장음표시 사용
351쪽
fidei doΗriuam eonveniestes reperisset, tamquam idem cum ipso fentientes in communionem recepit. Et quoniam propter Sedis dignitatem omnium eura ad ipsum spectabat, suam cuique Ecelesiam resiluit. Scripsit etiam Orientalibus Episcopis reprehendem eos, quod in fu-pradictorum ea is non rectὰ judicatent , ct quod Ecclesiarum flatum turbarent, eὸ quod Decretis Concilii Nicaeus minime aequio cerent. Simulqne paucos ex illorum numero ad eonstitutum diem adesse jussu,
qui doeerent justam ob ipsis prolatam fuisse sententiam, innatusque est se imposterum uon passurum, uis a notauri studio absisterent. Hactenus SoZomenus.
UΙ. Discant ergo Novatores & alii, qui ius appellationis ad Romanum Pontificem, ejusque supremum in causis fidei ludicium , vel tollere vel insirmare praesumunt. Agebatur hic de causis non Italiae aut Occidentis, sed Orientis, & in Synodis Orientis jam judicatis . Utraque pars ad Iulium Romanum Episcopum recurrit, nempe & qui judicaverant , & qui fuerant judicati . Iulius caulam assiim sit, non sibi judicium usurpans, sed ex
praerogativa Romanae Ecclesiae , & quoniam propter Sedis dignitatem omnium cura ad tuum Devabat: singulorum causas cognovit, non
recte judicatos decrevit, ac singulos sui saecclesiis restituit, diem adversariis dixit, ut docerent justam ab illis prolatam fuisse sententiam , comminatus, se non pasturum, ut imposterum Ecclesiam turbarent, ac vi hujus sententiae Episcopi pulsi suis Ecclesiis fuere restituti. Quis hic non videt,in Romanae Sed is Episcopo iis temporibus jus agnitum mille de omnibus totius Orbis Ecclesiarum cat sis judicandi ac sententiam ferendii
VII. At, inquies, sententia Julii tanquam injusta reprobata suit s Episcopi per ipsum restituti, Athanasius & alii supradicti
in Concilio Antiochiae iterum pulsi: ait enim citato loco Socrates:
Verum hi aceeptis Fusii Literis reprehensionem contumelia: isto duxere . Et convocata Antiochiae SInodo in unum collecti de eommuniuemnium sentenιia conscriptis Literis rasium vicissim acrius insim lunt ,significanus, uou debere ob ipso discuti, si quos ipsi Eecisti fuisexpellere voluissent: neque enim se contradixisse tunc cum Novatus Leesesid ejectus est. Eadem habet Sommenus Ioco supra allato, addens, in literis suis eos fastbs fuisse, Romanam Ecclesiam apud omxes magnificam esse, quippe quae jam indὰ ab initio domicilium, Apostolorum ct pietatis origo O Metropolis extiterit cu vel Arian, fatentur Romam fuisse domicilium Apostolorum Petri & Pauli, quod de Petro inficiantur Novatores licet fidei Doctores ad eana ex Orientis partibus advenissent s non tamev aequum censebant, sei feriore loe o baberi.
352쪽
VIII. Non dissiteor. Sed qui fuerunt isti in Antiochen a Synodo congregati, qui adeo impudenter Iulii Decreto rescripsere'
Catholici non certe, qui Athanasium taeterosque Episcopos suis sedibus restitutos cum gaudio susceperunt. Fuit ergo Arianorum superba factio, quae sicut Dei Verbo injuriosa , ita ejus Ecclesiae praesidem Julium contemnere minus erubuit. Quod si perduelles isti Julio pares in auctoritate se gloriabantur, ejusque sententi .eparere recusabant, cur saltem Nicaeno Concilio tucumenico AOrientali cervices non flectebant, pro cujus auctoritate tuenda Julius militabat e Cur Episcopos qui pro eodem Concilio stabant, deponebant, alios qui eidem refragabantur in trudentes e Num pluris faciendae sunt eorum pseudosynodi Tyria, Antiochena, Rallat, quam Nicaena Universalis & totius Orbis consentione prohata e Pro hac stabat Iulius, pro hac vindicanda Athanalium , &alios suis sedibus deturbatos restituit. Quis ergo pro veritate dimicavit e Ad hoc declarandum Sardicensis Synodus coacta fuit. Scio suae perditae causae dissidentes ad eam accedere Eusebianos recusasse. Audiant tamen illam ita loquentem : Fam ergo Eusebiani ) di fuit fabulis vis rumoribus, ac etiam in tueutes, quam
non possent de iis rebus vera documenta afferre, quum essent in urbe Sardiea, non ausi funt in Concilio Samiorum Episcoporum apparere .
