장음표시 사용
121쪽
xi 6 ΗxsTORIA non agnovisse, dicunt ; quos vel sola epistola Pontificatus sui initio , ad Patriarchas data , errasse evincit ; qua inter plurima haec leguntur. Rursus cum me ad consideraudum eon-
fero , qualis in humilitate , qualifirme ese reir debeat in districtione. perpendo quoniam necesse es. ut beue agentibus su per bumilitatem socius , ct contra delinquentium vitia per actum justitiae erectar: quatenus oe bonis in nullo se praeferat, cum pravorum culpa exigit. prioratur fui potestatem ognoscat: ui ct honore fuse uso, aequalem se Iu ditis bene viventibus deputet, in contra periversorum culpaι ex aeis justriae excrescat. e. Et iterum de Romani Pontificis , supra ceteros Episcopos potestate in epistola ad Joannem Syracusanum Episcopum . Quos se dicit Sedi Apψο- Iicae subjici: si qua eulpa in Episcopis invenitur. Nesist quis ei Episcopus subditus non sis: eum vero eulpa non exigit,
omnes secundum rationem humilitatis aequales sunt. Haec quidem Gregorius humilitatis aeque, ac potestatis exempla exhb
a. Epistola altera a Gregorio petierat Eulogius Alex. Episcopus, ut sibi commentaria Eusebii Caesarienns de mar. tyribus transmitteret; at ea neque in Rom. ecclesiae archiviis, aut hibliothecis iuvenire potuit Gregorius. Quod vero de Martyribus, tunc temporis Romana legeret ecclesia, hivverbis indicat Gregorius. Nys autem pene omnium mani-rum, disiumi per dies fingulos pasonibus , collecta in una codice nomina habemus . atque quotidianis diebus is eorum veneratione Missarum 'Iemnia agimus. Non tamen it et eodem volumine , quis, qualiter sit passus indieatur, sed tantummodo nomen, locus , ct dies pastonis ponitur. Ex his autem
Gregorii verbis, quantae antiquitatis sit Martyrologium , quo Romana ecclesia utitur , satis apparet, cujus etiam meminit, Synodus Clovesoniensis anno et 7. habita, in qua legitur, Ut per gyrum totius anni natalitia Sancrorum, uno eodemque die juxta Martyrologium Ecclesiae Romanae, cum Iba sibi comveniente psalmodia , ct eantilena venerentur . Martyrologio Tum origo ab ecclesiarum fastis repetenda est. Singulae enim habebant martutum suorum . aliorumque Sandiorum catal gum , in quorum memoriam . sesti dies cclebrabantur; hitic Cyprianus . Denique, inquit, σε dies eorum, quibus excedunt annotate : ut commemorationes eorum inter memoriσι marorum
122쪽
eelabrare posmus. De Martyrologiorum origine, antiquitate studiosus lector Praefationes, & notas ad Romanum Martyrologium Caesaris Cardinalis Baronii consulat, qui eo de a gumento tanta cum laude scripsit, ut alia in eam rem adderesiperfluum videatur. Henrici tamen Valesii opinioni subscri- here non possumus , qui dissertatione singulari de MartyrologioiRomano instripla , ac post Eusebii historiam edita . probare conatus est , nullum Romanam ecclesiam proprium habuisse Martyrologium ante tempora Sixti QuintL; cum illud Baronii opera vulgatum . ac illustratum fuit , sua nihilominus Calendaria , suosque fastos Romanam , sicut &ceteras. ecclesias, habuisse ait, quibus propriorum martyrum , ac Sauctorum Episcoporum nomina inscripta continebantur, nulla tamen martyrologia: uvae non unius, inquit, locitaria, sed totius ecclesiae fuere communia. quippe quae totius is mari rei, Confessoresque generaliter continerent. At si
attentius Gregorii verba considerentur . constabit profecto , ea aetate Romae ad suisse Martyrologium, quo omnium sere totius orbis martyrum nomina continebantur. In quo , ait
Pontifex , pene omnium martyrum disinctis per singulos dierpasonibus collecta nomina. Ut autem de martyribus, ubique terrarum passis agi ostendat. subdit: In eodem volumine . . .
