장음표시 사용
141쪽
ainiatra Paris, Prodieria posita estis poesidest eam nunc Longua Caecini qui Consul Die eum Claudio; in hujus domus atrio fuerunt gum
tuor columna mammoreas insigni magnitudine, quae nunc eos in regia theatri Marcem dicuntur.' etc. Iam vero quum in Fastis Consularibus Longi Caecinas nomen frustra quaeratur, non defuerant qui hoe nomen in scriptis Commentariis Omptum esse eenserent, iudicaeentque Iehendum esse Largua Caecina, qui Con- ah fueἀt eum Claudio Imperatore a. U. 795. Plaenit haec emendatio muratorio Annal. Ital. T. II. P. 1. et ipsi ad Tacit Annal. XI S . nee temere, quum Psum illud nomen exhibeatur in lapide Neapolitano apud Gruterum p. CXVI. 5. et Spanhem de Usu Numism T. II. P. s. Videamus quid ex hoeco interno argumento
disei possit et quatenus oe congTuat cum iis, uuam nos argumentis exteTnis protulimus. Diseimns igitur ex Asconii loco, si is salvus esse censendus sit, non modo Asconium suisse aequalem margi Caecinae , sed etiam Asconium, saltem eam Commentariorum Partem P quae est ad orationem pro Sceuro, demum Post eum annum seripsisse suo Claudiui Consulatum aes-
eomputamus a convivio Apicii cui Asconius senex interfuisse videtur quod diximus incidisse in Tiberii decimum U. C. 76. ad Caecinae usque et Claudii Consulatum V. G. 795. x intercedit spatium annorum undeviginti Fuerat autem, ut diximus. Asconius citi apiei convivio senec assi minimum rix annorum ν cumque,
142쪽
que, ut Hierondimus testatur, Asconio obtigerit langara annorum senectus, nihil obstat quominus ipsum, post Apicii convivium, etiam I annos vixisse statuamus quo iacto , fuerit Asconius, tempore quo in Scaurianam scripsit, senex 8x annorum. Sed dicat sorte aliquis, attigit quia de Asconius, teste Hieronymo aetatem M an Mnorum, sed teste eodem , duodecim Posteriores annos luminibus sui captus, si igitur aetatis an no 3 oculorum lumina amisit, quomodo illo 3 annis Post Commentisios in Ciceronem Potuit absolvere Respondemus esse revera aliquid difficultatis; sed fortasses conius, ut senex, sensim sensimque captus est Iuminibus, nee statim ita ut plane impeditus fuerit Dominus ipse cuberet. Scribae saltem, ut mos erat, dictare potuit. Et
vero, si hoc displicet, possumus hanc ipsam Sannorum aetatem sub Caecina et Claudii cons
latuinseonio tribuere, si ipsi, circa mortem virgilii, non, ut nos ante secimus, juventutem Ioannorum adscribamus, sed Pueritam 12 annorum, quae aetas non minor censenda est quam ut ea
Asconius Virgilium loquentem audire potuisset o. De
' Miror Fabricii senten Loc,oluerint aucιores, nescio sam, qui in BihI. at T. II. T. Lirium ita his usum, ex P. 65. ait videri sibi Quincti Pediano comperi, qui et ipse
hanum Pedi/ni fuisse audito eum sequebatur. Nos autem rem argumento quod hic prius, quam nobis persuaderpInstit ora L. I. c. et dicat Patiamur quemquam et Vir- Sibe trimas se tum m ilium audire et a Quincti- multorum libris est, sed α liano audiri Potuisse, ita disium
143쪽
De patria Asconii item est disseissimum erit aliquid statuere. Vossius quidem de Hist. Lat. L. I. e. XXIT P. 145. non dubitavit ipsum voeare Patisin- , Nec incias est, inquit , prom tu eum seon, dicit Livius noster;
revexisse, non eo quidem, quo Scaliger puta, hae , quia fanu riter Lisi uina sit, sed quia Patavinua esset Ouod comm ex Sili Bassico quando more poetαrum in eo, quem antiquis fusas te oribus cont-riiacitum, e brae familiarem atque amicum hunc suum. Verba
m amantela justenta Pedianus in armis
Bellaismeabat retrox, Trojanaque semina, et Ortust,
