장음표시 사용
311쪽
De Wocessionibus divinis in m Te. PROPOSITIO.
Pam r. I. Eae Scriρt. et Trassitione. Christus
de se ipso ait, Joan. VIII 4 1. . . . Ego ex Deo Processi. . . Et Ioau. XVI 28. . . . Misi a Patre, . et Meui in mun m ... De Spirito Sancto autem inquit, Ioan. XV 26. . . . Cum venerit Paraclitus . . . qui a Patre Procedit . . . Concilium Nicaenum definivit eredendum esse in Filium Dei unigenitum, ex Patre natum Deum de Deo, lumen de lumine. Cp. *R autem I decrevit, Spiritum Sanctum a Patre procedere. Ergo duo sunt procedentes ; emq
Pgoa1r. II. Tres sunt in SS. Trinitate Personar
acta et revera distinctae; inter has porro Personas datur ordo subsistendi, et operandi. Atqui haec sine duplici processione cogitari non Possunt. Ergo etc. Pllos. I.' MAaoa. Tres 6 esse in Deo distinctas Personas tota fere prima parte hujus libri probatum est. Ex iisdem autem argumentis manifestum est, divinas Personas non promiscue collocari, sed dari inter eas certum fixumque ordinem subsislandi;
312쪽
Pater constanter Primo loco nominatur, post Pa- 'trem Filius, tum Spiritus Sanctus post Patrem et Filium. Ita Matth. XXVIII I Joan. V etc. Ita postmodum in formula Baptismi, in Dogologia ete. Ita in Symbolo λpostol. Nicaeno, aliisque. Ita in Patribus passim, quando de tribus Personis loquuntur. .
PROBAT. MIN. Non potest alia hujus distinetionis et ordinis assignari ratio , quam processio tinius Personae ab alia. Fundamentum in natura esse non potest, quae est in tribus Personis eadem: . ergo necesse est Oppositionem aliquam admittere inter Personas quae facit, ut una non possit esse altera, et ut una ante aliam cogitari debeat. Nulla
autem inter Personas divinas oppositio esse potest Praeter relativam ; relationes autem in Processioni- hus fundantur. Sunt igitur in Deo origines, aut Processiones; et quidem duae; nam eum tres sint Personae per oppositionem relativam distinctae, necesse est duos admittere gradus. ordinis a primo
OBIECTIO I. Omnis processio arguit imperfectionem; nam omne quod producitur, est producente Posterius, Et a suo Principio depeudet, eoque indiget, u existati Ergo etc. RESP. I. AD ARG. Concedimus processiones, quales in Crealis Sunt, transeuntes, temporales, et accidentales, imperfectionem involvere. At non ita de rebus divinis
313쪽
Sentiendum est. Proeessiones divinae sum immanen es; aeternae , substantiales , et necessariae; atque ita omnem excludunt imperiactionem. Duae Personae Procedentes ex divina substantia producuntur . et in divina substantia Permanent; quidquid autem in Deo est, aeternum est . necessarium . et persectissimum. Ita Scriptura et Patres docent. ita doret vel ipsa Bevelationis luce illustrata ratio. BESP. II. AD PROBATIONEM. x.' In divinis illud, quod Producitur, non Potest esse suo Principio posterius, nisi ratione tantum , et origine. Nam idipsum quod communicat, non diversum quiddam a sua natura communicat: at si naturam communieat suam , non Potest esse Prius eo quod communicat. 2.ψ Processiones divitiae nullam supponunt dependentiam aut indigentiam propria dictam; via Personae ex naturae necessitate et Persectione Pr ducuntur , et eandem habent eum Patre naturam inde Pendentem, et improductam, cujus haec Prima persectio est , quod sit a se. Neque obest, quod Laterati. IV d finierit , naturam divinam nec generare, nec generari Inam Iieet Pater generando proprie et sormaliter non naturam sed Filium producat; tamen identiae , ut aiunt,
diei Potest generare Deum; quia generat Filium qui Deus
est, et quia Persona re idem est eum natura. UBIEcTIO II. Dici non potest, quodnam Sit Proces sionum divinarum principium; ergo admitti non Possunt. BESP. I. NEGO CONSEQ. Quam multa sunt, quae n his per Bevelationem innotescunt, quamvis , quo modo illa sint, ratione nostra assequi non valeamus. RESP. II. NEGO ANT. Omnes , ut diximus , eonsentiunt, Pergouam esse principium quoda naturam autem
