De rebus Thuriorum [microform]

51쪽

qui XIII, 45 ad Ol. XCII, 3. reser es line. VIII, 103 sqq. . Quum

jam prope Sigeum esset Dorieus, speculator diurnus Atheniensium, qui ad Sestum morabantur, iis signum dedit, quo laclo viginti Athenien-Sium naves adversus eum provectae sunt Sic Xenophon l. l. secundum Diodorum tota classis navium quatuor et septuaginta contra eum movit, Doriens in fugam conversus ad Dardanum naves subduxit Diod. Aνεβιβαὼ τάς εαυτο τριηρεις, ως ηνοιγε περὶ το 'Pοίτιον Xen. . E quum venissent Atheniensium trirentes de navibus ac terra pugnatum est, donec Athenienses re insecta Madytum ad classem se recepere. Mindarus aut sem Dorieo auxilio ad navigavit, atque acerrimum proelium inter Lacedaemonios et Athenienses commissum S et sequentidie redintegralum ex utroque duobus deinceps diebus victores discesserunt Athenienses. Quot huriorum naves ei cladi superfuerint, nescimus nulla itide buriorum in Peloponnesiorum classe stipendia facientium sit mentio, usque ad Ol. XCIII, 2. Eo anno hanosthenes Atheniensis in Andrum iter faciens in Cononis locum cum quatuor navibus eo missus in Thurinas triremes duas incidit, quibus Dorieus Rhodius praesuit sortasse hae solae cladem prope K. υνο σῆμια Uperaverant. Utraque navis ab Atheniensibus capta, milites in vincula conjecti, Orieus ipse thenas pertractus. Athenienses autem, qui ante vehementi ira impulsi extrema omnia illi uerant comminati, simul atque in concionem captivi habitu productum conspexerunt, tanti viri, et cujus nomen tam insigni gloria fuisset, ni iseratione adducit, conversa ad mansuetudinem sententia, incolumem et impunitum dimiserunt, quum tamen naullas haberent usi in eum odii causas. Paus. II, 7. Minus diligenter Xenophon haec arravit Hellen I, 5, 11. non Athenas perductum, sed statim a Phanosthene dimissum Dori eum exhibens. Addit nonnulla Pausanias ex Androtione de extremis Doriei casibus, quae lamen addubitat O. Muellerus Dorr. II, p. 148. not. 3. In Sicilia interea acriter bellatum est Dionysium inter et Carthaginienses, a quibus vehementer ille pressus, postquam diu recusavit

quin Italiotarum auxilium expeteret Diod XIII, 92. , tandem ut Graeci Italiae sibi opem ferrent rogare coactus est Diod XIII, 109. Nec diu Italiotae, qui ei auxilio venerant, in Sicilia substitere, sed clade accepta et ob alias insuper causas in Dionysium incensi eodem anno domum redierunt Diod XIII, 112. Conjicio, hiarios et ipsos eius expeditionis socios suisse et nonnullos eorum post Italiolarum discessum apud Dionysium remansisse fuerit in his Archylus, cujus aliquot annis post Ol. XCV, 4. de Dionysio in expugnanda Molya urbe merita ena I ravit

Diodoriis XIV, 2 53.

52쪽

Thuriis foetetatem eum Lacedaemoniis iunctam causam fuisse sommae reipublicae mutandae non putaverim Dorieo defuncto ac fortasse iam duabus illis navibus, quas solas cladi Lacedaemoniorum superfuisse suspicati sumus, a Phanosthene captis necessitas cum Lacedaemoniis inita videtur rursus dissoluta esse. Aliae mox a Dionysio et a Lucanis in Thurios ceterasque magnae Graeciae civitates irruere calamitates, ex quibus nunquam ad priorem fortunam ascenderunt; sed haec tempora quum extra quaestionem propositam sint, hic subsistendum est. Unum Dionis Chrysost locum adjicere lubet, II, p. 12. Reis . Croton, Thurii, Metapontum, Tarentum, olim urbes opulentissimae, nunc omnium desertissimae.

53쪽

LIBER POSTERIOR.

