Aeternitatis prodromus mortis nuntius quem sanis, aegrotis, moribundis, sistit

181쪽

c.A P v T II. r. oculos in altum erise,cerne patu lum crucifixi Domini peAus , aperta ad amplexum brachia , parata ad medendum vulnera. Neque hic oratione lon- Exhον est opus: Poeniteat te errasse,& periam ψ gorasti. Dic ex animo Precavi, Deum

tibi propitiasti. emendationem sponde,

& veniam impetrasti. Nullum tam magnum est hominis peccatum , quin multo major sit Dei misericordia. Hanc spera ; spes non confundit. Suavis Dominus universis , Sc miserationes ejus super omnia opera ejus. Ipsum Do- 14 minum audi: Nunquid abbreviata, in- v. 9.quit, de parvula facta est manus mea,ut Isa. non possim redimere t aut non est in me s virtus ad liberandum v.z. Sed nos freqenter omni ex parte salinlimur : in peccato fervidi , post peccatum gelidi, peccando quidem exuit

mus, memorando peccata desperamus Multi spe veniae peccant, cum peccaFerint, veniam desperant. Vtrumque m

te, sed hoc alterum multo pessime. Ergo infaustam peccatorum sarcinam quam primum abjice, est qui exoratus ab huis meris illam tuis transferat,qui graviora

jam transtulit; cui nil grave, nil dissicile est. Tu tantum ne differas. Et qua vis pigra dilatio excusatione careat,

laude tamen non caret vel sera emendaritio. satius est sero quam nunquam re

sipiscere. Ergo animo praesenti ut re, re resipira a paucae lacrimulae inferorum

182쪽

N. so. serorum incendium extinguunt. Cor . I9. contritum & humiliatum si x v s non despiciet. S. 3 o. spes vita melioris miseris

mitigat

τρη CVm seneca ex te quaero , mi se- ger, Quid miraris miserias tuas λ.I Ad hoc genitus es, ut perderes , ut pe-ὸ.1 rires, ut sperares, metueres, alios teque is a i. inquietares, mortem & timeres & optares, d , quod est pessimum, nunquῆm

scires, cujus esses 1latus, nec unquam in eodem statu durares. Praeter hoc quod omne futurum incertum est , dc ad deteriora certius : facilius ad superos iter est, animis cito ab humana conis versatione dimissis, sic enim minus faecis ponderisque trahunt. Nempe leviores ad originem suam revolant, si liberentur antequam altius terrena concipiant. Nec unquam magnis ingeniis Chara in corpore mora est. exire atquct' erumpere gestiunt; segre has angustias ferunt, vagi per omne sublime,& ex alisto assueti humana despicere. Inde est Phaed. quod Plato clamat: Sapientis animum totum in mortem prominere; hoc velle, hoc meditari, hac cupidine ferri in existeriora tendentem. Et quam illud clare Plato de meliore vita di Mihi videtur, inquit, vir qui revera vitam in studio sariequae posueriliam fiducia moriturus, plenus

183쪽

CAPUT II. plenus bonae spei , quod magna ibi

praemia consequetur, si obierit. Hoc prisci viderint in tenebris , tu in sole id non videas t Quid ergo, mi aeger , res terrae te turbant i brevi caelum habitabis. Illuc aspira, dc quicquid miseriarum sentis, minus senties. S. 3I. Spes vera vita beati M.

Poetas aut philosophos tibi hic non ingero : res seria est. Ex ipso divini eloquii fonte propinabo tibi purissima

fluenta. Ergo moerorem mitte, speque

certa dic cum Doctore Orbis: Scio cui' icredidi, & certus sum , quia potens est: idi

depositum meum servare in illum diem. '''Luid trepidas curta dei homo Z Gracciam etiam audi r Qui timet Dominum, Melia nihil trepidabit, Sc non pavebit: quo- e. 3 .niam ipse est spes ejus. Timentis Do- a Gminum, beata est anima ejus. Ad quem ozrespicit , dc quis est fortitudo ejus t Ο-- I culi Domini super timontes eurn , protector potentiae, firmamentum virtutis, tegimen ardoris, & umbraculum meridiani , deprecatio offensionis , dc adjutorium casus , exaltans animam 3c illuminans oculos,dans sanitatem & uitam dc benedictionem. Regivi vates quam hiσfortis, quam intrepidus , etiam funus suum pros ciens : I n pace , inquit, in idipsum dormiam & requiescam, quonia tu DO-v. 9.

joc singulariter in spe consti uisti me.

