장음표시 사용
261쪽
uandam calam, ub habitabat ouida riai tui spiritu pauperes, qualium est re
gnum coeloria;&inuetuis ibi codicem, in quo scripta erat vita Anton'. s. 'Sam legere coepit unus eorum, dcc mirari, accendi & inter legendum meditari arripere talem vitam, relicta mi
litia seculari seruire tibi. Erat autem eis, quos dicunt agentes in rebus. Tunc subito repletus amore Gia,Llo &s Obrio
pudore, iratus sibi si iecit oculos in atri eum, lait illi Dic, quaeso te, omnibus Mis laboribus nostris qui ambimus pel uenire rasid quaerimus Cuius rei causa militamus Maior ne esse poterit pesti stra in palacio, quam ut amici Imperat ris simus Et ibi, quid no fragile,planun que periculis i Et per quot pericula pen 'uenitur ad gradius periculam Et quare diu istud eriti Amicus autem Dei, si v
luero, ecce adunci 6. Dixit hoc &. turbidus parturitione
nouae vitae, reddidit oculos paginis, xlexebat; simulabatur intus, bi avidebas&exuebatur mundo mens eius, ut mox
apparuip. Namque dum legit, voluit Luctus
262쪽
sin his cordi sui, infremuit aliquando discrevit, decreuitque meliores iamque tuus, ait amico suo. Ego iam abrupi me ab illa spe nostra,&Deo seruire statui . hoc ex hora hac, in hoc loco S gredior resipiget imitari noli aduertari. Respondit ille, adhaerere se socio an ta mercedis tantaeque militiae. Et ambo iam tui, aedificabant turrim sumptu idoneo, res inquendi onmia sita, sequendite. Tunc Pontilianus, requi cum eo per alias horti partes deambulabant, quae rentes eos, dehic nerunt in elandem locia;&inuenientes admonuerunt, ut redire
quod iam declinasset dies. At illi narrato placitod proposito fio, quoque modo
in eis talis voluntas orta esset atque firmata, petiuerunt, ne sibi molciti essent, si adiungi recusarent. si autem nihilo mutati a pristinis, fleverunt se tamen γ'
dicebat atque illis pie congratulati in
&commendauerunt se orationibus e rum , trahentes cor in terram, abierat in palacium illi autem figentes coriis coelo, manseritia in casse. Et ambo habς-bant spontas. Quae posteaquam hoc audierunt, dicauerunt etiana ei viri; uiratein tibi Narrabat Lec Ponticianus.
263쪽
CAPUT VILDi licuit sibi, and eo Potitiano.
i autem domine, inter verba eiurus retorquebas me ad meipsum, auferes mea dorso meo, ubi me posueram, dum nollem me attendere &constitu bas me ante faciem meam, Ut viderem, quam turpis essem, suam distortus, sordidus, maculosa ulcerosas. Et videbam, rrebam. quo a me si-gerem, non erat. Et si conabar a me aue tere aspectum, narrabat ille, qAod narra- bat. Et tu me rursus opponebas mihi, impingebas me in oculos meos, ut 'iu at viae-uc irem iniquitatem meam codissem rem. Noveram eam, sed dissimulabam 'conniuebam, obliuiscebar. Tunc a assen Vero, quanto ardentius amabam illos . de quibus audiebam salubres allectus, quod se totos tibi sanandos dederant; tanto execrabilius me comparatum cis oderam Quoniam multi mei anni me cum effluxerat, fortesduodecim anni, ex quo ab undevicesimo anno aetatis meae, lecto Ciceronis Hortesio,excitatus eram
studio sapietice; abserebam, cotemptasaelicitate terrena, ad eam inuestiga lam
264쪽
Qq ico Npgs s Io Nust 'vacare cuius non inuentio, sed vel blainquisitio iam praeponenda erat, etia inuentis thesauris regnisque getium Sad: nurum circunfluentibus corporis voluptatibus.
r. At ego adolescens miser valde,miser in exordio ipsius adolescentia etiam petieram a te castitate sidixeram: Da milii castitatem recolin etiam sed noli modo. Timebam enim ne me cito exaudires,&cito sanares a morbo cocupiscentiae,que maleba expleri quam extingui. Et ieram per vias praua superstitione sacrilega;no quidcm certus in ea ed quas praeponens Cain caeteris,quae non pie quaerebam, sed inimice oppugnabam. Et propterea partaueram me differre de diein diem , contempta spe seculi te solum sequi quia nomihi apparebat certum siquid, quodi'
rigerem cursum meum. Et venerat dies, quo nudarer mihi. increparet me neonscientia mea.
