장음표시 사용
31쪽
Beroius i. e. Vales autem quo consilio dux condendae coloniae
eleetus suerit, eximie doce Bergkius p. 51. his verbis consentaneum sane eat, ubi opia urbs Ondencia aut colonia deducenda erat, a Per Diatem aliquem e interPretem acrorum additum esse, qui tui rerum ivinarum curam gsreret, ut et rite rea administrar . tun, et nos a civisas eum patria religionum et sacrorum jura
arctissim copularetur. Cf. oechh. introd. ad Pind. l. VI. Suid. S. V. Φουριομιαντειs Λάμαων Ο μιάντις, ἐξηγητῆς ἐσομενο τῆς τροσεω τῆς πολεως. Quem et ipsum aliquod fecisse ad eam expeditionem Atheniensibus persuadendam comprobat interpres Aristoph. Nub. 331, p. 216 ind. - δὲ και των πολιτευομιένcia πολλακα, λο- γους δὲ συνεχῶς εἰςἁγειν φάινετο περι iis ι Θουριον ποικίας D. Unde comica vox Θουριοριάντει Aristoph. Nub. 331, quam sive de compluribus vatibus hurios missis, iue de olonis Lampone duce pro . seclis interpretantur SchoL Aristoph. Nub. 331. Suid Hesych. ubi nverbis τινὲς δὲ μάντιν οντα nomen proprium deesse vidit eiskius . Elym M. s. v. ust ad Dionys. erieg. 373 Pho p. 93, 19 d. Cant. Una cum Lampone novem viri lassi praesecti sunt Sehol. Nub. 331 ex eo Suid. S. V. Θουριομεάντεις . v. 521. αυτον συν ἄλλοις Θ
Reetissime Berghio denarius iumerus eo videtur reserendus Sse, ut in replendis navibus ducibusque eligendis X tribuum ratio habita sit. Idem tamen censet, fortasse L i. e. τεσσαρες in Schol. Nub. 331 legendum esse videtur V. B. propterea ita statuere, quod apud Photium quinque duces nominantur, ex quibus unum posteriori coloniae praescit Berghius neque vero ei loco tantum tribuerim, in quo non omnes duces enumerati sunt, sed ii tantum, quibus variis hominum sermonibus praecipue colonia deducta adscriberetur et onsentit cum lectione
Suidae Phot. Θουριομάντεις τους περὶ Λάπιτωνα τήν γάρ ει Συβαριν ἀποικίαν ι μὲν Λάμπριν ἀνατιΘέασιν, οι δὲ Ξενοκρίτω, οἱ
σίππω 'AΘηνα D. Xenocritus cum Lampone colonos deduxisse a Diodoro quoque dicitur. i. Dionysium Chalcide Oriundum, κτισεων scriptorem incertae aetatis es. Mynii opusc II, p. 339. Voss. de hist. Gr. I, p. 358. , cum DionDio, cui cognomen X αλκω inde additum
7 Eodem modo vaticiniis suis sacrorum interpretes induxerunt Athenienses, ut bellum contra Syraeusanos suscipiendum decernerent. hue.VIII, 1. 8 Gla audit apud Diodorum et Photium. Osannus vuli Ξενοκράτη e dem nomine eum Ili H DD. appellant, nescio unde, nisi forte interpretem Diodori, qui alteram formam praebet, quam ipsum Siculum aequi maluerunte ενοκριτε optime se habet.
