Aeschinis in Ctesiphontem oratio.

201쪽

μεμνημαι, πρ0λεγω υμῖν, A ανδρες 'Aθηναῖοι, εἰ μη κατα- λυσετε τας ἀφθόνους δωρεὰς καὶ τους εἰκn διδομενους

στεφάνους, ουθ' οι τροώμενοι χάριν υμῖν εἴσονται Ουτε τὰ της πόλεως πράγματά ποτ επανορθωθήσεται. οτι δ' 5 ἀληθη λεγω, μεγάλα τουτων οιμαι σημεῖα δείξειν υμῖν. 178 γάρ τις υμῆς ερωτησειε πότερον υ μῖν ενδοξοτέρα δο

κεῖ ἡ πόλις ημῶν εἶναι ἐH των νυνι καιρῶν η επὶ τῶν προγόνων, ἄπαντες αν ὁμολ0γήσαιτε oτι ἐH τῶν προγό-

1 ώ ndd. Α 2 δωρεὰς W, δωρεὰς et αυτας R, ταυτας δω0. X. 4 πού επανορθ'. W, επανορθ. Be, ουδ πο επανορθ. kl, ουδέ-ποτ επανορθώσετε h. Cf. adn. 7 η πόλις ημῶν Be, η πόλις υμῶν k, η πόλις δοκεῖ l, η πόλις Μ. 8 ἄπαντες . . προγόνων Om. n. ομολογησετε I, ὁμολογησ0ιet ε h, ὁμολογησητε agm.ότι add. h. rus sit multo ante excogitata ac parata Videantur. Cf. Cic. p. Sest. 6 96: rem quaeris praeclaram iuventuti ad discendum nec mihi difficilem ad perdocendum. δωρεαςJ Hae voce proprie Publica praemia in unum aliquem hominem conlata designantur, cf. Frolib. Lys. Vol. III 173. Quodsi apud Xen. Heli. II 3, 8 legitur: πλην δώδεκα καὶ στεφάνους, ους παρὰ τῶν πόλεων ελάμβανε δῶρα ιδία, nescio an Corrigendum sit: ους παρὰ τῶν πόλεων

ἔλαβε δωρεὰς ιδία.

επανορθωθησεται Post hoc verbum in libris mser. haec Sententia legitur: τους μεν γὰρ πορονηρους ου μη ποτε βελτίους ποιησετε, τους δε χρηστους εις

την εσχάτην ἀθυμίαν εμβαλεῖτε, nisi quod in Α abest et γὰρ et μη ποτε, illud etiam in B praeter a. Hane sententiam ab hoc loco prorSus alienam eSSe exiStimo. Nam illud modo iudicaverat Aeschines: Si honores praemia que publica porro etiam effunderentur, brevi futurum ut neque honores qui conSequerentur gratiam populo haberent neque Salus publica et status civitatis augeretur. Hoc igitur ut conprobaret argumentis Aeschines sumpsit. Atque hanc rationem iniit

ab his verbis: οτι δ' ἀληθηλέγω κτλ. Quid igitur sibi vult

sententia illa subito interiecta et tamquam extrinsecus inlata 2 Nam neque praV0S homines meliores evasuros et bonos Viros in sollicitudinem quandam VenturOS et confusionem, hoc certe nihil pertinet ad eam quae praemiSSa e Stsententiam. Accedit quod hoc ipsum et bene cogitatum et apte conlocatum habemus paulo infrag 180: εὰν δε τῶ βουλομένω καὶ τοῖς διαπραξαμένοις χαρίζησθε,

καὶ τὰς επιεικεῖς φυσεις διαφθερεῖτε. Quae cum ita sint, hanc sententiolam aut ab grammatico quodam fictam aut ex alieno scripto huc inlatam esse

arbitror.

autem probabile, quod sumitur ad argumentationem, aut Signum est - σημεῖον) aut credibile aut iudicatum aut conparabile. Signum est quod sub sensum aliquem cadit et quiddam significat, quod ex ipso profectum Videtur, quod aut ante fuerit aut in ipso negotio aut post sit conSecutum. Cf. Anax. 12 ibique Speng. et

Ernest. Lex. Teehnol. GTREC. S. V. σημεῖον. Hoc autem loco re vera Aeschines non signis Sed eXemplis utitur, i. e. rerum geStarum auctoritate.

g 178. ἐπι τῶν προγόνωνJ Illa

enim aetate Athenienses inperio maritimo praevalebant.