184쪽

x46 PRODROMIrs6o. 2uanam illa 2 alibi exprimis: Quia factus

v s es spes mea , turris fortitudinis a facie inimicii inhabitabo in tabernaculo tuo in saecula di protegar in velamento alais sum tuarum. Mi dicas: Impatientia mea male me jubet derare. Hic iterum tibi re-.V7o medium .cum Davide clama: Quoniam tu π s es patientia mea Domine; Domine spes mea a juventute mea. Neque satis huis

regi, frequentis ime exciamasser Spes mea in Deo est . Deus spes mea. Sed o ali sys6 - ad idem hortatus: Sperate , inquit, in eo Omnis congregatio populi, effundite

coram illo coida vestra. Cur tu non sequam. r , tot ra vo praeuntem Z ic ergo animo

1, T Memor esto verbi tui servo tuo , in quo m. so. mihi spem dedisti, haec me consolata est

m.ν. in humilitate mea. Et cum Hieremia υ c. 17. te : Et ego non sum turbatus te pasto--V. rem sequens, & diem hominis non desideram, tu scis. Non sis tu mihi formidini, spes mea tu in die afflictionis. E- Idem undem alibi monentem audi. Quiescat voatua a ploratu , re oculi tui a lacrimis,

V st' quia est merces operi tuo,& est spes no-Iρ - - vissimis.Iobm in hoc eonfidentis imus : Eliasio uterit me , in iplo sperabo. Idem ..1' Dm m mortis vicinia degens : Rursum , ait, D. 12. post tenebras spero lucem. Scitote, ela Ereti. mat Sirataris, quia nullus speravit ine. a. Domino, & confusus est. quis enim v,r I. permansiit in mandatis ejus , & dereli-λ .r3. ctus est aut quis invocavit eum, & de

spexit illum quoniam pius δc miseri

cors

185쪽

CAPUT II. 14

cors est Dominus,& remittet in die tri- γ.bulationis:& protector est omnibus erae. ΙΣ. quirentibus se in veritate. Et eas:Spe-π-6ra in Deo tuo semper. Nam, Omnes qui in MAE sperant in eum, non infirmantur. Siquum Sidem , Bonus est Dominus sperantibus in Afri,. eum, animae quaerenti illum. Bonum este. ., eum silentio praestolari salutare Dei. H 2s.ctre, bonus Dominus 3 confortans in die 26. tribulationis , & sciens sperantes in.se. M. Sed σ nos, scimus quoniam cum appa- ' 'ruerit, similes ei erimus,quoniam vide- 'I bimus eum, sicuti est. Et omnis qui ha - -Iρ

bet hanc spem in eo, sanctificat se, sicut '& ille sanctus est. Spem ergo firmissi 'mam concipe de Dei bonitate ; & illei sperantem in se non deseret. Videbis

Deum in regione vivorum. v. 9.

s. 32. Tranquillitas e vera IP. Convertere anima mea in requiem tuam, quia Dominus benefecit tibi. λιψ Quid fatigaris per tam varia laborum 8 7 genera ρ En, adest Dominus , omni labori tuo finem impositurus. Desine e M , mea anima , velle misera esse , dctot laboribus intabescere. Quietis tuae initium morbus & mors. Laboriosa

inquis, initia. Ita est. sed scis ; plerunque nulli dies minus quieti quam qui quieti proximi; nulli minus festi, quam qui sestos antecedunt .Idem hic. Requies tua , aeterna requieS N

186쪽

PRODROMI Nunc ' Parasteue te fatigat; brevi sequetur Pascha nunquam finiendum. Age, & brevem adhuc seu laborem Jeudolorem exhauriet jam portam spectas, non tantum illam per quam e vita hac egressus, sed & per quam ingressus est

in illam aeternam. E isi vix laborare coeperis ; tunc tamen fatis est laboratum, quando id ille censet, cui laboratur. Tu ergo, mea anima, vanis vana dimitte , dc ad Deum te verte, qui benefecit tibi.Beneficia illius in te summa & innuis

mera: arenam maris citius numeraveris

quam ista; quibus utique ad caelum tibi viam ita bene speraὶ non ad inferos

voluit aperire. Bernardus Clarevallenissis hoc ante obitum suis unice commenis davit, ut in tutissimo divinae clementiae sinu spei anchoram firmarent. Illud igitur carmen regium in corde & ore ver-Ps. 3o. semus assidue : In te Domine speravi,

v. I. non confundar in aeternum.

s. 33. Sotitium e doloribus. I.b. NT haec mihi sit consolatio , ut ami- e. 6. ngens me dolore non parcat ec conin Io. tradicam sermonibus sancti. Hoc igitur solatio, interim dum me dolores urunt, incalescam , dc animum viresque colligam , quando cruciatuum magnitudo

certam mihi mortio spem est allatura. Scio

187쪽

Scio enim dum me dolores veIut parseturientem excruciant, fore ut tandem salutis & incolumitatis spiritus, vitaeque alterius requies atque tranquillitas parata mihi sit, ut Dei misericordia super me resplendeat, sive cum mortem inferi,sive cum vita tuetur. Nulla igitur mei commiseratione retardetur Deus, nam si moriar, liber 8c securus a peccandi metu evadam, nec unquam deinceps Dei voluntati resistam, ut qui ex hujus vitae & mortalium inconstantia recesserim. valde videlicet imbecillitati meae timeo, ne forsan in via recta Scproposito sancto deficiam. Cuin itaque nactenus , per summam Dei misericoris diam & gratiam , in bono permanserim, aut inde avulsius , cito redierim, nollem ab vitae innocentia recederes quamvis spes mihi firma sit fore ut

