De problematis Aristotelis dissertatio [microform]

81쪽

ommentarit.

t L eonsideravifim in dis probIematis ea lIerumqtie quaeri, quae explicationem habeant dubiam aut aneipitem, intelliges, evr solemnis sit usus partieuIaeri mane enim tum usurpari docent grammatici, cum ad prae dentem interrogationem haesilanter quasi interrogando ipsi respon

Hue pertinet illud et δῆλου, ibi explicationem nostram probabilem esse indicantus atque ade, ita manifestam, ut vix opus uerit interrogare vide tali, ad Apol Soer. p. 44 ad Phileb. p. B. Min Trendeteriburg ad Aristol. de ani a pag. 20 praeter necessitatem hane partieulam solummodo responsioni indicandae inservire contendit et interrogandi signum sustulit. Itaque in his probIematis seriptor, si duplicem explicationem habet, utitur Mup - vi, ita ut eleetum deserat ad lectorem, unam habet, et seribit, ita ut illud ipsum ποτερο quodammodo exeogitandum relinquat Iegentibus. ' οἱ με - οἱ δὲ . Pertinet illud ad tibia usum in Iuetu, uneribus, daboribus ad animum mitigandum et roseIendum, vel in morbis ad orpus sanandum, hoc ad tibiae usum in nuptiis, epulis, speetaeulis rebus sestis ad mentes exhilarandas quibus de rebus a uratissime serip. serent Bartholinus noster de tibiis veterum et earum antiquo usu libet tres Rom. 677, et Meura Collectaneades tibiis veterum id Gronov. thes antc Graece. Toni VIII p. 2423. . Caeterum quid do utilitate --

82쪽

moniae universe genserit Aristotilites, brevissime declarat Iib. VIII Polit. e. 5-7, ubi doeet, mustea utendum RSeπαιδειας vεκε καὶ καθαρσεως op το δ προ διαγωγ iv,

προς Μεσω τε καὶ προς τη τῆς συνπουιας vαπαυσιv. Caeterum hoc problema est ex numero eorum, quae

si quis Aristotelo parum digna judicet, quidem non aeriter repugnem. Neque enim perspicuum est, quid sit quod dubitationem moveat ei in quaestionem Viseetur. am quod Septatius in commentario id quaeri arhitratur, quomodo eadem res harmonia in contrariis animi perturbationibus gaudio et luctu utilis esse possit, hoc neque ex eo, quod interrogatur, neque ex eo, quod respondetur, elici apte potest f).

Quum hae probI. sectio inscribatur σα περὶ ἁρμου αv, et reliqua prohil in harmonia versentur omnia, hoe solum in voce, manifestum est, prohl. 24 in alienuni Ioeum temere irrepsisse et ad Eet relegandum esse, in qua tractantur, quae ad Vocem et sonum e

tinent. Videtur enim, ut jam ante a nobis significatum est, quisquis haec probi disposuit Et in sectiones digessit, rem ita tractasse, ut in aliis haesitaret, in aliis erraret. Sectionis autem proh . 52 enm ho prohIemate pugnare videri potest et re vera visum est nonnullis. Sed re aecuratius perspecta invenimus, quid intersit. Quaerit . . Aristoteles cur ejusdem hominis vox eum aliis elamantis vel canentis longius exaudiatur, quam si eante solus. Respondet, voeem aliarum oeum vi et

D Gaza quoque vertit tam in Iahorando, quam in fruendo.

83쪽

mpetu Ialam longius exaudieὲ, Iurium Voces in unum conjuncta et consusas aerem una vi impellere et plus valere, quam si sint diserelae voces in seet autem quaerit, eur uno vociferante et pruribus, ne aequalis sit gonus, nee tamen pro portione ad longinqua extendatur plurium vox Respondet, hoc fieri, quia aer non integere solidus seratur nisi brevi quodam spatio, post autem dissipetu et dissolvatur. Itaque in altero probi. Eomparat inter e Vocem unius et Voces Iurium, in altero vocem nius per se et eiusdem vocem aliis voethus admixtam eum iisque coalescentem. γεγω ut v est ita clamare, ut possit exaudiri, ut Arist. de avdibili φθέγγουται sita γαρ αλλ' ο υvαυται Isr ovia γρά si se in gura aequilatera. κατὰ et o αριθμου. Duo odd. ἰ κατα T. . ut sensus ait quam pro numero. Gma hae voe omittiti

