장음표시 사용
181쪽
' 1 8 spd etiam cunctis saltem domInicis diebus, ot . In sexi Issolemnibus sermonem ad populum habere de rebus divinis, es que explieare, quae ad aeternam Salutem omnibus sunt necessaria a . Huc etiam refertur munus nunciandi se tos dies, indulgentias, jejunia, et cetera, quae emerserint, Ecclesiae praecepta, ne populi ignorantia violentur 3. . si γ Vide Benedictum XIV consili. Et ri minime 42 eom. I 6υν
Bulla . pag. 67 edit. cit. saὶ Concis. Trident. Feri. 5 e. a is Resν n. Quae contio a Parocho habenda est inter missarum solemnia, recteque ostendit Card. ΗΟ-ma Re . iiturgis. l. a e. 7 7 p. 359 S req. t. 5 eae Taurin. I 753.
morem hunc semper obtinuisse, ni proxime post Evongelitim sermo,sivo homilia, υσι trariatur ad populum baberatu . vid. Contriturio
n/m Apostolici mini υμπ 54. Innocentii XIII p. a53 ρ. ii Boliaν ii editam pro Regnis Hispaniarum, quam postea confirmavit Benedictus xlli Conrtit. In supremo militantis 5 I pag. 55o eoae ioc. , ubi animarum pastcres suas has partes implere jubentur, quamquam exiguum habeant populi 'numerum, di quamquassa per an
nuos contionatores satis huic rei consultum videatur.
5 Conenium 4 rident. post Serr. 25 aes Reform. in decreto de Do- uriti ciborum, seiuniir, o aiebus festir. . sa. Denique eorurn etiam est admisistratio sacramentorum. Quare Lateranense Concilium i non modo sancivit, ut Christiani omnes in Paschate a proprio Parocho Poenitentiae et Eucharistiae sacramenta suscipiant, sed, etiam Tridentinum ain monuit, ab eo solo, exceptis confirmationctet ordine, generatim lieite suscipi sacramenta. 'Sed nunc cum privilegia Regularium, et frequentes Episcoporum concessiones quamplures extra ordinem sacramentorum ministros induxerint, ab iis etiam, modo se contineant intra fines concessionis, ea probe suScipiuntur, et jus Parorichorum redactum est ad Paschalam communionem, ad viaticum, ad extremam unctionem. i, Cone I. Tμident. cap. Ia do Pamis. ω re mirr. svi cap. 15 o Hr. 25 de Reformat.
. 93. Ceteri Clerici generatim satisfacere debent oneri, quod conjunctum est beneficio, quo fruuntur. Quidam eorum praepositi sunt sacellis, hospitalibus aliisque locis, Et hi curam gerunt praesecturae, quam exercent, suisquo fruuntur juribus ac privilogiis, et Capellani, Rectores, Gubernatores appellantur. Quida in autem nullum habent onus, Praeter quotidianam recitationem divinarum precum, quas
182쪽
incii nomine comprehendimus, et hi simplex beneficium habere dicuntur.
Quibus modis Potestas ordinis acquirantur.
g. Ordinis potestas conservatione. MI ordinatione aequiritur.
. i. omnes clericorum gradus, Et officia, atque unI-vctrsam singulorum potestatem sumus persequuti proximum est' ut videamus, quemadmodum ipsI hanc potest tem Consequantur. Initium capiemus a potestat ordinis, quam clerici acquirunt vel consecrationΘ, vel ordinatione . Consecrasio ad Episcopos, Ordinatio ad sacerdotes, ceteros que clericos pertinet.
. . 2. I piscoporum consecratio manibus impositis, et Divino Invosato Spititu maxime perficitur, quamquam et alii ab Ecclesia ritus, ae caeremoniae adhibeantur si . Nam recitatis initio literis Cancellarias Apostol. de collato Episcopatu consecrandus praestarct debet Rom. Pontis jur mentum ob dignitas ot fidelitatis, cujus formula in Pontific. Romano d0scripta est sa); deinde examen conficitur. Super electi humeros, atque cervicem imponuntur eodices Evangeliorum. recitantur preces; funditur benedictIo; ea-yut et manus sacro chrismate unguntur s53, tum benedicuntur nisi haec omnia primum benedicta fuerint in bacu- Ius Pastoralis s4ὶ, annulas 5), mitra 6 , chirothecae ).