Omeu, Iocus, dies pseonis ponitur . Unde fit ut multi ex disersis terris, atque provinciis, per dies, ut prcdixi ,H-gular cognoscantur mari rio coronati. Romanum porro Martyrologium octavo seculo in Anglia notissimum, atque inusis fuisse, CIovisoniensis synodus supracitata docet. 3. Interea cum aliqualem , cum Agilulpho Longoba dorum Rege pacem iniisset Gregorius, aut saltem ad tempus inducias cum eo secisset, ne pacis tempore , aliquid adversus Rempublicam Longobardi tentarent, sollicitus erat Gregorius, ac ut caute loca Imperio subdita custodirentur, admonuit; Inter alios ad Januarium Calaritanum in Sardinia Episcopum scribebat hoc anno. Cun scatis autem Abbatem,
quem ad Agita hum ante multum jam tempus trauemimur, pacem eum eo . Deo propitio quantum nobis ab excellenti semo Exanho scriptum es ordinasse. Et ideo quousue pasta do confirmatione paeis ipsius co scribuntur ne forte hosti nostri. in hae dilatione ad tartes itur iuram velint accedere binararum vigilias. Iouisitudinem in istas omnibus facite
Gregorii soblieitudo proeultodia civitatum . Paul. Diaci lib. q. I 3.
123쪽
au. sy8. adverDri rum nobio incursus, vel insidia denuo non noeebunt.
Agnellum vero Terracinentem Episcopum , ut civitatem diligenter custodiendam curaret, non solum admonuit , sed etiam ut cunctos ad murorum custodiam Compelleret, etiam ecclesiae servitio addictos, admonuit. V ia vera eo xperimus,
metuos se a muroram vigiliis excusare : At fraterniti Desra follicita , ut nullum neque per nos um, Pes Ecclesia nomeπ , aut quotibet alio modo defendi a vigiliis patiatur . sed omnet
generaliter compellantur, quatenus cancris vigilantibus, melius, auxiliante Domino, eluitatis valeat custodia procurari. Haec Gregorius exemplo suo, & auctoritate docens, Episcopos non solum , quae animarum curam spectant, curare debere; sed etiam corporum, aut publicam tranquillitatem, si necessitas urgeat, ac charitas dictet. Conciliandae pacis De Probo cum Agitu Ipho Rege Probum Abbatem delegaverat S. Gro. Abbate pa- gorius , virum tantae prudentiae, ut eum Abhatem designavo. i. sequestro rit , eum nondum monachus esset, unde in libello oblatoajebat. Eaadam die, dum inter alios ad se quium Domini mei fuissem ingreFur, subito atque inopinato introire in m naserium , atque ut onera Abbatis debuissem suscipere. praeine isti. .i . 7Gregorii 4. Cum vero didicisset S. Gregorius , Lucam , 3c Peis epist. ad Eu-trum Thessalonicensis ecclesiae presbyteros, non sine si delium sebiumThes scandeso, Chalcedonense concilium perfricta fronte rejicere, sit, Epist. ne latius tale venenum serperet , data epistola Eusebium Thessalonicensem Episcopum admonuit, ut vel talia putrida membra a suo corpore abjiceret, Vel ad sanitatem reduceret ; Paulum vero Asricae Episcopum accusarum, sed innoxium repertum, suae reddidit sedi , quem etiam Columba Numidiae Episcopo, atque Adeodato, ac Maurentio Afritanis
Episcopis commendavit. - . I 'De Iudaeo- s. In Iudaeorum quoque salute procuranda, quantum N CORVe sollicitus esset Gregorius, ejusdem epistolae testantur. Hoc si Tillius 4 ΠΠo Faustinum ecclesiae defensorem Agrigentum abiredo. jussit, ut communicatis cum Episcopo consiliis, Iudaeornm plurimos, bapti Eandos curaret; cujus haec sunt verba .HMMoactoritatis tenore praeeipimur, ut omni exedi rione submaea,