32쪽
est, quod aereis uti numis Atheniensibus suasit Alli. XV, 669 d.), sive a Photio sive a librario mira temporum perturbatione eonfusum esse, satis convenit inter viros doctos. s. r. Osann Baltriage aurgriech. u. rom Literaturgesch. asc. I. p. 80 sqq. b. Bergh. p. 52. In Plutarchi vita Niciae e. 5, qui oeus emendationem illam reddit e tissimam Ctέρων - προςποιουμενος υἱο εινα Διονυσίου του χαλκου προεαγορευθέντος ου και ποιήμtατα σω ται, καὶ τῆς εἰς Ιταλίαν ἀποικία Φηγεμιων γενομενος ἔκτισε Θουριο- Osanno legendum videtur καὶ Os iis . . . sed hoc non necessario requiritur, ac malim cum Bergvio per negligentiorem quandam orationis consormationem pronomen relativum omissum esse judicare. Idem videtur statuere Rad. Rochettius hist des ol. r. l. IV, p. 35. Deinde sub vocabulo κα- Θάριοι nomen ducis latere, in aperto est. Adscribam conjecturas vi rorum doctorem de hoc nomine, iudicium serre non ausus Albertius ad Hesych. s. v. Θουριομάντει et obeehius Agl. II, 8 coniecerunt καΘα ρνω , Osannus hoc reiiciens, quippe quod alias non inveniatur,
utique codicis vestigia maxime premere videtur. Denique eum quoque,
qui ultimo loco legitur, Plesippum Atheniensem vario modo restituebant VV. D. Τελησι- voluit . . in Class. Ourna vol. XXVIII, p. 40, citatus ab Osanno, ipse Osannus LIλσηξίππου, Τλησίππω Ber
Lius. Aliunde de viro non constat. Ceterum Berghius Dionysium non priori coloniae se adscivisse, verum alteram deduxisse suspicatur, quod in medio relinquamus. Idem video statui a Clar Boethhio in Siaatsh. d. th. t. II, p. 136. Peloponnesios illo Cathario duce usos esse, Berg-kii coniectura est admodum verisimilis. Quot autem Athenienses Lampone duee hurios migraverint, quum hae de re veterum testimoniis nimis egeamus, omnino ignoramus. In Suid. S. v. Θουριομιάντεις, ubi δέκα ἄνδρες ad ondendam coloniam ab Atheniensibus missi esse traduntur, editio Basileensis ex
coniectura dederat , i. e. μυρίους'. sed manifestum est, eam stare non
posse. In Chersonesum mille colonos miserat Pericles, Naxum quingentos, Andrus dimidium ejus numeri aeeeperat, Thracia iterum mille Plut vit. Per. 11. . Sed ex his exemplis erium quidquam de Thurina colonia enucleari nequit, praesertim quum Peloponnesii in societatem adsciti essent. Lampo re peracta Athenas rediit. huc. V, 19. 24. Quam vero Graecia coloniam misit in Aeoliam, Ioniam, Asiam, Siciliam. Italiam, sine Pythio, aut Dodonaeo, aut Bammonis oraculo sysy Cie de divin. I, 1, 3.
33쪽
Ilaque quum primum quidem colonis in animo suisset Sybarim deletam
restituere aliter iis placuit accepto Apollinis oraculo commode, ut νidetur, inoento ad Crotoniatarum tuuia et consilia infesta elu denda, qui in petere loco urbem reStitui etabant. Heyn Opusc. II, p. 139.), τι δεῖ κτισαι πολιν αυτους ἐν τουτω τω τοπω, που
ιαέλλουσιν οἰκειν μέτριον δωρ πίνοντες. μιετρῆ σὲ μάἐαν ἔδοντες. Diod. XII, 10. cf. ho t. p. 263 9 Μέτρω δωρ πίνοντα, μετρι δὲ μιάψαν ἔδοντες sic emendavit h. Berghius lectionem μιε-
τρια, consi ante Arseni Viol. p. 353 Walz.). υτος ο στιχος ειs παροιμιῶν περιέστα εκ τινος χρησμου ον ἀνεῖλεν ὁ Θεος Συβαρίταις, βρισταὶ γάρ οντες και μετροποται πωλοντο πο ροτωνιατων τοῖ ουν διαφυγουσιν αυτων ουτως χρησΘ η. Quod dei responsum quomodo iis evenerit, vide p. Diodorum s. l. 0 . Itaque urbi ad propinquum locum circa sontem huriam translatae nomen aliquanto post ex ea indiderunt huriorum. De cujus exstructione latius egimus in prooemio Strabonem, qui post seditionem demum exortam pulsosque Sybaritas urbem nova sede collocatam perhibet, ut
diversa colonorum deductorum tempora omnino confundentem e Diodoro corrigendum esse censuimuS.
