장음표시 사용
361쪽
fum,ut si modi piaculis orbis terrarum implicaretur: nam Italiam, libricam. atque orientem Valens oe vrfactus, caeterique, quorum nomina edidimus, infecerunt. Gallias nostras Satarcinus Arelatensium Episcopus homo impotens ct factiosus premebat. Osium quoque ab Hispania in eandem perfidiam concessisse, opinio fuit: quod eo mirum atque ineredibile videbatur, quia omni fera aetatis fuae tempore e onstantissimus nostrarum partium, ct Nicaena onodus auctore illo confecta habebatur : nisi fatiscente aevo, etenim major centenario fuit
ut Sanctus Hilarius in Epistolis refert deliraterit. XVI. A lapsu tamen Osium Divina gratia erectum fuisse & in Fide Catholica obiille, testatur S. Athanasius in Epist. ad Solit rios, ubi fuse enarrata Osii adversus Constantii repetitas minas
fortitudine, ad ejus lapsum deveniens , ait: Tantam enim vim intulit feni, ct ita eum arete tenuit, ut afflictus attritusque malis, tandem aegrὰque cum infacio ct Valente communicaret, sed tamen ut contra Athanasium non subscriberet. Deinde Osii resipi1centiam reserens : Verum , inquit, ne ita quidem eam rem pro levi habuit: moriturus enim, quasi in tesamento suo, eorum vim protesatur es s er Arianam haeresim condemnavit, vetuitque eam is quoquam probari , aut recipi .
Et in fine Apologiae et . haec scribit: Nam tametsi osius minis
Constantii conterritus non videbatur Eusebianis contradicere , vis tamen illa O raunica Gnsautii potesas, multaeque contumeliae Ointerminationes fatis ostendunt, miuimὰ eam tu nostri condemnationem
eonfensi e , sed senis imbecillitate imparem , verberibus ad tempus cessisse. Hactenus Athanasius. Si ergo solum ad tempus verberum vi cessit, non semper in errore mansit. XVII. S.Augustinus quoque Osium a criminibus vindicat,quibus eum onerabant Donatistae quorum aeque ac Arianorum hostis fuerat Osius. Libro enim contra Parmenianum c. o. . &8. cum Donat istae Osium accusarent, quod in Hi 1 paniam rediens ab Hispanis fuerit damnatus ait: Hoc enim magis credibile est: si tame uosius ab Hispanis damnatus, 4 Gallis es absolutus s sic feri potuis e, ut fulsis criminationibus Hispani circumventi, O callida insidiarum fraude decepti, contra innocentem ferrent fentextiam, oe pinea pacifice iti humilitate Chrisiana cederear featentiae collegarum, quibas
illius inuocentia comprobata est.
XVIII. In contrarium opponitur Libellus a Faustino&Marcellino Imperatori Theodosio porrectus, in quo testantur, quod cum Gregorius Illiberitanus Episcopus otio in Hispaniam redeunti communicare noluistet, Osius iratus ad tribunal Clementini Provinciae Praesidis Gregorium vocavit. Coram quo Osius licet a
362쪽
Gregorio praevaricationis convictus, ut respondere objectis non pollet, rescriptiam tamen a Principe obtinuit, vi cujus Gregorium amandari in exilium a Clementino postulavit. Respondit praeses, non polle Episcopum in exilium amandari, nisi prius depositus suillet. Ipse ergo Gregorium deponeret, Κ tunc se mandato Principis pariturum. Hisce in angustiis positus Gregorius Divinam opem precibus imploravit, quae illi praesto 1uit. Nam cum Osius in Sanctum Antistitem 1ententiam dicere vellet, statim capite ore distortis in terram a sede sua Deo vindice dejectus, ac elisus infeliciter subito intcriit. Et addunt, quod Clementinus metu pereulsus ad pedes Gregorii procidens veniam ab ipso exoravit. Haec illorum duorum Presbyterorum de Osii morte narratio . Quibussu stragatur S.Isidorus Hispalensis,qui eadem de Osii morte narrat Lib. de Viris Illustribus cap. I XIX. Sed haec narratio falsitatis sulpecia merito est. Primo :Nam quae fides hac in re Faustino &Marcellino Presbyteris de fcliismate Luciferiano habenda est, qui Osium, aliosque Episcopos in Constantii Imperatoris persecutione, & maxime in Concilio Ariminensi lapsos adeo aversati sunt, ut ab Ecclesia nefario schismate dividi maluerint, quam cum eis reconciliari, & communi nem inire s/ Secundo, A maxime, quia illis nullus auctor coaevussu stragatur, nec Athanasius, cujus cauci plurimum intererat id non reticere: nam si ob desertam filii Consubstantialitatem Divina ultio in otium desevillet, maximum hinc argumentum sumere contra Arianos potu illet. Cum ergo Athanai ius non sol imi hoc