Ium lacum interpretari malu dilorem, licet hic ipse Iocus mus , ut Quinctilianum hoc o in Asconianarum lucubratio- Iecto potius quam ex audito num reliquiis nunc quidem Pediano 'omperisse statua non reperiatur. mus: Cum enim Quinctilis conii verba haeenus natus Sit . . h. a. sunt, in Commenti ad Orat. qui est U. C. F. in Hispaniae pro Cometis P. 38. , e. oppido GaIagurri, post tertim quidam non duos Tria Neronis necem adolescens ad hunos pl. ut Cicero dicit, sed modum a annorum a Gai quinque tradiant creatos tum ha Romam Perductus sit a. esse , singulos Ex ingurip. h. 69. qui est U. C. 8r3. elassibus ne tamen, qui ut tradit Hieronymus in Chroe eundem illum duorum nume nico, non temere mihi videor rum, quem Cicero, O nt: statuere, Quinctilianum Meo inter quos Tuditanus, et ει- rati, qui, ut suspicor, modi ponius Atticus Liuiusque nos tuus est ire a. 799. Iecto teri 'rem Potius suisse quam au
144쪽
Atque Antenoreo aere, stirps ferebat, Haud Loto generis favi, acroque immo Gloria, et Euganeia dilectum nomen in oris. Hu pateraridantia,Venetaeque ex ordine ontea, Atque Non gaudens popuma aeu bem cieret, Seu Musa placidus, Getaeque allentia vitae mitit, et Aonio Meolro muleere laborea, Non uum dixere Parem, nec notior altero Oua non in alius gratiam Anxie quam, edixi, amici aut aconi Ae Pediam ei, quem modum vidimus, verte patriam tribuit --ta tum, nee ria o us tanda est paulo post
Macee o virtutis pilae, Macte Antenoride. Itaque cum extra contro ratam ait, dotum
esse Palm inum, et vel Ex isti Silii versibus, Hemrinum etiam Pedianum esse, videamus ene Eud quidem dubium erit, qui cum ac niua dicis Livius noster, communem, ut ψε-bam, Patriam revexit V Et ossium non dubitanter sequitur Fabricius in Bibl. at T. II. P. 65. qui hac in re conferendum citat Bernardinum cardeonium de antiquitate Urbia 6-ωoii et laria Dibus Patarinis P. οὐ sq. cuius libri opiam mihi nondum tactam esse doleo. Ioannes quoque,etellus, in literis ad i- Dium, opinatus est Asconium suisse Patavinum; et idem, ubi auctor libelli de origine Gentis Romanae c. i. mentionem secisset com
145쪽
mentationis Mirigine Parapina, conjecit huius auctorem esse Asconium Pedianum, quem, si ille Metellus inquit, potius quam alium auae gentis riginem acri aias verisimile est. Sed Anna Fabri filia, in Notis ad Aure1. Victor. P. S. ait hi j dicφum auum ferre nimia periculosum eat. Hoc unum dicam non satia liquere Patapinum Aseonium fuisse: Do aseonii Iamilia haud scio an quidquam eonsteti tabuit illo filios, ad eosque scripsisse videtur suos Commentarios, quemadmodum fa-eoniecit Hotomannus in Praes P. s. ex ipsis s-eonii verbis ad orati vomitone P. 196. ubi altro Quid sit dividere sententiam , it enarrondum ait, vestra aetas, filii, facit.' AEquidem, si quod sentio dicere fas est non sine causaeonjicere mihi videor, Asconium Praecipuo consilio Commentarios in Ciceronem scripsisse, ut filios ipse suos adjuvaret in legendo absolutissima Ciceronianae doctrinae monumenta. Suadet eam eonjecturam ipsa enarrationis forma, quae asinsim eiusmodi est, ut, ubi ipsam legis, subindelae, tibi videaris Asconium dictantem audire. Sassiciat excitasse unum alterumque exemplum rad orat. pro C. Cornelio l. III. ait D 4 Puto Noa reminiaci, has eas leges Lipias, quas illis Consulibus , Liuius Drusus Tribunus L uderit. ad orat. Pro M. Scauro P. 176. ait to Ne forte erretis, et eundem hunc Cn. Dolabe m putetim esse . in quem M. Caesaris orationea Legitia, cir ,O Fortet, duos eo dem te ore Diade , et praenomine, et nomia
146쪽
ne , et cognomine , tot bellas.' at ad Orat. Pro Milone p. 297. ait: Eud os meminias non dubito, per Q. Fufum factum, ne Senatu verius decerneretur adde locum, quem ipsi supra exhibuimus P. 123. Commentarii, quos scripsit Asconius in Cice-
Tonem, non omnes supersunt. mahemus modo
