장음표시 사용
321쪽
274. DIssERTATIO QUARTA Tom. i cubi ab eodem Tristano, Hierapolitarum nummum, C*mmςΠx- lanae manipulum capiti Cereris impositum inde colligebat, quod praestantissima apud eos tinctura
Straboni commendaretur. Accedebat mox Dioscor,
dis, quem consulebam, auctoritas; qui Βαλια ον illud; seu agrestis Mali Punicae florem describens, plura ejus genera recenset, ac inter alia- ut Oribazius apud eundem legit, alii-- ουν, purpureum cst roseaceo colore. Praeterea quod florem illum agrestis Punicae, similem adserat Cytino, seu flori sativae Punicae , qui certe cum flore in nummo Rhodiorum expreo se haud male quadrare videbatur. Neque aliter Batau- Lib. vi. stium describit alicubi Galenus, nisi florem esse sylve- impiiς--Punicae, sicuti sativae Cytinum. Confudit quidem suo more Plinius utrumque hoc Mali Punicae genus f tivum & sylvestre, cum superiori loco, tum alibi, ubi Lib. xxiii. Balaustium in genere vocari dicit flosculos in Cytino erumpentes, antequam Malum ipsum prodeat. Melius
utrumque distinxit juxta Dioscoridem & Galenum,
Hesychius. magnae accurationis Grammaticus, Βαλ- πον .
eus Mali Punici, florem ferens ad curationes opportunum , seu ut Plinius de eodem loquitur, messicinis idoneum.
Haud male vero haec illustrant Aratas, quibus non Ium describitur Malum Punicum sylvestre, quod sine Ductu florem profert, & cx quo Mel collachrum e fugi tradunt , sed quibus etiam flos ille non solum, in tam, sed voce ejusdem ferme seni cum Graeco Biι- vocatur μαγ. H. Unde satis liquet, haud de alio, quam de hoc Balaustio intelligendum esse: Theophrastum in loco, quem minus adsequuti sunt
viri docti, & qvi aliquam inde lucem mutuatur. Ubi
322쪽
enim investigandum docet, an ex plantis aut arboribus quae vulgo flores ante fructias emittunt, dentur etiam, quae flores tantum steriles & sine fructu pros rant , mox id duobus exemplis firmat, λει γε ista 8 Lib
fructum perficere nequit, sedadflorem usque generatio tam tum pervenit. Magnus Heros Julius Scaliger, ex natura rerum ignota ait haec genera. At quod Punicae illud Mali genus spectat, quod non ultra florem procedit, non aliud, ut vides, quam hoc Balainium, & Arabum Lis eodem modo ab iis descriptum. Eleganter autem mox subdit Theophrastus floris illius descriptionem, quae ad firmandam sententiam de Rhodiorum nummis multa videtur habere opportuna; in ρλοαχ
δων, κάτω ,ν θ νωτερ γ δ' ἔ ως ροκμν ωαπερκυπινά Flos quoque Punica piosus dem si ques, superioriparte globosus, latus AD INSTAR R SAE; inferiori angustior est,a quapaulisper quasi Cytinus expam Ius insummo labiis multispraeditus. Ita emcndant hunc locum viri docti,quem paulo aliter expressit Gaza,& inde hanc sitam emendationem firmant,quod flos utriusque Punicae sativae & sylvestris, maxime autem sylvestris, Rosam aemuletur. Ut non mirum proinde videri pos
set, si in Rhodiorum nummis obvium florem de Rosa Vulao acceperint antiquarii, qui revera esset flos stuvestris Punicae. Sic Sidam herbam Niloticam, ita diactam a similitudine cum Malo Punico, quod Graecis Σ etiam vocatur, docet alibi Theophrastus, florem ha- bere calici Rota similem sed majorem, ra 3-ῖμοιον Lib. ροδου καλυκι. Ut jam illud mittam, haud noviunae in hac Insula aliisve locis, ut arbores alibi frugiferae,
