장음표시 사용
31쪽
sam perirent, tauquam porcos mysticos, quibus in sacris Eleusiniis utebantur, Dicaeopolidi vili pretio vendit Scena sestivissima Atheniensibus procul dubio magnopere placuit I . Chorus Dicaeopolidis selicitatem Sagacitatemque et prudentiam eximiis laudibus or
Quae sequuntur, poetae proposito magis accommodata videntur. Venit Boeotus quidam omni deliciarum genere oneratus, avibus , locustis, leporibus et praesertim anguillis e lacu Copaide, quibus Athenienses inprimis delectabantur. Prae gaudi exsultat Dicaeopolis, Ianta deliciarum copia post se demum annos advecta confestimque ignem suscitari jubet, τῆσδε τῆς
ξένης χαριν 3) Sed praemium debitum pro his solvendum est Quid Boeoto dabimus ait Dicaeopolis; olera Τ pisces tegulas L sed ejusmodi merces etiam illic inveniuntur, dandum est aliquid, quod hebis
Tarum est, aut Plane non reperitur Peropportunus sycophanta Nicarchus advenit has seras Boeotia non alit. iunccine vii rogat Atheniensisa annuit Boeotus; confestim GJcophanta, qui jam merces istas a Boeto adductas lublicare Vult Servix arreptus, tanquam tegula involutus, ne scilicet frangatur, in-etusque Boeoto traditur. Lepidissima scena est, in quae Poeta non male indicat, quantis deliciis Athenienses, quia bellum paci anteposuerant, carerenti
De sycophantis, quibus comicus nunquam parest, postea plura dicemus. Dicaeopolis , omni rerum copia abundans, pace Sua beatus , estum Bacchi, quod Acharnenses interruperant, denuo parare coepit Lamachi servulus, anguit Iam domini jussu emturus, abigitur Chorus quam selix agricola sit, videns, sapientiam viri laudat et di
δέποτ' εγω πολεριον οἴκαδ' υποδέξομαι' ουδ πα, ἐμοὶ ποτε τον 'Αρμοδιο ασεται ξυγκατακλ νώς , τι παροίνι0 ἀνὴρ φυοστις ἐπὶ παντ' ἀγαθ' ἔχοντας ἐπικωριάσας ειρ σατο πώντα κακὰ , κανέτραπε αξε χεικαμαχετο. Utinam eadem mens omnibus Atheniensibus fuisset lΡraeco totum populum ad sestum των χoων Celebrandum convocat 2). Tui edicto Dicaeopolis ut pareat, Omnia necessaria , diligentissime comparari jubet Pauper quidam agricola, cui hostes bovos eripuerant, SuPPle rogat, ut nonnullas pacis guttulas sibi concedat Dicaeopolis, quas iste tamen precibus immotusi ei crudeliter negat. Sapienti con silioAristophanes eum ita durum sin-xit; nam, si hujus lacrymis motus Dicaeopolis veniam ei dedisset, pulchra comparatio inter pacis bona, bellique mala, quam instituit poeta, minus accurata et per- I Vs 979 seqq.
2 Mες secundus dies Dionysiorum Lenaeorum, sive Anthesteriorum , de quibus jam locuti sumus.
32쪽
secta suisset l). Verum sponsa quaedam, quae paeem rogarat, ne Sponsus ad bellum proficisceretur , sicile hanc veniam a Dicaeopolide impetrat 2) Quo melius
etiam pax et bellum inter se conserantur, duo nuntii advolant, quorum alter Lamachum arcessit, ut agmine instructo hostibus, agros infestantibus, obviam Properet, alter ver Dicaeopolin ad convivium invitati Moestus Lamachus, quod festorum tempore, saeviente hieme, castra subire jubetur, arma induit, et quae ad bellum necessaria sunt, conquirit. Dicaeopolis contra res ad coenam instituendam utiles comparat. Agricoli ducem testive insultat; nempe cum Lamachus arma tela quin asserri jubet. Dicaeopollis iisdem fere verbis, utensilia cibosque adducendos curati3 :
Diu pergit hisce παρωδίαις Lamachum irritare , donec hic gemebundus ad proelium abit, ille vero laetus ad convivium sestinat. Mo redit a proelio Lamachus, suris quidem hostibus sed vulnere saucius , misere Hulans infortuniumque deplorans, eodemque tempore Dicaeopesis ebrius
I cons. Wieland , in versione Germanica hujus dramatis.
