Acta et decreta Concilii plenarii Baltimorensis tertii. A.D. MDCCCLXXXIV

161쪽

DE REGULARIBUS.

49 monasteriensis Synodi II.' definit quae pecuniae, quaeque res Viris religiosis oblatas intuitu missionum sint intelligendae, Simul indicans Episcopis inesse potestatem imperandi pecuniae collationes, decernendique quo tem-p0rs et quu de causa conserri oporteat. 9I. Si, non obstantibus aequissimis hujus constitutionis dispositionibus, inter Episcopos ac regulares adhuc Orirentur dissicultates aut controversiae, Vel Si quae generatim quoad regulares utriusque Sexus inordinata praesules animadverterent, res ab his reserenda esset ad Emum. Praefectum S. Congregationis de Propaganda Fide, qui cum eorum Superioribus negotium tractabit ac terminabit. 92. Similiter ad eumdem Emum. Praesectum recurriunt Episcopi quando agitur de institutis, quae Votis quidem simplicibus tantum obligantur, Sed quae non Sunt dioe- Sana, quum propriis reguntur constitutionibus a S. Sede ProbatiS, atque R Suo Superi0ro generali, salvis juribus et privilegiis Episcoporum, dependentiam habeant. 93. Instituta Vero dioecesana quorum constitutiones ab Ordinario tantum approbatae sunt, licet regulam is S. Sede approbatam Sequantur, dependent ab Ordinario,

cujus est ea regere, corrigere ac resormare, SalVO SemPernno ad quem hujusmodi instituta sunt in sua fundations 0rdinata, et ad quem constitutionibus ab Ordinario primitus approbatis diriguntur. Qu0d Si, ut non raro fit, hujusmodi instituta etiam in aliis dioecesibus praemissa conventions inter Episcopum dioecesis, in quα situ est domus principalis, et Ordinarium novae erectionis, necnon et Superiorem Vel Superiorissam, domos aperuerint adhuc ipsis subordinatas, tunc hae communitates filiales, ipsius conventionis Vi, quoad internum regimen et administrationem maneant sub obedientia Superioris Vel Superiorissae conventus primarii, Sed ita ut subjectae

162쪽

50 TITULUS II. - DE PERSONIS ECCLESIASTICIS.

sint plenae jurisdictioni Ordinarii loci in quo sunt

erectae.

Quoad vota vero ad tempus in his dioecesanis, de quibus agitur, institutis emissa, Episcopi facultate ordinariis, qu0ud Votre perpetua autem ratione Voti perpetuas castitatis S. Sedi reservati) nonnisi potestato delegata, quae continetur in facultatibus S. Congr. de Prop. Fide concedi solitis, Form. I., n. 4, diSPenSaro possunt, si ipsi graves rationes itu exigere c0ram Deo judicaverint, praehabita tamen petitione Superioris vel Superiorissae consentientibus ejus consiliariis, ne scilicet dispensatio sorte sit in praejudicium tertii. 94. Ad eliminandos Vel praecavendos abusus qui in

domibus Sororum ex commercio cum extraneis facile

nascuntur, jubemus ut stricto A ervent eam solitudinem, quae eis propriis regulis Vel constitutionibus est praescripta, ita ut ob Suam clausuram pa8Sidam, neminem, citra ordinationem regulae vel Ordinarii licentiam, claustrum suum ingredi Vel in eo morari permittant. Etenim se maximo interest ut Virgines Deo mancipatae ab omni mundano consortio separatae Vivant, ' ideoque

proprius earum EpiScopus jure meritoque poterit hanc ipsam clausurae legem injungere. S. Poenit. 1821. 95. Non tantum passiva haec clausura, sed etiam activa quantum fieri potest, Servanda est; ideoque denuo

severe reprobamus illum abusum, quo moniales ΠΟΠ-

nullas ad colligendas eleemosynas aliquando circumcursant et saeps ad loca divertunt ab earum monasteriis remota, non sino scandali et Vocationis religiosas perdendas periculo. Ordinarios hortamur, ut id non permittant sine necessariis et prudentibus praecautionibus, uti sunt praesertim, ΠΘ unquam Solae, nec juniores, neo Post Solis occasum, eleemosynas colligem permittantur, et ita ut, ubi fieri potest, in domo sororum suas Vel alterius

congregationis pernoctent. Hae Vero praecautiones accu-

163쪽

DE REGULARIBUS.

