장음표시 사용
331쪽
28 . DIssERTATIO QUARTA reponendam censeo: ncque enim ibi agit gravissimus' Censor de tin mira vestium , sed de pigmentis illis, quibus solitae jam olim mulieres faciem inficere, aut enis ruborem conciliando, aut superciliis nigrorem. Inde continuo addit, ct Egum ipsum nigrum pulverem,
suo ocidorum exoriua producunIur. Ita infra, ne deverit
te hujus emendationis dubites, GEN As RUBORE maculant, oculos fuligine porrigunt, alibi, qua cutem meae caminibus urgent, & rursus alio loco, faciem morosiorem
lavacro mazerant, aliquo eam medicamine interpolant.
Et planc in eundem sensum, de utroque more Cl
MTOIn ΤΑΣ ΠApEIAΣ ct susterrita fuligine illinunt, ct FUCO GENAs terunt. Melius vero ibi interpres η ιμμυθιον per Cerussam vertisset, quaecundem usum praestabat: diversae cnim Plantae, Fucus, Cerussa , Anchusa, cx quibus vulgo fiebant medicami na illa aut pigmenta muliebria, quibus genis ruborem conciliabant. Galenus certe, magnus & accuratuS auctor, de simili mulierum cultu aut medicamine agens alicubi, ἀγκύο ν f φυκ κεκαλλωπισμὰ, ,
Anchus se Cer se, or Fura ornata, seu illitae. Quaesitus itaque jam olim impense in vultu aeque ac in vestibus rubor ex Plantarum & Radicum succis, & quam in rem, ut vulgo jam notum, Fucus inprimis adhibitus neque ille tamen unius generis) cum ad inficiendas Purpuras, tum ad colorandas genas. Ad priorem vero usum opportunum fuisse inprimis Balaustium seu Fim rem agrestis Punicae, quo usi tinctores Rhodii in lanis inficiendis, & purpureo aut puniceo colore imbuendis , iacile utique licet colligere. Cui rei poterat maxime inservire Balaustium juxta Dioscoridem vel Purpurei, vel alias Ros ei coloris. Rosae enim inter alios
332쪽
DE PRAEs T. ET USU N U M I s M. 28scolores vulgo puniceae, de quibus, ut mittam obvia e Marone punicea rosita, Propertius, Eclog. v.
Et dare puniceis plena cansba Rosis. Ut proinde non tum ex illo flore agrestis Punicae mel 'collectum exstigeretur, quem ejus usum supra tradentes Arabas innuimus, sed eximia illa etiam & purpurea tinctura peteretur. Ita ut Vere in cam quadnaret v tus illud Rabinorum proverbium, NID p y Pretissem sit opus tuum instar Mali Punici. Neque mirum proinde ab eodem opere dictos Alciphroni Rhodios tinctores, βαλαυςύργους. Sic a Purpurarum copia vel praestantia, loca quaedam olim denominata imuntur; ut praetcr alia, Cythera Aristotcli dicta, auctore Stephano, M, τι-το τ . Grammaticus vero aliquis, ex corum nempe genere, qui ineptas quasque verb5rum originationes undecunque venantur, ipsam etiam Rhodum inde dictam continuo argutaretur; nempe quasi P οιλον,seu a pusilli Mali Punici genere, de quo Menander apud Athenaeum, P, διι Lib. xiv. - ποῦς Δομασεν aes , Rhesia ij, ea de cause nominam it. Equidem ab hoc fructu, nobilem Hispaniae urbem, priscis Illiberin vel Illiberrin,Granatam,a Malo Punico, Vulgo Granato, nuncupatam tradunt; quam aliunde tamen, & a voce barbara horreorum domum denotante,der.-vantem video Alvarum Gomegium, & cui accedit Cl. Lib. H. de Mendosa ad Concilium Illiberitanum. Ab iisdem Maia Gest.Franc. lis Punicis,quae Graecis etiam vocabantur,appellatum alias crederem, vicum quendam agri Corinthiaci