non dicat, sed ut supra dixi, Osium post lapsum resipuille , & pie
obiiste reserat, calumniosa contraria historia censenda est. Inverisimile etiam est, quod Clementinus Praeses, forte Ethnicus, tanta in ordinem E piscopalcm reverentia assiceretur, ut etiam urgente
Imperiali mandato Gre orium nisi prius depositum in exilium
mittere noluerit, cum ea tempestate Ecclesiarum Antistites nullo juris ordine servato a suis sedibus pellerentur. Et magis in verisimile est, quod Osius nullo praemitto Ecclesiastico judicio Gregorium deponere aggressus sit. Nec sustragium Isidori huic narrationi fidem augere potest : quia Liber ille veri Ilidori Hispalensis
laetus non est, cum S.Hildeplicinius universa opera Isidori recensens illius non meminerit, sed alterius Isidori, qui ex caenoso Luciferianorum gurgite hoc expiscatus fuit.
XX. Tantam Catholicae Ecclesiae & praecipue Episcoporum
363쪽
Concilio Mediolanensi anno as . sub Liberio habito,Episcopis Orthodoxis, Uisacii & Valentis acculationem contra Athanasium non elle audiendam, contestantibus, Constantius respondit: Ego sum Athanasii accusators meo nomine illis eredite . Et Legatis Apostolicis dicentibus, sic non polle in Athanasium subscribere, & cum Haereticis communionem inire, ait: Puod ego volo , pro omne sit. Quae omnia Athanasius ipse in Epistola ad Solitarios recensens, ait: Constantium indutile imaginem Antichristi, ciuit enim, in quit , videns eum in decernendo facere se Principem Episcoporum, O praesidere judiciis Ecclesiasticis, non merito dicat, eum ilium tuam abυmihatiouas desolationem esse, quae d Dauiete praedieta es e Porro an eadem repeteret Athanasius de Principibus apud praetensos Re-
formatos, qui & Judiciis Ecclesiastieis praesunt, & non solum
quae Caesaris, sed quae Dei sunt, pro arbitrio disponunt, ut eorum voluntas pro canone sit, aequo Lectori judicandum relinquo. XXI. Hoc dico, quod tanto furore Ariani, Constantio patrocinium eis pra bente, persecuti sunt Orthodoxos, ut seritate ac barbarie pasanos ipsos superarint, historicis omnibus Socrate, So-Zomeno, Theodorito & aliis fatentibus, ac nedum in Oriente ,
sed & in Occidente maxime post Concilium Ariminense . Cum enim orthodoxi qui ibi erant Episcopi, petita quidem, sed nondum obtenta a Constantio licentia, dissoluto Concilio ad suas E clesias rediissent, ratus ipse, in sui contemtum hoc fecisse, Socrate referente L. a. c. 37. infacio ct Valenti eorumque assectis quidvis contra Ecclesias agendi liberam potesatem dedit. Expositionem autem et , qua lecta fuerat Arimini, ad Ecclesias Italiae mitti jussit: mandans ut quicumque subscribere ei nollent, pellerentur Ecclesiis , ct in eorum locum alii subsiluerentur. Tum, inquit Rumnus L. I. cap.aI., Ecclesiae facies penitus defigurata est, quia non ah extraneis ut antea, sed a propriis filiis lacerata, cum & qui persecuti nem inferebant, & qui eam patiebantur utrique ex ipsa prodirent. Non erant amplius Idolorum altaria, non thurificationes, non sacrificia, ubique tamen ruinae & lapsus. Qui pro Ecclesia pugnabant , tormenta ut a tyrannis patiebantur, martyres erant, sed martyrii gloriam Ecclesia non celebrabat, quin utriusque jacturam , & e us qui supplicia subibat, & ejus qui ea inferebat flere
, XXII. Nec brevi, sed diuturno tempore perduravit Ecclesiae luctus. Nam dimissis Constantio, alii Principes seu verius tyran ni fuere, qui sub Christiano nomine ejus viscera lacerarunt. Ex perta id fuit a Gothis & Wandalis in Africa, in Hispania & alibi. Plusquam octoginta annis lues ista eam publice devastavit et deint i . . rim. VII. Par. II. YY al, Digitirco by Corale
364쪽
aliquantum sopita,non tamen extincta,evigilavit. Nam sub Theodosio, Valentiniano, & aliis proximis Imperatoribus viguit, suaque templa publice concessa habuit s Anno Domini 7oo. Longobardi ea fuisse infecti seruntur . Et quod pejus est, post annos ab
ejus ortu uItra mille & quadringentos a quibusdam ex modernis Sectariis, qui fere omnes haereses extumularunt, excitata revixit,ia ipso Danaeo teste adhuc vivit inter quosdam nomine Blandr tas, Servetanos, Davidicos, Sylvanistas: adde quoque Socinianos, Deistas, quorum Secta modo viget.