Accipit etiam Episcopus, antequam consecretur, crucem, quam anto pectus g0stat 8 . IJ Vide PontifieaIe Rom. 1st. io in Consocollans e Myr in Epi 'copum p. I r. I ed. Catalani Romae I 733, ubi cuncta haec, quae ocen Omuti ordine reseruntur, ritusque omnes describuntur con
183쪽
ι ianum can. 7 diri. 23. ex quo hodierna consecrationis forma prostat.
a in ritus iuramenti formula, quae a S. Gregorio Vlt originem daeit, habetur in can. 4 do Iurejup., eaque. comprehenditur septem articulis, sed nunc ita duo alii adduntur. De huiusas Cramqnti antiquitate & aequitate videndus Catalanus in Pontisi Rom. par. I rit. II q. 9 x. I p. I79 seq. ed. Roma ι733, Zaccaria Dirr. de Reb. Wd hisιor. atque antiq. Ecos. pari. diis. IS L a D
5 Sacra unctio neque in Episeoporum consecratione, neque in presbyteror*m ordinatione nunύ a Graecis adhibetur, licet olim adhibita suisse videatur. Conser Menardum in I. Sacνamona. S. Greg. not. S 784 coi. 5i6 2 5a6 r. 5 πρ. S. Gret, ed. Matinis. Purre. 7oI, Hallier do Sac. eleri. pa . a rota. 8 c, Io uri. es seq., Cata Ianum in rimis. Roman. r. i iit. Ia I p. laa e it. i5 . a a m
qua etiam Graeci unctionem hane adhibere jubentur; sed vide hujus Decretalis explanationem apud Gontalec, di vide Giraldum Exposit. iur. Pontis paν. I se Z. III t. t pag. 72. Raeuli pastoralis meminit antiquus ordo)Romanus, de memminit Concit. Toletanum I v ean. 28. r. 6 Cone. Labb .ei col. t o.
Et hine animadvertit Joannes Morinus aeo Sac . ordinat. pan. Sexere. I c. a n 5 ritum hune esse antiquissimum. Vide Iacobum Goar. In Not. ad BittiaI. Gregoμ. p. 3 i5 od. Ir. an. i 6 7. Illud hie animadvertendum, quod Sum. Ponti sex non Dratu baculo pastorali tum p o te bisto iam, tum ' opte sticam rationem, ut in quit Innoe. II l in eap. tinis. de Sucν. undes. Intelligit Innocentius historiam quam narrant Innocent. Augustodunensis G m. do M.
Atro ου Paulo, aς Petrus Clunia censis Abbas l. I ep. 2 de S. Petro, quem aiunt baeulum tradidisse S. Eutherio primo Trevirentium Antistiti, a quo per illum S. Maternus ejus socius ad vitam revo catus est. vid. Cironium in Puνat DL ad DrcνetaL Gregorii IX rit. δε μίν. undes. 6 Baculi significationem explicat innocentius I III. I .. 6a Amste . Misi. r. i om. p. 553 ed. an. φρ 75 sed de jurisdictionem significat, & ideo Marinus Romanae Ecclesiae Diae nus de Legatus in Synodo VIII Constantinopol. aes. 7 t. to Concit. Labyaei eol. 568 de Uliotio inquit: tollite baculiam δε manu effut 3 signum σίν en7m dignhatis pasto a Iir, quod bie babrνe nullatenti de boti Atque in ehronico Nova liciensi apud Duehes nium uisio . Hane. t. 5 l. 6 de Abbate exauctorato habentur haec : deterlabilem ειν baliam cs it bactilum fregis, atquν rupeνbum A sedo dejecit. De baculo pastorali suse scripserunt Ioseph Uiceeomes is Ap μ. M Gae l. 5ι. 4r, Andreas Saussa ius Panopi. Euere. lib. I, Clampinius Cn. m
XXVII ο iis . i5 . 26 do coniecrat. e A. in episc. pag. U7.s5 Annuli etiam usum antiquissimum esse observat MorIn loci cit., quoniam eius mentio est in vetusto ordine Romano, iocis. eau. concilii, letani IU, apud Surium in uit. Q Horini dis 5 Deeomb. apud Isidorum Hispalensem I. a δ' die. er 5 in Biblici A.