et temulentus e convivio revertitur Lamacho viso conviciis non temperat illuditque vulnerato. andem Lamachus ad medicum ittalum desertur, et Dicae polis, magno calyce hausto Victor renunciatus, a choro domum deducitur. Omnes Scenam relinquunt, sinisque dramati imponitur. Aristophanem inanes Tabulam composuisse ad pacem commendandam dubitari nequit Intra sex annos multii bello occisis plurimis peste absumtis, exhausto terme aerario, vastatis Atticam agris incolisque omnibus in urbe consertis, nihil sane tranquilla pace optatius rutiliusve ess poterat. Neque sociorum fides satis certa videbatur, ac, si eloponnesii Lesbiorum desectioni in tempus subvenis
sent, ceterosque Atheniensium socios non subornas-Sent tantum, Verum etiam praesidio auxilioque uvis
sent. Athenaei magno in Hiscriminoe versatae suissent. In ipsa urbe gravius etiam malum. Respublica enim non iericlis prudentia consiliisque, sed Cleonis audacia et temeritate regebatur Si Peloponnesii primis annis bellum acrius gessissent, et Summa concordia, maXimis, quibus valebant, viribus uti voluissent, vix dubitandum mihi videtur, qui non Aegos Potam tandem, sed ipsius Atticae sines mox incolarum clade nobilitati fuissent. Itaque pace suadenda ioni civis ossicium Aristophanes praestitit, cum Acharnensibus, quantum inter pacis laeta bellique incommoda interesset, exponeret Falsam esse auxiliorum spem, qua illudere demagogi plebi et blandire solebant, luculenter ostendit causas belli, comice qui
33쪽
dem, sed tamen Vere manifestat, et auctore Vehementissime objurgat Fatendum est civem, qui, ut AristOphanes, Obscuro loco natus, nec unquam ullo munere, ut Videtur, unctus, ac tantum arte comica insignis erat, numquam melius patriae consulere potuisse quam ipsa poesi optima quaeque suadendo, hominesque et vitia acerrime insectando. Spectatores summo jure eum salutare poterant
ιδορῆσαι τους πονηρ0i ς, ουδεν - ἐπίφθονον ἀλλὰ τίμη τοῖσι χρηστοῖς , στις εὐλογίζεται. Meleberrimam hancce Aristophanis comoediam Ihlegentibus dubium fortasse exit, quid magis mirentur utrum poetae audaciam qui populum ipsum tanta salium acerbitate perstringeret, an populi levitatem, quae istiusmodi ocos cum patienter serre, tumaeis quoque excipere posset. Nondum lege cautum erat,
ne quis rempublicam populumve ludibrio haberet, quod postea decretum suisse, reser Xenophon M.
I Meermannus vir amplissimus in libro Belgice scripto Ath nen onde Cleo , eam vertit, sed , me judicio , Aristophani iniquior egi. 2 De Rep. Ath. cap. I 1, 8 Kωριωδεῖν καὶ κακως λέγειντο δῆριον οὐκ ἐωσιν , , ιι αυτοὶ ἀκουωσι κακως.
34쪽
alioquin Aristophanes sine dubio comica licentia non ita abusus fuisset, ut eam legem violare auderet Neque etiam ob hanc, neque ob aliam comoediam unquam injus Vocatus est poeta, nisi a Cleone , quocum privatas inimicitias exercebat Nam Cleo comico insensus, quia ab eo in Babyloniis traductus fuerat, eum accuSaVerat quod is salso pro cive Atheniensi se gereret, sed poeta
ab judicibus absolutus est l) Privatis igitur inimicitiis
odium incensum est quo comicus omnesque Onifactiosum istum et perditum demagogum perSequebantur cum ciste servato Pylo captisque in Sphacteri Spartanis gloriatus, maxima plebis gratia floreret, Aristophanes consilium init in eum audacter gravissimeque invehendi, ut detectis istius fraudibus sceleribusque plebem stultitiae convinceret, quod a pravissimo quoque decipi se pateretur. Dod ut tutius essceret, quitum nomine sabulam ornavit; quippe cui ordini leo maxime invisus semper suerat. AEquites enim , ex Solonis instituto secunda civium classis, nobilitate clari divitiisque potentes , nequissimi demago impudentiam serre haudquaquam poterant, et Daudem quandam, ab eo in aerarii damnum paratam, nuper detexerant 2). Itaque horum ope sorsitan fretus comicus, istius minas spernere non timebat. Comoedia, non ob audaciam tantum saliumque, imo sellis amaritudinem, qua reliqua comici dramata longe superat, notanda est, sed etiam ideo lectione I cs Acharn. 3 et Schol ibid.
