C. Svetonii Tranquilli Opera ex recensione Guill. Baumgarten Crusii. Tomus primus tertius

361쪽

puerorum vel iuvenum committendam: sed capiebat homines oum memoria rerum, tum tacilitate sermonis: nec non etiam poemata iaciebat ex tempore Scripsit et variis, nec vulgaribus metris. Arrogantia fuit tanta, ut Marcum Varronem Porcum BP-pellaret; secum et natas, et morituras literas, iactaret; nomen suum in Bucolicis non temere

positum, sed praesagiente Virgilio, sore quandoque

omnium poetarum ac poematum Palaemonem ludicem. Gloriabatur etiam, latrones quondam sibi propter nominis celebritatem parsisse. Luxuriae ita indulsit, ut saepius in die lavaret; nec sumceret sumtibus, quamquam ex schola quadragenanianua caperet, ac non multo minus ex re tamiliari , cuius diligentissimus erat, quum et ossicinas Promercalium Vestium exerceret, et agros adeo coleret, ut vitem, manu eius institutam, satis Constet trecenta sexaginta quinque vasa edidisse.

Sed maxime flagrabat libidinibus in mulieres, usque

ad insani iam oris: dictoque non infaceto notatum serunt cuiusdam, qui, quum in turba osculum sibi ingerentem, quamquam refugiens, devitare non posset, Vis tu, inquit, magister, quoties festinantem aliquem uides, abliguriret M. Valerius Probus, Berytius, diu centuriatum petiit, donec taedio ad studia se contulit. Legerat in provincia quosdam veteres libellos apud Grammatistam, durante adhuc ihi antiquorum memoria, necdum omnino abolita, sicut Romae. Hos quum diligentius repetere, atque ullos deinceps

Cognoscere Cuperet, quamvis omnes coulemni ,

362쪽

DE ILLUSTR. GRAMM. LIBER 3 Acymagisque opprobrio legentibus, quam gloriae et

fructui esse, animadverteret, nihilominus in proposito mansit: multaque exemplaria contracta emendare , ac distinguere, et annotare curavit, soli huic, nec ulli praeterea Grammatices parti, deditus. Hic non tam discipulos, quam sectatores aliquot, habuit. Nunquam enim ita docuit, ut magistri personam sustineret. Vnum vel alterum, vel, quuin plurimos, tres, aut quatuor, postmeridianis horis admittere solebat, cubansque inter longos aevulgares sermones, legere quaedam, idque perraro. Nimis pauca et exigua de quibusdam minutis quaestiunculis edidit. Reliquit autem non mediocrem silvam observationum sermonis antiqui.

363쪽

CLARIS RHETORIBVS

LIBER i. Rhotoxica quoque apud nos perinde atque

Grammatica, Sero recepta est, paulo etiam dissicilius, quippe quam constet nonnunqi iam etiam pro hibitam exerceri. Quod ne cui dubium sit, vetus Senatusconsultum, item Censorium edictum, subii Caio Fannio Strabone, M. Valerio Messala,

Caam:

Consulibus, Marcus Pomponius Praetor Senatum consuluit. Quod verba facta sunt de Philosophis et de Rhetortibus, de ea re ita censuerunt: Vt M. Ponι-

Aliquot libri hune indieem thel rum . de quibus liber egit, praes-

ponti L. Plotius Cistius. L. Otacilitis. Pilitiai. Epiditis. Sex. Cloiutis. C. AI fitis Siliis. L. Caestitis Pitis. M. Poreius iatro. O. Curtius Rui s. L. Vialerius Primantis. Virginius FLotis. L. Statius Vrsultis. P. GD AEus Quirinalis. M. Antonitis Liberialia. Sex. Iulius Gabiniantia. M. Folius Quintiliantis. Itilius Tro. APParet, et maximam partem libri Periisse , et satis magno nostrum detrimento , quantum colligere lieet ex nu ullis uomiuibus, quotum historiam temptis nobis invidit. Mettia Sennitiseonstititim Memoraleliam Geli. N. A. XV. II, qui quum de philosophis et rhetoribus inlinis

Delum dieit, gravem adversarium naetus est Pighiuin Annal. lom. II. pag. 4ro, ad a. v. 592 . coni ieientem latinas ibi corrupitim ex iriquilinis. Dogroetas illud agere, censerit etiam Casaub. et Wolf. ad M. t.. praesertim quum edicto censorio, mox citato,n iam dicatur gentis rhetoriam latin rum, septuagesimo inuo post illud tum.