Rat . 1. Io pN. Io5 eae Paγi . 16a . Ut licet Aleuinus, Amalarius, de Rabanus nimi de annulo dieant, tamen eorum silentium hoc tan-
um Oitzndit, non eamdem ea de re salare omnium Ecclesiarum
184쪽
tem at quι ornamentum aliquod ea nisi, h, ista; '
et rancti. NesoL- μ. ctiis. par. 5 ea b L L . vera Deviorem antea fuisse mitram. postea larum sui se obm iorem, ut a nunc adhibetur. Plures huiusmodi Mitrae una eum antiquissimo Haculo Pastorali in hae mea Cathedrali dedi,
Monse InnocentiuS Cironius Araisti. A. merat. Γν νύ IM . I tuo b β. Ire Umscopoτ m Concit. Constantino I. VIII a erueeu quam gestant. σπανρ- ας sui se appelliatos, Innoeentius III si ado MFster. mIssae eap. 5I pag. oo I, inquit, Pontificem crucem pererrem pectors pro lamina, qua Hebraeorum Pontifex frontem exoria nabat. Vade Bonam ct Salam υς. eis. g. in pag. 2 3.
. β. R Olim Miseopum isse tropolita' consecrabat, Me-εropolitam senior Episcopus provinciae, ceteri, tamon
stimusque consecrationIs causa ad Synodum vocass, atque ur principe vacantis Ecclesias templo congregatis m enam coram populo, atque clero consecrationem absolvere oportebat . Hodie postsa quam summo Pontis sunt roservatae sicclesiae eat orales ves ab ipso, vel sjus mand&to fiunt Episcoporum, consecrarione; M. Episeopi, qur Romae consecrati Um accipiunt, aut ab aliquo Cardinali, aut ab aliquo ex quatuor majoribus patriarchis, qui in Urbe commorantur, mandato Summi Pontis conseerandi sunt. Ceteri vero' Episcopi, qiii extra Urbsin consecran tur, mn arbitrio Episcopum eligunt, cui datur mandatum Apostolicum, ut eorum Consecrationem absolvat,
185쪽
si vide Gratianum Hii. 64, 6 66, 3c necretales in .cup. a is
g. 4. Tres adhibentur Episcopi in consecratione tr); ea
peragenda est die dominico, aut aliquo. die festo Apostolarum post actum superiori Sabbato jejunium , effusasqno preces a , hora tertia, qua scimus, Spiritum Sanctum . eoelo in Apostolosselapsum. Tempus conme soni praefi, ni tum est trIum mensium, quiuus elapsis si Episcopus con seerari neglexerit, pereeptos fruetus amittet, atquθ etiam Ecclesia privabitur, ri tres HIos ulira menses consecratio pem protraxerit 31. Consecratus vero acquirit ordinis potestatem so, qpam tamen Metropoli a et Patriarcha in lum post acceptum pallium exercere possunt, ejus matri monium cum Ecclesia consumatum effeItur sa); et vacant
beneficia, quibus ipse antea seuebatur 6ὶ.
x Cap. 6 o Tempori Maenae. Num ad vim consecrationis
neeessaria sit praesentia trium Episcoporum, magna inter The logos di Canonistas disputatio est. Morinus aeo Sac . o Mnasi ρον. Iaxere. e. 2.& Tournej do Meram. Ordin. p. 455 eae raris. an ι7a9, consecrationem sine tribus Episcopis absolutam plane irinritam esse arbitrantur. Sunt qui eam firmami ratamque habent, si unus tantum adhibitus est Episcopus cum venia Sum. Pontis. ,. eaque est opinio Aurelii Piette raeolet. qu. de Sac m. ordin. par. 6 qia. IS A.. I ct a, contra sunt alii, qui consecrationem ab una Episcopo assolutam illicitam quidem, non tamen irritam existimant, atque ita sentiunt Cabassutius Notit. Actor. t e. ἐν in not. ad ean. 4 me . ; Iuenin vi Sae am. disron. 9 de ordis. In see. ρωart. I se Episcopar. c. 4. Christianus Lupus Appenae ad can. 4 eamἐL Nicaen. t. I opp. p. Eo is teq. edit. Vener. an. I a , Thomassinus Verre. Θ nm. Ferior. HujI. ea . 2 I. a c. I 2 ρομ
