장음표시 사용
241쪽
discere, quoniam mitis est, &humilis Vatti corde Abscondisti eniim haec a sapienti bus4 prudentibus, & reuelasti ea paruulis. Et aliud est de siluestri cacumine vi dere patriam pacis,&iter ad eam non in laienire; frustra conari per invia, circurn obsidentibus, insidiantibus fugitivis desertoribus, cum principe suo leone
dracone Et aliud tenere viam illuc du- centem, cura coelestis imperatoris muni tam ubi non latrocinantur, qai ςlestem militiam deseruerunt.Vitant enim eant, scat supplicium. Haec mihi in uiscerabatur miris modis, cum minimum Aposto ritorum tuorum legere;&consideraueram Amos, opera tua,&expaueram.
με ccensius amore diuinorum , ad
a. ' Eus meus, recorderingratiaruntii actione tibi, &confitear miserimordias tua super me.Peis uti dantur ossa mea
242쪽
ret Co Npyss Io Nu Multas, mea dilectione tua, dicant: cimine mi, is quis similis tibi' Dirupisti vincula mea, sacrificem in is acrificium laudis. Quomodo dirupistica,enarrabo,&dicci om- .nes,qui adorant te,cum audient Eqc: B nedictus dominus in cς lori in terra, magnum mirabile nomen eius. Inhaeserat praecordiis meis verba tua, undique circunuallabarabit De vita tua aeterna e certas eram, quamuis eam in senigmate,&quasi per speculum videra. Dubitatio tamen Omm de incorruptibili subitat
tia, quod ab illa esset omnis substantia,
.ablata mihi erat;nec certior de te,sed statabilior in te esse cupiebam. De mea vero temporali vita nutabant ornnia, Mini n-idandum erat cor a fermento veteri
placebat via ipse saluator, cite per eius angustias aditu pigebat.1. Et immisisti in mentem meam, vasumque est bonum in cospectu meo per-
gere ad simplicianum, qui mihi bonus
apparebat seruus tuus, lucebat in eo gratia tua. Audieram etiam, quod a iuue- ute sua deuotissime tibi viueret. I v x tunc senuerat, longa aetate in tam bono studio sectandae viae tuae, multaeκ- pertus,multa edoctus mihi videbatur, ser sic erat. Vnde mihi ut proferret volsse conscrenti secum aestus meos, quia
243쪽
tis v OCTAVvs. esset aptus modus sic affecto , ut ego era, . ad ambulandum in via tua. Videba enim lenam ecclesiam Malitis sic ibat, alius i autem sic Mihi autem displicebat, quod: agebam inscculo; ει oneri mihi erat vati de non iam inflammantibus cupiditat bus, ut solebant, sise honorisvi pecunia ad tolera lam illam seruitutern tam gra
uem Iam enim me illa non delectabant prae dulcedine tua, decore domus tuae, Di
quam dilexi. Sed adhuc tenaciter colligabar ex femina, nec me prohibebat A postolus coniugari: quamuis exhortare tur ad melius, maxime voles omnes homines sic esse, ut ipse erat. 3. Sed ego infirmio eligebam mollio-tem locum:Et propter hoc unum,uolue
bar in caeteris languidus,& tabescens curis marcidis; quo in aliis rebus , quas nolebam pati, congruere cogebar vitae coniugali, cui deditus obstringebar Au Mit. Adieram ex ore veritatis esse spadones, qui ipsos abstiderunt propter regnum Ce Iorum: sed qui potest inquit capere, ca piat Vani sunt cert omnes homines, quibus non inest Dei scient in nec de his,
quae videntur bona, potuerunt inuenire eum,qui est. Adego iam non eram in illa auitate. Transtenderam eam,&cont stante uniuersa creatura tua, muciaeram
244쪽
a1 CONFEss Io Nutate creatorem nostrum; Verbuit tuum apud te Deum, tecumque cum Spiritu
vincto unum Deum , per quod creasti
I. Et est aliud genus impiorum , qui cognoscentes Deum , non sicut Deum glorificauerunt, aut gratias egerunt. In l. 7 hoc quoque incideram , deaetera tua Deus susccpit me,&inde ablatum posui sti Vbi conualeste rem,quia dixisti homi ni Ecce pietas est sapientia: noli velle T M . , videri sapiens quoniam dicentes se esse sapientes,stultila sti fiunt. Et inueneram Isaim . am bonam margaritam xvendulsim. nibus,quae haberem, emenda erat, dubitabam.