eos, qui sunt ad orationem in Q. Caecilium quao Divinatio dicitur, in Prooemium Actionis in Verrem , ad Grat in verrem de raetura urbana, ad orat in Verrem de viisdictione Siciliensi ad Orat. Pro C. Cornelio, ad orati in tog i a dida contra C. Antonium et L. Catilinam, adorat contra L. Pisonem, ad Oxat. Pro M. Scauro, ad orat pro A. Milone , Cave vero eredas . Commentarios istos, quales ab Asconio scripti sint, tales etiamnum esse imo vero, misere Passim truncati mutilatique sunt i mnemotomannus in iraes. p. 2. Hir Sed quemadmodum ira Mit m n m ulnus accepit aconius, Orbα- tua videlicet usu praestantissimae et nobiliari-- Partis aut corporis e eodem modo ingener profecto calamitate Post mortem assectus eae, amisa, hominum ac temporum ilio Maximoties Pulcherrima Parte eorum quae literia. -ndaverat eaque insuer paci quas nobis reia quifacta est mullis mendia et quasi nurculis .
inquinata. Quod nisi aliquot elatia nostr*s eruditi homines ii iis repurgandi Ueram
147쪽
Commentariis, quae Et minus atlna et Asconio indigna ensentur sed ea videntur a sequior. niani inserta Esso. Ita jari opinatus est Hadria inuus Q ditialis iti libro de odis Latine Loquendi P. ISI. is es aconrua Pedianus , lnvsit, famersi au Augusto Calactra foruit, bonagus inuti erigue leonti aeri sit, sicuti libem sta e potius famneneo. guod ne AO annos reseretis est, ossim potest, multa sui ac fiat arbaria. O m lamen barbariem non ab in certe, qui bono etiam lino te ore eru-visim asst, mrσυδῶ- ναια acta Fotius αδ aliquo Aoula aequo inelemisit Grammatico , qui in-- Ler Fessa vice fluctus, inepta multa conse--si, quasio. - - cum boni auctoria ver-8s. EM UM unti' Et ita quidem plerique mi meti opthau unt, et nuper eonfessus est chises. H. Iminet chius in sua editione artium in editistitii tectonis Orationum, ilia 1816. p. 163 ub hac in re eonserendum citat Sciop-pitiin Constillat de scholarum et stud. Tatione p. 39. eundemque in Insam Fam P. III et de Stilomist. - 169.
Ninn ad omnes aliquando Ciceronis rationes seripse, it Asconius, aegre contendant alii. Ipse quidem nusquam illud diserte profitetur. Vide- ω tamen adeo plures rationes interpretatus esse, quam In quas hodie Commentarii super Eunt. Huius quidem suspicionis hoc sit indicio, quod Asconius saepius Provocet ad res, quas alibi se enarrasse profitetur et quae tamen in editis Commentariis frustra quaeruntur Si et Plinius ali-
148쪽
aneubi ab Iseonio star comperisse Iestatur, quod nunc in Asconio non reperitur ν - α tam quoque , inquit Plinius in Histimat L. VII. e M. entum anni vixisδct, auctor eae seonius Pedianus.' Tum vero etiam ad orationem pro Sex. Roscio Asconium aliquando scripsisse, facile conjicere Iicet e Gellio, o istum Areonii commentarium sua aetate superstilem habess- se videtur Cornelius mos, inquit Gemus L. V. o. 28. Et rerum memorias non indiu gena, et M. Ciceroni , t qui maxime , -- eua familiaria ut o atqucia tamen in primo librortim, quo da iam in s composuist, sertisse idetur quum eum crinale erea est Aristi anno mcitum, primam auaam judicii publici emaae, Sextumque Oseium parrietati reum defendisset dinumerati quires αnnis Q. Caepione et O. Serrano, quibus Conaia bus ani diem M. nonas Ianuarias M. Cicero natus est, a M. Tuiarum et Cn. DolabeμIam, quibus Conausibus causam privatam Pro
Quintio apud Aquilium Gallum Iudi m M
xit, sex et viginti anni reperiuntur e nequa dubium eat, quin POat annum, quam Pro Ouin tio dixerat, Sex. Roscium reum parricidii, fenderit, amos jam tem aequa viginti,
tus, L. Sulla Felice O Melevo Pio Creus ingua etiam Feneste m errasae Pedianua Aaconius animadvertit, quod eum acripseriιδexto vicesimo aetatim anno Pro Sex. Roscio dixisse.'
