D. Aurelii Augustini Hipponensis episcopi Libri tredecim confessionum. Ad tria M. S. exemplaria emendati. Opera ac studio R. P. Henrici Sommalii è Societate Iesu

발행: 1608년

분량: 562페이지

출처: archive.org

분류: 범죄와 처벌

281쪽

serre graue negocium Mego preme iis remanseram, nisi patientia succedereti Peccasse me in hoc, quisquam seruorum tuorum, fratrum meorum dixerit quod iam pleno corde militia tua, passusn fuerim vel una hora sedere in cathedra mendach. At ego non contendo. Sed tu domine misericordissime, nonne. 4oCpeccatum cum caeteris horrendis, s nereis, in aqua sancta ignouisti, re

sisti mihi

Acerabatur anxietudine Verecta

1Vl dii de isto nostro bono, quod

propter vincula sua, quibus tenacissurae tenebatur, deseri se nostro consortio via debat, nondum Christi auus coniuge ta

leti Ea ipla tamen arci ore prae caeteris

compede, ab itinere, quod aggressi eramus, retardabatur me Christianu esse alio modo se velle dicebat, urun illo quo non poterat Benigne sane obitilit, ut quamdiu ibi essemus, i rure ejus essemus. Retribues illi domine in reserreetione iustorum, quia iam ipsam sortem retribuisti ei Quamuis enim abseritibus

282쪽

2 CONFAssio Noa nobis, cum Romae iam essemus, corpo tali aegritudine correptus, in ea Chri-:stianus .fidelis faetus, ex vita hac migrauit. Ita misertiis es non solum eius, s d etiam nostri ne cogitantes egregiam

erga nos amici hurnanitatem , nec eum in grege tuo numerantes , dolore intolerabili cruciaremur r. Gratias tibi Deus noster, tui sumus: indicant hortationes, consolationes

tuae, fidelis promissor, reddes Verecudo pro rure illo eius Cassiciaco, ubi ab aestia seculi requievimus cir te, amoenitatenu dempiterne viretis paradisi tu, quoniam dimisisti ei peccata super terram,in mole

incaseato, monte tuo, monte beri Angebatur ergo tuc ipse, Nebridius autem collaetabatur. Quamuis enim xipse nC- dum Christianus, in illam foueam perniciosissimi erroris inciderat, ut veritatis fili tui carnem phantasina crederet, men inde emergens, sic sibi erat, nodum vilis eccles e tuae sacramentis imbutus, sed inquisitor ardentillimus veritatis. Quem, non multo post conuersionem nostram,ri regenerationem per baptis

mum tuum, ipnam etiam fidelem catholicum, castitate perfecta atque Otinentia, tibi seruietem in Aphrica apud suos, sum tota domus eius per u Christiana

283쪽

facta esset, caciae soluisti, nunc ille vi iri uit in sinu Abraham. 3. Quicquid illud est, quod illo signia sicatur sinu, ibi Nebridius meus vivit

dulcis ami Cus cus tuus autem domin Iadoptiuus ex liberto filius,ibi vivit. Nana quis alius tali animae locus Z Ibi viuit, vi de me musta interrogabat tomuncio

nem inexpertum Iam non ponit aurem

ad os meum, sed spirituale os ad sontem tuum 4 bibit, quantum potest, sapientiam pro auiditate sua, sine fine felix Nec sic eum arbitror inebriari ex ea, ut obliviscatur mei, cum tu domine, ' quem l potat ille, nostri sis memor Sic ergo eramus, Verecundum consolantes tristem, salua amicitia de tali conuersione nostra exhortantes ad fidem gradus sui, vit e scilicet coniugalis Nebridiu autem Operientes, quanao sequeretur, quod de tam proximo poterat, erat iam iam fac iurus, cum ecce euoluti sint dies Ili Andem Nam lora ei multi videliaturpne amore libertatis octois, ad cantandum de medullis omnitiis Tibi dixit

cor meum, quaesiui vultum tuu , vultum tuum domine requiram.