51 rate Serventur a Sororibus quarum regula eleemosynarum collectionem Vel praecipit Vel saltem in certis rerum adjunctis concedere censetur, quibus scit. tantum Sororibus collectae permittantur. In alienam vero dioecesim

nunquam iis stipem collecturis transeundi dent licentiam, nisi prius obtenta in scriptis venia ordinarii loci. Quodsi Sorores vel etiam laici Fratres alicujus congregationis simplicium Votorum non dioeceSanae, Sed Subsuperiore generali constitutae, absque hujusmodi inter ordinarios conventions stipem colligentes in aliena dioecesi deprehenduntur, Episcopus Vel ipse vel facta relatione ad Ordinarium dioecesis unde Venerunt, essiciet, ut

statim per Suno congregationis Superiores revocentur. Si remedium essicax congruo tempore allatum non fuerit,

res renuntietur S. Congregationi do Prop. Fide. 96. Nequo negligant Episcopi, pro sororibus etiam simplicium Volarum, sequi praescriptionem Ecclesiae quae Vult ut pro sanctimonialibus ab Ordinario vel aliis

superioribus tum consessarius ordinarius constituatur, tum aliquoties per annum extraordinarius deputetur.

Cono. Plen. Ball. II., No. 417.) Utrumque dari postulant cum paritas rationum tum regulas et praxis horum novorum institutorum ab Apostolica Sedo probatas et

commendatae.

97. Confessarius ordinarius, nisi aliter necessitas suadeat, ultra tres annos Pro eadem communitate munero Suo non fungatur. Facultates necessarias ad confirmationem consessarii, ratione nostrarum conditionum, impetrabunt Episcopi a S. Congregatione. Extraordinarius saltem bis vel ter in anno ad confessiones 0mnium excipiendas Sese praesentabit; ast etiam aliquando particularibus monialibus Ampius eum P0Stulantibus non denegetur. 98. Ad munus hoc arduum et momentosum eligantur viri maturioris aetatis, docti ac pii, qui sanctitatis pr011

164쪽

52 TITULUS II. - DE PERSONIS ECCLESIASTICIS.

prias studiosi, ad orationem et contemplationem sanctam poenitentes suas efforment; maximo allaborent ad conservandum in monasteriis spiritum Vitae persectioris et strictam regularum observantiam; nihil in iis, nequo in laudabilibus consuetudinibus, Episcopo inconsulto, inno-Vantes iisque se conformantes specialiter quoad frequentiam Sacrae communionis. Ibid., Νο. 4I8. 99. Inter Viros religiosos qui pluribus in locis apud nos, quemadmodum in Europa aliisque Orbis regionibus, piam et sedulam juventuti christianas instituendae navant OPeram, egregiam laudem merentur Fratres quia scholis Christianis nomen trahunt. Horum ProgreSSibus ac stabilitati quo melius consuleret, Benedictus XIII.

in Bulla approbationis In Apostolicae dignitatis) edixit,

ut nullus ex fratribus instituti hujusmodi, absque eXPTeSSO UODSensu Superiorum generalium ipsius instituti, etiam Praetextu arctiorem religionem amplectendi epraedicto instituto egredi . . . Valeat.' Itaque Patres hujus Concilii, cupientes aliquam benevolentiae significationem praeclari hujus instituti religiosis exhibere, ipsorum regulas et constitutiones pro Viribus tuendo, et simul menti S. Sedis, ne ad sacerdotium aspirent praecipientis obsecundare, decernunt neminem qui in hac congregatione Prima Votu emiserit, et deinde quacumque de causa congregationi Valedixerit, in provinciarum nostrarum Seminaria tanquam Sacrorum ordinum

canditatum Sino dispensations S. Congregationis admitti posse. Idem statuunt de Fratribus Xaverianis, Francis-calibus aliisque quibus lego sua sacerdotium ambire vetitum est, quo diligentius ac constantius Christianae puerorum institutioni unico incumbant.