ad praedictum Deam pergere, ct desideriant eorum tuta, Des propitio , adhortationibus stupore Resiseria auibus ramen fl
124쪽
Ioneetm , vel rese videtur solemnitatem fusinere Pascha em . eos nune ad Baptiymum sesinare cognoscis: ne quod a Fit longa dilatio eorum reres stafit animos revocare, cum fratre πsro. oepiscopo Ioci loquere . ut paruitentia, ac abstinentia quadraginta dierum indicta, aut die Dominico . a Ut fl celeberrima festivitar fortasa occurrerae . eos Omnipotentis Dei miVericordia protegenre, baptizet . uuia , o temporis φκalitas pro er eam, quaesi imminet eliadem impellit, ut desideria eorum nulla debeant ditatione differri. 2uosumque vero ex eis pauperer, ad deflem . Hi emendam nouffmere posse euuoscis, re eis issem , quam ad baptisma habeant , comparare votamur, ae praebere die. Etsi autem in eorum Conversione, tam anxiam sollicitudinem gereret, in vitos tamen non esse cogendos , nec ea de causia vexandos
jubebat. Unde cum Neophilus quidam nomine Petrus post susceptum baptisma in Judaeorum synagogam Calaris in Sa dinia , latellitio stipatus irruisset, ut in ecclesiam converteret , atque ibidem Sanctissimam Crucem . & imaginem Virginis Deiparae collocasset ; ad Januarium Calaritanum Epia scopum scribens Gregorius, ut cum debita reverentia Crucem , & B. Virginis imaginem ibidem auferret, ae Judaeis synagogam restitueret, jussit; eademque ad Uictorem Pano mitanum Episcopum Pribens praecepit. 6. Hoc etiam anno Romanae ecclesiae Desensores honore . ac dignitate adauxit: Ut fleue in schola notaristrum. σμque Subdiaconorum per indultam longe retro Pontificum iam
gitatem sunt Regionarii tonsituti, ita quoque in Defensoribui
septem . . . . bonore Regionaris decorentis. Haec Gregorius ad Bonifacium inter defensores primum. Ii autem Rom. ecclesiae , vel alterius cujus erant defensores , negotia, ac praecipue pauperum curam gerebant , in Diaconorum quodammodo locum substituti, quos in eleemosinis ecclesiae erogandis O di natos suisse. Darrant Apostolorum acta, eosque in diversas provincias mittebat Romanus Pontifex , ut Rom. ecclesiae negotia gererent; ut ex pluribus Gregorii epistolis liquet. Formula autem , qua inter defensores inscribebantur. haec
erat . Eu e suae utilitatis intuitu . id nosro heris arbitris , at si nuui condisioni, pel eorpori teneris obnoxius, nec fu fli elerisus alteriar eivitatis . aut in nullo tibi canonum o viant fatueta , os eiam Ecclesiae defensorum aesipias: ut qui
125쪽
J csυ Cux. g id pro pauperum commadis tibi a nobis injunctum fueris ;
v. s 8. incorrupte, O Pivaciter exequaris; uor hoc privilegio, quos in te habita deliberatione contulimur: ut omnibus quae tibi a nobis fuerint injuncta, complendis , operam tuam fidelis exhi-heas , redditurat de actibus tuis sub Dei nosiri judicio rati nem . Hanc autem episeolam Pateris notaris Ecclesiae nos subscribendam iactapimur . Qua ratione injunctum ossicium gerere deberent in causis Episcoporum , epistola ad VitaIem defensorem his verbis docet. Si cujusquam eierici, ut solereulpae casur emerserat, in qua re flbi perere debeat acutorem , ad eumdem Episcopum reverentur accede: σμut causae meritum cognoveris, apud eum non defensor eulpae, sed potius