364쪽

DE CLARIS RHETOR. LIBER

yonsus Praetor animaduerteret ζ curaretque, uti Ae Re ublica fisque sua pideretur, ut RomaE ne essent. De iisdem, interiecto tempore, Ciaeus Domitius Aenobarbus, et Lucius Licinius Crassus, Censores, ita edixerunt: Renunciatum est nobis, esse homines, qui nouum genus discψlinae instituerunt: ad quos iuuentias in Ddum conomias: eos sibi nomen imposuisse Latinos Rhetoras: ibi homines adulescentulos totos dies desidere. Maiores nostri, quiae liberos suos discere, et quos in ludos iliare Delient,

institvierunt. Haec nosia, quae Praeter conSuet

dinem ac morem maiorum sunt, neque Placens, neque recta Didentur. Θvropter et iis, qui eos Lucios habent, et iis, qui eo penire conSuerunt, Oidetur faciendum, ut ostendamus nostram sententiam,

Nobis non placere. Paulatim et ipsa utilis honest que apparuit: multique eam praesidii causa et gloriae appetiverunt. Cicero ad praeturam usque graece declamavit: latine vero senior quoque, et quidem consulibus Hirtio et Pansa; quos discipulos, et grandes praetextatos, vocabat. Cneum Pompe

ium quidam historici tradiderunt, sub ipsum civile bellum, quo facilius Cato Curioni, promptissimo

iuveni, causam Caesaris defendenti, contradiceret, repetisse declamandi consuetudinem: Marcum An

tonium, item Augustum , ne Mutinensi quidem hello omisisse. Nem Caesar et primo imperii anno, publice quoque bis antea declamavit: plerique

Do iisdem De Gerrendis rhetori a Llinis Gell. l. e. . viii. Pigh. tom. III, pag. ara, ad a. V. 66x. Constitatis Al. eum Constitibus. Vias. recepit eum, et tineinis inelusit vocem Constilibus, et per errorem Suetonium Pansam nomitiasse prom obelia, e set ex Cie. ad Div. IX. 16 i Birtiam ego et Dololellam die ti-di di ei 'tilos hisbeo. Mihi ipsuiu Pausam nomen ostendere videtur, vortime e lectionem, consulibus uretio et

365쪽

C. SUETO Iautem oratorum etiam declamationes ediderunt. Quare magno studio hominibus iniecto, magna etiam prosessorum ac doctorum profluxit copia, adeoqu noruit, ut nonnulli ex infima sortuna in ordinem senatorium, atque ad summos honores processeritit. Sed ratio docendi nec una omnibus, nec singulis eadem semper fuit; quando vario modo quisque discipulos exercuerunt. Nam et dicta praeclare per omnes figuras, Per casus , et apologos , aliter atque aliter exponere , et narrationes lum breviter et presse, tum latius et uberiuS explicare consue rant i interdum Graecorum scripta convertere , RCviros illustres Iaudare, vel vituperare : quaedam etiam ad usum communis vitae instituta , tum utilia et

necessaria, tum perniciosa et supervacanea ostendere : saepe fabulis fidem firmare, aut historiis demere ; quod genus Θεσεtς et αἰ-.σκευας et κατασκευάς Graeci vocant: donec sensim haec exolevprunt, et ad controversiam ventum est, Veteres controuersiue

aut ex historiis trahebantur; sicut sane Donnullae usque adhuc : aut ex veritate ac re, si qua sorte recens accidisset. Itaque, locorum etiam appellationibus adiectis, proponi solebant. Sic certe collectae editaeque se habent: ex quibus non alienum fuerit,

unam et alteram, exempli causa, ad verbum referre. Aestiso temρore adolescentes urbani quum Ostiam Menissent, litus ingressi, piscalores Irahentes rete adierunt , et Pe serunt, bolum quanti emerent: nummoa soloerunt: diu exvecta erunt, dum relm extraherentur et aliquando extractis, Piscis nullus infuit, sed vorta auri obsula. Tum emtores holum suum aiunt, Piscatores suum. - Venalicia quum Brundisii gregem Denalium e nasei educertant, formoso et pretiOSO Dissilired by Corale