165쪽

TITULUS ΙΙΙ.

DE FAcΠLTATE BIS EODEM DIE MISSAM CELEBRANDI.100. Quod priscis temporibus licitum fuerat, jam a multis saeculis Vetuit Ecclesia quominus, paucis casibus exceptis, Sacrosanetum miSSae Sacrificium plus quam semel eodem die ab eodem sacerdote celebretur. Hac de re lex primum ab Alexandro II. lata Can. 53 de Cons., dist. 13, ab Innocentio III. U . Gnaeuluisti in renovata est hisce verbis: Respondemus quod, excepto die nativitatis Dominicae, nisi causa necessitatis suadeat, Suffcit sacerdoti semel in dis unam missam solummodo celebrare. 101. Ipso jure communi duas dari exceptiones o citatis Verbis clare constat. Prima est, qua Sacerdotibus omnibus usque ter litare licet in die nativitatis Domini; altera, pro duabus tantum, numquam pro pluribus missis, est casus necessitatis, quae, uti eam explicat cunonicus mus, censetur adesse pro Sucerdote qui duas parochias obtinet vel duos populos adeo sejunctos ut alter ipsorum parochocelebranti per dies festos adesso nullo modo possit oblocorum maximam distantiam, ' Vel quando ore tantum sit ecclesire in qua missa celebratur, ad quam insimul universus Populus c0ΠVenire non potest. Bened. XIV. Const. Declarasti nobis. in Cumque similes necessitatis causae Propter Sucerdotum raritatem et locorum dis

Ap. Meldi, l. c., P. 359.

166쪽

TITULUS III. - DE CULTU DIVINO.

tantiam frequentius utique occurrant in missionibus, Sancta Sedes missionariis, uti jus commune Parochis, provido indulget per lacultatem quam ordinariis missionum concedit celebrandi bis in die si necessitas urgeat, atque hanc facultatem etiam Ualiis sacerdotibus communicandi. rm. I , ΠΠ. 23, 28 3102. Religioso tamen attendat ordinarius licentiam

hanc, uptote exceptionem a lege, Strictis vallatam esse conditionibus. Caveat Vero ne praedicta facultate seu

dispensatione celebrandi bis in dis aliter quam ex μα- Vissimis causis et rarissime utatur, in quo graviter ipsius conscientia oneratur. Quod si hanc eandem facultatem alteri sacerdoti communicare visum fuerit, serio ipsius conscientias injungitur, ut paucis dumtaxat, iisque maturioris prudentius ac geli et qui absolute necessarii sunt, nec pro quolibet loco, sed ubi gravis necessitas tulerit et ad breve tempus eamdem communicet. Form. I., Π. 23.) Discrete ergo et prudenter, prae oculis habitis et facultatis terminis et explanationibus repetitis vicibus datis a S. Sede, licentia bis eodem dis celebrandi utantur

Ordinarii atquo sacerdotes, no sedulo Sequantur inStructionem ea de ro emissam a S. Congregatione de Propaganda Fide, 24 Maii, 1870, et nuperrime Nobis iterum ab

eadem Congregatione inculcatum. 103. Illis ex documentis constat necessitatem admissam iterandam requisitam non adesse in diebus festis suppressis, neque ut missis repetatur in eorum commodum qui Vellent praecepto satisfacere in suis privatis oratoriis, neque si alius Sacerdos haberi possit, qui populi necessitati Valsat satisfacers. Attamen hucusquo nulla praecisa regula Voluit Ecclesiis determinoro quandonam alioquin legitima Vel imo necessaria sit missas iteratio. Maluit potius rem decernendam relinquere judicio Ordinariorum ut in prudentia et charitate sua

Vido in Appe ine, P. 233.

