장음표시 사용
141쪽
ἀλλα α πως δεῖ κατασκευάζειν καὶ ταυτος καὶ τα ἄλλaς
ἐπελθωμεν, τομως. Exponet igitur alia quaedam, quae de oneribus δ si κρατίας adiarum Pae ciVitatum reliqua sunt,. et proprios unicuique attribuet τροπους. Varia autem rerum pubscarum genera etiam ita consor- mare vult, ut et ροΠοις uiatitur partim proprii partim alienis.
Simul perspicuum ore dicit, et quae sit civitatis forma maximo idonea eaque quomodo efficiatur. Sed de his rebus omnibus breviter o Tosέως). Primum igitur dicturus est de δημοκρατιρ Simul autem planum ore ait, quomodo conStituatur λιγαρχία, quae illi sit contraria. ano autem quaeStionem ita exorditur, ut quae Sunt δομοκρατέας propria colligat omnia cap. II. His vero aliter compositis, aliam eVadere demonstrat δομοκρωίας formam Deinde inseritur caput Iu de aequabilitate iustitiaque, quam Sibi ζμοκρατια fingit et λιγαρχέα. Iam vero capite V. Optima dy7sιοκρατία quae sit disquiritur, et quibus legibus temperanda Sit. Namque eius magistratus eligendi sunt pro virtute et copiis αριστοκρατικως et λιγαρχικως . Deinceps Aristoteles de Aecundo et tertio ἀριστοκρατέας genere disputat o de quarto constituendo praeclara tradit praecepta. Deinde cap. V. docet, quibu potissimum rebus efficiatur, ut ζιιοκρατια eo erVentur. Legislatoris enim est nou tam deScribere quam conservare reipublicae alatumae propagare Haec de μνιοκρατέως. Iam autem quum sit de condendi ολιγαρχέαις dicendum, assumi iubet ea, quae disseruit de δηιιοκρατί p. uocirca id tantum agit, ut ea de ro ratione et prae pia tradat, quae
142쪽
sequenda in et observanda Celemm Lγαρχὶς genus primum luibus moderatur πολιτικαις Sed haec haetenus. Quum autem eum locnm, quem sibi tertium in IV 2. proposuit, brevius explicaverit IV. 12 et 13. eundem ut pertractet, paucis inquirit, quos ad populos quodquo sit λιγαρχιας genus aptum et accommodatum. eque vero nobis id inexspectatum venire potest, quod e tacturum in prooemio promisit ἄμα αλλα τε περ Δεένων των πολιτει ν ε τι λοιπον, ου χειρον επισκεφαocta. J. Denique additis quibusdam de λιγαρχέας oi Aervatione praeceptis, huic quidem disputationi finem facit. Hae igitur concisa institutione AriStoteles viam monstravit, quam legislator secutus non facile poterit errare in describendis λιγαρχίαις et δημοκρατίαις. uaro hanc disputationem ad finem esse perdueiam iudicaremus, nisi in IV. 5. i. e. in huius disputationis exordio significasset accuratius Sedicturum de αρχαῖς. Verba haec sunt: οἱ μεν ουν τροποι
τῶν περι τας αρχας τοσο-οι TO αριθμον εἰσι , καὶ διη- ρηνται κατα α πολιτείας Ουτως ' τένα δε τίσι συι φερε καὶ πως δεῖ γίνεσθαι τα καταστασεις, ια ταῖς δυνα ιιεσι των αρχων καὶ τινες εἰσιν, σται φανερον, Quod
idem indicavit verbis iam supra citatis αμα αλλα τε περὶ
φασθαι, Id pSum autem praestat ultimo libri VI capite. Quo de singulis magistratibus accurate et distinei exponit quaeritque, quot Sint et quales, et qui in unum hominem conforri possint. g. 66.
Quum de libri I. integritato sit dicendum, de duabus
potissimum quaerendum est lacunis. Quarum quidem alteram antecedere, alteram subsequi caput VIII doctissimi viri omscere conati sunt. Anto caput VIII desiderari multa, primus contendit Conringius. Cui SSenserunt Schnoideriis, Schlosserus, Coraos. xaminemus argi menta.
