장음표시 사용
21쪽
δ Ac pari iuris. Quia inprimis nos non ponimus cum Ginitate Personarum , Trinitatem Essentiarum, ut ponebat Arius , quin potius dicimus , unam numero Essentiam summe identificari Patri Filio & Spiritui Sancto is ex hoc ipso, quia non soli Patri identifiipa tur, sed etiam Filio QSpiritui S. dicimus eam distingui realiter
a Patre, non quidem ratione sui, imme- , diate, sed mediateis ratione Filii, ac Spiritus S, tanquam ratione tertii praedicati, di- .stincti realiter a Patre is inclusi per identitatem summam in Essentia : Quod quam sieremotissimum ab errore Arii, quis non videt Praeterea vitamus nbmen diversitatis latiferentiae, sed solum sonimus nomen distin-chionis, quam non tribuimus Edentiae ina mediate ratione sisientiae, sed mediate tantum, ratione oppositionis relativae, inclusae per identitatem in una numeron senilia . Vitanaus etiam nomen Divisionis Sepa- 'rationis, Disparitatis, item , ut patet. Et quamvis aliqui Nostrates utantur nomine Di- Drepantis , dicendo naturam a Patre discre., Pare in Filio. tamen discrepantiam sumunt Pro distinctione, non prout opeonitur si militudini, sicut etiam Damascenus O mundi rentiae in Personis Divinis minit pro di- sitietiones, ut ait S. Thomas ibidem ad adum. Ergo nos vitamus errorem Arii. Vitamus etiam errorem Sabellii, quia non ponimus cum unitate Ellentiae unitatem Personae, quin potius ex eo dicimus, mentiam a Persona pri- ama distingui realiter mediate, quia eam dirimus, eandem numero identin cari etiam
22쪽
secundae & tertiae Personae, immediate realiter distinctis tum inter se , tum a prima Pe sona. Quod quam sit alienum ab errore Sata Ilii quis non videt ' Hinc juxta monitum . Thomae vitamus nomina singularitatis, unici , confusi, solitarii, loquendo de Personis Divinis Ergo temperate procedamus anter errorem Aritis Sabellii, abstinendo a
. Confirmatur qui , ut refertinui disp II.d Trinitate sect I &sech: 7. Sententiae erroneae, vel suspectae 1 repugnantes identitati relationum Divinarum cum Essentia, sunt istae, a quibus longe distamus. Prima ei tentia erronea fuit Gilberti Porretani Pict Vi ensis Episcopi, qui ponebat Relationes Di vinas extrinsecus tam xas sientiae, it fert P. Tuomachicari: ado, ideoq; distinguebat ita a Rarte rei ad aequat Eslientiam V lation 'buc, uti negari possint de se invicem Essentia d Relatio , dicendo Paternitas non BD uas Et ideo S. Bernardus tib s. de Considerat: eK hoc errore infert sequi quaternita
'sem a Deo. Hic error damnatus est ab Eugenio II L. Rhemensi Concilio, sed nos ab eo longissime distamus, iii Relatioris ita cientificamus a parte rei Essentiae, ut dicamus Es ientiamin elationem proiit sunt a Parte rei, . mutuo de so vere aistinabiles esse, ideoq; non ponimus quaternitatem in Deo. Secunda sententia erronea fuit soaehi- mi Abbatis, qui non ponebat unam realiter Mumero Deitatem in Personis . d. trificem
Deitatem realiter distinctam, in triplici Per-
23쪽