CAPUT

284쪽

κε siri erit cum Nebridio

Psalmis, ac dolore dentium. . T T venit dies, in quo etiam actu solauerer a professione rhetorica, unde iam cogitatu solutus eram. Et factu est Et eruisti linguam meam,unde iam me ras cor meum & benedicebam tibi ν

dens, profectus in villam cum meis in Dibus. Ibi quid egerim in literis, iam qui dem seruietibus tibi, sed adhuc in super

biae, scholam, tanquam in pausationem , anhelantibus, testatitur libri disputaticum praesentibus,ri cum ipso me sol coram te quae autem cum absente Ne bridio, testantur epistolae Et quado initi lii suificiat tempus commemorandi ona anta magna erga nos beneficia tua in illo tempore, praeteriistiad alia arator properanti ZReuocat enim me recordatio mei:, dulce mihi sit domine confiteri tibi, quibus internis me stimulis perdomueris Qquemadmodum me compla naueris humilitatis insitibus & collibus cogitationum mea vini tortuo tali s direxeris,d aspera lenieris. Quo quem O-i viri etiam Alipium fratrem cordis avii subegeris noetvini nigenitatui, do-

285쪽

m uti saluatoris nostri Iesu Christi. quod primo dedignabatur inseri literis

nostris Magis emineas volebat redole-ze gymnasiorum cedros, quas iam cottiuit dominus, quam salubres herbas ecclesiastinas aduersas serpentibus. et Q nas tibi Deus meus votae dedi, cum legerem Psalmos David, cantica fidelia, tonos pietatis excludet aurgi cium spiritum i rudis in germano amoremo, catechumenus in villa, cum cat chumeno Alipio feriatus matre adlim repte nobis muliebri habitu Virili fide, aesti securitat materna charitate,Chria stiana pictate. Aas tibi voces dabam iii Psalinis illis. quomodo in te instaminabar ex cis accendebar eos recitare, si possem toto terrarum orbe, aduersus typtium generis humani Et, tamen toto orbe cantantur;& non est, qui se abscondat a calore tuo. Quam vehementi acri dolore indignabar Manichatis; imiserabar eos ursiis, quod illa sacrame ta, illa medicamenta ne seirent: insani essent aduersiis antidotum, quo sani esse potuissent. Vellem,ut alicubi iuxta essent ignorante me, trum audiret tunc &mo nesciente quod ibi essent,intuerentur faciem mea vi audirent voces meas, tuan

dolegi quartum Psalmum, in illo tunc

286쪽

si co Nprvs IONVM Explisa ocio, quid de me secerit ille Psalmus. ς o. Cum inuocarem,exaudisti me Deus'. . iustitiae meς,ini ibulatione dilatasti in Lm r.m hi Miserere mei domine, & exaudi ora tionem meam. Audirem ignorante me, utrum audirent; ne mepropter se illa dicere putarent , qua inter haec verba dixerim. Aiaci reuera nec ea dicerem, nec

sic ea dicerem, si me ab eis audiri viderique sentirem nec si dicerem, sic acciperent, quomodo mecu mihi coram te,

de familiari affecti animi mei Inhorrui timendo , ibidemque inferbui sperando,

exultando in tua misericordia pater. Et haec omnia exibant per oculos meos&vocem meam, cum conuersus ad nos

spiritus tuus bonus, ait nobis: Fili ho minum, quousqKe graues corde ut quid inligitis vanitatem, quaeritis menti iunia Dilexera enim vanitatem, 'u: . seram mendacium. Et tu domine iam . . s. magnificaueras iactum tuum, suscitan a L eum a mortuis collocans ad dexteram tuam; unde mitteret ex alto promissionem sitam Paracletum, spiritu veritatis: miserat eum iam, sed ego nestiebam. Miserat eum, quia iam magnificatus erat, resurgens a mortuis, Scascendes n. . in coelum Ante autem spiritus nondum

erat datus, quia Iesus nondum erat clari- catus.

287쪽

ficatus. Et clamat propheta: QIousque graues corde Ut quid diligitis vanitatem, quaeritis mendacium Et scitote. quoniam dominus mirificauit sanctum strum Clamat quousque clamat, scito te ZEt ego tamdiu nesciens, vanitatem dilexi, simendacium quaesiui Et ideo auditii. contremui quoniam talibus dicitur, qualem me fuisse reminiscebar. In phantasmatibus enim, quae pro veritate

tenueram, vanitas erat mendacium. Et insonui multa grauiter ac fortiter, in dolore recordationis meae QAae utinam audissent qui adhuc usque diligunt vanitatem, qu erutri mendacium. Fort conturbarentur, euomuissent illud, exaudire eos, cum clamarent ad te: luo- am vera rnorte carnis mortuus est pro

nobis, qui te interpellat pro nobis. s. Legebam, Irascimini, nolite peccare. Et quomodo mouebar Deus meus,

qui iam didiceram irasci mihi de praeteritis, ut de caetero non peccarem Et me

sit irasci, quia non alia natura gentis tenebrarum de me peccabat, sicut dic ut, qui sibi non irascuntur; thesaurigant

sibi iram in die irae, .reuelationis iusti titilichiui. Nec iam bona mea foris rant, nec oculis carneis isto sele quae Icbantur. Volentes enim gauderes 'rin