143쪽
sunt, anis eap. VIII suisse dicendum do oonstituendis πολιτεέαις, αριστοκρατέαις, fortasse etiam de ιι αρχέαις 3). Cui argumento Goetilingius in praes. p. XX opposuit: Primum enim regni unicum est genus de quo X positum in antecedentibus erat, deinde quum do mixtis democratiarum otoligarchiarum rebvspublicis verba fiunt, ab Aristotele aristocratiarum ac politiarum genera ea oratione una comprehenduntur . uae verba tantum abeAt, ut Conringianam sentetitiam refellant, ut ea ipsa refellenda sint a reiicienda. Sed hanc rem praetermittamus. Accedamus ad pensitandam sententiam Conringit. Primum igitur est de constituenda notiτεέ ante disputatum in libri IV cap. IX. euius prima quidem verba sunt: ἱνα δε τροπον γένεται παρα δημοκρατέαν καὶ λ αρχέαν γ καλο ιιένν πολιτεέα . . .
item in cap. IV. cf. s. 56. . Quid est igitur cur altera sit de πολιτεέ quaestio suscipiendas Disputatio autem de ἄριστοκρατέαις item eum fugit. eque
enim de vera τριστοκρατί hoc loco cogitandum est, quum optimae sit civitatis forma. uaestio ver de condendis καλου/ιεναις αριστοκραχέαις cum ea coniuncta est, quae de πουτεlv paulo ante At commemorata. Quod ita esso et ros ipsa Pol. IV. s. et t. comprobat et Scriptor testatur. Veluti V. s. ἱνα μεν ii τροπον δεῖ καθισταναι πολι-
τας δε προς το πλῆθος, πολιτείας Conringius igitur, quod de πολιτεέ 7 et αριστοκρατί 7 dicendum in libro VI. osse
144쪽
putavit, in eo quidem lapsus est. De dominatu autem unius quum eandem quidem sententiam, dubitalitur tamen propο- Suerit, non Si quod urgeam. Ceterum huiu rei mentio poStea factolida est. - Accedit autem, quod Aristoteles in I quid sit propositum, accurato definivit: Μετα δετα- τίνα τροπον δεῖ καθισταναι To βουλομενον αυτας τας πολιτείας, λεγέο δε δημοκρατιας τε καθ' issetονειδος καὶ παλιν λιγ αρχίας. Do omnibus igitur civitatibus, nulli rebus alienis admiscendis, disputare non potuit. Viros autem doctissimos in errorem induxit libri UI. exordium Ἐπεὶ δε τετυχζκεν ἰων πλείω ζιιοκρατέας οντα
s cum eis contuleriti, quibus antea libri I. consilium est definitum IV. . , male intelligi non poterunt. Juae autem do ceteris civitatibus reliqua Sunt, tum cap. VIII de magistratibus asseruntur tum VII de eis populis, quibus idonea sunt λιγαρχέας genera ). Ac de hoc argumento satis ut arbitror dictum St. II. De altera lacuna apud Conringium in anu ad VI. 7. leguntur haec: uiua appendix practer alia videtur esse doctrina de magistratibus VI. 8.): quam praecessiι in bis doctrina de consilio et summa potestate, et subsertimes Meuina de iudiciis. Quae itidem perierunt. Praemissa autem haec fuerunt doctrinae de mixtis rebuspublicis, quod mixti omnis consistat in varia trium horum constitutione sis.1 Totum librunt VI complecti additamenta, Otilingit aliorumque sententia esι. Quae vera sit an falsa, ex eo liquet, quod de Iibro isto dictum St. 2 In eadem sententia esso video Spengelium Ueber die PoI des Arist. p. 4 et 42. : Nach de Anwendun de Demolirati undoligarchie ira ap. . on de Regieruugsbehorde gesprochen mi den inteitvngswοrιen: A aoυθον δὲ τοῖς εἰρημενοις εστ TO'
145쪽
Sed de concilio s. de summa potestate βουλεν' ιενει κυρέψ et de iudicio δικαστικ6 cur Aristoteles iterum dicturus si idonoam rationem me afferro nullam posse fateor. Quibus de rebus disputationem ad finem perductam esse video. At vero quaeStionem de magistratibus αρχαις absolvero apte ite potuit nec voluit. f. Pol IV. 15. 'Aλλα περι ιεν τουτων ἐπὶ τοσουτον εἰργ7σθι νυν περ δε ας ων αρχων πα-τ στάσεις πειρατέον λαρχῆς διελθεῖν, et s. f. in s ενο- PONO των περι τας αρχός To- οι το αρἔ93ιον εἰσι, καὶ διηργησαι κατα τα πολιτεέας οντως ' τένα δἐ τέσι συμφερε καὶ πως δε γένεσθαι τὰς καταστασεες αμα ταῖς δυναμεσι των αρχῶν καὶ τινες εἰσιν, ωται φανερον. Quare ad disputation m do magistratibus Aristoteli revertendum suit, ad consilium et iudieium non
