장음표시 사용
51쪽
quium 33, 31, 3. Hoc narratur Aemilius cum Livio conses fuerat et incendi alieni iudicii, quo collega minatus est neo multum afuit, quin et ipse damnaretuo, ambustus sive semiustus evaserat. Eo igitur periculo evaserat cf. 21, 33, ), tamen ita, ut infamia aspergeretur. Non id potissimum erat dicendum, quam ob causam, et, ut Vult Harant, ex quo tempore plebei infestus fuisset Aemilius, sed hoc, infestum plebei fuisse ob eamque rem ad petitionem consulatus compulSum. 36, 7 Caeretes ex coniectura Crevieri et Monorii troth Als. Ηg. caeri des . Caedis vel aedis edd. vett. Caediis G, FH, rig. Caedictis in Bran sudasse auo sudasse et Mug2, 3 Caere tr. coni. Lutectachii. Caere, urbs Etruriae, religioni cultu eximio notabilis fuit. Saepe prodigia ibi facta narrantur, ut 21, 62, 5. 27, 23, 3. 28, 11, 3. Rem nuntiatum erat 22, 1, 10 aquas Caeretes sanguine mixtas fluxisse sontemque ipsum Herculis cruenti mana88 respersum maculis. Qui quidem locus huic simillimus est, ubi libdem Carestes quas memorari haud perplexe indicant odd. 0-quitur h0 enuntiatum dissolute, ita ut Minasse etiam ad ea, quae praecedunt, Nilo cruore signa in Stabinis, pertineat. Cf. 23, 31, 15 Signa Lanuvii cruore manavere lapidibusque pluvit, 28, 11, 4 ara Neptuni multo manasse udore dicebatur 40, 39, 9 manantia sanguine spolia. Itaque s asse addere nullo modo
R. fonte calido gelidas is Wbn,ing, mn, V 2, 3 Rmn, g fonte callidos . e fonte alidas edd. ante is fonte e lido Mug in fonte calido ut auct0re Luterbactio. Ρerscripto priore adiectivo oculus sacribentis ad sequens consimile aberravit, cuius ultima tantummodo littera adsumpta est. Quia teste Strabone 6, 2, 3 aquae Caeretes calidae erant, si e vel in fonte calido manaverant, id non pro prodigio habe dum erat, habendum Vero, si, cum fons calidus esset, gelidas manassent. Si mulio mors etiam ad alteram partem pertineret,
moleste ferretur additum illud fonte ealido ant quod si in fuissst,
non facile missum 88θη, nec aptum erat minuo ortiore manantia signa in Sabinis et, quae alius generis erant, Caeretes aqua una
praedicare. Manare quidem tum fons 22, 1, 10 vel aquae tum
52쪽
aigna dicebantur, cruore manare proprie ultri 1, 59, 13 arae, spolia, signa, similia. 37, 10 regi C edd. regis . regis legatis e coni. Lutasti mr eum regis verbis dona, quae attulerant, dedissent legati, eiusque erga Romanos animi sensus uberius expressissent, dicere poterat Livius in narratione responsum regi est, ubi redditur oblique responsum senatus, quod ipsum nimirum hoc fuerat Vir bonus egregiusque socius mero est oti. In qua separatione i directe meronem, non eram, dicendum fuit. Disserunt ab hoc exempla Lutatio adlata. Nititur illius coniectura una falsa littera Meanei, qui, ut monet is ad . 7, 2 caesas, persaepe litteram integris vocibus errore adiectum habet. 37, 13 navium C classem e coniectura . . oeucheri
Hertz. navium classem odd. edd. ante is navium classem
Als Wbn, in centum viginti navium classem Vg. Qui numerus navium centum viginti c. 31, 1 a librariis omissus e Polybio apponitur, reducta Romam ea classe c. 31, 3 non mansit. Narratur 21, 51, 6 M. Aemilio praetori, cuius Sicilia provincia erat, quinquaginta navium classem expletam esse, Lmulque Sexto omponio viginti quinque longas naves ad Vib niensem agrum maritimamque oram Italiae tuendam datas, quae forsitan cum illis postea coniunctae sint aliisque adauctae, ut navium centum classis iam fuerit. Hic autem numerus C ante elassis lacile excidit. R. erat 1. 0ron. Crev. auo. vg, in , mn, tr. erant Ρ 3. 0g. Grat Drah Ms Mn,ing. senuit pluralem sequenS
38, 3 ad Merariarum aut cenruriarum UAM A ld. Frob. rvt. Oron. Dris. ω, mn rim D ad decuriarum et centuriarum 1. . se Mog. id de riandum aut enituriandum Mug, m. Quod dies Mug, Si decuriatus aut centuriatus pro VeriS substantivis de militum in decurias centuriasque descriptione usi ista fuissent, vix hoc uno loco reperirentur , id etiam de vi passiva gerundiorum, quae substituit, moneri potest, utpote quae, si apud Livium usitata fuisset, vix hoc uno loco reperiretuT. Auxit autem Livius numerum substantivorum verbalium in Sexeuntium.