366쪽

. DE CLARIS RHETOR. LIBER

uero , quod Portitores Perebantur, hullam et praetextam togam i osuere e facile fallaciam celarunt. Romam penitur: res cognita est: Petit r Puer, quod domini poluntate fuerit liber, in liherialem. Olim au tem eas appellatione graeca συνθεσεtς vocabant: mox controoersias quidam, sed aut scias, aut iudiciales. Illustres professores, et quorum memoria aliqua eX-

stet , non temere alii reperientur, quam de quibus

tradam.

a. L. Plotius Gallus. De hoc Cicero ad M. Titi-

Dium sic refert : Equidem memoria teneo, Pueris nobis, primum latine docere coepisse L. Plotium quendam : ad quem quum feret concursus , quod studiosissimus quisque vud eum exerceretur, dolebam, mihi idem non licere. Continebar autem doctissimorum hominum auctoritate, qui existimabant, Graeais exercitationibus ali melius ingenia Posse. Hunc eumdem nam diutissime vixit) M. Coelius in oratione, quam pro se de vi habuit , significabat dictasse

Atratino , accusatori suo , actionem : subtractoque Domine, hordearium eum rhetorem Nppellat, deridens, ut inflatum ac levem et sordidum. 3. L. Otacilius Piluus servisse dicitur, atque etiam ostiarius veteri more in catena fuisse; donec Ob ingenium ac studium literarum manumissus, accusantipatrono subscripsit. Deinde Rhetoricam professus, Cn. Pompeium Magnum docuit, patrisque eius res gestas, nec minus ipsius, compluribus libris exposuit ; primus omnium libertinorum, ut Cornelius Nepoq opinatur, scribere historiam Orsus, non nisi ab honestissimo quoque scribi solitam.

portitores Aeeus. se. Denalicii sive que defraudare stra Iohani meetigalἱ. mangones verebuntur portitores, eos- de formo o p ero solvendo.

cisero in deperditis epistolis. s

367쪽

4. Ad id tempus Didius, calumnia notatus, Iu dum dicendi aperuit: docuitque inter ceteros M. Antonium , et Augustum. Quibus quondam C. Canutius, obiicientibus sibi, quod in Republica administranda potissimum consularis Isaurici sectam se queretur, Malle. respondit, Isaurici esse discipulum, quam Didii calumniatoris. Hic Epidius Ortum se ab Epidio Nunciono praedicabat: quem serunt olim praecipitatum in sontem fluminis Sarni, paulo post

cum cornibus exstitisse, ac statim non comparuisse, in numeroque Deorum habitum. 5. Sextus Clodius, e Sicilia, latinae simul graeca que eloquentiae professor, male Oculatus, et di Cax, par oculorum in amiciata M. Antonii Triumuiri e stitisse se, aiebat. Eiusdem uxorem Fulviam, cui altera bucca inflatior erat, acumen stili tentare dixit, nec eo minus, immo vel magis, ob hoc Antonio gratus. A quo mox Consule ingens etiam congia

rium accepit, ut ei in Philippicis Cicero obiicit r

Adhibes ioci causa magistrum s rvio tuo, et Commiorum tuorum , 'Rhetorem ς Cui concessisti, ut, ει quem cellet, diceret: salsum omnino hominems sed

materia facilis, in te ei in tuos dicere. At quanta merces Rhetori est data' Audite, a ueste, Patres con-s ψti, et cognosci e Reipublicae Dulnera. Duo millia iugerum cam i Leontini Sexto Clodio Rhetori assi

til, in quem Mellis Cie. ut in te, quae Melle . diceret. disere Η. l. et apud Cic. vulg. diineta dicere.