Principium quo remotum et mediatum. Si autem quodnam it Principium quo proximum, quaeritur; nobis illa sententia magis Probatur. quae intellectum et voluntatem assignat; adeo ut Processiones divinae per intelleetionem, o
314쪽
-litrimem diant. Haee quippe sentemia in eommuni Chriωstianorum persuasione landatur, dissicultates melius expliis eat, et Scripturarum auelori tale. et ratione ipsa videtur
subnixa. Ita Seripluris Filius passim dicitur Verbum, S mensia, imago Patris: Spiritus Sanetus aulom appellatur Charitas , aut Donum . aut Paraclerus p quae utique vix explieari possunt, si Filius et Spiritus Sanetus ab es sentia divina immediate procedant, et non in intellectu
et voluntate. Neque alia asserri potest ' ratio, cur duas Praecise processiones in Deo sitit. Nam si Processiones immediate a natura divina desumantur. eur non Plures sunt 8 Cur mon insinilae 8 Aut potius, cur non una tan tum eum processio quaecunque divina necessario sit in finita . et lotam communicet naturam 8 At si ab intellainctione et volitione Processiones desumimus, palam rat, cur duae esse possint, et duae tantummodo. Licet enim Proeessi. quaremque totam naturam communicet , eam tamen non communicat omni modo, quo communicari Potest. Prima communicat naturam Filio per intellectum.
astque in genere intellectionis unica , quia infinita. S eunda naturam communicat Spiritui Sancto Per voluntalem, et est pariter in genere volitionis unica et infinita. INSTANT. Si intellectus et votan as sunt principium Processionum , non intelligitur . eur non et Filius; et Spiritua Sanetus alias Personas Producant , cum ipsi eundem habeant eum Patre intellectum et voluntatem. Ergo ete.
RESPONDENT THEOLOGI, Filium produci per intellectio
nem, quatenus in Patre est; Spiritum Sanetum autem Pervolitionem, qualenus est in Patre, et Filio. Nam neque essentia sola potest producere, quia nulla potest esse rela sonis oppositio, ubi est essentia oommunis: neque Sola re.
Ιatio Principium proximum esse potest, et adaequatum Proee sionis divinae, quia relatio, ut v. s. Paternitas Don
315쪽
Potest communieari. Ergo utrumque requiritur, naturae Scilicet, eum relatione coniuncta. Hinc aiunt, principium Proximum divinarum Processionum esse intellectum ut assectum Paternitate , et voluntatem , ut affectum Spira tione activa. Sed haec sussiciant. Multa alia in hanc rem ingeniose et subtiliter dispulata sunt , non lautum ab obscuris, uti vocantur Scholasticis, sed a Theologis doctissimis praeclara eruditione, et bonarum litterarum studiis perpolitis. Unde necessarium duximus ea levite Saltem attingere, ut Theologiae candidati notitiam aliis quam habeant ejusmodi quaestionum , et Docentibus Iocus detur explicatius . si velint, de iis disserendi. g. M. L
De processione Filii et Spiritus Mncti
I. Omnes qui tres Personas admittunt in una natura distinclas, ii etiam relationes admittere coguntur, et Filii et Spiritus Sancti processiones. Verum ardua est et implicata nimis quaestio, quando utriusque processionis proprietates et disserentias investigamus. II inc Patres eo contenti, quod in sacris litteris proditum, aut Ecclesiis ab Apostolis traditum fuit, periculosum duxerunt, rerum diu, narum modum, vel rationem curiosius quaerere putque Haereticos, qui ineptis et impiis cavillationibus Verbi generationem, aut Spiritus Sancti di-
316쪽
finitatem irridendo aggressi sunt, hoc maxime a
gumento consutarunt; credenda esse, quae revelata sunt, non investiganda quae occulta sunt. Sic B
auius de Filio ait mmii. XXIX. J . . . n Credis
genitum esse, ne quaere, quomodo ... et S. Am- .