Haud multum vero temporis, pergit Diodorus XII, 11., conco dia perstitit Thuriis nam qui veterem Sybarim incoluerant, suam et
urbem et terram esse existimanteS, omnino majora, quam aequum
erat, iura sibi vindicarunt add. Aristot pol. V 2. Schn. p. 156 Goets. Itaque vehementibus inter illos et adscriptitios colonos exortis contentionibus, Sybaritae numero viribusque inseriores fere omnes trucidantur, reliqui urbe pelluntur. Id quod factum est Archonte Athenis Lysimachide l. LXXXIII, 4. Diod. XII, 22
In quorum locum novi ut sibi e Graecia adducerentur coloni, petierunt hurini Athenienses interea a. 445. Euboeenses et Megarenses, qui defecerant, rursus Subjecerunt, cum eloponnesiis autem, qui in Atticam listoanacte duce irruperant, pacem in triginta annos pepigere es quos laudat Clinton. Fast Heli. II ad a. 445. et p. 258. Deinde hucydide Melesia f. testarum suffragiis ex urbe pulso solus Pericles rem publicam gubernare coepit Plut Per. 16. huc. Π, 65. Itaque qui jam priori coloniae Sybarim deducendae acerrimum studium impendisset, libenter satisfecit Thurinis nunc denuo colonos a se petentibus Egregie savit novae coloniae mittendae, quod quum 10 Ignarra I. L eomparat Ezech. 4, 11. 16.
34쪽
Archonte Lysimachide Atheniensibus annonae inopia laborantibus Psam-nieliehus ni agnam tritici copiam largitus esset, lege a Pericle perlata, μονους 'AΘηναιους ιναι του εὐδυοι 'AΘrηναιων γεγονοτας, sere quinque millibus civium ius ereptum est Philochorus p. Schol. Aristoph. Vesp. 738, p. 878. Dind. lui. Per. 37. ubi lectionem librorum πραΘησαν Clinton. Fast Beli. ad a. 444. optime emendavit ἀπηλάθησαν cf. r. Hemann anit graec. g. 123 nro. 18. ibiq. citi. Ex his plerumque hanc alteram coloniam constitutam esse, Verissime videtur Clintonius conjecisse in ast Beli. ΙΙ. p. 389. Sic videmus in hanc optime quadrare, quod omnino de consilio Periclis in condendis coloniis exhibito docet Plutarchus Per. 11: και ταυτ πραττεν, ἀπο
κουφί ν μὲν ἁργο και διά σχολὴν πολυπράγμιονος χλου τη, πολιν, πανορθουμενος δὲ τὰς ἀπορίας του δήμου, φοβον δὲ και
φρουραν του μή νεωτερι ιν τι παρακατοικίζον τοῖς συμμιάχοις. Sed non ii tantum, quos sinu suo removere studebat Atheniensium civitas, tum hurios migrarunt: adjunxerunt se illis viri nobilissimi, Lysias, Herodotus, alii praeterea ex tota Graecia permulti pa ticipes saeti λ); hane alteram autem coloniam vere anni a Chr. 443,
i. e. sub sinem anni primi Olympiadis LXXXIV. Praxitele Archonie
deductam cum Clintonio statuimus. Herodotus fuit e colonorum numero, teste Strabone XIV, 970:
Ηροδοτος, ον στερον Θουριον κάλεσαν, διά το κοινωνῆσαι τῆς ει Θουριους ποικιας Suidas S. V. εἰς το Θου ριον ποικι ομενονυπο Ἀθηναιων Θελοντής ηλΘε; lut de exilio 13 μετώκησε γάρ ει Θουρίους. και τῆς ἀποικίας κεινης μετέσχε. Neque ambigitur, erodotum huriis vixisse unde Thurius nominatur, Strab.Ρlut. l. l. et de Her malim. 35. Iulian. p. Suid. f. Arist. Rhet. III, 9. Adde quos laudat eysius de Herodoti vita p. 70 Iuliati.