3. Vbi es lingua mempe tu dicebas
propter incertum veru, nolle te ab ceresarcinam vanitatis. Ecce iam certu est 3 illa te adhuc premit,humerisque liberi xibus pennas rec4piunt i qui neque ita ii quirendo attriti siunt, nec decento amplius ista meditati. Ita rodebar intus,vi
confundebar pudore horribili vehemeria
265쪽
L I V V s. Uster, cum Pontilianus talia loqueretur. Terminato autem sermone, causi, qua venerat, abhtisse. Et ego ad me: ono 3 in me dixi quibus sententiarum verberibus non flagellaui animam meam, ut sequeretur me conatem post te ire , leni tebaturὶ Rccusabat, si non excusabaci Consumpta erant couieta argumenta omnla. Remanterat muta trepidatio;
quasi mortem reformidabat restringi astuxu consuetudinis, quo tabescebat in
1. V M in illa grandi rixa interioris
domus meae,quam sortiter excita ueram cta anima mea, in cubiculo nostro
corde meto, tam vultiI Quam mente tur
batus, in uado Aliptu, exclamo: Quid patimur: Qgid est hoc 3 Quid audistia
Surgunt indocti, coelum rapi ut, nos cm 1 doctrinis nostris sine corde,ecce ubi volutamur in carne: sanguine An quia Pr cesserunt, pudet sequi, non pudet nec saltem sequi ZDixi nescio quae talia;&abripuit me ab illo aestus meus, cum taceret attonitus me intuens Neque enim solita nabam plus loquebantur ammtan meum Eons, geu Ocul I, O
266쪽
lor, modus vocis, quam verba quae pro
a. Hortulus quida erat hospiti nostri, quo nos utebamur, sicut tota domo Nahospes ibi non habitabat dominus domus Illuc me abstulerat tumultus pecto- ais, ubi nemo impediret ardentem litem, quam mecum aggressus eram, donec exiret, qua tu sciebas, ego autem non . Sed tantum insaniebam Lalubriter, & moriebar vitaliter ignarus quid mali essem,
ignarus quid boni post paululti futurus effem Abscessi ergo in hortu, alipius Pedem post pedem Neque enim secre
tum meum non erat, ubi ille aderata Aut quando me sic asseetiam desereret Sed:
hus, Qtiantum potuimus remoti ab aedi
bus: Ego fremebam spiritu, indignans turbuletissima indignatione, quod non irem in placitum pactum tecum Deus meus, in quod eundum esse omnia ossa clamabant; in coelum tollebant laudiabus,&non illuc ibatur nauibus aut quadrigis, aut pedibus, quantum saltem de domo in cum locum ieram, ubi sedebamus. a 3. Nam non selum ire,verum etia per uenire illuc, nihil erat aliud, quam velle ire sed velle fortitervi integre;non semi- sauciam hac atque hac vellare, dactare C. volui
267쪽
luntatem,hac parte assurgente alia parte cadente luctantem. Denique,etam multa faciebam corpore in ipsis cultationis aestibus, luce aliquando volunt homines,& non valent; si aut ipsa inebramon habeant aut ea vel colligata vincu- Iis, vel resoluta laguore, vel quoquomodo impedita sint. Si euulsi capillum vercussi frontem, si consertis digitis amplexatus sum genu,quia volui, seci.Potui
autem velle, non facere, mobilitas membrorum non obsequeretur . Tanamulta ergo feci, ubi non hoc erat velle,
quod posse; non faciebam, quod incomparabili affectu amplius mihi placebat;&mox,ut velle,possem qui mox, ut vellem,utique vellem.Ibi enim facultas ea, quae voluntas Lipsum velle, an facere erat, tamen non fiebat Facillitaque obtemperabat corpus tenuissimae uoluntati animae , t ad nutum membra moueretur, quam ipsa sibi anima ad voluptatem suam magnam in sola volu tate perficiendam.