π quod natus sit; non licet discutere, quomodo is natus sit. Illud negare mihi non lacet, hoc quae-
II. Una est Graecorum. et Latinorum sententia.
Filium esse a Patre per generationem; Spiritum Sanctum non generari, sed simplieiter procedereo Verum alia est circa processionem Spiritus Sancti'Eontroversia, quae Graecos a Latinis dividit, utrum scilicet a Filio quoque procedat. Haec contentio ad' Schisma usque pervenit, quo Graeca Ecclesia a L - . tina ad haec usque tempora scinditur. Photius, . qui' anno 858 pulso per ignominiam S. Ignatio sedem Cp. invaserat, cum se a Rom. Pontifice damnatum', videret, varia contra Romanam Eeclesiam accusa.
tionis capita congessit, quae inter illud erat praeei Puum, quod doceret Spiritum Sanctum a Patre, Filioque procedere. Hic ergo primus dogma Catholicum aperte oppugnavit, et ex Graecis quamplurimos in suam sententiam pertraxit: Photio sub Mois ne IV Imperatore expulso unitas aliqvio modo gurin Latinis restituta quidem fuit; sed saeculo. undecimo tota recruduit concertatio sub Miehaele Camilario,
et Graeci Pro sua levitate et inconstantia in Pristis num errurem relapsi sum. e
/ III. Illud quoque Graeci eum Latinis expostulant,
317쪽
quod Symbolum Cp. cur Perrnt; addentes Meem Fuisque. Quibus temporibus haec additio facta sum rit, non omnino constati Photius, quanquam acer Nicolaum pontificem arguat in Matius quas ad ipsum scripsit epistolis, tamen addit nem symboli ipsi non objicit; quamvis in enHysica epistola, quam ad primarias orientis sedes scripsit, id erimini det Latinis, quod sanctum Symbolum falsare aggressi sint. Hoc saltem indubitatum, non multo post hane particulam additam suisse; quia Nichael Caerularius anno Iora eam ob causam accerrime in Leonem IT invehitur. - Cis. Belgam. Lib. II, de Christo P. XX.
Filius a Patre Procedit per genera tionem non item Spirigus Sanctus.
Paoa. Ex fide certum est secundam Trinitalia Personam esse Filium, eumque unigenitum. Ergo ad fidem pertinet, processionem Filii esse gener
tionem, non vero processionem Spiritus Sancti. PROB. Asraran. Μanifestis Seriptu, testimoniis. Psal. II. . . Filius meus es tu, ego hodie genuile . . . Pssti. CIX. . .. . Ex utero ante luciferum
genui te . . . Nihil frequentius in N. T. libris o currit, quam Filii Dei appellatio. - Idem autem qui Filius dicitur etiam unigenitus vocatur. Mann. I I 8.... Unigenulus Filius, qui est in sinu Patris. . . Ibissi III i6. . . . Me Deus dilexit mundum. No
318쪽
Filium auum unigenitum dares . . . I Ioan. IV . . . Filium suum unigenitum misit Deus in mundiam ... Praeterea Spiritus Sanctus nullibi Filius voeatur, nullibi genitus dicitur, sed simpliciter procedens.
Spiritus Sanetus non a Patre tantum Procedis, , sed etiam a Filio.
