actus praede finitur setsi illa posita, actus infallibiliter consequatur. Dicendum ultimo. Non obstante impeccabilitate, visione beatifica, dc praedesinitione dicta , Christi Voluntatem mansisse essentialiter liberam, eo ipso quo sese ad actum obedientiae, amoris dec. determinavit . idque praevio persectissimo rationis judicio, inruo essentialis libertatis ratio consistit, de quo plurata in a. a. de libertate-
50쪽
De Merito christi. DI C E N D u M primo, de fide esse, Christum nobis
meruisse. Probatur ex variis scripturae locis, qu Christia dicunt christum suo sanguine nos reciem isse, uti etiam meruerit, ex Conc. Trid. ses. 6. c. 7. ubi ait, Christum esse causam meritoriam nostrae justificatii nis: Denique ex eo, quod habuerit omnes conditiones ad meritum requi- stas. Meritus autem est, ab initio suaeConceptionis,
usque ad mortem , idque sine ulla interruptione in
Dicendum et . In instanti mortis, eum vita Christi finitum fuit e jus meritum. Hinc per apertionem lateris, per resurrectionem, ad inferos descensionem,&ctChristus non meruit, nec satisfecit, cum status me-xendi & satisfaciendi jam transierate quatenus tamen Christus vivens praevidit, & libere acceptavit, & pro nobis obtulit vulnera etiam post mortem inflicta, quaa praevidebat, eatenus meruit nobis ea lateris apertione pro nobis oblata, uti de aliis post mortem vulneribus. Dieendum 3. Christus in statu meriti non prose-cit, sed quodlibet Christi opus suit meritorum infi- christisisieniti valoris r Probatur, quia valor meriti, uti etiamfnita enii satisfactionis , crescit ex dignitate personae, atqui Christus fuit persona dignitatis infinitae. Et si enim: Pomnis Christi actio, fuerit finitae entitatis , non tamen finiti valoris, cum valor operis ab ejus entitate diversus sit, & pendens a morali aestimatione actus, quam habet ex ordine ad personam Christi agentis. Dicendum . etsi omnis Christi actio fuerit infi- μα Omaniti Valoris , non tamen quaelibet fuit sufficiens ad 'merendum praemium, Christo a patre praestitutum, is 'a riz. sed aliter ex divina ordinatione factum est , ut per Done per