53쪽
38 4 petendi edd. edd. repetendi gin, mn, mr Monet rigde v. Met. 13, 122 Arma viri fortis medios mittantur in hostes: Inde iubete peti. Quo missa sunt tela, inde humi iacentia petu
tur ut mittantur, in manus sumuntur collecta quo loco serva-hantur. Ad utrumque ex ordine recedere licebat. Quodnaminis haec duo teli sumendi in etendis discrimen sit, plane
nos fugit. Legemusne resetendi δ' Crev. Aut substantivum excidit apud petendi aut cum reverio scribendum resectendi; nimis enim putida est sumendi teli et petendi distinctio' mg. At non isto modo ea distinxit Livius. R. in hostis edd. ante Drah. n. se ais hostis Cois.
tuo exceptione pariter p0sitae.
38 8 b urbem m. 2. Hari alii, is m,ing, in rig. - recte C. G rbe edd. ante Als. item M mg. urbe Cin. . sequam scripturam haud scio an Livius poni voluerit , Als. Rm, tr. Etiam nomina urbium Livius saepius quam posteriores Scriptores cum praepositione coniungit 21 9, 3 ab Roma legatos Venisse, simil); scripsisse autem eum aut alium quemquam urbem ficisci nullo certo exemplo docetur. Alius item in nominibus terrarum usus fuit argenteae aetatis, velut Curi. 10, 5, 12 Meedonia profecti, ac H. 5, 13 profecti Iudaea, Just. 37, 3, 4regno profectus.
quomodo quis edd. ante is quidem qui Wbno quod denique - 1. Verbum mirandi interdum cum enuntiato interrogativo coniungitur, ut 3, 40 9. 21, 30, 2 36, 3. 35, 46, 9 38, 24, 10. Qui saepe est qu0modo: 26, 3, 3. 30 10, 3. 32, 21, 15. 39, 37 2. 42 50 10. Haud raro qui illud minus intellectum mutationibus noxium fuit, quae diu manserunt remanet in ed. advigii 26, 3, 3 Quid). Hoc, de quo nunc quaerimus, loco nimirum inte pretandi causa olim appositum fuit quomodo, quo in Versum recept iam in ed. principe adverbium illud alterum in pronomen vertit. Quae suspensa manu adscripta erant interpretamenta, ea,
54쪽
ut parum dilucida, a scribis facile perperam lecta sunt atque in peius Versa, quo modo hic in M. Nodne exstitisse satis patet, nec id sane dignum, quod per omnia saecula egentium culis
38, 13 Et e coni. Gron. kr, Mum mn, M , mn, vir. id edd. 0ron. Crev. Dra Us. Η, - 1,ing, kg. Eu edd. ante Oron cum Sc Mog. Magis placeret E sua sponte, ut respondeat alteri particulae et, quae sequitur a quo id conss. ναμ, Crev. Eadem sententia Ascensio et Carbaehi obversata est Codices aliud suadent. 39, 2 fideque e coni. erigoniling, Mug, in W- , mn, vir fide edd. edd. reli Ante e uestra lacile que praete missum est onetierigonius de his exemplis 25 7, 4. 29, 10, 5. 33, 31, 5. 38 8, 5. 39, 3 latide resis sie Ρ reis ' Fabri, is Wbn, Arig. elaud e re stibuo e coni. 88inoi vg, mn, mn, ΜΡ. claudicet e. edd. reli varia interpunctione . Si ali s okrudies res p. malis oti Rup Τauci). occe verbum claudendi etiam tertiae conivg. esse iam docuit ad hunc locum Gronorius exemplis, qualia sunt Sall. Ust. 3, 61, 25 neque ignorantia res claudit, lin. N. H. 18, 330 clodunt pecudes lippiuntve. soratione bimembri dissesuta vide supra ad 18, 10. Quod est in Ρ reis. hoc nihil ad rem, nam vulgares sunt errores in iis
Verbis, quae per compendium Vulgo cribebantur. Quae nova ultro importata est scriptura laude te ep. ne idonea quidem esse videtur, quia reipublicae altera parte claudicatio non bene subiicitur sequenti enuntiato, quo Verborum, quae imagine exprimuntur, ipsa vis explicatur. Cur mala consilia iusto plus alerent, mira sane causa adferretur ea, qu0 clauderet respublica.39 4 manea te vg. mane, et Co . . reli manetae Dan Helasius p. laevis Oron. Dr mameia te, et in , 6 rig. --θαι te, eum ruram, tr. Quam satile maneat te in manem et abierit, perspicuum est