149쪽
Anteaquam nostram disputati mem de Aseoniέ
Commentariis finiamus, est quoque nobis' mentio facienda Soholiorum, quae ante aliquot annos exin rosianae Bibliothecae latebris in Iucem trotracta sunt fati, Angelo Majo. . Primum edita sunt illa Seholia ediolani a. 1816. simuIcum partibus Ineditis rurationum pro Scauro,paeo Tullio et pro mace t et mox repetita iatiae a. 1316. cum Emendati et Comment. --
meri et einrichii. Et ea quidem Scholiam
ius non dubitanter opinatur ab Asconio prosecta esse. Imenti hujus historiam sic narrat ditis in Principis editionis Praefatione Prima I. V. . , In Codicibus ego, qui bobienses inseribuntur, se unum deprehendi, in quo Sedulii christianito
seriae opera edita continentur, quem quum acu - tissima oculorum acie lustrarem, et sub poste-- Tiore scriptura Priorem Timarer o Deus imm- talis , repente clamorem sustuli, quid demum
si video En Ciceronem, en Iumen romanae sa- , oundiae indignissimis tenebris mireumseptum l Agnosco deperditas Tullii orationes, sentro ejus, eloquentiam ex his latebris divina quadam vi fluere, abundantem sonantibus verbis uberibus que sententiis. Tituli quoque operum in mar-- gine Codicis sese paulatim aperuerunt. atque, hic ego quantis Iaetitiis inceSsi, cum partes in gentes ineditas trium Ciceronis orationum depre- hendi, pro Scaur nimirum, pro Tullio et Pro, Flam
150쪽
M. TULLI CICERONIS M., FHeein Grandibus et pulcherrimis litteris ea
, constat Scriptura, et in tria unaquaeque pagellari latereula distinguitur . Tum orati, ro Scauro, elegantissimis scholiis stipatur, quorum alia litte- ω is quadratis vetustissimis, etsi minutioribus, exa- M Tata sunt alia rudioribus quidem, sed eadem, tamen antiqua, atque ab eodem, ut Iane videm tur auctore Prosecta. Scriptorem horum scho--diorum Asconium Pedianum fuisse suspicor nam et stilus, et naturalis quidam color, et totum genus acribendi id indicare videntur. Porro qui iam pridem exta Asconii commentarius in ora-..tionem Pro Scauro, non Plane integer esse P se test, quum ipsa ratio paene tota ante nostram editionem desideraretur.'
Sic Majusa equidem non miror ipsum de cis
pretiosissimo thesauro adeo laetatum fuisse neque
id magis Ciceronis, quam Asconii causa. Sunt enim et illa Asconiana quantista pretii ut ait Heinri-ehius intraes P. XXI. quibus sine inleia entias
detriment carere nemo Potest. Cramerus quidem
optuatur ea Scholia non ab Asconio prosecta esse sed quibus potissimum argumentis id neget, exspectari, quam addere maluit se Antiquissimαesas haec cholia, inquit p. 6. Pas litterarum character ostenditis Asconii esse dubitare licet,
Cum neque ad doctrinam, neque ad stilum accedere ideantur.' Sed ramerum opportune
resutavit Μajus in Commentationibus de edit. Prine Mediol. Fragmentorum Ciceronis, quavsubjectae sunt editiovi Halens 13a . . 616. seq. 5 Prae-