dignissima, quod nemo interlocutorum ficta persona est; ipsa plebs δῆμος) in scenam traducituri celebres in republica viri ridentur. Idcirco ejus temporis histoxiam moresque interlocutorum Ogn eamus, neceSSeest, ut recte de ipsa sabula judicemus. Inter demagogos , qui, post mortem Periclis , aura populari captanda rempublicam suo arbitrio regere adorti sunt, primum locum tenebat Cleo, Cleaeneti filius coriarius, homo, nec generis nobilitate insignis, neque opibus pollens ingeniive praestantia admirandus. Sed oris impudentia linguaeque protervitate, magnos
in civitate viros allatrare ausus , malis artibus magnum
sibi plebis favorem conciliavit. Nec ipsi Pericli pepercit, testellutarcho l). Quanta autem auctoritate , illo Viro jam mortuo fuerit, refert Thucydides 2 qui
lenaei ab Atheniensibus descivissent quintoque belli anno, achete imperatore, victi suissent, dux Athenas misit, qui rogarent, quid fieri placeret Cleo
in concione pervicit ut viri puberesque interficerentur , mulieres autem puerique in Servitutem abducerentur. Verum postero die civitatem hujus crudelitatis poenituit concio convocatur frustra obnitente Cleone Diodotus persuasit ne tam dirum supplicium demiseris Sumeretur. Navis , quae hoc decretum Mitylenen deserret, sorte advenit, antequam Paches cru
1 Plut in Perici cap. 33, 35. 2 Lib. III cap. 36 seqq.
35쪽
dele plebiscitum exsecutus erat. Itaque invito Cleone, Mitylenaei servati sunt Cleonis auctoritas , re quadam casu Magis suam consilio deliciter aesta, magnopere crevit. Septimo belli anno Atheniensium classis, in Corcyram missa, ventis adversis in portu Pylitenebatur. Micce locus tunc temporis desertus , tamen excursionibus in hostium agros saciendis peropportunus erat. initus in Messeniae littoribus, pulcherrimo Portu instructus, quadringentos tantum stadios ab urbe Sparta aberat, et natura ita Daunitus Videbatur, ut parvo praesidio Ieneri posset Demosthenes ducibus Eurymedonti et Sophocli persuadere tentat, ut locum praesidio firment. Hi tamen abnuere. Sed milites ipsi mox ad opus sese accingunt. brevi tempore munimento Pylos circumdatur, et ipse Demosthenes cum parva manu navibusque quinque ibi relinquitur. Res Spartam perlata, insolito omnium animos pavore percellit. Extemplo Xercitus , relicta Attica , ubi quindecim dies moratus erat, adduci, terra marique ylos oppugnari. Sed virtutem Brasidae Demosthenis diligentia elusit.
Peloponnesii, trecentos circiter Spartanorum nobilismos in insulam Sphacteriam, ante portum eXtenSam trajiciunt, ut undique obsessi Athenienses commeatu
privarentur Supervenit obsidentibus Attica classis;
naves Lacedaemoniorum statim in ipso portu submersae, aut captae trecenti partiates in insula deserta sterilique interclusi. Horum periculum magistratus Lacedaemonios ita movit, ut traditis navibus et pactis induciis. legatos athenas de pace concilianda mitterent. Jerum Athenienses, fortuna elati, et insuper
Cleone instigati, nisi durissimis conditionibus pacem dare noluerunt. Quibus rejectis , bellum ad Pylon denuo XarSit naves, quas Lacedaemonii inimicis ea conditione tradiderant, ut, rejecta Pace, redderentur, turpi fraude Athenienses retinuerunt.
