De Aristotelis Politicorum libris dissertatio [microform] : quam...

111쪽

ob rem musica est laudarinis, cur tandem vel ea in

ea ipsi tempus consumati Iam igitur eam usui emodiei et in ludo at in διωγωγῆ. Quae quum etiam ad 7θος

animi conformandum valeat, ad educationem adhibenda est. Iam autem capite VI canendum esse ait iuvenibus ipsistractaridamque artem musicam, quia id nisi fecerint, scam viendo fructum percepturi sint nullum Paeri tamen no βάναυσοι reddantur, definit, quatenus sit musica tradenda, quaeque instrumenta adhibenda. Denique quaerit, ad erudieiisos adulescenton quaenam apta sint harmoni an modi, carmina. Postremo duas, quasi Politia proposuit Plato, senisntias improbat. Primum

enim ille doricam et phrygiam harmoniam cani iubet, tibiam autem adhiberi vetat. Quod quido 'ituperandum est, quia tibia idem valet idemque emicit , quod harmonia phrygia.

Deindo quod remissas ανειμενας Plato reiecerit harmonias, reprelieadit. Quum autem iam supra dixerit, in educandis adules utibus spectandum esse e quid fieri possiti δυν-ου e quid deceat πρεπον b, totam disputationem his co eludit verbis 'ET δ ει τίς ἐστι τοιαυτη των orρμοτέων pi επει τὴ των παιδων ἐλικι δια τὰ δυνασθαι κόπι ιον 'εχειν αμα καὶ παιδεέαν, οιον ζ λυδιστὶ φαένεται πεπονθεναι μάλιστα των ρμοναύν, δῆλον οτι τουτους Oρους τρεῖς ποιητεον εἰς ω παιδεέαν το τε μέσον καὶ τὰ δυνατὴν καὶ τὰ πρεπον. g. 56.

De librorum VII et VIII. integritate dicturus non eorum, qui verba quaedam aut enuntiata, sed qui multas et magnas partes disputationi de optima republiea deesso

putarunt, sententias examinabo et quinam loci desint qui non, efficere conabor. I. Prius auteni quam ad toto libro accedamus, de ultima quae de musica est eorum parte quaerem , quo

disputatio de toto sit expeditior Illam igitur Conringius

112쪽

-- pro manca et mula habuit, his quidem rationibus durius. Primuin in introd. l. 3. 3αὶ Aristotelenia ait ,pollicitum se dicturum de rhythmo dumtaxat dicere nihil. v Sed Con-ringius significationem vocis λυθμος non assecutus. deSideravit praeter eam qua est μερι των Πελων έ Pol. VIII. 7. disputationem alteram περὶ των ρυθ3 ων; O recte.

Iam vero des libri ino anno at D ci, Sed et inlia. Tacito liquet, Ipsam doctrinam do usu musteos non absolvi sueto Aristotelis moro. Quod equidem libenter mono Serim, Sive ,absolvendi verbum intelligi vult do ,concludendo sive de ,pertractando am hae disputati si ita con- eluderetur ut res tractatas numerarentur si quod fieri solet, ut intelligatur, quid dictum sit, quid restet ut dicaturbiciusmodi ausula inepιius et minus elegans nihil esse pomoLΝequo vero locus o musica Aristotele more tertra ta-tur quo enim tota res absolvitur aut omni ex parto consideratur. At ne talem quidem disputationem Aristoteles scriberct constituit eque enim αγους prolaturus St, Sed

facturus id quod musici vocant Ἀνδόσιμ ον VIII. 5. Da

OGICε ενδοσι/ιον γενννται τοῖς λογαις, ους αν τις λειεναποφλαινόμενος περνα-ῆς -- Denique Conringius arbitratur verba extrema indicare rem non esse ad finem perductam.