167쪽

DE FACULTATE BIS EODEM DIE MISSAM CELEBRANDI. 56

pr0 causae gravitate missam iterent vel a suis missionariis iterari permittant.104. Sed neque vult Sancta Sedes ut ob timorem rigoris quo munitur facultatis formula nimis angantur eadem utentes. E saepius enim repetitis Apostolicis declarationibus et responsis manifestum est ad iterationem Verum quidem requiri necessitatem, haudquaquam tamen absolutam sed moralem, quae existem censenda est quoties deficiente presbyterorum copia aliisque omnibus circumstantiis maturo perpensis judicetur, fidelibus Vehementer utile fore ut sacerdotes bis missam eodem festo die celebrent. Cujusmodi si adfuerit, non tantum haud timeant reatum illicitae iterationis, sed potius existiment se muneri suo defuturos, si Vel ipsi pro populi necessitate missam non iteraverint Vel missionariis suis hanc facultatem non conceSSerint.105. Bene notent missionarii Sacerdotes Se numquam praedicta facultate uti posse nisi se dependenter ab Ordinario, ad quem pertinet tum de Vera necessitate, tum do possibilitate canonica remedia applicandi ferre sententiam V Insis. cit., n. 11ὶ, neque Praesumendam re qu0- quam esse licentiam quamdiu recursus ad Ordinarium patet; pariterque, ad Vitandam omnem avaritiam et turpis lucri speciem, firmum semper remanere prohibitionem quominus quis, absque expresso Apostolico indulto, pro Secunda missa directe Vel indirecte stipendium accipius.106. Μ0dus etiam quo procedendum est, quum debitis sub conditionibus bis eodem die missa celebratur, accurate descriptus reperitur in instructions S. Rituum

Congregationis diei 12 Septembris, 1857, cum Supplemento eidem addito a S. Congregations de Prop. Fide,' isque fideliter servandus est ut dignissimo huic sacrificio

Sua Semper exhibeatur ab omnibus reverentia.

Vide in Appendiee, P. 243.

168쪽

TITULUS III. -DE CULTU DIVINO.

DE UNIFORMITATE IN FESTIS ET IEIUNIIS.

107. Dolendum quidem est,' confessi sunt Patres oeno. Plen. Ball. II., tantam inter nos in sestis ac

jejuniis Observandis discrepantiam inveniri V Νο. 38M. Neo Nobis quidem minus dolendum Videtur quum, ut de Festis loquamur, in aliis locis quinque, in aliis Vero novem, in aliis etiam plura celebrentur, et fideles jam

animadvertero incipiant atque mirari. Quamquam Vix aliter res As habere potuit. Sicuti enim in Ecolesia universali uniformitas absoluta in rebus disciplinaribus vix invenitur ob mores diversos quos in terrae amplitudine diversitas hominum et locorum inducit, ita nec apud nos propter territorii extensionem et varietatem fidelium ex omni Europa vel aliis etiam mundi partibus congregatorum facile haberi potest. 108. His tamen non obstantibus censent Patres hac in re uniformitatem Valde profuturum, operamque dandam esse ut quamprimum procuretur, siquidem dilatio temporis nullum remedium sit allatura. Μelior autem ratio qua uniformitas in festis celebrandis obtineri possit, Patribus Videtur ea esse qua, Suppressis quibusdam festis ubi plura, et uno alterove addito ubi pauciora, numerus quidam medius pro cunctis provinciis eligatur. 109. Non expedit porro, ut multiplicentur impraesentiarum festa do praecepto. Τristi enim pastorum experientia constat inter dies festos qu0S habemus paucos rite observari, quum in iis multi missam non audiant et adhuc plures a laboribus non abstineant; et rs quidem

Vera maxima pars nostrorum fidelium eos debite servare non Possunt, quin unicum sero sustentationis medium indiscrimen adducant. Laboris namque pretio a patronis

169쪽

DE UNIFORMITATE IN FESTIS ET JEJUNIIS. 67

communiter acatholicis Vitam quaerere coguntur, ac re

laboribus his diebus cessare non permitterentur; et Sme spiritus aemulationis inter industriae patronos ita servet ut interruptionem pati aut se non posse dicant, aut certe nolint. Hinc peccata, hinc conscientias falsas, hinc spreti

pastores in contrarium laustra conantes.