202쪽

ΑΙΣXIΝΟΥ νων. ανδρες δε πότερον τότε ἀμείνους ησαν η νυνί τότε μεν διαφεροντες, νυνὶ δε πολλω καταδεέστεροι. δωρεαὶ δε καὶ στέφανοι καὶ κηρυγματα καὶ σιτησεις εν πρυτανείφ πότερον τότε πλείους η νυνί; τότε μεν ην σπάνια τα τοιαυτα παρ' ύμῖν καὶ το της αρετης ὁνομα 5 τίμιον νυνὶ δ' ηδη καταπέπλυται το πρῆγμα, καὶ τοστεφανουν εξ εθους ἀλλ' oυκ εκ προνοίας ποιεῖσθε. ουκ 179Osν ατοπον ουτωσὶ διαλογιζ0μένοις τὰς μεν δωρεὰς νυνὶ πλείους εἶναι , τα δε πράγματα της πόλεως τότε μῆλλον ἰσχυειν , καὶ τους ἄνδρας νυν μεν χείρους εἰναι, τότε δ' id ἀμείνους; εγῶ τουθ' υμῆς επιχειρησω διδάσκειν. οἴεσθ' αν ποτε, ῶ ανδρες 'Aθηναιοι, εθελησαί τινα επασκειν εις τα 'Ολυμπια η εις ἄλλον τινὰ των στεφανιτῶν αγώνων παγ' κρατιον η καὶ ἄλλο τι των βαρυτερων ἄθλων, εἰ ὁ στε -

δωρεαι δεJ Nop. Milt. 6: ut enim populi Romani honores

quondam fuerunt rari et tenues ob eamque causam glorioSi, nunc autem effusi atque obsoleti, sieolim apud Athenienses fuisse reperimuS. τὰ τοιαυταJ i. e. οι στεφανοι, αἱ στησεις καὶ αἱ ἄλλαι τιμαί. Schol. Cum enim τὰ τοιαυτα depravatum esSet in τὰ ταυτα,

facile hinc potuit nasci τὰ καλά. Illud quidem dicere non potuit Aeschines τὰ καλά i. e. honesta

studia rara tum fuiSSe. καταπεπλυται res obsoleta et contempta est. Recte enim Schol. : καταπλυνειν - λοιδο-

ρειν, vβρίζειν, καταφρονεῖν, ἀτι -

μάζειν. Pollux VII 38: ἀφ' Ουκαι τό, λοιδορειν πλυνειν, και

εξονειδίζεις και αἰσχυνεις ' καιτο ουδενος ἄξιόν τι ἀποπεφάνθαι καταπεπλυσθαι ὁ ρητωρεφη Αισχίνης. Huc pertinet Menandri seg. Meinelie p. 22 l):εὰν κακῶς μου την γυναιχ ου- τω λεγης,

τον πατερα και σε τους τε σους

εγο πλυνῶ. Ut nostratos dicunt: einem denΚopi Waschen. Aristoph. Ach. 381: εἰσελκυσας γάρ μ' εις τοβουλευτηριον, διεβαλλε και νευ-

δη κατεγλώττιζέ μου κἀκυκλο-

βορει κἄπλυνεν, ubi Schol.: εν- ταυθα κατέμιξε την κωμωδιακην χάριν και τὰ δικαστικὰ ρη-ματα. et ο μεν γὰρ διαβάλλειν και λεγειν νευδη και πλυνειν )εἴποι τις δν των περι τὰ δικαστηρια ταυτα λεγειν δεινῶν. τοτε κυκλοβορεῖν και καταγλωττί- ζειν χαριεντίσματά εστι κωμωδίας.

g 179. παγκράτιονJ Quint. II

8, 13: sicut ille exercendi cor-POra peritus non, si docendum pancratiaSten Susceperit, Pugno ferire vel calce tantum aut neXUS modo atque in iis certos aliquos docebit, Sed omnia, quae sunt eius certaminis. De re ipsa cf. Schoemanti Alterth. II 52. Schol.: εν α

203쪽

ΚΑΤΑ ΚΤΗΣΙΦΩΜΟΣ.

φανος εδιδ0το μη τῶ κρατίστρ' ἀλλα τῶ διαπραξαμενω; 180 ου δ' εἷς αν ποτ' ηθέλησεν. νυν δ' οἰμαι διὰ το σπά

νιον καὶ περιμάχητον καὶ καλὼν καὶ αείμνηστον εἶναι τονικησαι θελουσί τινες τὰ σωματα παρακαταθεμενοι καὶ 5 τὰς μεγίστας ταλαιπωρίας υπομείναντες διακινδυνευειν. υπολάβετε τοίνυν υμὰς αυτους εiναι ἀγωνοθετας πολιτι