q. U. ii ct suorum errores rejecti. I. D Rimo errabat Arius , ut ex ejus Thalia indicavi, quia di-X cebat, unum esse verum proprieque dictum Deum, scilicet Patrem solum a se omni principio carentem, solum verum , solum immutaebilem, solum aeternum, qui Filium Unigenitum anteis tempora genuit, &per quem secula genuit. Hunc tamen Filium non este verum Deum ac de Patris substantia , seu Patri consu stantialem, sed creaturam super omnes perlaetissimam , & max,
me ad Deum accedentem, non tamen ei coaeternam , sed eX non extantibus factam, ac fuisse tempus quando non erat: nec per essentiam bonum, sed in libero ejus arbitrio fuille quamdiu vellet
bonum permanere: Deum porro cum p cognosceret eum bonum
futurum, hanc ei gloriam anticipando dedisse , quam homo postea meritis esset assecuturus: Sc per ipsum velut per ministrum secula& omnia alia fecisses ideoque Deum participatione gratiae, non natura,verbo tenus appellari. Hoc modo Christum Filium Dei este dicebat non natura & origine, sed gratia & consensione volunt tis s addendo Filium non nosse perfecte Patrem, imo nec st ipsum. Ita blasphemahat Arius: ut mirum sit, quod totus Orbis diris ut impium non devoverit, sed potius tot, tanto tempore, & adhuc suae impietatis habeat sectatores. II. In hac impugnanda non diu immorabor. Tum quia in hoc fere omnes Patres Graeci A Latini strenue Iaborarunt, ia omnia
Concilia perpetuo anathemate eam confixerunt. Tum quia in Trae . Theol. de Trinit. Tom. 4. q. I. in I. p. Dub. I. Contra eam
egi. Dicam tamen ad praesens primo: Joannes initio Evangelii Iuriscipio , inquit, erat Verbum , O Vectum erat apad Deum, erDeus erat Herbum. me eras iti principio opud Deam . In principi
365쪽
erat Verbum: & hoc Verbum erat, non pure in Deo, sed apud Deum ut persona distincta : & Deus erat Verbum, hoc est ejusdem naturae qua Deus: & hoc in principio, non temporis, sed originis erat apud Deum . Subditur : omnia per ipsum fista sunt, ct μὰ
ipsi factum es nimi quod factum es . Quod si ipsum Verbum a Deo
factum est: ergo non omnia rer ipsum facta sunt, ncc nihil eorum quae facta sunt 1ine illo est factum , cum a Deo ipsum Verbum sies Verbo factum suisse dicendum sit, repugnat enim, aliquid tacere se ipsum, alias esset quando non esset, hoc est antequam esset. IEt hoc fuit Arii delirium toties a Synodis explosum, & ab Arianis
de Verbo ac Filio Dei repetitum : Erat quando non erat.
