Marmora Macarensia : aucta et illustrata

41쪽

Ex secunda addatione 2793. typis Diagat. n. 2.

En tibi, Lector, Liuiam gentem, de gua hucusque nemo. Lusios a Lusio flumine dictos coniicio. Non lam te a Lusio flumine in Arcadia AEsculapii tertii Artippi,

et Arsinoes, qui primus, ut ait Cic. l. 3. de Natura De Tum, purgationem αἰui, dentisque evulsionem invenia, se Puterum, et lacus ostenditur. Caium Lusium Comm moravimus in Marmoribus nostris Macarensibus editis ann. 1789. n. IO. Pag. 3 s. marmor, in quo Mareus Lusius Tromas, in V do Naronae pariter erutum , in peropolito lapide ibidem Extare conspicitur, donec si in colis, ut assolet, Conteratur. Habemus Trophimi, alii sane, memoriam in Μarmore Veronensi relato ah ta rim. Graevio tom. s. Thes. Rom. Antiq. Pag. yso.

XVIII. Di it Od by Cooste

42쪽

Ex tertia adduisne ann. 18 2. typis Diagata .. q.

Naronianus Ager, Romanarum Antiquitatum seracissimus, Postquam nobis plura eaque illustria eruditae v tustatis monumenta obtulit inspicienda, non Paucas sane Lapidarias Inscriptiones, ex sinu suo erutas, atque ad nos in iisdem effossis Marmoribus perlatas, exhibet etiam considerandas. Ex multis unum perstat etiam in hoc Μarmore, quod in suae effossionis loco prohat i certo quidem numini Templum dicatum atque restitutum fuisse. Qui Templum ipsum resecerit, fuit Marcus Lusius, et Caius Vinius Modestus. Marcum Lusium Praecedens marmor commemorat, Caium vero Lusium

videre est in fragmento n.' 3 s. hisce iisdem Sigiis recensito, G LUSI. De Quinctio Vibio scripsimus Pe panca n.' III. ubi etiam aliquid de Vibi a Gente. Gaium Vibium Pompeium, seu Pomptinum Marmor X.

43쪽

edicit. V.hia gens in diversas omnino familias divisa suerit oportet. Iulius Iacobinius Vibium a Vibice derivari censet et est enim Vibex, teste Fest , signum ver-

heris in humano corpore remanentis ; ita dictum, quod vi fiat. Legimus Vibium Modestum, Assisit in Umbria. Idem Iacobonius plura de Vibiis in Appendic ad Commentarios Clariss. Fonteii pag. 98. Si de numinis nomine coniectare liceat, nos Iovi Templum restauratum coniicimus, quippe quem a Marco Lusio excultum stendit Marmor suh n.' XVII. relatum. Cur autem Sacer locus Templi nomen obtinuerit, ipsa antiguitate e docemur. Templum enim dicebatur antiquitus ager guilibet inauguratus, in quo Augures sedentes, et liberum undique aspectum habentes, baculo incurvo utebantur, avibusque Templum designabant. TempIum ipsum erat moenibus Circumseptum, ita tamen, ut eX eo in omnes caeli partes liber esset asPectus. Ex moto e solemnis erat apud antiquos formula, qua significabatur , se Deo ad aliquid praestandum obligari: hinc etiam vota nuncupantes, rei voti dicebantur. Libens : in antiquis Inscriptionibus Votivis nihil hac voce frequentius. Sollemnis itidem erat in preci hus et gratiarum actionibus formula. Veteres igitur eae voto aliquid sacere dicebant, cum nimirum Promissa numinibus facta persolvebant. Libens autem dictio tunc scrib

44쪽

hatnr, Cum eaepetitum heneficium a deo quopiam se iam suscepisse quis Putabat. Caeterum marmora Epidaurentia apud Clarisia P. Appendini Lusiam Maximam

n.v IV. recensent.

XIX.

Ex tertia additione praevicta n. I.

V. S. L. ΜHaee Inscriptio subest Aquilae lapideae, pennigerae, Pedihus insidenti, alisque paulo expansis, ad dexteram Tostratum caput sursum detorquenti, atque palmi unius altitudine productae . Lapis hic Votivus Iovique in alite ipsi sacra nuncupatus, fortasse ostendit, Lucium Munnium a quopiam Periculo immunem extitisse. Melius. Haec dictio Immunis in militaribus monumentis Planeohvia : suit namgue apud antiquos immunitas, hon militibus collatus ad tempus, ob merita ipsorum, ut abunde Saxa indicant. XX. Disitiam by Cooste