323쪽
r76 DissERTATIO QUARTA in iis steriles tantum flores emitterent. Certe Perse is arbores in AEgypto frugiferas, in Rhodo vero florere
Lib. tii. tantum nec fructum ferre observat Theophrastus. Si
ut ucro apud hos Insularios florem hunc agrestis Puni- cae, e doctillimi viri sententia, sic ipsum Malum sativae Punicae signatum noveram in priscis aliquot nummis cum Dionysi Siculi Tyranni, tum Posidoniaton, quales videre licet apud Golletium. Neque enim selum variis usibus celebrem apud Medicorum filios, sed mysticum etiam apud veteres fructum, juxta commem ratum paulo ante Strobilum, legisse non semel reco dabar , haud abs re proinde antiquis id genus mon mentis insculptum. Simulachrum certeJovis Cassi e
stitisse Pelusii refert Achilles Tatius, gestantis Malum
Lib. rix. Punicum, cujus ratiopian oret mystica, ο λογμυήmους. Unae etiam in Sacris Thesmophoricis ab ejus In Protre- usu mulieres olim prohibitas docet alicubi Clemens plη' Alexandrinus, ac ideo, ut licet inde colligere, opportune Proserpinae a Platone Mali Punici granum ei d tum , ne diu apud matrem remaneret, quod traditsi ό ό APollodorus. Alias nobilior adhuc usus ejus apud Pe fas, qui, reserente Herodoto, Mala Punica argent in armis gestare soliti, ut non mirum insignis hujus Malim magno Regi a rustico quodam oblatum, longe lib. . .e , , .gratissimum accidisse. Sicut itaque fructum ipsum,
non uno nomine veteribus celebratum, antiquis id ge- . nus monumentis haud frustra insculptam obsto
tam , ita ejus florem traditis supra usibus apud Rhodios, ut liquet ex Alaiphrone, commendatum, Publica eorum moneta signari quoque meruisse, haud aegre., largiebat Immo quum iidem Rhodiorum Nummi, in altera Nummi iacie, solis imaginem praeserant, HUO
tune indicabat idem doctissimus Vosius Arnobii l
324쪽
DE PRAEST. ET USU NUMIS M. arreum , ubi scribit, e genitalibus Agdestis prodiisse plan- Lib. tam Balaustiis onustam , unde apparebat arborem hanc Atti, id est soli sacram fuisse. At vero haec omnia longe clarius ante oculos ponent tum Rhodiorum Nummi cum Sole & flore in iisdem vulgo signato, tum Cytini seu floris Mali Punicae adspecias, cui simile plane Balaustium tradit Dioscorides. Priorem e nummo G die Palatinae, posteriorem e Matthioli ad Dioscoridem Commentario habes hic depictum. Vi jam aestatue, Ocr A vr, cui sententiae labentius accedas, an Ros A M scilicet cum antiquari rum , an vero cum doctissimo Vosso, Florem agrestis Punicae seu BAI AusTIUM a quo tinctores illos Rhodios vocat Alciphron) nummis Rhodiotiua traditum vellis definire. Neque vero te vel Mm 3 quem'
325쪽
r I ' DIssERTATIO QUARTA quemquam alium moveat , aut Rhodi a Rosa, ut G mco Pindari Interpreti, e quorundam sententia tradi- tur, deducta nomenclatio ; aut vero Eustathii, qui in eandem de Rosa illa Rhodiorum opinionem conces
siste mihi videtur auctoritas. Notae certe Grammaticinrum veterum ineptiae, in cruendis locorum nominbbus, ex quavis nominum adfinitate continuo arreptae,
&a magnis viris tam jam ac feliciter profligatae , quod& nobili huic Insulae haud mirum quoque accidisse. Praeterquam enim, quod alias Rhodi originationes,
haud minus forte ineptas, tradunt nonnulli Grammatici , ut D mλ- ρῶν, seu a multa etitatione aquarum,
antequam insula illa emergeret , aut vero juxta Di Li v. dorum, a Rhode Nympha: sic aliunde etiam a Syriaca nempe aut Chaldaica voce ra Ieria, hoc est Draco, .& per aphaeresin In Rhia, ob Serpentum nempe &Draconum copiam , eandem deducebat doctissimus Bochartus. Certe eadem ratione prius dictam,&scrpentibus abundasse observant antiqui auctores&Grammatici, Diodorus, Heraclides, Hesychius, aliique : Neque tamen inde soli Rhodo peculiare hoc no mcn Ophius extitisse, ibi cum viro magno colligas , qui Lib. x. MN Ovidium, Cyprum per Ophiusia arva alicubi designa
' tem, aut memoria lapsum, Rhodi nomen perperam
Cypro tribuisse contendit, aut pro Ophiusa legendum Amathusia, audaci nimis co citara, & quam nulli eveteribus libris agnoscunt. Nihil enim obstare debet, cur non & Cyprus dicta fuerit olim Ophius sic t erudibto non minus quam ingenioso vati indigitatur,quo nomine praeter Rhodum, plura alia loca ita dicta observo non uno loco apud Stephanum de Urbibus , puta Besbicum, parvam insulam ad Cyzicum, Othno ac Trammduas e Cycladibus, Liba seu Africam, ac praeterea urbem
326쪽
DE PRAEST. ET USU NUMIS M. 279bem ad Pontum Euxinum dram. Quin etiam Plinius Lib. iv. inter insulas Cretae vicinas, Ophiussint, quandam alicubi recenset. sed hoc obiter. Neque vero ideo haec do Rosa, aut Rhodi vulgo inde deducta nomenclatione dicta quisquam putet , quasi varia ac nobilia quidem Ioca a cognominibus Floribus, Plantis, Fructibus a pellationem derivasse ignorem : sicut vere nonnunquam eam inde eruunt prisci auctores & Grammatici. Illustrant id certe cum Miletus & Lam .cus, quae πιτνῖσα , prius dictae a Pinus copia, ut supra vidimus, tum insuper exempla φέω μων, C parilsi, Eleae, Daphnus,
carum, Cotinus, Selinuntis, Tremithus, Rhamnusita, Cerasua
ris, Eri Ue, M rhina, quae locorum id genus nomina haud male deducere videntur Graeci Grammatici, a cognominibus apud eosdem Graecos arboribus aut Plantis, Capresso, olea, Lauro, Ficu, Oleobo, Apis, Terebis tho, Spina Alba, Ceraseo, Erice, Myrtho. Si Starchas planta in Cycladibus frequens, a qua& Stareiades Insulas ad mare Ibericum derivat alicubi magnus Galenus, & γ Lib. t. depud Ammianum oppidum in finibus Romanies Persici imperii, sicus, qui olea arbor interpretatur. Im- l .mo uit Rhodum 1 Rosa, siae C prum a flore aut arbusto prio, Trallis L νθ Mois seu floridam prius dictam a copia florum ibi provenientium, observant iidem veteres
ES νικών .collectores, aut interpretes. At Vero, neque
inter illa exempla a Plantis nempe ac Floribus quidem denominatorum locorum, relatam videas, quod minime tamen fuisset inaetercundum, claram hanc Rh dum , puta vel a Stephano, qui aliquoties & cx profeL In vocibus
se quidem hoc agit, aut ab ipso Eustathio, ubi in simili argumento versatur. Neque etiam, ubi loca setis alibi. feracia vel nobilia commemorat Plinius, Rhodum re . Adpionys
censet, quod tamen vel sola nominis ratio inde scili L i.