si is uir par. dis. 4 β. S 2, Catalanus ad Batse. Roman. r. x rIr. II p. 198 ου seq. Quae postrema opinio similior Veri esse
videtur; & certe in sacra antiquitate non desunt exempla I N-teopalium consecrationum, q*e ab uno Episcopo iacte sunt, e quidem illieitη, non tamen irritae iudicantur. Ne- me vero Sedes Apostolica interdum ex iusta causa huiusmodi consecrationes ab uno tantum Episcopo absolvi permitter , praesenti αεbus, tribusve Dignitatibus, si ad earum vim
186쪽
tres Episcopos omnIno neeessarios eἔse arbitraretur Consule Benedi tum XIV do Θnoae, rees. II c. r5 n. 2 o req. . di Cotelerium in Constitui. Apouol. I. 5 e. I9 I ra. Amuol. p. 292-Amstelo m. I 724. aj In illis tamen Leelesiae primordiis Epyseoporum consecrationes quolibet die fieri consuevisse tradit Patius in Baronium rem 67 n. IS p. 649 r. I edic Lucae. Certe disciplinae, quae nunc viget, aptiquitas educi non potest ex Decretali, quam Gratianus in can. diu. 75 adscribit Anae leto Pontifici, di qua sancitum est, ut Episcopi consecratio die Dominieci peragatur. Nam haec Deeretaqis prodiit ex ossicina Isidori Mercatoris. 5ὶ ConeiIium. Pridendinum Sere. 25 cap. a de MDνω.
φianum ean. is r. T qu. I, ct saliuntur ceteri, quorum animi, eadem haeret sententia, quod Innoeent. III in Ola..cno. spiritua Ie hoe coniugium Episcopi cum Ecclesia sua ex salsa Decretali Εὐati sti Pontificis in latiae. ean. II arripuerit. Nam huius matrimonii diserte meminerunt antiqui Patres, nimirum S. Cyprianus, Patres Coneilii Alexandrini anni 559, S. Si ricius, seu S. Innocentius, S. Ambrosius, S. HieroDymus, atque alii, quos enumerat Hlascus do Colleos. canon Liaeor. Mercat . e. 8 n. a p. 77. Vide etiam eumdem Blascum loco indissito not. 6, ae c. io n. agor. I p. IIo qui solide, vereque defendit Innocent. III, qui hoc spirituale pinetistim fortiur, quam carnais esse dixit.
De Presbmerorum, et aliorum Clericoriam ordinatione.
. Ritus in Presbyterorum, aliorumque Clerieorum ordinatione Ob er-
6. Temput et Iocus ordinum conserendorum. . . .
7. Nemo per saltum pro Vendus 8. ordinum interstitia. s. ordinandi Titulus. ao. Et examen 11. 'riseopiam alienum subditum ordinare prohibetur si ne litetis dimis. soriis proprii Episcopi. . Poena Episcopi ordinantis, 'et clerici ordinati sine his dimissoriis. II et I . Qui Episcopus ordinetaeonserre debeat lI3. Atas Ordι nandorum.
g. 5. x lures etiam caeremordas adhibet Ecclesia in Presbyterorum ordinatione. Praecipuae sunt Ordinandis manus fimponere, preces super eos recitare, divinum Spiritum invocare, illorum manus oleo catechumenorum inungere, Va
sa demum tradere pro sacrificio. Diaconis quoque, dum ordinantur, manus imponit Episcopi r), funduntur proces, Evangeliorum libri traduntur. In ordinations Subdia-
Conorum, Acolythorum, ceterorumque clericorum tradun
tur instrumenta, quae ordinis cujusve Sunt propria al, missisque precibus eorum ordinatio perficitur S .