45쪽

XX. Ex additione M 2.

PS. D. Μ

Iovi posita Conspicitur haec columella, PS. lege, si Placet, Private Sumptu : DΜ. Dedicatum . IIVLIVS per spicis scriptum Pro Iulius. Veteres non semel etiam Matius Pro Majus, Pompeii Pro Pompejus dixere. FVSFaustus interpretor S m. . . . Fortasse Praeserebat nomen etiam alterius Consulis Legionis cuiusdam'. XXI. Duiliaco by Corale

46쪽

XXI. Ex eadem additione n. s. I . Ο . Μ . S.

Marmor hocce, Iovi pariter sacrum, satisque suapte natura clarum atque in Viddo Naronae defossum, ut et columella sub n.' XX. , nostrarum animadversionum subsidio minime videtur indigere. MAR

47쪽

MARMORA AFFECTUUM

Eae marmoribus Macarensibus edit. anno 2789. u. 13.

A. A. A. F. F.

AEQVENSES MUNICIPES .

48쪽

Praestantissima haec Inscriptio in praegrandi Marmore reperta est Penes Titurum Dalmatiae fluvium in loco I lyrica lingua qitluk nuncupato, qui Signio ad tria circiter milliaria distat. Eam Pari sollertia scripto reddidit mihi idem P. Ramanus, de quo supra; Marmorgae

ad Signiensem Fratrum Min. observantium Conventum curru fuisse traductum narravit. Effossio praeclari huius Harmoris Contigit anno IIIo. Inscriptionem Murichpublici iuris secit in Italico suo opere, quod adversus Fortis edidit, sed minus accurate: nam alia omisit, alia omnino invertit. AEguenses in eo descripti Municipes , AEqui Pervetustae civitatis ignotum hactenus s tum Produnt quam apertissime. Ptolemaeus, et Plinius Iaderam, Scardonam, . Eguum, Salonam, Naronam, Epidaurum Colonias Romanas vocant. Duas Gruterus Inscriptiones habet, quae AEguensem Coloniam illustrant. Unam ex ipsius Zisina Tramiluanis Pag. 387.

N. a. e scribimus r

49쪽

DAC. V. A. XXX. Aliam ex Alba Iulia , Pag. 33. n. 3.

Etiam Reinesing Inser. Op. P. III. refert Sertoriam

quamdam DOMO AEQVO, Pnta oriundam Colonia AEQVO, ut ait Cellarius in Notitia orbis Antiqui

Om. I. ith. 2. Cap. T. Sin. s. n. CXXI. Pag. Αys. Verum Harmor nostrum iEguum non COIoniam, sed Roman xum municipium fuisse prohat. Colonia enim oppidam erat , in quod Romani magistratus ex urbe eives is duxerant, vel quod sine traductione coloniarum Iam donatum erat. Hunicipia vero dicebantur civitates inoiure et legihus utentes, munerihus tamen populi Roma ui, et honorihus langentes. Captehant namgue mune Ta, honores, et magistratus Cum Grihus Romanis; a quo nomen Sihi vendicavere, nulla populi Romani lege astricti. Erant itaque municipiorum incolae, qui Municipes dicebantur, melime conditione, quam C

loni; quod quidem Pro a Municipia Coloniis praest

50쪽

s Insignis Marmoris huius nostri caput confractum vehementer ingemiscimus ue nam in eo Propraetoris nomen , agnomen , Praenomenque extitisse minime du-hitamus. Quid vero sit esse Pr Praetorem, satis Supe que docet Clariss. Antonius Augustinus EP. Ilerdensis, qui eruditum gane scriptum reliquit apud Graevium tom.

T. pag. in 76. etc. de iis, qui Proconsistes, el Propraetores, et Proquastores dicebant r. Iam vero investigandum superest, quid per caelati flagrantisque cordis symbolum Eguenses Municipes significare voluerint λ Huiusmodi

sane symbola saepe conspici solent in vetustis Christi norum potissimum monumentis, quae a Bonarrotio in sua de Vitria dissertati, a Finretto, et ah Ariaghio in Roma Subterranea Proseruntur, quin et in Codicibus aliquando expressa sunt, ut in Sacris Bibliis Montis Amiatae observat Bandinius S. I 8. Dissertat. insertae tom. x8. opuscul. Ferrariensium; eadem tamen in pro fanis etiam Marmoribus Dalmaticensibus non raro visuntur. Aringhius autem in Tom. h. Operis laudati Iib. s. Cap. 1o. Causas indicat, cur imago cordis in sepulchris potissimum veterum Christianorum insculperetur, nimi-Tum ut amoris esset testis in eos qui Obierant, aut eo-Tundem innocentiae, vel sapientiae indeX ', quippe haec eadem cordis et nomine, et symbolo Passim a veteri-hus, et in divinis etiam libris significantur. Hinc in no-D 1 stro