, r. II ERREXI ergo ad Simplicianam, L patre in accipienda gratia tua turic epistopi Ambrosii quemver Ut patrem, diligebat . Narraui e circuitus erroris mei. Vbi adtem commemoraui legisse me quosdam libros Platonicorum quos Victorinus quodam rhetor urbis Romae, quem Christianum defunctum esse au-
ieram, Lali anilinguant trastulisse
245쪽
gratulatus est mihi, quod non in alioruphilosophorum scripta incidissero, plena fallaciarum deception ruris udum cos. elementa huius mundi in istis autem omnibus modis insinuari Deum, eius vecbum Deinde, ut me exhortaretur ad humilitatem Christi, sapientibus absco II εἴν Militam,&reuelata parualis. Victorinum ipsum recordatus es quem Romae cis esset, familiaris lime nouerat deque illo mihi narrauit, quod non silebo.
r. Habet enim magnam laudem gratiae tuae confitendam tibi, quemadmodum, ille doctissimus senex,&omnium liberalium doctrinarum peritissi mus quiqu*philosephorum tam multa legerat , cdiiudicauerat, dilucidauerat do fottot nobilium senatorum, qui etiam ob insigne praeclari magisterii, quod ciues
huius mundi eximium putant, statuam in Romano foro meruerat, acceperat; usque ad illam aetatem venerator idolo rum, acrorumque acrilegorum parti' cep, quibus tunc tota fere Romana nobilitas innata spirabat, ε populi usiam, al. po,&Omni enum Deum monstra, Anii pxitu bem latratorem, quae aliquando contra omni Neptunum d Venerem, contraque Mineruam tela tenuerant : a se ictis iam
246쪽
sancto num Deum , per quod creasti
ῖ - . . . . Et est aliud genus impiorum , qui
cognoscentes Deum , non sicut Deum glorificauerunt, aut gratias egerunt. In
φ 7 hoc iioque incideram , deaeterat Deus sui ccpi me inde ablatum posuisti ubi conualesterem luia dixisti homini: Ecce pietas est sapientia; noli velle I Ni 3 videri sapiens quoniam dicentes se esse η' sapientes,stulti facti sunt. Et inueneram a ii., . iiii bonam margaritam sivenditi sim nibus,quae haberem, emenda erat,&d
CAPUT II De Victorino Rhetore conuersa.
tr. I TRAE EXI ergo ad Simplicianum, patre in accipienda gratia tua tunc episcopi Ambrosii quemvere,ut patrem, diligcbat. Narraui ei circuitus erroris mei. Vbi antem comi nemoraui te isse me quoidam libros Platonicorum quos Vieforinus quodam rhetor urbis Romae, quem Christiantina defunctum esse ac ieram, in latinam linguam trastulisset,
247쪽
Pratulatus est mihi, quod non in alioruphilosophorum scripta incidissero, plena fallaciarum deceptionum secudum . elementa huius mutuli in istis autem inibus modis insinuari Deum, eius verbum Deinde, ut me exhortaretur ad humilitates Christi, sapientibus absco Mal Hditam,&retietata pari rulis Vietorinum ipsum recordatus est, quem Roma curat esset, familiarissime nouerat deque illo mihi narrauit, nod non siileb Θ.2. Habet enim magnam laudem gra, esiae tuae confitendam tibi, quemadmodii
ille doctissimus senex, Momnium liber lium doctrinarum peritissimus qui et philosophorum tam multa legerat , diiudicauerat, dilucidauerat doctor tot nobilium senatorum, qui etiam ob insigne praeclari magisterii, quod ciues
huius mundi eximium putant, statuam in Romano foro meruerat, acceperat; usque ad illam aetatem venerator idolo rum, acrorumque acrilegorum parti' ceps quibus tanc tota fere Romana nobilitas innata spirabat, i populi fiam, a l. po.&omnigenum Deum monstra, Anu- bem a ratorem , quae aliquando contra
Neptunum d Venerem, contraque r-ncru.cin tela tenuerant: a se victis iam
Roma supplieabat, quq iste senex Victo
248쪽
111 CONFrgs Io NMMrinus tot annos ore terricrepo desens ta- Tat; non erubuerit este puer Christitui, infans fontis tu subiecto collo ad humilitatis iuetum Medomita fro te ad crucis opprobrium.