es Sil. It 8, 30 te proelia diri, eque hostis castris gravior manet. Utique et hie non ferendum Ase, ubi nihil addatur, iam intellexit Hiansius festinantiorque explanatio melius dempta con-
55쪽
iunctione sequitur, qua de re vide ad 18, 10 exempla adlata. Quod denique codices praebuerant et, id in te, ut par erat, restitutum mane; sibi vindicavit; nec ad enuntiationem explic tricem adnectendam pus est denuo addere m M. Haec vero ubi maxime exspectabatur, adri orationem abrumpit et seriem indicativorum inserit cincinem M. Cum illa se creta ruses et t. secutus edd. antiquas inde ab Og et Ald usque ad Bskkerum. 39, 17 Semni fram monente Lutasio P Seruuires edd. edd. ante Asc. m. Servi a se ress Si Cn. scriptum fuisset, id non in P mutatum esset. Non magis hic quam c. 43 8 r--
39, 18 satis βω- si steteris scripsi si sesis 'rutis ML edd. vett. Ira, b 6 rig. salsis si firmus stet C corr. M8. - 1, m. misit si, advig, quem sequuntur la, mn, vir aute serius addidit, ut esset anaphora. Est autem, quod sequitur, si te, moverit, explanati enuntiati praecedentis, id ad 18, 10, et ante Melerit facile si elisum est. Fit ut, ubi ob aliquam liuerarum similitudinem coniunctio posteriore loco omissa estarius in fidelioribus libris prorsus desideratur, in aliis plerumque ad initium enuntiati, ubi mittendi nulla causa fuisset, addita inveniatur. Cuius rei ut exempla adferam, Caesarem scripsisse puto . G. 5, 47 ex hibernis fugae si similem prosectionem fecisset. In simili re coniicere etiam licet ibin 7, 3 etunt a Vercingetorige Aestui, ad se a veniat, 2, 1 partim qui Germanos diutius ut in Gallia versari noluerant cit. 39, 19 Gloriam odd. edd. vanam glariam V 2 mn. iidem c. 24, 14 vanam fama . advi ad Muretum auctorem relegat, de quo ebhardus: Muretus probat Gloriam vanam qui spre--ra. Falso nam vomam irrepsit a liberalitate glossatorum. Bic sensus est Qui gloriam, quae saepe salsa est, non cupierit, opportuniorem aliquando a veram habebit CL 2, 47, 11. 39, 21 suadeo, qu0 coniecit MVg, propter sequentia facilius omissum est quam, quod Voluerat etrarca, moneo deest in edd. et edd. ante Sigonium. 40, 3 αι si 1. 3 reli etiam re, HI, Wis, in s si GME. sed si Mug, in Itan wr Non propius accedit ad Ab
56쪽
militudinem codicum sed quam αι, nec sine causa interrumpatur
40 4 turba conspectior cum di uales deessent C Fabri,M8 sqq. turba quam distritiae eo sectior edd. ante Fabrium. turba eo F. tim dignitas deesso Mug, ann. Ut nomen, quale traditum est, tenendum, io non pro concreto sis Personen die duro Verdiensi oder an ausgegeio et Waren, otabilitaten', Fabri), sed pro abstracto accipiendum esse censeo sunt igitur dignitates variae species dignitatis vel virtutibus vel honoribus debitae. s. 1, 13 7 dignitatibus suis virorumve lectae mulieres, 5, 25, 3 Ab horum principum senatus)aetatibus dignitatibusque et honoribus violandis abstinebatur. 22, 13, 1 accensum indignitatibus Caes. b. O. 2, 1 indignitates contumeliasque perferre. Cio raso. 5, 36 levitates contemnit, Oft. 3, 32 omnes ignominiae, J. 1, 22, 78 domesticae fortitudines. Amm. 30, 8, 10 dignitatum apices maximi licere sibi cuncta exibstimant. - R. ad hostem, vide supra ad . 