ΣιLMAdimim, cujus Xenophon, Plinius, Stephanus, aliique meminere. Illum enim malis praestantisimis, iisque purpureis abundasse, docent varii auctorcs,apud Athenaeum, Antigonus, Carystius, Nicander, Eupho- Lib. I it. rion seu Archytas. Eadem utique ratione, qua alibi SL
333쪽
286 DissER TATIO QUARTA Lib. et V. dam dictam tradit ex Agatharchide idem Athenaeus, regionem Malis Punicis feracem,de qua contendebant Boeoti ac Athenienses. Illud vero minime adhuc pra tereundum hoc loco, duos mihi occurrisse nummos in Cimeliarchiis Gallice ac Italiae vestrae, cum iisdem Rhodiorum symbolis, Solis nempe,& in altera nummi parte Floris illius, de quo hic sermo. Unus nempe cum addita epigraphe Σ T Α ΣΙ-N. Hujus autem nominis
urbs haud alibi hactenus mihi lecta, quam apud Si phanum, sed qui in Persia, & quidem in magna rupe
positam docet. Inter P. Ligorii collectiones antiqua- In Biblio- rias ineditas, observatus etiam mihi Nummus Elag bali, qui in aversa parte praefert Coronam Querneam,
CIO C. Quaenam autem fuerit haec Stasis Metropolis, fateor me fatis adsequi non pom. Neque enim concedes opinor , extra Romani Imperii fines quaercndam, aut e Perside arcessendos nummos, cum Romani Imperatoris efigie percusses. Unde ut libere dicam, vereor ne vel nobis hic imponat Ligorius, vel sibi ab aliis imponi passus sit, perperam descripta hujus nummi epigraphe , cujus rei infinita occurrunt exempla in operibus illius ineditis, de quibus nostrum supra jud cium protulimus. Stasin vero illam cum Rhodiorum symbolis , in Cypro forte investigandam crederem, Rhodo haud procul dissita, a qua nempe urbe dictus sit Stasinus ille Cyprius, cui Cypria poemata a Proclo tributa novi apud Photium. At vero Metropolim candem Cypri, nemo facile cx fide nummi a Ligorio producti continuo statuet; quem Insulae primatum Paphum olim ac Salamina , postea Vero, aetate nempe Constantinopolitanorum Caesarum, postremam ex iis
tum Constantiam seu Justinianopolim dictam obtinuisse,
334쪽
DE PRAEST. ET USU NUMIS M. 287 aruisse, aliunde constat. Alter vero Nummus cum iiD .dem Rhodiorum symbolis, Lutetiae nuper admodum mihi inspectus inter Numismata Petreskiana , quae jam possidet illustris Hariaeus,cum loci nota Z E I N ION: de quo loco altum adhuc magis apud antiquos & r centiores Geographos silentium. Omnino autem liquet ex additis symbolis, spectiire juxta priorem Si siorum, ad aliquam Rhodiorum Coloniam, aut V bem vel Vicum , qui in ditione Rhodiorum fuerit. Plures enim deductas a Rhodiis, & quidem in Hispaniam usque Colonias, aliunde liquet. Et haec quidem hactenus de Nummis nobilissimae hujus Insulae, ac symbolis vulgo iis insculptis , de quibus liberum sit
lectori judicium, in quam velit sentcntiam concedere. Sicut vero Malum Punicum, seu potius florem ejus Numnis Talausimn , in commemoratis modo Rhodiorum Nummis investigabamus , ita suaVem alterius quoque ho Miri Mali, olim adhuc nobilioris adspectum, liceat mihi co mu- in eadem penu subministrare: Exhibet vero illud ra- -
rissimus & plane singularis nummus , quem possidet singulare Urbis & horum studiorum decus, Camillus Maximi; cujus beneficio cundem hic lectorum oculis subjiciem .
