장음표시 사용
41쪽
manum habet, i. o. ita habet, ut manibus facile adripere possit, ea ei in promptu sunt. In hoc igitur nuntiato usum praepositionis iure ad id genus referre possumtis, quo ad pro RPudvusurpatur. Vernacula lingua eundent usum exhibet in formula: an de Han habeia. Alia huius vocis exempla contulit Handi in urs. I, s. l.
c. Ad pro praepositione apudV ubstituitur.
is, quae modo tractavimus exemplis iam indicatum est, qua ratione ad hunc usum, ut ad si pro apud Dementum sit. Nam etiam hac tu re incipiendum est a prima significatione, qua est directionis, cui miscetur secunda, ut habeamus pervenitur ad locum versus et tangitur locus re adpropinquanti Deinde autem de adpropinquando nulla una plius cogitatio, atque id tantum rospicitur, rem vel locuti ab alia re tangi sive in vicinitate loci romversari. y Quare putaverim, non nisi cum Verbum movendi ante ederet, primo ad pro praepositione apud substitui potuisse, ita ut BXempla padem ratione comparata essent atque in H. III 50,14 ad Fanum Fortunae iter sistunt quae verba ita expedienda sunt, ut cogitemus ad F. F. itinere suscepto iter consistunt, ibi commorantur. Semper autem tenendum, contractum et quasi amputatum dicendi usunt esse. Quam sibi constarent scriptores historici in eo, utrum ' Ita etiam ottius in tymol. Forschgn. I, p. 276 et Hollae in Syntaxi priscorum scriptorum Latin I, p. 201 hunc usum exposuerunt, hic cum dicat Significatur praepositione ad locus, ubi res poα motum aliquem aut re vera factum aut uasi factus esset costitanda est. - Rusae, quas For-oollinius sed Corradini 864 in exic s. v. d protulit, ut proprie radi positionem ad eandem esse quam apud saD sive abd, ad), demonstraret, ita ut exempla, in quibus ad pro apud positum esset, primariam significationem voculae continerent, acile dilui posAunt. Nam quod verba numquam cum Praepositione RPud sed Pro ea cum praepositione advcomponuntur, nihil hoc effici potest, praeter quod Latini, oum Rus igni-neationem praepositionis Uud ratione supra indicata Edsumpsisset, incomponendis verbis illam potius pro hac duarum syllabarum praepositione praeferebant. Quod autem nonnulli loci ex sermone vulgari inscriptionibusque desumpti extant, in quibus apud pro ad usurpatum sit, vitio linguae plebeiae actum est, sicut otiam in meridiana Germaniae parte usitatissimum est in sermone vulgari, ut praepositio bei cum Eu confundatur, e. c. horum ei mich. Ceterum Pestiua l. l. p. 509 aliam esse radicem praepositionis upud quam praepositionis ad satia comprobasse videtur.' Recte igitur Rudimannus, Iust. r. lat. ΙΙ, p. 282 si originem usus
42쪽
30 hane an illam praspositionem cum nominibus urbium coniungerent, Greefius . . p. 20 sqq. demonstravit simulque p. 16 et 1 exempla collegit, quibus Tacitus ad pro apud scripserit. Ut breviter repetam, in Annalibus omnino hic usus non reperitur, nisi fortasse locum illum, de qua supra diximus Α. ΙΙΙ, 33, 13 hue reseras. In Historiis autem primum tribus locis ad pro apud invenitur, ubi locorum noniina ad praepositionem pertineant i Η Ι 87, 5 caesorum a I sontem Mulvium ΙΙΙ, 6, 12 ad Forum Alieni ponte iuncto e sedisse 50 14 cuius loci verba supra exscripsi. Quare miror, quod Greefiii l. l. p. 21 adfirmat: acitum solam praepositionem apud ii significandam vicinitatem urbium nominibuΗ adiungere, praesertim cum ipse . 1 duos illo locos, ubi ad , ad urbium nomina accedat attulerit. - Deinde in formula, quae est ad duodeeimum a Cremona surbe Bedriaco lapidem scripsit, quam
legimus iura ΙΙ, 24, 7 45, 1 88, 4; ΙΙΙ, 18, 1 IV, 11, 15;
60 11. - Locus in H. III, 50 11 huc non pertinet, ubi Odex exhibet is Sisanum specie obsequii restebat omniaque quae agenda foreti quieta cum industria aderat. Hoc loco dubium mihi Assuo videtur, si verbum aderat servare volumus, quin et ad auteomnia supplendum sit os Sall. Jug. 6, 3 ad istilias multus adesso. Quaeritur tantum, quae particula coniunctionis scribenda sit. Nam ipse aliuius de uteolani lectione, quam in verba
recepit ad omniaque quae dubitat, an recte dicatur, et audueius atque ad omnia quae coniecit, Ritterus autem adque omnia quae quod verisimile eas mihi non videtur, eum ingue quidem in Annalibus invenititur, Τ numquani autem adque. Quare nesei an Ouin verbo potius, quod est aderat corruptela quaerenda sit, pra sertim cum adesse ad apud a itum non inveniatur, et fortasse scribendum, neque tamen ut pro certo constituere Velim omnia-glie quae astenda forerit quieta c. ind. 'ovi Ieruet, nam adim at, quod facilius restitia posse videtur, ad sensum minus OnVΘnire Oxistimaverim.