Iam vero alteram libri sexti partem deesse totam, idemeensuit Conringius in introd. VII. g. m. . Eam autem fuisso seriptam do conflandis rebuSpublicis . do copulandis τρο- ποις 3, Argumento ess ait Aristotelis consilium in VI. 1.):χτι δε καὶ τὰς συναγωγὰς α-ων ων ερζμενων επισκεπτεον πάντων τεῶν τροπων ' ταντα γαρ -δυαζομενα nora τἀς πολιτεέας παλλαττειν , ἄστ αριστο τι- τε iamρχικῶς καὶ πολιτείας δημοκρατικοπερας πω δε τους --
146쪽
αυτ ν ιετεχs , et a δε ιρετας Da mi μευεωνται Mλτιον. His autem Iocis eum illud quod propositum erat perfecisse, equidem dicere non a usi Sim. Quapropter totam rom in modio relinquo. De quattuor quidem locis iam est disputatum restat
θειν τίνες φθοραὶ καὶ τένες σωτηρία των πολιτειων καὶ κοινῆ καὶ χωρὶς κάστης , καὶ in τινας alaia ταυτα ιάλιστα γίνεσθαι, πεφυκεν lib. V.3. g. 67. Primis quidem libri, verbis Aristoteles hunc Ioeum distribuit in partes quattuor: I. εκ τινων δε μ εταβάλλουσιν αἱ πολιτειαι καὶ ποσωνκῶ ποίων,
147쪽
II. ἡκ τινες καστης πολιτεέας φθοροι - ἐκ ποέων εἰς ποέας μαλιστα φιεθέστανται, III. ετι δἐ σωτηρίαι τινες καὶ κοινῆ καὶ χωρὶς καμπις εἰσίν, IU. ἐτι δε θυια τένων αν μάLστα σωζοιτο τ ῶν πολιτει ν
Exorditur autem totam disputationem ita, ut seditionum omnium et commutationum caput ac fontem investiget . e. iustum non simpliciter δίκαιον ὀλιγαρχικὰ et δημοκρατι-- κον Pol. V. i. . I. Quum primum dicendum sit, quibus de causi rerum- publicarum sormae commutentur et quot sint et quales, iuuniversum principia colligit et quasi primordia αρχάς, αἰτίας civilium commutationum et vicissitudinum. Sunt autem tria: a. Quomodo se habeant ei πως χοντες), qui seditionem moveant b. Quum ob causum τίνων νεκεν) c. Quae sint principia υαρχῶ aeditionum o civilium perturbationum Qui seditionem moveant et quales, iam cap. I. dictum est. Moliuntur enim seditionem alii, ut ceteris civibus aequent , alii ut praesint. - Cives autem inter se dissident aut lucri κερδους aut honoris τιμῆς aut eorum causa
quae eis Sunt contraria. - Rerum autem converSionum perturbationumque principia et primordia numerantur Septem aut plura Duo iam ommemorata sunt, unde invidia oritur,
bona et honores deinde asseruntur βρις, φόβος , περοχζ, καταφρόνζσις, αυξησις , παρα τὰ ἀναλόγον, ἐριδεέα, ολιγωρέα,
μικρότης De quibus singulis quum uberius disputatur, tum proferuntur exempla Pol. U. 2 3. 4.3. II. Deinceps, ut erat propositum, quaerendum est, ciVitatium genera quibus rebus depraventur et quo potissimum in rerumpubliearum modos quodque convertatur. Primum igitur Ἀζμοκρατωι plerumque perturbantur per eos, qui in
148쪽
eis rebuspublieis esse solent, aurae popularis captatores δημαγωγους). Commutantur vero aut in tyrannidem aut in drv ιοκρο- σέαν deterrimam V. 5o. Iam autem Dyαρχίας status duabuado causis mutatur, aut per populum, quum ab ei qui imperium tenent neglectus et contemptus rebus novis tudeat,
aut per divites , qui reipublicae praesunt vel praeesso moliuntur. Habet autem λιγαρχια perinde a δημοκρατία
iter ad statum contrarium et ad deteriorem λιγαρχla speciem praee s ac lubricum. Denique de αριστοκρατέαις dicit, multa ex rebus gestis exempla afferens. Quemadmodum autem in libro IV. cum πολιτείαις quaestionem eou- iunxit de constituendis αριστοκρατέαις ita hoc loco etiam do πολιτείας mutationibus loquitur. Postremo deleri omnes civitates et Oxstingui docet internis quasi morbis vel etiam externarum nationum opera V. s.). III. Quae sint in universum, et quae singulis rebuspublicis medicinae capite octavo ceurate explicat. Primum igitur
quum civitate quibus rebus corrumpantur Sciamus; scimus etiam quibus conserventur. Dcinde in legibus cautum esse Vult no parvae res mutentur et minutae. Denique multa