κης αρετης, κἀκεῖν' εκλογίσασθε, ὁτι εὰν μεν τὰς δωρεὰς ὀλίγοις καὶ ἀξίοις καὶ κατὰ τοῖς νόμους διδῶτε, πολλοῖς ἀγωνιστὰς εξετε της αρετης, εὰν δε τω βουλοθ10 μενω καὶ τοῖς διαπραξαμενοις χαρίζησθε, καὶ τὰς επιει- 181 κεις φύσεις διαφθερεῖτε. ὁτι δε ὀρθῶς λεγω , ετι μικρωσαφέστερον et μῆς βούλομαι διδάξαι. πότερον sμῖν ἀμεμνων ἀνηρ εἰναι δοκει Θεμιστοκλης ὁ στρατηγήσας, δτ εντη περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχία τον Πέρσην ἐνικῆτε. η υη-

μῖνι ναυμαχία Franke, ego corruptum locum intactum reliqui. νενικηκατελεγει των τεσσάρων Se. αγω-

νων), επειδη και ἄλλοι εἰσὶν

ἀγῶνες, ενθα ου στεφανοι παρίχονται εἰς τιμην, ἀλλ' ἄλλα τινὰ οἷον ἄργυρος, χλανίδες η τι τοιουτον, ως ἐγνωμεν εν τοῖς Πινδαρικοῖς. τω διαπραξαμένω δεοἷον τω σκουδάσαντι ΚαυτωωGτε στεφανωθηναι, διὰ του

διαφθεῖραι χρημασι τους Ἐλλανοδίκας. τινὲς δέ φασι etsαπλῶς ἀθλευσαντι ἀλλα μη νικήσαντι. Quarum rationum utraverior sit, facile ex natura et viverbi διαπράττεσθαι apparet.

ωοθέτης ' Ἐλληνες. Thom. Mag. 19: α, .. κρεῖττον η ἀγωνοθ'. Phot. Lex. 8: ἀγωνοθ. ὁ εν τοῖς σκηνικοῖς' ἀθλοθέτης δε ὀ εν τοῖς γυμνικοῖς. Et profecto hoc

loco Aeschines recordationem iudicum ad memoriam certaminum theatralium excitare videtur. Nam athlothetarum munera describit

Pollux VIII 93: αθλοθεται δέκαμεν εἰσιν, εις κατὰ φυλήν, δοκιμασθέντες δε ἄρχουσιν ετη τέτταρα. επι τω . διαθεῖναι τὰ

Παναθήναια, τον τε μουσικον και τον γυμνικὰν και την ιπ

ποδρομίαν. Cf. etiam Boechii Siaatsh. I 303. ἐκλογίσασθεJ I 64: ἐκλογισα - μενος ὁστις ὼν προς Ουστινας

επολέμει. Dem. Mid. 160: εκ λογιζομένοις και θεωρουσιν. Vitium in Α ortum videtur ex Seriptura:

ita non simpliciter Aeschines hanc sententiam hune in modum elo-CutuS est: ο στρατηγήσας ἐν τηπερὶ Σαλαμῖνα ναυμαχία 2 Gloriam nimirum totius populi et honoris studium titillare Videtur. Sed cur non idem secutus est in Miltiadis virtute conmemoranda γΑecedit quod membrorum aequabilitas perturbata et eversa Videtur. An scripserat Aeschines:

Θεμιστοκλῆς ὁ στρατηγήσας ποτ'εν τη περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχία

204쪽

μοσθενης ὁ νυνὶJ την τάξιν λιπών; Μιλτιάδης δε ὁ την

εν Μαραθῶνι μάχην νικησας; fm δ' οι ἀπὸ Φυλης φευγοντα τον δημον καταγαγόντες; 'Αριστείδης δ' ο την ἀνόμοιον εχων επωνυμίαν Λημοσθένει; ἀλλ' εγωγε μὰ 182τους θεοῖς τοῖς 'Oλυμπι0υς ου δ' εν ταῖς αύταῖς ημεραις 5

ἄξιον ηγ0ῶμαι μεμνησθαι τοὐ θηρίου τούτου κἀκείνων των ἀνδρῶν. επιδειξάτω τοίνυν Λημοσθένης εν τω αυρο τοὐ λόγω, εἴ που γεγραπταί τινα τούτων των ἀνδρῶν

στεφανῶσαι. ἀχάριστος αρ' ην ὁ δημ0ς; οὐκ, ἀλλα μεγαλόφρων, κἀκεῖνοί γε της πόλεως ἄξιοι ' ου γὰρ ωοντο δειν 10 ἐν τοῖς γράμμασι τιμῆσθαι ἀλλ' εν τρ μνήμη των ευπεπονθότων, ἡ απ' εκείνου τοὐ χρόνου μεχρι τῆσδε τῆς ημερας ἀθάνατ0ς οὐ σα διαμένει. δωρεὰς δὲ τίνας ελάμβανον; ῶν ἄξιόν εστι μνησθῆναι.