aerens, quale systema h. I. ab Aristotele eomm moretiar, hoe Primum respondemus, spatium eius terminos unius diapason excedere non videri, deinde gentis haud dubie esse e harmoniunia ae optime conveniunt eum eo, quod tradit antiquissimus, mustea seriplo Aristox nua in Mem harm. pag. 2. edit. I ibom. , antiquiores harmonicos in uno systemate diapason et in uno genere enharm. versari solitos esse. Enharm. genus h. I. r

spiei intelligimus vo ex oe. δωσις probi. 4 ; nam etsi non ignoramus, hoe voeabuIum ab antiquioribus ramgoreis etiam ad hemitonium trahi solitum esse vid. Philol. p. Nieomaehum Gerasen pag. rnetb. Theonem

84쪽

Sinrenaeum p. 87 et l44 d. Bulliald. Boeth mus lib. eap. 5 Censorin de die nat. cap. v maerOh somn. Scip. lib. 2 ap. tamen Aristotelis aetato haud duh7e ad AOIum Pnliarm genus vulgari usu reserebatur. In hoc igitur genere qui parhΤpaten quae a proximis in utramque partem o hypate et Iiphano quarta toni parte abest canant, eorum oeem docet Deillime αποβφη σθαι,

non minus quam eorum, qui neten aliosve sono aestiores anant.

αποβφήγvυσθαι. Quid hoe sit, ostendit Arist. de

audib. To; βη υσθαι δε συμ βαι- τάς ωvας, e T ει δυvαvτα το σερα μετα πλητης ἐκπέμ πει αλ περὶ τοῦ et ευlLOM TOTO αυτω urto τῆς διαστασεως ἐκχυθῆ. Itaque probi. seel. I, 2 post cibum facillime rumpitur vox, et si ebriorum vox rumpi solet. Jam vero videamus, num probabile sit parhrpatenentiam generis a canendum dimet limam nisse. Una est et consentiens Vox eorum, qui de harmonica arte Seripserunt, entiarm genus iam difficulter cani potuisse, ut a solis excellentissimis musicis exerceretur Aristid. vinetil. p. 19, Theon. p. BB. Quare hoe genus ut post reliqua inventum, ita ante reliqua abolitum est et oblivione deletum Aristox. p. 23, Gaudent. p. 6 Aristia p. Is maerob somn. Scip. 2, 4, In . do nus cap. 38. Itaque, ut et Graeeis visum est et Ohis videtur, vix ullum spatium hemitonio minus apte et ommode e naturae convenienter cani potest in Enharminantem quum

hemitonium illud partirpale in duas partes divideretur, non mirum est, hanc ipsam partirpate eam di illi

τααυω, μετα δὲ te soni sunt aeutiores, qui tominus distant a tirpate.

85쪽

' υπη impae r. Ah hoe initio vel principio or dimi, qualis est inter hypaten et par ripaten proseiscitur harmonia. Voe. ιρὶ mi apud Ariste tale patet et signifieat id, unde aliquid proseiscitur, unde ad rei naturam constituendar motus aliquis aecedit; quod vel in materia vel in sorma vel in De M in ratione cernitur. Vide metaphys 4 I, Trendelenburg ad Arist. do anima p. 487. Hine intelligitur, ejusdem rei varias dici posse αρχάς. Principium in harmonia inesse doeel Arist. Polit. , 5. Quod quale sit, ex metaphrs Perspicimus. Nam quum

inter varios ejusdem 3stematis sonos certa quaedam te sionis ratio intercedere debeat, haec autem pendeat a mese,

ad quam temporabantur eaeteri soni vid. probi. 36 , mese principium diei recte potest metaphrs pag. 03ed Brandis. Quoniam aut m omnis harmonia continetur divorsitatae sonorum Gaviorum et aeutiorem, dimiso interuauum minimum, unde hae omnis diversitas quasi initium et originem trahit, non minus recte dicitur

principium. metaphys p. 7.

et δέ tot. λεπου te. DisseuIta inde oritur, quod vox et intendenda et quasi comprimenda est, ne intem

valli angustias excedat.