Neque aequiesco udum os in lectione Vaticani 1862, qui in G. 20 9 habet sororum filiis idem ad arunculum ει ad patrem
honor, primum quod erigonianus miroque QOeω capud V exhibet,
consideramus, docuit, ad proprie signiscare in loco proximo, apud
Vero prope significare, quod auditi frustra refutabat; os Greesium l. l.
p. 16 in adn. oci sunt in . VI, 34, 23 XI, 13, 3 XII, 46, 10 XIII, 36, 13.
43쪽
deindo quod contra dicendi usum aesteum est. - Ι Η Η, 91, Praeposuerat praetorianis P. Sabinum a praefectura eohortis, codox neglegentia librarii ad praefectura habet. Hoc neglegetitia tantum lactum esse et forma vocabuli praesectura indicatur et quod usitata est ratio dicendi argenteae, quae dicitur, aetatis, ut nomini personae a praefectura cohortis, a libellis, ab epistolis, arationibus et similia addantur, v. A XV, 35 7, de quo es Han-din I. l. I, p. 59 et Friodiander, arstellungon austa Sittengeseli. Roms, I, p. 52 sqq. Qua de causa refellenda putentia Haudii I, p. 953, cum alienis exemplis mendum librarii defenderet.
In scriptore qui tantopere variationem diligit, mirum non est, quod Saepius praepositionem ad Omiserit, ubi eam XSpectabamus aut ubi, si ad alios 'eos respicimus, re vera eam seripSit, quamquam iam Verbis, quae omnia sunt cum praepositionibus composita, continetur. Nonnulla, quae huc pertinent, ei cum plurimis scriptorum communia sunt. Itaque Ciceroni raro dicitur adire ad taliquem, cf. exempla apud Handium I p. 77 et ex veterum seriptorum usu apud Holige Synt. . p. 98, ex aliorum scriptis apud orcellinium s. v. adire), quod Livium numquam haber Drahenborchius obsorvavit, neque saepius dixit Cicero adire ad vel in locum. ucitus autem nullo loco praepositionem habet, neque si ad personas neque si ad locum verbum refertur. , on- nulla tantum exempla adseram, in quibus ad locum pertinet, cum
multa alia reperiri possint in G. I, pluris populos adit Danuviust 21, 10 proaeimam domum non invitati adeunt; Η Ι, 23, 10 Campaniae lacus et Aehaiae urbes classibus 52, 3 hiberea legionum; A. ΙΙ, 13, 2 castrorum vias itaque etiam ad re abstractas accedit in G. 24 9 oluntariam servitutem; 38, 13 bella A. I, 9, 25 quantum dedeereris adierit legio A. ΙΙ, 48 8 neque hereditatem
cuiusquam adiit, quam e sermone iudiciali desumptam vocom etiam Cicero habet, et exempla apud orcellinium s. v. adire). Contra in Uno tantum loco, qui os in A. IV, 26, 4, praepositio in ad verbum
adeundi pertinet, tamen ut accusativus, quo Verum obiectum verbi efficitur, simul positus sit verba sunt: Drusum, adierit talpurnius Satriantis in Maetum Marium, quae Rothius bene vertit Ossaeo . Salvianus in iner Sache gesten Maet Marius vor Drusus Mam.
