장음표시 사용
331쪽
Primis tempore contra antiquorum Patrum doctrinam processionem Spiritus Sancέ a Filio impugnaverint, Romana taeIesia'cum toto occidente additionem probavit, ut errorem publica fidei professione retuuderet. Cis. N lal Alexand. Dissert. Xo in Saecul. XV.
DE MISSIONE DIVINARUM PERSONARUM
I. JUissio in divinis est Personae unius ab altera Pro
cessio conjunctum habens uliquem effectum temporalem. - Duo igitur, ut S. Thomas docet rL I. Quaest. XLIII. Articulus a. J ad missionem proprie dictam requirantur, processa o Personae quae millitur, et externa quaedam emcentia: haec temporalia est, illa aeterna. origo itaque, seu processio
Omnino est necessaria, Personu mitti possit, seclad absolutam Missionis rationem praeterea requiriιur externum aliquid in . . tempore factum ; nam Persona quae mittitur novo aliquo modo sit praesens
in locis, ad quae mittitur; ita autem praebens fieri
332쪽
non potest per substantiam, cum ubique sit per immensitatem, ergo Per externam essicientiam, seu novum esseclum, quem Operatur. Exinde tamen in serri non potest mutationem in personis fieri, ipsa enim Missionis essentia aeterna est; essectus autem externus in tempore Productus nobis Missionem labaeterno existentem manifestat, et Ob hanc causam interdum Missionis nomen oblinet. Neque exinde dependentiam inferre licet, sed tantum originem et emanatione mi unius Personae uti alia. Et optime S. Agustinus observat sLib. III Coatra IIaxent. y . . . . Non genitorem ab eo quem genuit, sed geni luma a genitore mitti oportebat: verum hoc non estis inaequalitas substantiae, sed Ordo naturae: nona, quod alter prior esset altero, sed quod alter ν esset ex altero P ., Ο sII. Duplex porro est Missio Personarum , unctinterior et spiritalis, ultera externa et sensibilis. Literna et visibilis suit missio Filii, quando inser homines apparuit gic et Spiritus Sanctus corporali specie in Apostolos descendit. Imo vetustissimi ec-elesiastici scriptores in ea sunt sententia, ut credant Filium Dei sub persona Angeli in veteri Te stamento sanctis Patriarchis et Prophetis apparuisse. De intextore missione loquitur Christus eum 'at Ioan. XIV. . . Siquis diligiι me, sermones meos seruabitaeι Poter meus diliget eum, et ad eum Meniemus, et mansionem viad eum faciemus . . . Ad Rom. V. ., Charitas Dei dissusa est in cordibus nostris , Per tritum , Sancιum, qui datus est nobis... Et Galat.
IV 6. . . Misit Deus Spiritum Filii avi in eorda Persaeus
333쪽
ciamantem: Abba , Prier. . . . Quod aulam haeo inWiathitis missio non tantum fiat per communieatimnem donorum, sed per nou in quandam, et ineniabilem divinarum Personarum eum Rnima uni nem etiam penea substantiam ex Seripi. et PP. t stimoniis fuse ostendit Priarius lib. VIII cap. IV et seq. Ex missione Patres probant Personarum realem distinetionem, nemo quippe mittitur a se ipsor id quoque Passim observarunt, Personas divinas in
iis solis mitti, a quibus procedunt. Unde eum inruatus mitti dicitur a Spiritu S., id de christo ut homine intelligendum esti
Datur ιn dirinis missio, qua Filius a Patre , Spiritus Sanetus a Patre et Filio mittitur.
' Pam. I. palla. Ioannis III T. 26., 27. . . . Sis Deus dilexit mundum, ut Fuium auum unigenitram daret; non enim misit Deias Filium auum in mum H, ut Iudiset mundum. ω. . Ibid. cap. VI 58.... Metit misit me Pirens ' Pater , et Ego Miso Propis Patrem. . . . Cap. VIII I 6. . . . Solas non sum, εὐ
PROB. Il. Palla. Ioann. XIV 26. . . . mraesit
-ωm Spiritus, quem Pater mittet in nomine me ....
p. XV -... Cum Penera Paraclitu , quem Est
334쪽
mittam; a Patre. . . . Cap. XVI 7. Pollicetur Chri-
Stus, se, cum assumptus fuerit, missurum Spiritum Sanctum. . . . Si abiero mittam eum ad MOS.... loci Uaee Filii si Spiritus Sancti missionem disertee1primunt; neque necesse est diutius morari in re tam aperta.