και πιεσι deest in ed. pr. Ald. min. Isinge. Quaeriine diande, eu difficulte ab hypato ad pari hypaton, saetio a parhypat ad 3paten perveniatur, quum iriter utramque si di s. Respoudetur quia d Mendendoripervenitur ad h3paten. maeo igitur intelligere mihi videor. Quae aequum tu vis has haud dubie corrupta sunt et adeo obscura, ut probabilem sensum in iis inveniri posse desperem. aEa nihil auxilii suppeditat vertit enim ad verbum: Matque etiam levius: eonstitutione aseenditur , nisi quod legisso

86쪽

Quaeritur, cur libentius audiamus eas melodias, quas cognovimus, quam ignota et novas. Respondetur quia qui notum aliquod melos antat, is quasi propositum aliquem finem attingere videtur, id quod affert de Iect tionem. ' v p. et dete σταυται Fortasse ἐα lx i ἐιποτωυται ex probi. o. h τι εδ το λαυθαvει v. Discere fit Va e. Mane sente itiam Aristoteles ut vita et studiis comproh vit, ita verbis saepe expressit, ut de arte poet. 4 μ

verba, qua ratione eum equentibus cohaereant aut qua nam omnino asseratur ratio, equidem non video. Nam quod discere est suave, inde nulla ratio repeti potest, cur dulcior sit nota quam nova melodia; immo diseit potius, qui novam quam qui notam meIodiam audit. laque quoniam Iocum sanare alia ratione non Possum,

ita sere scripsisse Aristotelem probabiliter, ut mihi videor, conjicio τοὐτ δε ἡδυ θεωρεD H οτι ἡδυ μαλλου et θεω- ρει et To μαυρα ι or quia Mavius est imaginem rei

1 Θεωρεῖν est eontempIario ad ea, quae jam pereepimus et scimus, animum advertere, ea mente et rogitatione velut per ustrare. Itaque scientia re vera praeeedit eontemplatio

87쪽

amnio eo templaia et titueri quod si, ubi notam et animo onceptam melodiam audias quam discere ubi novam perespias , quoniam hoc est scientiau accipere, illud ad usum transferre et rem velut agnoscere. Eodem modo opposita vidi hae voeah in thro de sensu cap. 4

Ut in plerisque probi. MenIlas aliqua ex respondendi ratione oritur, ita in hoc ipsa interrogatio ten

bras offundit. Continet enim vocem quandam obscuram et παρακαταλογη, quae tantummodo a. d. exstat et apud nem, id quod Aristoti dioit da anima 2. I. ubi primamenteIeehiam eum seientia omparat, recteque Themistius foI. Id a. προτερον γα λαμβάνει τὴν ἐπωπι μην δε αρστης, πο-ω' θεωρεῖ ne opus est, ut eum Trendo inhur in eoniment de enleleritia AristoteItea de anima pag. 317 hoe nilii esse meas et oeabulo ἐπιστήμη significationem tribuas a vulgari usu abhorrentem. In quo ambiguitas quaedam oe θεωρειν viro doctissimo fraudi misse videtur. Nam Iiae est e-- . . . item Iatio, quae ad diseendum instituitur, alia, qua rem iam Perspectam et eognitam animo retraetamus et quasi intuemur. Itaque tres omnino sunt gradus τὼ μανθανειν, Dius, quo scientiam exeipimus, o ἐπιστῆμην ἔχειν, μη θεωροῖν δε Phra B, M statua quietus, eum somnis Comparandus, O θεωρειν, mentis agitatio, quae in scientia jam omparata om- templanda et traetanda versatur. Ita hunc Deum inteIligo.

88쪽

Plut., ii de mus. cap. XXVIII alti 'αλλα ιαν και ρχιλοχος mi πω τpινιετρω βυθμomtta προσεξευρ κωτὴ εις του ovat ὁμογενῖις βυθμ ρυς ευπασι και η παρα καταλΟΥ iv και η περὶ ταυτα κρου v. Quouiaan autem apud Plut ad rhrt nicam artem, apud Aristot. ad hammoniaam pertinere videtur, haud dubio in utraque ver satur. e Burette quidem, qui Plut librum de imas. commentariis illustravit, in mem de Aead des inseripi. r. X p. 244 doeot, paracataIOgen As AoIulionem Naridam vel perturbationem iam brilinii lum harmoniae, eui assentitur oechi de metr Pindari Libri. cap. . Setineide in ex gr. putat esse recitationem ad citharam vel tibiam, eoIlatis verbis Plut p. I 4 , quae tamen huic explicationi minime avent. Aliam interpretationem protulit Thioese in inbat Herste, inleiiungi'. l. Ait enim paraealaloiren ad similitudinem paraphoniae cerni in ejusmodi melodiae exitu, qui antetur