sona multiplicabat , ut constat ex Concilio Lateranensi cape Damnamu de fumma Trinite damnante hunc errorem sed ab illo quoqunos longissime distamus , quia non mula ipli-'camus Deitatem in Personis , sed tantum, nam numero Deitatem per hoc distingtrimus: a Patre, quod per identitatem includat Filium realiter a Patre distri ictum quod utiq;, non dicebat Ioachimus Abbas. Tertia sen tentia periculosa fuit Durandi , qui distinguebat Essentiam a Relationibus realiter mo dat iter , sicut distinguitur res a suci modo P sed neq; hoc nos dicimus, ut patet. Deniq, addit Ruia ech. 7. hoc tempore esse parum tutam sententiam Scoti, quae ut supra sech: Z. retulit , inter Essentiam Divinam inelationem constituit distinctionem e natura rei aut formalem' audi virtualem, i re ipsa existentem ante opus intellactus Sed nos. hanc sententiam non sequimur Ergo Ποροhra sententia longissime distat a sententiis erroneis , vel suspectis circa distinctionem si sentiae Divinae a Relationibus Probatur Ilio authoritate multorum S. Patrum apud Ruia Disp Θo de Trinit sect r. a. e quorum numero Ignatius Martyr in Epist ad Magnesianos vocat Essentiam Divinam genitam. Anselmus Menol: c. 4ῖ dicit natam Essentiam vi Patris Essentia. August. s. de Trin c. I . dicit, Verbum Dei , Deinde Deo, Essentia de Essentia. Et tib de Synod Filiinnarus ex Dei, nec dissimilem fui edidit natura natu- num Cyri u Alex lib a Thesauri c. I. Non
24쪽
de Filio sic disserit Pem generis geni--,um in se naturam naturaliter 'fulverulem. δε habuisse naturam. Vide alios Patre a pussi Ritia citatum. Unde sic forna adur argua' en- tum pro nostra assertio ae Eo modo recte di citur Emencia Divina distingui realiter a Patre, quomodo a S. Patribus dicitur genita, nata, edita a Patre sed hoc dicitu, die natura me
diatein ratione Filii, pectando Essentiam ita est a parte rei identificata Filio , Ergo etiam. dicitur recte Essentia ut est a parte recidistin-. sui realiter a Patre mediate, is ratione Fit is, cum quo identificatur: tanquam raetione tertii praedicati Major est certa mi aeommuni consensu Theologinta in fundat Ain doctrina Concilii Florentini, in Divinis oppositio relativa producentis producti
fundat distinctionem realem, dem peripam
diatam, si est oppositio immediat a m diatam, si est mediata Minor etiam est exi ;Quia SS. Patres non dicunt gentiam Divinam est a Patre genitam immediate, cisa tione sui , alias enuax invia ediat ac ratione sui distingueretur realiter a Patre se sic opesset a parte rei Communis Patri, Filio, ripi ritu Sanct0, adeoquς tres Peri*n Divino tuon essent usus Deus: Ergo cum Patres di. cane Essentiam genitar a Patrie dicunt ea hiseisitam nonnisi mediat ratione Filii: cui identificatur nec enim datur medium irarte rei inter gςnerari mediate, aenerari
immediate supposito quod aliquid aliquo . modo senexqtur. Et sic cum Oxati latri bio
25쪽
χoncstiamus Lateranense Concilium, tibi
Mocet Essentiam Non generare,nec geneiari, nerh-pe immediatein ratione sui , cum Patres cita .