Dum eloponnesii terraiylon obsident, et Athen enses frustrantur spe phacteria celeriter potiundi, res trahi coepit plebem Atheniensem diuturnae obsidionis taederes increpari Demosthenes. Quid enim sicilius , quam interceptos sterilique insula inclusos hostes ad incitas redigeresso quam diligentiam Athenienses
Observabant, ne hostes commeatum acciperent, eadem quoque et majori etiam cura annitebantur Lacedaemonii, ut suos auxilio juvarent. andem Cleo eo audaciae procedit, ut in concione se brevi tempore, modo imperium sibi detur, rem perfecturum actaretur. Nicias, extemplo age , sodes, inquit, ego imperium tibi cedo. Perterritus Cleo tergiversari, non se , sed Niciam imperatorem esse causari plebs autem, quae hac altercatione delectabatur , Cleonem coegit, ut imperium oblatum acciperet. Tum iste animadverteret, se detrectando nil proficere , accipit solitaque audacia pollicetur se intra viginti dies aut Lacedaemonios captos adducturum, aut ibi sortiter moriturum Risere omnes promissi vanitatem, sed boni gaudebant, quod aut respublica surioso demagogo liberaretur, aut hostes magna clade percellerentur. Cleo, tum temeritate tum fortuna fretus Sphacteriam prosectus, incensa sorte sylva, qua insula consita erat . Lacones aggressus,
36쪽
omnes captos Athenas adduxit Pylos obsidione liberata, Messeniis data est I). Rei tam bene gestae gloria vanam Cleonis jactantiam
superbiamque eum in modum auxit ut qui primo molestus suerat plane intolerandus evaderet Laudes, Demostheni debitae ob operam impigre sortiterque navatam, omnes in Cleonem collatae sunt, summusque
dux in glorius Athenas rediit Nicias contemtus, qui tantam decoris acquirendi occasionem ignavia et timore Cleoni reliquisse existimabatur. Sed videamus , num ambo duces digni fuerint, qui prae Cleone Spernerentur. Demosthenes , vir ingenii serocis et bellicosi, ex quo bellum inceperat, bonum ac strenuum ducem se gessit, exercitui in carnania praesectus, ubi socios Atheniensium a Lacedaemoniorum vi defendit Aetolos Ambraciotasque saepius signis collatis devicit, semel tantum , incautius in Aetoliae montes Jlvasque agmine ducto, circumventus insidiis profligatus est, quam tamen ignominiam mox, magno proelio devictis Ambraciotis . ultus est 2). Ceterum quis dubitaret, eum et consilii plenum manuque sortem suisse, qui parva manu obsessam Pylon contra magnas hostium copias Brasidaeque virtutem defendisset Nicias nobis magis notus est, quippe quem Plutarchus dignum judicavit, cujus vitam conscriberet. Η mo, minime audax, rimo timidus, pacis amans ta-
I Thucyd. Lib. IV. 4-44. Diodor Sicut Lib. XII. quit
me non accurate rem resert Plutarch in Nic. .
men ab honoris studio gloriaeque cupidine non ita alienus erat, ut plebi auram captare plane nollet, nam choregiis ac ludis eam sibi conciliare conabatur. Ingentibus enim divitiis suis retus, largitionibus quam aperta vi Cleoni obsistere malebat. In bello ita cautus et prudens esse solebat, ut Euripidis versiculus in istum quadret: ἀσφαλης γαρ ἐστ' ἀμείνων ρ θράσυς στρατηλάτης l). Plerumque ex acie superior discessit, et paulo post yli liberationem eadem aestate cum copiis et equitatu in Corinthiorum terram prosectus, Corinthios sedit sugavitque 2). lebis tamen iram calumniasque sycophantarum reformidans, invitus prope magistratus et imperia accipiebat, ne ostra cismo , exsilio
similive poena ab iracunda plebe assceretur 3). Nihilominus optimis civibus Nicias annumerandus est. Quid reipublicae conveniret, optime perspexit et, cum Semper pacis auctor suisset eam etiam , Cleone apud Amphipolin occiso suo nomine ornatam Graecis civitatibus donavit. Magnus ille vir, modo magis si-
1 Euripid in Phoenita. s. 608. 2 Thucyd. Lib. IV cap. 42.
3 In hanc munerum detrectationem Niciae Plutarchus fragmentum των Γεωργων, comoediae Aristophanis hodie deperditae,
aliorum comicorum in eum ludibria cap. 4 inveniuntur.