epist. 22. Avien descript orae mar. v. 49); sed num statim cum altera colonia eo pervenerit, quaestio est minus illa quidem extra dubitationem posita ' Plutarchus enim an seni c. 3, ubi exempla poetarum recenset, qui ad extremam aetatem vigorem servaverint, initium
Il Conipara colonos ex universa sere Graecia Syracusas vocatos lui. Τim. 23. 12 Colonos Ol. LXXXIV, 1. et anno antecedente deductos esse, atque in prioribus Herodotum filisse, inda conjicias, quod is lin. . H. XII, 4. anno urbis trecentesimo decina historiam suam huriis condidisse, i. e. a. Chr. 444., cui respondet A. V. Varr. 31ο. ad Thurios colendos prosectus esse dicitur. ---
35쪽
πέντ επὶ πεντήκοντα. Jam licet nullum non mirum habeat, quod inter illa exempla epigramma poetae quinquaginta quinque annos nati assertur, tamen exstat initium ejus carminis, quod sententiam nobis adoptatam aliquanto e turbare possit videri. Nam Sophocles natus est l. LXXI, 2. vit. Soph. , ita ut quinquagesimum quintum annum ageret Ol. LXXXV, 1. Itaque si cum eysio p. 67. teneamus, vix dubitari posse, quin noster Herodotus, nec alius quispiam, intelligendus sit id quod non probare videtur Bandius Encyclop. s. v. Hero i, feci. II, t. 6 p. 380 qq.),
Herodotus eo anno aut Athenis commoratus est, aut Sami, ubi circa
illud tempus Sophocles cum novem aliis classi Atheniensium praesuit Jaeger dispuit Herod. p. 25. Sinten ad Plui. Per. p. 96. . Nam a me illud a Sophoete Herodoto Thurios missum esse ita . . in Ien Lit. 1828, r. 187, p. 53.), quis est qui probet Iam, ne ab
aliis disputata recoquamus, necesse non videtur, ut Herodotum ex itineribus Samum revertisse cum aeger statuamus Athenis quin post Thurios conditos versatus sit, ex gravissimis argumentis jam non est dubium. Nec vero aeger et eysio concedamus, aliquot demum annis post novam coloniam conditam burios se recepisse Herodotum:
imo Plinii Strabonis, Plutarchi, Suidae testimoniis insistentes eum coloniae deducendae socium fuisse, sed postero tempore tentidem opportunitate oblata ad visendas Athenas venisse, tenemus cum C. F. Hermanno V. Cl. in Baehr. Berod. t. II, p. 656 sqq. Thuriis mortuum esse Herodotum, Suidae testimonio et epigrammate apud Stephanum ByZ. s. v. Θουριος videtur Satis firmatum esse: cs B sium p. 79. Alterum colonum Thuriis vindicare studuit Zscnirneres Panyasini diss de anyasidis Halicarnass. vita et carminibus, non ipsum quidem poetam epicum, sed quem ab illo discemendum esse monuit, ne-llotem ejus, philosophum. Sed non ausi virum doctum sequi via nimis ubrica maluimus Suidae locum s. v. Ιανωσις, quo potissimum ille nititur, cum esselingio et Heysio 'οδοτον pro ρόδοτο recribentibus ita intelligere, ut anyasin alicarnasso oriundum eodem modo a Duride Samium diei affirmet, quo Herodotus hurini nomine gaudeat, patria et ipse Halicamassensis. Accedimus nune ad Lysiam, et ipsum coloniae Thurinae socium. De quo vide Dionysii Hal. et Pseudo-Plutarchi l. ll. p. 11. Prosectus est Athenis patre iam mortuo Plut vit Lysiae. O. TZetetes jam Cephalum patrem Lysiae Thurinum diei Chil. V, 34 sqq. cf. Taylori vit. Lys. Ol. I. p. 104 Reish. , vel cum duobus fratribus olemarcho et
