[Longou Poimenikōn tōn kata Daphnin kai Chloēn biblia 4 (romanized form)] = Longi Pastoralium de Daphnide et Chloe libri IV : Graece et Latine. Accedunt Xenophontis Ephesiacorum de amoribus Anthiae et Abrocomae libri V

발행: 1794년

분량: 352페이지

출처: archive.org

분류: 자연

271쪽

gens commeatu copia suppetebat erga ippothoum enim Cappadocum linguae peritum, tanquam domesticum omnes se gerebant. Decem diebias persecto ii nerem acum pera eniunt, ibique prope portas divertuntur, deceminique, se Miquot dies a labore reficere. In convivio Hippothous suspirat, lacrimatque AM

comas quaerit, quae lacrimarum caulai Ille Longa est inquit, rerum mearum commemoratio, ac tragoediae plena. Ahrocomas ad dicendum hortatur, sua se quoque narraturum promittens. Ille altius inmuinis

petens, cum forte soli essent, ordine, quae ipsi acciderant, narrat. Ego, inquit, genere perinthius sum, urbs est Thraciae vicina xe primariis civitatis. Audisti , quam celehrissi Perinthus, ct cives opulerui. Ibi cum iuvenis ad-

272쪽

κατοικτεῖραι Ἐκῶσαν δε το μειρακιον παντα in τα πρωτα γε του ρω-

όδοιπορει φιληματα - ναύσματα, καὶ πιλλα

μων ἀήμῖν ἐνεμέσηπι Καὶ ἔρχνταί τις απο Βυζαντίου πλησίον το Βυζάντιον τῆ IΠερίνθωλανη τωντα πρωτα ἐκεῖ δυναμένων , ος ἐπὶ πλούτω καὶ προου-- μέγα φρονων Ἀριστομαχος ἐκαλεῖτο Οὐ-

huc essem . amore cuiusdam adolescentuli indigenae captus sum, cui nomen Hyperant hae. Cum primum illum in gymnasiis luctantem vidissem, amavi; nec durare potui, quin, cum festum patrium ac privigilium ager itur, ipsum adirem, oraremque, ut me misereretur. Ut audivit adolescens, omnia pollicetur misericordia coni-- motus. Primique amoris gradus uere oscula, coni eius, ac inultae a me lacrimae Tandem potuimus, o casios Lairepta, soli una esse, ob eandem aetatem millime suspecti Longa nobis consuetudo fuit mutuo deamantibus, donec Deus aliquis invidit. A Byrantio,

AEuod non longe a Peruatho abest, advenit vir inter illic potiores, ob pecuniam' opes elati animi, Aristoma-

273쪽

- λόγων τεχνίτης. Ιαραλαβων 1 αυτον, τα ραν

chiis vocabatur. Is vix Perinthum ingressus, velut ab aliquo Deortini in me missus, Hyperanthem , qu me cum erat, videt, statimque admiratione formae adolescentuli capitur, quae quemque valeat allicere. Deperiens non amplius immodicum amorem cohibuit, sed primum pueriam arcessit ac nihil proficiens, cimi Ηροperanthes ob benevolentiam erga me suam neminem adiret, patri, homini nequam avaro sordidoque persuadet, ut sibi Hyperanthem tradat, institutionis causam obtendens dicebat se enim sermonum artificem Ut accepit, prina inclusum habuit, inde ByZantium abstulit Sequor ego meis omnibus posthabitis, , quoties licuit, puerum conveni. Licuit Ver raro unde iiafrequentia mihi oscula, dissicillimae collocutiones, multis me observantibus. Tandem non amplius ferre

274쪽

μέν τινος διηλυστο - Ο πλους. ελευταῖον

κατα Λέσβον μῖν γενομένοις ἐμπίπτει πνῶμα ψο

Ἐνα in τοσουτον δυνηθην τ ιτωμα ιασωο α επὶ valens, me ipsum instigans Perinthun redeo. omnis hiis quae possidebam, venditis , collecta pecunia , Byzan vim revertor, arreptoque gladio, iota silium my-peranthes probaverat noctu Aristomachi domum in tro, cum puero cubantem inveni, iraeque plenus

letali vulnere percutio per silentium quietis cunctis clam potui egredi I perminem abduceps, totius vi ctis itinere Perinthum profectus, statim navim con scendens insciis omnibu in Asiam navis vi Aliquantum in principio felix navigatio it tandem Leshum

praetereuntibus vehemens irruit ventus,in navim subvertit. Ego cum Hyperanthe natabam, eiusque natationem sublevabam. Sub noctem cum vires ad natandum adolescentulo deficerent, morum .iso tantum potui co

275쪽

' Ηρα- ὼν πελάγει, μεγάλου πνευσαν τος το Τοὐντευθεν δε εἰς με ΓΙ 'νθον ἐλθεῖν οὐ δέγγων, ἐτραπιν Ἀσίας ἐπὶ Φρυγίοιν την μεγαλοτ α ΙΠαμφυλίαν Καπαυθα απορία βίου καγαθυμία, της συμφορας, εο ἀωκα ἐμαυτον λη νει Καὶ τα μεν πρωτα in 1ρίτης λησπιείου γενομενος το τελευταῖον περ Κιλικίαν αυτος συνεστησάμην ληστηριον ευδοκιμη - ἐπι πολύ ἄως ἐλήφθησαν οἱ συν μοι, αὐ

pus usque ad litus servare humare. Μultum lacrimans tu ingemiscens, moniimentis ahlatis, idoneo forte lapide invento titulun sepulcro statui, inscripsique in infelicis pueri memoriam epigramma ex tempore factum: pothous istilum scis claro hunc 'perorat , Non adium potuit san Ἀ-ulum dare eivi.