187쪽
li in Diaeonis tamen solus Episeopus manus ImponIt, uti ha
hetur in Pont. Rom. th. II β. 8 p. ra5ν. I MD. Catalan , Pres-hyteris Episeopus una cum adsyantibus Sacerdotibus, uti ipsum habet Pontifieale Rom. ιit. Ia V. p. I 29. verum manuum impositio, inram alii Presbyteri faciunt. solemnitatis, non necessitatis est. V Ide Catalanum in utrumque locum. o Ita Subdiamnus aeeipli calicem vacuum. O patenam similiter vacuam, Acolythus. ceroserarium cuis cereo & uree los vacuos, Lector librum Epistolarum, exorcista librum exorcismorum, Ostiarius claves di funem campanarum. In Subdiaconatu, atque in minoribus ordinibus nulla adhibetur .manuum impositio, & plane mendosa est vuIgata lectio M. Cap. I is S c m. non horan. , ubi Inn c. III. etiam Subdἱaeonatu manuum impositionem desiderare videtur. Jampridem enim observarunt viri eraditi, praesertim Antonius Augustinus, di Emanuel Gon-zalo in Not. ad diri. cap. I loeo Subaiaco.atiar legendum esse Di conariam. Graei tamen manuum impositione Subdiaconos
de Lectores ordinant, uti habetur in VII Conei l. aeumen Ieo can. rέ t. 8 I. Iam esu Laabbaei. Ritum hune Greeorum a Latinorum ritu adiversum in ordinatione Subdiaconorum, atqua
. 6. Dignus ordinatione locus est. Ecclesia cathedralis, illaque certis, statisqus diebus fieri debet si). Majores ordines die Sabbati in omnibus quatuor anni temporibus a ,
ac Sabbato sancto, et .Sabbato ante Dominicam Passionis 3 inter Missarum sol emnia conseruntur. Qui extra statuta tempora sacros ordines Suscepit, eorum muneribus fungi
conferre prohibetur 5 . Minores autem ordines quesibet die sesto de praecepto etiam extra Missam, sed ante meridiem conseruntur f); tonsura autem quocumque loco, hora, die. Cone. Trident. ιess. H e. 8 de Resνm. Cum ab ethnἰcIs
vexaretur Reelesia, etiam in privatis aedibus ordinationes peragdibantur, S. Cyprianus Ep. 45, 53, 68, p. 59, 66, ira, ed. Ri ab
Hi, Paris. 1666. Sed post ea tempora constitutum est, ut publiee in Ecclesia, atque inter Missarum solemnia fierent, & ldeo primum catheeumeni elieiebantur, Cone. Laodieenum ean. 5 apud Zabbaeum tom. 5, eol. IIII, edit. Vener. 6 Apostolos ora Aes. & jejunantes manus imposuisse seriptum est in AZ . XLII S. Apostolorum exemplo Ueelesia ieiunia εnstituit quatuor temporum. ut populus per haee poenitentiae o pera bonos Melesiae ministros a Deo , impetrare possit. Hinc E. Carolua Borromaeus in suo Contil. Provinc. II th. I duret. 3Σ
188쪽
ςυibus ordinis . rac amentum administratur, antecedit, Paracli in sua tinuiquisquo eΘum Tripoebiali Eceleria supplicationes, lita niasque. e. ac religioso vel intus habeat, via prosequente M litim multitudine , is Feriosiam, sicut morirι obstat ἡ ω Dei, Sancto timque ope implo ata, tum Episcopus in eorum deleriti, quibur orines confere, Spiritus S. ωmMe IIIustretur, rum illi, quibus conferuntu , in vitae sanctitate, doctrina, renglarisque
viritit Hur pro eiant. Idemque habetur in Concilio Mediolanen Fi . rit. Ouae paeninent ad Saeνam. ordis. Hine putarunt aliqui, eiunia quatuor temporum primum a S. Carolo in Keel Ma Mediolanensi fuisse instituta sed eos Iate refellit Justuqh Ontaninius Dissori. do coram ferrari Longob. e. 8 n. 5 p. 69 S.D. Porro in Ecclesia Romana quinto saltem saeeulo generatim obtinuisse ieiunium quatuor temporum, ostendunt Sermones S. Leo nis, praesertim Sermo 86, Θ seq. δε Iejunio reprimi mentis col. odo sermo I 2, IS, I9'Io do Iebn. X mensis eoi. 59, 45, 59, 6a, r. i. erit. Balleris. Venet. i 755. Alia bene multa S. Leonis testimonia . refert Card. Cozιa Eo Ioun. par. 2 a t. 9 n. 7 p. lo ae reρ. In h- Iunii mensibus, Iunio videlicet, Septembri, Decembri, eadem e patomnium Ecclesiarum ratio S consuetudo. sed dis imilis erat disciplina in hebdomada designanda, uti post Sirmondum ad M. 5ψ. S Gom M. Vindoeis. In BGL PP. t. at p. Io5 odit. LugdGn. obser vat Card. Bona m . littiet. l. 2 c. I 6 L g t. o. p. 543. Solemnis erat denuntianda ieiunii 'sormula; aliam habet. Card. Bona Dr.eit., de aliam Muratorius in Lituet. Rom. vet. t. I p. 565 ed. Neapoc
duovis die Apostolos ordinationem absolvisse putat Hallier.