CAPUT I x gnimus quare ad bonum tardus.
Nos hoc monstrum quare istud Luceat misericordia tua, &
268쪽
2ς co NpῖssIONVM sint latebrae poenarum hominum in te Hebrosissim .contritiones filioru Adam. Vnde hoc monstrum,&quare istud Imperat animus corpori, sarelut statim: imperat animus sibi, resistitur.Imperat animuS,ut moueatur manus. tanta est facilitas,ut vix a seruitio discernatur imperium Et animus animus est, manus autem corpus est Imperat animus, ut velit animus, nec alter est, nec facit tamen.
Vnde hoc monstrum 3 quare istud Jm- Perat,inquam, ut veli, qui non imperaxet,nisi vellet;& non fit, quod imperat.
2. Sed non ex toto vult, non ergo X toto imperat. Nam in tantum imperat, in quantum vult in tantum non sit, quod imperat, in quantu non vult. Quoniam voluntas imperat, varii voluntas,
nec alia, sed ipsa. Non utique plena imperat ideo non est, quod imperat. Nam si plena csset, nec imperatat, ut esset, quia iam esset. Non igitur monstrum, partim veste, partim nolle sed aegritudo animi est, quia non totus assurgit veritate sub-
euatus, consuetudine praegrauatus . Et deo sunt duae voluntates, quia una e)gum tota no est, x hoc adest alteri, quod deest alteri.
269쪽
CAPUT X. Varia hominis volunt .
r. E a facie tua Deus, sicuti pereunt vaniloqui mentis seductores qui cum duas voluntates in deliberando animaduerterint, duas naturas duarum mentium esse assueuerat , nam bonam, alteram malam . Ipsi vere mali sunt, cum ista mala sentiunt xiidem ipsi boni erunt, si vera senserint, verisque co- senserint;ut dicat ei Apostolus tuus;Fui Dis. t. stis aliquando tenebrae, nunc autem lux in Domino. Illi enim,volunt esse lux, noin Domino, sed in seipsis, putatio animae naturam hoc esse, quod Deus est, Ita facti sunt densiores tenebrae, quoniam 5 'gius a te recesserunt horrcnda arrogatia;
a te vero lumine, illuminante omne ho Dan taminem venientem in hunc mundum. At tendite, quid dicatis, erubescite; lac cedite ad eum,&illuminamini, vultus 334 vestri non erubescent. Ego cum deliberaba,ut iam seruiremDomino Deo meo,
sicut diu disposuera ego eram, qui volebam;ego eram, qui noleba Ego ego era,
nec plene volebam, nec plenen Olebam.
270쪽
a meipse. Et ipsa dissipatio, me inuito
quidem fiebat ne tamen ostedebat naturam mentis alienae, sed poenam meae.
Mam. Et ideo, ianuaron ego operabat illam, sed quod habitabat in me peccatum, de supplicio liberioris peccati puta eram filius Adam Nam si tot sunt contrariet naturq,
quot voluntates sibi resistunt non iani Aia sed plures erunt.1. Si deliberet quisquam strum ad co-
Menticulum eorum pergat ,-an ad theatrum,clamantisti: Ecce duae naturae,una bona hac ducit, altera mala illac reducit.
Nam unde ista cunctatio sit amet adire santium voluntatum Ego autem dico ambas naalas; quiad illos ducit,& qu ad theatrum reducit. Sed non credunt misi bonam este,qua itur ad eos. Quid si
ergo xiuisquam nostium deliberet, secum altercantibus duabus voluntatibus Buctuci, utrum ad theatrum pergat, an
ad Ecclesiam nostram nonne ini, quid respondeant, fluctuabunt Aut enim A tebuntur,'dod nolinat bona voluntate tergi ii 'Ecclesiam nostram; sicut in eam Pergunt, quPsacramentis eius imbuti sunt, atque detinent ar Aut duas malas naturas,& duas mala mentes in uno ho-anaine condi e re putabunt, non erit riun, quou let dicere, nam bonam,