hi dicunt, Essentiam generare S generari nempε. Dediatἡ ratione alicujus Personae. Quἡ.1ocutio Patrum in hoc sensu est propria, qua- henum proprium opponitur quia scilicis Essentiae per ratiqnem superadditur Pater e Parte objecti, secundum distinctionem vir-
qualem intrinsecam erificativam prydicato, um contradictoriorum primointentionalium de suis extremas quo pacto quia non sit peradditur rationale Petro, ideo Petrus non dicitur proprie discurreIe mediante rationa
Pro fis o. itidhm authoritateras Palatrum , qui Natume Divinae tribuunt utiliaten,
quandam mirabilem, non expertem numeri Ita loquitur Nazianzenus in Carm tertio aracanorum In tribsis luminibus una naturafirma tu est unitas numeri expers, quandoquidem
xribus sat in bonis. Immo August tib medit: c. 3o etiam hanc propositionem usurpat, D sinitus Perfontarum pluralitate multiplex sua tamen phrasi nos non utim uno subsumo. Sed hae locutiones non possunt ita accipi quasi in Deo misceatur identitas munitas immediata naturae cum distinctione reali minediata, seu In ratione naturae Ergo debent accipi de uni-hate cridentitate immediat naturae, mista eum distinctione reali mediata, seu in ratione Personarum, quae est distinctio in tertio 3
nec enim potest poni alia distinctio realis his vel mediata , vel immediata Probat ue
26쪽
subfi impium' Tum Quia si in Deo daretur
distinctio realis immediata naturae, darentur plures naturae , Consequenter plures Dii: Tum Quia repugnat immediatam realem distinctionem extremorum misceri cum 1mme diata identitate reali eorundem, cum identi-
has consistat in indivisibili , licet non repuliae misceri lucem cum tenebris, eo uda . lux suscipiat magis .minus, Quod maxim cvalet desidentitate reali summa, persectissima , qualis identitas Essentiae cum omnibus praedicatis Divinis , quae proinde identitas
excludit omnem in Gadem genere, adeoq, inmediatam dis inctionem realem, non eX-
luci tamen distinctionem mediatam, quia aec est in alio genere Probatur sto a pari. IS. Patres passim do-enteXpresse duas personas Divinas identim ari realiter in tertio praedicato nempe inmatura . . Ergo etiam recte dici potest quod
natura Divina ab una Persona distinguatur ealiter mediate in altera Persona, tanquam in tertio praedicato. Probatur Consequentia,
quia tam obest Personis identitas realis, quam maturae Divinae distinctio ciealisci Ergo si nihilominus conceditur Personis
identitas realis mediata seu in tertiora cur negetur naturae distinctio realis mediata, seu in tertio Antecedens probatur aut horitate magianaen or VI dicentisci Unitatem habere
quamlibet Personam, non minus cum ea, qua
cum conjungitur , quam secum , propter Essentiata Potentiae identitatem quae utique est unitas Personarum mediata, seu in Essentia, tan-
27쪽
quam in tertio praedicato. Et Basilii in orat: contra Sabellespag 6 οφ dicentisci dentitatem
habet Fili ad Patrem , non enim aliam Disini talem in Patre intueor , aliam in Filio. En identitas Patri cum Filio in tertio praedicato nempe in Divinitate. Deniq; Cyrillus lib: Io. contra Iulianum de Filio dicit quod adeattinum esse ad suum genitorem identitate naturali, tametsi fecundum H octasta propriam exinas. Probatur so a definitione. Distinctio realis Deitatis a Patre mediata , seu in tertio prae dicat, nihil aliud est , nisi naturam ita identificari summe Patri, seu vere a parte rei de
se mutuo a firmari Patrem 6 Essentiam, ut nihilominus eadem natura per realem icten
stitatem inciudat in se Filium , qui realiter distinguitur a Patre: sed de fide est Naturam Divinam hoc modo identificari Patri: Ergo pariter de fide est saltem quo ad rem, naturam distingui realiter mediate a Patres, seu in tertio praedicato in nempe in Filio Consequentia est legitima quia ut communiter docetur in Tract de Fide quando una Praemissa est definitio, altera autem est de i-de, tunc Consequens est de fide. Minor est in negabilis a Catholicis Major est definiet odastinctio iii realis mediatae, seu in tertio ire pertae in Deo. Hoc enim quod posuimus in Majori, intelligunt nomine Distinctionis realis in tertio omnes assertores illius quorum scripta appello. Et Ratio est, quia cum Ostri omnes utantur distinctioite in tertio , ad Verificalida Contradictoria physica in Deo cum Q haec Contradictoria ideo dicant verifi-