37쪽
dens animi, audacior minusque superstitiosus suisset, damnum, Periclis morte acceptum , Orsitan compen
Aristophanes in quitibus singit Cleonem , Nicianet Demosthenem servos esse emi cujusdam, senis dissicilis, morosi, subiracundi et litigiosi, sub cujus persona ipse populus Atheniensis latet. Quanta cum arte hujus populi mores comicus depinxerit, ex ipso
Demosthenes et Nicias graviter queruntur de tristi SerVitute, quam ambo Serviunt, e quo dominus Demus nuper coriarium quendam, X aphlagonia oriundum sed verbum παφλαζειν, quod de aqua servente dicitur, hoc loco subintelligitur emerat. Novus iste servus irevi domini gratiam sibi conciliat, ceterOSque servos ita VeXare coepit, ut illi, quo se Vertant, nesciant. Quidquid faciant, quidquid parent, ut apud dominum gratiam ineant, Omnia ce lestus Iste inutilia aeddit D cibos ceteris ioci surripere non veritus. domino, tanquam sua manu paratos, assert Cum ipse, ait Demosthenes 1 nuper placentam Laconicam in Pylo subegissem, laphlagon repentin advolat paratamque mihi surripit a. domino, tanquam suam, issert Praeterea calumnias nobis .intentat; vapulamus, misi ejus Varitiae pecuniam gratificemur. Hoc non amplius serendum fugiamus, i Nicia. Sed ad quem aut quo Deliberant, quid optimum sit actu. Iransfugere ad hostes, o Cleonis custodiam omnia Suspicantis, non I s. 4 seqq.
licet. Itaque moriamur, ait Nicias, ut quondam Themistocles, tauri sanguinem bibentes I) Non placet hoc mihi, praestat enim vinum, idque merum bibere, respondet Demosthenes. Vino nihil est utilius emcaciusque ad bona consilia ineunda. Assentitur Nicias et clam vinum, dormiente Japhlagone, surreptum assert. Exhaustis aliquot poculis , ambo oracula , quibus Cleo maxime sidit, auserenda esse arbitrantur, ut videant quouam in statu res istius suturae sint. Ex his oraculis liquet, rempublicam primo gubernandam fuisse a stuppario, seu lini venditore στυππειοπωλης) 2) Hoc refertur ad Eucratem, quendam obscuri nominis de- magogum, qui, mortuo ericle turbas movisse videtur Quo dejecto, ovium venditor προβατοπωλής rerum potitus, plebem moderabitur, quo nomine Callias et Lysicles, non magis Eucrate noti, indicantur. Hos victos ejiciet coriarius βυρσοπωλης Cleo, omnium nequissimus Neque ab ullo unquam iste superandus exit, nisi a priore quodam et turpiore, nempe , a sarciminum venditore ἀλλαντοπωλης). Cum ambo duces servorum personas agant, istorum quoque moribus et sermone utuntur; idcirco ociquerelaeque illis viris indigni, excusari debent. Τimida et religiosa Niciae indoles bene servatus Bem theni evitas et incuria quaedam tribuitur. st Sane, quod miremur, ristophanem viros tam egregie de republica meritos spectatoribus deridendos proposuisse I R. 80 seqq.