λιπών γ Nam ut contrariorum ratio efferatur, adverbio temporali νυνὶ oratio carere non potest. Eadem ue cauSa eSt, cur paulo post η ουτος Stare non Ρ0SSit.

μοιον επωνυμίαν ἔχων 2 ιμάοχωτουτωδε ubi item grammaticorum industria addidit: ὁ δίκαιος επικαλου μενος. Atque etiam II 23 emendandum videtur: ὁ δ' ΟΡ δενεχων ἄπρατον μέρος του σώματος, ως ὼν 'Αριστείδης ὁ τους φόρους τάξας τοῖς Ελλησι, δυσχεραίνει και καταπτυ ει δωροδοκίας. Turpes autem titulos Demosthenis pro aetatibus Re Studiis varios enumeravit Aeschines

Hoc parum mihi conmodum vi

detur.

του θηρίου Hoc quidem iam Cicero mirabatur orat. O 26),

quod Aeschines Demosthenem θηρίον i. e. beluam appellaret. Sed haee VOX Saepenumero etiam in aliis iisque privatis cauSiS Oeeurrit, cf. Dem. 34, 52: και μὴ ἐπιτρέπητε ἀδικεῖσθαι υπὸ των τοιουτων θηρίων. 35, 8: ουδὲν ῆδει ολις θηρίοις επλησίαζε τοῖς ἀνθρώποις τουτοις. 24, 163. 25, 8. Ex his locis elucet beluam

non tam consceleratum hominem et inmanem appellari quam fraudulentum, Versutum, denique veteratorem. Atque in disceptatione iudiciaria haec vox non inaudita et satis trita erat.

ciendum statuit hoc Hyperidis Epit. V. 181) exemplum Secutus: ν αδου δε λογίσασθαι ἄξιον τίνες οἱ τον ηγεμόνα δεξιωσό

μενοι τον τουτων. At Aeschinem consulto vocem remittere voluisse credo. Quod ni ita esset, seri

pturum fuisse existimo: δωρεὰς δὲ ἄξιόν ἐστι μνησθῆναι τίνας ελάμβανον. Accedit quod interro-

205쪽

183 7υσάν τινες, es ανδρες κατὰ τους τότε και- ρ0υς, οι πολυν πόνον υπομείναντες καὶ μεγάλους κινδυ- νους ἐH τω Στρυμόνι ποταμω ενικων μαχόμεν0ι Μήδους 0ίτοι δευρο ἀφικόμενοι τον δημον ῆτησαν δωρεάν εδω-5 κεν αύτοις ο δημος τιμὰς μεγάλας, ως τότ' ἐδόκει, τρεις λιθινους Ἐρμὰς στησαι εν τιὶ στοα τῆ των Ἐρμων, εφ'ῶτε μη ἐπιγράφειν τὰ ονόματα τὰ εαυτῶν, ῖνα μη των στρατηγῶν αλλὰ του δήμου δ0κῆ εἰναι το επίγραμμα. 181 δτι δ' ἀληθῆ λεγω, εξ αυτῶν τῶν π0ιημάτων γνώσεσθε. 10 επιγεγραπται γὰρ επὶ τω μεν πρώτω τῶν Ἐρμῶν

gationibus responsiones subicere

g 183. τους τότε καιρους i. e. illa aetate qua populuS magnanimitate et excelsitate eum primoribus viris certabat. TempuS Rutem ipsum deinceps definitur.

επὶ τω ΣτρυμόνιJ Cimonis in

Thraciam expeditio, cf. Thue. I98. Plui. Clin. 7: πρῶτον μεν ουναυτους μάχη τους IIέρσας ενίκησε καὶ κατέκλεισεν εις etην πόλιν i. e. rόνα), επειτα τους υπερ Στρυμόνα Θρῆκας, οθεν αυτοις εφοίτα σῖτος, ἀναστά

ρίαν τους πολιορκουμένους καροτέστησεν, AGτε πυρ ενεῖναι . .

καὶ συνδιαφθεῖραι μετὰ τῶν

χρημάτων εαυτους. Et quantos ibi labores toleraverint Athenien-SeS, CognOScitur ex Herod. VII

εδωκεν Asyndeton satis frequens,, ei. Dem. 24, 11: μετὰ ταυτ εμηνυσεν Ευκτήμων εχειν 'Αρχέβιον χρηματα. , προσηλθε τηβουλη, πρU0υλευμ εγράφη. 24, 12: τότε ἀνέμνησεν υμῶς, τους νόμους ἀνέγνω. 24, 13: - γρά

et ις πρόχειρος λόγος, ως ἄρα και παρ' - αῖν επὶ τῶν προγόνων πολλὰ αγαθὰ εἰργασμένοι τινες

Ουδετος ήξιουντο τοιουτου. ἀλλ' ἀγ9πηetῶς επιγράμματος εν τοῖς Ἐρμαις ετυγχανον και ἴσως τοιουτον υ μῖν ἀναγνώσεταί τι επίγραμμα.