interessor exise. ut hac provistisne, edi poscenti ferar auxilium , edi jura Praepositi non turbentur . Si qui vero sura, qui justa poposcerint, eis per te auxilium Sedit Aposolitae non est negandum : sed tamen ita servandum est, us unius e usque Episcopi reverentia, ct Clericoram dissi ina per defensionis tuae experientiam minime solvatur. Quanta iudicii
maturitate oppressis, Je opem ecclesiasticam implorantibus subvenire deberent, epistola altera ad Romanum data . scimus . Patrocinia, inquit , ecclesiasica cflve mea fuscipiatis scripta, sive etiam minime fuerint directa sub tanto mod ramine debetis impendere, quatenus hi, qui in furtis publicis implicati sunt, a nobis non videantur injuse defendi ; ne
opinionem male agentium ex indiscretae defensionis ausu , in nos nullo modo transferamus: sed quantum decet Ecclesiam admonendo . verbum intercesonis adhibendo, quibuι v
ieris fuccurrite, ut tuis opem feratis, ct opinionem Sanctae Ecelesiae non inquinetis. Haec Gregorius, qui alibi Romanum defensorem arguit, eo quod ad se Clericorum causas evocaret , spreto Episcopali judicio . Si fua, inquit. unicuique Episcopo iurisdictio non servatur, quid aliud MLrur , nisi ut per nos , per quos ecclesiasteus custodiri debuit
ordo , confundatur . Gregorius 7, Quantam vero. pro monachis, monasteriorumque inco-
Monaehω dimitati , vel quieti sollicitudinem gereret Gregorius . &rum quieti dicta superius , & dicenda demonstrant. Hoc anno Classense 'consulit, monasterium prope Ravennam SS. Ioannis , & Stesani , ab Ravennatis Episcopi jurisdictione substraxit. De monasterio Castelliensi, ab Cassiodoro Senatore cxtructum, ac optime instiis
126쪽
institutum , Secundino Tauronomitano Episcopo in Sicilia scribens, admonuit, ne illud a laicis invadi permitteret ;ScilIitano autem Episcopo, ut ejusdem monasterii privilegia illaesa servaret, Monachorum vitae invigilaret, Monasterii jura
tueretur , & donatum sibi ab Abbate agrum restitueret . praecepit. 8. Dum monasticae disciplinae, ac monachorum quieti. ac incolumitati consuleret Sanctus Gregorius , Episcoporum quoque crimina coercere non dubitavit, ut ejusdem epistolae ad Januarium Calaritanum Episcopum datae, testanis tur . Is Zelo quodam, seu potius furore percitus, ut ecelesiae suae jura tueretur, die Dominico antequam missarum solemnia celebraret, ad secandam segetem Donati cujusdam perrexit. Sacro pera sto ibidem rediens, terminos ejusdem posseLsionis cvulsit, Ad haec adeo indigna homini christiano , nedum Episcopo vehementer exarsit Gressorius, ac in eum censuram tanto facinore dignam exercuisset, nisi ejus aetatis decrepitae rationem habuisset: a communione tamen eos suis spendit , quorum consilio id egerat Ianuarius, eum vero graviter reprehendit ; eo quod tantum facinus perpetrasset . ac se stinctiorem existimaret, quo res ecclesiae, quovis posset modo, studiosius conservaret; nam : Non terrenarum rerum
curam , sed animarum te ducatum fuscepissse cognoscas . Ibi ergo cor figere, ibi sollicitudinem , ibi totum debes sudium
adhibere, atque de earum lucro diligentius coguare. Regula sane pastoribus animarum perutilis, ac tanto digna Pontisice .