Mali 7 3 O domine domines, qui inclinasti coelos,& descendisti tetigisti montes, oci umigauerunt quibus modis te insinuasti illi pectoris Lesebat; sicut ait Simpli,eianus, sanctam scripturam, omnesque Christianas scripturas inuestigabat sti cliosissime di perscrutabatur; dicebat Simpliciano non pallam; sed secretius de familiarius Noveris me iam esse Chri stianum. Et respondebat ille: Non credam, nec deputabo te inter Christianos, . nisi in ecclesia Christite videro. Ille aidi tem irridebat eum, dicens: Ergo parietes faciuntChristianosYEt hoc sit p. licebat, iam se esse Christianum. Et Simplicianus illud sepe respondebat, sepe ab illo' fetum irrisio repetebatur Amicos enirn suos verebatur offendere superbos daemonicolas,quorum ex culmine Babylo- τυλι niea dignitatis , quasi excedris Libani, quas nondum contriuerat dominus, grauiter ruituras in se inimicitias arbitro
I alpQ q. sed posteaquam legendo&inhian- . do hausit rima tam timuitque negari a
249쪽
Christo coram Angelis sanctis, si eum timeret coram homirutas confiterii reu que sibi magni criminis apparuit, er bestendo de sacrametis hunulitatis Ver bi tu , non erubescendo es sacris c crilegis superborum da moniorum, quae imitator superbus acceperat depuduid vanitati,&erubuit veritati subitoque 'inopinatus ala Simpliciano, ut ipsena Iabat:Eamus in ecclesiam, Christianas volo fieri. At ille no se capies laetitia, per'
rexit cum eo: Vbi autem imbutus est pris anis instructionum sacramentis,n5 multo bit etiam nomen dedit i per baptis
mum regeneraretur, mirate Roma, gaudente Ecclesia. Superbi videbant,&iras P M. irrecebantur Ventibus suis stridebantri tabescebant Serreo autem tuo Domine l. o. Deus erat spes eius,&non reipiciebat in Diis vanitates Din insanias mendaces. . Denique , ut ventum est ad horam profitendae fidei, citiae verbis certis conceptis retentisque memoriter de loco
minentiore, ita consp*ctu populi fidelis, Romae reddi sola ab eis , qui accessuri
sunt ad gratiam tuam, oblatum est diacebat Victorino a presbyteris, ut secretius redderet;sicut nonnullis,qui verecudia trepidaturi videbantur, offerri mos exat illum autem maluisse alutem suam
250쪽
22 CONFESSIO WV in conspectu sanitae multitudinis prosteri. Non enim erat salus in rhetorica, quam ocebat,ac tamen ea Puonc pro m sessius erat. Quato minus ergo vereri debuit mansactu erepe urina pronunciai bis suis turbas sanorum 6. Itaque, ubi ascendit, ut redderet, omnes si bimet inuicem, quisque ut eum nouerat, instrepuerunt nomen eius str pitu congratulationis. ii is autem ibit non eum nouerati Et sonuit presso sonitu per ora cunctorum cois tantium, L. ctorinus,Victorinus. itosonuertit exultatione, quia videbanteum iri cit,1 uerunt intentione,ut audiret eum. Proni. ciauit ille Iidem veracem praeclara uducia,&VOlcbant cuin Omnes rapere intro
dendo Hae rapientium manus e an ti
in peccatorum conuersione. Eus bone, quid agitur in f ese, ut plus gaudea de lalute 'cl-peratae animae, majore periculo liberata: quam si spes eiciemper affutile aut periculum minus suisset Etenim ni