Studia theocritea: Commentatio academica

61쪽

Si cum ors bachio statuimus in idd. mimicis et bucolicis, quibus hic etiam idd. XVIII XXI XXΙΙΙ6 idd. XXVIII XXX aeolica dialecto conscripta adnumero, o ubique legendum esse etiam iis locis, ubi omnes libri u tenent et ubi inter o, et o fluctuant, genitivi sing. formae in tu exeuntes apud Τheocr. undesexagies et centies inveniuntur. In epicis autem carminibus formae in o exeuntes quater et nonagies leguntur, siqui-dom in iis dii etiam iis loci ou Mibendum est, ubi librio tuentur. Homerica genitivi forma in to, quam etiam in mim et bucol carminibus usurpavit poeta, quateret nonagies nobis occurrit. In iij in oo exeuntibus OO Vocule non con

o in Ou coalescunt:

62쪽

αἰτιοχω v. 1, κιχλιο η v. 77, 6μβω ' v. 208, quibus loci ou restituere non dubito. Etiam in adj. χθειμαρροLὶς V. 50 o in Gu coaluerunt idem vero invenitur Hom. l. XI. 493.

D cras quam Ocant. In id. XV A. Articulus cum vocali vel diphtongo insequenti

63쪽

- 53 B. και 1 cras exstat: cum sequeliti simplici vocali coaluit: κηπειτα v. 74 κ iv v. 86, A V. 126; cum sequenti diphtongo concurrit: κεις V. 74, 136, 147, καuet v. 57, κιρκτιρμονος

c. Interiecti quae est A cum sequenti vocativo coaluit ἄνθρωπε . l. De cras clam Meyer 142-168.

Cra8is, quam rarissime usurpat Homerus, in hoc id. Semel tantum κου V. 57, nobis ccurrit.

Apparet ex iis, quae de vocalibus diducendis ot contrahendis supra V-X disputavi Theocritum in id. XV ad doricam consuetudinem proximo accessisse in XXII

autem carmine eandem usurpasse contrahendi rationem atque Omerum. Satis vero constat Homerum Omnino easdem sequi contrahendi leges atque atticos sed modo contracta modo solutas praebere formas, prout postulat Versu metrum. Recentiores carminum Homeri editores

Nauch, Behher Christ ubique in ars diducta formas usurpantes atticis librariis docent contractas formas iis locis obori, ubi traditae suέ quamquam metri causa non

64쪽

Variatas vocalibus. In id. XV:

comparationem revocat glossam Hesychianam καvvlV. L. c. not. 9 rugin contra Gethhium, qui l. c. 16, li- feram causam fuisse α vocalis in o mutandae suspicatus

est, illam vocalis α obscurationem haud dubie nasalitiuam haberet antiquior forma σικαveti deberi contendit. Cum 'rugmanno omnino consentit rueister citud. IV.

65쪽

368-369; tantum de α vocali in o mutata ad Gelbhisententiam inclinare videtur l. c. 369 not. 13). L. c. 385 386 sister antiquiores lantes oculem, recen .liores a diphtongum tueri' monet. J ad stirpem varedire et εἱάατι corruptiore quadam pronuntiatione exfiκατ exstitisse contendii. Sec Caue Stud. VIII. 254 et noto Ahrens primus docuit ε in ικοIt ionica pro

c. quae stes dialecti proprietae est in Oe. ειυνια usurpatum, doricis dialectis commune esse dicitur. Cis πολυωνυμε v. 109. Hoc me ab Atthide quidem alienum esse ostendunt ades quae sunt vulμος, νώνυμος,

D. Ads. in εος exeuntia aperta formas tenere jam supra ostendi. Inter Orienses imprimis Siculos in his ades. ε in t mutasse docet Ahr. l. c. 120 121. Clas Μeyer 2 Anm., elate i. c. 91-92. Hujus generis non est ρIuptio v. 18, 36 quod est subst deminutivum addito sumxο to ex ἄργυρος ortum. Ep. serma χρυσει v. 114 ex Homeri lingua repetitum videtur clamorsb. l. c. 3). Quae sit ratio inter εος Hom. ειος et ειος - 44toc vide Curi. Stud. II. 187, L. Meyer l. c. 26, 9 Μeyer 79 Formam in ειος an-

66쪽

wen et undos a Costa 38-39 docent. E. t pro ath. : uv V. 10, 26, αιε V. 105, αιετο v. 124. Renne Stud. I: 170 171 pleniorem syllabam et antiquiore aetate omnium dialectorum omnino propriam fuisse ostendit. CD 0. Meyer 166. De αιετος ex ιfεeto nato vide Brugm. Stud. V. 179. 3 Cauer Stud. VIII. 272, L. eye l. c. 191, 196. De radice vocis nihil cognitum habemus. Bense citato cum unSer. Oi-' las avi- cohaerer opinatur Curi orundet. 91).Gorin Stud. 1: 211 not. 40 de ortu quattuordecim Ooia αε formarum, quas lir. l. c. 78-380 enumeravit, disputat eumque omnino secuti sunt ceteri viri docti. Brugm. Stud. IV. 179-180: Sanscr. ivas graeci eti) ες formam principalem esse'. CD at sevum, of aius).Μ0ister Stud. V. 389-390 hanc statuit formarum Ae

utrum vera forma recentioris adis sit ἰε an at .