9. Acceperat hoc anno Gregorius a Leontio exconsule Viro pio , una cum epistolis , munuscula . Oleum scilicet Sanctae Crucis , & lignum Aloes, eique rescribens ajebat. De hoe etiam valde gaudemus, quod munera gus transmisiastis, vestris moribus di similia non fuerint. Oleum quippe S. Crucis: ct Aloes lignum suscepimus: unum quod tactum benedicat ; alium quod incensum bene redoleat. Quod ad Oleum
Crucis pertinet, adnotat Baronius dici oleum S. Crucis illud , quod arderet ante praetiosum lignum Sanctae Crucis Hierosolymis, sicuti oleum martyrum a Theodoreto illud dicitur, quod sideles accipere consueverant, ex lampadibus, quae ad martyrum consessiones ardere solebant, quo oleo piissimi viri utebantur ad morbos curandos. Aliam tamen interpre- Tom. XIII. 4 Iati Jasu CHR. . s9 8.
neribus Clavem Sepulchri S. Petri mittit. Grer. lib. 8.
127쪽
SaurIis c. 2 O. Greteterus de Cruce lib. I. cap. 8 I.
De S. Theodoro Siceota Theodorus miraculisCla
Iaa HISTORIAtationem ex Beda desumptam libentius ibidem amplectitur. nam Beda sermonem habens de ligno S. Crucis Hierold lymis Constantinopolim translato sub Heraclio . haec habct: De nodis enim ligni Sancti liquor odorifer oleo similis proflVit, triui si etiam modica particula contingat, omnem aegri tudinem sanat ; de hoc liquore ex S. Crucis nodis emanante intelligi facile potest. Si plura cupis lege GretZerum, qui
hunc S. Gregorii locum explicat. Porro Gregorius Leontio epistolas reddens, pro muneribus acceptis, munera reddidit; eique clavem Sepulchri S. Petri unacum ramentis ex catenis ipsius misit, ut ibidem videre est. Io. Uivebat hoc tempore S. Theodorus Siceota , ex monacho . Episcopus Anastasiopolitanus in Galatia . cujus vitam scripsit Eleusius, qui etiam Gregorius dictus cst, per annos duodecim vitae socius. Theodori Episcopatus initium anno Syo: alligavit Baronius, currenti vero ejusdem abdicationem . Gregorius narrat capite undecimo, ac eum obmolestias, & sollicitudines , ac injurias illatas, Episcopatum abdicasse . ac ad monasterium suum rediisse addit, postquam Clero, civibusque convocatis, hanc habuit orationem . 'sme Fratres, invitum, ut scitis . ct abfractum θοe jugum subire eoegisis. Et quamvis me, ut ad illum ferendum minime aprum, excusarem, τοι tamen audire me noluisti, sed te irae eupiditati malusis indulgere . Undecimus igitur jam annus es , ex quo ego vos cella', Ilor a vobis . Vu mobrem obsecro vos, ut Pasorem vobis paretis, qui ct vobis placere, is res vepras curare post. Ego enim posthae Episcopus pelier non ero: sed ut abiectus monaebus , ad mansionem repertar meam, ubi in omni mea vita Deo servire coπ- Ili ui. Paulo post subdit Eleutius e Porro eum Beatus vir
accepisset, Episcopum esse Avas Apoli, gaudens, ct laudans Deum, ad monaserium rediit, Dei gratia multa fecit miracula in aegrotos qui accedebant, ex quibus Eleusius plurima refert. Annus tamen suscepte , ac depositae dignitatis incertus est . Cum tamen annos undecim eam gesserit , si anno DXC. Episcopus factus est , ut putat Baronius , ejus abdicatio in annum circiter sexcentesimum primum rejiciem da esset. Pastorali itaque abjecta cura, eum ad monasterium suum rediisset, ut ibidem quietam imposterum vitam ag ret, inde egredi coactus est, ac CPolim pergere . quo eum Cy
128쪽
Cyriacus Constantinopolitanus Patriarcha , ac Mauritius Ιmperator vocavit, ubi dum moraretur ingentia per eum Deus miracula eddidit, ac coecis visum reddidit, ac variis morbis affectos, aut a Doemone obsessos liberavit, ut pluribus Geo
gius vitae, & itineris socius ibidem narrat, quae ibidem videri possunt. ii. Anastasium Antiochenum Episcopum , hoc anno oblita indicat S. Gregorii epistoIa 49. libri noni, ad Anastasium juniorem data , sub indidtione secunda , quae a Kal. Septembris hujus anni initium duxit. Hic porro Anastasius senior didius, ut ab Anastasio successore distinguatur, vir
fuit ob vitae sanctitatem praeclarus, & S. Gregorio carissimus, qui cum ab eo librum de cura pastorali accepisset, illum in Graecum sermonem transtulit, ac Orientali ccclesiae legendum tradidit; ac ab utraque ecclesia undecimo Kal. Maii inter Sanctos anniversaria commemoratione receptus est. Successorem in Antiochena sede alterum Anastasium habuit, qui junior dictus est. Cumque non semel acciderit, hunc cum altero Anastasio a viris doctis confundi, aut alterutrum cum Anastasio presbytero, & Monacho Sinaita; hinc de tribus Anastasiis ex Pagio ad annum s99., nonnulla adn tanda sunt, ut quae sua sunt unicuique tribuantur, & gestorum confusio vitetur.