aeua ex re aequitas Iudicii fratris , ct Gepiscopi nostri uelit liquidi
sima apparuit, qui non temerario consilao, sed cum matura delibera tione sententiam tulit, adeo ut nihil relinquatur dubii de communione fratris voseri Albanasii. H.ec Sa rdicensis Synodus. IX. Paulatim facta est generalis corporis Ecclesiae scissio , quae quanta intulerit mala,historiam illorum temporum legenti constabit. Pro tuenda Nicaena fide stabant Catholici: ut eam everterent, vel saltem contaminarent, pu3nabant Ariani. Pseudosynodos multiplicabant , varias in eis fidei, seu verius contra fidem confessiones edebant . ini eis subscribere recusassent, Episcopos depositione es exilio mulctabant, caeterosque mille aerumnis, Principum, de praecipue Constantii, favore & potentia insequebantur. Cumque lues nedum Orientem, sed etiam Occidentem insecisset, undique contaminatam de laceratam Christi Ecclesiam toti Orbicommiserandam exhibuit. Quod deplorans Vincentius Lirinensis
in Commonit. num. 4. Ruando , inquit, Arianorum venenum , Non jam portiunculam quamdam , sed pene orbem totum contaminaverat , adeo ut prope cunctis latini fermonis Episcopis partim vi, partim fra de deceptis, caligo quaedam mentibus offunderetur, qui am potissiamum in tanta rerum confusione sequendam foret, tunc quisquis verar risi amator cultor extitit antiquam Adem novellae perfriae prae feren-D itigod L
353쪽
ferendo nulla tantagii illius peste maculatus est.... Tunc siquidem non solism parvae res, sed etiam maxima labefactatae Dut . Nee enim
tautum inuitates, coguatioves, amicitiae, domus s Periim etiam arber,
Populi, Provinciae . Natioves, universum po remis Rumanum Imperium funditus concussum ct emotum es. Namque eivm profana ipsa
Arianorum novitas, velut quaedam Bellona aut Furia, capto prilis omnium Imperatore, euncta deinde Palatii culmina legibus novis Db-jugasset, nequaquam deinceps desilit universa miscere atque vexare privata, ac publica, sacra profanaque omnia: nullum boni O verigerere discrimen, sed quoscumque collibuisset tamquam de loco superiore percutere. Tunc temeratae conjuges, depopulatae viduae , profanatae ..irgiues, Monasteria demolita, disiurbati Clerici , Cerberatι Levitae, acti in exilium Sacerdotes, oppleta Sanctis ergastula , carceres , metalla : quorum pars maxima interdictis urbibus, protus atque extorres , tuter deferta , speluncas, feras, saxa, nuditate, fame , sit,
affecti, attriti ct tabefacti sunt. Hactenus Lirinensis Arianorum in Catholicos seritatem, non minorena quam Gentilium in Chri stianos exponit . ugae si quisquam sigillatina videre cupit, adeat Victorem Vitensem de Persecutione Africana, bc P. Ruinari de
Persecutione mandalica .X. Deinde tantae hujus persecutionis causam assignans prosequitur Lirinensis : Atque Me omnia numquid ullam aliam ob causam , nisi utique, dum pro coelesti dogmate humanae supersitiones introducuntur , dum bene fundata antiquitas scelessi novitate subruitur , dum superiorum iustituta violantur, dum rescinduntur festa Patrum , dum convelluntur definita Majorum , dum se δε istra fa-eratae atque incorruptae vetustatis casis os limites profanae ac na- vellae curiositatis libido non continet e E Tramis haec libido, quae adversus icita Patrum & traditiones Majorum teste Lirinensi impulit Arianos, numquid eadem excitavit Lutherum, Calvinum, H quotquot nostra aetate vigent Sectarios, ut sacra vetustate MEcclesiae decretis contemtis, quas suo privato judicio sibi confinxerunt , novitates sequantur eisque pervicaciter adhaerentes, Catholicos pro sacra antiquitate stantes derideant, & persequantur Igitur ex S. Ambrosio Lib. 3. ad Gratianum cum eodem Lirinensi
utrisque repetam : Servemus praecepta Majorum , nec haereditaria signacula ausi rudi temeritate vituemus. Librum signatum illud propheticum , non Seniores, Non Potestates, non Angeli, non Arcba geli aperire ausi sunt: Soli orso explanandi ejus praerogativa femmata es . Librum Sacerdotalem quis no rum resimare audeat, signa tum d Confessoribus, O multorum jam marorio consecratam ι' Lecem
354쪽
vi CioIare non sunt ausi , Confessores Mar res extiterunt. 2πο- ωοdo fidem eorum possumus denegare, quorum victorram praedicamus i Librum hunc, quia inter alios ausus fuit aperire Lutherus clamans, ad sua usque tempora Evangelium D iste opertum, propterea damnatus ipse, sequaces suos in damnationem traxit, Radhuc trahit.