67쪽

In id. XXII

68쪽

gitur, sec. Curi. Stud. II. 186-18 et angol Stud. VI 203 a stirpe ὁμο- ita derivandum est, ut ante j

B. αι et, vicissim se excipiunt: αἰεὶ v. 113, 127, αεὶ v. 77. De α vocabuli stavαovV. 37, 1' supra εναο XV. 102. c. a consuetudine Omeri usurpatur αδελ*εou V. 5, αδελφεο V. 139.

serti, Stud Ι:b 232: αδελ τε i. e. δελ*εf-jα, equo αδελφη similiter ortum est atque δενδρου e δενδρεον i. e. svδρ -ου Dolion Stud. III. 23l, Ahr. l. c. 123. Soc. Curt. Grandet. 92, 78 479 577 hunc in modum vocabulum αδελφεος formatum est: α initiale idem eSt atque SanScr. 8a-, sam cum , stirpi substantivi δελ*b uterus praefixum est, quae stirps δελ pu- informam δελφεs mutata nobis offertur in αδελφε-t6-ς. Hoc demum in αδελφεος, δελφος decurtatum est. Cfr

69쪽

965 1. not. 1. ει vero legitur v. 63 ι71, 188, ω-ειτε V. 73. F. eol. 0 pr o Η0m. ἄλλ'δt v. 20. CD Curi. Grundg. 521, 15. De elisione, hiatu, positione, ancipiti Vocalium , , mensura infra disputabo.

De explosiVis, quae Vocantur, consonis: In id. XV A. De gutturalibus:

hic usurpatur v. 144. raeterea orsb. Stud. X. 14 in v. 32 παθε ποχ' ια ), priorem Ahrensi conjecturam secutus legit. Haec lecti vix ferri posse mihi videtur, nisi puncto inter of et ια interpungitur. Id quod excepit Ziegler κοια, quippe quod tantum in recentiore Iade Herodot. inveniatur s. eyer 190-192 Brugm. Oriech. 0ram. 33), a dialecto nostri carminis prorsus alienum est. Osterior lirensi conjectura παυε, χ' οἱα maxime mihi arridet. - et in stirpe pronominali to ab

70쪽

universa graeca lingua exc recentior Iude usurpata a primigenio velari indoeuropae . q) ortum esse in rec. Iad tamen κο 0 Μeyer 190 192 ostendit. CD Brugna. l. c. 33-34. Illud primigenium in graeca lingua ante in et transiisse in veratigem einerude ε' O Meyer 194 docet CD De gr. et et scr. ' Curi. Stud. VII. 267-272). At l. c. 30 0. Meyer: dorisch-κα brauchidamit mi dem veratigemelnernden τε nichi dentischetu sein CD supra p. 26.b κ pr Vulg. s. μικκω. V. 12 μικκOV V 42. Μοrsb. Stud. a. 15. num Morismi proprium sit μικκος, dubitat. Hanc quaestion0m G. eyer 246, 270-276 solvit. Ad vulg. μικρος in antiquiore Atthideola ικρος respondet dor. μικκος 246). At dor. 1tκκος non idem est vocabulum atque μικρος edis μικfoet Vel μικυος natum est 270). Etiam in booot et thessat dialectis μικκος esse usurpatum monet eister Diali I. 266, 303 sed errat in eo quod Qex κ prodiisse contendit. - De tertia adjectivi specie, quae est μικος, idem myer 270 not. 1. CD Ah l. c. 104 557.c Omnia verba in clo exeuntia apud Dore Lusurpant in sigmatico ut et dor. ubi ceterae dialecti velo vel o adhibent. Homerica lingua tres omne species praebet). Hujus generis sunt: θεzπιξαο V. 63, απικληξου V. 43, αποκλ*ξας v. 77. - Diversas hujusmodi formas explicandi rationes Curtius Verb. ΙΙ. 294-299 exposuit; sententia Caueri ch Curi. l. c. 295), quam etiam s. Meyer amplexus est 465 seq.), mihi probatur. De voce. αποκληξο et αποκλ)ξας agunt Ahr. l. c.