Studia theocritea: Commentatio academica

91쪽

D stirps demonstrativa -τ anscr. R-ta, quae plerumque articuli vicibus fungitur. In id. V. In nom. plur masc. duobus loci nobis occurrit primigenia forma a et incipiens, a Doriensibus velut etiam apud Hom. servata τοι v. 1, 7 contra H v. 28, tvv. 120 141. O. eyer 391 seq. de hac stirpe agens forma Ot, αι ex analogia formarum numeri sing. fictas esse contendit. Formas τοι, αἱ a Orienaibus, Eleis, omero, dialectis Graeciae septentrionalis usurpatas

92쪽

In id. XV

a Ρersonalium pronominum formae: εIthv v. 60 quam formam, epicae et doricae dialectorum propriam lesbiacae quoque dialecto falso tribuit Caue l. c. 103 lesb. vocis forma est εIωυ. D eister l. c. 165 0. Μeyer 381), p. V. 52 Enclit acc. με Omnium. dialectorum communis est. Ch Curi. l. c. 424 0.Μeyer 382), μοι V. 35 39, 55 66, 95 Enclit dat 30tsee. s. eyerum 384 dialectorum epicae, ionicae recentioris, atticae, boeoticae lesbiacae communis, etiam in libris dorica dialecto conscriptis invenitur. CD Brugm. l. c. 65, Caue l. c. 104), με v. 72 tantum doricae dialecti proprium O. eyer l. α), μευ v. 31, 69, 1 Enclit gen. νιευ, forma Omerica, a Doriensibus quoque usurpatur Cauer . ). Ch hr. l. e. 248 seq. Renne Curt.

93쪽

B. De II:se personae pronominibuS.

a Ρersonalium pronominum formae: et uv. 7, 25, 66, 76, 106 Nominativi singularis forma in omnibus graecae linguae dialectis brevem habet Vocalem: o Hom. ec ton ait lesb. v boeot dor. aeol. 3Ch Hister i. c. 122 166). Et et et o a primari sanScr.

94쪽

- 84 ι deducenda sunt. O. eyer 258, 38 seq.) v. 12, 40, 1, Enclit acc. t dor dialecti proprius est sertasse eadem est forma ac nom. 6. Cis Brum. l. c. 65, 0 Μeyer 383), τοι v. 34, 35 38 46, 102 Ahr. l. c. 252 Vulgo orienses pro dativo o ὀρθοτονobp.εvo sex Cot vel o enclit usurpant. Praeterea in iis quoque dialectis Hom. rec ion. lesb. ait.), ubi incipiens in mutandum est, encliticum τοι exstat, quod non a primaria fot profectum est sed ad sunscr. enclis dat te respondet. Ch Brugm. l. c. 66 O. eyer 84. me encliticum dativum ethicum tot in Atthide idem esse vocabulum atque encliticam particulam o vi assirmativa praeditam docent s. eye l. e. Brugm. l. c. 66, 20; item Caue l. c. 141 sententiam aegelsbachi amplexus.

Altera particula tot quae Orthotonica est et conclusionem quandam significat, secundum Cauerum l. c. 142 pro locativo stirpis demonstrativae et habenda est. - Jam ante monui lirensio fuisse persuasum orienses illud encliticum o pro dativo ΙΙ: se personae pronominis usurpaSSe hoc vero negare videtur G. eye l. e. ubi tantum τοι orthotonicum doricum fuisse statuit. Si ita est, exin0merico eaemone encliticum o petivisse heocritum conjiciamus necesse est. - Encliticum o pro firmativa

particula profecto usurpatum V. 8 legitur), tv 6.89, 109 Boeot dor dat et v ex stu ubique apud he0critum longam usurpat vocalem. Legitur tu in idd. Theocriteis duodecies, bis in epigrammatis. er id. II 20 id ΙΙΙ. 33, 2 vacillant libri Apud indarum t et longum et breve est. In Homerica lingua ad tu respondet ει ex astu), cujus de finalis syllabae quantitate nihil pro certo statui potest); lesb. Hom. ὁμμι v. 4.