86: οτι δε και 'Eρμῶν στοά τις ελέγετο, δεδήλωκε και Αντιφῶνεν τω προς Nικοκλέα. Sic enim docte emendavit hunc locum StulteruS, es. Sauppe segm. Antiph.

μὴ επιγράφειν J Corn. Nep.

Paus. 1: primum in eo eSt reprehenSUS, cum ex praeda tripodem aureum Delphis posuisset epigrammate inscripto, in quo haec erat sententia: Suo ductu barbaros apud Plataeas esse deletos eiu Sque victoriae ergo Apollini donum dedisse. Hos versus Lacedaemonii exsculpserunt neque aliud scripserunt quam nomina earum civitatum, quarum auxilio Persae erant victi.

g 184 - 185. τω πρώτω τῶν Ερμῶν J Verum epigrammatum ordinem primus probabiliter restituit E. A. Richter in Iahnii Annal. 93, 30-34. Etenim in librismS r. cum Aeschinis tum Ρlutarchi Cim. 7) haec epigrammata hoe ordine Se excipiunt: quod primum nunc locum tenet, tertiam ibi sedem habuit, quod nunc alterum, tum primum fuit, tertium denique in secundo olim

loco habebatur si III, 2 I, 1 I

AESCHINES.

206쪽

επὶ δε τω δευτέρω ην ἄρα κἀκεῖνοι ταλακάρδιοι, οῖ ποτε Μηδωνπαισὶν επ' Drόνι, Στρυμόνος ἀμφὶ ρ0ὰς, λιμόν τ' αἴθωνα κρατερόν τ' ἐπάγοντες ' ρηαπρῶτοι δυσμενέων ευρον ἀμηχανίην.

4 κοσμητορα B. 6 τ' om. Ah. 8 ησαν Ah, cf. Behk. Anecd. III 1293. Herodian. II 950. II 45. 786. 10 καρτερον e. 11 τευ - κρον F.

non Aeschines ipse sed multo post grammaticorum Sedulitas in orationem inseruisse videtur, cf. RΟ-senberg in Ialin. Ann. 1870, 530, Hermerden de Lyc. g 100 in Mnemos. XI 72. De dialecto atque de auctore horum epigrammatum disputavit A. Κirchhoff, Hermes V 48-60. 1-4: Laudes ac virtutes Atheniensium bellicae antiquissimo iam Homeri praeconio celebratae

sunt.

των αυθ' ηγεμόνευ υἰος Πετεῶο

Μενεσθευς

τω δ' Ου πώ τις ὁμοιος επιχθόνιος γένετ' ἀνηρ,

κοσμῆσαι ιππους τε καὶ ἀνέρας ἀουπιδιώτας.5 - 6: Hos duos versus a falsario fictos esse arbitror. Primum enim nulla in eis sententia est, quae non meliuS expreSSa in Versu7 habeatur. Deinde aequabilitas his versibus epigrammatum e Uertitur. Illud enim credere non pOS- sum in tribus Hermis non parem VerSuum numerum inscriptum fu

nienses Virtute sic nostri aequales pariter insignes exstiterunt patientia et constantia. ην Pluralem hune esse, non Singularem numerum, id quod veteres grammatici contenderunt ut

Matth. 9 216 n. 4, primus demonstravit Gottiing Αcc. 69, ad Hesiod. Theog. 183. 321: της ο ην τρεις κεφαλαι. Schneidemin ad Soph. Trach. 520: ην δ' ἀμφίπλεκτοι κλίμακες. Κrueger Gr. II g63, 3

n. 5.

σθαι.

να, κρατερον.

δυσμενέων ἀμηχανίηνJ Schol. :

πρῶτοι ουχ ηττηθέντες γὰρ αλ- λὰ κρατησαντες ἀπέστρεάραν αυ- τῶν τὰς μηχανάς, alii: αντι τουαμηχανίαν ενέβαλον τοῖς πολεμίοις. Iacobs: primi omnium viam et rationem invenerunt, qua hostes in consilii inopiam conicerent. Atque ευρίσκειν eum dativo personae non modo in bonam sed etiam in contrariam