q. IU. Perseeutio In Liberiam , ct Osium .
I Ala , qu. e Eccleste Arianae haeresis furor intulit, Magno IVI Antonio in raptu praemonstrata, in ejus Vita apud S.Athanasium leguntur. Quadam die sedens Sanctus Monachus ecstasi somno correptus plorans & gemens diu mansit. Post horam surgens & coram adstantibus adhuc plorans, in preces genuflexus procidit,sed post preces adhuc in gemitu & lacrymis perseveravit. Exterriti qui aderant, causam tanti moeroris & fletus repetitis vicibus exorant. Ille tandem magno praemisso ejulatu , Filii mei, inquit, melius est mihi ut moriar, priusquam ea quae mihi ostensa sunt impleantur. Illis autem acrius instantibus tandem ait. Ira Dei super Ecclesiam imminet, quae hominibus bestiis ipsis ferocioribus conculcanda tradetur.Vidi altare Dei multis bestiis undique eircumdatum, continuis calcibus illud impetentibus, ac simul ea quae super ipsum sunt evertere conantibus, ac mihi vox insonuit Altare meum se profanabitur . Haec mei planctus ac gemituum causa. Ita sanctus Senex: quae theu nimisi in diu ab Arianis sacrilege impleta totus Orbis vidit ac deploravit. II. Ut Diabolicum hoc consilium , Christi Altare Ecclesiamque evertendi, felicius implerent Ariani, in Ecclesiae Antistites tanquam super Ecclesiam possitos furorem suum direxerunt. Hoc
maxime Athanasius aliique Episcopi a suis Ecclesiis pulsi, & in
exilium amandati experti fuere. Praecipuum vero studium eorum fuit ut Romanum Pontificem, ceu Ecclesiae Caput fascinis suis caperent. Hoc tentarunt in Iulio : sed quia invenerunt Apostolicae doctrinae fidelem custodem ac forte thanasii & aliorum qui eam
sequebantur defensorem,injuriis eum lacessere, atque anathema ei dicere veriti non sunt. Eo autem vita functo anno Isa. in Liberium rius successorem arma verterunt. Mortuo jam Constante,
R domino totius Imperii & etiam Romae facto Constantio, Ariani ejus freti patrocinio Liberium criminati sunt, quod & fidem Nic.enam, & Athanasium defenderet. Post multa hinc inde acta, videns Constantius, se nectere Liberii animumaron posse, Medio-
355쪽
iano, ubi tunc moram trahebat, Eusebium Eunuchorum principem Romam misit. Hic videns, se nec suasionibus, nec minis quidquam cum Liberio proficere, noctu commotionem populi timens, Roma abductum Mediolanum coram Imperatore Liberium transtulit. III. Mediolani positus celebrem lubuit cum Constantio congressum, quem refert Theodoritus Lib. a. Hist. c. I F. in quo Imperatori conanti damnationem Athanasii ab eo eX torquere respondit: a Ium censeo , ut prilis proponatur generalis Disoporum Oh- fcriptio , qua Ades in Gnciliυ Nicaeno exposita con metur : dei de ut fratribus n6stris ab exilio reCocatis , ct ad fuas Vfram Ades re-suatis , si si qui nunc tumultus cient, fidei Ap μώcae afutiri
cυmperiautκr, tutic omnes contendamus Alexandriam, ubi reus, ubi
accusatores, caura eorum Patroni funt: atque litigantium canis diligeuter cognita, sutentiam de ea pariter ferumus. Comultis limalis c responsio Constantio non placuit ; quin Liberio minari coepit, Romam eum non reversurum: cui infracto animo haec verba cedrodigua respondit: Leges Ecclesiasicas Observare, pluris facient mce eo , quam Romae domicilium babere . IIaee ex Tlieodorito . IV. His addit SoZomenus Lib. 4. Hist. c. II. Cum ergo Liberiae mandatis Principis minime obtemperaret, Imperator eam in Thraciam deportari jussis, nis intra biduumIententiam mutaret. At Liberius emisi vero, tuquit, o Imperator, nihil opus es deliberatione. Haec enim jampridem a me perpensa ac decreta funt: ct jam nunc iter ingredior.