Sed ne hoc quidem ii assentiri possum laudat enim Aristotele τὰ μεσον, το δυνατον, ὀ πρεπον. Dein Platonis dissolvit sententiam do harmoniis remissis Tum addit haec: Ωστε καὶ πρὸς την σομενζν ήδεκέαν τὴν τῶν πρεσβυτερων

τὐ δυνατον καὶ , πρεπον. vibus verbis quaestio de optirna republica et de puerorum educatione mea quidem sentcntia apte coneluditur Huc accedit, quod Aristoteles disputationem, cuius exordium a latonis Potitia sumpsit Pol. II. I .). examinandis eiusdem Iatonis mententiis non sortuito finire videtur Quum rigitur ratione a

113쪽

Coimiagio prolatae sutiles sint, non possum, qui in ea fiententia Permaneam, ut locum de musica prorsus integrum eSSe putem eumque in eius partis fine, quae est de optima republica, Sse collocatum. Il. Sed quoniam de librorum integritate dicendum sit, in lino alii deesse putarunt magnam partem, alii libros duos, Conringius quattuor. Sed examinemu rationes, qua con- Scriptas reperies apud Conringium in introd. VI. g. m. Primum igitur argumentum hoc est , ,Instituit enim Aristotelo omnem optime rempublicam administrandi rationem accurato docere; et tamen huius doctrinae vix primordia hodie superant. At vero Aristoteli propositum est IlI. 18. docere et explanare, optima respublica quomodo generetur c I. 46.J, qua ratione eonStituatur g. g. 7.48.J, quibus ex civibus compotiatur g. g. 49 Sqq.). QuO- modo administraretur civitas optima dicere quod Sciam nusquam sibi proposuit. Ubique enim se quaositurum promittit, quaenam sit optima respublica eluti

1 Apud Spengelium eguntur haec Veher die Pol de Arist ann.

114쪽

III. Alterum Conringi argumentum est: ,Νihil nitri agitur de administration civitatis Optimae, nihil de eius magistratibus, nihil de iudiciis, nihil de consiliis, nihil doipsius aut mutationibus aut conservatione. optimae reipublica administration paulo ante dictum est. De magistratibus autem, o iudiciis, concilio civitatis optimas non aliter exposuit, quam de ceteri rerum publicarum generibus. tenim in libri 1 T. fine quaerit, et qui creandi sint iuris disceptatore magistratuSque, et ex quibus constet concilium, et illi ex quibus et a quibus deligantur etc. Quae quidem quaestiones de optima opublica per se patent, quum definitum sit, quinam magistratus iudicesque constituendi sint Iam vero Con-ringius quod disputationem do conversionibu aut conservatione optima e civitatis exspectat, mirum in modum falsus est. eque enim ex Aristotelis sententia optima respublica unquam deleri aut extingui potest, nisi externa vi vel impetu, vel ne ii quidem. Respublica enim si commutatur aut interit , optima esse nullo modo potest. s. ol. VII. 14. Miso δῆλον εὐ ἐπειδή νυν γε ουκετι παρχει τοῖς oe-κc0σι τὰ αρχειν, ου ευδαί/ιονες, Ουδ ' ιογέτης αγαθος. 'fiet δε τουτο γελοιον, εἰ ιενοντες ἐν Tot νos o ς αυτου καὶ ι εδενος - μοδίζοντος προς το χρησθαι τοις os οις ἀποβεβληκασι το ζῆν καιῶς. IV. Pergamus ad argumentum tertium: ,Praeterea ipsemet . eapite ultimo thicoruni uti et Politicorum VIImonet ad Optimae reipublicae constitutionem requiri, ut legibus cuique aetati Aua Studia atque officia praeScribantur.

Quin ipso tacente, id postulari quilibet dixerit . . . orro

totamque civitatem constituere, non fortunae est, sed Iegislatoris uuihus de rebus dicitur VII S. s. 10. cf. F. S. 6. 47. . Itaque disputationem de eo quod legislatori est magnam partem periisse negaverim. Neque assenserim his verbi : IVM sons noch alles ausser παιδεία folge muSSte und de GesetEgeber u bestimnienhatte, assi sicli in Ganzen meli ab ne uis it Tu vertassigkeit