Nummus ille, ut continuo vides, Parthicus, & ex e rum genere, quos Sagittarios vocarunt olim Persae, ut
335쪽
288 DIssERTATIO QUARTA nota es. Immo, quod nummi ipsius adspemas, mihi aliquoties visi, satis arguit, barbarici ille seu Pamthici metalli, cujus glebulam a se repertam continuo ad Trajanum Imperatorem, tanquam singulare quoddam Cimelium misisse se profitetur Plinius secundus,
scripta eodem nomine ad ipsum Trajanum epistola, Lib. x. E- od paussi tarditu feci, dum requiro gemmam, quam sbi habentem imaginem Pacori , cst quibus insignibus ornatus fuisset, subtractam indicabat. Volui enim hanc quoque,s immeniripotuisset, simul mittere, sicut glebulam mis, quam se
ex PARTHICOMETALLO adtulisse dicebat; signata
es annulo meo, cuj- es aposthra sena , . Eriga. Quid vero vel jucundius vel utilius, suavissimc OCTA vi, quam simile quid oculis usurpare, quod magni muneris loco Terrarum Domino miserat, aut mittendum quaerebat Romanus Praeses, & qua de re per epistolam sollicite adeo monere illum non dedignabaturi Geminum certe beneficium praestare agnoices hunc singularis raritatis Nummum, quale ex Gemma cum Pacori imagine quaerendum sibi putabat Plinius. Ac de insigni quidem capitis, cui simile omnino videas praeferre Parthum genuflexum in nummo Trajani inscripto REX PARTHIs DAT Us , agetur in sequentibus alio loco, ubi insignes rursus Arsacidarum nummos proferemus. Notus praeterea mos & habitus illius gentis, flexo genu dextro sagittandi in acie solitae, & ali rum quoque gentium sagittariis haud inconsiletus.T
lem etiam videas cum inter Thasiorum nummos Tab. xiii. Pud Golinium; tum in Veteri nummo inter Panorm bansul. Gi tanos relato in Sicilia Partitae a Leonardo nostro, nova nummorum accessione locupletata.
336쪽
Haec autem ipso adspessii, & vulgatis de illo more auctorum testimoniis, liquida fatis & manifesta. Unde jaculum illud ante sinistrum genu protensum in priorinummo, revocat mihi in memoriam, aut Romanos in proelio quodam contra Parthos, duce M. Antonio, Plutare, Procumbentes in genua objectis scutis, aut Chabriae Rhi AR Atheniensis ducis inventum, objecto genu scuto, prin Cornel. jectaque hasta, impetum excipere hostium milites suos Nep. in docentis. Arcus vero & amentatum jaculum in eodem Parthico nummo conspicua, solita gentis illius arma, ut vulgo notum, ac de Persis jam olim tradidit Arri, Lib. v M. nus. De Arcu inprimis, notum ita propriam ac sblennem filista Regum illorum armaturam, ut ex eodem a Dario una cum scuto amissis , & apud Alexandrum Araianus conspecto, eum continuo ut mortuum deflorent m i , ter, uxor, & filiae captivae. In describondis Persarum armis, Pharetram etiam opportune addit HerodotuS, Lib. vi. qualem gestat pileatus miles in posteriori nummo depictus, ad sinistrum latus adpensam. Ad dextrum enim femur pugiones gestasse olim Persas idem auctor observat. Arcus autem ille in utroque nummo signatus, docere potest, quo jure Parthi Dionysio vocentur ἀγκυ-
ναεταουειν , ἀγκυλο ξοι. Parthi degunt Martis, curvis arcubus urentes.