Porro cum abduceretur tu exitium , Gunt, Imperatorem quingentos
aureos ei misisse : Liberium verδ eos a hernatum dixisse illi qui attulerat : Abi, nuntia illi qui hoc auγum misit, ut assentatoribus Obsrionibus , quos sexm babet, illud largiatur : quos prae imitabili cupiditate eontinua egesas quotidie urget ac cruciat , δεmper quidem appetentes divitias, numquam verὸ otiatos. Nobis verῖ orsus, qui Patri in omnibus similis es, ct anuouas ct bona omuia submini at .
Hae itaque de cause Liberius uisiopatu Romano Doliatus es , ejusque adminiseratio commissa est Felici cuidam illius Cleri Discoso . diuem 7uidem sunt fidei Concilii Nicaeni perpetuo audesisse , ct quod
od religionem pertinet, omni prorsus reprehensione caruisse . Unum verὸ illud in eo esse reprehensum, quod etiam aπte ordinationem communione cum haereticis fociatus fuisset. Socrates tamen Lib. a. Hist. cap. 37. de Felice, an Arianam amplexus sit perfidiam, tunc cum ad Episcopatus honorem promotus est, an vero non, sed vi ac necessitate compulsus ordinationem susceperit, in ambiguo relinquit . In hoc tamen falli visus est Socrates, quod dicat, Li rium millum sutile in exilium, quod expositioni fidei factae in Concilio. Tom. VII. Par. II. X x Ari- Diqitigoo by GOrale
356쪽
Ariminensi subscribere recusarit s cum hoc Concilium nondum fuisset celebratum , coactum enim fuit anno a s 8. post Laberii reditum ab exilio. Interim Liberio pulso, Constantius Romam adventans communi populi sup icatione pro ejus restitutione interpellatur. Ita Zomenus prosequitur: Ubi vero Imperator Romam ingressus est ,
populus Romanus crebris acclamationibus .iuterpellare eum pro Liberio non desilit, ct rogare , ut i sis restitueretur . Itaque Imperator adbibitis in Concilium Episcopis qui cum ipse erant, respondit revocaturum se illum, O petentibus redditurum esse, si Sacerdotibus qui in ipsius erant comitatu i Arianis nempe consentire vellet. V. Vix biennium in exilio egerat Liberius, cum ejus fracta constantia visa fuit. Nam sive is dio victus, sive gregis sui ejus reditum crebro ac importune sollicitantis desiderio adacius, Sirmiensi formula: sibi ab Arianis oblatae , &Athanasii damnationi subscripsit. Porro cum in Sirmiensi Synodo tres fidei formulae editae alterantur, quarum prima a s. anathematismos continens specie quidem Catholica videbatur s nam licet in illa vox GUubsantialis seu Homousios omitteretur, aperte tamen Arii error excludebatur. Ut enim SS. Athanasius 8c Hilarius in Lib. de Synodis exponunt, in primo anathematismo ita concepta erat: Eos qui dicunt ex nou ente , aut ex alio sub isente, O nou ex Deo Filium extitisse, aut quod tempus aut aras fuit, quando ille non erat , alie- vos is se censet Santia oe Catholica Ecclesia . In ultimo vero anathematithio haec habebat: Si quis orsum Deum Filium Dei ante δε-cula , administrumque ad universitatis opselum fui e neget s sed ex quo tempore e Maria genisus est, Gripum o Filium appellatum fui Je , ct principium suae Deitatis tum accepisse dicat: anathema so . Quo anatheinatismo directe percutitur h.eresis Photini. Porro vox Homousios o iusta in primo,& vox Administrum posita in ultimo, ut innoxiae tolerari pollent, ut ab Arianis tamen , unius omissici, bc alterius prolatio suspicione non caret. Secunda Sirmiensis formula puram putamque Arti l resim exhibet. Nam in ea voces Consubstantialis, & similis Usae seu substantiae, ut a Scriptura alienae proscribuntur, & Pater major Filio, filiusque minor, & subjectus Patri alteritur. Ideoque a S. Hilario in Lib. de Synodis jure appellatur: Exemplum blasphemiae apud Sisemium per Osum , O Potamiam conscriptae.