DE A IIS QUIBUSDAM SS. TRINITATIS PROPRIETATIBUS. 3
I. Mersonae nomen tum veteribus, tum reeens ribus usu tritum est, ejusque definitionem a.Boetio allatam omnes amplexi sunt. Definitur autem: M.turae rationalia indisi a mbstantia. Primum dieitur substantia, ut exeludantur accidentia. Deinde additur, rationalis re indiuiduae quia de ratione pera nae est, ut sit intelleetualis natura, eaque ineo alteri pemonae. Porro per substantiam
335쪽
intelligimus subsistentiam; alias ridicula foretide.
finitio, et idem.esset, ac si dicereturi Naturae raationalis individua natura. Personalitas a Persona di. stinguitur, sicuti humani indoinis homine; vocatur etiam hπOstasis, subsistentia, vel P Prietas Personalis.
Duplex est; altera, quae existit in ipsa re, et indeinpendenter a mente, et realis dicitur: altera, quae er mentem tantum essicitur. In Deo relationes iterum aliae sunt externae, aliae internae. Externae illae vocantur. Quae tribus Personis Sunt communes, et quibus Deus ad res creatas resertur quodammodo. Internae sunt aliquis ordo vel respectus Personarum divinarum ad se invicem. Vocantur relationes originis, quod origines. ipsae Sint' earum fundamenta.
cleres quibus Personae divinae aliae ab aliis cum aliqua dignitate secernuntur. Tria a Theologis ad notionem requiruntur. I.' Ut sit aliquid proprium uni Personae, a 't perte duabus taurum. a.' Ut aliis quam dignitatem adjunctam habeat. 3.' Ut serviat
ad cognoscendum numerum Personarum.
Eant , est mulua Personarum in se invicem existemtia. Ex hac mutua et intima inhabitatione unius Personae in alia Patres probarunt Personarum cori- substantialitatem contra Arianos , et earum disti Gionem contra Sabellianos; nam,quod omnino unum est, in se.ipsum immeare, et quasi Penetrare nou dicitur, quod proprie significat circumtu
336쪽
De his ne eesse non est diffusius disputare. Sicut ad dogmalis integritatem pertinent, ita ex dogmate quoque sponte defluunt, et quaedam sunt consectaria eorum,' quae lotoi hoc libro a nobis exposita fuerunt.
.i I Tres sunt in M. Trinitate Personalitates.
Paos. Tot sunt in Deo Personalitates, quot sunt Personae ; na* lmultiplicato eone eis i substantivo , multiplicatur abstractum, ut vetus Philosophia doceti Ergo ete. Ubi enim est .Pater, ibi est Pale nitas; ubi Filius, ibi Filiatio: ubi Spiritus procedens , ibi processio, aut Spiratio activa.
batum est. inempe generatio. Filii fel .pm mi Spiritus Saneli.,Atqui unaquaequa processio. dupli. eis relationis fundamentum esL . Ergo i emi Hinc in Deo est. I.' Paternitas, qua Pater refertur ad Filium , et Hliatio, qua Filius resertur ad Patrem. a.' θiratio actiori , quae respeetum dicit Patris et Filii ad Spiritum Sanctum, et Θiratis Passisa, quae est respectus Spiritus Sancti ad Patrem et Filium.
337쪽
Noeta. Illas relationes reales quidem esse oportet, quia inter Personas realiter distinetas existunt; eruntamen non omnes inter se realiter distinguuntur; sed illae tantum, quibus aliqua Personalitas exprimitur. Reipsa distinguuntur inter se, Paterni- as, Filialio, et Spiratio passiva, quae tres Personas actu distinctas constituunt. Spiratio autem activa
realiter non distinguitur a Paternitate et Filiatione, quia nullam cum illis relationis oppositionem ii het, sed tantum cum Spiratione Passiva.