36쪽
Εuthydemo Dionys Hal. vel cum uno Polemarcho Phol et Plut Iquinuecim annos natus, ante bellum eloponnesiacum anno duodecimo, archonte raxitele Quamquam dubitari potest, num ita certum habeamus, uti videtur oemelio . . p. 5. not. Dionysium annos belli Peloponnesiaci inde a Pythodoro Archonte numerasse: imo aliud mihi persuadeat Iudic Isocr. t. V. p. 534. αρχοντος 'AΘήνησι Λυσιμάχου, πέμπτω προτερον ἔτει του Πελοπ πολέμιου, unde efficeretur ab Euthydem inde Archonte Dionysium initium istius belli statuisse sed parum dissert, utrum sub mem Ol. LXXXIV, 1. an ineunte altero ejusdem Olympiadis anno, quod utrumque cadit in annum a Chr. 443, Lysiam Thurios venisse statuamus β). Denique Andocidem quoque, inclytum illum oratorem, ex loco
Plutarchi in vita Andoc. τον gibbιον δὲ Κυδαθηναιευς et Θουριος, inter
colonos fuisse conjecit h. Bergvius . l. p. 56. Sed vix crediderim Auctorem X vitarum de eo cogitasse ex cuius verbis hoc patet, non satis constitisse de tribu Andocidis. Itaque aut legendum est cum RDD. Θορευς phyl. Antioch. , aut Θορικο phyl. Acamant. . De Hippodamo Milesi jam supra diximus de Ρrotagora alio loco
Eo tempore, quo oppressis Pythagoreis per omnes magnae Graeciae civitates maximae turbae exortae erant, et plerique omnes Graeci legatos suos ad conciliandam pacem eo miserunt, unius populi Achaeorum fide ac consiliis civitates usae sunt ad componenda, quibus urgebantur, mala itidem aliquanto post communi omnes consensu Achaeorum reip. formam imitari decreverunt. Παρακαλέσαντες γάρ σφῆς, και συριφρονήσαντε Κ ροτωνιάται, Συβαριται, Καυλωνιάται, πρῶτον μὲν ἀπέδειξαν ΔΙΟΣ ΟΜΟPIO κοινον ερον και τοπον, νω τάς τε συνοδου και τὰ διαβουλια συνετέλουν, δευτερον τους έ Θιημιους και νομου ἐκλαβόντες του των 'Aχαιων, πεAάλοντο χρῆσΘαι και διοικεῖν κατά τουτους si πολιτειαν Polyb. II, 39. De templo Iovis Homorti quod archetypum habuerunt Graeci Italiari
13 HoeIscherus p. 21 Lysiam, inquit, usque ad Ol. XCI, 4. Thuriis magistratum gessisse. I amen apud Dionysium nihil egimus nisi hoc διε τε- λεσεν αυτοθι πολιτευό/ιενος. Iul. ἐπολιτευσα go. - Lysiam c. l. LXXXVII, 2. . Athenas venisse comprobat C. F. Hermannus in Algem Schula. 1831. Π, 82. p. 652.
37쪽
s Homari s Ηοma Hi cs Schweigh ad h. l. avs VII, p. 24. cum interpp. itim ann. gr. Siaauper . p. 681. achsm heli. D. I, 2, p. 321 sq. . . in censura libri Me leve Achaicorum l. III, in Zimmerni Mitschr. I. d. II. 1837, fasc. 10 nro. 127, p. 1039 sq.
Achaeorum autem reipublicae sermam tum non proprie ad popularem statum descriptam fuisse, sed in censu positam, qualem revera apud Italicas civitates invenimus, persuadebit tibi Od. Muellerus Dorr. II, 181.