115쪽

institutione Iuvenum, virorum, senum plane nihil legimus Ora ἱκανὰ δ'ισως νεου οντας τροφῆς καὶ ἐπιμε- λώιπις τυχεῖν ορθῆς Ἀλλ' ἐπειδὴ καὶ ανδρωθεντας δεῖ --τοδευειν αντα καὶ 4θέζεσθαι, καὶ περὶ ταυτα δεοίμεθ' ἄντομυν Κtb. ie X. s. . Primum autem quod Sua cuique elati studia in Politicorum libris constitui e Se requii,

salsus est indulcacentes enim ῬSque ad aetatis annum XXI. Iurram dare uarit corporis exercitationibus ae liberalibus artibus. Viros aetato confirmata volui rei militari studere, natu maiores iudices esse et βουλεντι κους; Ben ut sacerdotium Inirent praecepit. Conringius autem quod leges do officiis institutionemque iuvenum, Virorum, Seuum

Gommemorat, lut-- videtur in oliticis officia et leges enumeranda sutago, quibus illi ad virtutem colendam insormarent . in vero leges de officiis eisque do rubus, uno lacteiulao fugieudaevo Sunt, io omnibus eaedem suu rebuS- publicis Leges autem omnibus civitatibus commvn , Rivo ad officia et virtutos sive alias ad res pertinent, ab eis quais albi proposuerat AristoisIos aliena esso duxit, f. M. III. 15. μνουν περὶ τῆς τοια/ης στρατηγίας ἐπισκο ειν μυν εχει μαλλον εἶδος ὁ μολιτεέας ἐν α πώσαις γαρ - ειχεται γίγνεσθαι Ουι ταῖς notiτείαις ώπ' ἀφ εέσθω τὴν πρωτον. s. III. 16. equo enim Ieges aliae in diseeptationem veniunt, misi quae diversis rerumpubliearum formis sunt propriae; veluti quibus statuitur quo ut quales reipublicam praesint, ter suom magistratum et e quibus, deligantur. leges vero quae sunt de Virtutibus moralibus, quum in Politicorum libris non tetigerit, reliquisse videtur politicis A. βουλευτικοις, qui ex Ethicis finem τῆς πολιτικῆς

cognitum haberent singularumque virtutum vim et naturam. V. Examinem v argumentum quartum: 4,Nihil etiam videmus de societate coniugali, quomodo illa quam optime

debeat Exerceri, aut Vero quomodo gerere se seminae debeant, quae alteram civitatis partem constituunt, quasque non bene constituta. Spartorum aempublicam perdidisse

116쪽

ipsemo Aristoteles Lycurgo obiicit. Et tamen quum perae manifestum est do his agendum fuisse, tum promittitur haec doctrina capite vitiivo libri I. Pol Quibus orbis

multa quidem insunt falsa, aliquid tamen veri. De coniugum societato disputatum saepius est. Uxores privatas, non communes habendas esse dixit in libro II.; nequo in bellum gerendum, neque συσσέτι instituenda es. s. 4.). De ιιιia 3 eoniugis B uxoris autem accuratissime inquisivit in libro VII. De natorum Vero artiSSima eum parentibus oniunction eorumque de educatione libro VII. et VIII quaestio est. De educatione autem liberum dicere et do virtute idem est. At de mulierum educatione ineud que ratione ne menιionem indem esse in divinatione demtima re'ublica, recte quidem Conritigius. Qui quidem iocus utrum perierit, an Sit ab Aristotele praetermiasus, equidem non diiudicaverim. Quodsi aut m Aristoteles de muliorum

virtute et educatione quid scripserit, non dubitandum esse videtur, id qui Theophrastus in Oeconomica receperit. Νunc autem in eis de uxoribus nihil legitur, quod idem in Ethiel et oliticis non sit aut Significatum aut explanatum VI. Sequitur argumentum quintum: Ad hoc ipsemotPol. VII. . promittit, sese dicturum iterum accurate de rosamiliari, quanta illa oporteat esse in republica lectissima. Verum et hoc desideratur. Politicorum illum quidem quem citavit locum adscribam integrum. LIληθε δὲ καὶ μεγέθει

καλuῆς - μὴ καλαδ λεγομεν, στερον επισκεπτεον ἀκριβεστε ρον, ταν λως περὶ κτήσεως καὶ τῆς περὶ τῆν υσέαν ευπορέας συμμιννὶ ποιεῖσθαι μνείαν πως δεῖ καὶ τένα τρόπον χειν προς την χρζσιν αυτην αυτῆς) Hanc igitur

I De verbi μάχω vi et signiscatione, quam non cognitam habuisse videtur Conringius cf. Oec. I. 4. Περι δὲ μαίας. μῆ' ωστε δεῖσθαι