H Quinque sunt notiones in Deo , ne e quatuor relationes et innaae Ailias. i
PaoaAT . Quatuor relationes iqtidem notas esse, quibus una Phrsona in alia distinguitur, satis per se apertum est.' Quod autem adjiciatur in sessilitas, ratio est; quia illud, quo Patrem ab aliis Personis quam maxime distinguit , scilicet quod ipse a nullo principio sit, in notione Paternitatis non continetur. Id recta observat S. Augustin. lib. V. de Trinitio . . Alia est notio qua intelligitis genitor,
alia qua ingenitus....is et ' P . . a i- , .' I
338쪽
Admiuenda est in aerinis Personarum circuminararis,
PadBATua. Personae divinae existunt in una natu-rct, et quamvis realiter inter se distinguantur, tamen realiter non distinguuntur a natura: oportet ergo ibi esse tres Personaa, ubi est essentia; et num essentia ait in qualibet ex tribus personis, sequi tur, omnes tres Personas esse in unaquaque Per.
Id ipsum Seriptura doeeL.Dan. XIV. Io. Chris tu uit. . . . Non creditis, quia Ego in Patre , et Pater in me est ... Et Ioan. XVII . . . Sicut rumter in me, et Ego in te. . . SS. Patrum testimonia collegit Doetiss. Priarius lib. IV de Triniti
Non est, eur multa disseramus de nominibus, quibus personas divinae signari solent; et de modor te loquendi de inessabili Mysterio. Praeter nomina illa, quae Personae cuilibet Propria sunt et quae in tota hujus sitim tractatione Oeeurrunt; alia sunt, quae πρωρriata vocantur; quia uni Personae prae aliis ob speetalem aliquam rationem tribuuntur, quum vis aliquid dieant, quod toti Trinitati eommune est.
Sic Diri erratio, Filio seneris humani reparatio ν
339쪽
Spiritui Sancto sanetis callo hominis specialius alis tribuitur. Quod modum altinet, et loquendi forinmulas, quae in explicanda Trinitate adhiberi solent,
in genere notandum est; quando de natura Bgitur, caule evitanda esse , quae Partitionem , inaequalitatem , nut numerum designant: quando autem de Personis1sermo est, sollicite cavendum, ne quid dicatur , quod identitatem , aut confusionem ex . primeret. Calvino valde displicet. trita illa Christianorum precatio : Sancta Trinitas, unus Deus mia serere nobis. Sed magnae insipientiae et arrogantiae signum est, loquendi formula minotare, quae tot exemplis Patrum comprobata est. Barbariem sapit, ait Calvinus; nam harbare loquitur, qui abstracta pro concretis usurpat; ut si quis diceret , humanitas sedet. Verum et hocifalsum eQ,Trinitatem esse nomen abstracium. Trinitas nomen collectivum est, ae idem apud Latinos, quod opud Graecos uσριάς, seu ternarius; et sensus illius formulae est tries Personae unus Deus. Scopulos omnes in tam
dissicili materia facit et evitabit, qui iis tantum to quendi sormulis utitur, quas Scriptura, Traditio,
Ecclesiae et Scholarum usus ConsecrBvit;,neque
alium sensum illis assingit, praeter eum, quem Eo-clesia , et usus determinavit. CL I timet. de Trinit. Quaest. Ultima. His nunc finem iacimus huic tractationi de sanctissimo et adorando Trinitatis mysterio, de quo
nonnisi timide loqui potest humana imbecillitas;
cum Omnia, sicut captum, sic et sermonem Omnem
humanum transcendant. Iterum iterumque iuculcgia
340쪽
dum putamus Theologiae candidatis, ut summa R Iigione custodiant formam sanorum verborum s II Timoth. I i3.3, et fidei firmitate animum muniant, antequam ad hujus Mysterii qualemcunque intelli-
gentiam Pervenire praesumant .... Ne in opinionem is noxiae salsitatis temeritas inordinata praecipitet . . N. Ut sapienter monet S. August. Lib. IX de Trinit. cv. n, quia, ut ipse subjicit, is humanae mentis is acies invalida in tam excellenti luce non sgitur, is nisi per justitiam fidei nutrita vegetetur . . n. Qua ratione enim percipere valebimus tam excellentem et salutarem doctrinam, nisi, ut idem S. Pater observat , fide corda mundentur, et Praeparentur, ut magnae rationis capiant, et perferant lucem
m Quid prodest tibi, ait auctor imitationis US. I
. ωρ. H, alta de Trinitate disputare, si careas hu- .is militate, unde displiceas Trinitati . . .. et S. Be nardus Lib. III de Consid. cap. VIII ... . Scru- is tari haec temeritas est, credere pietas est, nosse Vinis et vita aeterna . . . .