장음표시 사용
141쪽
136 FR. D VAREN. COMM. . . scribere instituti nostri ratio non sinit.Praeter hos sacerdotes, commemorantur dc Satqui sacra Marti facientes choreis & kltationibus dabant operam, inremi π Dοωλίων θεων, ut Dionysius ait. Erant & Duces C tirum, qui tametsi milites essent & regum custodes: tamen stata quaedam solenniaque sacrificia celebrabant, nec ullos alios comemorat Dionysius, diligentissime omnia persecutus sacerdotia, quae a Numa instituta fuerunt. Ait enim leges saerorum Numana itali bdo uno complexum fuisse, ut tota ea d scriptione in octo partes distributa,. de singulis sacerdotiis, quorum erant totidem genera, separatim dissereret. Reperitur tamen aliorum apud authores sacerdotum mentio, cujusmodi sunt Hareta arvatis, Rex sacrificu- ilus, duumviri, ta decem riri sacrorum Galli,
'usiuas, ta qui Titi Malo dicuntur. Quorum sacerdotiorum explicatio & cognitio ex Tito Livio & aliis veteribus petenda est. Ex
tat & Pomp. Laeti non inutilis ea de re libel-
lus. Quod vero titulo Fenestellae circunfertur ejusdem argumenti opusculum, recentissimi scriptoris esse nemo dubitat, qui alicujus sit in re literaria judicii. Unum sepra, dictis adjiciendum est, quod 1 caeteris prae-
t*rmissi im esse miror, priscos Romanos non modo sacerdotes, qui 'Diis facra facerent,sed etiam ministros quosdam sacrorum ac facerdotum iis non absimiles, quos in sacris no-
142쪽
iii: DasAc R. EccxEs. MINIST. LIB.II. Is stris Diaconor appellamu . Eosque Camillos tum dictos fuisse testes sunt Dionysius lib.2. Plutarchus in Numa. Testus 3c Servius, cum plerisque aliis. Et hactenus de sacerdotiis urbis Romae, quibus similia quaedam in provinciis atque municipiis fuisse dubium non est: quorum' in jure civili crebra est mentio. leg. i. ad legem fultam de ambit. I. iu
honoribus. de vacat. mune. Nam Phoeniarchia& Driarchia in constitutione qnadam Ini per. Constantini, nomina sunt provincialium sacerdotiorum, LI. C. denM-.'liber. Et
Martianus. tiri demat. Senat. vetat Flamini municipali & sacerdoti provinciae ne uxorem ducat ancillam scenicam, tabernariam, deci
ARGUMENTUM.Aperiore libro de minisserta Rissis ecclesiasticu, propter quae beneficia
P conferuntur sat ες copiose di Putatum
fuit:Jam de beneficis inistractandum est, ct origine eorundem di nitimi cloes , ac divistonitio incipiendum. CAP.
143쪽
VT bonorum, quae Ecclesia possidet, oriago, finis dc usas rectius cintelligatur, a Christi usque ac legatorum ejus sive Aposto
lorum temporibus repetenda est nostra tio. Ac imprimis constat ex sacra historia Christum facultates aliquas, quamvis perte- .
nues habuisse, nec ita vixisse eum, ut nihil
proprium obtinens mendicare cogeretur. l l quod nonnulli asserere non dubitarunt ali- iquando, sed merito eorum opinio damnata. est, cap. q. o si is verbornm Agnisi t. in emira g. Joann. 12. Mendicita namque in valentibus & otiosis res est minime toleranda,& furti speciem habet. C. de val. meud. I in auth. de quaestor. - Oblatam enim sibi pecuniam aut quocunque modo quaesitam,Christus diligenter custodire solitus fuit, ex qua victum vestitumque, tam sibi quam sectatoribus 5c comitibus suis compararet. Dau. ipHinc Augustinus,Habebat dominus loculos, a fidelibus oblata conservans& suorum necessitatibus, dc aliis indigentibus tribuebat. Tunc primum ecclesiasticae pecuniae forma
144쪽
DE SACR. ECCLES. MINIS T. LIB. II. I 'est instituta, & ut intelligeremus quod praecipit non esse cogitandum deerastino, non ad hoc fuisse praeceptum, ut nihil pecuniae servetur a sanctis sed ne DEO propter ista serviatur, & propter inopia: timorem iustitia deseratur. can. habebat. n. quast. I. Mortuo atquς sublato in coelum Christo, Apostoli, Dilaipulique & cultores ejusdem non mediocrem pecuniae vim possedisse legun t ur, ad eb
ut quam vis ingens esset eorum numerus, tamen nemo inter eqs egens reperiretur. Nam
ut scribit Lucas de fidelibus Christianis, qui