III. Omnia ergo quae facit Pater, facit & Filius, quia eadem Patris & Filii substantia & operatio est: sed quia quidquid habet Filius habet per generationem a Patre, ideo & operari habet a
Patre, ita ut virtus 8c operatio filii lit eadem ac virtus & operatio Patris, accepta tamen a Patre. Ita Judaeis eum interficere volentibus, ouod Patrem suum dicebat Deum, aequalem se faciens Deo: respondit Christus Joann. s. v. i9. Irin potes Filius a se facere quidquam , nisi quos viderit Patrem facientem : quaecumque enim ille fecerit, Me ct Filius Amulier facit. Quibus se aequalem in virtute cum Patre, licet accepta a Patre, se esse demonstrat. IV. Porro Christum esse Filium Dei ac Deum natura . non gratia & adoptione demonstrat Paulus Rom. 8. v. 3 a. ubi de Deo ait: Levi etiam proprio Filio suo non pepercit, sed pro nobis omnibus tradidit ilium . Si ergo proprius Filius hominis, per naturam homo esse debet, cur proprius Filius Dei per naturam Deus non erit sicut Pater e Filius naturalis in natura dissimilis Patri, monstrum est : Aia ergo Deus pater gignendo filium sibi in natura dissimilem, monstrum genuit e Nec dixerint, Deum Patrem Filium habere non natura genitum, sed voluntate: nam tales filios plures facit Deus Psal. 8 r. v.ε. Ego dixi dii estis oe Filii exces omnes: non unicum & proprium, quem teste Paulo dedit nobis Deus. Hujus diversitatem ab aliis demonstrat idem Paulus ad Hebr. I. v. I. dicens : Multifariam multisque modis olim Deus loquens Patribus in Proneris , novissime diebus istis Demus es nobit in Filio, quem compituit haeredem universorum, per quem fecit seculo. E cam Hsplendor gloriae, di figura fiastantis ejus, portansque omulo verbo
virrutir fuae, purgationem peccatorum faciens ,sedet ad dexteram majestatis is excelsis. Tani3 melior Angelis etfeseus, quasto differentius prae illis nomen haereditavit. Cui enim dixit aliquando Angelorum , Filius meus es tu, eto hodie genai tes Et rursum : Ego ero illi in
366쪽
ingenitum in orbem terra dicit: Et adorent eum omes AngeIi
Dei. Et ad Augelos quidem dieit: ut facit Angelos suos Diritus
ct miniseros suos flammam ignis . Aa Pilium autem: rarouus tuus Deus in feculum feculi. . . . Et tu in principio terram fundast: σopera manuum tuarum sunt Caeli &c. Haec & alia de Christo filio
Dei a Patre misso dicit Paulus. Quid ergo ad haec Ariani ' An haec silio Dei convenire possunt qui non sit verus Deus, aequalis Patri ad dexteram ejus in throno majestatis sedens, sed purus ut ipsi dicunt Dei Patris minister ρV. Nec satisfaciunt dicentes, Filium Dei non esse quidem Homousion, idest ejusdem substantiae,sed Ho uson idest similis cum Patre substantiae: nam dum dicunt, Filium Dei non esse ejusdem sed similis substantiae cum Patre, vel.loquuntur de similitudine in natura specifica, ita ut natura Divina licet in Pati e & Filio eadem numero non sit, sit tamen eadem in specie, sicut in hominibus eadem in patre & Filio natura est, non numero, sed specie. Si hoc dicant; ergo Pater & Filius in Divinis non sunt unus Deus sed duo Dii sicut in humanis Pater & filius non sunt unus homo, sed duo homines: & sic unitatem Dei evertunt Deitatem multiplicantes . Vel loquuntur ut re vera loquuntur a de similitudine non in natura specifica, sed analoga, nempe quod dicatur Dei Filius, quia majori abundantia donorum in creatione 1 Deo ditatus su rit: & sic titulo tantum Deus dicatur. Et hoc modo nihil plustribuunt Filio Dei quam homini s nam etiam homo ad imaginem& similitudinem Dei factus est Gen. I. v. as. Faciamus hominem ad imaginem Osimilitudinem ninram ... Et creavit Deus bominem ad imaginem suam: ad imaginem Dei creavit illum.