117쪽

quam promisit Aristoteles disputationem desiderari amrmavit Conringius Goetilingitis autem rem ita expedire On tu est, ut ad eo. I. i. quae cum oliticis coniuncta essent, locum illum referret. Sed econimica primum a TheophraSto scripta esse coiistat. Deindo non post Politica collocanda erant sed aut Politica. Quod si socisset, duo habuisset Oeconomica, quum I. oliticorum liber item sit de Oeconomicis. Postrem ne ea quidem quae in Oeoο-nomicis legitur sententia cum verbis illis ullo modo convenit. Est enim haec Πους φιεν ουν ἰκαον πλῆθυς ἐστι καὶ χωρας καὶ χρη/tατων αυταρκες προς et ευ ζῆν, quae eadem etiam in Oliticis in promptu erat. Cum Goest lingio igitur consentiro haudquaquam possum; neque ero cum Conringio. ertinent enim eap. V. verba quae Supra

posui ad iusdem libri cap. XV. Quod ita esse intelliges, si illa quidem verba diligenter orpenderis: -- ιυς περὶ κτήσεως καὶ τῆς περὶ τὴν Ουσέα ευπορέας συ ιβαένη ποιεῖσθαι μνεέον, πευς δεῖ καὶ τένα τροπον χειν πηος τὴν χρῆσιν αυτήν. tenim e mentionem faciurum pollicetur, quomodo cives et qua ratione res samiliares divitiasque adhibere debeant. Qua de re mentio At in capito XV. Haec igitur quae enumeravi Conringi argumenta non sunt probanda. Quare si nulla suppeditarentalia, libros VII et VIII esse integros dicerem. Neque tamen alia deliciunt, eaque graviSsima, quorum unum etiam

Conringius attulit. VII. Primum enim in ol. VII. 10 leguntur haec:

δοκεῖ καὶ ιεῖν, στερον ερουμεν. Quibia verbis quod promisisset Aristoteles, praestitisse eum inieconomicis contendit Gootilingius. Qui quidem quo in capite de SyS- sitiis quidquam legisset , non dixit. eque enim de eis mentio quidem est in Oeconomicis. Neque oro in Politicis

ullam usquam rationem attulit, cur comparari συσσίτια vellet.

118쪽

VIII. In eodem ver capite . quaestionem de Serris in alii im docum differt qui item in Politicis desidoratur: Τένα δε δεῖ τροπον χρν σθαι δουλοι καὶ διοτι βελτιον πασι

τοῖς βουλοις αθλον προκεῖσθαι τήν ἐλευθερέαν, στερον ἐρου-1ιεν. Qua de re sane quidem disputatio est in Oeconomicis. Sed id nihil ad rem cs. cap. VI. . Quare deesse quae'tiones de syssitiis et de servis, negari non potest. Quae quo loco ab Aristotele collocata fuerint, non certis et veri rationibus emici, sed probabiliter coniici poteSt. Namquo in priore quae est de constituenda republica parte cf. g. 47. 48. illa milidem quaestiones instituendae fuerunt, quum in posteriore do componenda ei vitate locum habere nullo modo POSSent. Quaro eas post caput XII. ante XII l. positasP8Se Censeo. Quo eodem loco ante disputationem de pueris educandis quaestionem de syμsitiis leo imo videtur auctor oloo . Ethic apud Stobaeum. Sunt enim eius verba haec: χρ ζσιμον καὶ τὰ νηιοθετεῖν συσσιτια πο/εῖσθαι καὶ το περὶ τῆς κοινῆς παιδεία των τεκνων σπουδαζειν. Magna quidem huic scriptori non est tribuenda auctoritas; nec ipse tribuo, quoniam non ubique est AriStoteleum ordinem Secutus Maec de integritate libri UII. IX. In libro autem VIII 3. Aristoteles de musica disputationem ingressus, Scripsit haec: Orses εν τοίνυν ἐσι παιδεέα τις ζ ου o ς χρύσis ζ παιδευτεον τους Γιεῖς Dd' ως αναγκαέα αλλ' ii ἐλευθεριον καὶ καλύν, φανερον ἐστιν πο- τερον δε tui To αρι θ sto γ πλεέους καὶ τίνες αυται καὶ π υς, στερον λεκτεον περ αυτ ον. Quibus se disceptaturum pollicitus St, utrum praeter musicam pueri docendi sint alia reS, quae Sint non nocessariae aut utile sed liberales et honeStae, an non eaeque quae sint et quomodo docendae. Quibus de rebus Aristoteles disputationem certe in-εtituit; sed eius ne ostigium quidem exstat. Neque enim do capite VII. libri III. cogitari potest. Quod quum Sit de harmoniis et carminibus, artissimo cum quaestione de