38쪽
praesertim cum illi Cleonis insolentiae infesti essent; at Demosthenes , licet istum oderit, minime pacis studiosus erat, ideoque ab Aristophane merito reprehendebatur Nicias ob ignaviam timiditatemque acerbius etiam castigandus erat. Mirantibus ambobus, quisnam foret ille ἀλλαντοπωλης sorte advenit sartor, quem Demosthenes comiter allocutus, quid rei sit, docet. Initio non credere sartor et sese ludi putare. Cui autem cum Ostendisset urbem, comitia, portus, naVes coloniasque, Videsne, inquit, quanta tuo imperio subjecta sint 2 Cleone enim pulso, haec omnia tuae ditionis iacturus es. Mene rerum p titurum , exclamat sartor, qui nihil plane sciam, nullisque artibus instructus sim, quibus ad tantam molem regendam mihi opus seret Bono sis animo, sicillime rempublicam capesses l):ή δημαγωγια γὰρ υ προς μουσικουε ἐστὶ ἀνδρος ουδ χρηστου του τροπους, ἀλλ' i ἀμαθῆ καὶ βδελυρον. Oraculo recitato et explicato sartor tandem Demostheni credit Sed quomodo rem arduam aggrediar 3
ταραττε, καὶ ρορδευ' μ0 τὰ πρώγματα ἁπαντα , καὶ τον δῆμον la προςποιουυπογλυκαίνων ρηματίοις μαγειρικοῖς. δ' ἁλλα σοι προσεστι δημαγωγικὰ, φωνη μιαρὰ γέγονας κακος, γοραῖος μ'
ἔχεις ἁπαντα προς πολιτείαν δει 2).
Praeterea quites, omnesque boni, Ociorum operam tibi praestabunt, neque ego deSum. Quibus peractis, repente Cleo magno cum clamore strepituque advolat, eosque, quod proditionem moliantur, acerbis conviciis dacerat 1) lar pari referunt Demosthenes, fartor et chorus quitum, impetumque in invisum hominem facere parant. Altereatio, quae inde inter Cleonem et sartorem oritur, felle acerbissimisque salibus abundat, sed, cum Cleo et sartor, insimo loco nati, insuper servorum moribus uti singantur, joci facetiaeque non ejusmodi sunt, ut cultioribus auribus admodum placere possint. Nerbis e Sua arte petitis uterque, coriarius et sartor, se invicem proscindunt Chorus sartorem incitat, ut scelestum et impudentem coriarium sua nequitia atque inverecundia devincat et pellat, nam isto tantum modo leo superari et ad incitas redigi posse. Omnia Cleonis lagitia recensentur Quibusnam fraudibus socios insulanos circumvenire soleat, quibus artibus populo sucum iacere, qua malitia leculari, peregrinosque impudens vexare audeat, sarto chorusque ei exprobrant 2) Cleo contra suis meritis captisque Lacedaemoniis in Sphacteria gloriatur, seque majora etiam Aesturum promittit Neque minore vanitate sartor sese jactat. Iandem Cleo: Omnes,
Vs. 191. Vs. 214. I Aristophanes ipse personam Cleonis agere debuit, quia nemo personam ejus demagogi suscipere ausus est, ut ex s. 230 liquet.
39쪽
inquit ne flocci quidem sacio, dum Senatus vivit, populusque insanit l). Exemplis e juventute allatis
sartor astutiam suam consiliique calliditatem demonstrat, ut videat Cleo, quanto et quali cum viro sibi
res sit. Quod non serens Cleo, minari incipit 2):
Chorus et sartor hanc vaniloquentiam rident, te onemque verbera ut Proditionis, conjurationis, corruptionisque crimina ei objiciuntur. Cleo ad senatum tandem se proripit, adversarios indicaturus, et sartor extemplo sequitur ut se sociosque ab ejus calumniis defendat. Tametsi odio et ira inflammatus Aristophanes crimina Cleonis comice aggravasse censendus est, tamen ex historicis scriptoribus apparet, Cleonem multis ejusmodi generis criminibus obnoxium suisse. Quid de Mitylenaeis crudeliter statuerit, supra jam vidimus. Idem bis impedivit, quominus honorificata Conciliaretur, atque ideo insequentium insertuniorum auctor dici potest. Quis bonorum talem rabulam serret Nihilominus tamen plebi mirum in modum gratus et acceptu erat. Narrat Plutarchus 3), cum populus aliquando, convocatis comitiis, eum qui verba sacturus I R. 397. 2 R. 429. 3 In Nicia cap. 7.