VI. Dicebant. Impollibile est, Deum Patrem incorporeum& invisibilem de sua substantia generare. Respondeo. Et tamen ipsc dixit Psalmo Ios. se genuine: Ex utero: aute Luciferum geuuite . Ergo vel mentitus est Dominus Domino, Deus Pater Deo Filio, cum ei dixit se genuisse eum, si vere non genuit, quia sibi impossibile; vel mentiuntur, qui hoc tamquam impollibile negant. Ut autem veritatem generationis indicaret ineri nomen assumsit:
υ quia corporeis compositus sit membris, aut aliquibus artuum detineamentis distinctus e sed quia sos aliter Divinae generationis veritatem mentis auditu percipere non possemas , nisi humaui uteri provocaremur exemplo : ut ambigi ultra non posset, de Dei subsantia natum
esse , quem consat de Patris utero processisse. Ita Vigilius Tapsensis ad oblectiones Arianorum. Deinde ostendit, quod Pater semper fuit Pater, semper generans, Filius semper Filius semper genitus , semper nascens semper natus, semper a Patre procedens,
367쪽
nunquam inde distedens, nec cum non esset, sed cum esset natus, concludit: Et ubi, inquies, erat e In corde Patris, in utero Patris, infima Patris, ides in occultis nutura areanis. Inde nascendo processit, non recedendo decessit se Ego, inquit, ex ore Altillimi processi. Ego , inquit, de Domino Patre exivi ,,. Ecce habes nascentis processionem: audi non decedentis unde processerat mansionem is Ego , inquit , in Patre, & Pater in me D. VII. Rursus quia dicebant: Ingenitus est Pater, genitus Filius. Non autem fieri potest, unam esse substantiam geniti atque ingeniti s Respondet: Sifica ingenitus est Pater , ingenitus esset O Fi- Iius , tunc ma is diversa posset esse substantia : quia unusquisque a seipso subsistens communionem substantiae cum ultero non Baseret. Carm.eris ingenitus Pater de se ipso , idest de eo quod iue es , si quid illudes , Filium generavit, unaret unam esse gignentis genitique naturam . Quod in Adamo exponit, qui licet ingenitus, uaturam quam habebat genito filio communicavit. Sed quia terrenae nativitatis exemplis inestabilis Filii Dei generatio adaequale exponi nequit, ad Divina testimonia Vigilius
recurrens ait: Igitur Disinis est approbandum tesimoniis, Patremor Filium unius esse naturae. De Deo certe Patre legimus, Dandie
Apostolo contes ante is Deus , inquit I. Joann. a. v. s.) lux est, &tenebrae in eo non sunt ullae se. Filius veris de fe isto ait Joan. 8. v. 1 a. Ego sum lux . Si igitur lux Pater, lux Filias, apparet unius esse substantiae , dum lucis lucis diversa non potes eqse uatura, ejus scilicet , qua de se gignit , ct quae de gignente exsit. Denique ues iquam temeraria praesumtione ister Patrem Filium diversitatem naturalis laminis introducat, paternae lucis splendorem esse Filium Scriptura tradidit dicens s Sap. 7. v. 26. ,, Splendor est , inquir , lucis aeternae, 8 speculum sine macula Dei majestatis, & imago bonitatis illius se: in quo evidentius ct coaeternus Patri, ct insparabilis a Patre, ct unius cum eo esse natura docetur . Omnis enim in
boe brevi versiculo Catboueae Adei professio continetur, dum laci splendor semper es coaeternus, dum Iplendor a lumine numquam es separatas, dum splendor a luce natura ct substantia numquam potest esse diversus. me es qaod uos recto Mei tramite indivisibilem , atque unius eum Patre substantiae Filium profitemur . His Vigilius Tapsensis Arianos ita pcrstringit, ut omnem evadendi viam eis prae- eludat . VIII. Igitur statuto quod Filius sit unius substauti cum Patre sicut splendor cum luce, jam ruit Arii machina, Filium esse creaturam , O bono in malum arbitrio mutabilem, persecte nou noste Patrem s nou natura sed voluntate Filium dici. Nam si ejusdem
368쪽
cum Patre substantiae est, aeque ac ille Deus est, essentialiter bonus imo ipsa bonitas, ipsa sapientia, qua ipse Pater Deus, bonus, i mutabilis, sapiens & natura non voluntate Pater est . In Christo
etiam debui iret Arius distinguere id quod Filii Dei, & id quod
Filii hominis: id quod Divinitatis, & id quod infirmitatis erat. I xc enim in se Christus ipse distinxit. Cum enim dixit Joan. I 6.