Processionem Spiritus Sancti a Patre omnes semper Rdmiserunt, qui Spiritum Sanctum Deum esse consessi sunt. De Eunomio quidem ait s. Basilius Lib. IT adoers. Eunom.J. . . Ut Spuis ritum aufert a Patre, ita eum unice unigenitore attribuit. . . . . Verum haereticus ille Filium et Spiritum Sanctum meras creaturas esse docuit, et Filium a solo Patre, Spiritum vero a Filio R. elum asserebat. Itaque hoc unum nobis hie eontra Graecos probandum est, Spiritum Sanctum a Filio procedere.
Eae Scrimianis. Triplieis generis testimonia asserri ponunt ex Scriptura. I. Sententiam nostram probant ea Seripturae loea, in quibus Spiritus Sanctus' accipere a Filio
319쪽
aecipit, ab eo procedat; certe et Spiritum Sanetum a Filio procedere intelligitur, cum ab eo accipit;
neque enim alio modo una Persona in Deo ab alis accipere potest. Iam vero de Spiritu Sancto dieitur Ioann. XVI I 3. . . . Cum Menerit ille Θiritus omistatis, docebit Most Omnem Veritatem: ncm enim Dinquetur a semet*so; sed quaecunque audiet, loquetur . . Et . . . Iue me clarisscabit, quia de meo acc*iel et annuntiabit pobis... Cur autem a Christo accipiat; dicitur v. I 5. . . . Omnia quae-eunque habet Pater mea sunt; PrUterea dixi quia de meo accipiet , et annuntiabit uobis . . . Quo et illa spectant Ioann. XVII IO. . . . Mea Omnia tna sunt. et ina mea sim .. . . His omnino evincitur ιhihiI esse in Patre, excepta oppositione relativa , quod Filius non babeati sed vis spirandi, quae in Patre est, uullam habet oppositionem relativam eum Filio; ergo est Filio communis. II. Spiritus saucius a Filio milli dicitur: constat
autem personae unius ab alia missionem supponerennius ab alia processionem. Inde est, quod Patera nemine mittatur; Filius autem a solo Patre. Iam vero Spiritum Sanetum a Filio mitti Scriptura apero
te docet. Ioan. XV v. 26. . . . Cum Menenis Paractetus, quem ego mittam a Patre .... et Ioann.
I 7. . . . Si non abiero, Paracletus non veniet ἰ .
si autem cibiero mittam eum ad Mos. . . . 'III. Idem non obscure probant loca, quibus Spiritus Sanctus passim Spiritus Filii dicitur. Αetor. XVJ 7. . , , Non permisit eos Spirau3 Jem . . .
320쪽
32IRom. Vm s. . . . Siquis iritum Christi non habet, Ho non est ejus Galat. IV 6. . . .' Misit Deu Spiritum Fui sui in conda Mestra . . . Hine Prorsus 'spposite observat August. s Vid. August. de Trinit. lib. IV , et lib. XV et triaci., XCIX in Dan. . . . re Cur ergo non credamus, quod etiam de Filio pro-ν cedat Spiritus Sanctus, eum Filii quoque sit Spiis ritus Τ . . . . . Et iterum cum locum illum exponere Ioan. XX., ubi Christus Discipulis suis instiman dixit: Accipite Θiritum Sanctum....is Quid enim λ is aliud signifieavit illa insumatio, nisi quod pr*-- cedat Spiritus Sanctus et de ipso . . . v
I. Ex Latinis Patribus paucos tantum Proseremus, et tales, quos Concilia ipsli in Oriente celebrata commendant. Hilarius lib. II de Spiritu S. ait. . . . Loqui de eo non necesse est, quia de Patren et Filio auctoribus confitendus est. . . . Eadem habet lib. VIII -- Ambrosius lib. de Symbolo cap. III. ...is Spiritus autem Sanctus vere Spiritus est, is procedens quidem a Patre et Filio: sed non est, is ipse Filius , quia non generatur; neque Pater, ω quia procedit ab utroque, non genitus, non ima. genitus, non factus . . . . . Idem S. August. plu-xibus ineulcat locis. Vide quae supro citavimus.