In hac disputatione ab initio eorum DD. error nobis Olandus est, si qui non cogitantes hurinae reip. formam, ut in plerisque accidit civitatibus, identidem mulatam esse, veterum testimonia alio modo eonciliare non potuerunt, quam ita ut sive illud sive alterum incautius

rejicerent. Quod praecipue a Benti ejo, subtilitatis in tola hae disputatione nimis studioso factum esse jam notavit Heynius opusc. II, 147 sq. n eundem errorem incidit Micalius Italia vani ete. t. III, p. 230 vers. ranci, quum dicit, qui coloniam Thurios duxissent, voluisse illis

eam civitatis formam constituere, quam tum cognovissent praestantissimam, eam dicit, quae niteretur optimatium imperio temperato. Quam non pristinam fuisse, sed tempore demum ex populari statu prosectam, tum Diodori declara testimonium, tum aliarum coloniarum exempla docent. Diodorus autem XII, 11 aperte tradit, post Sybaritas ejectos alteramque coloniam deductam ad popularem statum rempublicam hu-riorum constitutam esse, et eam populi distributionem faciam, in qua Athenarum imitatio non potest non cognosci ). Namque decem factae sunt tribus civium, quibus ex singulorum patria nomina dedere, Arcas, Achais, Elea Boeotia, Amphictyonis, Doris, Ias, Athenais Euboeis, Nestotis tres illae priores auctore Diodoro colonos ex Peloponneso advectos continebant, unde elucet Doridi non Peloponnesios adscriptos esse, sed externarum oriensium civitatum homines sortasse e Doride Miae minoris venerant, uti Ias quoque Asiaticos Iones videtur complexa esse Amphictyonis ex aclismuthii sententia heia Alt. I, 1, p. 120. non ad amphictyonicum Graeciae foedus, quod proprie dicitur, reserenda est, sed qui ex regionibus Thurios circumjacentibus eo venerunt, illam constituerunt Neque lamen crediderim, Italos pelasgicae

1 ericles, coloniae deducendae auctor, quin populare ibi imperium condere summopere studuerit, nullus dubito Athenienses illud in omnibus civitatibus sibi conjunctis sequutos esse exeniplis confirmare Ou Opus est.

54쪽

originis, Sybaritariam primiam imperio subditos, qui post Subaris excidium haud dubie ni agnam partem in libertatem vindicati erant nam de his videtur cogitare V. D.), huriis adeo actos esse eorum, quae

Graecis colonis convenere, jurium participes, ut unam ex decem tribubus constituerent. Deinde vox illa iam pridem notionem sancti foederis cum communi templi alicujus nitu connexi adoptavit, quae in tribum illam non cadit. Atqui ex mea quidem sententia nihil obstat, quominus statuamus, Locros, Phocenses, Thessalos, alios, quorum patria foederi Amphictyonum adscripta esset, quum ex singulis tribus constitui non possent, propter exiguum numerum, illa tribu compre

Agrum probabile est aequis partibus inter colonos esse divisum. Etenim hunc in omnibus coloniis deducendis videmus constantem usum fuisse, ut qui nomina profiterentur ad patrias sedes mutandas, iis agri partem datum iri promitteretur κλῆρος. v. Dorr. Ι 116. . Priori colonia I hurios deducta accepimus ex Diodoro, Sybaritas praeter aequum agros urbi vicinos sibi vindicasse, neque nisi remotiores adscriptiliis colonis concessisse ). Sed his eiectis et novis colonis adscitis nines ex aequo agrum possidebant τη, χώραν επισης ἔνεμιον Diod. qui paulo supra de Sybaritis: τη, μὲν συνεγγυς τῆ πολειχωρα κατεκληρουχουν αυτοῖς β). Sic de Lysiail ut vit Lys. in .:έπει τὴν εἰ Συβαριν ποικιαν στελλεν ἡ πολις, ωχετο - του πατρος δη τετελευτηκοτος, ως κοινωνήσων του κλa ρου ).2 Νescio an ioc spectet Iebutirilis Ist Rom. I, 170. Von esMeimsichen Balem, melche ih Bibyerrechris annen, Oder timer Men Ohrum, seu in disse Griechen, mi tens emige Ictiae, teles uber et t. - ne das si das gante Princi de agrarischen Rechis mi de Italiaem gemes haven, damus Ochre die Assignation dem thurin Flu deuiten. 3 Tlinc ita agros divisos esse suspicatur Ignarra de bratriis p. 7o. ut ex agri meuSura cuique civi attribuenda pars prope moenia, altera procul ab Urbe assignaretur Platonem enim rep. V, p. 745. huriorum instituta sequi conjicit V. D. 4 Phot cod. 261. ἐφ ω του πατρωου tετασχροι κλήρου. In Prie est, Plutarchi locum tale intellectum esse a Pholio nam quum Plutarchus aperte de agri parte, quam sortiturus Lysias hurios migravit, loquatur cf. paulo infra κτησά/tενος τε οἰκiαν και κλήρω λαχων Plui. Phot. κληρον, etυχων), Photius paulo pinguior propter verba, irae antecedit ni του παTοος ἐδη τετελευτηκοτος, hereditatis adeundae gratia Lysiam hurios profectuin sibi finxit. At Cephalus pater ejus Syracusanus Thurium errore uni PPellat Τεet aes . Itaque valde intror, Taylorum in vita Lysiae eis . orati. gr. t. VI, p. 106. et Voemeliuin . I. Plutarchum ex holio correxisse Verum vidisse video Hoelscherum P. 19.