95쪽

a Ρersonalium pronominum formae:

enelit. I V. 64 enclit. τοι v. 117, 132 Hom. ε V. 57 enclit. ε0 V. 63 dual nom. apo V. 169, dat opinu. 166 opo, ex sanscr. rea deducendum et ad lat vo-s respondere censet Curtius i. c. 601. Obscuram vero esse

hae inveniuntur substantivi pronominis formae enclit dat. Sing. ι V. 112 ), 130, forma in Iado, Atthide Dorido' παρ u et oi ορια vulg. παρα με, ο δρια m. Hemanno aut ou pro δρια scribendum videtur aut post παρ λε Iacuna statuenda. Alii alia tentaverunt. παρ μὲ ιπωρα edidit r. sua et Meinehi conjectura, quia vulgata lectio παρ ιε ο ἄρια,,quum ubique quasi litera seolica praeditum οἱ dativum Theocritus usurparet, ferri non posset'. De digammo hujus stirpis in Doride servato vide Ahr. l. i. 5 seq. G. V. 384. - irum Dj0jij sed by IOO JIC

96쪽

cundum Ahr. l. c. 261 et O. π 388 Apollonius 3εDOriensibus, Syracusanis e id. IV. 3 in omnibus libris)vindicavit. Homerus quater adhibuit o LQuae fuerit primaria stirpis of vis et quomodo per gradus mutata sit illa vis uberius exposuit indiscli Curi. Stud. I. 239-473, cujus disputationem breviter

complexus est Cauer . c. 149-156. stirpe of alienus est enclit dor acc. Vt V. 132. Pluralem quoque significatum habet, emper anaphorice u8urpatur, respondet ad p. ion. 1tu, quod et anaphorica

et reflexiva vi praeditum est Chohr. l. c. 255 0.Μey. 383. - Caue l. c. 10 seq. oppi Doederieini, Curti ch Grundet. 543 sententias de ortu etymologico

formarum 1t et tu exposuit. Caue Doederieinio et Curtio assensus est, qui utramque formam a stirpe ortam esse putant. Alia Via vocum originem exquirere conatus est Ahr. l. c. Forsitan rectius viderit Oppiqui suam utrique vocabulo tribuit radicem ma et f. Etiam s. eyer 185, 383 1t et tu voculas e diversis radicibus profectas esse assirmat. D L. Μey. 594 597

a Formae substantivi pronominis: enclit. ι v. 204, 10 enclit. φεων v. 10 Hom.

sane esset, si idem poeta, qui id. XVII. 82 με antem produxisset, hic in eadem versus sede te ante i corripere potuisset, nisi sorte credere licet poetam in diversis carminum generibus diversa ratione consulto usum esse, ita ut in epico carmine VII ad Homericam consuetudinem se applicaret, in mimico XV ab ea discederet. Quod si audacius est tale pro certo statuere, fortasse eligenda est scriptura παρ ιι ιπωρα.

97쪽

Ηuc etiam refer Hom. enclit. Liv v. 93, 103.b Formae adjectivi pronominis: ἐας v. 147 σφετέροιο v. 159 reflexivum ad pluralis numeri subjectum respondens), 'τεροιο V. 209 reflexivum ad singularis numeri subjectum pertinens). XXI. D stoxione Verborum.