dam vero sunt, qui olim a Rom. Pontis tantum mense Decembri exaltas ordinationes putant; sed eos refellunt Bagius in metita .gest. Ponti . Roman. t. I in vis. S. Simρύα, Hallier De. eis. ω . a se L7 an. 2 c. I p. o n. 6. Porro S. Leo M. apud Gratianum ean. 4 ΘΙ a u. 75 tradit disertissime, vetustam esse, atquct a Patribus acceptam consuetudinem, quod ordinationes non parrim diebur omnia hut expediantur, sed dis dominicae resurrectioni qualis onm dice-hatur qualibet dies Dominisus) ωὶ a verpeνa Sabbati inititim eo ιtat aHepibi. Primus Gelasius I. apud Gratianum ean. iat. diri. I constituit, ut ordinationes fierent Fbunis mentis qua ti hoe Iunii, quoniam olim Christiani exemplo Romanorum a men se Martio annum inchoabanti septimc hoc est Septembrit, Hei noc est DMembν r. ae quariarerimasit in iii, hoe est pν ae ἡ-όαoma e quarietessinae ae medianae hebdomadae, idest Sabbati ante Dominicam Passionis quintam quadragesimae, quae mediana quoque Dominica dicitur ἰ quia in elusdem lectionibus commemoratur luna quartadecima & quintadecima, quae sunt meditas periodi lunaris. Juamquam vero in hac epistola nulla sit mentio Sabbaticiandi ι, tamen eo quoque die a Gelasio permissas Presbyterorum Se Diaconorum ordinationes putat Christianus Lupus in eale. Sebol.
elarius deinde Alexander III ordinationis tempora constituit in c. ae tempo . ordin. , cum inquit quod ad Subdiaconatum, Ae ceteros maIores ordines, uiti quatuoμ tomporim , aus Sabbato Sanuo
189쪽
eel in rabbato antν om n eam de parilano nulli u ,eoporum, prae-ιerquam Romano Pontifici, set at quor oflinare. 4) Cap. a S c. 8 Ae rem μ. o8dinat. Pote t tamen Episcopus ordinatum ab ea poena post actam paenitentiam liberare, uti in c. isse saetis. Sancitum est a Gregorio I , emendata ea in re Decreta Ii, quae est in cit. cf. 8, per quam haec clerici restituitu Sedi Λ- , postolicae fuerat reservata. Hi quamvis Sixtus U Con/iis . Sanctumae salutare sis p. DL5 ων. I Bullarii eam rem similiter Sedi Apostolicae re ervasset, tamen huie Constitutioni derogavit recentior
Pontis. extra tempora a Iure' constituta sacros Ordines conserre potest, ita Episcopis conserendi tribuit facultatem , quod presta o literis Apostolieis in fo ma Γνevis, quas vulgo extra rempora appellamus. Quae facultas conceditur justis de causis. quas numerat
C nigregatio particularis habita, Innocentio XII Ponti fiee, apua Rigantium ad Retuc a s Cancellar. . I n. 44 t. 2.. 6) Cap. 5 is T. O . Gainat. duo Decretalis non da. est intelligenda, ut Episcopus eadem die uni clerico plures minores ordines conserat, nullis. servatis interstitiis quae etiam in minoribus ordinibus servari jubet Synodus Trident. c. II serr. 29 Er Reform ., nisi aliud Episeopo magis expedire videatur. Nam ea non ad unum pertinet cleri eum, sed ad plures qui ordines erant suscepturi, atque id sibi voluit Pontifex ut plures quidem minores ordines eadem die, sed uni clerico unus, alteri alter recte tribueretur. Non
igitur, ut. quidassi putant, huic Decretali ea in re a Tridentina Synodo derogatum est.