288쪽

b secus, facit euanescunt in effrindunm in ea, quae videntur,4 temporalia sunt; α imagines eorum, famelica cogitatione lambunt. Et ota fatigentur inedia. dicantes Ais ostendet nobis boni Et

dicamus .audiant Signatum est in nobis lumen vultus tui omine. Non Lan. I. enim lumen nos sumus, quod illuminat omnem hominem, sed illuminamur a te; ut qui fuimus aliquando tenebrae, simus lux in te. . 6. O si viderent internum lumen arte num quod ego, quia gustaveram, frendebam; luoniam non eis poteram ostendere, si afferrent ad me cor in oculis suis

dat foris a te,&dicerent: Quis Ostendetii bis bona 3Ibi enim, ibi mihi iratus eram intus in cubili ibi complicius eram, ubi

. acrificaueram mactans retustatem mea, α inchoatam meditationem renouatio

alis meae, sperans in te ibi mihi dulcesce re coeperas, dederas Letitiam in corde meo. Et exclamabam legens haec foris, agnoscens intus. Nec volebam multiplicari terrenis bonis, deuorans tempOra, deuoratus temporalibus, cum ha- berem in aeterna simplicitate aliud frumentum, vinum, Moleum.

. Et clamabam in consequenti versi, clamore alto cordis mei: O in pace;

289쪽

in idipsum O quid discit obdormiam 'x nanum capiam Quoniam,quis res 'stet nobis, cui nitet serimo, qui scriptus est Ab rpta est mors vici oriatEt tu es , isti . idipsum valde, qui non mutaris, in te requies, obliuiscens laborum omnium, quoniam nullus alius tecum. Sed nec ad salia multa adipiscenda, quae non sunt, quod tu sed tu Domine, singulariter in se constituisti nae. Legebam, ardeba; nec inueniebam,quid facere surdis mot- tuis, ex quibus fueram pestis, latrator amarus,in caecus aduersiis literas de melle coeli melleas, de lumine tuo luminosas;& super scripturae huius inimicos, bescebam, quado recordabar omnia di sum illorum feriatorum.

8. Sed nec oblitus sum, nec flebo sa- gelli tui asperitatem, imisericordi tuae

mirabilem celeritatem Dolore dentium tunc excruciabas me; cum in tantum ingrauesceret, ut non valerem loqui, ascendit in cor meum admonere Omnes mei, qui aderant, ut deprecarentur te

pro me,Deu salutis omnimodae. Et scripsi hoc in cera, dedi eis, ut leseretur.

Mox, ut genua supplici affectu fiximus, fugit dolor ille. Sed quis dolor aut quo nodo fugit Expaui fateor Domine meus, Deus meus, nihil enim tale ab ii

290쪽

ti sunt mihi in profundo nutus tui, Haudens in fid e laudaui nomen tuum. Et ca fides, me securum esse non sinebat de praeteritis peccatis meis , quae mihi ex haptismum tuum remissa nodum erant.

a nunciam peractis vindemalibus, Vt scholasticis suis Mediolanenses, venditoren verborum alium prouiderent quodvi tibi ego seruire delegissem; illi prosessioni petae Efficultate spirata

ac dolore pectoris,no a sufficerem ADt in sinuaui per literas Antistiti tuo, et san-ccio Ambrosio, Iristinos errores meos, Scpraesens votum meum; ut mon et quid

potissimum mihi de libris tuis legendum

esset, quo percipiendae tantae gratR pa-xatior aptiorque fierem. At ille iussit msaiam prophetam,credo,quod praecla te iis, euangelii vocationisque gentium siet Praenunciator apertior Veruntamen ego primam huius lectionem non intelliues, totumque talem arbitrans distuli repe 4endum cxercitatior in dominico elo-

SEARCH

MENU NAVIGATION