Per Sonos parapho nos Admissas esse a veterilius non

soIum homophonias et antiphonias, sed interdum etiam paraphonias non negamus. Vid. Boeel h. de meis. Ind. Libr. 3 Cap. D. Sed quid asserre possit vir doctissimus, cur hane explicationem istam esse nec quidquam dubitationis habere dicat, viderit ipse. Accuratius de hae voce disputavit Hermannus Iement doct. et 2, 22 ostendit enim Paraeataloge esse remissionem numeri ad incertos communis sermonis numeros accedentem quam

nostri musici genus canendi recitativum voeant eamque vel in remissione celeritatis in fine quorundam numerorum positam esse vel in solution totius numeri, adjee..tis ad quosdam numeros pluribus brevibus ruabis.

Utrumque fit in dochmiacis, qui inprimis in commis et

in carminibus ἀπο - θνῆς dominantur. Veram esse hanc

89쪽

explieationem propterea probabile est, quia apud Hes elatum καταλογη est vo τοι σματα μὴ υπο μελε λέγειν et καπιλ αδην est ad s. πεζω λογα Vide Atlion. L, 4 p. 635-36, Hermanti ad Aristot Poet. I, 7 pag. 93. E. Athenaeo I. e. κλεψίαμβος instrumentum ad Paraeatalogo adhibitum fuisse videtur ait enim 4, 83 h. D ob δ παρελ ιζ m et is τοι μέτροις, κλεψιαν βους

Probi. a.

' Hoe probi eum problI. 32 et reollatum obseurae euidam antiquissimae harmoniae parti aliquid Incis assundit ut istis norit tensio antiquae Irrae antiqui 3st mat ), ad harmoniae historiam magni est momenti. Con- Stat autem, antiquissimum 3stema Mercurii quattuor ebordarum risse. Huic systemati adjecto tetrachordo in aeulum, natum esse diritur systema heptachyrdum Vide meomach Geras. p. 2M quod ex duobus teti a-ohordis oriunetis constabat o ita compositis, ut superioris fsonus mavissimus esset idem inferioris aeutissumus. Ex hoc Arstemate octaehordum Reisse sertur Prthagoras vid Nieoni pag. ), interposito tono dia- Eouetico inter utrumque tetrachordiam, ita ut hypate et neso onsonarent diapason. Sed collatis inter so nonnullis scriptorum locis Boeth de mus. I, 20. Plu mus. Eap. s. 'icom parat. 7 et l), apparet ianitantiquissimo tempore ita temperatum suisse heptachor-dum, ut soni extremi consonarent diapason, omitteretur autoin ea Gorda, quae postea appellata est rite nam antiquissimo tempore paramese preet et erat et appellabaturi, sive hae systematis colloeatio ex antiquissima lyrae tensione orta est Boeth. I, 2M, sive posterior

90쪽

illa Irra hepta horda ex prior heptaestori a nata St, quod quomodo seri potuisse videatur in dissertat de

harmothica scien Grais pag. BG-li explieare conatus Rum. Hae autem omnia in his probi I. Megie illimgtrantur. Commemoratur enim utrumque heptaehordum, et quod oriuneta et quod disjuncta habebat tetraehorda. Jam vero sing Ia accuratius videamris. αρμ. ovίας Heptachorda 83sit proprio noniine hammoniarum appellata fuisse docet Aristox. p. 36 επταχορδα συστηματα α καλου αἴμovιας. o variis

probi. 43. ἐπε . Legendum ortasse ετι καὶ vel eiusmodi quid.

Duas eatim asseres puto rationes, cur veterea 3Paten retinuerint i gravior acutioris sonum quodammodo eontinet 2 gravior facilius cantatur. Propria est horum probi. doetrina, graviore sono velut ontineri acutioren Vide prohI. - 2. τ οξυ δυυαμεως θια λο v. Difficilius eant aevis quam gravia docet probi. 37. εργο μαλλο αδει ταοξεα τ α βαρεα et paullo post Dra et o δεν et odi δ αμεως σημεῖov.

Hoc probi adjectum est ad partem quandam Super-

1 Borthius de mus. 1, 20, aliam tradit Iyrae meretarii tensio. nem, non tetrachordum complectentem EFGH sed di pason EAHE quod diapason interpositis sonis OmpIetum esse Met. De iniis tensionis ratione id etiam Sulὲex augemein Theorie ex monen Xunste ad se System.