55쪽

Quum vero ita respublica Thuriorum ad popularem talum descripta esset, ut potius timocratia, quam vocant Graeci, dicenda esset, i. e. imperium populi, sed maioris minorisve census ratione habita:

Thuriis accidit, id quod in plerisque ejusdem generis civitatibus evenit.

Etenim divitiae sere undis nitebantur ii auten paulatim in possessionem nobilium gentium venerunt, unde optima luna imperium necessariosequebatur. Id quomodo buriis sactum sit, audiamus ex Aristot pol. V 6 p. 168 Goelii. συνέβη δὲ τ εἰρχ μέ, ον ἐν Θουριοις δια ριὲν

γνωριμiους συγκτησασθαι παρά τον νομον ἡ γα πολιτεια λιγαρχικωτερα ην οὐστε δυναντο πλεονεκτεῖν' ο δὲ δῆμιος γυμνασθεὶ ἐν τω πολέμι των φρουρων γενετο κρειττων, eos αφεῖσαν τῆς χωρας, σοι πλειω ησαν χοντες. st sane locus dissicillimus, sed post praeclaram Schneideri dilucidationem satis expeditus in Comm. ad Arist. Ol. p. 317-321.); quem sequimur il interpretantem: respublica transiit ad minorem censum et ad plures magistratus, i. e. TeS- publica et magistratus cum pluribus, eliam qui minore essent en Su, sui communicata. Ilaque eo tempore, de quo loquitur Aristoteles, iam popularis latus evanuerat, alque ea, quam Supra notaVimVS ratione nobiles gentes totum imperium arripuerant, quod rursus plebs sibi vindicavit. Nam quum olus ager hiariorum in manus nobilium venisset, et magistratus ex majori censu deserrentur, aristocraticus inde reip. status evenerat, ita tamen ut magis accederet ad ligarchiam. Quomodo autem plebs jura Sua recuperaverit, verba docent, quae Sequuntur, ο δὲ δῆριος - χοντες. Plebs igitur locis munitioribus o lita extorsit optimatibus restitutionem eorum agrorum, quos praeter use leges tenebant. Quo tempore id factum sit, plane ignoramus, neque assentior iis, qui Sybaritas censent fuisse illos, quos Aristoteles exhibet optimates. Ita quidem statuit ortu em zur Esch. et n. Siaatsper . p. 152. eynius eandem sententiam sequutus ad tempus, quod paulo post Thurios conditos incidit, ea spectare putat, quae Aristoteles enarravit, Opusc. II, p. 148. idem videtur dubitanter amplectioitim annus arstellianici Griech. SiaatsDor . p. 498. achs- mustius quidem I, 2 98. ad posteriora tempora illud refert, sed idem de Sybaritis intelligit. At qui ita statuunt, videntur verba εως φεισαν τῆς χωρας aliter explicare ac de ejectis optimalibus cogitare, ut eum Diodoro conveniant, qui XII, 11 Sybaritas maximam partem trucidatos esse, reliquos fugisse tradit, s. c. 22. Sed mihi quidem certum est diversa narrari a Diodoro et Aristotele nam si concedamus,

56쪽

quod aegre concedimus, verba εως ἀφεῖσαν . . posse de expulsis

optimatibus intelligi, qui seri potuit, si seditionem a Philosopho narratam ad eum annum, quo Siculus Sybaritas ejectos tradit, reseramus, ad id tempus, quod duas Atheniensium colonias intercessit, ut plebs iam usu bellico uerit exercitata Sin vero Sybaritarum fugam eum Wachsmuthio ad posterius tempus retulerimus, illud obstat, quod sta- lupi Thuriorum seditione ista turbatum Atheniensibus causam suisse vidimus, cur alteram coloniam Ol. LXXXIV, 1 et 2 deducerent. Quomodo autem paucorum potentia ita invaluerit, praeter alias,