207쪽

185 εH δε τῶ τρίτω επιγέγραπται Ἐρμ si ηγεμόνεσσι δε μισθὸν 'Aθηναῖοι τάδ' εδωκανἀντ ευεργεσιης και μεγάλης αρετης. μῶλλον τις τάδ' ιδὼν και επεσσομενων εθελησει ι ἀμφὶ ξυνοῖσι πράγμασι μόχον εχειν. εστι που το των στρατηγῶν ὁνομα; ου δαμ0υ , ἀλλα τοτου δήμου. 186 Προελθετε δὴ τῆ διανοία και εις την στοὰν την ποικί λην' ἀπάντων γὰρ υμῖν των καλῶν ἔργων τὰ υπομνήματα 10 εν τῆ αγορῶ ἀνάκειται. τι ουν εστιν, ὼ ἄνδρες 'Aθηναῖοι,

0 εγὼ λέγω; ἐνταυθα ἡ εν Μαραθῶνι μάχη γέγραπται τίς ουν ὴν ὁ στρατηγός; ουτωσὶ μεν ἐρωτηθέντες ἄπαντες ἀποκρίναισθε αν οτι Μιλτιάδης, εκεῖ δὲ ουκ ἐπιγέγραπται. πῶς; ουκ ῆτησε την δωρεάν; ῆτησεν , ἀλλ' ὁ 15 δῆμος ουκ ἔδωκεν, ἀλλ' αντὶ του ονόματος συνεχώρησεν

187 αυτω γραφῆναι παρακαλουντα τους στρατιώτας. εν TOG

cf. Dem. 19, 124. τὴν δωρεάν W, ταυτην τὴν δωρεάν Ah, τ. δ. ταυτην B. ρτησεν . . ἔδωκεν Om. el. 16 γραφ. W, γρ. πρώτω Α' πρώτω γρ. B. παρακαλουντα gmh)η, παρακαλουντι C. partem dictum esse CODStat, CLEurip. Eleet. 649: ευρίσκεις δε μητρι πῶς φόνον; Pro dativo autem facile poni licet genetivum δυσμενέων. Relinquitur igitur ut quid πρῶτοι declaret exponatur. Et mihi quidem πρῶτοι aretius

coniungendum Videtur cum participio ἐπαγοντες quam cum verbo ευρον : Athenienses illi omnium primi, pro eo ut inpetus hostium inlatos repellerent, ultro eos tam quam in ipsorum terra vel dicione oppugnare adorti patientia et Virtute in extremam inopiamae desperationem coniecerunt. l 1 - 14: Quare ducibus pro tantis meritis hunc honorem Athenienses decreVerunt, ut posteri etiam ad similem virtutem pro

conmuni omnium salute praestandam Reeenderentur.

dum persanatus eSt. De praePO-sitionis usu conferre satis est

Pind. Ol. 5, 34: μάρνασθαι ἀμφ' ἀρεταῖσι. Hom. Γ 157: τοιῆοἀμφι γυναικὶ πολυν χρόνον ἄλγεα πάσχειν.

στοὰ ποικίλη magnam partem Veteris fori τῆς αγορὰς), quod erat

in interiore Ceramico, includebat. Cf. Leahe, Attio. Topogr. 159. πῶς; Haec particulu maximae admirationi' notitiam habet. Contra πῶς ουν Solemnis formula quaerentis est quomodo agi oporteat quid igitur faciam PDem. 19, 124: ἔδει δε μένειν. πῶς ου ν; ἀρρωστεῖν προφασίζεται. Exempla Gongessit Valeken. Eur. Hipp. 598. 126 l. γραφῆναι παρακαλουνταJ Nep. Milt. 6: cum pugna depingeretur Marathonia. Μiltiadi hic honos tributus est, ut in decem praetorum numero prima eius imago 11

208쪽

νυν τῶ μητρώω, ην εδ0τε δωρεὰν τοῖς ἀπ0 Φυλης φευγοντα τον δημον καταγαγ0ῶσιν, εστιν ἰδεῖν. ην μεν γὰρ ὁ το ψηφισμα νικησας 'Αρχῖνος ὁ εκ Κοίλης, εἷς των καταγαγόντων τ0ν δημ0ν, εγραψε δε πρῶτ0ν μεν εἰς θυσίαν καὶ ἀναθηματα δ0υναι χιλίας δραχμὰς, καὶ τουτ' ἐστὶν βελαττ0ν η δέκα δραχμαὶ κατ' ἄνδρα, ἔπειτα κελευει στεφανῶσαι θαλλου στεφάνω αυτῶν Ιἔκαστον, ἀλλ' οὐ χρυσῶ τότε μεν γὰρ ην ὁ τ0υ θαλλ0s στέφανος τίμιος, νυνὶ δεκαὶ ο χρυσ0υς καταπεφρόνηται. καὶ Ου δὲ τουτο εἰκn πρῆξαι κελευει, ἀλλ' ἀκριβῶς την β0υλην σκεψαμένην λοδ60ι ἐπι Φυλη ἐπολι0ρκήθησαν, ὀτε Λακεδαιμόνιοι και οι τριάκοντα πρ0σέβαλλον, ουχ ὁσ0ι την τάξιν ἔλιπον τῶν πολεμίων επιόντων. δτι δ' ἀληθη λέγω, ἀναγνώσεται υμῖν το ψήφισμα.