Sed qui seri potuit, ut inter illas magnae Graeciae civitates 3barisa olybio recenseretur, quae aliquant ante ea turba everS erat,
necdum res litula Vix quisquam praetermeynium et achsnauthium hane disticulialem tetigit, sed plerique incuriosius Polybium exscripsere, ut nuperrime V. D. in censura Merleveri modo laudata p. 1035. achs-muthius autem L l. coniecit, Scyllaceos illo loco pro Sybaritis repο-nendos esse, nequaquam probabile; nam difficile est ad dicendum, quο- modo eas urbes confuderit librarius Scylletium . Scylaceum nunquam magnam nactum est dignitatem, ac plerumque Crotoniatarum ditionis suerit, denique quod ceteris potissimum in causa fuit, cur chaeorum instituta expeterent, originem dico Achaicam, in Scyllaceos non quadrat. Itaque hanc conjecturam missam faciamus. eynius Opusc. II, 14 et 189. eo nititur, quod aliquanto post turbas Italicarum civitatum ab Achaeorum legatis paratas eaedem civitates rem p. Achaeorum imitatae esse dicuntur apud Polybium, et hoc posterius refert ad primos annos coloniae huriis conditae, de quo tempore haec Diodorus XII, 11 καπρος τους Κροτωνιάτας φιλια συνΘεμενοι καλως πολιτευοντο. Quod quominus amplectamur, permulta nos deterrent. Namque mirum sane esset, si Diodorus sive quibus utitur auctores, de foedere inter
Achaicas magnae Graeciae civitates icto et Achaicis legibus adoptatis cogitasset, quum illud scriberet προς του Κροτωνιάτας φιλίαν συν-
Θέμιενοι neque usquam ab eo inde tempore, quo Thurii conditi sunt, conventus Italiotarum ad templum Iovis Homori mentionem seri invenimus deinde conjectura eynii conciliari nequit cum narratione illa certissima Thurios Charonuae Catanae legibus usos fuisse inter tribus hiariorum invenitur quidem Achais, sed certissime Achaei exiguam tantum novae civitati partem constituebant, praesertim post Sybaritas expulsos, quorum fuga teste Diodoro foedus cum Crotoniatis pactum antecedit. Quaerimus igitur, unde Polybi error manaverit, de quo non diu dubitari potest. Etenim exstabat fere omnium magnae
Graeciae civitatum oedus perantiquum, quamam conventu Solemnes
celebrabantur ad templum Iunonis Laciniae. ib. XII, 541, a Miri ausc. c. 99 Liv. XXIV, Magniscentiam ejus templi claudibus illu-
38쪽
strant te de inu. II, 1. Val. Nax. I, 8 6. all. quos laudavi Midalit Italia vatili etc. t. III, p. 26 sq. vers. Bancogall. s. Riedesel. p. 186. ε Mem de a Soc de asse I, 67. Dionys Perieg. 371 DΘα κεν αἰπυν δοιο Λακινιάδος δόμον Ηρης . . . De antiquissimo Iunonis Laciniae cultu cf. Serv. ad Virg. Aen. III, 552. Niebutir hist. Rom. I, p. 90. d. 3. - Sybaritae et ipsi eam colebant Ath. l. c. lut desera num vind. 12 ex emendatione eynii sῆς Λακινιας Ηοας. uie foederi quum Sybaritani adjuncti essent, Olybius ad alterius quoque societatem salso, opinor, eos transtulit. Aliter Niebuhrius, qui hist. Rom. I, p. 167. Sybarim, Crotonem, Metapontum et colonias earum Posidoniam, Laum, Cauloniam, erinam per multum temporis Achaico iure conjunctas suisse suspicatur i).Τhurii novis colonis aucti statim Ol. LXXXIV, 1. cum arentinis p bellum suscepere de Siritide terra, de qua priori tempore multum bellatum erat Tarentum inter et Sybarim ac salis acriter utrique
rem essurunt, tamen nullam rem memoratu dignam accidisse tradit
Diod XII, 23. In eo bello Thurii duce usi sunt Cleandri da paraiano Antioch ap. Strab. VI, 404, ubi falso legitur Κλεανδρία τω στρατηγω cs esset ad Diod. l. c. undem perverse Diodorus nominat Κλεαρχον XIII, 106. qui quum listoanacti a consiliis suisset, pecunia a Pericle corruptus mortem suga evitans Thurios pervenerat.