44쪽
post substantivum aditus sequi ad supra vidimus. - advehi:
in Α ΙΙ, 45, 11 ut uosque advectus erat; Α ΙΙΙ, 1, 1 Coreyram
insulam advehitur, ad quo locos Nipperdeius alia exempla attulit. aeo odoro: in A. XII, 31, 11 quia societatem nostram olentesaeeesserant. Etiam ad hunc locum Nipperdelua reliquo locos faciteos, qui huc pertinent, aliosque locos contulit. De voce Mγ-dere ad stra loco A. XII, 51, 11 v. upra p. 12 et s. l. . ΙΙ, a 3. succedere in . II, 20, 7 ut si murum merederent, de quo adllothicher Lex. ac subis reicio advolvi in H. IV, 81, 5 genua eius advolvitiar A. I, 13, 22 Tiberii genua advolveretur; VI, 55,6 genua utrum XV, I, 34mma ipsius, quibuscum conferantur
loci in A. Ι, 23, 3 pedibus advolutus 32 8 XI, 30, 2 XII, 18,
o quo Botticherus p. 5 et sub V. provolvere contulit. Nonnumquam etiam dativus pro praepositione cum accusativo iuncta usurpatur. Nonnulla exempla iam sub v. advolvi commemorata sunt. Cum autem verba ad Onir et adventare cum dativo construantur, ex dativo, qui dicitur commodi, explicandum esse usum
apparet, ita in Α Ι Ι 8 8 properansibus Blaesus advenit VI, 39, 10 qui Parthis adventabant, aliisquo in exemplis, cum tamen miro modo in A. VI, 50, 7 constructio sit multa manu propinqua Sedeu-eiae adventabat cf. ip perd ad h. l.). In his autem exemplis dativus non nisi vice praepositionis locali sensu fungitur: η admovere in A. XIII, 54, 3 inbellem aetatem per lactis admoveτerisae adpellere in A. III, 9 7 quia navem tumulo Caesarum adpulerat adsultare g. 26 6 adsultare tergis pugnansimuiubet; Α ΙΙ, 13, 15 adsidiastim est castris; contra in A. Ι, l, 14 latera et se tem modice adsultantes adicer in A. II, 65, foederi eonvivitim dieit XV, 55, 7 diei dietis constantiam, ul.
V. apud Otticherum p. 40. adpressus in A. II, 21, 5 et rem pretori ad reSSum. Etiamsi numerus locorum, quos attuli, quod ad quaedam verba attinet, augeri potest, anten id tenendunt, hunc usum in Annalibu maximp ut in ultimo seripto acitum sequi.
45쪽
a. B directione ad tempus versus dicitur.
Cum omnino ad temporali vi usurpatum non saepe apud Tacitum inveniatur, si loco cum multitudine eorum locorum comparamus, in quibus eadem praepositio de loco valet, tamen mirum est, quod eius significationis, de qua nunc agendum est, ubi ferosit: ege hin, unum tantum exemplum extat, quod legimus in A. II, 21, 14 ad noctem cruore satiatae sunt. in Eodem sensu aliis locis praepositionem sub esse volnit, sed non nisi in sormula illa sub idem en rus, quae verba omnibus locis in initio posita sunt, loci autem fere omnes in Annalibus reperiuntur in H. II, 8, 1 IV,
quibusdam formulis capita incipere solet, aut quibus utitur si omnino ad novam rem pergit, quo etiam pertinet Ormula per idem tem s.' Ut hoc statim addanius potest etiam Significare praepositio sub, aliquid eodem tempore vel simul cum alia re actum eSSe, cuius usus duo exempla apud acitum reperimus in II. I, 52, 1 Sub ipsas si perioris anni kalendas Decembres hibernalestionum, adierat, ubi adpositum pronomen, qua ratione intellegenda sit praepositio ostendis. Simillimum locuti habetis liber
VI, 30, 9 sub verbere enturionis, inter servorum ictus Xfrema et ita aliment frustra orantem. Tum autem eiusdem praepositionis vis esse potest statim post aliquod tempus, ut nos dicimus un-niitteibar aut, cum propria sit significatio praepositionis accedendi ad locum, qui super eum locum, in qu accedeus Versatur, pro minet. Quod eodem iuro de tempore dicitur, simulque autem locus
Perpauca etiam exempla sunt, in quibus in hoc sensu, qui proprie significatione praepositionis abhorret, a Tacito positum sit iura ΙΙΙ, 86, 3 praeeipiti in occasum die et in A. I, 16, 14 flexo in resperam die, ubi praepositionem ad potius X8pectiaremu8. Loci in solis Annalibus reperiuntur: in . ΙΙ, 42, 20 68, 1 ΙΙΙ, 29,
1 IV, 22, 1 37, 1 71, 17 Vi 5, 1 16 11 47, 1 XI, 18, 1 XV, 10 1; 29 I; ΙΙΙ, 26, 1 44, 1 XV, 46, 1, LIV, 2, 1. Quae consuetudo Vel
maximo natura atque indole nnRlium excusatur.