110. Similibus rationibus moti, Patres Cono. ProV. Ball. III. Summo Pontifici Gregorio XVI. s. m. ita supplicarunt: Gravissimis dissicultatibus eum fideles subjaceant in his regionibus quoad dierum festorum

observationem, Beatitudinem Vestram implorandam duximus, ut dignetur eos solvere obligatione quas plerisque in dioecesibus viget, servandi feriam secundam Paschatis et Pentecostes, ita ut jam non tenerentur missum audire Vel ab operibus servilibus abstinere iis diebus.'

In Actis in Pariter, Quod ad Provincias S. Francisciretque Or Onensem et Dioecesim Sanctae Fidei attinet, dixerunt Patres Conc. Plen. Ball. II., Sanctam Sedemorandum eSSe censemus, ut pro quinque illis festis diebus, quibus a Baltimorensi provincia discrepant, concedatur dispensatio quoad praeceptum missam audiendi et ab operibus Servilibus abstinendi, non tamen quoad devotionem et Solemnitatem externam. No. 383.3111. Hinc ad salutem animarum per majorem uniformitatem in festis promovendam, Patribus Visum est Apostolicae Sedi supplices offerre preces ut ex omnibus sestis apud nos jam Vigentibus, illa tantum retineantur quorum observatio, attentis devotione fidelium et publicis moribus, felicius sperari potest. Τalia autem videntur

e8Se Sex quae Sequuntur:

Immaculata Conceptio B. M. V.; Nativitas D. N. J. C. Circumcisio D. N. J. C. Ascensio D. N. J. C.; Assumptio B. M. V.

Festum omnium Sanctorum.

170쪽

TITULUS III. - DE CULTU DIVINO.

Quoad reliquu vero ubi nunc sunt de praecepto, oranda est Sancta Sedes, ut quoad praeceptum missam audiendi et a laboribus servilibus abstinendi, non tamen quoad devotionem et solemnitatem externam, Supprimantur et supradicti sex dies festi, omnes et soli, per omnes has Provincias de praecepto servandi esse declarentur. 112. Quod vero ad jejunia attinet, dissicilius adhuc esset in eis uniformitatem obtinere. Aliis enim in locis obstat olimatis asperitas, in aliis escas esurialis caritas, in aliis demum diversi incolarum mores et consuetudineS. Satius ideo videtur ut relinquatur judiciis Episcoporumen Statuere in Synodis provincialibus quae suis provinciis magis in Domino judicaverint expedire.'

DE OBAERVANTIA DIEI DOMINICAE.113. Diem Divino cultui et religionis communi exercitio modo speciali et lege tam stricta a Domino reservatam, sincere fidelibus observandam enixe commendamus. In ea ab operibus Servilibus non necessariis omnino obstineant, missam Praeceptam audire nisi gravi de causa non

omittant, aliisque praeterea devotionis et pietatis operibus diem dominicam vero sanctificent, corpori con Venientem Praebentes quietem, animum pabulo Orationis et doctrinae nutrientes, cum Vicinis et amicis libertatem carpentes filiorum Dei. Ast quum ipsa diei requies plures peccatorum occasiones haud raro offerat, diligenter caveant ne Deum offendendo abutantur dono coelesti, ac ita Divinam provocent maledictionem, ac maxima in se ingerant mala. Dum enim, ut Verbis utamur Patrum Concilii Burdigal-eΠSiS I. Τit. H., c. H., n. 1): sibi debito Deus cultu