Unde conserri etiam potest cum iis, quae de Parthici
337쪽
29o D IssERTATIO QUARTA Lib. xxii. vel Scythici Arcus quem pro eodem sumit Ammi, nus Marcellinus) figura tradiderunt veteres, Scquam non semper adsecuti sunt viri docti Opportune qua dam ea de re notantem vide doctissimum Isaacum Vos sium ad Melam. Agnoscis utique hinc aperte, non comniculatam fuisse Arcus illius figuram, instar litterae C, ut ex male intellecto Agathone colligebant viri docti, sed candem incurvam quidem, juxta Dionysium &Melam, angulos utrinque extimos habuisse , cui proinde Arcui haud male Ponti figuram comparantes videas cum Melam, tum Ammianum. Sed in postremo miror mendum non animadvertisse viros longe eruditis. simos, quod tamen totum loci sensum perturbabat, &aliam longe figuram huic Arcui tribuebat, ut fatetur ctiam ad Melam vir doctissimus, quam vel auctores alii, vel ipsa indubia nummorum ac lapidum monu-
Lib. xxa r. menta praeferunt. Verba sunt Ammiani , Cum Arcus omnium gentium flexis cumentur hasilibus, Sothisisti set Parthici circumduritis utrinque EXTRORs Us pandis cirpatulis cornibus ; Ita enim legendum omnino statuo, non introsus, quae vox meras hic tenebras omindebat.
Id vero quod depicti illi Arcus Parthici cum pandis
CXtrorsum cornibus luculenter arguunt, innuebat tiam Terentianus, Ceu Parthus siet aut Scythes
Arcus cornibus E X T 1 AI I S.
Eadem quoque cum superiori, figura Arcus, quem Herculi passim tribuunt antiqua numismata; quippe cujus Arcum Scythicum itidem fuisse tradunt antiquuauctores. At vero hic non tam anterior, quam aversa
pars Nummi illius Parthici spectanda occurrebat , quae an florem repraesentarct, an fruticem, vel arborem, &qualem hujus generis Plantam, non significabant eru
338쪽
diti Urbis Antiquarii. Vidi etiam alibi, qui ad primum
E pi ad me transmissi intuitum, non Plantam, sed Montem ibi cssatum existimarent, neque illos de plebe, sed e primo ordine Antiquariorum. Neque vero Apollodorum, Arrianum, Quadratum, aliosque, quos
laudatos veteribus memineram, rerum Parthicarum
scriptores licebat mihi consulere, qui si temporum injuria mansissent superstites, haerentem forte sublevas.sent. Nobilem quidem & familiarem in Parthia st rem Philadelpheum nuncupatum videbam in Apollodori de rebus Parthicis apud Athenaeum fragmento , Lib. sed quem ita describit, ut nihil ad illustrationem hujus Nummi conferre mihi liqueret. Verum hic haerenti occurrit opportune, haud aliud symbolum vel insigne praeclaro illo Nummo, quam fiuctus M A L 1 M Ε-DI C AE designari. Neque certe, ut id statuerem, una me ratio impellebat. Primo consuetus ille mos tam Graecorum, quam Barbarorum, abunde jam a nobis illustratus, singulares quosque ac domesticos vel Fl res vel Plantas, monumentis id genurtradendi. Inter Plantas vero seu Arbores praeter caetera loca peculiares& singularis olim raritatis, Medicam Malum relatam continuo noveram ; & juxta cosdem auctores, The
phrastum, Plinium, aliosque, non alibi quam apud Medos & in Perside nasci. Adeo ut non mirum, si quemadmodum Silphium suum Cyrenenses, Lotum ptii, Dictamnum Cretenses, Malum Punicum alii, ita quoque Malum hoc sibi proprium Medi seu Parthic nosti enim utriusque nominis communionem J ciciem memoriae commendarent. Secundo, non raritas
solum, sed nobilitas & celebritas hujus Ar,iris, seu F licis Mali, quae, ut ille ait, inclaruit etiam carminibus. & de qua Plinius, Nec alia arbor laudatur in Oo a M