Plut Per. 22. huc. VI, 104. Niebulirium hist. Rom. III, p. 183. not. 89, salti, quum hunc Cleandridam eundem esse Suspicetur, ac Leandridam Spartanum, quem in proelio ad Leuctra in Thebanornm exercitu fuisse memoriae prodidit Diod XV, 4, jam d. Muellerus notavit in Gosetf. gel Anz. 183 7 nro. 26. Eodem duce prospere pugnavere hurii in
bello contra erinenses et Lucanos, quod circa idem sere tempus gestum esse consentaneum est temporis enim notam non addidit, eui
narrationem de his bellis debemus, Solyaenus Strateg. II, 10 S. 1. 2.1 Clinia tyrannus Crotoniensium, quem Dionys Halic ante Anaxilaum Blieginum nominat Exc. p. 2358. Reisk., amicalio P Italia avanti etc. III. p. 211. circa tempora iirharum Pythagoricariam ponitiar sed vide prov. Bod .leiana PO. 577, s. V. Kηιρινος θανατος Καινιας scr. Κλεινίας ἐν Κροτωνι et υραννίδα κατασκευασα/ιενος, περὶ τῆς αρχῆς κηρωτα τον θεὸν ὁ δὲανεῖπεν, εἰς κ ρινος αυτ ον να/ιενει θανατος. - δὲ τῆς Θουρια δυο νεανίσκοι πεστησαν γραδι ιατίδι- αναδιδοντες, ἐν ac δὲ νων oveto ἀνεγένωσκεν π αυτων ἀνηρεθη. - Sybarim restali tam Polybi locum refert Ultrichius p. 49.2 Ita Diodori Iectionem restilliit esseling. ex argumento ejus libri, tibi Iegitur: περὶ του γενο/ιένου Πολε ιου Θουριοι Προς αρεν riνους Codd. Ἀκραγαντίνους vel Λεοντίνους vel ουεντίνους.
39쪽
4. 5. Duriora Lucanorum cum huriis reliquisque Italiae Graecis bella, quae his tandem exitium peperere, extra quaestionem nobis propositam iacent. Illo tempore quantum progressi fuerint Lucani, ipsum bellum
Τhuriorum cum erinensibus declarat, unde sequitur, terram inter has duas urbes nondum ab iis occupatam fuisse. Τerina quum Crotoniatarum esset colonia, et Crotoniatae bello a
Thuriis erinensibus illato suam ipsorum ditionem viderent petitam,sortasse ad idem tempus referri poterit, quod de Pythagoreis Crotonem reducibus tradidit Iamblichus in vita Pyth. 35 S. 264. συνεβη δὲ τους σωΘέντα - εμβαλοντων ων Θουρίων β κατά χωραν, ἐκβοη θη- σαντας και με ἀλλήλων κινδυνευσαντας ποΘανειν sed difficile est, temporis rationem invenire, scriptoribus descientibus. Hae quum praeteriissent, circa sinem Olympiadis LXXXIII per
omnem Italiam communi omnes pace gaudebant, cujus jucundam descriptionem non possum non integram e Diodoro XII, 26. transcribere 'Hσύχαδε δὲ και τά κατά τήν Ιταλιαν ονη και Κελτικη , ετ δ' Ιβηριαν καὶ τῆν αλλην σχεδον πασαν οἰκουμιενο ν Διοπερ πολεμική μὲν και ἀξια μνήμιης πρῆξις ουδεμια συνετελέσθη κατά τουτους τους χρόνους εἰρήνη δὲ utια συνετελέσΘη, και πανηγυρειs και γωνες, και Θεων Θυσίαι, και τἄλλα τά προς ευδαιμονιανάνηκοντα παρά πῶσιν πεπολαον. Sed periculis extrinsecus nullis urgentibus, Thurii mox internis seditionibus divellebantur. Nam quum fere totius Graeciae colonia fuisset, magna dissidia inde sunt exorta, quod suae singuli patriae coloniam deductam adscribi jubebant. tque omnium vehementissime Athenienses hanc sibi vindicare studuerunt gloriam, quum plerosque Athenis colonos venisse contenderent nec minus Peloponnesi civitates
de eodem disceptarunt, item reliquae Incidunt illa in Ol. LXXXVI, 3. Tandem Apollini Delphie rem suam deserre decreverunt, qui seipsum coloniae conditorem haberi jussit. Quo prior Thuriis concordia
Anno sequenti una cum arentinis coloniam Heracleam deduxerant, de qua V caput proximum. Odia inter has civitates tunc pacata quomodo posteriori tempore resurrexerint, lege p. Appian Samn 7, 1. Iam supra aliquot illustres viros recensuimus, qui Thuriis novum
domicilium posuerunt, Herodotum, Lysiam, ippodamum addendi
sunt, de quorum in Thuriorum urbem adventu minus accurate tempo-3 Legebatur θηριων ν emendavit Eusterus. 4 Errat Casaubonus, qui hanc seditionem a Strabone VI, 404 tangi opinatur.