qua Supra mon Stravimus, causas, etiam locus Aristotelis declarat, qui paulo infra sequitur, et quem ad tempus seditionem populi supra ena ratam antecedens reserendum esse rectissime videtur Beynius sensisse. Adolescentes enim nonnulli, haud dubie ex nobilibus, lege perlata essecere, ut institutum, quo vetitum erat, ne quis intra quinque annos imperium militare repeteret, abrogaretur quo acto mox popularibus institutis aliis post alia solutis tota respublica in paucorum potentiam

venit. In quo dissicultatem quandam facit, quod ab Aristotele adolescentes illi παρά τω πλη Θει των φρουρων ευδοκιμιουντες dicuntur. Αretinu verba των φρουρῶν plane misit, cui quin adsentia Schneide- rus, haud multum abest explicat tamen de praesidio optimatum, ad cujus operam utilem suturam in consiliis suis exsequendis et in potestate ligarchorum frangenda illos respexisse. De militibus optimatum praesidio conductis ortu emius quoque intellexit. Nobis tamen nisi sorte cum retino ejicienda sunt magis placuit, quod aclismuthius

I, 2, 325. speciose conjecit, certum quendam civium numerum praecipue rei militari destinatos suisse, iisque nomen των φρουρων inditum. Milites externos ab optimatibus praesidio suo conductos esse, videtur viris doctis illud maxime probavisse, quod supra Aristoteles dixerat: ο δὲ δῆμος τῶν φρουρῶν γένετο κρείττων, quod de praesidio nobilium a plebe superato acceperunt. Sed maluimus cum Heynio de locis munitioribus φρουραι intelligere. Quod tamen, aclismuthius

addit, tum demum, quum paucorum imperium constitutum esset, magistratu e censu electos esse, nobis non probatur, neque Aristotelis certe verbis videtur confirmari.

Supra diximus, nos plane ignorare, quo tempore populari re p. sorma restituta sit Ol. CXV, 4. paucorum imperium obtinuisse, fortasse probabit locus Diodori XIX, 3. eo enim anno optimatum factio Crotone expulsa bellum patriae intulisse dicitur, ἐκ Θουριων ορμιησαντες.

Ex magistratibus huriorum duorum nobis servata sunt nomina,

57쪽

eustodes primum obstitisse adoleseentibus, qui legis de praetura nisi post quintum annum non repetenda abrogandae conatum sacerent: deinde vero iis satisfecisse, sperantes, ore, ut si illud concederetur, rempublicam non amplius turbarent, quae spes eos sesellit. Itaque non inepte senatores eos dixeris Magnam iis suisse auctoritatem, conjicere licet ex lege Charondae p. Diod. XII, 12. eos, qui novercam liberis superinduxissent, μη συμβουλους γινεσΘα τῆ πατρίδι neque enim fieri posse, ut patriae bene suadeant, qui liberis male consuluissent. Verumtamen audacius, quam hi loci permittunt, videtur statuere ortuemius . l. p. 151. Die Staciis perωatiun war e milichbei de mlberathern welche, aus de Reichsten er-hit, liber gemelnsam Gegenstiande Beschliasse Usten, die arnach schein-bar l) on de Vol foersammium bestiatige urden Dabei ac re si tiber Autrechthiatiunider Grun esetae, una aurDen is Verietzung, miιhin ede demoEratische Lebensthritighei , tremeahn n. Accuratiora de his consulibus, ut ita vertam, comperta non habemus verum nihil utique nos cogit, ut ligarchico reipublicae statui originem suam illos debuisse censeamus. Sive eos cum προβου- λοιs, sive νομοφυλαξι contendere maluerimus, haud multum inde esti- cietur ad rationem hujus magistratus rectius constituendam.

Praeter συμβουλους nominantur στρατηγοι Aristot l. l. quos etiam in aliis civitatibus ad popularem statum consermatis auctoritate haud exigua usos suisse accepimus. s. achsm. I, 2, p. 14. humis populo potestas erat eos eligendi de lege, quae praeturam militarem intra quintum annum eidem deserri vetuit, jam vidimus. De reliquis Thuriorum magistratibus οἱ αρχιοντεs, οι ἐν τοῖς πράγμασιν Aristo t. nihil nobis traditum est.

