장음표시 사용
151쪽
rqsFR. D VAREN. COMM. habet, non ut servet, sed ut eroget, &subveniat in necessitatibus. Quid est opus custodire quod nihil od juvat ξ An ignoramust quantum auri aeque argenti de templo domini A ssyrii sustulerunt ξ Nonne melius conssat sacerdos pi alimonia pauperum, si aliqua subsidia desunt, quam si sacrilegus contaminat & asportat hostis a Nonnedi-. rus est dominus, Cur passisses tot inopes fame mori ρ Certe habebas aurum, unde
ministrasses alimoniam, . can. aurum.IM
2. Hietonymus ad AZσορ. Gloria episeopi est pauperum opibus providere.
vitiis. Idem, amico rapere quidpiam fur- tum est ecclesiam fraudare sacrilegium est :Ignominia sacerdotis est propriis studere di-
pauperibus erogandum, & es plurimis illud re servare, vel cautum, vel timidum est, aut quod apertissimi sceleris est, exinde aliquid subtrahere,'ohini- , um praedonum crudelitatem superata can. gloria. tr. q. a. Idem, Clericos autem illos convenit Ecclesiae stipendiis sustentari, quibus parentum & amicorum nulla suffragan- tui stipendia. Qui autem bonis parentum
di opibus sustentari possunt, si quod paupe- rum est accipiunt, sacrilegium profecto incurrunt S committunt. 16. s. c. Ditim.
Ex his apparet dispensationem facultatum ecclesiasticarum episcoporum arbitrio commissam fuisse. Vςrum ob cupiditatem qu rundam
152쪽
tium, canones veteres modum rationemque
dispensandi praescripserunt, nempe qt qu
tuor partes tam oblationum quam aliarum 'quarumcunque obventionum fiant: qua- πιrum una pauperibus distribuatur altera clericis: terti in aedificationem templi impendatur: quartam episcopus retineat hospitalitatis exercenda causia. c. vobis. c. multerana. c. concelso. c. quatuor. cs quaest.2. cam. HUulum.Iε. quaesis. Sed ut est rerum hi maiiarum conditio in eodem statu nunquam permanentium, haec communium rerum
distributio ad extremum antiquarR prorsus sic sublata est, ac singulis milii steriis certi redi tus adjuncti &assignati, quibus ministri tanquam re propria fruantur : eoique ipsi arbitrio suo dispensent atque administrent sine ullius aut diaconi opera,aut episcopi a thoritate. & hos reditus ministeriis attribu xos bodie vulgo Beneficia appellamus: cuius verbi significatio & origo plenius infra discutietur. Quam partem abstulerint pauperes in hoc, ut ita dicem. familiae hercistundae judicio, mihi nondum plane compertum est, tametsi quid ipsis hic accideriti dcquam humaniter accepti sint , satis suspicor. Sed hae de re aliat erit opportunior dicendi lo
153쪽
Honorum ecclesiasticorum quaedam tei a poralia dicuntur : a Iia vero spiritalia. Temporalia vocant praedia illa Sc possessiones, quae ex Principum aliorumque liberalitate obvenerunt. Spiritalia, decimas & alia id genus, quae a fidelibus Ecclesiae offeruntur. iNam decimas primitiasque, aut quae loco rPrimitiarum offerri solent, arbitrantur juris pontificii doctores divino iure sacerdotum& Ecclesia ministrorum esse, quod lex Mo--as exsolui praecipiat. Itaqu excidivi-icuntur, quod eas unius D Ei benignit ii, non cujusquam hominis munificentiae 'tas referamus. Sacrae vero & stiri a-
stro maxime existimentur conferre. Reliquae auten' possessiones, quas non DE
nae omnique religione purae habentur, ideo-5 appellatae sunt. . Nam
154쪽
DESAc R. EccLes. MINIS T. LIB.II. 1 quae divina sunt ac spiritalia, eadem perpetua
eisse & nunquam interitura creduntur: caetera omnia caduca, fluxa & temporaria.