4, 2. 42, 2 - C, monente Lutasio v 3 vir. Iam 1. 3.M. Og reli iam in riscriptum esse falso testatur ischelari. Accuratissime inspecto codice illo silan numquam ibi fuisse iam adfirmat, nec primam litteram' ullo modo mutatam, in altera autem II paulo nigriorem conspici lineam transversam superne ductam, quasi ut sitis, sed non forma huius litterae usitata. 42 6 qua regant e coni. Gebhardi Als Wbno quae vergant ΡC 1. 3. Aso. Mog. quae ergat A l. id Sob. Grut 0ron. Drah. Ring, vg, la, rig, mn, vir Ad quam lectionem defendendam Hesmage duos locos adfert, 27, 26, 7 Romani, quali pars eius tumuli), quae vergeret ad hostium castra esset, ignorabant 27, 2, 10 Hannibal tertia vigilia crebris ignibus tabernaculisque, quae pars castrorum ad hostes vergebat, et umidis paucis relictis profectus Apuliam petere intendit. Quorum exemplorum ratio alia est. Scribere certe Livius in hunc modum potuit ignibus tabernaculisque in parte castrorum, qua vergebant ad hostes, quemadmodum 30 19 6 Haec terra marique
in parte Italiae, qua iacet ad Alpis, gesta quod bene interpretatur W- hau sine Seue Italiens, natato da, o qua 'bn, m quae Mug, Luta* Sio eo, de quo disputamus, l0o specu-
57쪽
latus omnia renuntiat Statilius, ignes in parte castrorum relictos, nempe qua ergant ad hostem castra Poenorum. Ι igitur differt ab hoc in ea parte castrorum, quae ergat ad hostem. Cum in codicum scriptura aut quae in qua aut vergant in erga mutandum sit, eo magis ad illud confugiamus, quo frequentiora in edd. exempla sunt mutati aliquo modo adverbii illius qua quod idem valet atque ubi vel qua parte vel ab ea parte qua qua parte 29 7, 5, cf. qua 1, 23, 4, 6 24 46, 1. 37, 32, 2). Nam pro re nata modo in casum aliquem pronominis relativi, modo in quia vertitur. Notabilis est in eo vocabulo discrepantia codicum his locis 1, 28, 10 qua inhaeserant 1, 38 6 qua munierat 1, 44 4 qua murum ducturi erant, , , T qua Venturum sciebant, , 59,5 qua nullum erat praesidium, , 43, 2 qua signa ferri videbant, 22, 2, 2 qua fluvius inundaverat, 22, 15, 12 et 27, 43, 10 qua ducturus erat, 28, 1, 3 qua in orientem vergit. Saepe iuxta verbum vergendi, cuius rei ads8 exemplum, hoc adverbium invenitur: V. c. Curi. 4, 31, 19 At qua vergit ad occidentem
alii Aethiopes colunt, ep. Cim. 2, 5 arx qua ad memdiem vergit. Et hic multi voluerunt quae, et pari modo quo Nop. init. 3, 1 ontem secit in Histro flumine, qua copias tr duceret. Haec, quae adlata sunt, validissime favent in his, quae sequuntur, illi lectioni 1, 23, 5 Ducit qua proxime ad hostem potest 2, 31, 2 Equitatu immisso mediam turbaverat hostium
aciem, qua, dum e cornua latius pandunt, parum apte introrsum ordinibus aciem firmaverat. Sinistre acceptum idem qua alios
alibi effecit errores. Si, ut docuit W0elmin, scripsit Livius 22,
2, 2 propiorem iam per paludes petit, qua fluvius Arnus inundaverat, ii, qui ex olit pronomen qua esse putarunt nomnulli vero in quam mutaverunt), hac prava opinione acile adducti sunt, ut sabudem scriberent. R. ad hostem is sqq. ad in hostem . in hostem edd. ante Als Vide supra ad . 4, 2. 43 9 maioris odd. edd. eae maioris auctore Lutagio m. Hic vero non id solum dicendum erat, consensu ex voluntate, ex voto maioris partis factam esse profectionem, sed etiam maioris partis sententiam causam fuisse proficiscendi, cum Varroni fere Omnes, aut nemo praeter Servilium adsentiretur.