ΦΥΛΗΣ.

90neretur, ipse hortaretur milites proeliumque eonmitteret. Cf. etiam E. Curtius, Grieeli. Gesch.

1I 25. g 187. μητρώω Paus. I 3, 4:φκοδόμηται δὲ και μητρος θεῶν ιερόν, ην Φειδίας εἰργάσατο,

καὶ πλησίον το τῶν πεντακοσίων καλούμενον βουλευτηριον, οι βουλευουσιν ενιαυτὸν Αθηναίοις. Schol.: ενταυθα ἔκειτοτα δημόσια γράμματα. ἔστιν ἰδειν Schol.: εν αυτῶτῶ ἱερω, εν ω το βουλευτηριον ἐστιν, ἀνάκόινται γεγραμμένοι οἱ απὰ Φυλης τον δημον κατα

γαγόντες ' κεινται δε και εν τῶΜητρώω και Oι νόμοι Τῶν . . .

'ΑρχινοςJ Cf. 195. II 176. Dem. 24, 135: Μυρωνίδης ο υρχίνου

υιὰς του Φυλην καταλαβόντος και μετά γε τους θεους αἰτιωτάτου ἄντος της καθόδου τωδήμω και ἄλλα πολλὰ και καλὰ

πεπολιτευμένου και εστρατηγηρο

κότος πολλάκις. De pam qui vocatur Κοίλη cf. Leake, Dem. 23. 228. θαλλου στεφάνωJ Belah. Aneed. I 263: θαλλὸν λεγουσι τον στίφανον τον ἀπὸ της ελαίας. olea

ginae coronae antiquis quidem temporibus summo erant honori. Aureae non tam honorificae erant quam divitiarum et luXus Signa.

τότε τι εἰπεῖν εἰς τον Z1ημοσθένην αἰνιττόμενος ουτως ἐπήνεγκεν. Bremi: invectio eo acerbior, quo magis est inopinata.

209쪽

ὼν στεφανουται.

189 Kαίτοι πυνθάνομαί γ' αυτον μελλειν λέγειν , ώς ου δίκαια π0ιῶ παραβάλλων αυτ - τα τῶν προγόνων εργα id 0υδε γὰρ Φιλάμμωνά φησι τ0ν πυκτην Oλυμπίασι στε

φανωθηναι νικησαντα Γλαυκον τον παλαιὸν εκεῖνον πυ-

κτην, ἀλλα τους καθ' εαυτὀν ἀγωνιστὰς, ῶσπερ υμῆς ἀγνοουντας ὁτι τοῖς μεν πύκταις ἐστὶν o αγὼν προς ἀλληλους, τοῖς δ' ἀξιos σι στεφανοῆσθαι προς αυτην την 15 αρετην, ης ενεκα στεφανουνται . δει γὰρ τὸν κήρυκα α ψευδεῖν, ὀταν την ἀνάρρησιν εν τῶ θεάτρω ποιηται

tremo loco conlocata non modo vehementius accidit ad aures audientium sed etiam aliquantum temt)0ri S perSOΠRt.

cinationem Omnium maXime ad- amabant Stoici. g 189. καίτοι πυνθάνομαι κτλ. Facile ex rhetorum lociS, quid DemostheneS contra dicturUS es-Set, coniectura aSSequi poterat.

CLDem. 18, 314-319s Lept. 114: αἱ μέντοι τιμαὶ καὶ τὰλλα πάντατα μεν τότ ὴν επὶ τοῖς τότ'

εθεσιν, τα δε νυν επὶ τοῖς νυν. Hunc locum rhetores multum VR-riaverant.

ματι μέγας και άποθανόντος Ἱπποκράτους του Λεοντίνων Τυράννου διεδέξατο τα πράγματα καὶ κατασταθεὶς υ πο Γίλωνος εν Καμαρίνη κατα φηφισαμένωναυτου Λαμαριναίων θάνατον

ἀνηρέθη. Cf. Harduin ad Themist. 'or. XXI 249 d. Harp. 181 Philammona Atheniensem fuisse auctor eSt, ei. Suid. 1461. Jacob sAnthol. II 1, 229. Γλαυκον SehoI.: Καρυστιος ὴν ουτος. PauS. VI 10, l. Quintil. XI 2, 14. Themist. I 7b: καίτοι πόσους αν πατάξειεν ἡ ἀποκτείνειε Πολυδάμας ἡ Γλαυκος με λαγχολῶν; την αρετὴν ὴςJ Non cum omni

Virtute, Sed cum en, cuiUS ergo honorem tulerunt, h. e. Cum omnibus qui in hoc genere Virtutis praestiterint conparari volunt.