327쪽
a8o D IssERTATIO QUARTAcet petita, & Insulae celebritas omnino suasisset, qui Praenestinas, Campanas, a lesias, Trachinias, & Rhodo ubciniores, Alabandicas, aliasque id genus non omittit. Ut jam Melitensem It Tullio , aut Midae Roseium Tertulliano, Rosam Hierosolymitanam, Paesanam, pluresque id genus aliis commemoratas praeteream. Neque
insuper quod huc inprimis facit inter ea quae Rhodi eximia nascebantur, & quorum meminisse observo nonnunquam auctores antiquos, Rosam relatam fac, te reperias. Uvas passas & Caricas Rhodiorum laudant Lib. r. non semel, ac inter alios Hermippus apud Athenaeum:
Panaceam eorundem non minus ac Triccarum vel Epis
Lib. i. de dauri Andromachus Neronis Medicus apud Gad Raaecem alii, quod in Rhodo nascatur: P-g ' μ' Dioscorides, & ex eodem Galenus illam videantur tantum in Macedonia agnoscere, & inde dictam , quod contrita Rosas redoleat. Adde herbam Helemum, quam ab Helena dictam, in Rhodo freque ter provenire tradentem video Ptolemaeum Heph: Cod. ex e. stionem apud Photium , ηαε ρ EM-ου- i, cpta, , de Helenis herba, qua in Rhodo nascitur. Sic & SED Ut .iv.M. qua Rhiala Theophrasto aliisque laudata , & Crarinum Pium ς--e Rhodo nobilissimum, Apollonio libro de Lib. x V. unguentis commendatum, reserente Athenaeo. Quubus insuper licebit addere, Mat 2Eriginem ac Cerussam, Lib- λι- peculiare Rhodiorum opus, auctore Vitruvio , aut ostrum seu Raruis illud, quod de hac Insilla creari re cap. 1. dit idem auctor, & de quo mox plura ; aut etiam
laustium de quo agimus, & quo lanas itidem inficiebant Rhodii, nisi ex Alciphrone liquere videretur, aliunde illud ab iis petitum. De R vero Rhodiorum, ut ubdes, ne-quidem , si unum forte excipias Grammatiscum, Graecum Pindari Interpretem, vocis homonymia
328쪽
eo, ut videtur, cum suis auctoribui adductum. Neque vero alia etiam de caussa patrocinari observo illi semientiae Eustathium, de Rosam vetus Rhodiorum insigne agnovisse. Futili, certe, nequc digna crudito alias Grammatico ratio, quam adfert ejus rei: Rosam sciIicet, non solum Soli domesticam, sed & Rhodum Insulam , ob homonymiam vocis cum Rosa, Soli ideo sacratam , Pindarum enim juxta alios, sacram Soli Rh dum indigitare. En ejus verba, ne quidquam interpretatione nostra videamur illi adsin re; ibον' λου Ad Odyss
Quid vero ineptius, quam ab homonymia Vincis Rhodi cum Rosa, devotae inde Soli urbis cultum arcessere Z de quo inter alios Manilius,
Tuque rimus vere Solis, cui tota sacrata es. Lib. I v.
Quia scilicet Rosa in Rhodiorum nummis signata, ut videtur certe collegisse Eustathius, ideo etiam Solis es ies, quam passim praeferunt Rhodilorum nummi,& supra etiam adlatus, iis quoque fuerit insculpenda pQuis vero nescit Phoebeiam Urbem, Solem jactasse Aristid. de quem proinde ω P οδίων αυto compellat piter apud Lucianum , non quod Insula illius Dei d num fuisset, juxta Pindarum , sed ob rationem a Plinio Tragoedo.
adlegatam, Rhodi nempe aut Syracusis nunquam tanta nubila obduci, ut non aliqua hora Sol cerneretur: quod Lib. I r. ipsum etiam de Alexandria observat Ammianus, nulla pene te incolentes hanc cisitatem, Solem serenum non vitaret. Lib- x I x Adeo tamen, ut juxta Eustathium, nisi accessisset vocis hujus Insulae cum Rosia homonymia, tota illa luce ca- 1A'iniat.