I a. Prior itaque Anastasius monachus in monte Sinai fuit, unde Sinaitae nomen habuit, cujus memoria apud Graecos die XX. Aprilis recoIitur. Quantum pro Ecclesia Dei, usque ad senectutem Iaboraverit. ostendunt varia ejus scripta,
quae Baronius, aliique Viri doctissimi, a Nicephoro lib. 8.Cap. 44. in errorem abrepti , adscripsere Ana Iasio jeniori
Patriarchae Antiocheno, quem perperam Sinaitam vocant, R unum eumdemque cum Anastasio Sinaita esse arbitrantur.
Nam Allatius in Diatriha de Simeonum scriptis , & ex eo Henschenius ad diem XXI. mensis Aprilis in vita Sancti An stasii Sinaitae , & Sancti Anastasii Patriarchae Antiocheni .
aliique recentiores doctissimi, tam Catholici, quam Prote stantes , utrumque ab invicem separandum esse docuere. Libri XI. Anagogitarum eontemplationum in Hexameron ,
faetus sunt Mastasii Sinaitae, non vero Anastasii Antiocheni Episcopi; citantur enim in annalibus Michaelis Glycae viginti circiter vicibus, ibique numquam Episcopus, aut P
129쪽
I et 4 IJ Isaeo RI Atriarcha Antiochenus appellatur, sed saepius Anastasiiur SL naites , vir divinus, ct vir eximius. Liber cui titulus : Re-
nonsis Anastasii Episcopi ad orthodoxorum aliquorum Chrisianorum interrogationes de diversis Capitibus ecclesiasticis,
qui a Baronio Anastasio Sinaitae tribuitur , neque Anastasio Episcopo Antiocheno, neque Sinaitae monacho tribui potest , cum Graecorum recentiorum erroribus scateat, citentiirque in illis Obmpiodorus, qui decimo Deculo floruit, &alii juniores scriptores. Liber inscriptus Dux pix, adversurAe batos eo fine elucubratus, ne orthodoxi inciderent in laqueos, & retia Haereticorum , praesertimque Severianorum,
tribuitur a Nicephoro , & a Baronio Anastasio Sinaitae Episcopo Antiocheno , sed scelus est Anas ii Monachi Sinaitae; titulus enim in codice M S. hujusmodi est: Exordium libri S. Ana Iasii Monachi Sinaitae . Et cap. 4. hic titulus legitur : Anastasii minimi Pres teri Sancti Montis Sina vis
de fide, oeconomia orisi Dei filii ad Sanctam Catholicam Ecclesiam FabIone scriptum , fratribus nostris in ea cirisi sudiosis , ct orthodoxis petentibus . Hic autem Anastasius
Monachus montis Sinai, usque ad ultima Heraclii tempora vixisse . & circa annum 6 o. obiisse constat . Falso autem scribunt Albertinus, Dalleus, aliique Protestantes, Anasasium Sinaitam credidisse Eucharistiam esse meram figuram Corporis Christi, virtutis ejus, & essicaciae plenam. In li-hro enim , cui titulus, Viae dux, aliisque eidem attributis Corporis Christi in Eucharistia praesentiam credidit, cum tota saeculi septimi Ecclesia; quamvis errore sibi proprio in explicandis hujus mysterii circumstantiis lapsus sit, dum Co pus Christi in Eucharistia esse corruptibile , & affectiones , quae conveniunt accidentibus, scilicet frangi, dividi, dentibus conteri, stomacho digeri, alterari, corrumpi, Corpori Domini convenire tradat. Verum