46쪽
ut, si de tempore sermo est, et de tempore ante et de tempore post finitum illud tempus praepositio ponatur. Itaque sub pugnam Cannensem significare potest paulo ante et paulo post pugnam, nam si hoc exprimitur, narrationem in tempore post pugnam Ver- Rari, si illud, versari ante pugnam cogitatur. Ac duobus locis a- citus hunc usum sibi vindicavit in A. IV. 63 9 SQ reemitem cladem at re procerum domus XV, 23, 15 senatu Antium sub recentem partum effuso, quorum utroque in Xemplo propter Oeabulum recentem dubitatio exsistere nequit, quomodo praepositionem interpretemur. Sed post hanc digressionem transeundum est ad eum usum, si
b. Ad d perveniendo ad tempus dicitur.
Nos plerumque vertimus per bis Eu, et ipse acitus nonnumquam usque addidit. Atque in his primum de eo usu videamus,1 cum ad ex Verbis, quibus ipsis temporis notio plerumque iam inest, pendeat: - Venire ad in Ag. 3, 15 titibus annis)iuvenes ad Senectutem, Senes prope ad ipsos Xactae aetatis terminos - venimus servenire ad in A. III, 55 14 secuniosam ad senectam procedere ad in A. VI, 16, 4 aetas ad octogensimum annum processit, quibus Omnibus a locali significatione ad tempus praepositionem translatam esse perspicuum est detinere ad tuis. VI, 29, 9 cum se miserandis alimentis, nonum ad diem detinuisset. producere vitam ad in A. III, 24, 1 plures ad curas ex more Taciti quodam modo inexspectate dictum, cum post Verba roducere visam temporis notionem desideremus, cuius locum curae explent, i. e. mihi in scribendo proposita, cf. Nipperdet ad Ann.
Ρraepositione in rarissime acitus in posterioribus scriptis, saepius in minoribus ita utebatur, quot exempla demoustrant in D. 17 6 CXX anni ab interit Ciceronis in hiιnc diem colliguntur, eademque Verba in o. 24, 15, ubi pro verbo olliguntur: mei positum est; g. 20 9 quae in illum diem eae aequo egerant; 30 13 in hunc diem defendit 44, 14 durare in hane beatissimi aediui lucem G. 14 3 infame in omnem tam ac probrosum est 22, 1 somno, quem larumque in diem aetrahunt; 45, 3 solis mi ori ortum durat; Η Ι, 77, 5 consti in kalendas Martias ipse, ubi v. Heraei adn. ΙΙΙ, 2, 14 et II, 32, 1 tractum in aestatem bellum A. II, 65, tractaque in multam noctem XIII, 9, 20 quae in alio congiae egressa --iunaei. - De temporali illo usque in v. p. 28, in adn. 1.
47쪽
IV, 11 43. - durare ad in D. 17 2 Corvinius in medium
usque Augustici inrisatum, Asinius paene ad extremum duravit, ubi inter in Husque et ad variatur Α ΙΙΙ, 16 8 nostram ad iuventam. - f. g. 44, 14 et G. 45, 3 p. 34 in adn. maners ad inra. I, 30 16 ' ad hune diem computar ad in G. 37, Me quo si ad alterum immeratoris Traiani consulatum