Schol. : ὁ Βιόνυσος επιλαμβάνε- ται ου γάρ, τησί, νικῆσαι βουλόμεθα τὴν α ρετὴν ώς τους ἀνταγωνιστάς. ἡγνόηκε δ' ἶfι ὁ αγών πρὸς τὸ ἐπαγόμενον νοεῖται. ἄνω μεν ουν περι τῆς νίκης λέγομεν αυτους ἀγωνίζεσθαι, νυν δε περὶ του εφικέ

σθαι.

210쪽

AIΣXINO Υπρος τους Ελληνας. μη ουν ημῖν Παταικίωνος αμει νον πεπολιτευσαι διεξιθι, αλλ' εφικόμενος της ἀνδραγαθιας ουτω τὰς χάριτας τον δημον ἀπαίτει. Iνα δε μη αποπλανῶ υμας απῖ της υποθέσεως, ἀνα- 190 γνώσεται υμῖν ὁ γραμματεῖς το επίγραμμα ο επιγέγρα- οπται τοῖς ἀπο Φυλης τον δημον καταγαγοῶσιν.

Toυσδ' αρετης ενεκα στεφάνοις εγεραιρε παλαίχθων δημος 'Aθηναίων , οῖ ποτε τους αδίκοις θεσμοῖς αρξαντας πόλιος πρῶτοι καταπαυειν 10ῆρξαν, κίνδυνον σώμασιν ἀράμενοι. Oτι τους παρὰ τους νόμους ἄρξαντας κατελυσαν, διὰ 1si τουτ' αύτους φησιν ὁ ποιητης τιμηθηναι. εναυλον γὰρ ην ἔτι τότε πῆσιν οτι τηνικαυτα o δημος κατελυθη,επειδή τινες τὰς γραφὰς των παρανόμων ἀνειλον. καὶ 15 γάρ τ0ι υιὸς εγὼ του πατρος του εμαυτου επυνθανό-3 τῶ δημω a. 9 τοις l. 10 πόλιος πρῶτοι lili, πόληος πρ. el, πρῶτοι πόλεως B. 12 παρανόμους I, παρανόμως kli, παρὰ τον νόμον D. ἄρξαντες I. 14 ετι om. a. οτι B, δτε Ah.

Παταικίωνος Suidas: Παταικίων ' ανηρ απὸ συκοφαντίας τὸν βίον ποιουμενος και π0OG-

ἐπι τουτοις. Cf. Diog. Laert. VI 39. Dio Ch s. 52 p. 550. In proverbium venit: Παταικίωνος Gυκοφαντικώτερος Mich. Apost. 14, 13.

fieat: tibiis personans. Inde haec deducta est dictio: εναυλος λόγος - Sermo, quo adhue aures PerSOnant, ef Plat. Menex. 235b: ουτως ἔναυλος ο λόγος τε και

ὁ φθόγγος παρὰ του λέγοντος

ενδυεται εις τα ωτα. Inde OX translata est ad designandam recentissimarum rerum memoriRm

vel recordationem se noch im fri- schen Andenhen. Multa exempla proposuit Ruhnken ad Tim. Leg. 85 100). Ceterum γραφὰς παρανόμων paulo ante in iudicio, quasi parum admodum ad salutem reipublieae valerent, detraxerat Lycurg. Leocr. g 7. Cf. A. Schoene in Iahn. Annal. 99, 737.

επειδὴ - ἀνειλονJ Idemque iudicavit Dem. Timocr. 9 154: ἀκουω δ' ἔγωγε και τὸ πρότερον ουτω καταλυθῆναι την δημοκρατίαν , παρανόμων πρῶτον γραφῶν καταλυθεισῶν και των δικαστηρίων ἀκυρων γενομένων.

ετη βιους ἐνενήκ. κ. πέντε Cf. II 147: ουτοσι μέν μοί ἐστι πατὴρ υτρόμητος, σχεδὸν πρεσβυτατος τῶν πολιτῶν ετη γὰρ ηδη βεβίωκεν ἐνενήκοντα και

τέτταρα κτλ.

υἱὸςJ Quamquam aetate iam

ProVectus Sum, tamen a patre haec Omnia me accipere Inemini

adulescentulum; II 77: ου γὰρ παρὰ τῶν ἀλλοτριων αλλὰ παρὰ

του πάντων Oικειοτάτου ταυταεπυνθανόμην.