28쪽
cari, quia natura ita identificatur Patri, ueadentificetur etiam Filio , distincto realiter a Patre, inanifestum est , quod nomine distinctionis in tertio intelligant identitatem naturae cum Patre, conjunctam identitati e- jusdem naturae etiam cum Filio, realiter distincto a Patre. Quare cum adversarii nostri negant hanc definitionem , uti mihi in disputatione aliquando negata fuit, inprimis non impugnant distinctionem in tertio , prout ponitur a suis Patronis , sed aliam nescio
ualem, quam sibi ipsi ad impugnandum conin
fingunt. Deinde hoc pacto evertunt modum argumentanda a definitione, cum tamen in omni disputatione etiam de inapossibilitate rei, debet utraq; pars convenire in definitione reari alias disputans nesciet de quo disputabit, aut certe unus aliquid aliud ne 'gabit alius aliquid aliud assirmabit Eeata quamvis ego negem possibile esse Infinitum Cathegorematicum, aut distinctionem Scotisticam ex natura rei, tamen definitio Dena utriusq; admitto , quae communiter ponitur. Ergo etiam in praesenti adversarii debent admittere definitionem distinctionis
In tertio, quam communiter dant ejus fautores Praeterea bonitas praedictae definitionis vel ex eo patet, quia omni soli, necessario convenit definito. Convenit omni definito, quia nulla potest ostendi distinctio in tertio, cui non conveniat allata definiti . Convenit soli definito, quia nulla alia potest ostendi distinctio, cui haec definitio conveniat. Convenit necessario, quia da . .' turpex
29쪽
tur per praedi ata necesseri Identitatis es dissutilitonis et ea lis j Deniq; siquid ei negant hanc Definitionem adversarii, dent aliam,
certo constabit, eam quam dederint, vel non convenire distinctioni in tertio , vel coinci-: de re cum nostra definitione. Ne si vero nul-
Iam admittere definitionem distinctionis in tertio possiunt, eb quod hanc putent esse impossibilem , cui etiam Encrationis ipsi definiunt, Z alioquin sequetur illos nescire de quo disputant nobiscum.
probatur m assertio. Mura omnita niter Theologi expresse min termini diculi naturam Divinam distingui realiter inadaequa- a Paternitate. Ita docet Ioanne Praepo situs v. 18. de Deo art a Franciscus de Lu
tia re Paternitas non funt idem adaequate, quia Essentia ad plura e exten Sit Eadem distin stione inadaequata mentiae Divinae a qualibet seorsim Persona , expresseis in terminis utuntur, ad solvenda Infidelium contra Trinitatem argumenta , Suare de Trinit libo. ca P q. num T. citatq; num. s. Capreolum, AEgidium, Thomam de Argentina . Item Vasque a disp: Ira cap a fine . Et Coninck disp. . de Trinit dubio . num et S. Deniqbscribens. e professi contra Arianos Pennamiosa de Christi Divinit i. a. c. s. dicit,
Secuniaum omnes Catholicos , Pater cum natum
sina non adaequale identificatur , haec enim adpl
30쪽
isse quam Pater extendit Ad plenius rem declarandam, aliquos textus citatorum Theologorum subjungo
P. Joannes Praepositus, Ru 28. art. 2. Liab eet Relatis idem it a parte rei cum Disina natum Virtute tamen , es ratione ratiocinata ab ita di
ninguittir, im non est isti adaequat eataem . P. .Marti non Dispras de Trinit se st: num 74. Jam erὰ Pater Disis c s. g. licet fistidem re cum Essentia Disina , non tamen si idem adaequate, re confiertibiliter: se .cum omnimoda reciproca dentitate e . P. Franciscus Amicus , Disp. 9 χct q. . num 89. Dicoseundo e Relationes Disinae in
daequale identificantur eum Essentia , , Essentia
P. Petrus de Arrubal Quaest 28. c. b. Dico fecundo e Relationes in Deo adaequathidentificari cum Essentiata. P. Suarea preter locum supra citatum di hri4 de Trinit Qq. n. s. Aliter, preoolus se pra resondet, diuaesunt eadem unitertio adaequa-
, es idem inter se non ero , scina quaia. q- resonsio inbenisur etiam in Egidio re bo
de Argentina, sed habet reiandem di cuiatem, . quia in Creaturis usta talis inadaequata identiatas issenitur, re i ummet Principium ridetur comeluis e insenir non posse . . in infra num T. Maria ero , de Identitate adaequata re inada quataesi accommodata ad resondendum in forma di cultatibus occurrentibus f nempe contra Mysterium Trinitatis.
P. Vasque in prima parte Disp. 22. cap. a. haec habet. ii alio modo intestiuntpraedictam