119쪽

musica coniunctum est 3. equo de 3 ιαθ φιασι, quibus iuvenes a pubertate usque ad annum XXI. imbuendi sunt, quidquam aliud reperies, nisi quae sunt in eapite IV. μανδ α ρ' ἡ δης An τρέα προς τοῖς αλλοις μαθημασι γενωνται. τοτ αρμοττει κτλ. Quae quum ita sint disputationem doeotoris artibus liberalibus excidisse iudico et quidem post

caput IV libri VIII.

Hac autem in disputatione etiam praestitisse videtur id, quod promisit in Pol. VII. 7 μ μεν it τουτων earum rerum, quae a iuvenum auribus et oculis arcendae sunt ἐν παραδρηιῆ πεποιήμεθα τον λογον υστερον δ'ἐπιστησαντας δε διορισαι μαλλον εα ι ιν δεῖ πρῶτον ιτε δεῖ διαπορήσαντας καὶ cisis δες κατα δε o πα-ροντα καιρον μνησθ'373ιεν ως αναγκαῖον. Cui quidem promisso eum satisfacere non arbitror libri VIII capitis VII. praeceptis D. uuae de Iibrorum VII et VIII. integritate dicta sunt omnia mihi mecum reputanti id vero propius esse videtur, desiderari non duos vel quattuor libros, o disputationes duas, aut tres. Quarum unam poAt VII. 12. deesse, alteram post VIII. . crediderim, totam autem de optima republica partem concludi quaestione de musica. Iam vero quum ab Aristotele primum dictum sit optima respubliea per quos sit regenda I. deinde quomodo natura gignatur et qua ratione constituatur II.), denique quibus ex civibus componatur III.): Sequitur

120쪽

ne reliquis eicitatibus praeter optimam. θεωργὶθεντων γαρ τουτων ταχ α μαλλον συνέ-δο ιιιεν πῶς καστν πολιτεέω ταχθεῖσα καὶ τισι νομοι καὶ θεσι χρωμεν ζ. c. g. 17.). g. 57.

De librorum V. V. I. prooemio et dispositione.

Ut in Politia Plato, ita Aristoteles de optima republica disseruit Politicorum libris III. VII. VIII. Qua eadem quidem

de re disputationem ingressus suam uterque secutus Strationem Plato enim eam civitatem finxit optimam, quam invitam hominum unquam posse induci ips negaret Aristotcles rempublicam optimam ita descripsit, ut m ευχήν quidem

omnia, neque tamen αδυνατον quidquam contiiteret Plato autem

quum ita de Politia entiret, in Legum libris eam proponere constituit civitatis formam, quae quum ad vitam hominum esset tum ad reliquas civitates magis accommodata. Simili ratione Aristoteles in libris IV. V. VI civitatem quaerit communiorem et faciliorem. Sed a Platonis libris de Legibus eo potissimum illi disserunt, quod non de communiore solum civitate sed praeter optimam de omnibus reipublieae generibus conscripti sunt. Sed iam audiamus Aristotelem pSum. De omnibus igitur, quae genu totum non partem Complectuntur, artibus et doctrinis Si quaerimus, unius eiusdemquo artis est dispicere, et quid sit aptum cuique generi, et quid communiter plerisque Veluti exercendi magistri est

quaerore, et quae Singuli corporibus exercitatio conveniat et quum ea quae optimo corpori conveniat exercitatio optima Sit, quaenam optima, et quae plerisque. Si autem eiusdem magistri, quam quis sibi cunque comparare velit

corporis acultatem et habilitatem efficere, quamvis idem

pro eorporis natura consequi meliorem possit et praestan-