Accedimus jam ad comitia populi. Ab initio civitatis riuriorum

constitutae laud dubie imperium penes populum erat atque etiamsi,

ut vidimus, sensim paucorum auctoritas nimis creSceret, tamen non

omnibus juribus, ut ortuemius vult l. c., destituta sunt comitia. Populus praetores eligebat, id quod ex Aristotelis loco saepius nobis laudato cognovimus. Praeterea in legum aliquot apud Diodorum mentione elucet, jus legum serendarum abrogandarum penes populum suisse tum de his, tum de lege, quae vetuit comitia cum armis adiri,

infra videbimus. Comitia illa quod interdum δῆμοs Diod. XII, 17. 18. vel τα πληΘχ1 c. 17. nuncupantur, et ipsum popularem statum arguit. In comitiis populus haud dubie tributim suffragia serebat:

suerint illae tribus gentiles eaedemque locales, quod in nova urbe sa-

58쪽

cile potuit institui. Gentilium tribuum ex ceteris Magnae Graeciae civitatibus exemplum praesto est Crotoniensium. Schol. heocr. IV, 21.

Superest, ut de iudiciis aliquid addamus, in quibus Athenarum exemplum haud dissicili negotio invenias. Cuilibet enim civi licui judicium ferre imo non solum licuit, sed ex Charondae lege inter munia publica fuit, ita ut ii, qui iudices esse detrectarent, poena dare cogerentur: sed in ratione ejus poenae plane diversam ab Atheniensium institutis videmus Charondae legem nam Pericle auctore Athenis merces judiciali constituta est, quo omnibus facultas praeberetur judicia requentandi sagacius utique Charondas, qui pauperibus iudicare detrectantibus levissimam, divitibus tam gravem constituit multam, ut Osa judiciis nunquam abesse velle exspectari posset, id quod commode

observavit eynius p. 115 aegem prodit Aristot Pol. IV, 13.

Thurios Charondae Calanae legibus usos esse, quum hodie satis constare videatur inter viros doctos, eum nobis licebit in hac disputatione ordinem sequi, ut primum, quot tum huriorum, tum Charondae nomine servatae sint leges, recenseamus, deinde de Charondae aetate et de legum traditarum integritale agamus. De jure publico sere nihil conapertum habemus, nisi ea quae ad poenas a Charonda constitulas spectant in quibus eum leguna conditorem cognoscas, qui quasi ad Doriensium exemplum Dorr. Η, 224. praecipue famae pudore Oxes hominum emendare, atque liberum obsequium erga leges instilli laque civitatis consciscere voluerit. Complures enini ejus leges memorantur, quae ad homines criminis alicujus convictos contumelia assiciendos eoque pudore ad majorem vitae honestatem revocandos pertinent: prima de hominibus malitiosae delationis conviciis quos myrica ut malitiae alma coronatos per urbem circumduci iussit Diod. XII, 12.): altera de iis, si qui signa in bello deseruerint, aut arma pro patria omnino non ceperint in quos eam poenam constituerat, ut per triduum muliebri vestitu amici in foro considerent Diod XII, 16 :lertia de moechis et alienorum negotiorum curiosis, quos ludificari sa- cetisque ac dicacibus conviciis exagitare cuivis permisit ad Charondam

59쪽

lex sublestae fidei in prooemio Charondae ap. Stob serm. XLIV, p. 222. Gaiss, qua iis, qui templa et publica aedificia privatarum aedium sumtu

superaSSent, non certam poenam destinavit, sed tantum malam famamminatus est. Attamen Charondae lex de talionis jure et ipsi tribuitur apud Diodorum XII, 17. id quod per se quidem pro harum legum

vetustate non videtur veri dissimile esse, sed suspicionem creat narratio a Diodoro addita, ad quam in se revertemur. In universum maximan in Charondae legibus humanitatem conspicuam esse jure nostr eou- tenderim US.

De litibus in foro agendis idem Charondas, si fides habenda

auctori, legem tulit gravissimam primus enim constituit actiones de salsis testimoniis, δικας των ψευδομαρτυριῶν , quam Propria Oceἐπισκηα ιν nominarunt Athenienses. Lectione ψευδομtαρτυρων et ἐπισκεψιν emendavit euileius opusc. p. 358. Lips. Locum Aristotelis, ex quo de hac lege constat, ol. II, 9. 10. , suspectum mihi reddidit Goetiling. p. 345. nullius igitur momenti habeo, quod hoc solum Charondae peculiare fuisse ibi dicitur: legem repetiit Stobaeus, si eynium sequimur opusc. II, 165 Minoris etiam side est lex a Siobae in prooemio tradita, ut si quis malo alicujus facinori conscius fuerit, eum indicet. Transimus jam ad ius privatum ac primum personarum iura quod attinet, de divortio conjugum legem Charondae servavit Diodorus XII, 18. quae tum marito tum uxori matrimonii sponte solvendi facultatem praebuit Lex dicitur emendata esse hoc modo maritus aetate provectior a conjuge, quae multo minor erat natu, desertus est quod