339쪽
Lib. x Ic. 3. Lib. XI cap. 3. Lib. x I p. 3 Lib. III
ryr DIssERTATIO QUARTA Medis. Tertio, quo etiam spectat usus ejusdem apud Parthos, & ne promiscuum putes, Proceribus tantum apud eos consuetus , de quibus idem tradit haud uno in loco Plinius , cos commendandi halitus gratia, gra-- na hujus Mali, & quidem solos usurpare solitos: PARTHORUM populu hocpraecipue se a juventa propter indifcretos cibos , namque er vino flent ora nimis , Id s o L 1 PROCER Es medentur grano ASSYRIACI MALI,
i. cujus est uanitas praecipua in sulenta adHO. Quod etiam alibi rursus monet; & quo respexit etiam divinus va- res, agens de hoc Malo - animos or olentia Messi Ora fosent illa. Postremo denique, ejusdem Mali Assyriacie vel Med, car ac ejus Fructus descriptio, ita a Veteribus tradita, ut certe huic figurae nummo expressae haud parum consentanea mihi videretur. Arbor nempe, si illos audias, mediocris, brevi trunco, cujus rami longi, crassi, firmi, acutis spinis , Fructus autem, quos vulgo eosdem cum Citriis statuunt , quae certe manifesto meam de hoc Nummo sententiam adserere mihi videntur. Nequevcro illud valde me moratur, quod eam arborem lau- 'ro simillimam describat divinus poeta, aut quod vulgo eandem omnino cum vulgata Citro statuant Herabarum Interpretes. Illud enim scio peregrinam fuisse arborem, & parum proinde cognitam in Italia aut alias in Romano orbe; quae Plinii etiam aetate adhuc in ta
t. la Media aut Perside sed nisi apud Medus se
in Perside nasii noluit. Immo neque ejus frumis nisi soro admodum, e Perside in Graeciam transportatus , ut licet colligere ex Antiphone Comico apud Ath naeum. Nihil mirum itaque, si de tam remota arboreia vulgo incomperta, multa secus tradiderint Romani scrib
340쪽
DE PRAEST. ET USU NUMIS M. 293
l scriptores, quos in descriptione plantarum exoticarum, licet minus remotarum, haud semel hallucinatos constat. Neque illud ita liquidum aut in confesta, quod vulgo creditur, eandem omnino fuisse arborem l cum Vulgata Citro , quamquam haud dissimilem Du- chum credatur protulisse. Certe id negabat diserte Apuleius in Commentariis illis, quos ex proseo de A
boribus scripserat, sicut tradit Servius, apud Medos na- Ad Georg fitur quaedam arbor ferens MALA quae MEDICA v lib. II. cantur 1 mox hanc plerique CITRUM volunt, quod N RG A T Apuleius in libris quos de Arboribus siripsit, dr docet LONGE ALIUD GENUS ARBOR Is esse. Sic in Italia pervulgatas jam fuisse Citros Plinii aetate, & M dicam Malum a Citro diversam eidem statui, haud male videtur colligere vir magnus ad Solinum. Sed ut domus libentor, Mali illius Medice fructum ad Cul trium accessisse, a quo etiam non recedit ovata fruinas illius figura in superiori nummo Parthico expressa , . haud continuo sequitur eandem plane arboris aut fru- ctus etiam figuram exstitisse , singularem illam adeo Medicam Malum cum Italica aut Europaea Citro. N I . tum enim , quam pro Qli ratione varient nonnun- quam eaedem Arbores,aut Plantae , ut jam olim monuit
scut se arbores imae variant, cultura quoque inter sese dis re, hau pro aburdo intelligi debet. Quam meam de singulari hoc & rarissimo Nummo sententiam eo lubentius sum amplexus, quod eam probari omnino videam cla-
rissimo Aulae Electoralis & Athenaei Heydel Rensis Medico, Joanni Casparo Fausio nostro, cui ob sthgu- larem in Historia Plantarum peritiam, legendam hanc L nostram notationem commiseram. Firmabat vero il-