tunc: Hierosolymis erant: Multitudinis credentium erat cor unum & anima una, nec
quisquam eorum quae possidebat, aliquid suum esse dicebat, sed erant illis omnia communia. Et quotquot erant possessores rorum, aut domorum, vendentes afferebant pretia, & ponebant ante pedes Apostolorum, dividebaturque singulis, prout cuique opus erat. Eadem referuntur a Clemente, . qui illis temporibus fuisse creditur, in epistola, qua fratres & condiscipulos suos ad
bonorum communicationem hortatur ila incitat. ca. dilectis. Ia. quaest. I. Quod autem ex praediorum venditione pecuniam conficere maluςrint, quam ea retinere, & ex eorum
fructibus seipsos alere, Melchiades id factum ideo scribit, quia cum futuram Ecclesiam ingentibus viderent, praedia possessionesque dipisci in Iudaea utile non
145쪽
ad communicationem bonoram neminem Linvitum compulisse, qubd satis intelligerent leam a Christo non fuisse praeceptam, re pro- prietatem distinctionern q; dominiorum,quae sconsensu hominum naturalem rationem se- lquentium recepta est, juri divino Christia- naeque religioni repugnanxem non esse: ea isi quidem eii hominum corruptio&impro- ibitas ut societas humana commodε retineri l& conservari nequeat, si quis Platonicam lcommunionem inter homines indiscrimina- tim constituere velit: Si qui tamen mutuo dilis affectu& charitate, quam nobis unicὰ l commendavit praecepitque Christus, con- istantissime ita ducantur, ut ultro non modo facultate . sed operam quoque suam, Iab rem, industriam bona fide & citra fraudem 'interpretari magis quam calumniari velit: quietissime victuros homines, si haec duo
ullam in commune conferant, non dubito quin vita eorum in hac aequabilitate, & com-. municatione rerum omnium, & jucundissima & Delicissima futura sit. Scite enim af veteribus illud dictum est, si quis id civiliter
146쪽
ita DE SAc R. ECCLEs. MINIS T. LIB.II. I Iab hominibus non posse creditur in tantis eorum vitiis, ut sine fraude & discordia in ea communione perseverent. Proinde cum Ananias agri venditi pretium retinuisse parte tantum ad Apostolos delata, Petrus eo nomine illum non damnavit, sed quod dolo. simulation e, ac mendacio usus esseta Anania, inquit, cur implevit Sathanas cor tuum, ut mentireris Spiritui Sancto & fraudares depretio agri Nonne prorsus tibi manebar, & vaenundatus erat in tua potestate ξ Actor. . s. Haec omnia fatis demonstrant qualis fuerit status atque usus bonorum Ecclesiae, rempore Apostolorum. Post eorum vero tempora, cum viderent Sacerdotes & Levitae, & reliqui fideles per universum orbem dispersi, utilius fore si haereditates & agros quos vendebant, ecclesiis quibus praesidebant episcopi, traderent, eo quod ex sumptibusaeorum, tam praesentibus, quam futuris temporibus plura & elegantiora ministrare possent fidelibus communem vitam ducentibus, quim ex pretio ipsorum, cinperunt praedia & agros quos vendere solebant, n-tricibus ecclesiis tradere, & ex sumptibus e rum vivere. Haec totidem ferE verbis ex V bano tr scripsimus, c. .identos. n. quaest. na quo id quoque decretum fuisset scribun Platina,&quidam alii eum secuti, ut sace dotabus liceret praedia ac fundos a cultoria bus religionis oblatos recipere. Sed fallun
147쪽
tur illi meo quidem judicio, cum inter Urbani decreta, quae existi, e cepto eo quod recitavimus, nihil reperi tur quod ad hanc rem pertin at. Ex eo igitur tempore certatim unusquisque pius & fidelis praedia, pos sessionesque dabat Ecclesiae: ex quorum fructibus non ministri tantum, sed quicunque etiam alii egentes aler*ntur. Et hinc perspicuum est, quod & supra admonuimus, veteres Christianae religionis cultores non ita paupertatem affectasse, ut opes nullas sibi parare atque asservare vellent, quamvis imperator Iulianus inde ansam arripuerit e clesias fortunis suis spoliandi. Ecclesiarum enim bona auferens dicebat maximo se bene - ficio Christianos assicere, nimirum ut pauperes facti citius regnum caelorum intrarent.