ta Hinc ea videtur suxisse appellatio. Sed ut ingenue dicam quod sentio, di vina & sacra aliquanto rectrus & significantius appellari poste mihi videntur, quae spiritalia vocant, ut incommode sic efferatur divisio: Bonorum Ecclesiasticorum quaedam divina sacraque sunt. alia humana ac prophana. Hujus ergo divisionis, quam juris pontificii consulti probant, fundamentum est lex Mosaica, de quo quid sentiendum sit, viderint alii. Certe si Thomae aliorumqueTheologorum Opinionem sequamur, vereor ut consistere possit. not. i a. in aliquis m. de decimis. Existimant enim illi decimas non idcirco deberi si cerdotibus, quod lege Mosaica id praecipiatur, cum ea lege non adstringamur, nisi quatenus praeceptum aliquod morale jurisque
naturalis continet. c. eranslato. 4e constitue
Naturalis enim lex, quam, ut Pyulus air, sentes habent scriptam in cordibus suis, nun- quam abrogatur. Itaque quamvis honestum piumque sit, ae juri naturae consentaneum, quo bene merentes de Hobis rem
nerari jubemur, ministi os Ecclesiae & pastores alere ac fovere: Determinatio tamen certae quantitatis eo non ine prae standae, puta
155쪽
idera quod DEUS per Mosem Judaeis tan
tum, non etiam al=is gentibus de populis ad tempus constituit. Quae sententia si verae est, equidem non video cur potius decimar. quam alii reditus Ecclesiae, sive dietini siQe spiritales dici debeant Verum utcunquet Theologi suam tueantur sententiam, inficieti ri nemo poterit, vetustissimam esse con siuetudinem de solvendis decimis in Ecclesia quam sanctissimi & doctissin, quique vel
xum maximε ccimprobarunt atque commendarunt. can reuertum 46. s.
E origine facultatum ecclesiasti tum 'i admirabilique earum incremento, & ut i possessiones ac reditus, qui ante communes erant, divisi sint certis ministeriis aestimauu satis demonstrasse videmur luperiori cap. Cur autem ben tum appelletur certa illa redituum portio, quae cuique ministerio otati ri videndum est. Nam plerique hanc :vocem, ut barbaram omnino & ineptam re- 'fugiunt, rdotia malunt, quam benefi- eia hos reditus appellare. Verum, nisi seu i lor, sacerdotium pro munere ac dignitate ' di, quam pro reditu aut obventione a cipi videtur apud Latinos authores. Et
156쪽
constat haec sacra stipendia non tantum sacerdotibus, sed alis etiam ministris concedi Animadvertendum igitur est, moris fuisse veteribus praedia quaedam ac possessiones mi
re litibus tribuere, ut hoc beneficio devincti
animosiores ad Rem publ. tutandam redd ventur. Id factum ab Alexandro Severo
testis est Lampridius, quem & alii Imperat xes ante Justinianum sequuti sunt, ut ex eo-xum constitutionibus apparet. C. defundisti utro Meminit & praediorum hujusc
modi militarium Constantinus quidam tm- per apud Harmenopulum lib. i. eaque ser---κα ουπειο si & ς eu-- κῆς τοπους vocat. Quibus perquam a finia sunt ea. quae ob dem & obsequium fruenda conceduatur, moribus non Longobardorum modo, hquibus hoc praediorum fruen dorum genus manasse ad nos videtur, sed etiam nostris, de omnium prope totiu& Europae populorum ac gentium. Et haec quidem praediae nota inepte beneficia a quibusdam appellata sunt: de benesiciarii qui ea po ssiden t Nam & b scianorum militum mentio est apud Caesa rem in Commenti sensu haud omnino dissumili, & apud plerosquealios autbores, quorum pura Latinaque est oratio. Hunc vertimorem qui in rebus prophanis rec*ptus erat, imitati sunt ecclesiastici viri, & praedia possessionesque ob ministerium Ecclesiae sing lis ministris adscriptas Feneficia vocaverunt
157쪽
isa FR. D VAREN. COMM. l 'ae utinam veneficia plerisque hodie non
sin t) quia postearia', de qua iam diaimas, di visionem hi reditus ecclesia stici magnam ciuit illis militaribus prophanisque bencsicust stinitatem habere credebantur, id quod alio
iti Ioco ostenturus luna. Itaque non tantuni de ministeriis, sed etiam de hue is es, εἷesiasticis hoc nostrum συνωγειος inscribere voluimus, uς veterem simul & novam l . t uendi consuetudinem in Ecclesia titulus indicaret. Nam ita hoc argumentum apud veteres tractatum offendimus, ut ministerii fere mentio fiat, non proventus aut stipen
dii alicujus. At postquam honos nota
Λ 000 Rei clari VCepit, & quaestus est haDua ratio magis quam muneris atque ossicii, una cum moribus hominum mutata est loquen
di ratio. Ut exempli gratia: solebant ita disputare antiquiores, ut quaererent, qui
Ecclesa mimstrum ordinane, & quunari deberet. Recentiorum vero quaestiones hae sunt vulgo usitatae, o bene ' cium conferre, cui conferr possit, e . Mu0d
igitur primarium ac praecipuum merito habebatur quondam, id nunc accessionis cujuidam locym vix obtinet : qua in re tanta est indignitas, ut eam dissimulare nemo bonus possit. Nam si Plinius suo tempore conquestus est ex gemmis confici vasa, ni quibus aurum accessio esset, cum gemmae vasis aureia accedere soleant, quanto iustior
158쪽
hae de re futura est bonorum virorum que-xela Z Hoc autem ideo hic adjicere volui, Mi ostenderem veteres canones de minisi Tiis loque res, quan VIS aetatem, ut ita dixerim, non ferant, & magna ex parte antiquati sint, tamen ad hanc disputationem de beneficiis plerunque trahi polie. Hinc natae sunt illae thetes: Qui potetit ordinare, pCres1 fenesicium conferre. Qui potes t ordinari, pote t beneficium capere; ta coutra: Qui non pote in ordinare, non potent benesicium conferre. ut non potest ordinari, non pote in beneficium carire. gl. c. leo te ore. de rocr. iu si gl. c. desu. 28. dist. Ordinationem vero hic late accipimus, pro quacunque ad sacrum mna isterium aliquod,aur munus ecclesiasticum promotione, us ante explicatum fuit.