proprius hic illi error fuit,& privata opinio, circa circumstantiam quandam mysterii, non circa substantiam ipsius. Qua de re legenda Epistola De-Ma cae Archiepiscopi Parisiensis ad Lucam Dacherium, lib. 7. Tom. I. Arnaldus Doctor. Parisiensis , de perpetua fide Catholicae Ecclesiae circa Eucharistiam cap. a. , & Natalis Alexander in sexto Ecclesiae saeculo cap. 4. pari. I 3. , ubi Anastasii Sinaitae mens egregie explicatur . Oratio de Sacra Sin i, & expositio in P Imum sextum , quae a Baronio Digiti ros
130쪽
tribuuntur Anastasio Episcopo Antiocheno Anastasii Sinaitae
inscribi debent, At notis illustrantur a Combefisio Tomo a. Bibliothecae Graeco latinae Sanctorum Patrum. Refert ibidem Combefisius , orationes tres Anastasii Arcbiepiscopi Antiochiae . Prior est de Annunciatione Beati siunae Virginis; sicuti & secunda; tertia vero de Transfiguratione Domini nostri Iesu Grini. Praeterea Colonienses veterum Patrum Bibliothecae auctores inseruerunt Orationes quinque dogmaticas Anastasii Sinaitae . quae laetus sunt Anastasii senioris Episcopi; extant
enim MSS. in Bibliotheca Caesarea . ut releri Lambecius Tomo 7. Commentariorum de eadem Bibliotheca pag. 26 . .
Ubi Anastasius non dicitur Sinaita, sed tantum Episcopus
Antiochenus . Et tamen Lambecius titulum illarum orationum in linguam latinam vertens, vulgari errore Occupatus,
in versione sua eum Sinaitam appellat , sicuti & quando mentionem facit opusculorum ejusdem Anastasii Episcopi Antiocheni , quae ibidem manuscripta habentur, nomen Sianaitae versioni suae semper inserit; cum tamen ex illorum opusculorum titulis , in quibus Anastasius dicitur tantum Episcopus Antiochenus, manifeste pateat, Sinaitae cognomen nonnisi per errorem illi attributum fuisse . Supersunt varia Manu scripta Graeca in variis Bibliothecis sub nomine An
fluit Sinaitae , vel Anastasii Episcopi Antiocheni, de quibus
hic agendi locus non est, ait Pagius nor. 3. ad 7. anni s99. 3. His igitur dictis data occasione ex obitu Anastasii Senioris . ad ipsius successorem Anastasium alterum transeamus: qui ubi creatus est Antiochenus Episcopus, more majorum , de ordinatione sua certiorem reddidit Romanum Pontificem, fideique professionem ad eumdem misit. Non
extat illa, sed ex epistola S. Gregorii id constat, qua haec narrat. Fraternitatis tuae scripta suscepi, professionem fidei rem fervantia: magnasque Omnipotenti Deo gratias retuli,
quod immutatis gregis sui Pasoribus , fidem , quam semel
Iannis Patribus Iradidit, etiam pos eos immutabilem custodit. Affirmat autem Gregorius jam mutatos esse Pastores, eo quod seniori Anastasio junior successerat, & iterum in fine epistolae: Gia vero pervenit ad nos in Orientis Ecclesiis nullum ad sacrum ordinem: nisi ex praemiorum datione pervenire e si ita esse Desra fraternitar agnosit, hane primam
oblationem Omnipotenti Deo offerat, ut a bubiectis sibi Eccle-