2. Quibus exempli reliqua adiungo, ubi non tam ex singulis verbis quam ex totius sententiae vi praepositio pendeat ium.
IV, 4, 6 ' nam ad hune diem flumina a terras et caelum elatiferant Romani similiter in A. I, 15, 2; V, 6, 2 XV, 32, 3 XVI. 28, 3 Ι 80, 3 a plerosque ad finem vitae in isdem eaeercitibus aut iurisdietionibus habere ΙΙ, 18, 3 quinta ab hora diei ad noctem aes hostes; ΙΙΙ, 55, 2 tuosque mensae a ne Aetiae belli ad ea arma, exerciti XII, 42, 1 unicum ad hune
diem Memmium est valde formulas amat, quae sunt ad id tempus et ad id, de quibus Linandii urs. I, p. 124 et 125): in Ag. 10, 16 incognitas ad id tempus insidas, similiter in c. 24, 12;Α. XIII, 1, 2 53, 1; . ΙΙ, 11 9 spectatae ad id modestiae,
similiter in o. 38, 5. - De formula, quae pro adverbio usurpatur
in A. IV, 61 ad viaeit, et in l. VI, 57, 12 qua ad fuit, et
de eius scriptura os rellii adn. in commentario critico. Est enimalia lectio pro quo ad quae etiam in inscriptionibus invenitur. 3. Addenda sunt exempla, quibus usqu ad temporali viscriptum sit in D. 19, 2 quatenus, terminum antiquitatis constituere solem usque ad Cassium Severum G. 38, 9 usque ad eanitiem horrentem capitium ' retro sequuntur; 42 6 usque ad nostram memoriam restes manserunt; Η Ι 84, 28 ' a regibustisque ad princise continuum ΙΙΙ, 72, 22 Lutatii Catuli nomen usque ad Vitellium mansit IV, 21, isdem et arma usq- adsvremum viritum retentu S V, 10 1 Duravit tamen 13atientia Iudaeis usque ad Gessium Florum procuratoren ι Α. IV, 38 10 ut mihi ad sinem usque vita duint, ubi Tiberius, ut antiquam formam verbi, ita antiquam collocationem retinebat, quae etiam in Ag. 14 5 is ad nostram spue menwriam dissime mansit); si in Η ΠΙ 82 16 Vitelliunt ad serum usque diem, urces Int.
De usque in V. P. 28. Igitur cum omnes locos perspexerimus, tum, quod ego quidem, Si magnum reliquorum locorum numerum XXII respici-
48쪽
mus, casu factum esse negaverim, elucet, nullo loco Historiarum
exceptis duobus, qui in orationibus rectis reperiuntur, acitum sola praepositions ad temporali vi usum esse. 4. Similiter ac iam supra vidimus, etiam in hoc genere praepositio ad supplendam notionem substantivi pertinere potest, cuius rei exempla tamen rarissima: In A. I, 8 6 in Fem se danι nepotes pronomtesque, tertio radu prin/ores cloitatis serisserat, plerosque imisos sibi, sed iactantia gloriaque ad Fosteros; quem locum ut recto intellegamus in eo positum est, qua ratione stloria
accipiamus. Quod vocabulum Nipperdeius quidem in adn. ad A. I, 43, 17 pro Ruhmbegierdes dictum esse putavit, non recte, ut Videtur. Nam conferendus est alius locus in A. XI, 6, 3, in quo iam pitta, de
Τue in compon enunt rat p. 60 veram lectionem in margine adscriptam rostituit adprobant Wolfflino in Philol. XXVI, p. 113 ibi Diui
verba sunt qui fanram ad posteros 1praemia eloquentiae cogitaviment; fama igitur ea iudicatur, quae usque ad tempus posteritatis durat vel pertinet. Odem 1odo in loco, de quo agitur, Verba gloria ad posteros intellegenda et inter se coniungenda, cum iactantia pro se dicta sit. Constructio verborum autem est ablativi causaliso non nisi diversitate nostras linguae fit, ut dicendum nobis sit:
caber e that das aus Prahlore und wego de Ruhmos aut dis Nachwell, qua de causa tu ablativo nihil difficultatis. Sed profecto opus non erat coniectura Ritteri, qui apud Scribere mavult,
quod iuro Wolminus . . ofellit. Simillimus est locus i Η ΙΠ, 80, 5 quem supra accuratius tractavimus. Neque recte de his locis Haradius in urs. I. p. 95 disputavit Walchius autem, qui in Emendationibus Livianis p. 6 do similibus locis Livianis aci- teisque disseruit, recto addidit in his locis Graecorum consuetudinem et antiquae locutionis usum historicis studiose quaesitum suppleri quid vetare. 5. Denique restat, ut quasdam formulas adseratims, in quibus ad temporis Otioni adiungatur, tamen ut significati praepositionis mutetur.
Si ad tempus dicitur pro si einigeraeit, eine Zei lang, quem usum iam Ciceronem habere andius in urs. I, p. 127 demonstravit. Exempla acite sunt in D. 32, 1 Nec quisquam revondeat sumicere ut ad tenFus simple quiddam et uniformed eamur; A. IV, 19, 2 hos corripi dilato ad enimus Sabino lu-ettunt Nipperdein non prorsus resti vertit: si de Augeiablich,
49쪽
si jolgi. Id quod volebat, verba Lyraesens exprimunt, quam formulam octies acitus scripsit: in Η Ι 85, 3 compositique ad praeS S, qui coerceri non poterant; ΙΙΙ, 29, 5; . IV, 31, 14a8Fere acceptum ad praesens 40, 33 '; ΗΙ, 22, 7 XIV, 6, 9;62, 13 XVI, 5, 15 - Hunc usum argenteae tantum aetatis esse Handiu l. l. p. 12 exemplis probavit. De origine talium formularum certi quicquam constituere non audeo, cogitari potest de circumscriptione dativi commodi, potest etiam de ad illo, quod os in formula quod attinet ad sed de his nobis non amplius