ille tam aegre tulit, ut eius legis abrogandae auctor fieret Thurinis, Don sine sui ipsius capitis periculo. Nam hoc instituerat Charondas auctore Diodoro, ut qui legem abrogandam ferret, collum laque ins reret, una suffragia darentur et si minus probaretur, continuo collum ei frangeretur. Itaque quum prospere suasio marito illi cessisset, legem ita hurini moderati sunt, ut ne ei conjugi, qui cum alter divortium fecisset, deserto iuniorem in matrimonium ducere liceret. Allera lex fuit de epicleris sive siliabus heredibus. Ex ea siliae in totius patrimonii successionem relictae licuit consanguineorum proximi nuptias expetere, et vicissim proximo puellam cogere, ut sibi nuberet: si puellam censu minor ille rejiceret, dolem quingentarum drachmarum ei donare jubebatur Diod XII, 18. Eandem fere a Solone legem latam esse, tum ex ipso hoc Diodori loco cognoscimus, tum ex lutarcho in vita Solonis c. 20. e Demosth in Macari. p. 1067sq. ubi accuratius de dote constitutum est v. etiam C. r. Hermann. 6.

60쪽

anit graec pubi S. 121 ibique laudd. Legem emendavit populus, quuin puella orba, cui quingentae drachmae parum susticerent ad paupertatem suam levandam, misericordiam ejus imploravisset. Ae videtur inde ab illo tempore consanguineo, Si quis puellam ducere nollet, hoc non amplius licuisse, ut dote praebita matrimonium nugeret. Quamquam ex Solonis lege etiam ii, qui quingentorum medimnorum habebant reditum, puellae, cujus nuptias ejiciebant, D drachmas non plus donare jubebantur. - a duas Charondae leges, quam suspectas faciant narratiunculae additae, infra videbimus. Alia ex Charondae sui de patria in alios potestate, quam aeque ac Solon et Pittacus ad eum usque annum voluit valere, quo filii publicis civium tabulis adscriberentur. Dionys Hal. R. Anit II, 26. Itaque si ad Solonis exemplum respicimus, expleto duodevicesimo anno iii

suam tutelam venerunt. V. quo citavit C. Fr Hermannus anti. gr. 3. 123.

Quarto loco asserenda est lex Charondae de tutela, quam ut imilatione dignam praedicavit Diodorus XII, 15. ut agnati bona pupillorum administrarent, cognati ipsos educarent. Idem quod Charondas consilium sequutus est Solon, cavens, ne is seret curator, ad quem post pupillorum obitum res samiliaris veniret Diog. Laert. I, 2 9. Denique pervenimus ad legem, quam Diodorus primo loco memorat, Stobaeus prooemio Charondae, quod dicitur, inseruit, de noverca liberis non superinducenda. Cui legi omniendandae quae conditori obversata sint argumenta, videsis apud Diod ΑΗ, 12. Idem e. 14. poetae alicujus versus iambicos recitat, quibus haec ipsa lex Charondae poetica oratione exponitur. Qui contra eam legem peccavisset, eum secundum Stob serm. XLIV, 223. Charondas iusserat ullo honore haberi, sed probris lacessi μιῆ ευδοξειτω, ἀλλ' ονειδι ο Θω).

Poenam accuratius Diodoru memorat, o iuri ινεσθαι συμ3ουλους τουτους si πατριδι. Utrumque te e pressit poeta supra exeitatus:

ιιι τ ευδοκιμεισθω, μιητε μιετεχέτω λογου παραὶ τοῖ πολιταις. Plato idem suadet, quod Charondas, neque vero imperat Iegg. XI, 930 h.

Deinde ad ius enim attinet, quod Aristoteles indicare videtur,

certum modum agrorum buriis constitutum suisse, ultra quem quidquam possidere per legem Velitum erat. V. Arist. pol. V 6. Schn. p. 168 Goelii. - d e dote paulo ante diximus. Tum de iure obligationum una tantum ex huriorum de emtione venditione servata est 'heophrasto ap. Stobaeum sem. XLIV, 201., sed quae luculentissimum praebet exemplum, quo docemur, hae in re potissimum diligentiam nimis accuratam buriis vilio verti ab Ephoro

ap. Strab. VI, 398. Iocunt Theophrasti aliquanto obscuriorem expe-