58쪽
43, 11 estus edd. edd. Qus e coni. Walinii BD, vg, mn, vir Cum Romani adverso Volturno vento nubes pulveri vehente pulvere occaecati dicuntur, non pus est ita mutare, ut diserte dicatur, eum pulverem oculis eorum offusum fuisse nimirum turbine excitatus effuseque volitans, quo Ventus ferebat, Volvebatur.
44 5 aias auctore egenbergio addiderunt Ug, mn, vir, scilicet ne hiulca esset rati0 potuitque id n0men post satis simile excidere. Non tamen aeque necesse est in ubi constant contraria, cum Oronorio tam ante prompta addere, ut facit etiamnunc Vg. 45, 4 indignum odi edd. adeo indignum in , Vm n, tr. Adfert Oelmin Livian Mit p. 27 tres locos, ubi prae dente adeo sequitur ut, atque id ei sati causae esse videtur, cur adeo hoc loco sit inserendum. Alia quoque correlativa sic in tantus cet. inveniuntur, sed nihilo minus verum est vel nullo antecedente correlativo simpliciter ut interdum poni pro eo, quod est adeo ut ita quidem ut 2, 18 8 postquam praeferri secures viderunt, magnus plebem metus incessit, ut intentiores essent addici parendum 10 11 3 Romae cum desiderio viri tum incommoditate temporis tristis nuntius fuit, ut patres ab iubendo dici tore consulis subrogandi c0mitia deterruerint 10 18, 5 eo magis profectum est, quod mature ventum erat, ut quosdam pectantes iam arma Etruriae populos metus Romani nominis comprimeret, quam quod ductu consulis quicquam ibi gatis scite gestum sit. Effectus maturi adventus per epexegesin adiicitur nuntiato praecedenti. Similiter apud alios scriptores Caes. b. s. 2, 27 ut iudicari deberet 6, 3 ut naturam studio vincerent 7 19 ut existimaret Nep. init. 8, 4 ut nemo tam humilis esset, Dion 1, 5 ut neminem magis sint admirati, Att. 10, 5 ut appareret et Sall. Iug. 14, 11 ut ubivis tutius quam in meo
Ut eo loco, de quo disputo, deo desiderant, si 10 18, olim falso nonnulli adeo mature cripserunt, quem locum vigomale interpretantur. Oronori nisus advi 10 11 3 sublato ut ante vires pro determerint restitutum appellat deterruerunt.
59쪽
Firmissima auram ibi sunt ut ab usu l0quindi sic a codicibus toonivnoti illa et coniunctivus. 45 5 Mi isse. l. id Sob. Gryn Gob reli. Miu 1. 3. Mog. mn, tr. Varroni sors imperii in diei erat, i. q. a ronis dies imperii erat 4 46, ) Cf. 42 28 6 uni sors integra 46, 4 Afros edd. afro . afri m. 2. C. Afrorum mn, qui monet 22, 21, 3 socios romanorum in 88 pro eo, quod
nece88arium St, ociorum roman0rum Syllaba rum ante omomi 88a accesserunt commutationes. Scripti Afros ei, qui exaravit, pr0rsu ignota fuit. Itaque coniectura memanni, quae iam Alschelari in mentem venerat, valde probabili est. Ceterum adiectivum comp0situm Afroromanus larsitan in ab80num sit, ut quod cum Ρ plane conveniat. 46, 4 crederes la, b 6, v 3 vir, nempe magna eae
Farte crederes magna e sarte crederes edd. ante in. tecapta verba hic, ut alibi saepe, paulo post suo loco iterantur. 46 5 Merontibus edd. Neroni N ant . mucroni serant coniectura arantii A ceteris litterae an ad sequentia tractae magnam iam apud primo editore turbati0nem effecerunt. Suspicor tamen sim o rectorem aliquem ex praecedenti erant ad finem longioris sententiae repetitum Volui880, a cuius manu mancum permanserit. Sic igitur censeo, aut erant scribendum aut reliquias verbi inutilis prorsus esse pernenda8.
R. Et alitis inarant. Huc autem suspoctis illis litteris in relatis Sane ei alius e c0ni Getonorii habent Als Wbn, Η, rig, Ante alios Mug, in , mn, tr. 0ngius aberrarunt
46 6 stetere edd. ante Gr0n. et quidem salsis verbis immixtum), monente Lutasio mn, tr. steterent . sectierunt Oron reli Cf. 1, 2 videre. 47, 5 obliqua e coni. ipsi Mug, in Wb 6, mn, tr. Meo Grut 0r0n Dris. M8. Η, kg. Confuso hoc verb0 cum illo quod praecedit, donis in rilegitur consiliae 4Na, . . consilio qua, atque in . se M. Frob. Gryn consilio agitabant qua 'odunt autem litterae si et in edd. o pro obli verum vocabulum, quod in exeunte versu dilapsum est.
60쪽
47, 9 et adversus C MA FH, - 1 m, in rig. etia uersus edd. ante is fa adversus M , mr adversus Mug, mn Α advigio tantummodo ad Crevierium delegamur, cuius haec est ad seiam adversus adnotatio Melius iam adversus. 49, 3 denuntiant edd. edd. renuntianti v ex levi comiectura ronorii. id. bn, mn rig. 49 10 victor hostis , monente Lutatio v 3, tr. hostis victor 1. 3. Aso M. Og reli., quam scripturam esse utemet salso testatur Alschelari. - D advenit olf. - ΜVg, reli advenies edd. ante l8. - R. Aemilium Q. . l. sc. 1s. Whn, in vir rig. L. Aemilium Mog. ld. Frob. Oron. Drah
Quam ingens clades fuerit, commemorans summatim vero 22 60 14 comprehendit quinquaginta milia civium sociorum ex ex eo utique intellegi posse, ait Livius, permagnam fuisse caedem ipsorum civium Romanorum, quod e tanta multitudine pugna tium, cum socii multo plures essent, par prope civium Sociorumque pars occisa sit. Duo verba excidisse non magis hic mirum vibdeatur quam multis aliis locis, qui nisi plura supplendo sanari non possunt. Omne e in ei mutant, etsi, ut ad priorem conte
turam crat prome monet advig, Mndit se sic additum, tamquam aliquid novi adiungatur. Mire atque insolenter sonat istud
tantadem, quod auctor ipse interpretatur eadem, . . tertia aut quarta, civium par atque sociorum . Quod coniecerat Oronorius, et aequa rose, nemini placuisse Videtur, quamvis plerique in lectione vulgata haesitaverint. 50 12 quem edd. ante ron. item Crev. M. Bis, auo. Mug. quod Gron. Dris. M8. quos e coni. Baueri et ossit FH, M, HI, in rig, mn, tr. Impetum animorum, non animos ingenium suum cuique aut fors dabat quod ingenium vulgari accommodatione scriptum a minus intellegente, qui modo ad proxime sequentia animum attenderet. 51, 5 insistunt edd. edd. Meunt Mug, mn. uteane scriptura, issectanda in strage insistunt frustra urgetur Sensus