Qua arte in Philosophos quoque nostri juris
authotes usos fuisse aliquando animadverti. leg. in honoribus de vacati mune. Ac prae caeteris Constantini celebratur liberalitas in Ecclesiam. c. Constantiam. 96. distis. can. 'futuram. Ia. q. I. Tripari lib.I. c.'. Et Qxtat
quidem constitutio in CodiceJustiniani,qu permittit unicuique bona sua Ecclesiae relinquere. Licinia quoque dives & potens matro ha, bona sua Ecclesiae Romanae restamento reliquit, Marcello sedente, ut scriptores ecclesiastici literis prodiderunt. Sed . nulli plus concuterunt Ecclesiae Romanae, nec magis potentiam ejus auxerunt, quarta
148쪽
DE SAc R. Ecetvs. Mir IsT. Li .lI. I 3Pipinus, Carolus, & Ludo vicus prancorum reges. Quid ingentia hic commemorem beneficia in caeteras totius orbis Ecclesias undique a piis hominibus collata, cum ustum volumen deseriptio ejus rei desideret
male illud est quod de H dario Arelatensi
episcopo Prosper memoriae mandavit, nem- pe eum acceptis fidelium numerosis haereditatibus, ecclesiam mirum in modum lo- cupletasse. cam expedit. i 2. quaest.I, ex quo de caeteris con jectura fieri potest, Ac praeter eos reditus, praeterque decimam partem, non modo fiuctuum, sed etiam negotiationis quaestus & tueri, de qua mox disseremus,& alias quasdam largitiones, quotidie in sacro ipso conventu fiebant oblationes ad altare. e. dor, hLs. cap. iδ. v. omnu. de Consecradstin. . Ut mirum non sit, quod nunc omniabus testatum & manifestum est, otas Ecclesiae in immensum excrevisse. De oblati
nibus Ecclesiae Romanae loquitur Marcellimis tibino 27. cujus verba, quia huius tractatus nostri loca etiam alia quaedam illustran hic subjicere volui r Damasus, inquit, & Ursicinus supra modum humanum ad rapier dam episcopalemsedem ardentes, sciscis studiis asperrime conflictabantur , adusque mortis vulnerumque di scrimina adiumentis utriusque progressis, quae nec eorrigere suRi siciens viventius, nec mollire, vi magnai, coactus secessu in suburbanum;&in conceo k tatio
149쪽
ratione superaverat Damasus, parte. qua* ei favebat, instante. Constatque in basilica Sicenini, ubi ritus Christiani est conventi-
culum, uno die centum triginta septem cadavera reperta peremptorum, efferatamque diu plebem, aegre poste, delinitam. Neque ego abnuo, ostentationem rerum considerans urbanarum, hujus rei cupidos ob impetrandum quod appetunt, omni contentione laterum iurgari deberi, cum id adepti, futuri sint ita securi, ut ditentur oblationibus ma- tronarum, Procedantque vehiculis insiden- tes, circunspecte v stiti, epulas curantes pro- ' fusas, adeo ut eorum convivia regales supe
opponunt: rundam provincialium viverent, quos tenui-
tas edendi potandique parcissime , euam indumentorum' &
Uectantia perpetuo , numini veritque eius. cultoribus ut puros commendant & vere-
cundos. Omnes autem hujusmodi obven- s . tiones,redituS ac oblationes,in sua potestate habebat episc*pus, ut praecipiunt canones,
apostolorum c.8 cipi M. 2. quest. I. Ape t venit. H. a. 7. Sed ita tamen ut eas res non.
dispensaret ipse ac administraret, sed diaco- , nis, hypodiaconis, oeconomis ac defensoribus earum dispensation om distributionem-
que committeret, qui rationem postea to-
150쪽
SAc R. EccLis. MINasT. LIB.II. 1. etius administrationis sua: ipsi redderent.
ep νγρα . n. q. l. c. vobis.I2. q. 2. Fiebati que haec distributio clericis, A ministris ec. Heliarum. d. c. prevenit. quorum erat ut Plurii puris communis vita Sc conversario. u. quia trea. c. sicimus. c. nolo. c. nom dica- risia. f. i. quamvis ad eam c0mmmnion eris inviti nequaquam cogerentur. c. certe. 2. q.1.
Sed praecipuum locum in hac largitione merito tenebant pauperes, quorum ingentem numerum alere solebat Ecclesia. Nec enim ulla res unquam majori curae priscis Christianis fuit, quam pauperum sustentatio, ut plerisque in locis testatur Eusebius. ' Ac rottantaeque opes eo potissimum consilio in ec-
nesiam conferebantur, ut inde nutrirentur Pauperes, eaque cura mandabatur ep i scopis, quod eorum erga pauperes stadrum omnibus pei spectum esset. l. i. C de episc.aud. Quare bona Ecclesiae passim in veteribus canonibus dicuntur patrimonia pauperum.' c. quia iuxta.I6. q.I. Qua ratione Augusti- Dus eos qui decimas Ecclesiae non persolvunt, tot homicidiorum reos futuros ait, litot pati peres fame mo ri u i fueri n i, quia rema D EO pauperi bus delegatam suis usibus reservent. n. io. is. cruarist. I. Proferre hic possem & alia praeclara veterum dicta in hanc sententiam, sed aliquot praecipua tantum referam. Nam omnia persequi in finitum esset. Ambrosius, Aurum Ecclesia