esset, diu frustra exspectasset, tandem advenisse Cleonem coronatum et dixisse : disseratis, O cives, con- cionem, nam hospites convivio excepi, itaque hodie non Vaco et magno risu concionem extemplo dimissam suisse. Nonne summo igitur jure comicus in eum invehitur, quem non puduit, totum populum
Chorus, absentibus Cleone et sartore in parabasi Athenienses increpat, ob ingratum erga Comicos Poetas animum I Nonnullis Aristophanem rogantibus, cur non ipse etiam chorum sibi a chorego posceret, et in scenam prodiret, respondet a Magnes, Cratinus et Crates, qui hoc secerunt, nunc negliguntur, quamvis arte comica praestent hoc ipse etiam timeo, atque ita sero me ad Opus accingo, remque periculosam aggredior sperans Ore ut, praemio accepto, omnium ore semper celebrer. In secunda chori parte, AEquites semet ipsi laudant, quod fidelem
Patriae operam navantes, tamen praemia non POSCe- Tent, ut ceteri duces, qui pugnaturos se negant nisi
publice in i taneo alantur. Equites hanc laudem
merebantur, iam aevera sine stipendio militabant. Ρartem hujus laudis facete in equos suos Conserunt, qui navibus onerariis impositi, atque in Corinthiorumtierram transvecti, sortissime se gesserant 2).
Eadem levitate, qua licaeopolii de causis belli
1 R. 506. 2 cf. hucyd. Lib. IV, 42 Nicias in hac pugna Battum Corinthiorum ducem, apud collem Solygium vicit.
40쪽
eum Acharnensibus locutus erat, sartor reversus choro narrat, quo modo Senatum ad suas partes traxisset.
Dum enim Cleo de conjuratione malignisque consiliis ejus ad Senatum reserebat, Tartor, nulla defensione
usus, alta Oee clamat: nunquam ego, o Viri, Pu-
sl minore pretio venales vidi, ut censeam pro hae fortuna magnas Diis habendas esse gratias Senatus, gulae majore quam reipublicae ratione habita, clantum ex isto nuntio gaudium percipit, ut omissis Cleo nis argumentis, omnes ad Tartorem se convertant. Frustra Cleo Senatus savorem denuo sibi conciliare studet, Me pacis conditionibus se relaturum vociferans. Omnes ei succensent. Quida nunc de pace ageremus t iacones orsan audiverunt, rapuam tam vili pretio apud nos esse, et tantae sortunae participes fieri
citur; sartor interim coriandrum inter Senatores gratis dividit, quo condimento ad pisces uterentur. Col- Iaudatus ob hanc munificentiam laetus choro nuntiat, Senatum , pulso Cleone, a suis Partibus stare. Ecce furens ira revertitur Cleo horrendisque minis sartori timorem incutere conatur 3): Demus mihi sa-Vet, mihi Semper morem gerit merito iapplicio ille te assiciet. Opprobria uterque sibi invicem ingerunt. Vocatur tandem senex ipse Demus, qui imaginem po-
1 Apua, vix et priscium genus, quo Athenienses delecta
puli Atheniensis praeclaram esert eadem levitas, in- Constantia, stoliditas, et vanitas, qua minima quaeque blandimenta lubens accipit, huic seni tribuuntur. Causam ambo ejus judicio dirimendam permittunt, et iiivit fartore in nycem, solenne comitium, ad- Scendunt. In quovis enim alio loco sartor causam dicere maluerat, quam in hac rupe, quia senec domi quidem longe sapientissimus, in concione semper insanire solebat I). Cleo per Minervam jurat, se, post LJsiclem turbulentum demagogum et Cynnam et Salabaccham meretrices , longe optimum esse civem totius civitatis ; et, si Demum non amat, crudelissimum supplicii genus se non recusare. Jartor ejusmodi quoque verbis amorem fidemque suam confirmat. Cleo tum meritis suis gloriari. Iene de Demo meritum esses exclamat ad-Versarius , qui nunquam huic seni in dura rupe sedetiti pulvinar dedisti, ut lenius molliusque sedeati Tia, accipe, o Deme, hoc tibi dono cervical Demus, si homo, quisnam tu es nummarmodii nepos 2 V admiratus dicit Pergit sartora et te, o scelus , nonne miseret hujus popelli, qui octavum jam annum misere in urbe consertus, hic et illic habitare coactus est aegatos, pacem osserentes tu semper abegisti 2) Cleo respondet: bono consilio hoc seci, ut Demus totam Hellada in su- ι R. 5L
a Farto loquitur de agricolarum multitudine qui, relictis agris , in urbem confugerant, ibique tam diu habitare cogeban