Tertia formula Sirmiensis dicta , licet non in Concilio, sed post annos octo a paucis, duobus nempe aut tribus Episcopis confecta , & ad Synodum Ariminensem delata, vocem quidem sit stantiae & Usae interdicit, Filium vero Patri per omnia similem
357쪽
profitetur. Ilis ergo praemissis quaeritur, cuinam ex praedictis so mulis Liberius subscripserit. VI. Dico. Liberius non secundae,sed prima: Sirmiensi formulae contra Photinum editae subscripsit, in qua licet vox Homousios non
eXprimeretur, non tamen aperte excludebatur. Ita communiter
sentiunt Auctores Catholici, inter quos etiam Natalis Alexandre in Hist. Seculi 4. Disteri.3 a. arm ., de quo egi Tom. 4. in I. par. de Trin. q. l. Dub. 3. F. 4. Factum hoc describit Soromenus L. 4. Hist. c. I s. ubi narrat, quod cum Constantius Roma Sirmium reversus fuit set, ad se Liberium Berrhoea accersivit, qui Liberium quidem coepit compellere, ut Filium Patri non est e consubstantialem profiteretur : sed deinde transiens ad ea quae contra Paulum Samosatenum dc contra Photinum decreta fuerant, dicit: Sed ct Confessionem a Liberio vici m fusceperunt, qua eos qui Filium fecuudum obstantiam ct per omnia Patri similem non esie aetererent, alienos ab Ecclesia pronuntiabat. Quae certe , ut ex supradictis patet, fuit conlassio prima: Sirmiensis formulae. mamquam,ut subjungit,alim qui Darsis rumoribus divulgaverant, Liberium quoque Consubsantialis vocabulum condem e , ct Filium Patri din milem confieri. Ex
quibus sparsis rumoribus, licet falsis, fieri potuit, ut Sancti Hilarius, Athanasius, Hieronymus decepti existimarint, Liberium perfidia: Arianae subscripsiste. VIL Secundo id probatur ex eo, quod Liberius post subscriptam sormulam non statim ab exilio solutus suit, &suae sedi restitutus . Id constat ex ejus Epistolis ad Orientales, & ad Ursacium, Valentem , & Germanium datis, quibus eos rmat, ut reditum ad suam sedem sibi ab Imperatore impetrent . Si autem sormulae Arianam haeresim continenti subscripsisset, cum S. Athanasium 1 sua communione jam suspendisset, ut in Epistola ad Orientales ipse fatetur, nil amplius ab eo Ariani A Constantius eXpetere potuissent.
VIII. His accedit, quod obtento reditu ad suam Romanam Ecclesiam, populus ingenti gaudio illum suscepit. Nam sinquit
Sol omentis loco supra citato Liberium utpote virum undequaque
egregium, O qui pro religione Imperareri fortiter restiti et, populus
Romanus impensὸ diligebat, adeo ut ejus causa gravi mam I editionem excitaverit, ct ad caedes usque proruperit. Quod si Liberius Arianae haeresi subscripsistet, Romani Nicaenam fidem severe custodientes,cum horrore ipsum reieci stant. Porro esto Liberius Romana: Sedi fuerit restitutus ea conditione, ut simul cum Felice eam Ecclesiam gubernaret: Attamen, inquit Soromenus, CismFelix modico tempore supervixi et, Liberius solus Ecclesiam admini Disitigod by Cc oste
358쪽
sramis. 2uod quidem Divina providentio ita dispensavit, ne Sedes Petri dehonesaretur is duobus Praefulibus simulgubernata s quod discordiae signum , O ab Ecclesiasticis legibus alienum es. IX. Non desunt tamen qui putent, in totum a noxa excusari non posse 1actum Liberii: nam quamvis formulae aperte haereticae non subscripserit: quia tamen in ea vox Homousios deerat, id satis videbatur, ut Arianis, qui ad eam subscribendam illum adegerant , consensiliet, & proinde causam dedit rumoribus, qui super hoc spargebantur. Tunc enim idem erat Homousion tacere , ac Consubstantialitatem negare: & eo maxime ,'quod videbant, Li- herium cum Arianis communicare , & ab Athanasii acerrimi Homousis propugnatoris communione se separasse. Ab hoc tamen naevo suae sedi restitutus se purgavit, & tunc maXime, cum Ariminenti Concilio amensum suum, & sust agium constantissime negavit : ideoque a S. Ambrolio L. a. de Virginibus Vir beatae memoriae Sc Vir sanctior appellatur: ac similes honoris ac venerati nis titulos meruit a S. Basilio Epist. 7s, 1 S. Epiphanio Haeres. 7 s&a Siricio Romano Pontifice Epist. ad Himerium cap. I. EjuS n