In id. XV

hujus generis pauca tantum restant, quae tractanda mihi Videantur. Augmentum syllabicum, quod vocant, omisit δε λ)V. 25. - De ιδο pro I f ιδου se Curi. Verb. I. 126, 9. Mey. 464, de omisso augmento Curt. l. c. 138 0.Μey. 426. Αhr. l. c. 314 docet imperativum praes activi verborum in 1 desinentium apud Dores breviorem tantum habere formam, quae abjecta terminatione t vocalem productam exhibeat. CD Curt. Verb. I. 1 seq. Aoristorum vero imperativo in Doride per atticas terminationes exire . c. 315 contendit Ahr. Forma, quae est Παθ v. 143, utrum pro prae8entis an pro oristi imperativo habenda sit, inter viros doctos non sati eonStat. Illud censet Curtius I. c. 7 hoc O. eye 496. Sec. G. 0y. 437 0 496 breve 'h00crite ἴλαρ rectius est quam formae Homericae ληθt. - De seOl. ιλλαθι, ελλα , toli serti Curt. Stud. I b. 217 not. 59, eister i. c. 143.

98쪽

- 88 ἡ Siculos vel Syracusanos saepissime perfecta in praesentium formam redegisse docet Ahr. l. c. 328 seq., cujus consuetudinis in hoc idylli unum invenitur exemplum: δεδοαο, . 58. raeterea hujusmodi formae Theocrites inveniuntur haec:

Callimachi usum Syracusani, quod vocant, perfecti apud Theocritum multo latius quam apud horum utrumque patere vidi. Inveniuntur enim apud Callimachum duo tantum exempla πεπληIovetat hymn. . 53 cfr Hom.

quaerat IV. 247 praeterea inveniuntur perfecti formae αγωγα

πεπληIoves. 40 qua de plusquamperfecti figura cliquae ad formam illam Callimacheam πεπλ)qIovτες adnotavis;

99쪽

δειδώ, ΙΙΙ. 481 quo de voeabis supra disputavi). Videmus igitur Apollonium in adhibendis hujus generis formis fines, quibus Homeri scribendi ratio circum/cripta

erat, omnino non transiisse. - raeterea se Curi. Verb.

ε terminationem pro θοα accepit uvαIερθε V. 76. - pud Homerum term. v pro sex dominatur sed in sermon recentiorum poetarum obsoleta est. A Doriensibus etiam in soluta oratione usurpatur. Ch 0.Μey. 468. De tv in exitu infinitivi vide supra Semel vero nobis occurrit με terminatio, quam saepius apud Homerum invenimus: πολεμιζέμεν v. 212 Ch 0. eyer 510-511.

203, 1ελλε v. 209 ἐπα νε- ἔκβαλε v. 210. - Huc etiam refero ἰσκο dicebam v 167. Dinom. d. XIX. 203ιοκε, XXII. 31 ι εv. Praeterea sec. L. Meyer 860 σκευbis, σχο dicebant semel ab Apollonio Rhodio letκ svsemel a Lycophrone usurpantur. Τοκε v formam, quae locis illis Homericis legitur, e radice tκ, quae est inlotκα, ισκω etc., deducere vult L. eyer atque hunc in

100쪽

- 90 modum explicare conatur: e machi gleiis, e glaubteoder er prach . Idem sentire Fichium ex eo colligere licet, quod utroque loco Ηοm fietκε edidit. Verum autem vocis originem sine dubio exquisiverunt Curtius Verb. I. 285, rundet. 467 6 R. Frilasche Stud. Ι. 328 sta

comparationem vocantes antiquum imperativum latinum in-8ω- 8v-en, 8 -a9. h. etiam . Leeumen et Μendes da Costa 110. . eyer ἴσκε formae nullam fecit mentionem.

entur. Altero loco vulgata lectio λεIIε nulla emendatione eget. Futurum e stirpe perfecti formatum: κεκλ Iεθ' v. 69, κεχλ σεα v. 1. Cfr Curi. Verb.

Iterativa praeterita eodem modo atque apud Homerum e praesentis stirpe formata: ερηνιαζε o v. 35, ἐυδιααIκε v. 44, θα=IIυε OV V. 92, οραεοκε V. 114, προφερεοκo V. 183. Cis Curi. Verb. II. 405 413 s. eyer 51 452. Ρerfecta ex omeri sermone sumpta: 6πωπα V. 55, attica quae vocatur reduplicatione ser