I. De directione ad rem versu dicitur.
Τranslaticius auius praepositionis rusus frequentissimus ut apud Omnes Scriptores ita apud Tacitum. Itaquot saepius praepositione utitur, ut numerum aliquem ad certum numerum proxime accedere exprimat, tamen ut non prorsus eandem multitudinem comprehendat. Exempla Omnia, quamquam numero aue ita comparata sunt, ut ad praepositionem milia cum
genetivo substantivi vel participii pertineat in Ag. 37, 25 caesa hostium ad decem milia H. I, 61 7 ad quadraginta milia armatorum data 63 7 aes tamen ad quattuor milia hominum A. XIV, 33, 4 ad sestuaginta milia civium et sociorum, cecidisseeonstitit Acidalii coniecturam in B. I, 9, in pro magna Fea Moesiam inruperant, novem milia equitum Moesiam inruerant, ad novem milia eq. iuro Woelminus in hil. XXVII, p. 138 ex sensu totius loci refellisse mihi videtur. Num interpretatio, quam
Handius in urs. I, p. 103 quibusdam locis Livianis et caesurianis probandam esse demonstravit: ad adverbialiter positum esse pro circiter, in aciteis etiam Valeat, dubito, quippe pro qua explicatione nulluni argumentum proferri potest. Nam milia quidem semper in accusativo dicitur, toto autem nuntiato e. e. Ver- bis ad quatuor milia hominum subiectum sententiae efficitur.
50쪽
intento Vitellio HI, 3, 4 ad Froelium IV, 2, 2 et A. IV, 67, 16 ad curas Α. XI 29, 9 ad occasiones XIV, 24, 1 ad iussa. yy-3. Itaque praepositi usurpatur, si exprimendum est, rem Vel
a. Cum Verbis ad ita coniungitur, quae sunt inclinaread: in D. 28, 28 sive ad rem militarem sive ad iuris scientiam sive ad eloquentiam studium inclinasset Η. I, 81, 6 inelinatis ad susinitionem mentibus; ΙΙ, 1, 12 ad credendum; 45, praenitentiam inclinantibus IV, 9, 5 ad gratiam interfectoris 68, 24 ad mitiora in priore parte Annalium non reperitur; in . XVI, 20 11 ad laudes Seneeae 34, 17 istud magis ad servitium XI v,
38, 10 ad sacem. Itaque cum agitus praepositionem ad cum hoc verbo, Si de rebus, praepositionem in v - ut ex exemplis in adn. Dconlatis intellegitur, si de personis diceret, coniunXerit, cf. Sub V. Pronus et promptus ), locum inis XI, 10, 18,
ubi Modiceus habet: Multi mordasen inclinabant, quidam ad
Meherdaten emendandum esse putaverim Muti a Gotarzen cf. XII, 13, hinet.., qu in Meherdaten, pro qua lectione editores advscripserunt, et in A. XIV, 2, 3 pro verbis: Nero re deteriores inclinabat, eadem causa permotus sic restituo: N. in deteriores inet.
profluere ad in A. I, 26, 2 ad ineunitas libidines niti ad in
Αg. 6, 3 ad maiora. b. Eodem sensu praepositio post adiectiva sequitur pronus ad inra. I, 5, 6 ad novas res; ΙΙ, 21, 7 ad sussitiones 33 4
Cetorum compluribus quoque locis cum dativo hoc adiectivum coniungitur, e. c. in H. IV, 9, 17 V, 10, 8; . I, 31, 7, quod . apud Botticherum in L. T. p. 281 cum praepositione in inin IV, 18, 1 stallias Germaniasque 51, 8 taliam resque urbis A. VI, 25, 10 maerorem cuiusque. inolinare in inin. II, 30 11 Caecinam 53, 13 Vitinium; IV, 12, 11 et IV, 13, 3 Vespasianuni Α ΙΙ, 56 6 Zenonem IV, 20 14 hos XII, 13, 4 Gotarzen cf. inclinatio in in . , 2 8 hunc aut illum; IV, 1, Vespasianum. Itaque praepositione in tum tantum usus est, si de personia