V. 27. a Deo exivi. Joan. I . v. Io. Ego in Patre O Pater tu me.
Joan. Io. v. 3o. Ego ct Pater unum fumus. Et JOan. I l. v. s. Lyicidet me Cidei ct Patrem, se else Filium Dei 8c eandem Patre habere Divinitatem manifestavit. Cum vero Joan. Is v. 28. diXit:
Vado ad Patrem, quia Parer major me s. Jo. s. v. 3O. Non quaero et oluntatem meam , sed voluntatem ejus qui misit me . Lutae a a. v. 42. Non mea voluntas sed tua flat. Et Matth. dio. U. 23. Non es meum
dare zobis , sed quibus paratum est . Patre, & alia ejul modi i se Filium esse hominis ostendit s & secundum hoc diver1am a Patre potentiam & voluntatem, quemadmodum & naturam, se habere. Haec si Atius distinguere & non confundere voluillet, a tot blas phemiis abstinuisser. IX. In duobus Scripturae textibus se triumphare putabat Arius.
Unum erat ex Proverb. 8. v. a I. ubi Sapientia de se dicit: Dominus creavit me in initio viarum suarum. Ex quo inserebat, Sapientiam Patris idest Dei Filium non elle genitum sed creatum. Alterum ex Joan. IT. v. 3. ubi Christus ait: Haec es vita aeterna , ut cognoscunt te filam Deum veram. Ergo ajebat ex ipsius Christi consesesione solus Pater est verus Deus. x. Sed prior icxtus sua sponte ruit: in Hebraeo enim non legitur creavis, sed possedit, vel habuit me. Sic etiam habet V ulgata: Dominus possedit me in initio Oiarum Daram autequam quidquam fa-eeret is priucipio. Ab aeterno ordinata sum M. Vox autem possedit me in Scripturis idem 1onat ac genuit. Unde Gen. 4. v. I. Eva de Cain a se concepto & nato ait: Possedi hominem per Deum. Sumitur etiam pro eodem ac Babuit. Et ita de se intellexit Christus ipse Jo. I 7. v. s. dum ait: Clari a me tu Pater claritate quam habui priusquam mundus esset apud te. XI. Alter vero textus minus Arium juvat. Dum enim Christus dicit: Haec es Qita aeterna , ut cognoscant te folum Deum verum, non excludit Filium & Spiritum Sanctum , quorum una & eadem cum Patre Deitas sicut una natura est s sed pluralitatem Deorum, qualem Pagani admittebant. Unde Epiphanius Haeres. o. n. 32.
Dei Filium ita este locutum dicit: Ne scilicet Deorum fingi turba
posset, ne vitalis cognitionis divortium ullum fieret. Nam s Pater solus verus Deus es, verus es etiam ex Patre Filius ab eodem re ver ε
369쪽
genitus. Cum enim Patri defert eumque solum verum Deum esse declarat, se ipsum quo ue verum a Patre geuitam esse monsravit. 2Meirca verus Pater Deus es, verus Deus 9 Unigenitus Filius Tatae ipsa Christi verba demonstrant. Ubi enim ait ad Patrem Ut cognoscant te solum Deum verum, adjecit: Et quem misisti fumoristum. Unde S. August. Tract. Ios. super Joann. ordo, inauit, merborum estis Ut te & quem misisti Iesum Christum cognoscant
solum verum Deum se consequenter enim ct Spiritus Sanctus intelligitur , quia Spiritas os Patris ct Filii, tamquam caritas consubstan
XII. Arius tamen his contradicet & hic secundus ejus error est 3 qui sicut Filium creaturam Patris esse dixit, ita Spiritum, Sanctum creaturam Filii asteruit . Hoc errore laboravit etiam Macedonius contra quem inferius sermo erit. Nunc contra Arium dicam : Quod si, ut probatum est, Filius Dei, quia a Deo procedit, estque Verbum ipsius, verus Deus habendus est, ita &Spiritus Sanctus, quia a Patre es Filio procedit, ac utriusque Spiritus est :ut sic consurgat perfecta Trinitas, nimirum tres Personae in Deitate subsistentes & unus Deus juxta illud I. Joan. s. v.7. Tres suorqui testimonium dant in Caris , Pater , Verbum , ct Spiritus Saultus: ct hi tres unum sunt. Unde cum Dominus de vocatione Gentium loqueretur, intra unum Divinitatis nomen Patrem & Filium &Spiritum Sanctum praedicans : Euntes, inquit, docete omnes geπtes baptizautes eos iu nomine Patris ct Filii O Spiritus Sancti. Ubi in nomine dixit non tu nominibus, ut in Trinitate Personarum unitatem essentiae demonstraret: &Joannes supra relatus ait bc hi tres unum iuut, non usus funi, ut cum unitate essentiae pluralitatem personarum adversus Sabellium ostenderet. XlII. Porro quod Spiritus Sanctus sit Deus, non creatura aut servus Filii, contra Arium ostendo. Nam sicut omnia quae facit Pater, facit S. Filius, ita & Spiritus Sanctus facit. Hoc Victor Vitensis I 3. de Pers. Wandalica ex variis Scripturae locis probat, deinde num. ar. sic discurrit: Si de Patre procedit Spiritus Sanctus,