ruisset Phoebeia Rhodus , aut Phoebus ipse addictae sibi sponsae, ut ' Pindaro vocatur, amoribus & admirabi-i j.,
329쪽
28 et D IssERTATIO QUARTAli illo Colosta fuisset omnino privatus. Sed satis est imeptiarum. Illud autem inde colligas, quod hic spectat
dum veuiebat, eam Rhodi a Rosa denominationem,& Rose inde in Rhodiorum Nummis depictie petitam rationem lubricam valde, nec idonea ulla auctoribtate stabilitam. Rursus vero florem illum agrestis Punicae schi Balaustitim vel Purpurei vel Rosa 1 coloris, Dioscoridi commemoratum , ad tingendM Rhodii, rum lanas valde opportunum fuisse, immo etiam familiare : sicut Plinium certe hunc ejus usum diserte tr dentem jam ante vidimus. Quamquam alias occurrit Purpurae Rhodiacae mentio apud Vitruvium, locos
Lib. vii. pra indicato , Hoc Rubrum Rhodo etiam Insula creatur.
p Phoenices nempe Rhodi olim incolae , ut pluribus id ex auctorum veterum fide aliisque argumentis crudite adseruit celeberrimus Bochartus qui proinde purpureo ac puniceo colore lanas inficiendi artificium sibi familiare videntur in cam Insillam intulisse. Purpureus autem ille color, seu puniceus & eximie rubens, haec enim vulgo apud veteres synonymab non e Concha solum vel Tyria, vel Coa vel Laconica, aliorum. que maritimorum locorum, aut etiam Rhodiaca, sed praeterea e Florum & Herbarum succo, ad ejus imit tionem , lanarum infectoribus frequenter parabatur. Lib. deve-Ad utrumque morem respexit Tertullianus , Nimirum i/04 mψ' demonstrivit succis Herbarum, se Concharum sar is incoquere lanas. Ita florem quendam Purpureum In Indicis. apud Indos observat Ctesias, ex quo purpura Graeca non inferior conficiebatur. Hinc itidem factam e r dicibus tinmiram apud Hierapolitas Phrygios, coccis Lib- Π- ncam & purpuream sequare observat Straho. De he
Lib- ηαρο bis quoque tradit in genere Plinius, Transalpinam Galliam, inde tyrium atque conchylium tingere , quod
330쪽
alibi rursus de vacciniis & purpura inde petita explicat , Item vaccinia Italia in nucmpiis fata, Ga Iae vero etiam Lib. xv i.
purpurae tingendae causa, ut omnino legendus ille locus cum doistissimo Turne , & optimo codice Chim
tiano. Quae sarmat etiam Vitruvius, Eadem ratione Vac- Lib. H t. cinium temperantes, ct lac miseentes, purpuram faciunt
gantem. Mitto jam aut Fucum illum Cretensem , equo fiebant praestantissimae olim tinctum, & purpura quidem potiores, quamdiu erant recentes, ut diserte tradit Theophrastus, aut Coccum e granis Galatice, Africae, Lusitaniae, Imperatoriis, ut Plinius alibi loquitur, destinatum paludamentis, aut denique ByssinaSeap. i. vestes purpureum colorem imbibentes, unde & by L sum pro purpura sumi nonnunquam in veteri foedere, docuerunt jam viri magni. Inter itaque illa veterum, Ruber seu acutissimi ruboris color litus inprimis com mendari, eoque magis, quo ad purpureum propius accedebat. Hinc Hesychio explic tur καθερυθ ριών ἐρυθ ρῆ βαριμμα, . Sic hujus generis tincturae celobratae, quae Sardibus fiebant, ut liquet rursus ex Hesychio, cujus locus emendandus , βάμμα
σβαμμα . Sardium nempe in Lydia illae tinctum punicei seu coccinei coloris, non vero Sardiniae Insulae , ut ex hoc loco perperam colligebant viri docti. Id vero , quod pridem notaveram, & certe haud erat notatu
dissicile, i magno etiam Salmassio animadvorsum vidi in nova, quae modo prodiit, Hesychii editione. Hinc itaque profectae illae vellerum tincturae, & storidarum lanarum insectores , in quos passim insurgunt prisci
Ecclesiae doctores, Clemens, Tertullianus, aliique, & Lib. t. demeaeicamenta ex fuco, quibus lanae colorantur Α, quo loco tamen ne quid dissimulem, vocem genae pro omnino Mm a rep.