de hac o et praeclara tradit praecepta V. . . IV. Reliquum est, ut dicatur, quibus potiSsimum rebus civitas Sana et salva conservetur. Primum igitur edoeet, quale esse debeant ei, qui gerere Summo velint magistratus. Deindo do mediocritate disserit, quae quidem Sit in Scribendis legibus tenenda denique de educatione singuli rerum-- publicarum larmis accommodata V . .J. Quum quattuor quae erant propositae quaestiones ita institutae et pertractata sint, non solum disputatio de civitatium interitu et consorvatione, Verum etiam haeetoia pars ad finem perducta esse videtur. Primum enim
Aristotcles dinumeravit ψαρχέας specie et δημοκρατέας
et αριστοκρατίας , deinde quaesivit, eae quibu populis On-voniant et quibus πολιτεια tum quommodo constituantur exposuit; ad postremum quibus rebu corrumpantur, qui
149쪽
busque conserventur indagavit. Quare de quattuor illis quidem civitatibus nihil reliquum est. At vero in IV. . et 8 reStare ait, ut etiam de tyrannide disputetur. tenim dotyrannidis generibus dictum est in ea parte, quae erat donoλιτεέ 7 et de ριστοκρατlv. Aliae autem de tyrannide quaeStiones, quum non SSe apta Viderentur, quae quinque illis huius partis locis aut interponerontur aut insererentur ), reservatae sunt ad totius operi finem. Primum igitur Aristoteles diligenter ea conquirit, quibus tyraniit et regnum depraventur aut omnino deleantur. Quod quidem ita instituit, ut simul demonstret, unde reipublicae genera illa oriantur, et quom propositum habeant finem. Deindo equitur de ιοναρχέαις conservandi propogandisque disputatio, Subtile scientiae rerum civilium specimen Denique de tyraunidis tempore et brevitate dicit, totamque hanc disputationem ita finit, ut accurato examin et Platonis sententiam de nexibus rerumpublicarum et commutationibuS. S. 68.
In V. 3. Conringius asteriscos anteposuit verbis Στα-
γαρ ot δ' ἐκ του τυχοντος πλήθους πόλις γέγνεται,ουτως Ουδ ἐν TH τυχοντι χρον03. . . L annotat autem, Aristotelem ubi do inaequalitate ανηιοιοτη τc disputat practermisisse locum de di- viilibus et pauperibus, de bonis et nialis. Sed de hac re leguntur in capitis III. fine haec: Μεγίστη scis υν ισως διωστασις αρετη καὶ μοχθηρία, εἶτα πλο o καὶ πενέα . . . et in cap. IV. Kινουνται δ α πολιτεῖαι καὶ ταν Τανακτέα Iναι
I Itaque in totius partis dispositione IV. B. tyrannidis menti non
150쪽
γαρ γίγνονται προς πολλους. Rem in cap. I. ante enuntiat uni 'ει δε καὶ ξ ξαλλων αυτά0ν αρχὴ στασεως διαφορας Conringius desideravit, quod reSpondore eis, quae antecesserunt de duobus modis mutationum otiγαρχέαςu. Sed cap. VI ea in animum reVocantur, quae Sunt in cap. I. 4 , t εν γαρ ταῖς λιγαρχίαις εγγιγνονται δυο, ἡ τε προ αλλζλους στασις καὶ τι ζπρος τον δὴ, ον υ uod si Conringius cogitaSSet, quum ea legeret quae sunt in nostris editionibus nihil potuisset ultra
Iam mentio acienda est de libri . totiusqtie operis fine, quo latonis diiudicatur de rerum mutationibus Sententia. Εum enim complures pro mutilo habuerunt interpreteS. Primum igitur post verba Fr ὁ καν freti s ETEχυλσιν καν δικωνται ξ βρέζωνται, στασιάζουσι καὶ 3 ιεταβαλλουσιτας πολιτείας, καν μὴ δαπαν ζσωσι τὴν ουσίαν δελτ εξει- ναι, τι ἄν βουλωνται ποιεῖν - αἰτέαν τὴν ἄγαν λευθερέανεινα φ ζσιν esse lacunam suspicati sunt Schneideriis et Coraes.
Gissanius delevit haec διότo ἐξεέναι φυσέν meli horus Vero verba διλτ εξεῖναι τι δν βουλονται ποιεῖν artissime cum praecedentibus coniunxit. Quod quidem ei assensit talirius Verba autem o αιτίαν τὴν ἄγαν ἐλευθερέα ειναέφζσιν, quae interpretum nemo intellexisset, uncis inclusit. Quae quidem verba a Platone de Rep. VIII. p. 564 petita esse putavit Gifranius; isque ea ab Aristotele torqueri ait ad 0ιγαρχίαν quum a Ρlaton de ὁζΩoκρinio dicta sint. Sed recte mea quidem sententia se habent omnia. Sermo est enim de altero seditionum genere quas in tiγαρχέτο quidem movent qui obtemperant 'ημος, non λέγοι qui imperantJ. Quare verba illa υ αἰ ἱαν ἐν ἄγαν λευθερίαν εἶναι φοσιν, quamvis do 's oκρατέ a Platone in libro de