Desinu heu ori flos magni flamine veriu, Quin rupis pelago ora m moso acerbo. ει eo Perinthum non redire statui, sed per Asiam in Phrygiam ibaiorem, Pamphyliam iter converti. Ibi

inopia, animi aegritudine coactus, latrocinando me dedi Primo latrocinii comes factus , tum in Cilicia ipse praedonum agmine constituto clarus admodum fui donec, qui mecum erant, capti sunt non inulto ante, quam tu vidissem. Hate narrationum mearum fortuna.

276쪽

Nunc tu, amice, tuam narra videris enim magna quadam necessitate ductus vagari. Abrocomas se Ephesium esse dicit. puellam amasse, dux ille , vaticinia , peregrinationem, piratas Apsyrtum, Manto, Vincula, fugam, caprarium , .usque Ciliciam iter. Illo adhuc loquente, Hippothous collacri mavit m parentes, inquiens, patria, Vos nunquam adspiciam, o mihi omnium carissime Hyperanthe. Tu quidem, Abroconia, videbis tandem, quam amas. ωali, quando recuperabis. At ego Hyperanthem videre mi-quani potero. Haec dicens Hyperanthis comam oste dit, di super illa levit. Postquam ambo affatim collacrimassent, Hippothous, Ahi comam respiciens, Aliquid tibi, inquit, an uid praeterii non enim dixi, a

277쪽

συλλέξασθαι προς σφαλειαν mi OG.

paulo iste, quam caperentur latrones, ad antriam a venisse errantem puellam pulchram, parem tuae aetatem habentem, patriamque tuani ominasse. Nil ultra didici. Hanc decrevimus Marti immolare, & parata quiden OlIinia erant , cum supervenere, qui perseque-.bantur. Ego aufugi. iii illa factum sir, ignoro. Sed Onanino pulchra erat, o Abrocoma, simplicem induta vestem, coma flava oculi venum. Illo etiam loquente exclamavit Abrocomas, eam vidisti Aiathiam, Hippothoe Quonam aufugit Z quae illam rem habet i ,-iiciam- v rtamur, illam quaesituri non longe abesta latronum antro. Per Imperanulis animam, quae eadem ac tua est, precor, ne mihi volens iniurius sis; sed eamus, ubi invenire Anthiam possimus Hippotiious omitia ei duirunt promittit nonnullos colligendos, se homines dicit ad itineris securitatem.

278쪽

Dum illi agitant, quo modo in Ciliciet in regrederen tur, Anthiae iam triginta dies praeterierant, Terilao parabantur nuptiales viminae, ab agro abductae magna

porro aliarum rerum paratur copia. Familiares ei simul cognati aderant Q civibus militi convenerant ad celebrandas nuptias Anthiae. Eo te inpore, quo Anthiae latronum manibus erepta arsit venerat, hi forte

e naufragio pervenerat senex quidam, qui Aegyptum versus iter in animo habuerat, Ephesius Elidoxus nona .rae, qui Tarsensium nobilissimos adiens vestem Warge tum petebat, omnibus infortunium narrans Ad Perilaum venit, dicit se Ephesium, se medicum esse perilaus eum ad Anthiam adducit, pergratum ei fore existimans, si

279쪽

αο, XENOPHONTIS

ει παρ καστα προς την Ἀνθίαν, παντων απολαύων

Ephesium hominem vidisset. Illa Eudoxum comiter allocuta, si quid sibi de suis dicendum habeat, rogat. Is se nihil scire, diu ab Epheso peregre agentem. Νmori men minus laeta de illo fuit Anthia rerum domesticarunt recordans. Itaque iamin familiarium cor suetudine ute-hatur, Widemtidem Anthiam, si quid opus haberet,

adibat, Meius beneficio omnibus ad vitam necessariis fruebatur orahat vero eam semper, ut Ephesum mitteretur; erant quippe ei uxor liberique. Ubi omnia,

quae ad nuptias spectarent, Perila perfecta fuere, i dabatque dies, coena opipare ei apparatur, Anthia, ptialibus ornamentis exornaturi H nec noctu, ne i terdiu ulla lacrimis quies. Semper oculis obversabatur

'Eφιλοφρονat τε Haec est odie Florentino. Cod Flor temo ita quoque legi 'm,si, o Hoc voeab Oeeli. iusserat em in Have ea in exempli Dii margine adnota-

5uppleta haec a Locesta e

280쪽

EPHESIACORUM LIB. IV. 263

Abrocomas, multaque simul in mentem veniebant, amor, iugi uratulum, patria, parentes, necessitas, nuptiae occasione arrepta seorsum concedens, capillo

que discindens, o me, inquit, omnino iniquam sc testam. Non parem Abrocomae vicem reddo. Ille quidem, ut viri mihi fidem servet, vinculam supplicium omne sustinet, forsan montius est. Ego vero hinnim oblita nubo miseres Hymenaeum de me aliquis canes Perila lectui attingam At o mihi omnium M.

rissima Abrocomae anima, ne afflieteris mei causa nun-- quam enim iniuria te afficiam volens Adibo te, iisqite ad mortem sponsae fide servata. Cum haec dixisset, E

doxum Ephesium medicum accedentem sensim in s motum cubiculum abditit, ibique ad illius genua pro-

SEARCH

MENU NAVIGATION