368쪽

gruisti, et quidem immunia: ul tanta mercede nihil

6. C. Albutria Silus, Novariensis, quum aedilitate in patria sungeretur, quiaria forte ius diceret, ab iis, Contra quos pronunciabat, pedibus e tribunali detractus est. Quod indigne fereus, statim contendit ad portam, et inde Romam: receptusque in Planci

oratoris contubernium, cui declamaturo mos erat,

Prius aliquem, qui ante diceret, excitare, Suscepit eas partes, atque ita implevit, ut Planco silentium

imponeret, non audenti in comparationem se demittere. Sed ex eo clarus , propria auditoria instituit, solitus proposita controversia sedens incipere, et calore demum provectus consurgere ac perorare. Declamabat autem genere vario; modo splendidentque adornalet tum, ne usquequaque Scholasticus existimaretur, circumcise ac sordide, et tantummodo trivialibus verbis. Egit et causas, verum rariuS,

dum amplissimam quamque sectatur; nec alium in ulla locum, quam perorandi. Postea renunciavit Foro, partim pudore, partim metu. Nam quum in lite quadam centumvirali, adversario, quem ut impium erga parentes incessebat, iusiurandum, quasi per figuram sic obtulisset: Iura per Patris matrisquc cineres, qui inconditi iacent; et alia in hunc modum: arripiente eo conditionem , nec iudicibus aspernantibus, non sine magna sui invidia negotium afflixit. Et rursus in cognitione caedis, Mediolani, apud L. Pisonem Proconsulem defendens reum, quum, COhibente lictore nimias laudantium voces, ita eXCanduisset, ut et, deplorato Italiae statu, quasi iterum

tanta mercede) Apud Cicer. vulg. latidantiam) se. auditorum, anaxἱ- pro tantia mercede. me ex discipulis, quorum eoru perorautum magistrum cingebat.

369쪽

in formam provinciae redigeretur, Marcum insuper Brutum, cuius statua in conspectu erat, invocaret, legum ae libertatis auctorem et vindicem , Paerae poenas luit. Iam autem senior ob vitium vomicae Novariam rediit: convocataque plebe, causis, P Ptec quas mori destinasset, diu, ac more concionantis ,redditis, abstinuit cibo. Diuili od by Cooste

370쪽

AFRI CARTHAGINIENSIS

VITA

i. 1 oblius Terentius Aser, Carthagine natus, servivit Romae Terentio Lucano Senatori: a quo ob ingenium et sormam non institutus modo liberaliter, sed et mature manumissus est. Quidam captum esse existimant : quod fieri nullo modo potuisse, Fenestella docet; quum inter finem secundi belli Punici, et initium tertii natus sit et mortuus, nec, si a Numidis aut Getulis captus sit, ad ducem rO- manum pervenire potuisset, nullo commercio inter Italicos et Asros, nisi post deletam Carthaginem, coepto. Hic cum multis nobilibus familiariter vixit, sed maxime cum Scipione Africano et C. Laelio, quibus etiam corporis gratia conciliatus existimatur, quod et ipsum Fenestella arguit, contendens, utro que maiorem natu fuisse; quamvis et Cornelius Nepos aequales omnes suisse tradat, et Porcius suspicionem de consuetudine per haec laciat: Dum lasciuiam, nobilium, et jucosas laudes petit:

Dum lase. Ilos vorsus Wolfius ita resnxiti Dum laseiviam nobilium et laudes sucosas petit: Dum Asrietini voeem divinam inhiat avidis avribus. Dum se ad Furium coenata et Laelium puterum putat et Dum se amari ab hisce eredit, erebro in Albanum rapi

Oh siorem aetatis suae ... ipsus .... Atiis ablutis rehus ad summam incipiam rydaeius e t.

Itaque e e. pectu Omnium abiit Graeciam tau Graeciae in terram ultimam: