장음표시 사용
21쪽
Tertia, hominem nd moralem et ei item vitae consuetudinem tam edoetum, ad politicam societatem instituet, civium simul et imperantium Oulcia edisserens. XIII. Proposita partitione, nisi maxime fallimur, sinceram
luris naturae et gentium notionem expressisse videmur. Τotam nempe naturam complexi sumus, iisque tantum summis relati nibus sive ossiciis, quibus seientia nostra inter ceteras morum diseiplinas extollitur. Nam, ipsa vocabula ius naturae et stentium, quiddam sonant magni et excelsi, a quo monemur non universam quamdam et indistinctam officiorum vel iurium tractationem nobis lare contexendam, sed ea permagna capita esSe arripienda, constituenda, firmoque rerum nexu componenda, equibus cetera ex perenni veluti sonte proficiscantur. Permagna ea dixi, lino et maxima: talia enim sunt tria rerum genera, quae nuper attulimus. Ill ne iuris naturae et gentium Sequentem definitionem subiicimus: Scientia summarum relationum, sive Offetorum, quibus naturae humanae cursus, eiusque societus cum
Deo et hominibus ordinatur ae perscitur. XIV. Hac utemur desinitione, donec melior asseratur. Tulimus Butem a Cicerone, cul ius naturae erat summa ratio, insita in natura. Ergo scientia, quae illas Scrutatur atque ordinat summas naturae relationes, quae a ratione summa et principe di Iuunt, erit scientia luris naturae, omniumque gentium, cum eamdem reserant naturam. Oblecta inter quae relationes illae exereeantur, entia sunt moralia, physica et socialia. Omnium sinis ultimus est Deus, sons veritatis, aequitatis atque immortalitatis. Dei existentia, et animarum immortalitas, duo sunt postulata, sine quibus nulla de iuribus vel de legibus persci, sed neque incipi queat disceptatio. Unde universam officiorum scientiam obtruncabat in radice Pussendorsius scribens: . In disciplina iuris naturalis .... immortalitas Buimae non negatur, sed i t ab eadem abstrahitur ij. . Perbellet In struendo aedificio, a sun-κ ita ' damento ne atque a vertice abstrahitur 7 Atqui sedes et vertex iurium atque ossiciorum Deus, per participationem vero immortalis anima, quae a Deo int, ad Deum refertur, et eum Deo coniungitur. Aufer mimae immortalitatem, et Simul naturae humanue cursum, sinem ac destinationem abrumpes; moralem ordinem evelles; iurium sanctionem, poenas ne praemia non invenies. XV. Integrum igitur rationalis naturae curSum amplecte.
tur, cui de eiusdem naturae luribus sit proposita quaestio. Ille Diuitiaco by Cooste
22쪽
Iiter tritae cum termini statu, idest praesentis vitae ordinem cum suturae vitae ordine componet. Quum autem plurimi ex hac via desciverint, hinc scientia iuris naturae obtenebratur, hominum autem societas fatiscit, omnique Vento convolvitur. XVI. Nobis omnes et singulas naturae humanae relationes peraequentibus, eadem erit, quae olim fuit, Romano Imperio satiscente, Cieeronis sententia: α Ad respublicas firmandas, ad stabiliendas vires, et sanandos populos, omnis nostra pergit Orn-tio ij. . Eaque nos movet quam maxime Samuelis Coccei declaratio , qui postquam universos pervolvisset naturalis lurisprmdentiae tractatores, ipsumque Grotium perpetuis auxisset enarrationibus, in hane erupti sententiam: α Disciplinam luris naturalis , etsi simplieissimis, nobisque innatis constet principiis, adeo implicatam reddidere illi, qui de iure dicis scripserunt, ut ipsa existentia eiusmodi luris pluribus suspecta visa fuerit 23. . M quo abiit tot praeconiis elata sapientiat In qua tamen phblosophiae parte u nisi omnes unum sentiamus, et uno quaSi ore praecipiamus, imo si unum suerit erratum, Vita omnis subvertetur 3ὶ . . XVII. Perpetua igitur nobis erit mens et sollicitudo auctores perpendere, et non quid hie vel ille, sed quod ipsa natura docuit, 1irmiter tenere. Natura, inquam, qualis a Deo condita prodiit, qualis nunc quoque libere ad Deum assurgit, bonitatis elus ae sapientiae imaginem reserens; quatenus aeternae lucis ac lustiuae particulam, seu transcriptionem, mente sua complectitur ; quatenus demum, aeternae lustitiae participatione, omelorumque communione, in una Dei atque hominum societate interris incoepta, in alIa autem ulla perstetenda, eolligitur et
Propositum habetis, iter arripiamus; illa Ciceronis semper
23쪽
DE RELATIONE HOMINIS AD ENTIA MORALIA, SIVE DE LEGE ET RELIGIONE.
FALSA DE ORIGINE IURIS SYSTEMATA REFERUNTUR ET IUDICANTUR.
I. Errorum causae decIarantur. H. Emeurei ex corporea voluptate, vi et utilitate ius eliciunt; III et sapientiam Iaudant atque lionestatem. IV. Stoici, ex adverso, animae independentiam a corpore, et quandoque a Iege Alalve. hant, eam salo subiicientes. V. Epicureismo adversabantur, qui nempublicam invaserat. VI. Reipublicae corruptio deseribitur. VI l. Stoicismi audacia, politica oppositio, allieismus. VIII. Pseudopolitici in duas se induntur Partes: alii g, nillil natura bonum vel malum: lx aliis, iustitia cives ligat, non imperantes. X. Primi radicem iuris evertunt, secundi l)rannidem invehunt. XI. Ex his plurima hodiernis morihus relinentur. XII. Malerialia, virtute animi abiecta, nos rapiunt ad Epicurpisnium. XIII. Stoicorum satum vertimus in naturalismum Pt in pantheismum. AlV. Imo, Pantheismiis Po litieus iam late revixit et dominatur. XV. Duplex errorum sons: l. inadam quata hominis consideratio; 2. corporis, animae, vel Slatus independentia a naturae lege, quae omnia movet ac sustinet.
I. Faeilius ac tutius elucebit veritas, si errores prius intueamur. Quotquot itaque prodierunt salsa de origine iuris systemata , ex inadaequata hominis consideratione, tum ex aliqua eius desectione a Creatoris lego ortum habuerunt. Nam quum homo sit a natura ens conporale, spirituale et sociale, pauci triplicem hunc hominis statum simul complexi sunt; deinde, alii exeorporis, alii ex animae, alii ex politicae societatis Suprema quadam a praeexistenti lege independentia, iurium originem pertrahere conabantur. Hinc tria systemata, ad quae cetera reseruntur, universam iuris scientiam ex suis sedi hus perturbant.
II. Primum est Aristippi, Archelai, Pyrrhonis, Carneadis, et Epicuri, qui Grae rum insaniam inter Italos evulgavit. Hi
enim, quum immortalis animi obliviscerentur, solam sensuum voluptatem insectantes, eique inservientem utilitatem, ius ac
iustitiam ex sola corporea vi, vel voluptate, vel utilitate dimetiebantur. Et sane, nihil in sensibus, praeter hare tria dispicies. Diuitigod by Corale
24쪽
minet voluptas; obstacula removet vel frangit vis; materiam parat utilitas. Haec materialistis pro iure sunt, vel iura constituunt; quae Sola quandoque utilitate comprehenduntur:
Atque ipsa utilitas, iusti pmlie mater et aequi l . Carneades vero, systematis consectaria evolvens, iustitiam sequi summam affirmabat stultitiam. Insanire propterea sapientem, qui naufragio vel bello ingruente, viribus imbecilliorem ex tabula vel ex equo non depellat, ut se ab undis vel ab hostibus praeripiat. III. Egregia haec l Si enim ex corporea vi et utilitate luselicias, non hominum societatem, sed belluarum certamina constitues. Quod si corpoream voluptatem pro iure inspicias, non rationalium creaturarum convictum, sed sordidum gregem effletes. Ergo, Si ex vi ius, leoninam habes societatem; si ex V luptate , nefandam; si ex utilitate, truculentam vel sedifragam:
humanam nulli bi naturam vel societatem. Ne tamen communem naturae sensum nimis nperte offenderet Epicurus, sapientiam, honestatem ac iustitiam affirmabat: α Clamat Epicurus, non posse iucunde vivi, nisi sapienter, honeste, iusteque vivatur 2 . .
Pulchre quidem verbis, re autem illam praecipiebat sapientiam vel iustitiam, quae ita cupiditates temperet, ut iis diutius uulicuisset. Unde ipse Cicero: α At etiam Epicuri liber est de sanctitate. Ludimur ab homine, non tam saceto, quam ad scribendi
licentiam libero. Quae enim esse potest sanctitas, Si Dii humana non curant 7 Epicurus re tollit, oratione relinquit Deos 3ὶ . uVetera haec sunt et nova , mutatis aliquando formis vesnominibus. IV. Stoici ex adverso, corporis voluptate contempta, equidem cuncta hominis hona, universamque selieitatem , in virtutisae iustitiae assecutione constituere aggressi sunt; sed animam praepotenti cuidam lato subiicientes, eam in corpus iniquam, et in leges rebellem essecerunt. Nam et corpus adeo pro nihilo habebant, ut in ardenti quoque Phalaridis tauro, sapientem beatum esse effutirent. Animae vero licentiam adeo extollebant, ut sapientem sibi mortem consciscere quandoque posse vel debere constituerent. Fati praepotentem vim ideo commenti sunt, ut, aliis quibusque legibus soluti, audacius mortem oppeterent. V. Bona miscentur malis in hoc systemate. Emoruit Romae , prolabente republica, ac praeeunte Panaetio, Polybii et
25쪽
Sel plonis Asrieani amieissimo. Quum enim Epicurus senatum, curias, poetas et oratores, romanam denique iuventutem ne plebem ipsam in secisset; quumque late ruerent eum libertate vlrtus antiqua, religio, mores ac pietas; meliores, qui tunc aderant viri, ad Stoicorum scholam, quasi ad naufragii tabulam,
VI. Quae societast Lucretius quaecumque mala in religionem contulerat: α Tantum relligio potuit suadere malorum . . Caesar, oratione ad senatum habita, cum animae immortalitate, poenas alterius ultae sustulerat I . . Quod serme praestitit Cicero in oratione pro Cluentio: equidem non ex nnlmo, sed ut dIcendi quadam novitate excelleret. Verum , quae civitas, culus
auditores talibus doctrinis delectarenturi Quanta imperatores, et paullit, et exercitus, et plebs libidine diffluerent, ex poetis, et historicis, praesertim ex Sallustio et Tacito conspicimus. Romanum imperium, quo non aliud gloriosis adeo incrementis toto orbe inclaruerat, Epicureorum doctrinis, potius quam Barbar rum copiis et viribus dilabebatur sal. VII. Sed frustra, in Epicureos et scepticos tunc Stoicorum animus insurrexerat. Nam hona et mala corporis, quod tanta est hominis pars, agresti quadam virtute contemnens, virtutem ipsam nimis arduam et sere impossibilem effletebat. Deinde iura et officia ideis tantum metiebatur, et sola sere animi nudacta ae independentia coarctahat. Hominem sapientem Stoici Deo an-taὶ Romani epicureismi et Mepticismi duplex causa : prima, Polytheismus, quasi Deorum effrenis sensisnius, cuius foeditate mores hominum insetebantur, dum religionis fides o mentibus facile abibat; altera, eon iuratorum studia, qui . revulso Divinitalis metu et corrupta iuventute, rei- Publieae eversionem moliebantur. Hanc in Caesarem culpam retorquet Vil. lemain: α Cea jeunes patriciens essemines et sanguinai res, res fialellites de
Catilina qui vivalent dans la pratique de toutes les insamles et de totas leg cr, mea, et que les historien8 noua enient comme une tanda de malist. teum auistista dans Rome . res impures heritiem des plus illustres Roma insn'avalent pas d'autre doctrine qu'un epicurei fame grossier; et Cesar qui tesprotegeait, et qui voyait en eux te seminatre d 'une tyramite .future, Seservit de ces mentes opinions potar deloni re dans te senat roma in la con juration et ses chela; it declarat que tout sinissati h la morti que irime et te corps sani antissalent a la Mis, et qu'il n v aviat au cleth du tom au. ni Sole ni douleur. Calon. desisseur de la liberta et des anciennes moeum, repoussa topinion de Cesar. v Vi ., du Polytheirme. Praeiverat Lucretius: a Belligionum animos nodis exsolvere perso. Volterius romani aevi, fuit Lucianus. Post Numinis irrisores, Populorum convulsiones vel Barbari.
26쪽
1 teponebant, eo quod natura iste, ille aequisitione ne merito sapiens. α Quam maximus homo, ait Seneca, inter humanas vicissitudines aeque constans ac Deus I l . Alibi: α Iupiter ipse diu- ii Ep. M.turniori virtute potior, sed non felicior 2 . . Prosequitur: a Con- 2 D. N. temnit Iupiter passiones hominum, quibus frui non potest: superior homo, qui sibi debet quod ea eontemnat, quibus stulposset 3ὶ . . Quis haec laetantiae deliramenta non misereatur 7 In- 3ὶ Ibid. super Stoicorum illa acerbitas atque inhumanitas, politicae potius oppositionis erat artificium, quam morum schola ad ius naturae et genuum comparata. Adeo enim novam dominationem, antiquis institutionibus adversam, execrabantur, ut, post Catonem , Suicidium, quasi ultimum desperantis animae solatium, atque liberi hominis effugium, extollerent. Quae nee naturalis nee civilis est sortitudo aut virtus, neque ad iura vel imperia constituenda aut restauranda, apta dispositio. Demum Stolet, hominum actiones lato subiicientes, virtutem eum libertate, pr
videntiam , iustitiam ae Deum ipsum, e cordibus, e iudieiis, elegibus propulsabant. VIII. Tertium est systema pseudopollucorum: qui in duas
I. Nil nihil in civitate, natura sua, bonum aut malum aD firmant; lustitiam, uti Iulius Caesar de republica, appellationem
esse gins corpore et specie; vel non in re sed in verbo esse virtutem, quod Brutus moriens desperata voce inclamabat. Igitur, antequam leges conderentur, nulla esse luSta vel inlusta, quae dein ex hominum plaeitis et conventionibus dicta sunt. Quod ex recentioribus docuerunt praecipue Spinosa, Hobbesius et Heluditius; cuius postremi haec sunt verba: α Quid est morum scientia rit inventionum paetorumque collectio, quae ad meliorem Vitam peragendam, si seri posset, ab hominibus excogitata sunt. 4ὶ u rhomine, Nec abnuit Bousseau, in Paeto sociali totam societatis ae gentium compagem extruens, unde cunctorum iura emanBrent. IX. 2. Alii vero, inter cives iustitiam quamdam naturalem Servandam esse latentur, at ea ligari summos imperantes perfracte negant. Est enim Euphemii dictum apud Thucididem: η Regi aut civitati imperium habenti, nihil inlustum, quod utile. Cui simile illud, quod refert Tacitus: α In summa sortuna, id sequius, quod validius. . Hoe idem disputat apud Ciceronem P. Furius Philus, reserente s. Augustino: α Nisi per iniuSU- εὶ Aug. . cletiam, rempublicam stare aut geri non posse. 5ὶ - Dietis saeta eti. Diuitiam by Cooste
27쪽
consonant. Nani gentium controversiae nimis frequenter, Marte iudice, solvuntur vel secantur. Antigonus senex, alienas urbes oppugnans, hominem irridebat illi de iustitia commentaria asserentem; et negabat Marius, ex Plutarcho, prae nrmorum strepitu leges a se posse exaudiri. At Caesar, Rubiconem transiturus ,
i in Lucan. . Hic, ait, hie pacem, temerataque iura relinquo lin.
Iura relinquit Caesar, iura temerata a Pompeio i Candidior Aehilles:
Hor. , Poet. . Iura negat sibi nata, nihil non arrogat armis 23.
Armatae polluere exemplum habetis in Caesare: captiosae autem, fraudulentae, atque ad omnimodam tyrannidem comparatae, In Nieolao Machi avelli Prineipem instituente ia . X. Prima systematis pars, iustitiam ex pactis vel humanis legibus repetens, lustitiam ipsam evertit. Unde enim iustae deseriberentur leges, nisi ex praeexistenti iustitiae sonte atque exemplari desumerentur 7 Unde pacti socialis ipsa vis, nisi naturae lex pacta servanda ediceret Altera vero pars, Supernae legis imperio principes et rectores Subducens, imperium Vertit in tyrannidem . Utraque hominem vel legislatorem pro Numine habet. Contra , unus omnium imperator et rector Deus; ideoque maiestatem eius nemo effugiet, nee subditi humilitas, nec terrena maiestas; et sicuti una omnium natura, civium scilicet ne imperantium, ita eadem iustitia uno omnes imperio contineat
XI. Tria haec systemata, Epicureorum, Stoicorum et pSeudopoliticorum, mutatis aliquatenus formis, hodiernis moribus
vigent. aὶ Adeo versuta ac laeda Machiavelli doctrina in libro it Principe,
ut tyrannidis satyra nonnullis visa fuerit. Verum, satyra dum vilium laudat, vellicat et contemnendum lacit; ut Parini in poemale it Giomo. Contra, Machiavelli graviter sententiam urget, atque in principis animum insigit. Igitur illa opinio, licet eum operis colore et ratione vix constare videatur, pia tamen, quatenus iniqua Nicolai documenia damnat ac propulsat. Nola illa vox, quam J. Caesar ore nimis esserebat: α Nam si violandum est ius, regnandi gratia violandum est. Aliis rebus pietatem colas. ΜAttamen, prosundis adeo radicibus inhaeret ius, ut nemo illi hostis ex animo aestimandus sit. Quid ergo p In sophistis, rethoricae exercitatio
nes; in ceteris, imperii cupido et silis.
28쪽
IaXII. Nam a doctrinis Epicureorum non valde nbsunt Sensistae nuperrimi, qui malas voluptates, limitibus nescio quibus circumscribentes, tamen definiunt, gentium studia eo serri debere, ut in maxima, quae steri possit, divitiarum et commodo
rum summa conquiescant. Materiales quoque Decemitates augendas esse, ut augeantur voluptates. HBee illi. Verum commoda materalia, utut laudabilia, ipsamque societatem exornent ne perficiant, si praecedat et comitetur animi virtus, et tuta sint iura; tamen , Si ista negligantur, pedetenti m nd materialismum vel sensualismum societatem universam deiicient. Auctis vero vitae materialis necessitatibus, verbi gratia, in vestium luxu, in edendo ae perpotando, set brevi, imo tam laetum est, ut non expletae plebium cupiditates, in animorum aegritudinem, deinde in politicos tumultus convertantur. Hue illi pervenerunt, qui, praeeunte Ieremia Benthamo, cive angio, politicae neconomiae sundamentum ae finem in gentium utilitate constituerunt. Iamque oeconomicae, ut aiunt, disciplinae, materialem undique utilitatem ne voluptatem conquirentes, aequitate, animique honestate nimium posthabita, latas in nationibus edunt ruinas: quod Cicero de recenti Arcesilae et Carneadis Academia, rempublicam prosigante, scite animadvertebat ij. Nam aequitas moralis, quum ij De My. una omnibus praesit, civium mentes colligit, firmat ac perscit. Contra vero, utilitas Singulorum, quum multiplex sit, et quod alium delectat saepe niteri noeeat, singulorum studia distrahet in diversa: unde concordia nulla, imo iniuriae, caedes ac bella. Hinc, si qua gens in aucupandis divitiis praesulgeat, non pariter aequitate: apud veteres Babylonia. Deinde frangitur animi vis, quae temperantia et abstinentia maxime viget, qua imperia ipsa roborantur et clarescunt. Demum, nihil magnum, sed omnia venalia ac turpia in civitatibus, modo illa semel invaserint, quae tam praedicantur a pluribus: Gaudere et laetari; pro quΙ-bus olim erat illa vox, sapientiae, aequitatis ae sortitudinis parens: Sustine et abstine μὶ .
aὶ Qui ius ex utilitate, utilitatem ex voluptate dimetiuntur, utituarii
vel sensistae dieli sunt. Deniliani, utilitariorum 13stema inter suos non excogitavit primus, sed illud iuvenit ac deseripsit. Apud nos, in Densismum dilapsus est Gioia, nec eavit Boinagnosi. Conser Taparelli, Saystio trareticodi diritio naturale, pari. I, not. VI, VII; Napoli 185l: eruditum opus, inoffenso pede excurrendum, in quo nec modestiam, nec rerum copiam et gravitalem desideres.
29쪽
XIV. Stoieorum austeritatem tam nemo appetit. Sed eorum fatum, seu ordo, seriesque causarum e natura suens, instauratur ab iis, qui mundi cursum et libera hominum lacta, neeessariam et ineluctabilem naturae evolutionem ne progressum nunquam delaturum existimant. Legem nullam hominibus datam autumant, nisi illam, qua mundus physieus, plantae, bruta et sidera continentur. Homo praestantius quidem animal, sed quum sit naturae pars, in naturam ipsam reversurum, ut novam sormam a natura accipiat, in alias atque alias deinde evasurus. Hi satalistae, vel naturalistae, aliquando rationalistae, vel demum pantheistae appellantur: refellentur vero eum allam legem entibus moralibus, aliam physteis datam esse demonstraii Ηnlus libri bimus i .
XIV. Tandem, illa veterum pollueorum insolentia ac libido, in nostris revixerat. Illos omittimus docentes eum auctore libelli Systeme de la nature: α Quando in vitio est felicitas, vitium est appetendum . . Sed illos persequimur, modo primi-pum, modo populorum assentatores, qui iuris sontem sive in regum , sive in populorum voluntate constituunt. Quibus utrumque pollicem premunt ii, qui Status quamdam divinitatem ae latriam
... commenti Sunt, cuius nomine dicerentur iusta quaeeumque sibi
ipsis imperium arripientibus placita essent vel utilia. In Statu enim iste imperium vocant in a libertatis cantoribus iam divina, humanaque iura absumuntur. Iam homo, quidquid abstracte. ipsi venditent de libertate, non amplius, in civili Statu e stit tus, persona est sui iuris in iis, quae samiliam spectant, proprietatem , fidem in Deum, eiusque cultum; sed ut necidens quoddam , a Statu existentiam et formam civilem vel politicam accipiens. Politici pantheismi species, qua omnia egrediantur e
Statu, omnlctque in eum revertantur. XV. Habemus vetera et nova circa ius naturae et gentium
salse ab iis excogitata, qui ab integra et adaequata naturae
Civilem vel politicum sensiginum, ex philosophorum scholis, Lockio et Condillaeo praeeuntibus, apud Italos orlum arbitramur. Ex ideis enim actiones, ex philosophia societas. Galliae, de disieclo philosophico sensismo, gratulamur : sed meminerit, Italiam principem habuisse philosoplioriam, Gerti ilium, qui, si integra suisset lectorum mens, pestem illam e philosophicis et ei, ilibus disciplinis arcuisset. Consule inter eius opera: orioine det senso morale - Diseoura philosophiques fur rhomme - Γhomme sotis lalai etc. In cunctiis Geruilii operibus thesauros habet Itala gens , quos vel nondum novit, vel alienigenarum frugibus nimis in lenia, non salis exquisivit.
30쪽
humanae comprehensione recedentes, modo corporis, modo animae , modo Status absolutissimam nutonomiam, seu a quavis superna aequitatis lege independentiam constituunt. Nobis igitur in eo maxime adlaborandum, ut hominis naturam, quantacumque est, totam simul et adaequale comprehendamus, neque eo pus ab anima, neque hominem neque Statum ab hominis Creatore , et summo societatis legislatore, separantes. Hoc tam a capite, seu ab universali naturae rationalis lege aggrediamur.
IN MENTE BUNA A INDITAE SUNT NOTION EA AETERNI VERI ET BONI, QUAE IN IURA GENTIUM EVASERUNT.
I. Ad quaestionem de origine idearum . quilibet error Philosophicus. moralis vel politicus resertur. II. Idem a notionibus secernendae. Ill. Quid divinum, naturae rationali inditum, Persentit natura ipsa, sed dissicilius in. quiritur. IV. Balio fingitur esse a Deo vel per emanationem, vel Per gu, flantiae participationem; V. est vero per eius similitudinem, et per divini luminis eoiiugi rationem. VI. Lumen illustrans est intellectus Dei. VII. Hoc lumine, notiones naturales hominibus revelantur. VIII. Quod sit per impres.sionem et divini luminis immissionem. IX. Huius irradiatio et certitudo declaratur. X. Veritas prima est Verbum, revelans naturaliter et supereaturaliter. XI. Revelatio naturalis sit per ingentia rationis principia. Xll. Inde rationis excellentia, iurium, divinae et humanae s letalis initia. XIll. Hae revelantur principia intelligibilium et aρibilium; XIV. educatione lamen excolenda. XV. Inditas notiones, dictis aut sactis expresserunt legum latores, XVI. philosophi, XVII. ec bene moratae nationes. XVIII. Cur mense et eor. ilibus infixae. XIX. Ergo societatem omnem anteveriunt, liominiamque pactionem, principia aequi et boni.
I. In naturae eontemplatione, non ultima se offert quaestio de origine idearum, ad quam demum quemlibet errorem philosophicum, moralem vel politicum referri, nemo prudens In-neletur. Si enim nihil certi et boni ex se hauriat humana natura , nihil unquam veri et certi habebitur in hominum vita aeSocietate. Et re quidem vera, qui universalia et fixa naturae iura extenuant, ipsas in sua origine ideas adoriuntur. Quam Ulam aperit rationalismus, qui subiectivas cuiusque ideas pro cognitionum et iurium unico sonto veneratur, externa Bhlegata auctinritate. Subsequitur vero, Κantio duce, eriticismus, qui intelligentiae et rationis criticam pertentans, non solum realia idearum Diuitiaco by Cooste