si liberat, si Dominus es, re sanctificat, si ereat eum Patre O RIDO vivificat: si praescientiam habet eum Patre oe Filio, si ubique esct implet Omnia, si babitat in eiseris, si arguit m dum oe judieat , si bosas ct rectus est, s de eo elamatur is Haec dicit Spiritus Sanctus se Prophetas constituit, si Amsiosis mittit, si Episcopos praeficit, si eoufulator es , si euncto dissipetinat ut vivit, si abluit π Disi ea , si
tentatores Dos interficit, si is qui eum blasphemaverit non babat re missionem ueque is boc ferulo , neque is futuro, qaod utique Deo no prium est: Haec cum ita Aut, cur de eo dabitatur, quod Deus H,
370쪽
cum eum Operum magnitudo , quod est ipse, manifestet ' Non utique alienus est a Patris ct Filii majestate , qui non es ab operum .inrete alienus. Frustra illi nomen Divinitatis negatur, cujus potestas non potes abnegari. Frustra prohibeor Eum cum Patre di Filio venerari, quem extor cum Patre O Filio confiteri. Haec & alia pro Divinitate Spiritus Sancti Victor Vitensis. XIV. Vigilius etiam Tapsensis L. . de Trinitate in Arianos, qui Spiritum Sanctum Filii servum esse dicebant, assumit Paulum
dicentem 2. Cor. 3. v. I 7. Dominus vero Spiritus es, ct ubi Spiritus Domini, ibi libertas. Et Rom. 8. v. a. Lex autem Spiritus vitae iutabriso 'eis liberavit me d lege peccati ct mortis. Inde sic eos redarguit: euomari erro aus estis Spiritum Sanctum servum dicere,
qui creaturam liberavit sλ Et rursus ex illo Roman. g. v. I . Nouerim occepsis spiritum fervitutis iterum in timore, sed accepi s f
ritum adoptionis filiorum, in quo clamamus Abba, Pater . Ait: Itaque nec femur Nec creatus Spiritus Sanctus esse doeetur. Sed vos Ocreatum 2 fervum eum esse infamatis, eum non folium liber sit, fedo creaturae libertatem largiatur . sicut superius probavimus. Et rursum Paulus scribit I. r. II. v. . ,, DivisioneS autem donorum sunt, idem vero Spiritus se . Et vers. II. , , Omnia autem naec
operatur unus 5 uem Spiritus, dividens singulis prout vult ,, . Et Iesui ait se Spiritus ubi vult spirat is . Si autem Deit quod vult, jam non es servus, sed liber. Ita Vigilius quae ad prassens lassiciant.
XV. Tertius Arii. 1eu Arianorum, error is erat,quod dicerent, Verbum in Christo sola in carnem assumsiste non animam. De hoc S. Augustinus I.. de Hieres cap. s. ait: In eo autem qu3d orsum sine anima solam carnem suscepisse arbitrantur, minus noti sunt. Nec adversus eos ab aliquo inveni de hac re aliquando fuisse certatum . Sed hoc eterum esse θ Epiphanius non tacuit, ct ego ex eorum quibusdam scriptis ct collacutionibus certissime comperi. De facto autem S. Epiplianius Ha res.6s. num. 9. de Arianis, inquit: At si negant animam illum assumsisse. Quem errorem eis quoque tribuit S. Thomas 3. p. q. s. art.3. eosque etiam Apollina rem in hoc secutum fuit te dicit. Hanc tamen positionem subsistere non posse propter tria ostendit s primo quia repugnat Ruct ritati Scripturae. in qua Dominu de sua anima facit mentionem Matth. 26. Tristis es anima mea usque ad mortem ἡ oc Joan. Io. Pomtestatem habeo ponendi animam meam. Sed quia dicebant, verba tax
non proprie & literaliter, sed tropice & metaphorice esse intelligenda, sicut verba illa, quibus in Veteri Testamento anima Deo