40쪽
mam ratio conflat Empedocles, liucydides, lesirrhous. Illum paulo post hurios conditos eo venisse, tradiderat Apollodorus Grammaticus in Chronicis ex Glauco ap. Diog. Laert. VIII, 2, 1. :
Γλαυκος - ελθεῖν φησίν. Minus probatum est viris doctis, quod imaeus prodidit Thucydidem Olori f. Athenis exulem aliquantum in lalia habitasse ap. Marcellin. vit. huc. p. II ind. Accuratius ex vita Thucydidis αδεσποτω p. XVDind. discimus, eum Sybarim concessisse es Dodweli Annali Thucyd.
p. 25 . Utrique narrationi V. D. idem derogandam esse censuerunt, de origine tantum ejus sabulae minus consenserunt Dahimantius enim V. Cl. consulto eam sic tam esse statuit, ut cum Herodoto Thucydides componeretur Heroi t. p. 215. contra non fraudi, sed e
rori scioli cujusdam hucydidem cum Herodoto confundentis illam tribuere maluit oppo in Prolegg. ad Thucyd. VoI. I, p. 27, cui adstipulatur Heysius p. 69. Verum testimoniorum illorum patrocinium suscepit C. V. ru egerus in vita hucydidis p. 50-52. Sed rectioremulique viam videtur indagasseah Berghi ingenium, qui in commentati de reliquiis comoed ait docet, quae in vita hucydidis de causa Dri lampi a Thucydide suscepta, de odi in Periclis imperium militare,
dehide de secessione in novam coloniam narrentur, non ad historiarum
scriptorem, sed ad hucydidem Melesiae filium reserenda esse. Bergkio igitur judicante Pericles ita instituit, ut cum primum colonia Thurios deducenda esset, hucydides quoque acerrimus optimatium propugnator se ei adscisceret, ortasse in ducum numero. Ad hanc hucydidis se cessionem Berghius Plutarchi vocem καταλυσιν reseri, vit. Per. 16. Reversus huriis a Xenocrito, qui et ipse coloniae dux fuerat, in jus vocatus decem annorum tulit exilium ). Omnino huriis tum persu tum invenere, quemcunque aut domesticarum rerum inopia, aut publica calamitas aut denique spes meliorix conditionis patria sua expulit si):5 In idem incidit S. W.Τromp. disp. de Pericle Lugd. B. 1837. p. 27 et 152.6 Iam pridem Italiae civitates Graecos continuis sere catervis affluentes liberaliter excipere solitae erant et quot causae exstahant relinquendi quaerendique patriami Alios excidia urbium suarum, hostilibus amnis elapsos in aliena, spoliatos suis, expulerunt: alios domestica seditio submovit alios nimia superfluentis populi frequentia, ad Xonerandas vires, emisit alios pestilentia, aut frequens errarum litatus, aut aliqua intoleranda infelicis soli vitia ejeeerunt: quosdam fertilis orae, et in majus laudatae, sama corrupit alios alia causa excivit domibus suis.' Seneca consol ad Helv. 6, 11.