men in ΛIartyrologio S. Hieronymi ad diem 8. Kal. Octobris, iain Menaeis Graecorum 27. Augusti, velut Sancti Pontificis, cel
X. aliscumque tamen fuerit macula, quam praelatae Formulae subscribendo contraxit Liberius, macula fuit personae, non Apostolicae Sedis . Unde ex hoc Liberii desectu male inserunt Romani Pontificis insallibilitatis oppugnatores in supposito Liberii desectu Romanam Cathedram desecille . Romanam Cathedram, Ec in ea sedentem indefectibilem dicimus, quia dum Ecclesiam docet errare non potest. Personam tamen in suis privatis actionibus indesectibilem nemo dixit. Si ergo vi vel metu Liberius desecit , hoc ut iaciendum aliis non proposuit, sed potius non faciendum docuit, cum Concilium Ariminense, in quo haec vox Homousios omista fuerat, confirmare noluit. Si ergo lapsus fuit Liberius, lapsum fuit S. Concilium: at Liberius si ut homo lapsus fuerat, Concilii lapsum ut e Sede Petri loquens emendavit. Sic & Petrus ipse ut homo lapsus fuit, dum metu adactus se Christuin nolle negavit, ei tamen potestatem confirmandi in fide fratres Christus
fuit elargitus. In hoc observatione dignum censeo, quod cap. a a. a v. 3 I. Lucas refert. Primo enim de omnibus Apostolis dixit Perro: Simon, Simon ecce Satanas expetivit vos ut cribraret scat tr titum : Ego autem rogavi pro te , ut non deficiat es tuas : ta aliquaudo conversus confirma fratres tuos. Hic mihi duo exurgunt
dubia. Si enim omnes Apostoli a Satana expetendi erant i cur
359쪽
non pro omnibus rogavit, ne eorum deficiat fides, sed pro solo Petro, Ego autem rogavi pro te e Rursus si rogavit,ne deficeret Petri fides, cur Petrus ter negando a fidei consessione cecidit e an Christi oratio exaudita non fuit'Non aliter haec intelligenda censeo a nisi quod Dominus non pro omnibus Apostolis, sed pro solo Petro rogavit, quia a solo ipio ut eorum Capite aliorum fidem in casu,quo a Satana expeteretur,confirmandam fore statuerat, unde ait, Confirma fratres tuos. Ad coercendam vero ejus praesumpti nem, qua dixit, tecum paratus fum ct in carcerem ct in mortem ire sputans hoc singulare privilegium suae concessum particulari fuisse personae, permisia eum in negationem labi, ut inde resurgens tanquam Caput caeteros confirmaret, ac intelligeret indefectibilitatem concessam ipsi fuisse, non ut particulari personae, sed ut caeterorum Capiti. /uare Christi oratio effectum intentum sortita fuit, oc adhuc sortitur. XI. Confirmat hoc Theophil actus apud S. Th. in Catena Aurea ad Caput aa. Lucae, qui Christi mentem ita exponit: P quam
me negato ploraveris ac poenixueris , corrobora caeteros, cum te Prine ipem Apostolorum deputaverim. Hoc euim decet te, qai mecum robur es ct petra Ecelesiae. Hoc autem intelligendum es non folsim de Aposolis qui tunc erant, ut roborareutur a Petro I fed de omuibus , qui usque ad Fuοω muudi futuri sunt, fidelibus, ne scilicet aliquis credentium di at, videns eum , qui cum esset Apostilus denegavit, ac iterum per poenitentiam obtinuit praerogativam, ut e et Antiser
Mundi. Quibus apparet, Indesectibilitatem in fide concestam Petro ut petrae & Capiti Ecclesiae non in solo Petro stetissh, sed derivari usque ad finem Mundi in omnes, qui in dignitate Capitis ei