cui u beis e ficium, be- neficiν ecclesiastici δε-
mimum , us stu an pensiones annua
istos host italia, ben scis oppessatione com
159쪽
Xplicatio verborum qui iam usi semus.. iniusticere posse videtur iis, qui simplicit tem amant in iuris interpretatiohe attamen ut iis quoque faciamus satis, qui hac simplicitate non contenti subtiliorem dc accuratiorem interpretationem requirunt, trademus desinitionem beneficii, non pers clam quidem illanc fortassis, & omnibus Dialecticae legibus inservientem, sed quae lquantum rei natura patitur, ab earum legum lpraescripto no a longe recedat. - Sit igitur haec definitio: Roscium est rea Ecclesiasti--, quae sacerdoti vel clerica obsecrum ministri. rium utendain perpetuum concedatur. Cujus
desinitionis singula verba ἀμαθή v, ut di- citur, mi μφέπρον hic explicanda sunt. Ac gimprimis dicitur m quoniam non ministe rium ipsum sive ossicium, sed commodum potius inde proveniens beneficium appellatur. Proinde is qui dignitate eeclesiastica ornatus est sine reditu ac proventu, cujus modi sunt Archidiaconi quidam, quosim ginarios G bonorarios vocare soleo, is beii ficiarius dicendus non est Dicitur ecue
stica, quod ea bona DEO & Ecclesiae dicata
consecrataque sint, ex quibus hujusmodi r se dirus constant. c. ra ecclesia.L py. Dicitur
cerdoti, etc. quoniam si quid stuendum concedi soleax laicis hominibus ex bonis E clesiae, quales sunt ii, de quibus diximus p.I. M. id beneficium proprie non di-
160쪽
cit; vitur. Dicitur ob acrum ministerium, quia sicut beneficia militaria ac prophana militibus ac prophanis hominibus ob fidem dc o, sequium dantur , ita haec sacra beneficia, DEO conlacratis ob sacram spiritalemque functionem conceduntur. Itaque haec beneficia saera spiritaliaque quodammodo esse dicuntur, quia tametsi proventus sacri non isint, sed prophani; tamen sacro ita cohaerent
muneri ut separationem non recipiant. c. I. ris Mobiecerat. i. q. r.ad uostram. desimoi.ust. uerscr. in s. Nec ulli conceduntur, qui ad munus illud obeundum idoneus non sit, ta sacerdoti aut clerico, ut jam dixi. Nam licet ostiarii, aut acoluthi munus, proph num forte quibusdam videri possit : quia si crae sedis ostia claudere, de alia id genus ex qui etiam laicus potest: idque nos quotidie fieri videmus 3c Aperimur, tamen considerandum est , quod supra admonuimus, es
Ticos eos dici, qui sacris initiati stini, Maasaeram sunctionem delecti ac destinati, sed in levioribus muneribus institutionis eujuia. dam caula idhuc occupantur dc exercentur,
nee eis assignantur potissimam reditus e . clesiastici, ut ostia claudant, sed ut interim alantur instituantur, Sc lacerdotum episse Porumque perpetuum extet seminarium. Proinde annonae si ve praebendae ecclesiasti- . . caelaicis hominibus, de in canonicorum col-' legium minime cooptatis solita ςoncedi ob