nunquam Deo contradicam. Non est igitur cur mortem timere debeam , sed potius est cur eam constanter expetere ac expectare possim. quam cum tandem immittere in me voluerit Deus,

tantum abest ut illam deprecari velim, ut pro magno potius beneficio eam sim habiturus. Sanctus enim esse, cum conari debeam, a sanctissimo repurissimo spiritu, Deo, nihil iniqui, aut parum mihi utile accipere possum. Adeste igitur dolores , exercete me, prout vobis a Deo concessum. Incipere

mori re non dolere, vix ulli contigit. L Scio

188쪽

Scio,haec sacra aliter non constant. per dolores ad mortem itur: haec via regia est. Exiguo tempore dolemus , ut non doleamus aeternum. g. 3 . Dolores omnes frangit Patientia. Dolor, res acerba, immitis, horrida, tristis, amara; naturae adversia, senis1ibus odiosa, sed quae virtutis ope si non dulcescere , certe leniri frangique, sors etiam, si1 virtus animum armaVerit, aut lsentiri parcius , aut quodammodo nec

sentiri quidem possit. . Ita dico : qui in hac lucta non volens terga dat, sed toto nisu ac bona fide resistit, semper est superior , semper abit victor. Quid o

Iutum murmuras contra tuum figulum'

illi ab aeterno destinatum , vas istud in lhonorem , hoc in contumeliam , aliud in alium usum,omnia tamen fiagilia fingere & mortalia. Quid ergo indigna-IIQU. ris Querelae 8c indignatio nil aliud ι. a. quam accessio mali sunt ; Nihil enim tam exasperat fervorem vulneris quam Senὸea serendi impatientia. Omnis indigna- . 3. de tio in tormentum suum proficit. Sic δω laqueos sera dum jactat, astringit; sic aves viscum,dum trepidantes excutiunt, plumis omnibus illinular. Nullum tam arctum est jugum, quod non minus lindat ducentem, quam repu3nantem. Vnum est levamentum malorum etiam

ingentium , PATI, & necessitatibus suis

189쪽

C A P V T II. Ist, suis obsequi. Quid igitur morbo corporis, animi morbuiri addere juvat, teque miseriorem facere murmurando,&illum tibi reddere infestiorem, qui labores hominum ex alto videt, patientiamque considerat ,remedio illam compensaturus & praemio.

Sed objicit aeger i Quicquid dixeris,

non facie init non sentiam quod sentio. Ni delicate aeger , saltem in tuis auribus, si non alibi apud te, permitte habitare patientiam. Non ego dolorem, dolorem esse nego, sed eum opprimi posse dico patientia. Haec si non omnem doloris sensum eripit, at doloris certe victoriam concedit, dum vires susscit ad illum viriliter ferendum Quapropter excitandus δc armandus est animus , contraque suos hostes in aciem educendus. Lentus, imparatus , atque impatiens animus saepe minimis dejicitur. Sicut pavidus miles qui hoste viso diffugiens abjicit arma , & ipse sibi periculum facit,ubi periculum non fui1set impavido : sic ignavum animum, dc sensilaus obsequentem sola cogitatio doloris exanimat, qui si patientiam, ut scutum objecisset, doloris victor evasisset. Patientia non modo animi vim auget, sed ipsam doloris asperitatem imminuit. Quod si dolor sit acerrimus 3c maXimus , sperare incipe , ipsa doloris magnitudo finem promittit : quod jam supra demonstratum est. Nam sicut L a ad

190쪽

Vr PRODROMI ad extrema gaudii pervenisse principium est doloris, sic extremitas in dolore , principium gaudii sit oportet. Contrariorum haec lex est ; alterum ex alterius fine nascitur. Sed an non erubescimus, tot e Chrisianis pueros ac puellas tulisse cum gaudio,quod nos viri sine fletu & questibus non ferremust Nos ergo non possimus, quod isti dc istae Quid trepidas erige te animesseera

in Deo : mox erit finis . Gravia sint ista; sed sunt brevia. Noli,oro,succumbere. Pulcherrimum est & vere Christianum nec voluptati cedere, nec dolori. s. patientiasserimen Menricus.

V maeum illum probaticum amnem,

m. r. jacentem mendicum. mendicum tan

ad I 6. tum aegrotum etiam. Heu l ipsa ex se sola paupertas , dc diuturnus oc gravis morbus est e si corporis dolores accedant, geminatur malum , quod tolerari non potest nisi geminata patientia,qualis certe in hoc paralytico. Pauper fuit re paene extra legem aliorum. Nam adeo seris & opis inops erat, ut homi nem non habuerit, qui ipsum turbatis undis admoveret. Servulum sibi conducere non poterat, omni Codro & Iro

Pauperior. Sed nec fuit qui miseria cordia se moveri sineret , ut tam indigenti