succedunt.Sed haec ad abundantiam hoc loco dicta sunt.Videantur Auctores, qui rem hanc ex profesto discutiunt. Hic enim mihi satis fuit Danaeo os obstruere, qui Opust. de Haeres. cap. 4. referen SEpiscopos, qui ad Arianos defecerunt, quasi triumphans dicit: se Inter quos ctiam omnium Historicorum con1ensu Liberius R se manus Episcopus recensetur, ne quis Romanam Ecclesiam er- ,, rare poste neget se . Contrarium enim ostendi in Vcra Ecclesia Tom. a. par. I.art. 3., & praecipue de facto Liberii T . I. c. I I. F. a. num. I 3. quae videri possunt. XII. Nunc ad Osium transitum faciam, de quo etiam dixi
Tom. in I .p. de Trinit. q. I. Dub.3. s.4. num. 29. Is Cordubae in
Hispania Epitcopus fuit, Vir celebris, & fidei Catholicae adversus Arium & Arianos strenuus propugnator. Constantino carus ejus justu Alexandrino Concilio ad sedandos Arii motus, S statuendum diem celebratiouis Paschatis interivix. In Nicaena Synodo Sit Vestri Diuitiam by Cc oste
360쪽
vestri Romani Pontificis personam gessit, eique ejus nomine prae fuit una cum Uito ac Vincentio Legatis. Sardicensi etiam in Synodo Scal iis pluribus primas partes gessit: proinde Arianis invisus ab eis persecutiones pastus fuit. Literas ad Constantium Imperatorem summo libertatis Zelo scripsit, ipsum hortans, ut ab Arianis protegendis, &Athanasio persequendo desisteret. His Constantius ira percitus Osium Sirmium trahi imperavit, euntitue aetate jam provectum ibi per annum detinuit: ubi postea coacta Synodo Osium vel invitum adelle voluit, Sc Formulae ibi editae jam centenarium subscribere. XIII. Rem hanc ita narrat Socrates Lib. a. c. II. Hic siquidem Osius per in ias Arianorum paul3 ante in exilium pulsus fuerat.
Tune vero studio atque impulsu eorum qui Sirmium convenerant, Imperator illuc eum evocavit: volens, ut vel sponte vel coactus cum Episcopis qui aderant consentiret. Hoc enim facto illorum fidei maximum testimonium videbatur accedere. Hanc igitur ob causam necessitate compulsus, ut dixi, adfuit invitas. Sed cum ille consentire Fenueret, verbera O tormenta insitaetant feni. Itaque vi ct necu'tate adaetus, editis tum sei expositiovibus consensit, atque D
XIV. Porro cum ex supradictis,tres fidei expositiones,seu Formulae Sirmii editae serantur : quaeritur, cuinam ex illis Osius sub scripserit ι an primae contra Photinum, cui Liberium subscripsisse dixi s an secundae Arianam haeresim eXprimenti. Huic secundae Osium subscripsisse manu quidem non voluntate , communior sententia est. Ita ex S. Hilario Lib. de Synodis, ubi secundam formulam Sirmiensem appellat: Exemplum blasphemiie apud Sirmium per Osum ct Aramium conscriptae . Et interius loquens de formula , quae voces consubstantialis & similis substantiae ex aequo damnabat, ait: oro vos, ne quisquam alius ex his praeter fenem inum ct ipsum illam fi mium fui sepulchri amantem reperiatur, qui tacevdum existimo de utroque . Epiphanius etiam Haeres. 73. num. 14. de Arianis loquens: Alterum, inquit, quod perficere suduerunt, fuit, ut di milem essentia Filium Patri esse scriptis maudarent. diuo nomine Ecclesiam eondemnares posse puta rant iis literis quas ab venerabili Episcopo Osio ab Ierunt, in quibus
D milis sententia legitur. Igitur subscripsit Osius fecundae Sirmiensi sormulae, in qua Filius Patri dillimilis in ellentia dic
XV. Accedit Sulpitius Severus L. a. Historiae de Arianis haec habet: Sed quidam ex his ultra processerant, Anomae nusiam, ides, dis item substratiam conssim ter. Eoque his certaminibus proce sum Diqitiz fla