. Gradatim praeterea conserendi sunt ordines, si qui ad majorem ordinem, neglectis mediis, ascendit, quem per saltum promotum dicimus si , is, si dolo careat, tamdiu suscepti ordini munus exercere prohibebitur , quamdiu
labatur tempus necessarium ad ordinem, quem omisit; etsi non ministraverit, poterit cum eo Episcopus, ut inquit
i) vox haec γν salium pμomotus, quae habetur etiam in titulo
Decretalium de clerico per saltum momoto, est sane Vetus apud Ueclesiastieos Scriptores, extatque in decretis Siricii eap. i et apud Pithoeum Codex canon. Deus. Roman. p. I9o Pia is. I 637. 1 legantius Alexander II in can. I diti. 52 ρη orte um cursiam vocat, hoc est inverSum cursum , atque ordinem ab antiquis canonibus con-Ftitutum, quem προκοπην, hoc est progressum vocat Concilium.. Sardicense can. Icit a Ol. 665 eolio I. Labbai. Mandat autem Alexander Constantiensi Episeopo, ut eum, qui, omisso ordine Sub diaconatus ri tuentia potius, quam superbia, Diaconatum, Presbyteratumque susceperat, ab ossicio sacerdotali prohibeat, donee proximo ς τruor remporum seiunis Subdiaconatur ministertam sibi μεινε imponar, e1 sis deinceps ad majora osscia eum νedire concedas.
Haec repentior disciplina ab antiqua distat, quod nunc nullua ex
190쪽
inferioribus ordinibus omittἱ potest, antequam superiores accipiantur; sed olim minor aliquii ordo impune omittebatur, si quis satis probatus essoti adeo ut superiore ordine dignus videretur, ut . ostendit Morinus aeo Sacr. O dinat. pari 5 oxeνςit. II cap. 2-5
Episcopus post susceptum ordinem, quem Omisit, facultatem tribuat ministrandi in ordine per saltum suscepto, nec qui est ordinatus, antequam inferiorem ordinem omissum suscipiat, ad superiorem evehatur. Conser etiam Clemen. VIII eis. Conrtistit. Romam Pon ris, qua Episcopis restituta est facultas ea in re dispensandi, quam uni .edi Apostoli eae reservaverat Sinus v cit. Constittit. Sanctumis saliata e
g. 8. Sed et certa Intervalla temporum, quat interstitia vocantur, Inter unum atque alterum ordinem debent intercedere, eaque non tantum in maioribus, sed etiam in minoribus ordinibus servanda sunt. Vetus in Ecclesia est
lex intorstitiorum t,. de licet olim aliqui interdum mino.
res ordinest Impun. omitterentur sa , numquam tamen re cto quis poterat, nullo Interjecto spatIo pIuribus ordinibus initiari 5 . Nodis minorum ordinum Interstitia Episcopi arbitrio permissa sunt r quod arbitrium tam late pate- .re non debet, ut sine justa causa nulla adhibeantur. Quod attinet ad Interstitia majorum ordinum . saltem unius anni spatium inter . unum atque alterum ordinem debet intercedere, nIsi aliud Episcopo videatur ob Ecclesiae utilitatem ac necessitatem 5).. t Confictam esse epistolam Cali pontis apud Gratianum can. 1 diu. 77, iam pridem animadverterunt viri eruditi ; sed tamen interstitiorum mentio est apud Siricium ae Zosimum AEEI. iast. 77 ean. 2-5, in Concilio Sardicensi can. Io eoi. 666 x. a cola I. Labbaei eae Venet. , in VIII Synodo incunaenica eam Sapud eumdem Labbaeum t. Io col. 655, & in Capitular. IIeg.
Francor. I. 7 c. 42, apud Balutium t. I p. 695 eae Venet. an. I77a. Antiquam vero de interstitiorum tempore Delesiae disciplinam explicant diligenter Thomassinus Vetεν. ae noet . Eccles. discipi. par. I l. 2. e. 35 ου 56, Hallier de Saer. eues. ει ondinat.' iit. Eo
Ioc. cit. e. 4, Morinum de Sacram. oesinat. par. 5 exerc. O c. 2. 5 vide Thoman. Veter. ae nou. Eccles. disciplin. par. I I. ac. 55. 4) Contalium Tridentinum Sors. 23 e. II de Reformat. . Satis perspicue declaravit, etiam in minoribus ordinibus interstitia es- Se Servanda , cum eos conferri jussit ρον temporum interstitia .
verum millum certum eorum tempus definivit, remque tutam Epi' copi arbitrio remisit.